1] Φαίνεται, μάλλον όχι πολύ καλά, αλλά αρχίζει να διακρίνεται κάπως, ότι πάει να διαμορφωθεί μια τάση επιβολής με τρόπο αστυνομικό ενός ιδιότυπου "αποφασίζομεν και διατάζομεν". Οι κρατικοί της συγκυβέρνησης ομιλούν περί εφαρμογής νόμων. Ποίων όμως νόμων; Ουσιαστικά πρόκειται περί νομοθετικών ρυθμίσεων μιας ισχνής πλειοψηφίας, τελείως αντιθέτων από προεκλογικές δεσμεύσεις με παράλληλη τότε εξαπάτηση του εκλογικού σώματος και σε απόσταση σήμερα από τη διάχυτη καθημερινή λαϊκή ετυμηγορία, αγνοώντας μάλιστα ευρύτατα λαϊκά στρώματα, τη στιγμή που σε άλλες χώρες γίνονται τακτικότατα δημοψηφίσματα.

2] Φαίνεται, μάλλον όχι πολύ καλά, αλλά αρχίζει να διακρίνεται κάπως, ότι η παρουσία της τρόϊκα και οι ευρωπαίοι επίτροποι σε κάθε οργανισμό και υπουργείο έδωσαν θάρρος στο ψευτορωμαίϊκο να επιβάλει από καιρό καθυστερούμενες ρυθμίσεις, αλλά με τρόπο άκομψο και προκλητικό. Συμμαχούντος δε στα ανωτέρω και του γεγονότος ότι έχουν να κάνουν πλέον με ένα λαό ισοπεδωμένο και εξαντλημένο, ένα ζαλισμένο κοπάδι τρομαγμένο μέσα στη φτώχεια του από το σοκ της δημοσιονομικής προσαρμογής και καταλλήλως άνωθεν ψεκασμένου, ώστε να μη αντιδρά καθόλου.

3] Φαίνεται, μάλλον όχι πολύ καλά, αλλά αρχίζει να διακρίνεται κάπως, ότι υπάρχει ενορχηστρωμένο σχέδιο εξάντλησης οικονομικής του λαού ώστε να βλέπει μόνο στην τηλεόραση εκπομπές μαγειρέματος, μοναχικής και καλογερικής κουζίνας, ραψίματος και εμφάνισης, μόδας και σεξολογίας επωνύμων καμένων βούρλων και βλύτων. Η παραπλάνηση μέσω των τηλεοπτικών σκουπιδιών και ο ξεφτιλισμένος πολιτικός λόγος μέσα στη Βουλή δημιουργεί ένα επί πλέον κλίμα αποστροφής προς τα δημόσια θέματα. Κι αυτό είναι ολέθριο για την πατρίδα: η αδιαφορία, η συχαμάρα με συνακόλουθη την αδράνεια.

4] Φαίνεται, μάλλον όχι πολύ καλά, αλλά αρχίζει να διακρίνεται κάπως, ότι πιο εύκολα τώρα επεμβαίνει δυναμικά η αστυνομία, πιο εύκολα απαξιώνονται βουλευτές, πιο εύκολα κλείνουν σχολεία, νοσοκομεία, τηλεόραση και ραδιόφωνο, κόβονται μισθοί και συντάξεις, πιο δυναμικά - μήπως δικτατορικά - αντιμετωπίζονται λαϊκές επιτροπές και εκπαιδευτικός κόσμος. Πιο εμφανώς διαπιστώνουμε μέρα με τη μέρα την αλαζονεία του πολιτικού κόσμου, του ειρωνικού πολιτικού λόγου και της φτηνής εξουσίας. Σαν να αντλούν τη δύναμή τους από κάπου αλλού οι κυβερνώντες κι όχι από το λαό.

5] Φαίνεται, μάλλον όχι πολύ καλά, αλλά αρχίζει να διακρίνεται κάπως, ότι πιο ανησυχητικό στην εν λόγω περίπτωση είναι ότι αγνοούμε τις συνέπειες της αδράνειάς μας, αν και βιώνουμε τα γεγονότα. Αυτό που πάει σιγά σιγά να γίνει δεν τυγχάνει λογικής βασάνου και εθνικής επεξεργασίας από μας. Γίνεται σε βάρος μας, αλλά χωρίς εμάς. Δυστυχώς δεν μιλάει κανένας. Έχουμε πλέον την πιο σιωπηλή επίσημη εκκλησία, την πλέον υποταγμένη δικαιοσύνη, τους πιο πεθαμένους αθάνατους ακαδημαϊκούς, τους πιο φοβισμένους επιστήμονες, τους πιο δυστυχισμένους υπαλλήλους και ένα ανύπαρκτο συνδικαλιστικό κίνημα. Λείπει η μαζικότητα και η δυναμικότητα. Κι οι "αποφασίζομεν και διατάζομεν" προχωράνε και ολοκληρώνουν τη φτωχοποίηση της πατρίδας.

6] Φαίνεται, μάλλον όχι πολύ καλά, αλλά αρχίζει να διακρίνεται κάπως, ότι οι διαμαρτυρίες των κυβερνητικών βουλευτών, δυστυχώς γιατί μόνο τώρα, δημιουργούν περισσότερη αγωνία για όλα τα προηγούμενα που πέρασαν στο «ντούκου» εν μια νυκτί. Και τώρα δεν ξέρουμε τι είναι το πιο σοβαρό που τους ανησυχεί, η ζημιά των ανθρώπων ή το πολιτικό κόστος. Σε ένα μόνο πάντως μένουν σταθεροί: στην ακατέβατη βουλευτική τους αποζημίωση.

7] Έλεγε ο Σωκράτης στην απολογία του ότι θα συνεχίζαμε να κοιμούμαστε, αν δεν ερχόταν κάποιος να μας ξυπνήσει. Αυτό ισχύει και σήμερα. Πόσο ανόητοι είμαστε; Ξέρουμε τι σημαίνει ύφεση, όχι μόνο στην οικονομία, που δεν ανακάμπτει ποτέ, αλλά στην ψυχολογία, που σημαίνει κατάθλιψη και αυτοκτονία; Τι σημαίνει Ισλάμ και Σαρία και φτιάχνουμε το τέμενος στο Βοτανικό; Γνωρίζουμε τι συνήθειες πολιτικής ζωής, οικονομικής πρακτικής, αστυνομικών συμπεριφορών, μειονοτικής τακτικής, μνημονιακής επελάσεως, μεταναστευτικής πολιτικής, ομοφυλοφιλικών παρελάσεων, πάμε να εγκαθιδρύσουμε πλέον στον τόπο; Δε σκεφτόμαστε το μέλλον, αλλά και τη δοκιμασία, στην οποία πάμε να βάλουμε τον τόπο και δεν βρίσκονται δύο τρείς γενναίοι να αλλάξουν το πολιτικό σκηνικό, για να ανασάνει λίγο ο τόπος...