Η προσπάθεια πού γίνεται γιά κατάργηση τού Χριστιανικού όρκου ασφαλώς καί δεν γίνεται από ευλάβεια καί υπακοή στήν εντολή τού Χριστού "Εγώ δε λέγω υμίν, μή ομόσαι όλως" ( να μή ορκισθής καθόλου ).
Εάν συνέβαινε αυτό, τότε όσοι εργάζονται γι΄ αυτή την κατάργηση θα ήσαν άξιοι πολλών συγχαρητηρίων. Αλλά δυστυχώς οί παράμετροι είναι άλλοι, καί αποσκοπούν στόν εξωστρακισμό καί αφανισμό οτιδήποτε θυμίζει Χριστιανισμό καί Θρησκεία, κλήρο καί Εκκλησία, Θεό καί ευσέβεια, μέσα από διατάγματα καί αποφάσεις "προσωπικών δεδομένων, ελευθερίας τής συνειδήσεως..." καί άλλων συναφών τεχνασμάτων πού τα τελευταία χρόνια ενεφανίσθησαν στήν ψευτο-δημοκρατική μας χώρα με απώτερο σκοπό να τήν διαλύσουν, όπως καί μερικώς τό κατόρθωσαν...
Η αδήριτος ιστορική πραγματικότητα και ο καταιγισμός των επιθέσεων κατά της ζώσης αποκαλύψεως του Τρισαγίου Θεού και της ιδιοπροσωπείας του ευσεβούς ημών Γένους με αναγκάζει να ενημερώνω ως Επίσκοπος της Εκκλησίας το εμπεπιστευμένο στην διακονίαν μου λαόν του Θεού δηλώνων κατηγορηματικώς ότι δεν επιθυμώ καμμία δημοσιότητα ούτε αποβλέπω σε οποιαδήποτε καταξίωση...
" Η πρόσφατος Απόφασις της 3ης Ιουνίου ε.ε. του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με την οποία κατεδικάσθη η πατρίδα μας για παραβίαση αρνητικώς του άρθρου 9 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως των Δικαιωμάτων του ανθρώπου "περί της θρησκευτικής ελευθερίας", αναφορικά με την ορκοδοσία των μαρτύρων και κρίνοντας ότι «τα εν λόγω άρθρα παραβιάζουν το δικαίωμα της Θρησκευτικής ελευθερίας, καθώς κάποιος μάρτυρας είναι υποχρεωμένος να αποκαλύψη τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, ώστε να δώση τον πολιτικό όρκο» αλλά και η ακολουθήσασα επιστολή του Προέδρου της Εθνικής Επιτροπής Δικαιωμάτων του Ανθρώπου Κ. Παπαϊωάννου προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης για να υπάρξη στο αμέσως προσεχές διάστημα σχετική νοοθετική πρωτοβουλία για την αντικατάσταση του θρησκευτικού όρκου από τον πολιτικό, μας υποχρεώνει να αναφέρωμε τα ακόλουθα:
1. Μόνιμος και σταθερός στόχος των ελεγχομένων από διεθνιστικό Σιωνιστικό λόμπυ οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η αποθρησκειοποίηση των κρατών μελών...
Η σχετική απόφασις του ιδίου Δικαστηρίου για την απαγόρευση αναρτήσεως των χριστιανικών θρησκευτικών συμβόλων και ιδιαίτερα του σταυρού του μοναδικού στην παγκόσμια ιστορία συμβόλου αγάπης, ανοχής, ταπείνωσης και προσφοράς στις αίθουσες διδασκαλίας των δημοσίων σχολείων της γειτονικής Ιταλίας προεκάλεσε την υγιά αντίδραση των 47 χωρών μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης συμπεριλαμβανομένης και της Ρωσσίας που συνεδρίασαν στις 18 και 19 Φεβρουαρίου 2010 στο Ιντερλάκεν της Ελβετίας και εξήτασαν το παρόν και το μέλλον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Διεκηρύχθη στην Σύνοδο αυτή, ότι ο σκοπός του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν είναι να μετατρέψη τους λαούς της Ευρώπης σε μία άμορφη μάζα χωρίς ρίζες και παραδόσεις...
2. Στη χώρα μας δέν υφίσταται λαϊκό κράτος αλλά αντιθέτως στο Σύνταγμά μας αναγνωρίζεται επικρατούσα θρησκεία και στους ισχύοντας Νόμους καθιερούται σύστημα συναλληλίας μεταξύ Πολιτείας και Εκκλησίας και επομένως δεν μπορεί να υπάρξη υποχρέωσις θρησκευτικής ουδετερότητος του Κράτους, διότι η σύμβασις της Ρώμης για τα ατομικά δικαιώματα που επικαλείται το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν κατισχύει του Συντάγματος. Σχετικές με τα ανωτέρω είναι και οι υπ’ αριθμ. 3355/1995 και 2176/1998 Αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας.
3. Η επίκλησις του Θείου κατά τήν ορκοδοσία τών μαρτύρων, τών ενόρκων, τών διαδίκων, τών πραγματογνωμόνων αλλά και των προσώπων που καταλαμβάνουν θέσεις και αξιώματα στον Δημόσιο τομέα γίνεται δεκτή υπό μεν της Εκκλησίας ως Ταμειούχου της Θείας Χάριτος κατ’ οικονομίαν, παρά την Ευαγγελική προτροπή «μη ομόσαι όλως» (Ματθ. 5 34), υπό δε της Πολιτείας ως αναγκαία προϋπόθεσις περιστολής κατά το ανθρωπίνως δυνατόν της ψευδομαρτυρίας και της ορθής απονομής της δικαιοσύνης.
Η εις τα Δικαστήρια ύπαρξις του Ι. Ευαγγελίου και της Ι. εικόνος του Σωτήρος Χριστού, του νοητού ηλίου της Δικαιοσύνης προσδίδει εις τας δικαστικάς πράξεις μεταφυσικόν κύρος και πνευματικήν διάστασιν...
Το Ελληνικό σύστημα Δικαίου, έχει άλλωστε προβλέψει τόσον στο Αστικό Δικονομικό Δίκαιο (Πολιτική Δικονομία) όσο και στη Ποινική Δικονομία την δυνατότητα πολιτικής ορκοδοσίας επί τη τιμή του ορκιζομένου διασφαλίζον τας περί της Θρησκευτικής ελευθερίας διατάξεις του Συντάγματος και των διεθνών Συμβάσεων.
Είναι εντελώς ανακριβές το αιτιολογικό μέρος της εν θέματι Αποφάσεως του Ερωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων διότι ουδείς υποχρεούται σε δήλωση των θρησκευτικών του πεποιθήσεων προκειμένου να μην ορκισθή θρησκευτικώς, αλλά αντιθέτως να επικαλεσθή την τιμή και την συνείδησή του.
4. Μετά την τυχόν κατάργηση της θρησκευτικής ορκοδοσίας θα καταργηθεί και η ορκοδοσία για τα δημόσια αξιώματα και τις λειτουργίες της Πολιτείας, του Στρατού και του Κράτους, θα αναθεωρηθούν, η θα καταργηθούν οι σχετικές διατάξεις με Συνταγματική αναθεώρηση με στόχο και όραμα την μετατροπή της Ελλάδος σε λαϊκό κράτος.
Το παράδειγμα της μεγάλης υπερατλαντικής χώρας εις την οποίαν λειτουργεί ορατώς η επίφασις της Δημοκρατίας τουλάχιστον στο σημείο αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει, καί ταπεινά φρονώ ότι πρέπει να αντισταθούμε σε όλα αυτά...
πηγή : http://thriskeftika.blogspot.com/2010/06/blog-post_2145.html
