Για να κατεβάσετε τα παρακάτω αρχεία στον υπολογιστή σας:

1) Με αριστερό "κλικ" και επιλέξτε την τοποθεσία αποθήκευσης του αρχείου στον υπολογιστή σας

2) Με δεξί "κλικ", επιλέξτε "Αποθήκευση προορισμού ως" και επιλέξτε την τοποθεσία αποθήκευσης του αρχείου στον υπολογιστή σας

3) Το υλικό προορίζεται μόνο για εκπαιδευτική χρήση. Σε κάθε χρήση πρέπει να αναφέρεται ο παραγωγός του.

Παρουσιάσεις

Η Μάχη της Κρήτης (εργασία) (.ppt, 800kb)

Μαρτυρίες ξένων πολιτικών για την Ελλάδα - Β'Π.Π.(.pps, 450kb)

Το Έπος του 1940 (.ppt, 28.3mb)

Συγγράματα

Ημερολόγιο 1940 μοναχού Θεόκτιστου (.pdf, 720kb)

Video

Έπος 1940 - Α' κ Β' μέρος (.avi, 250mb)

Γυναίκες Ηπειρώτισσες (.mpg, 45mb)

Μάχη στο Καλπάκι (.avi, 151mb)

Μάχη της Κρήτης - Συρραφή (.mpg, 690mb)

Η επίθεση του Ιταλού (.mpg, 37mb)

Χίτλερ 11 Δεκεμβρίου (.wmv, 11.5mb)

Ο λιμός στην Αθήνα (.wm, 8.5mb)

Για να κατεβάσετε τα παρακάτω αρχεία στον υπολογιστή σας:

1) Με αριστερό "κλικ" και επιλέξτε την τοποθεσία αποθήκευσης του αρχείου στον υπολογιστή σας

2) Με δεξί "κλικ", επιλέξτε "Αποθήκευση προορισμού ως" και επιλέξτε την τοποθεσία αποθήκευσης του αρχείου στον υπολογιστή σας

• Αέρα (.mp3, 275kb)
• Εμβατήριο - Εθνικός Ύμνος (.mp3, 900kb)
• Ράδιο BBC - Ελέυθερη Αθήναι (.mp3, 280kb)
• Με την λόγχη ψηλά στον στρατιώτη του '40 (.mp3, 2.2mb)

• Το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν (.wav, 15.mb)
• Ανακοινοθέν της ανώτατης γερμανικής διοίκησης (.wav, 8mb)
• Κατάληψη της Αθήνας - Η Γερμανική σημαία στην Ακρόπολη (.wav, 19mb)

Κατεβάστε την ομιλία (ppt, 30mb)                                                                        

Εξαιρετική (Δ2) είναι η συγκίνηση που αισθάνονται όλοι οι Έλληνες, όταν καλούν στην μνήμη τους, αναμνήσεις από τα ένδοξα γεγονότα του 1940.

Ημέρα Εθνικής (Δ3) Ενότητας και υπερηφάνειας αποτελεί η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940.

Ήταν η αρχή μιας εκστρατείας που όλοι τη λένε (Δ4) "Έπος". Ένδοξη σελίδα  της μακραίωνης ελληνικής ιστορίας μας, που περιέχει σε αφθονία τα δύο στοιχεία που συνθέτουν την ιστορία. (Δ5)  Τα γεγονότα και το άρωμα της εποχής. Και τα μεν γεγονότα έχουν καταγραφεί από ιστορικούς, ώστε να δύνανται οι ενδιαφερόμενοι να ανατρέξουν σε συγγράμματα για γνώση και εξαγωγή συμπερασμάτων. Το άρωμα (Δ6) όμως, όπως το αισθάνθηκαν οι πρωταγωνιστές και στη συγκεκριμένη περίπτωση ολόκληρος ο ελληνικός λαός, την εποχή των γεγονότων, διαχέεται (Δ7) από τον άνεμο του χρόνου και αντηχεί  στις μέρες μας  ανεξίτηλο , χαρμόσυνο, υπερήφανο, ένδοξο.

    Με συγκίνηση (Δ8) και θαυμασμό ας στρέψουμε το βλέμμα μας στην  ένδοξη εποποιία του " 40" τότε που ο Ελληνικός λαός σύσσωμος πρόταξε τα στήθη του στα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου γράφοντας για μια ακόμα φορά νέες σελίδες δόξας.
   

Σαν σήμερα (Δ9) το 1940, ο αλαζονικός δικτάτορας της φασιστικής Ιταλίας Μπενίτο Μουσολίνι, έστειλε τα στρατεύματά του στην Ελλάδα, πιστεύοντας ότι η κατάκτηση της θα ήταν ένας περίπατος, όπως ήταν η κατάκτηση της Αιθιοπίας τον Απρίλιο του 1939. Πιστεύοντας στη στρατιωτική υπεροχή της Ιταλίας και διακαιόμενος από τον πόθο της κατάκτησης προσπάθησε να υποδουλώσει την Ελλάδα, σαν ένας νέος Ρωμαίος (Δ10) αυτοκράτορας ζηλωτής του πάλαι ποτέ Ρωμαϊκού μεγαλείου, στρέφοντας την τεράστια Ιταλική πολεμική μηχανή εναντίον μας, χωρίς να λάβει υπόψη του το μεγαλείο της Ελληνικής ψυχής.

Aλλά (Δ11) ας δούμε με τη σειρά την εξέλιξη των γεγονότων που οδήγησαν στην εποποιία της 28ης Οκτωβρίου 1940.

     Με την είσοδο των Ιταλικών (Δ12) στρατευμάτων στα Τίρανα αρχίζει μια προσπάθεια παραπλάνησης των Ελλήνων από τη φασιστική Ιταλία. Στη αρχή "δήθεν φιλικά" και κατόπιν χρησιμοποιώντας την τακτική της ύπουλης πρόκλησης, προσπάθησε να εκφοβίσει * την Ελλάδα, ώστε να γίνει εύκολη η σχεδιαζόμενη επεκτατική της ενέργεια.

    Όταν πια η Ιταλία (Δ13) είχε κηρύξει τον πόλεμο στην Αγγλία και Γαλλία στις 10 Ιουνίου 1940, τότε άρχισε την (Δ14) προσπάθεια εξεύρεσης δικαιολογιών και αφορμών για την άνανδρη και απρόκλητη επίθεση εναντίον μας.

    Στις 3 Ιουλίου 1940 (Δ15)  ο Υπουργός των εξωτερικών της φασιστικής Ιταλίας Κόμης Τσιάνο κατηγόρησε την Κυβέρνηση της Αθήνας ότι " δήθεν επιτρέπεται στα Αγγλικά πολεμικά πλοία να χρησιμοποιηθούν τα Ελληνικά λιμάνια". Αργότερα ο τότε Ιταλός πρεσβευτής στην Αθήνα θα ομολογήσει απερίφραστα ότι η "η Ελληνική Κυβέρνηση τήρησε την ουδετερότητα με αναμφισβήτητη  νομιμοφροσύνη και με όλα τα μέσα που είχε στη διάθεσή της".

    Από τότε οι προκλήσεις  της φασιστικής Ιταλίας έγιναν πιο συχνές. Τα (Δ16) Ιταλικά αεροσκάφη παραβιάζουν σχεδόν καθημερινά τον Ελληνικό εναέριο χώρο.  Αποκορύφωμα (Δ17) αυτών των εχθρικών ενεργειών αποτελεί ο άνανδρος και ανίερος τορπιλισμός από Ιταλικό υποβρύχιο, του καταδρομικού " Έλλη" στις 15 Αυγούστου 1940, (Δ18) κατά τη διάρκεια του γιορτασμού της Παναγίας στο λιμάνι της Τήνου.

    Μετά τον (Δ19)  τορπιλισμό της " Έλλης", όλα δείχνουν ότι η Ελλάδα παρά την άψογη στάση που κράτησε όλον αυτό τον καιρό, θα περνούσε γρήγορα το κατώφλι του πολέμου.

Από το Στρατιωτικό (Δ20)  Επιτελείο της Ιταλίας, έχει καταστρωθεί το σχέδιο επίθεσης εναντίον της Ελλάδος. Ο Υπουργός των εξωτερικών της Ιταλίας  έχει έτοιμο από τις 22 Οκτωβρίου το τελεσίγραφο, που η επίδοση του ανατέθηκε στον τότε  πρεσβευτή της Ιταλίας στην Αθήνα.

Φθινόπωρο του (Δ21)  1940. Η Ευρώπη βρίσκεται (Δ22)  σε εμπόλεμη κατάσταση. Η Πολωνία *  ύστερα από αντίσταση μόλις  δύο εβδομάδων υποκύπτει, το Βέλγιο και η Ολλανδία το ίδιο. Η Δανία έχει παραδοθεί. Η Νορβηγία έχει υποχωρήσει. Η Τσεχοσλαβακία και η    Ουγγαρία βρίσκονται υπό τις διαταγές του Άξονα.

Η Αγγλία *    απομονωμένη *  στο νησί της δέχεται τα πλήγματα των Γερμανικών αεροπορικών επιδρομών. Από την άλλη μεριά (Δ23)    η Αμερική ανέτοιμη ακόμη, προσπαθεί απεγνωσμένα να πείσει  τους Ευρωπαίους ηγέτες να προβάλλουν αντίσταση, για να κερδίσει χρόνο.

Στην Ανατολή, (Δ24) η Σοβιετική Ένωση, είχε αρχίσει ένα αμφιλεγόμενο διπλωματικό παιγνίδι με την πανίσχυρη πολεμική μηχανή του άξονα, ενώ ανατολικότερα η (Δ25) ισχυρότατη Ιαπωνία συντάχθηκε με τις Γερμανικές Στρατιές και απειλούσε σοβαρά τους αχανείς και ζωικούς χώρους της Αυστραλίας και Ινδιών, καθώς και τις θαλάσσιες οδούς ανεφοδιασμού δια μέσου του Ειρηνικού και Ινδικού Ωκεανού.

Στο Νότο η κατάσταση δεν ήταν καλύτερη. (Δ26) Ολόκληρη η περιοχή της Κεντρικής και Δυτικής Μεσογείου βρισκόταν υπό τον έλεγχο του άξονα. Όλα σχεδόν τα κράτη της χερσονήσου του Αίμου, πλην της Ελλάδας, είχαν υποκύψει, ενώ η Τουρκία  με επιτηδειότητα περιέπαιζε του πάντες. Αυτή ήταν (Δ27) σε γενικές γραμμές η παγκόσμια κατάσταση το Φθινόπωρο του 1940. Οι συμμαχικές δυνάμεις είχαν πλέον καμφθεί. Σε εκείνη ακριβώς τη κρίσιμη ώρα η μικρή Ελλάδα, (Δ28) είχε τη δύναμη να ορθώσει το ανάστημά της μπροστά στη σιδερόφρακτη φασιστική πολεμική μηχανή, που σάρωνε ολόκληρη την Ευρώπη .

Ξημερώνει 28η Οκτωβρίου 1940. Έχει φτάσει η ώρα της αναμέτρησης για την Ελλάδα. Ο τότε (Δ29) Έλληνας πρωθυπουργός λαμβάνει το τελεσίγραφο της φασιστικής Ιταλίας από τα χέρια του πρεσβευτή της στην Αθήνα. Το τελεσίγραφο είναι λιτό και ξεκάθαρο, ζητά ωμά "γη και ύδωρ". Η Ελλάδα πρέπει να παραδοθεί άνευ όρων στη φασιστική Ιταλία, να απαρνηθεί την υπερήφανη ιστορική της καταβολή, να ξεχάσει πως σε αυτή τη γη έζησαν κάποτε: ο Λεωνίδας, ο Αθανάσιος Διάκος, ο Νικηταράς και τόσοι άλλοι.

Η απάντηση έρχεται σύσσωμη (Δ30) από ολόκληρο τον Ελληνικό λαό με τη φωνή του Ιωάννη Μεταξά και είναι " ΟΧΙ". Ένα ΟΧΙ που γέμισε ελπίδα και θαυμασμό τους συμμάχους. Ένα ΟΧΙ που ανανέωσε το ιερό συμβόλαιο του Ελληνικού λαού με την ιστορία ότι αυτή η γη, όσο μικρή κι αν ήταν, είναι και θα παραμείνει ελεύθερη.
 
Τώρα ξαναζεί (Δ31) το " Μονών Λαβε" του Λεωνίδα το " δε την πόλιν σοι δούναι …" του Κων/νου Παλαιολόγου, το '" Ελευθερία ή θάνατος" των αγωνιστών του 21.

Aς ακούσουμε (Δ32) όμως το πρώτο ανακοινωθέν του Γενικού Επιτελείου Στρατού.

Μια (Δ33) διάθεση ευφορίας ξεχύθηκε στον Eλληνικό ουρανό, από ένα κόσμο που αισθανόταν να τον καλούν με το όνομά του, (Δ34)  τα τρεις και πλέον χιλιάδες χρόνια της ιστορίας του. Η είδηση έτρεχε (Δ35) από στόμα σε στόμα "Πόλεμος! Οι Ιταλοί εισβάλλουν!". Τα συναισθήματα διαδέχονταν το ένα το άλλο, (Δ36)  υπερηφάνεια, φιλότιμο, λεβεντιά, αγανάκτηση, περιφρόνηση, και μάλιστα όχι μόνο από αυτούς που έτρεχαν να καταταγούν, αλλά και από τον (Δ37)  άμαχο πληθυσμό, που και αυτός αργότερα προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στον αγώνα.

Απ'  άκρη σε άκρη της Ελληνικής γης ξεχείλισε το ποτάμι του ενθουσιασμού ενάντια στη φασιστική απειλή . Όλοι οι Έλληνες ενωμένοι σαν ένα σώμα, με μια ψυχή , ξεχύθηκαν (Δ38)  στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου και σαν ημίθεοι έδωσαν τη μάχη, όχι μόνο για να ανακόψουν τον Ιταλό εισβολέα, (Δ39)  αλλά για να νικήσουν το σκοταδισμό και τους δυνάστες γιατί οι Έλληνες, πιο πολύ από όλους, γνώριζαν καλά τι θα πει σκλαβιά και δυνάστης.

Η ώρα για το (Δ40)  μεγάλο αγώνα είχε σημάνει. Ο Ελληνικός στρατός ακαταπόνητος ρίχνεται στη μάχη. Η Ελλάδα με τη κήρυξη του πολέμου στην Ελληνο - Αλβανική μεθόριο, (Δ41)  διέθετε ελαφρές δυνάμεις προκάλυψης. Αντίθετα, οι Ιταλικές δυνάμεις  ήταν αριθμητικά υπέρτερες και άριστα εξοπλισμένες.
 
Σύμφωνα με το  Ιταλικό σχέδιο (Δ42)  πολέμου, προβλεπόταν αιφνιδιαστική εισβολή με ταχυκίνητα  μέσα, προτού συμπληρωθεί η επιστράτευση και η συγκέντρωση του Ελληνικού στρατού, υποστηριζόμενη με έντονη δράση της αεροπορίας. Επίσης είχε (Δ43)  προβλεφθεί για την παρακώλυση του Σχεδίου Επιστράτευσης και συγκεντρώσεως του Ελληνικού Στρατού, συστηματικός και ανηλεής βομβαρδισμός των συγκοινωνιακών κόμβων και των σπουδαιότερων πόλεων.

Η επιχείρηση από (Δ44)  Ελληνικής πλευράς θα εκτελείτο σε δύο στάδια, όπως είχε προβλεφθεί ήταν: Αμυντική στάση στην Ήπειρο, με επιβράδυνση του εχθρού και τελική αναχαίτιση (Δ45)  προ της τοποθεσίας ΕΛΑΙΑ - ΚΑΛΑΜΑΣ ή και νοτιότερα αυτής, ανάλογα με τις συνθήκες.

Στη Δυτ. Μακεδονία, (Δ46)  στην αρχή αμυντική στάση και στη συνέχεια ανάληψη επιθετικών επιχειρήσεων, μετά τη συγκέντρωση των (Δ47)  απαραίτητων δυνάμεων. Η ορεινή (Δ48) περιοχή της Πίνδου, θα χρησιμοποιείτο για την εξασφάλιση του συνδέσμου μεταξύ Ηπείρου και Δ. Μακεδονίας και για τη συνέχιση του μετώπου.

Την 0540 Ω (Δ49)  τα Ιταλικά στρατεύματα εισβάλλουν στο έδαφός μας. Ταυτόχρονα εκδηλώνεται σφοδρή δράση της Ιταλικής αεροπορίας στο μέτωπο και στα μετόπισθεν. Οι ελαφρές δυνάμεις της προκάλυψης, (Δ50)  μπροστά στη συντριπτική υπεροχή τους εχθρού, συμπτύσσονται προβάλλοντας πείσμονα αντίσταση και επιβραδύνουν την αυτού στο έδαφός μας.

Από την πρώτη (Δ51)  στιγμή η Ιταλική εισβολή σκόνταψε πάνω στην αλύγιστη αντίσταση του 'Έλληνα στρατιώτη. Ο ολιγάριθμος (Δ52) Ελληνικός στρατός, παρά τις αντίξοες εδαφικές και καιρικές συνθήκες φαίνεται να είναι ο νικητής.

Πραγματικά, με τη συμπλήρωση (Δ53)  της επιστράτευσης και της συγκέντρωσης των δυνάμεων, ο Ελληνικός στρατός (Δ54)  αναχαιτίζει τους εισβολείς και αναλαμβάνει την πρωτοβουλία των επιχειρήσεων. Σε λίγο, η μια νίκη (Δ55)  διαδέχεται την άλλη: Καλαμάς, (Δ56)  Δερβινάκι, (Δ57)  Φάρσαρι, (Δ58)  Μοροβάς, (Δ59)  Ιβάν, (Δ60)  Δεβόλης,  Οστροβίτσα, Τόμαρος, (Δ61)   Τρεμπεσίνα, Μπούμπεσι, (Δ62)   γίνονται ο τάφος του.

 Η Ιαχή (Δ63)  "αέρα" των Ελλήνων πολεμιστών, αντηχούσε στα Ηπειρωτικά βουνά και γέμιζε φόβο και τρόμο τις ψυχές των φασιστικών ορδών του Μουσολίνι.

Στο μικρό χρονικό διάστημα ύστερα (Δ64)  από την εισβολή, δεν υπάρχουν στο ελληνικό έδαφος εχθρικές δυνάμεις, παρά μόνο αιχμάλωτοι. Ο Ελληνικός στρατός (Δ65)   προχωρεί κεραυνοβόλα και ελευθερώνει τις πόλεις της Β. Ηπείρου την μια μετά την άλλη: Κορυτσά, (Δ66)   Μοσχόπολη, Πρεμετή, (Δ67)  Αργυρόκαστρο, (Δ68) Χειμάρα (Δ69)  και Κλεισούρα. (Δ70)

Η σθεναρή αυτή αντίσταση της Ελλάδας (Δ71) υπήρξε ιστορικό γεγονός, κρίσιμο για την πορεία του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Σημαίνουσες προσωπικότητες της Ευρώπης, έλεγαν με θαυμασμό:" Ο Έλληνας στρατιώτης ύψωσε  την 28η Οκτωβρίου 1940 προστατευτικά τη (Δ72) σπάθη του επάνω από το πληγωμένο κορμί της Ευρώπης και έδωσε  στους λαούς της γης αστραφτερό παράδειγμα αντίστασης, ψυχικής ευγένειας και εθνικής τιμής".

Οι απροσδόκητες επιτυχίες του Ελληνικού στρατού και ιδιαίτερα η κατάληψη της Κορυτσάς, (Δ73) προξένησαν στη Ρώμη κατάπληξη και οργή. Τόση ήταν η αγανάκτηση και ο θυμός του (Δ74)  Μουσολίνι, ώστε αποφάσισε όταν περάσει ο βαρύς χειμώνας, να μεταβεί στην Αλβανία (Δ75) για να παρακολουθήσει αυτοπροσώπως την νέα επίθεση την οποία είχε ετοιμάσει.  Για την επίθεση αυτή (Δ76) συγκέντρωσε τις πιο επίλεκτες Μονάδες και τα πιο ισχυρά όπλα για να αποκλείσει κάθε ενδεχόμενο αποτυχίας. Τόσο σίγουρος ήταν ότι θα (Δ77) νικούσε, ώστε δεν ζήτησε βοήθεια από τον Χίτλερ. Όμως και η (Δ78)  νέα επίθεση των Ιταλικών στρατευμάτων, αποκρούστηκε από τον Ελληνικό στρατό με την ίδια (Δ79)  επιτυχία όπως και την πρώτη φορά.

Η Ελλάδα (Δ80)  αγωνίστηκε σθεναρά και κράτησε τα σύνορα της επί επτά (7) περίπου μήνες. Ο αγώνας όμως έγινε άνισος, (Δ81)   όταν σε λίγο καιρό επιτέθηκε η πανίσχυρη Γερμανική Πολεμική μηχανή.

Τέλη Μαίου 1941, (Δ82)   η Ελλάδα υπέκυψε στις Δυνάμεις του Άξονα και γνώρισε τις φρικαλαιότητες μιας στυγνής κατοχής. Τις ένδοξες μέρες (Δ83)  του πολέμου 1940-41 διαδέχτηκε η μεγάλη νύχτα της κατοχής και της συμφοράς. Για τρισήμισυ περίπου (Δ84)    χρόνια ο Ελληνικός λαός είχε την πιο απάνθρωπη μεταχείριση από τους Γερμανοιταλούς κατακτητές και τους τότε συμμάχους τους.

 Οι (Δ85) κατακτητές διέπραξαν ανήκουστα εγκλήματα σε βάρος της χώρας μας. Οι πόλεις και τα χωριά γνώρισαν την πιο στυγνή τρομοκρατία και τις αγριότερες λεηλασίες, ενώ άνδρες, γυναίκες, νέες και παιδιά αιχμαλωτίζονταν για να υποβληθούν στα πιο φρικτά βασανιστήρια.

          Παρ΄ όλα αυτά η Ελληνική ψυχή παρέμεινε υπερήφανη και αδούλωτη περιφρονώντας τους βάρβαρους.
 

Το ελληνικό Έθνος (Δ86) αισθάνεται ιδιαίτερη υπερηφάνεια, για το μεγάλο ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου του 1940, το οποίο αντέταξε  ο Ελληνικός λαός, κατά τον βαθύ όρθρο της ιστορικής εκείνης ημέρας.


Πολλές παράμετροι συνετέλεσαν (Δ87)  στην εποποία του 1940 - 41. Σε όλη την διάρκεια του ελληνο - ιταλικού πολέμου το ελληνικό έθνος στάθηκε ενωμένο σε μία σπάνια επίδειξη εθνικής ομοψυχίας, καθοδηγούμενο από πολιτική ηγεσία που στάθηκε πραγματικά στο ύψος των περιστάσεων.

Η ηγεσία του ελληνικού (Δ88) στρατού στη πλειοψηφία της διοίκησε με επιτυχία τα μαχόμενα τμήματα. Οι διοικητές των μεγάλων μονάδων επέδειξαν ευστροφία και ευελιξία. Οι ανώτεροι και κατώτεροι αξκοί δεν δίστασαν  να  βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Είναι πολλά παραδείγματα όπου μεμονωμένες μονάδες επέτυχαν σπουδαίες νίκες χάρις στις ηγετικές ικανότητες των διοικητών τους, οι οποίοι εμφύσησαν  στους άνδρες το πνεύμα της νίκης, αλλά και σχεδίασαν τις επιχειρήσεις με τρόπο που δεν άφηνε περιθώριο στον εχθρό.

Οι άμαχοι στα μετόπισθεν (Δ89) δεν σταμάτησαν στιγμή να στέλνουν στο μέτωπο βασικά  είδη (κάλτσες, φανέλες πουλόβερ). Επίσης πρέπει να ληφθούν υπόψη η βελτίωση έστω τα τελευταία χρόνια πριν την ιταλική επίθεση, της ποιότητας του εξοπλισμού του ελληνικού στρατού και ο υψηλός όπως αποδείχθηκε βαθμός ετοιμότητας, που εκφράστηκε με τη ταχύτατη υλοποίηση του σχεδίου για επιστράτευση.

Αλλά φυσικά περισσότερο (Δ90) από όλους στη νίκη συνέβαλαν οι απλοί μαχητές, αυτοί οι ανώνυμοι ήρωες, οι οποίοι αντιμετώπισαν αντίπαλο σαφώς ανώτερο από πλευράς αριθμητικής υπεροχής και εξοπλισμού. Ανωτερότητα, η οποία δεν στάθηκε ικανή να λυγίσει την ελληνική ψυχή και τη πίστη για νίκη.

Η άποψη ότι οι ιταλοί (Δ91) δεν πολέμησαν, είναι μύθος. Οι ιταλοί πολέμησαν όσο μπορούσαν καλλίτερα και δεν πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός ότι διέθεταν  τρομακτικά υπέρτερο οπλισμό, ποιοτικά και ποσοτικά. Απλώς αντιμετώπισαν ανώτερο εχθρό σε επίπεδο μαχητικής ισχύος, παράμετρος που οφειλόταν σε μέγιστο βαθμό, στο ψυχικό σθένος (Δ92) του έλληνα μαχητή.

Η γενιά του '40 (Δ93) απέδειξε για μια ακόμη φορά, ότι το ιερό πάθος για την ελευθερία της Πατρίδας είναι υπέρτατο καθήκον όλων των Ελλήνων, που επανειλημμένα το έχουν αποδείξει κατά τη διάρκεια της μακραίωνης ύπαρξής τους και δεν θα σταματήσουν να το αποδεικνύουν, όσο υπάρχουν, σε αυτή την όμορφη χώρα

Ο θαυμασμός των ισχυρών για την Ελλάδα γρήγορα εξαπλώνεται παντού. Ακόμα και αυτός ο Χίτλερ (Δ94)  σε λόγο του είπε, στις 4 Μαίου 1941: "Η ιστορική δικαιοσύνη με υποχρεώνει να παραδεχτώ, πως από όλους τους αντιπάλους, ο Έλληνας στρατιώτης πολέμησε με ύψιστο ηρωισμό και αυτοθυσία και συνθηκολόγησε μόνο ότι η περαιτέρω αντίσταση ήταν αδύνατη και συνεπώς μάταιη".

    Οι Άγγλοι (Δ95)  έγραφαν: " Οι γενιές του μέλλοντος από τώρα και στο εξής θα διδάσκονται ότι και πάλι ολίγοι Έλληνες έσωσαν με την θυσία τους των Ευρωπαικό Πολιτισμό .

Ο Ουϊνστον Τσώρτσιλ, (Δ96)  ο πατέρας της Νίκης αναγκάσθηκε να δηλώσει ότι «του λοιπού θα λέμε ότι, οι ήρωες πολεμούν σαν έλληνες.»

Ο ραδιοφωνικός σταθμός (Δ97) της Μόσχας μετάδωσε : «Χάρη σε σας ΄Ελληνες κερδίσαμε χρόνο για να αμυνθούμε. Ως ρώσοι, ως λαός και ως άνθρωποι σας ευχαριστούμε».

    Αυτός υπήρξε (Δ98) ο μεγάλος Ελληνικός αγώνας που άρχισε την 28η Οκτωβρίου 1940. Ένας αγώνας με πανανθρώπινο χαρακτήρα που σήμερα γιορτάζουμε. Τέτοιες θυσίες (Δ99)  προσφέρει από την αρχαιότητα το Ελληνικό έθνος στον πανανθρώπινο βωμό της ελευθερίας.

Την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 (Δ100) δεν πρέπει να την προσπερνάμε επιπόλαια και χωρίς Εθνική έξαρση. Αντίθετα, σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, που απειλείται η Εθνική μας ανεξαρτησία και η εδαφική μας ακεραιότητα, πρέπει να την κάνουμε λάβαρο Ιερό και αφετηρία των προσπαθειών μας, για τη διαφύλαξη των συνόρων μας, από κάθε επιβουλή από ουδέποτε και αν προέρχεται .

    Ο ένδοξος Ελληνικός στρατός, (Δ101) προσηλωμένος στα ιδανικά της ελευθερίας, πάντα έτοιμος και πάντα ξάγρυπνος περιμένει τις ίδιες αιματοβαμμένες  βουνοκορφές της Πίνδου, στα μετερίζια του Έβρου, (Δ102)  μα και στις πιο όμορφες ακρογιαλιές των Νησιών του Αιγαίου το νέο άφρονα εισβολέα με το ίδιο χαμόγελο (Δ103) και την ίδια ζεστασιά στην καρδιά, όπως τότε πριν 61 χρόνια.

    Γιορτάζοντας σήμερα 61 (Δ104) χρόνια από την εποποιία του "40", ας αποτίσουμε ελάχιστο φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στους νεκρούς ήρωες και ας δώσουμε όλοι μαζί, όπως  τότε έκανε η γενιά του "40" τη δική μας υπόσχεση ότι τα κατορθώματά τους θα αποτελέσουν για εμάς οδηγό φάρο στη δύσκολη πορεία του Έθνους μας. Η θυσία τους (Δ105) ας γίνει χρέος ενότητας και προσήλωσης στα ιδανικά της ελευθερίας και υπερηφάνειας.

    Βαρύτατες οι υποχρεώσεις μας έναντι αυτής της ανεκτίμητης Εθνικής Κληρονομιάς. Ιδιαίτερα η στρατευμένη γενιά, η ελπίδα του αύριο πρέπει να ενστερνιστεί τα διδάγματα της εποποιίας του "40" (Δ106) και αν αντιληφθεί ότι μόνο με την Εθνική ενότητα και την ιστορική μνήμη του λαού μας, θα διαφυλάξουμε αυτή την Ιερή Πατρίδα, την Πατρίδα των Πατρίδων……….. την Ελλάδα μας.

        Ζήτω το Έθνος

        Ζήτω η 28η Οκτωβρίου

        Ζήτω ο Στρατός

Στη συνέχεια θα ακολουθήσει ντοκυμαντέρ μικρής διάρκειας, για το έπος του 1940. (Δ107)

Πέρας (Δ108)

ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940

    Εξήντα πέντε χρόνια πέρασαν από την ημέρα που οι Έλληνες δεχτήκαμε το ηλιόλουστο πρωινό της 28ης Οκτωβρίου 1940 το πολεμικό εγερτήριο. Οι Έλληνες στρατιώτες όρμησαν προς τα βορειοηπειρωτικά βουνά με απίστευτο ενθουσιασμό. Ήξεραν ότι είχαν να κάνουν μ’ έναν εχθρό πολυαριθμότερο σε άνδρες, με οπλισμό ασύγκριτα ανώτερο από το δικό τους, με αεροπορία πανίσχυρη.

    Κι όμως δεν λιποψύχησαν. Φτερωμένοι από την πίστη στο Θεό, την βεβαιότητα πως τους προστατεύει η Παναγιά, με το δίκιο του αγώνα και την αγάπη για ελευθερία σκαρφάλωσαν στα βουνά. Φορτωμένοι με λαμπρή ιστορία και παράδοση ηρωισμού, όσο κανένας άλλος λαός, θωρακισμένοι με τις αθάνατες ελληνικές αρετές, οι Έλληνες πολεμιστές άγγιξαν τον θρύλο.

    ‘’…Αχ, αυτή η εκστρατεία του Ντούτσε κατά της Ελλάδος…’’ έγραψε ο Χίτλερ στη διαθήκη του, που δημοσίευσε ο Άγγλος ιστορικός Trevor Roper (Τρέβορ Ρόπερ). Τα λόγια του Φύρερ είναι αποκαλυπτικά. Γράφτηκαν όμως ύστερα από τον θρίαμβο του Ελληνικού Στρατού και την προέλασή του ως τα βάθη της Αλβανίας. Όταν ο φασισμός χτυπούσε αναίτια την Ελλάδα μας το πρωινό της 28ης Οκτωβρίου 1940, ο Χίτλερ δεν θεωρούσε ανόητη την εκστρατεία του συμμάχου του. Άλλωστε ο αρχηγός των Ναζί, μεθυσμένος από τους θριάμβους του, ως την ώρα εκείνη, με αλαζονική έπαρση και απύθμενο θράσος έλεγε πως ο πόλεμος θα κανόνιζε τις τύχες του κόσμου επί χίλια χρόνια.

    Ως την 28η Οκτωβρίου του 1940 κανένας δεν τόλμησε να αντιταχθεί στο χείμαρρο του Ναζισμού. Όλοι έτρεμαν. Έτσι άλλοι συνθηκολόγησαν και άλλοι υπόγραφαν σύμφωνα φιλίας με τον Άξονα. Η ηπειρωτική Ευρώπη είχε προσφέρει ‘’ γήν και ύδωρ’’ στο Ναζισμό. Η Τσεχοσλοβακία και η Αυστρία δεν υπήρχαν πια. Η Ρουμανία είχε αποσυρθεί από το Βαλκανικό Σύμφωνο. Η Γιουγκοσλαβία φοβόταν ν’ αντισταθεί. Η Πολωνία είχε συντριβεί και κατατεμαχισθεί για τέταρτη φορά. Τα Βαλτικά κράτη δεν υπήρχαν. Την άνοιξη του 1940 οι Ολλανδοί και οι Βέλγοι είχαν καταθέσει τα όπλα ύστερα από ολιγοήμερη ψευτοαντίσταση. Οι Σουηδοί άφησαν ανεμπόδιστο το στρατό του Χίτλερ να περάσει από το ‘’ουδέτερο’’ έδαφος τους, και να βρεθεί έτσι στα νώτα των αντιπάλων του. Η Γαλλία με στρατό ασύγκριτα μεγαλύτερο και καλύτερα οπλισμένο από την Ελλάδα συνθηκολόγησε για να σώσει ότι μπορούσε. Η Ρωσία είχε συμμαχήσει με το Ναζισμό και τηρούσε πιστά το σύμφωνο που είχε υπογράψει ο υπουργός των εξωτερικών της, Μολότωφ, με τον Γερμανό ομόλογο του Ρίμπεντροπ. Οι ουδέτερες Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούν να ενθαρρύνουν τους ελεύθερους λαούς. Όμως δεν υπήρχε από μέρους τους καμία ένδειξη πως θα έσπευδαν να βοηθήσουν ενεργά.

    Η Γερμανική αεροπορία κατέστρεψε της ευρωπαϊκές πόλεις, τα υποβρύχια του Χίτλερ έστελναν στο βυθό των ωκεανών ναύτες και εφόδια των συμμάχων, το Λονδίνο λαμπάδιαζε στις φλόγες. Οι μικροί λαοί χλόμιαζαν από τον τρόμο τους, οι μεγάλοι έβαζαν στη ζυγαριά του συμφέροντος τα ‘’υπέρ’’ και τα ‘’κατά’’. Η Βουλγαρία ήταν έτοιμη να προδώσει και η Τουρκία δε θα αντιμετώπιζε μεγάλη δύναμη σε περίπτωση επιθέσεως κατά της Ελλάδος, γιατί έτσι είχαμε συμφωνήσει κατά τη σύναψη του Βαλκανικού συμφώνου. Ο Φράνκο της Ισπανίας δήλωσε στο Χίτλερ, στις 23 Οκτωβρίου 1940, πως ‘’η Ισπανία ευχαρίστως θα πολεμούσε στο πλευρό της Γερμανίας’’. Δύο μέρες πριν την επίθεση του φασισμού εναντίον μας, οι δικτάτορες -Χίτλερ και Μουσολίνι- έδωσαν την τελική μορφή στα σχέδια τους, που προέβλεπαν την κατάληψη της διώρυγας του Σουέζ μέχρι τα Χριστούγεννα του 1941.

    Παντού σκοτάδι, απελπισία, ηττοπάθεια. Και τότε έγινε το θαύμα. Η μικρή και ανίσχυρη υλικά Ελλάδα κατέπληξε εχθρούς και συμμάχους. Δίκαια γράφει ο Άγγλος Christopher Buckley (Κρίστοφερ Μπάκλεϋ) στο βιβλίο του ‘’Ελλάδα και Κρήτη’’:
    «Ο κόσμος ανέμενε να δει την  Ελλάδα να πίπτει εύκολο θύμα της επιθέσεως. Πως θα μπορούσε το θάρρος και η αποφασιστικότητα του Έλληνα κυβερνήτη του και το πνεύμα αντίστασης του Ελληνικού λαού να υπερισχύσουν της συντριπτικής υπεροχής των Ιταλών;
    Παρά τις υποχρεώσεις της στην Αφρική, η Ιταλία είχε συγκεντρώσει στα Αλβανικά σύνορα δυνάμεις που Ελληνικών σχεδόν 4 προς 1. Καθώς οι Έλληνες εστερούντο αρμάτων μάχης και δεν διέθεταν παρά μόνο λίγα αεροπλάνα, δεν είχαν τα μέσα για την αντιμετώπιση των ιταλικών τεθωρακισμένων και των επιδρομών από τον αέρα. Και εν τούτοις, συνέβη αυτό που δεν ανέμενε κανείς. Η ηρωική ελληνική προσπάθεια κατέληξε σε θρίαμβο των ελληνικών όπλων!»

    Η στατιστική, μια επιστήμη που αραδιάζει ψυχρούς αριθμούς και μιλάει λακωνικά, όλα τα παραπάνω τα εκφράζει ως εξής: η Γαλλία των 50 εκατομμυρίων αντιστάθηκε μόνο ένα μήνα, η Πολωνία των 30 εκατομμυρίων άντεξε μόνο 15 ημέρες και η Ελλάδα των 7 εκατομμυρίων πολέμησε γενναία 6,5 μήνες. Και κάτι ακόμα, όλοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι σύμμαχοι πολέμησαν, όσοι πολέμησαν, και είχαν ν’ αντιμετωπίσουν μόνο τον Χίτλερ, ενώ η Ελλάδα πολέμησε με όλο τον άξονα: τον Μουσολίνι και τον Χίτλερ. Από την άνοιξη δε του 41 πολεμούσε και τους δυο, μαζί, ταυτόχρονα!...

    Ας δούμε όμως τα γεγονότα που σημάδεψαν εκείνες τις ημέρες του 40, τα γεγονότα που συγκλόνισαν τον κόσμο…
    Η ιταλική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία προτού κηρύξει επίσημα τον πόλεμο εναντίον της Ελλάδας προχώρησε σε μία σειρά σκόπιμων και προγραμματισμένων προκλητικών ενεργειών οι σημαντικότερες εκ των οποίων είναι οι παρακάτω:

    Στις 06:30 της 12ης Ιουλίου, τρία ιταλικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα προσέλαβαν με βόμβες και πολυβόλα το βοηθητικό του Ελληνικού Ναυτικού ‘’ Ωρίων ‘’ της υπηρεσίας των φάρων, κατά τη διάρκεια ανεφοδιασμού του φάρου της Γραμβούζας στον κόλπο του Κισσάμου στην δυτική Κρήτη. Τα ίδια αεροπλάνα επιτέθηκαν στη συνέχεια και κατά του αντιτορπιλικού Ύδρα, το οποίο κατόπιν διαταγής έσπευδε σε βοήθεια του παραπάνω σκάφους.

Στις 06:50 της 30ης Ιουλίου, ιταλικό αεροπλάνο, προερχόμενο από τα Δωδεκάνησα και ιπτάμενα πάνω από τον κόλπο της Κορίνθου, έριξε τέσσερις βόμβες κατά δύο Ελληνικών αντιτορπιλικών ‘’Βασιλεύς Γεώργιος’’ και ‘’Βασίλισσα Όλγα’’ καθώς και κατά δύο Ελληνικών υποβρυχίων που βρισκόταν μέσα στο λιμένα της Ναύπακτου.

    Στις 2 Αυγούστου, ιταλικό αεροπλάνο έριξε έξι βόμβες κατά του καταδιωκτικού λαθρεμπορίου της αστυνομίας Α6 μεταξύ των νήσων Αίγινας και Σαλαμίνας.

    Τέλος, αποκορύφωμα των ιταλικών προκλήσεων ήταν ο αιφνιδιαστικός τορπιλισμός του εύδρομου καταδρομικού ‘’Έλλη’’, εκτοπίσματος 2.115 τόνων και με πλήρωμα 232 άνδρες, στις 08:30 της 15ης Αυγούστου, ενώ αυτό βρισκόταν στον όρμο της Τήνου για απόδοση τιμών στην επέτειο της εορτής της Παναγιάς. Στις 09:45 της ίδιας ημέρας βυθίστηκε με απώλειες 8 νεκρούς και 26 τραυματίες από το πλήρωμα του.

    Η εγκληματική αυτή ιταλική ενέργεια βύθισε σε θλίψη ολόκληρη την Ελλάδα και διέγειρε τα αισθήματα του πατριωτισμού, της τιμής και της αξιοπρέπειας και ταυτόχρονα εξέγειρε το μίσος κατά των εγκληματιών, οι οποίοι επέλεξαν την ημέρα της μεγάλης γιορτής του Χριστιανισμού για το ανόσιο αυτό έργο τους.

    Στις 03:00 τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 ο Ιταλός πρεσβευτής στην Αθήνα Γκράτσι επισκέπτεται τον Έλληνα πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά στην οικία του στην Κηφισιά και του επιδίδει το ιστορικό τελεσίγραφο με το οποίο  κηρύσσεται επίσημα ο πολυπόθητος, για τους Ιταλούς, πόλεμος εναντίον της Ελλάδας.

    Ο Ελληνικός Λαός υπό την πολιτική ηγεσία του πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά, την στρατιωτική ηγεσία του Αρχιστράτηγου Παπάγου Αλέξανδρου και τις ευχές του Αρχιεπίσκοπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χρύσανθου ξεκινά για να γράφει ιστορία, για να δημιουργήσει το έπος του 1940.

    Η υποδοχή του πολέμου από τον Ελληνικό Λαό ήταν παροιμιώδεις. Οι στρατιώτες μας γεμάτοι ενθουσιασμό φεύγουν για το μέτωπο. Κυριολεκτικά με το χαμόγελο στα χείλη, όπως μαρτυρούν και οι σχετικές φωτογραφίες της εποχής. Γεμάτοι με λαχτάρα και φλογερό πόθο να υπηρετήσουν την γλυκιά Πατρίδα. Τέτοια ήταν τότε η ψυχολογία του λαού. Τέτοιο ήταν το ηθικό υπόβαθρο της κοινωνίας. Άραγε πόσο διαφέρουμε εμείς σήμερα;
    Τις ημέρες που ακολούθησαν την κήρυξ

η του πολέμου, οι Έλληνες στρατιώτες πολέμησαν κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες, χωρίς τα απαραίτητα μέσα, έχοντας ελλείψεις σε εφόδια και πυρομαχικά. Παρ’ όλα αυτά όμως αγωνίστηκαν με πάθος, έχυσαν ατελείωτους ποταμούς αίματος, βίωσαν απέραντο πόνο και οδύνη.

    Ο Ελληνοιταλικός πόλεμος διήρκησε από 28 Οκτωβρίου 1940 μέχρι 26 Μαρτίου 1941. Η χρονική αυτή περίοδος χωρίζεται σε τρείς επιμέρους περιόδους:
•    1η ΠΕΡΙΟΔΟΣ:    Έναρξη πολέμου και Αμυντικές Επιχειρήσεις Ελληνικού Στρατού (28 Οκτωβρίου-13 Νοεμβρίου 1940).
•    2η ΠΕΡΙΟΔΟΣ:    Ελληνική Αντεπίθεση και Προέλαση του Στρατού στο Βορειοηπειρωτικό Έδαφος(14 Νοεμβρίου 1940-06 Ιανουαρίου 1941).
•    3η ΠΕΡΙΟΔΟΣ:    Οι Χειμερινές Επιχειρήσεις του Ελληνικού Στρατού και η μεγάλη ‘’ Εαρινή ‘’  επίθεση των Ιταλών (07 Ιανουαρίου-26 Μαρτίου 1941).
Κομβικά σημεία του πολέμου τα οποία επηρέασαν την εξέλιξη
των επιχειρήσεων και έκριναν την έκβαση αυτού είναι τα παρακάτω:
•    Μάχη Ελαίας-Καλαμά (2-8 Νοεμβρίου).
•    Η Ελληνική Αντεπίθεση στην Πίνδο (14-23 Νοεμβρίου).
•    Μάχη Μόροβας-Ιβάν και κατάληψη Κορυτσάς (14-23 Νοεμβρίου).
•    Κατάληψη Αγίων Σαράντα, Αργυρόκαστρου και Πρεμετής (1-12 Δεκεμβρίου).
•    Κατάληψη Τεπελενίου-Κλεισούρας (13 Δεκεμβρίου- 6 Ιανουάριου).
•    Η μεγάλη ‘’Εαρινή ‘’  Επίθεση των Ιταλών (9-15 Μαρτίου).
Προκειμένου να αντιληφθούμε το μέγεθος της νίκης μας αξίζει να αναφέρουμε συνοπτικά τις δυνάμεις των δύο αντιπάλων. Όσον αφορά τις Χερσαίες Δυνάμεις το γενικό σύνολο των Ιταλικών δυνάμεων κατά την έναρξη του πολέμου ανέρχονταν σε 59 τάγματα Πεζικού, 135 πυροβολαρχίες (από τις οποίες 23 βαριές), 150 άρματα μάχης και 18 Ίλες Ιππικού. Σύνολο: 96.800 άνδρες. Οι αντίστοιχες Ελληνικές δυνάμεις ανέρχονταν σε 39 τάγματα Πεζικού, 1 Ίλη Ιππικού και 40 πυροβολαρχίες διαφόρων διαμετρημάτων. Σύνολο: 35.000 άνδρες.

    Κατάσταση Ναυτικών Δυνάμεων. Η δύναμη του Ιταλικού Στόλου ανερχόταν σε 8 θωρηκτά, 8 βαρέα καταδρομικά, ελαφρά καταδρομικά, 61 αντιτορπιλικά, 96 τορπιλοβόλα και 119 υποβρύχια. Σύνολο εκτοπίσματος: 658.398 τόνους. Στην επιβλητική αυτή δύναμη του  Ιταλικού Στόλου η Ελλάδα αντέτασσε 1 θωρηκτό (το ‘’Γ.ΑΒΕΡΩΦ’’), 10 αντιτορπιλικά, 15 τορπιλοβόλα και 6 υποβρύχια. Σύνολο εκτοπίσματος: 14.602 τόνους.

    Κατάσταση Αεροπορικών Δυνάμεων. Η Ιταλική Αεροπορία διέθετε 400 αεροπλάνα και η Ελληνική 143.

    Σε όλες τις μάχες που διεξήχθησαν οι Έλληνες στρατιώτες πολέμησαν με περίσσιο ηρωισμό. Τα παραδείγματα είναι αναρίθμητα. Αξίζει να αναφέρουμαι ένα από αυτά.

    Στις 02 Νοεμβρίου του 1940 εικοσιεπτά Ιταλικά βομβαρδιστικά, έχοντας προστασία από έναν αριθμό καταδιωκτικών, πετούσαν πάνω από τη Βέροια. Οι Έλληνες πιλότοι απογειώνονται με τα απηρχαιωμένα αεροσκάφη τους τύπου ΡΖL. Ανάμεσά τους και ο τότε ανθυποσμηναγός Μητραλέξης. Στην αερομαχία που ακολουθεί πλήττει με το αεροσκάφος του ένα εχθρικό βομβαρδιστικό αλλά εκείνο, αν και σοβαρά χτυπημένο αμύνεται και συνεχίζει την πορεία του. Ο ηρωικός ανθυποσμηναγός το ακολουθεί και όταν τελειώνουν τα πυρομαχικά του, μη έχοντας τίποτα άλλο να κάνει, το πλησιάζει και με τον έλικά του αεροσκάφους του αρχίζει να ροκανίζει την ουρά και τα πηδάλια του εχθρικού. Το ιταλικό βομβαρδιστικό χάνει την στήριξή του, πέφτει σε περιδίνηση και συντρίβεται. Το πλήρωμά του όμως, πέντε Ιταλοί αξιωματικοί, καταφέρνουν να το εγκαταλείψουν έγκαιρα. Το ελληνικό αεροπλάνο έπαθε και αυτό μεγάλη ζημιά και υποχρεώθηκε σε αναγκαστική προσγείωση. Ο ανυποχώρητος Έλληνας πιλότος κατορθώνει να προσγειωθεί κοντά στο σημείο  που έπεσαν με τα αλεξίπτωτα οι Ιταλοί αεροπόροι. Τους καταδιώκει, τους συλλαμβάνει και τους οδηγεί στη Στρατιωτική Διοίκηση Θεσσαλονίκης. Έτσι πολεμούσαν οι Έλληνες του 40…!!

    Τα γεγονότα είναι λίγο πολύ γνωστά σε όλους και είναι αδιαμφισβήτητα. Εκείνο που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι οι συνέπειες αυτών των γεγονότων καθώς και ο αντίκτυπός τους στην παγκόσμια κοινή γνώμη.
    Ειδικότερα η νίκη των Ελλήνων είχε ως αποτέλεσμα τα παρακάτω:
    1) Άλλαξε το κλίμα της ψυχολογίας λαών και κυβερνήσεων.
    2) Απομυθοποίησε την παντοδυναμία και το αήττητο του    Ιταλογερμανικού Άξονα.
    3) Η πολύμηνη απασχόληση των Ιταλογερμανικών δυνάμεων με την Ελλάδα αφαίρεσε πολύτιμο χρόνο από τον Χίτλερ και τον προσέφερε στους συμμάχους για να αντεπιτεθούν.
    Πολλές φορές επικρινόμαστε ως λαός διότι δήθεν μεγαλοποιούμε την προσφορά μας. Δεν έχουμε όμως λόγω να το κάνουμε αυτό. Οι ξένοι μίλησαν και αυτά που είπαν γράφτηκαν με χρυσά γράμματα στις σελίδες τις Ιστορίας.

    Στις 04 Μαΐου 1941 ο Χίτλερ ομολογούσε στο Ράϊχσταγ (Γερμανική Βουλή):
«Ο Ελληνικός λαός ηγωνίσθη τόσον γενναίως, ώστε και αυτοί ακόμα οι εχθροί του δεν δύνανται να αρνηθώσι την προς αυτόν εκτίμησιν. Εξ όλων των αντιπάλων, οίτινες μας αντιμετώπισαν, μόνον ο Έλλην στρατιώτης επολέμησε με παράτολμον θάρρος και υψίστην περιφρόνησην προς τον θάνατον. Δεν εσυνθηκολόγει παρά μόνον όταν πάσα περαιτέρω αντίστασις απέβαινεν αδύνατος και απολύτως ματαία.»

Ο Ιταλός στρατηγός Φάμπιο ντελ Φρίουλι σε άρθρο του, που είχε δημοσιευθεί στην επιθεώρηση ‘’Ριβίστα Μιλιτάρε’’ με τίτλο ‘’Η κρίση στο Αλβανικό μέτωπο’’ έγραψε:
«Καθ’ όλη τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι στρατιώτες των μονάδων μας, που έλαβαν μέρος στον Ελληνο-Ιταλικό πόλεμο, έφεραν ειδικό διακριτικό τιμής, διότι επολέμησαν εναντίον στρατού υψηλής ποιότητας και μαχητικής αξίας, που είχε αναγνωρισθεί παγκοσμίως.»

Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, τόνιζε στις 28 Μαΐου του 1944:
«Μέσα στα πολλά παραδείγματα ηρωισμού, που σημειώθηκαν κατά τον παρόντα πόλεμο, σπάνια θα βρει κανείς ευγενέστερες πράξεις, σαν και αυτές που έχουν επιτελεσθεί στην Ελλάδα για την υπεράσπιση της ελευθερίας.»

Ο στρατηγός Ντε Γκώλλ βροντοφώναξε την 28η Οκτωβρίου 1942:
   «Ο αγών της Ελλάδος και τα κατορθώματα της δημιουργούν δι’ αυτήν δικαιώματα αδιαμφισβήτητα.»
λησμονούμε τις θυσίες των αγωνισθέντων και πεσόντων προγόνων μας ‘’υπέρ βωμών και εστιών’’.
Η 28η Οκτωβρίου 1940 ήμέρα του ‘’ΟΧΙ’’ εναντίων των επιτιθέμενων Ιταλών, η αυριανή επέτειος να έχει ένα σοβαρό σκοπό: να μας διδάξει, να διδάξει την νεότερη γενιά πως ο άνθρωπος υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσια όταν αυτά απειλούνται, πως ο άνθρωπος παραμένει ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.

Γι’αυτό:
Καταθέτουμε λίγες δάφνες τιμής σ’εκείνους που έπεσαν για να ζούμε εμείς ελεύθεροι.
Τηρούμε λίγα λεπτά σιγής μπροστά στη μαρμάρινη στήλη που αν και άφωνη κάτι θέλει να μας πει και ο νους μας ευλαβικά στρέφεται σε νέους που χάθηκαν για την τιμή και την αξιοπρέπεια, στις μανάδες, στους πατεράδες, στους αδερφούς, στις συζύγους, στα παιδιά αυτών, που δάκρυσαν και πόνεσαν για τον ένδοξο χαμό τους.

Κάνουμε τη στρατιωτική παρέλαση για να γαλουχήσουμε τη νεολαία στα εθνικά ιδεώδη, να τους μεταδώσουμε εθνική περηφάνια και λεβεντιά, να τους καταστήσουμε άξιους συνεχιστές του δόγματος ότι ‘’Οι Ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες’’.

    Όπως 15 χρόνια μετά, το 1955 κατά τη διάρκεια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της πολυβασανισμένης Κύπρου, οι Ηρωικώς αγωνισθέντες και μαρτυρικά πεσόντες Ελληνοκύπριοι στάθηκαν άξιοι συνεχιστές των ηρώων του 40, έτσι και εμείς, οι σύγχρονοι Έλληνες και πόσο μάλλον τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων οφείλουμε ΟΤΑΝ και ΑΝ ποτέ χρειαστεί να συνεχίσουμε την παράδοση, την παράδοση, να συνεχίσουμε τον θρύλο, τον θρύλο του Έλληνα Πολεμιστή.
    

ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ!
ΖΗΤΩ Η 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940!