Σ’ αυτή την αγιασμένη περίοδο της Μεγάλης Σαρα­κοστής, αδελφοί μου, η Ορθόδοξη Εκκλησία συνεχίζει κάθε Κυριακή να προβάλλει ένα δείγμα από τους πνευματικούς θησαυρούς, τους οποίους περικλείει μέσα στα σπλάχνα της. Το προβάλλει το δείγμα αυτό για να μας διδάξει και για να μας βοηθήσει να προχωρήσουμε στον πνευματικό μας αγώνα, στον αγώνα της αρετής και της αγιότητος.

Ετσι, λοιπόν, την πρώτη Κυριακή μας πρόβαλε τις Αγιες Εικόνες. Τη δεύτερη Κυριακή μας πρόβαλε τη μεγάλη μορφή του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, του Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης. Την τρίτη Κυριακή μάς πρόβαλε το Σταυρό του Χριστού μας. Και σήμερα μας προβάλλει έναν διακεκριμένον Αγιό της. Τον μνημονεύ­σαμε, τον ακούσατε όσοι ήρθατε πιο πρωί· είναι ο Αγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης, ο οποίος έχει γράψει ένα βιβλίο πολύ σημαντικό που λέγεται «Κλίμαξ». Γι' αυτό λέγεται Ιωάννης της Κλίμακος.

Αυτός ο Αγιος, τον οποίον προβάλλει σήμερα η Εκκλησία, κοιμήθηκε στις 30 Μαρτίου (τότε είναι η μνήμη του), αλλά σήμερα, την τετάρτη Κυριακή των Νηστειών, τον προβάλλει επίτηδες η Εκκλησία μας για να μας διδάξει εξ αυτού. Γιατί; Τί έχει να μας διδάξει; Πολύ σημαντικά πράγματα.

Δεν ξέρουμε που ακριβώς γεννήθηκε, ξέρουμε όμως το πότε. Είναι μεταξύ του 6ου και του 7ου αιώνα· έζησε από το 560 μέχρι το 640 μ.Χ. περίπου. Ξέρουμε από το Συνα­ξάρι του και από πληροφορίες ότι από μικρός ήτο φιλομα­θής πάρα πολύ. Αγαπούσε τη μελέτη, τη μάθηση, τις γνώ­σεις και έβγαλε σχολεία εκείνης της εποχής και γι' αυτό τον λένε και σχολαστικό, δηλαδή βγήκε από σχολές. Αλλά εκείνο που ξέρουμε ακόμη είναι ότι από νέο παιδί αγάπησε τη ζωή της μοναξιάς, τη ζωή της ερημίας, τη ζωή της αδιαλείπτου επικοινωνίας με το Θεό δια της προ­σευχής και δια της μελέτης του Θείου Λόγου. Γι' αυτό περίπου 16 ετών έφυγε και πήγε στο όρος Σινά και εντάχθηκε στη Μονή της Αγίας Αικατερίνης, που υπάρχει μέχρι σήμερα.

Εκείνη την εποχή, αδελφοί μου, το Σινά είχε εκατο­ντάδες μοναχούς· και όπως σε μια κυψέλη οι μέλισσες πηγαινοέρχονται και κάνουν μέλι, έτσι και αυτοί μέσα στο μοναστήρι αυτό έκαναν με την εργασία τους, το μέλι της πίστεως, το μέλι της υπακοής στους μεγαλύτερους, το μέλι της υποταγής στο Θεό, το μέλι της προσευχής, της μελέτης, της ταπεινοφροσύνης, της ζωγραφικής - αγιο­γραφούσαν - και ακόμα το μέλι της αντιγραφής βιβλίων παλαιών.

Ετσι σήμερα το Σινά, η Μονή της Αγίας Αικατερί­νης, είναι ένα από τα σπουδαιότερα μουσεία αγιογραφίας μέσα στον κόσμο. Και το ακόμη σπουδαιότερο είναι ότι το μοναστήρι αυτό έχει μία από τις μεγαλύτερες και σημα­ντικότερες βιβλιοθήκες που υπάρχουν σε όλον τον κόσμο. Την έχει αυτό το μοναστήρι χάρις σ' εκείνους τους μονα­χούς που ζούσαν τότε.

Εκεί πήγε ο Ιωάννης, λοιπόν, και ασκήτευε και εντά­χθηκε στην υπακοή και έγινε υπόδειγμα αρετής και πίστε­ως. Κατόπιν έφυγε από το μοναστήρι και πήγε παραέξω σε ένα καλύβι και καθότανε μαζί με έναν Γέροντα. Εκανε τελεία υπακοή σ' αυτόν το Γέροντα, ό,τι τον δίδασκε εκείνος χρόνια αρκετά. Οταν κοιμήθηκε ο Γέροντας, έμεινε σ' αυτό το σπιτάκι, το οποίο απέχει περίπου δύο ώρες από το μοναστήρι του Σινά, σαράντα χρόνια. Εκεί μέσα έμενε μοναχός του με συντροφιά το Θεό, τη μελέτη, την προσευχή, την ανάταση της ψυχής. Η φήμη του για την αρετή του διαδόθηκε παντού. Πάει, λοιπόν, μια επι­τροπή από καλόγερους του Σινά και του λένε:

- Ελα, ευλογημένε, να γίνεις ηγούμενος στο μοναστή­ρι, να μας διδάξεις και εμάς που είμαστε εκεί πέρα όλα αυτά που ξέρεις.

Πήγε, λοιπόν, και έμεινε δύο χρόνια και έκανε τον ηγούμενο, αλλά μετά είδε ότι δεν τον βοήθαγε η ηγουμενία να επικοινωνεί συνέχεια με το Θεό. Γι' αυτό σηκώθη­κε και έφυγε και ξαναπήγε εκεί στο ασκηταριό που είχε. Εκεί έζησε μέχρι τέλους.

Πολλοί, μας κάνει εντύπωση, και σήμερα λένε: Μα γιατί να φεύγουν από τον κόσμο άνθρωποι σαν κι αυτόν που είχε τόση σοφία και τόσες γνώσεις; Γιατί φεύγουν; Βλέπετε σήμερα υπάρχουν πολλά παιδιά, αγόρια - κορί­τσια, που αφήνουν και την επιστήμη τους και τα πτυχία τους, τις γνώσεις τους, τα πλούτη τους, τις δουλειές τους και φεύγουν και πάνε στα μοναστήρια. Πολλοί διαμαρτύ­ρονται: Μα γιατί το κάνουν αυτό; Δεν είναι ώρα να σας πω γι' αυτό το θέμα. Αλλά θα σας αναφέρω μια μικρή γνώμη αυτού του Αγίου που σήμερα γιορτάζουμε.

Λέει, λοιπόν, αυτός ο Αγιος Ιωάννης: «Ιησού μνήμη ενωθήτω τη πνοή σου και τότε γνώσει ησυχίας ωφέλειαν». Αμα κατορθώσεις να ενώσεις με την αναπνοή σου και με την ύπαρξή σου το πρόσωπο και το όνομα του Χρι­στού και ενωθείς μαζί Του βαθιά και σφιχτά, τότε θα καταλάβεις τι πάει να πει ησυχία και ερημιά και αποχώ­ρηση από τον κόσμο. Αλλιώς δεν μπορείς να το καταλά­βεις. Γι' αυτό και πολλοί, όπως σας είπα, δεν το καταλα­βαίνουν αυτό το πράγμα. Ας είναι. Αυτός ο Αγιος, λοι­πόν, έμεινε εκεί.

Τα τροπάρια που ψάλαμε μας διηγούνται τη ζωή του. Το απολυτίκιο λέει: «Ταις των δακρύων σου ροαίς της ερήμου το άγονον εγεώργησας». Από τα μάτια του έτρε­χαν δάκρυα συνέχεια που πότισαν την έρημο, το χώμα, αλλά και την έρημο της καρδιάς του· και καρποφόρησε η καρδιά του κι έβγαλε τις αρετές, «και τοις εκ βάθους στε­ναγμοίς εις εκατόν τους πόνους εκαρποφόρησας». Με τα δάκρυα που πότισες την καρδιά σου και με τους στεναγ­μούς που βγαίναν από τα βάθη της καρδιάς σου, τους στε­ναγμούς της προσευχής, έφερες καρπούς πνευματικούς μέσα στην ψυχή σου εκατό φορές περισσότερους απ' ό,τι φέρνουν άλλοι που δεν έρχονται στην ερημιά, που ήσουνα εσύ.

Ενας καρπός είναι αυτό το βιβλίο που έχει γράψει, όπως σας είπα, και λέγεται «Κλίμαξ»· γι' αυτό λέγεται Ιωάννης της Κλίμακος και Σιναΐτης, γιατί έζησε στο όρος Σινά. Αυτό το βιβλίο έχει τριάντα κεφάλαια και τα παρουσιάζει σαν σκαλοπάτια. Κάθε κεφάλαιο είναι μία αρετή. Περιγράφει πως πρέπει να είναι η αρετή αυτή. Καλεί τους αναγνώστες, μόλις διαβάσουν το ένα κεφά­λαιο, που είναι σαν να ανεβαίνουν στο ένα σκαλοπάτι, να το εφαρμόσουν. Μετά από το πρώτο σκαλοπάτι θα ανέ­βουν στο δεύτερο. Θα διαβάσουν το δεύτερο κεφάλαιο· θα μιμηθούν και θα εφαρμόσουν την αρετή για την οποία γίνεται λόγος. Κατόπιν το τρίτο, το τέταρτο μέχρι τριά­ντα σκαλοπάτια.

Λέει ο ίδιος: «Κλίμακα αναβάσεως πεπελέκηκα», πελέκησα και έφτιαξα μία Κλίμακα. Τί κλίμακα; Σκάλα αναβάσεως για να ανεβείτε. «Εκαστος δε βλεπέτω εν ποία βαθμίδι έστηκε», τώρα ο καθένας να κοιτάξει σε ποιο σκαλί της σκάλας αυτής έχει σταματήσει. «Εν πάσι τοις πάθεσι και πάσαις ταις αρεταίς εαυτούς εκζητούντες μη παυσώμεθα, που τυγχάνομεν», να εξετάζουμε τα πάθη που έχουμε μέσα μας, να εξετάζουμε και τις αρετές που έχουμε κι από κει να καταλάβουμε σε ποιο σκαλοπά­τι έχουμε σταθεί και βρισκόμαστε. Τις αρετές, λέει, αυτές τις παρουσιάζω σαν Κλίμακα, όπως είδε ο Ιακώβ στον ύπνο του μια σκάλα που ξεκίναγε από τη Γη και ανέβαι­νε στο Θεό. Ετσι, λοιπόν, τα σκαλοπάτια της σκάλας αυτής «εις ουρανόν τον προαιρούμενον αναφέρουσιν», εκείνον που θέλει τα σκαλοπάτια αυτά της σκάλας θα τον φέρουνε και θα τον βάλουνε μέσα στον ουρανό.

Αυτό το βιβλίο είναι βέβαια γραμμένο προπάντων για τους καλογήρους, αλλά είναι και για όλους τους ανθρώ­πους, διότι οι αρετές ίδιες είναι και για τους καλογήρους και για τους ανθρώπους που ζουν στον κόσμο. Γι' αυτό είναι πάρα πολύ χρήσιμο να διαβάζεται. Τώρα έχει μετα­φραστεί και στη γλώσσα μας. Δεν είναι εύκολο βιβλίο. Δεν είναι να το διαβάσω για να ευχαριστηθώ. Θα βάλεις κάτω το μυαλό σου και την προσοχή σου και την υπομονή σου, για να διαβάσεις προσεκτικά και να δεις που πατάς. Βρίσκεσαι εσύ σ' αυτό το σκαλοπάτι που έχει την αρετή αυτή; Αρχίζει από τις πιο απλές αρετές. Από την υπακοή, απ' τη μετάνοια, απ' την ανάμνηση (τη μνεία) του θανάτου, από την πραότητα, τη συγχωρητικότητα και φτάνει στις τελευταίες αρετές, στα τελευταία σκαλοπάτια που είναι η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη προς το Θεό. Εκεί τελειώνει το τριακοστό σκαλοπάτι.

Θα σας αναφέρω μερικά από κάθε σκαλοπάτι, για να πάρετε μία γενική ιδέα του βιβλίου. Γενικώς υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος δεν σώζεται με τις πολλές νηστείες που θα κάνει, αλλά με τις αρετές που θα έχει και προπάντων με την ταπείνωση. Ακούτε τι λέει για τον εαυτόν του: «Ουκ ενήστευσα, ουκ ηγρύπνησα, ουκ εχαμεύνησα», δηλαδή δεν ενήστεψα εγώ πολύ, λέει, αλλά τι έκανε είναι άλλη δουλειά. Δεν ενήστεψα εγώ πολύ, ούτε αγρύπνησα πάρα πολύ, ούτε κοιμήθηκα χάμω στο χώμα. Αυτό σημαίνει «εχαμεύνησα». Τί έκαμα όμως; «Εταπεινώθην και έσωσέ με ο Κύριος», ταπεινώθηκα μοναχά και ο Κύριος με έσωσε.

Λοιπόν μερικοί λένε: Δεν μπορώ να νηστέψω. Καλά μην νηστεύεις, άμα δεν μπορείς. Δεν μπορώ να κάμω αγρυπνία. Μην κάνεις, άμα δεν μπορείς. Δεν μπορώ να κοιμηθώ στη σανίδα πάνω. Μην κοιμάσαι. Κοιμήσου πάνω στο στρωματέξ. Ταπείνωση έχεις; Ταπεινώσου, αυτό λέει ο Αγιος, να δεις πως σώζεσαι.

Ενα άλλο πράγμα. Δεν σε σώζει μία αρετή μονάχα. Είναι πολλοί που κάνουν πολλές ελεημοσύνες, αλλά δεν κάνουν τίποτε άλλο. Λέει, λοιπόν, «ου συνίσταται διάδη­μα βασιλέως εξ ενός λίθου», το στέμμα του βασιλιά δεν έχει μονάχα ένα διαμάντι, αλλά είναι γεμάτο γύρω-γύρω με διαμάντια, μεγάλα και μικρά, μαργαριτάρια και άλλα πολλά. Ετσι μια αρετή δεν σε σώζει. Θα πρέπει να έχεις κι άλλες αρετές.

Ακόμα κάτι άλλο. Την ταπεινοφροσύνη την ξέρουν μόνον όσοι την έζησαν. Τώρα τί να λέμε; Μπορεί να λέμε πολλά για ταπεινοφροσύνη. Κάνεις υπακοή; Ακούς τη γυναίκα σου; Ακούς τον άντρα σου; Η του βγάζεις γλώσ­σα; Η μια κουβέντα σου λέει, εκατό του απαντάς; Ε, τότε δεν έχεις ταπείνωση. Ταπεινώσου, γιατί η υπακοή είναι ταπείνωση.

Ενα άλλο θέμα είναι η καλοσύνη, που πρέπει όλοι να την προσέχουμε. Στις ήμερες καρδιές, στις καλοσυνάτες καρδιές αναπαύεται ο Θεός. Στις άγριες κάθεται ο διάβο­λος. Η ήμερη ψυχή είναι ίσια και έχει συντροφιά την ταπείνωση. Η πονηρή είναι σκλάβα της υπερηφάνειας. Η νηστεία είναι σπαθί που κόβει τους κακούς λογισμούς από την ψυχή και δίνει και υγεία στο σώμα. Είναι μητέ­ρα της υγείας και προξενεί την καθαρότητα και διώχνει τις αμαρτίες. Ανοίγει την πόρτα του παραδείσου.

Προς το τέλος συμβουλεύει (και στην αρχή το λέει αυτό): Τώρα στην αρχή που θ' αρχίσεις να ανεβαίνεις στη σκάλα, να έχεις μεγάλη υπομονή. Χρειάζεται αγώνας και μάλιστα συνεχής και σκληρός. «Ουδείς κλίμακα υφ' εν ποτέ ανελθείν δεδύνηται». Τη σκάλα την ανεβαίνεις με ένα πήδημα; Πώς θα ανεβείς; Θα ανεβείς σκαλοπάτι-σκαλοπάτι. Παραπάνω δεν μπορείς. Τριάντα σκαλιά έχει αυτή η σκάλα. Θα πηγαίνεις ένα-ένα σκαλοπάτι. Και υπενθυμίζει ότι στον αγώνα αυτό υπάρχουν άγγελοι, οι οποίοι βοηθούν και ενισχύουν. Και προτρέπει: «Αναβαί­νετε, αδελφοί, αναβαίνετε με προθυμίαν και χαράν την αγγελικήν αυτήν Κλίμακα, δια να φθάσωμεν εις το όρος του Κυρίου, εις τον υψηλόν θρόνον Αυτού».

Σ' όλα τα μοναστήρια, ιδίως στο Ορος, έχουν ζωγρα­φισμένη αυτή την Κλίμακα, εκτός που την έχουν βιβλίο και τη διαβάζουν τώρα τη Σαρακοστή. Η Εκκλησία μας εορτάζει τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακας αυτή την Κυριακή, εκτός της ημέρας της κοιμήσεώς του. Εχουνε ζωγραφίσει, λοιπόν, στον τοίχο τη σκάλα. Η σκάλα ακου­μπάει στη γη κι έχει τριάντα σκαλοπάτια. Στην κορυφή ακουμπάει στον Ουρανό. Στην επάνω μεριά είναι ο Χρι­στός μας με απλωμένα τα χέρια, κι από δω κι από κει η Παναγία μας και ο Αγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Αυτή είναι η εικόνα που φτιάχνεται συνήθως. Κάτω - κάτω στη γη είναι οι καλόγεροι. Για τους καλογήρους είναι η Κλί­μακα, αλλά το ίδιο ισχύει και για τους άλλους, τους απλούς ανθρώπους. Οι καλόγεροι την κοιτάνε τη σκάλα, μερικοί αρχίζουν κι ανεβαίνουν. Αλλος είναι στο πρώτο σκαλοπάτι, άλλος στο τέταρτο, άλλος στο εικοστό, άλλος στο δέκατο πέμπτο και λοιπά. Ανεβαίνουν. Αλλά από κάτω από τη σκάλα είναι ανοιχτό το στόμα ενός δράκο­ντα, ο οποίος περιμένει ποιον θα κατασπαράξει. Υπάρ­χουν φωτιές, βγαίνουνε φλόγες. Και τούτο που έχει σημα­σία είναι ότι αυτοί που είναι στα σκαλοπάτια - είτε στο πρώτο, είτε στο πέμπτο, είτε στο εικοστό - δέχονται τα πειράγματα του διαβόλου που είναι κοντά τους και με διά­φορα πιρούνια τους τρυπάει ή τους τραβάει. Μερικοί είναι αναποδογυρισμένοι και πέφτουνε. Κάποιος είναι μέσα στο στόμα του Δράκοντα μπασμένος. Αλλοι είναι άγγελοι πάλι, οι οποίοι τους βοηθάνε με τα χέρια τους για να ανε­βαίνουν και στην επάνω - επάνω μεριά είναι ένας που πάει να πέσει μέσα στην αγκαλιά του Χριστού. Αυτή είναι η παραστατική Κλίμακα του βιβλίου.

Λοιπόν, αδελφοί μου, να φύγουμε με αυτή την εικόνα της σκάλας. Η ζωή είναι σκάλα και πρέπει να τη γεμί­σουμε με αρετές, όσες μπορούμε περισσότερες. Να αρχί­σουμε να ανεβαίνουμε τη σκάλα.

Θέλετε να προμηθευτείτε το βιβλίο για να το διαβάσε­τε; Προμηθευτείτε το. Με υπομονή όμως να το διαβάσε­τε. Δεν είναι από τα εύκολα βιβλία, που τα διαβάζεις ευχάριστα. Θα διαβάσω κάτι, για να κοιμηθώ. Οχι! Θα κάτσεις χάμω άμα θέλεις, θα στρωθείς, θα κάνεις την προσευχή σου πρώτα και θα πεις: Θα διαβάσω αυτή την Κλίμακα, που τόσα έχει πει αυτός ο Αγιος και έχει σώσει τόσους ανθρώπους. Θέλετε να το πάρετε, θέλετε μην το πάρετε. Αγωνιστείτε όμως· και να αγωνιστούμε όλοι για την αρετή. Ο καθένας εκεί που είναι· στο σπίτι του, στο γραφείο του, στο επάγγελμά του, στη δουλειά του, στην αγορά, όπου κι αν είναι. Οι αρετές παντού εφαρμόζονται. Η πίστη, η προσευχή, η αγάπη στο Χρι­στό, η καλοσύνη με τους άλλους ανθρώπους, η ταπείνωση, η συνδιαλλαγή, η συγχωρητικότητα χρειάζονται αγώνα για να καρποφορήσουν.

Αυτά όλα τα διδάσκει η Κλίμακα και μας τα επιβάλλει η πίστη μας. Αν θέλετε, έτσι να αγωνιστούμε, για να πούμε ότι κάνουμε καλή Σαρακοστή κι ότι έτσι θα φτά­σουμε στο Πάσχα, όπως μας θέλει ο Κύριός μας. Αμήν.

(Από το βιβλίο του † Αρχ. Χριστοδούλου Φάσσου, «Η Συγκατάβαση του Θεού και η Ευθύνη του Ανθρώπου», Εκδόσεις «ΤΑΩΣ» 2008)

ΠΗΓΗ: http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=862 

Έχει θέμα το ευαγγέλιο που αναγινώσκεται κατ' αυτήν όπου γίνεται λόγος και για την επιμέλεια των εσωτερικών λογισμών

Περίληψη ομιλίας εις την Τετάρτην Κυριακήν των Νηστειών: Περιγράφει την παιδαγωγικήν μέθοδον του Χριστού προς τον σκοπόν να φέρη εις την πίστιν τον πατέρα του δαιμοναζομένου νέου, του κωφαλάλου. Η θεραπεία έπρεπε να εξασφαλισθή δια της πίστεως. Το δαιμόνιον τούτο είναι το της ακολασίας και προς εκδίωξίν του απαιτείται προσευχή και νηστεία• με την νηστείαν χαλινώνεται το σώμα, με την προσευχήν κατευνάζονται οι λογισμοί της ψυχής, οι εξερεθίζοντες προς το πάθος. Τα πάθη δε είναι τα δαιμόνια, τα οποία πρέπει να εκβάλωμεν.

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

1. Πολλές φορές ωμίλησα προς την αγάπη σας περί νηστείας και προσευχής, ιδιαιτέρως μάλιστα αυτές τις ιερές ημέρες• εναπέθεσα ακόμη στις φιλόθεες ακοές και ψυχές σας ποια δώρα προσφέρουν στους εραστάς των και πόσων αγαθών πρόξενοι γίνονται σ' αυτούς που τις ασκούν, πράγμα που επιβεβαιώνεται γι' αυτές κυρίως από την φωνή του Κυρίου που αναγινώσκεται σήμερα στο ευαγγέλιο.

Ποια δε είναι αυτά; Είναι μεγάλα, τα μεγαλύτερα όλων θα ελέγαμε• διότι εκτός από τα άλλα μπορούν να παράσχουν και εξουσία κατά πονηρών πνευμάτων, ώστε να τα εκβάλλσυν και να τα απελαύνουν, και τους δαιμονισμένους να τους ελευθερώνουν από την επήρειά τους. Όταν πραγματικά οι μαθηταί είπαν προς τον Κύριο περί του αλάλου και κωφού δαιμονίου, ότι «εμείς δεν μπορέσαμε να το εκβάλωμε», είπε προς αυτούς ο Κύριος· «τούτο το γένος δεν εκδιώκεται, παρά με προσευχή και νηστεία».

2. Ίσως γι' αυτό, μετά την προσευχή επάνω στο όρος και την κατ' αυτήν εμφάνισι της θεϊκής αυγής, κατέβηκε αμέσως και ήλθε στον τόπο, όπου ευρισκόταν ο κατεχόμενος από τον δαίμονα εκείνον. Λέγει δηλαδή ότι, αφού παρέλαβε τους εγκρίτους μαθητάς, ανέβηκε στο όρος να προσευχηθή και έλαμψε σαν ο ήλιος, και ιδού εφάνηκαν να συνομιλούν με αυτόν ο Μωυσής και ο Ηλίας, οι άνδρες που περισσότερο από κάθε άλλον άσκησαν την προσευχή και τη νηστεία, δεικνύοντας και δια της παρουσίας των στην προσευχή την συμφωνία και εναρμόνισι μεταξύ προσευχής και νηστείας, ώστε κατά κάποιον τρόπο η νηστεία να συνομιλή με την προσευχή ομιλώντας προς τον Κύριο. Εάν η φωνή αίματος του φονευθέντος Άβελ βοά προς τον Κύριο, καθώς λέγει αυτός προς τον Κάιν, όπως εμάθαμε από τα λόγια του Μωυσέως, πάντως και όλα τα μέρη και μέλη του σώματος, κακοπαθούντα με την νηστεία, θα βοήσουν προς τον Κύριο και, συνομιλώντας με την προσευχή του νηστεύοντος και περίπου συμπροσευχόμενα, δικαίως θα την καταστήσουν ευπροσδεκτικώτερη και θα δικαιώσουν αυτόν που υφίσταται εκουσίως τον κόπο της νηστείας. Μετά λοιπόν την προσευχή και την κατά θείο τρόπο λάμψι, αφού ο Κύριος κατέβηκε από το όρος, έρχεται προς τον όχλο και τους μαθητάς, στους οποίους ωδηγήθηκε εκείνος ο κατειλημμένος από το δαιμόνιο, ώστε, όπως έδειξε επάνω στο όρος ότι εκείνο ήταν βραβείο νηστείας και προσευχής, όχι μόνο μεγάλο αλλά και επάνω από το μεγάλο (πραγματικά έδειξε ότι η θεία λαμπρότης υπήρξε άθλον αυτών), έτσι, αφού κατεβή, θα επιδείξη ότι έπαθλο τούτων είναι και η ισχύς κατά των δαιμόνων.

3. Αλλά, επειδή κατά την παρούσα Κυριακή των ιερών νηστειών είναι συνήθεια ν' αναγινώσκεται στην εκκλησία η διήγησις περί του θαύματος τούτου, ας εξετάσωμε από την αρχή όλη την ευαγγελική περικοπή που το περιγράφει. Μόλις λοιπόν ήλθε ο Ιησούς προς τους μαθητάς και τους παρευρισκομένους με αυτούς κι' ερώτησε, τι συζητείτε, κάποιος από το πλήθος είπε· «διδάσκαλε, έφερα σε σένα τον υιό μου που έχει πνεύμα άλαλο και όπου τον καταλάβη, τον συγκλονίζει και αυτός αφρίζει και τρίζει τα δόντια του και ξηραίνεται».

4. Πώς λοιπόν άφριζε αυτός κι' έτριζε τα δόντια κι' εξηραινόταν; Του δαιμονισμένου πάσχει πρώτο και περισσότερο από όλα τα μόρια του σώματος ο εγκέφαλος· διότι ο δαίμων χρησιμοποιεί ως όχημα το ψυχικό πνεύμα που ευρίσκεται σ' αυτόν και από αυτό σαν ακρόπολι καταδυναστεύει όλο το σώμα. Όταν δε πάσχη ο εγκέφαλος, αφήνεται από εκεί μια ροή προς τα νευρα και τους μυς του σώματος αφρώδης και φλεγματώδης, που φράσσει τις διεξόδους του ψυχικού πνεύματος· και από αυτό προκαλείται κλονισμός και ρήξις και ακουσία κίνησις σε όλα τα αυτόβουλα μόρια, μάλιστα δε στις γνάθους, που πλησιάζουν περισσότερο στο μόριο που έπαθε πρώτο. Καθώς το υγρό ρέει περισσότερο προς το στόμα λόγω της χωρητικότητος των πόρων και της εγγύτητος προς τον εγκέφαλο, επειδή εξ αιτίας της άτακτης κινήσεως των οργάνων η αναπνοή δεν μπορεί να εκπνευσθή αθρόα, αλλά και ανακατεύεται με το πλήθος του υγρού, δημιουργείται στους πάσχοντας αφρός. Έτσι ο δαίμων εκείνος άφριζε και έτριζε τα δόντια, που προσέκρουαν μεταξύ τους φοβερά κι έσφιγγαν με μανία. Εξηραινόταν δε έπειτα από την σφοδροτέρα επήρεια του δαιμονίου. Όπως οι ατμοί που κινούνται από την θέρμη της ηλιακής ακτίνος, αν αυτή είναι σφοδροτέρα, πάλι αφανίζονται από αυτήν διασκορπιζόμενοι τελείως, έτσι και η υγρότης που προέρχεται από τα σπλάγχνα με την επήρεια του δαίμονος, αν αυτή είναι σφοδρότερα, σε λίγο δαπανάται και η έμφυτη υγρασία της σάρκας κι εκείνος ο δαιμονισμένος καταξηραίνεται.

5. Ο πατέρας του δαιμονισμένου προσέθεσε προς τον Κύριο, ότι είπε στους μαθητάς να το εκβάλουν και δεν κατώρθωσαν· ο δε Κύριος, αποτεινόμενος όχι προς αυτόν αλλά και προς όλους, λέγει, «ω γενεά άπιστη, έως πότε θα είμαι με σας, έως πότε θα σας ανεχθώ;». Μου φαίνεται ότι οι παρόντες τότε Ιουδαίοι, λαμβάνοντας αφορμή από το ότι δεν μπόρεσαν να εκβάλουν τον δαίμονα οι μαθηταί, θα εβλασφήμησαν κάπως. Τι δεν θα έλεγαν, αφού ευρήκαν αφορμή, αυτοί που, και όταν ετελούνταν θαύματα, δεν άφηναν τις βλασφημίες; Γνωρίζοντας λοιπόν ο Κύριος τους γογγυσμούς και τους ονειδισμούς τούτων, τους εξελέγχει και τους καταισχύνει, όχι μόνο με λόγους επιτιμητικούς, αλλά και με πράξεις και λόγια γεμάτα φιλανθρωπία.

Πραγματικά προστάσσει, φέρετέ τον εδώ σ' εμένα, και τον έφεραν, και μόλις το δαιμόνιο είδε τον Κύριο εσπάραξε τον άνθρωπο που έπεσε κι εκυλιόταν αφρίζοντας· διότι του επιτρεπόταν να καταστήση φανερά την κακία του.

6. Ο δε Κύριος ερώτησε τον πατέρα του παιδιού, «από πόσον χρόνο του συνέβηκε τούτο;». Αυτήν την ερώτησι την κάμει ο Κύριος, για να τον οδηγήση προς την πίστι και την με πίστι παράκλησι. Τόσο απείχε από την πίστι ο άνθρωπος αυτός, ώστε να μη παρακαλή ούτε υπέρ της σωτηρίας του παιδιού. Γι' αυτό δεν παρακάλεσε καθόλου ούτε τους μαθητάς· «τους είπα», λέγει, «να τον εκβάλουν»· δεν εγονάτισε, δεν ικέτευσε, δεν παρακάλεσε. Αλλά δεν φαίνεται ούτε τον Κύριο να παρακάλεσε ακόμη. Γι' αυτό ο Κύριος, αφήνοντας το παιδί που ήταν ελεεινώς ξαπλωμένο εμπρός στα μάτια του, συζητεί μ' εκείνον, ερωτώντας τον χρόνο του πάθους και προκαλώντας τον προς την παράκλησι. Αυτός δε αποκρίνεται ότι του συμβαίνει από την παιδική ηλικία και ότι πολλές φορές τον έβαλε στη φωτιά και στα ύδατα, για να τον αφανίση, και προσθέτει· «αλλ' αν μπο-ρής, λυπήσου μας και βοήθησέ μας».

7. Βλέπετε, πόση είναι η απιστία του ανθρώπου; Διότι αυτός που λέγει, 'αν μπορής', φυσικά φανερώνει ότι δεν πιστεύει ότι μπορεί ο άλλος. Ο δε Κύριος είπε, «αν μπορής να πιστεύσης, όλα είναι δυνατά στον πιστεύοντα»· το λέγει δε τούτο όχι αγνοώντας την απιστία εκείνου, αλλά προβιβάζοντάς τον βαθμιαίως στην πίστι και συγχρόνως δεικνύοντας ότι αιτία που δεν έβγαλαν οι μαθηταί τον δαίμονα είναι η απιστία του. Πρόσεξε δε τον ευαγγελιστή· δεν λέγει ότι ο Κύριος είπε προς τον πατέρα του παιδιού «αν μπορής να πιστεύσης», διότι πάντοτε ο Κύριος απαιτεί την πίστι από τους ζητούντας τις θεραπείες· αφού ήταν δεσπότης και κηδεμών και των ψυχών, εφρόντιζε να θεραπευθούν κι' αυτές διά της πίστεως· αλλ' εκείνος ο πατέρας του παιδιού, μόλις άκουσε ότι στην πίστι του ακολουθεί η ίασις, έλεγε με δάκρυα· «πιστεύω, Κύριε, βοήθησε την απιστία μου». Βλέπετε αρίστη προκοπή ηθών; Διότι όχι μόνο επίστευσε περί της θεραπείας του παιδιού, αλλ' ότι ο Κύριος μπορεί να κατανικήση και την απιστία του, αν θελήση. Ενώ δε ο όχλος επάνω σ' αυτά τα λόγια συνέρρεε, επετίμησε, λέγει, ο Κύριος το ακάθαρτο πνεύμα, λέγοντάς του· «το άλαλο και κωφό πνεύμα, εγώ σε διατάσσω, έξελθε από αυτόν και να μη εισέλθης ποτέ πάλι σ' αυτόν».

8. Το δαιμόνιο τούτο φαίνεται ότι είναι φοβερώτατο και θρασύτατο· την δε θρασύτητά του αποδεικνύει η σφοδρότης της επιτιμήσεως και η παραγγελία να μη εισέλθη άλλη φορά πλέον διότι, όπως φαίνεται, χωρίς την παραγγελία αυτή μπορούσε να επιστρέψη πάλι μετά την εκβολή. Εξ άλλου είχε κατεξουσιάσει σε μεγάλη έκτασι τον άνθρωπο, ήταν δυσκολοαπόσπαστο, έμενε κωφό και άλαλο, ώστε να μη επαρκή η φύσις να εξυπηρετή την υπερβολική του μανία, γι' αυτό και είχε καταντήσει τελείως αναίσθητη, διότι λέγει, «αφού έκραξε και τον εσπάραξε δυνατά, εξήλθε· ο δε άνθρωπος έγινε σαν νεκρός, ώστε πολλοί να λέγουν ότι απέθανε». Η δε κραυγή δεν αντίκειται προς το γεγονός ότι το δαιμόνιο ήταν άλαλο· διότι η μεν λαλιά είναι φωνή σημαντική κάποιας εννοίας, η δε κραυγή είναι άσημη φωνή. Αφήνεται δε το δαιμόνιο να σπαράξη τον άνθρωπο τόσο πολύ και να τον καταστήση σαν νεκρό, για να φανερωθή όλη η κακία του. Ο Κύριος λοιπόν, πιάνοντας το χέρι του ανθρώπου, τον ανήγειρε, ώστε εσηκώθηκε, δεικνύοντας έτσι ότι έχει πολλή ενέργεια· το ότι τον έπιασε από το χέρι ήταν εκδήλωσις της κτιστής ιδικής μας ενεργείας, το δε ότι τον ανέστησε απηλλαγμένο από πάθη ήταν εκδήλωσις της άκτιστης και θείας και ζωαρχικής ενεργείας.

9. Όταν δε έπειτα οι μαθηταί ερώτησαν ιδιαιτέρως, «γιατί εμείς δεν μπορέσαμε να το βγάλωμε;», είπε προς αυτούς ότι τούτο το δαιμόνιο «δεν μπορεί να εξέλθη με τίποτε άλλο, πλην της προσευχής και της νηστείας». Λέγουν λοιπόν μερικοί ότι αυτή η προσευχή και η νηστεία πρέπει να γίνονται από τον πάσχοντα· δεν είναι όμως σωστό αυτό, διότι ο ενεργούμενος από πονηρό πνεύμα, και μάλιστα τόσο φοβερό, αφού είναι όργανο εκείνου και καταδυναστεύεται από εκείνο, πώς θα μπορούσε να προσευχηθή ή νηστεύση επωφελώς για τον εαυτό του;

10. Φαίνεται ότι το δεινότατο τούτο δαιμόνιο είναι της ακολασίας, αφού άλλοτε μεν ρίπτει τον κατειλημμένο στη φωτιά (διότι τέτοιοι είναι οι αλλόκοτοι και αναίσθητοι έρωτες), άλλοτε δε τον βυθίζει στα ύδατα διά της αδηφαγίας και των αμέτρων και αφθόνων πότων και συμποσίων. Είναι δε και σ' αυτούς κωφό και άλαλο το δαιμόνιο τούτο, διότι αυτός που πείθεται στις υποβολές τοιούτου δαιμονίου δεν υποφέρει εύκολα ν' ακούη και να λαλή τα θεία. Αλλ' όμως όταν κανείς δεν έχη ενοικισμένο το πονηρό αυτό πνεύμα, αλλά φέρεται από τις υποβολές εκείνου, όταν ανασηκωθή προς επιστροφή (διότι έχει το αυτεξούσιο), χρειάζεται προσευχή και νηστεία, ώστε με την νηστεία μεν να χαλινώση το σώμα και καταστείλη τις επαναστάσεις του, δια της προσευχής δε να αδρανοποιήση και κατευνάση τις προλήψεις της ψυχής και τους λογισμούς που ερεθίζουν προς το πάθος· κι έτσι, απελαύνοντας με προσευχή και νηστεία την σατανική προσβολή και επήρεια, να κυριαρχήση το πάθος. Όταν όμως δεν ενεργήται απλώς από την υποβολή του δαίμονος, αλλ' έχει ένοικο τον ίδιον τον δαίμονα, ούτε κατά τα ανθρώπινα πλέον πάσχει ούτε ο ίδιος μπορεί να πράξη κάτι προς θεραπεία του, αλλ' ό,τι θα έπραττε εκείνος, αν είχε ελεύθερο νου, τούτο, πραττόμενο υπέρ αυτού από τους ελευθέρους, και μάλιστα κατόχους θείου Πνεύματος, θα συντέλεση μεγάλως προς την εκβολή του δαίμονος.

11. Αλλά βέβαια δεν μας ζητείται ν' απελαύνωμε δαίμονας, και αν μπορέσωμε ν' απελάσουμε, κανένα όφελος δεν θα προέλθη για μας, αν έχωμε ακατάστατο βίο. Διότι, λέγει, «πολλοί θα μου ειπούν εκείνη την ημέρα· Κύριε, δεν επροφητεύσαμε στο όνομά σου και δεν εκβάλαμε δαιμόνια στ' όνομά σου; Και θα τους απαντήσω· δεν σας γνωρίζω, απομακρυνθήτε από κοντά μου όσοι εργάζεσθε την ανομία». Επομένως πολύ επωφελέστερο είναι να σπεύσωμε ν' απελάσωμε το πάθος της πορνείας και της οργής, του μίσους και της υπερηφανείας, από το να εκβάλλωμε δαιμόνια. Πραγματικά, δεν αρκεί μόνο ν' απαλλαγούμε από τη σωματική αμαρτία, αλλά πρέπει να καθάρωμε και την ενέργεια που οικουρεί μέσα στην ψυχή. Διότι οι κακοί διαλογισμοί εκπορεύονται από την καρδιά μας, μοιχείες, πορνείες, φόνοι, κλοπές, πλεονεξίες και τα παρόμοια (αυτά δε είναι που κινούν τον άνθρωπο), και «αυτός που κυττάζει γυναίκα με πόθο, ήδη την εμοίχευσε στην καρδιά του». Όταν άπρακτη το σώμα είναι δυνατό να ενεργήται η αμαρτία νοερώς· όταν δε η ψυχή αποκρούη εσωτερικώς την προσβολή του πονηρού δια προσευχής και προσοχής και μνήμης θανάτου, διά της κατά τον Θεό λύπης και του πένθους, τότε της αγιωσύνης συμμετέχει και το σώμα, αποκτώντας την απραξία στα κακά. Κι αυτό είναι εκείνο που λέγει ο Κύριος ότι αυτός που εκαθάρισε το απ' έξω του ποτηριού, δεν εκαθάρισε και το εσωτερικό, αλλά καθαρίσατε το εσωτερικό του ποτηριού, κι έτσι θα είναι καθαρό ολόκληρο.

Πραγματικά καταβάλλοντας κάθε φροντίδα ώστε να είναι κατά το θέλημα του Θεού η εσωτερική σου εργασία, θα νικήσης τα εξωτερικά πάθη· διότι εάν η ρίζα είναι αγία και οι κλάδοι θα είναι άγιοι, εάν είναι η ζύμη, θα είναι και το φύραμα. «Να περιπατήτε κατά το πνεύμα», λέγει ο Παύλος, «και να μη εκτελήτε επιθυμία σαρκός».

12. Γι' αυτό και ο Χριστός δεν κατήργησε την Ιουδαϊκή περιτομή, αλλά την ετελείωσε· διότι αυτός είναι που λέγει, «δεν ήλθα να καταλύσω τον νόμο, αλλά να τον συμπληρώσω». Πώς λοιπόν τον συμπλήρωσε; Ο νόμος εκείνος ήταν σφραγίς και υπόδειγμα και συμβολική διδαχή περί της περιτομής των πονηρών λογισμών στην καρδιά. Οι Ιουδαίοι που δεν εφρόντιζαν γι' αυτήν ωνειδίζονταν από τους προφήτες ως απερίτμητοι στην καρδιά, εμισούνταν από τον βλέποντα στην καρδιά και στο τέλος έγιναν απόβλητοι· διότι ο άνθρωπος βλέπει στο πρόσωπο, ο Θεός στην καρδιά, κι εάν αυτή είναι γεμάτη ρυπαρούς ή πονηρούς λογισμούς, ο άνθρωπος εκείνος γίνεται άξιος θείας αποστροφής. Γι' αυτό πάλι ο απόστολος παραινεί να κάμωμε τις ευχές χωρίς οργή και διαλογισμούς.

13. Όταν δε ο Κύριος μας διδάσκη να φροντίσωμε για την πνευματική περιτομή της καρδιάς, μακαρίζει τους καθαρούς στην καρδιά και τους πτωχούς στο πνεύμα και της μεν καθαρότητος αυτής τονίζει ότι έπαθλο είναι η θεοπτία, στους πτωχούς δε υπόσχεται τη βασιλεία των ουρανών· πτωχούς δε λέγει αυτούς που ζουν σε ένδεια και ευτέλεια. Δεν μακαρίζει δε απλώς τους τοιούτους ανθρώπους, αλλά τους κατά το φρόνημα τοιούτους, δηλαδή αυτούς που, εξ αιτίας της εσωτερικής στην καρδιά ταπεινώσεως και αγαθής προαιρέσεως, διαθέτουν αναλόγως και τα εξωτερικά. Απαγορεύει δε όχι μόνο τον φόνο, αλλά και την οργή, και προτάσσει να συγχωρούμε από καρδιά αυτούς που μας πταίουν και δεν δέχεται το προσφερόμενο από μας δώρο, αν δεν συνδιαλλαγούμε προηγουμένως κι αφήσωμε την οργή.

14. Το ίδιο διδάσκει και για τα πορνικά πάθη· διότι και αυτήν την από περιέργεια θέα και την από αυτήν επιθυμία εδίδαξε ότι είναι μοιχεία στην καρδιά· και εξετάζοντας αυτά τα θέματα γενικώτερα λέγει, εάν το φώς που έχης μέσα σου, δηλαδή ο νους και η διάνοια, είναι σκότος, γεμάτα από τις αφώτιστες προσβολές των αρχόντων του σκότους, πόσο μάλλον το σκότος, δηλαδή το σώμα και η αίσθησις, τα οποία δεν έχουν δικό τους νοερό φέγγος, γεννητικό αληθείας και απαθείας; Εάν δε το μέσα σου φώς είναι καθαρό, σε περίπτωσι που δεν σκοτίζουν τα σαρκικά φρονήματα, θα είσαι τελείως φωτεινός κατά την ψυχή, όπως όταν σε φωτίζη το λυχνάρι με την λάμψι του. Τέτοια είναι η περιτομή της καρδίας κατά το πνεύμα, διά της οποίας ο Κύριος συμπλήρωσε την κατά τον νόμο περιτομή στην σάρκα, που εδόθηκε στους Ιουδαίους, για να υποσημαίνη εκείνην και να οδηγή προς εκείνην. Επειδή δε αυτοί δεν εφρόντισαν να την αποκτήσουν, η περιτομή τους, όπως λέγει ο Παύλος, έγινε ακροβυστία και αποξενώθηκαν από τον Θεό που δεν βλέπει στο πρόσωπο, δηλαδή στα φανερά δικαιώματα της σαρκός, αλλά στην καρδιά, δηλαδή στα αφανή και μέσα μας κινήματα των λογισμών.

15. Ας προσέχωμε λοιπόν κι εμείς, αδελφοί, παρακαλώ, κι ας καθαρίσωμε τις καρδιές μας από κάθε μολυσμό, για να μη συμπαρασυρθούμε μ' εκείνους που κατακρίθηκαν. Αν ο νόμος που εκτέθηκε διά του Μωυσέως «επιβεβαιώθηκε και κάθε παράβασις και παρακοή έλαβε δικαία ανταπόδοσι, πώς θα ξεφύγωμε εμείς που αμελήσαμε για την σωτηρία μας, η οποία αρχίζοντας να διακηρύσσεται από τον Κύριο διαβιβάσθηκε προς εμάς εγκύρως από εκείνους που άκουσαν, ενώ ο Θεός συνεπεκύρωνε με σημεία και τέρατα και ποικίλες δυνάμεις και με διαμερισμό του αγίου Πνεύματος;». Ας φοβηθούμε λοιπόν τον διερευνώντα καρδιά και νεφρούς· ας εξιλεώσωμε τον Κύριο των εκδικήσεων· ας βάλωμε μέσα μας ένοικο την ειρήνη, τον αγιασμό, την προσευχή με κατάνυξι, χωρίς τα οποία κανείς δεν θα ιδή τον Κύριο· ας ποθήσωμε γεμάτοι πίστι την υπεσχημένη εκείνη στους καθαρούς στην καρδιά θέα, και ας πράξωμε τα πάντα, για να επιτύχωμε αυτήν, με την οποία μαζί είναι η αιωνία ζωή, το άφθαρτο κάλλος, ο αδαπάνητος πλούτος, η αναλλοίωτη και απέραντη τρυφή και δόξα και βασιλεία.

16. Αυτά είθε να επιτύχωμε όλοι εμείς σ' αυτόν τον βασιλέα των αιώνων Χριστό· στον οποίο μόνο πρέπει κάθε δόξα, τιμή και προσκύνησις, μαζί με τον άναρχο Πατέρα του και το πανάγιο και αγαθό και ζωοποιό πνεύμα, στους απεράντους αιώνες. Γένοιτο.

(Γρηγορίου Παλαμά Έργα, ΕΠΕ, τόμος 9, Πατερικαί Εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς»)

(Πηγή ηλ. κειμένου: "Ομολογία Πίστεως")

ΠΗΓΗ: http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=1811 

Η Ιερά Μητρόπολις Πειραιώς, με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπο- λίτου μας κ.κ. Σεραφείμ, σε συνεργασία με το Γραφείο επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών, διοργάνωσε και πραγματοποίησε την Κυριακή 3 Μαρτίου 2013 και ώρα 4 μ.μ. στην αίθουσα του «Πειραϊκού Συνδέσμου» Πειραιώς, Αντιαιρετική Ημερίδα με θέμα: «Σαηεντολογία, μιά πραγματική απειλή», στην οποία μετείχαν πλήθος κληρικών, οι αρχές του τόπου και ο πιστός λαός της Πειραϊκής Εκκλησίας. Την έναρξη των εργασιών της ημερίδος εκήρυξε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Σεραφείμ. Στη συνέχεια το θέμα αναπτύχθηκε διεξοδικά από δύο εκλεκτούς ομιλητές σε δύο εισηγήσεις: τον κ. Κρίπα Γεώργιο, Διδάκτορα της Νομικής του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα: «Το λογικώς και νομικώς αβάσιμο των θεωριών των Σαηεντολόγων» και τον κ. Μηλιώνη Ιωάννη, ειδικό ερευνητή επί θεμάτων αποκρυφισμού και παραθρησκείας, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα: «Μέθοδοι δράσεως και προσηλυτισμού των Σαηεντολόγων και τρόποι αντιμετωπίσεως αυτών».

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ ΜΕ ΘΕΜΑ :
ΣΑΗΕΝΤΟΛΟΓΙΑ
ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ
ΑΙΘΟΥΣΑ «ΠΕΙΡΑΪΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ» ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013

Η Ημερίδα, μετά το πέρας των εισηγήσεων και μετά από εκτενή συζήτηση επ’ αυτών, κατέληξε στα ακόλουθα πορίσματα:

ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ

Η Σαηεντολογία είναι μια διεθνής συγκεκαλυμμένη οικονομική επιχείρηση με αποκρυφιστικές καταβολές, που επικαλείται, όταν ξεσκεπάζεται, θρησκευτικό στάτους και που στη χώρα μας πρωτοπαρουσιάστηκε, στα τέλη της δεκαετίας του 1970, μεταμφιεσμένη σε φιλοσοφικό σωματείο, το Κ.Ε.Φ.Ε., ενώ σήμερα αυτόπροσδιορίζεται ως «Εκκλησία της Σαηεντολογίας». Ωστόσο επιμελής και εξονυχιστική έρευνα αποκλειστικά και μόνον στις ιδικές τους εκδόσεις, τις πλέον επίσημες και από αυτούς τους ιδίους προβαλλόμενες ως έγκυρες, αποδεικνύει, ότι οι ίδιοι οι Σαηεντολόγοι ρητώς ομολογούν και παραδέχονται, ότι δεν αποτελούν θρησκεία.

Δημιουργός της ο συγγραφέας μυθιστορημάτων επιστημονικής φαντασίας Λαφαγιέτ Ρον Χάμπαρτ (1911-1986), που σχετίστηκε με την «Στοά του Τάγματος του Ναού της Ανατολής», του Σατανιστή Άλισερ Κρόουλι και που ίδρυσε τις «Λατρείες της ‘Διανοητικής’ και της ‘Σαηεντολογίας’». Η Διανοητική αποτελεί μορφή εκλαϊκευμένης, δήθεν, ψυχοθεραπείας και στη Σαηεντολογία επιχειρείται διείσδυση σε φιλοσοφικές και αποκρυφιστικές περιοχές, με χρήση «τεχνολογικής» φρασεολογίας, ενώ εισάγεται και η θεωρία της μετενσάρκωσης. Για τις ιδέες και τις διαδικασίες αυτές, που βαπτίζονται ως «τεχνολογία Χάμπαρτ», η οποία έχει, δήθεν, εφαρμογή σε κάθε τομέα της ζωής του ανθρώπου και της κοινωνίας και η οποία υπόσχεται να μεταμορφώσει τον κόσμο, χρεώνονται πολυδάπανες υπηρεσίες και πανάκριβα δίδακτρα. Την βάση των δογμάτων της Σαηεντολογίας αποτελεί διαστημική μυθιστοριογραφία, που αποκρύπτεται από τους οπαδούς των πρώτων βαθμίδων, για να «αποκαλυφθή» μόνο στον βαθμό λειτουργικού θήταν 3, αφού το μέλος-θύμα εντρυφήσει επιμελώς επί πολλά χρόνια στις διδασκαλίες και πρακτικές της οργάνωσης και δαπανήσει πολλές χιλιάδες ευρώ. Μέρος της «τεχνολογίας Χάμπαρτ» αποτελεί και η «θρηκευτική τεχνολογία», πού περιλαμβάνει τους «κώδικες ηθικής» της Σαηεντολογίας και έχει σαν στόχο να εξουδετερώσει κάθε (εχθρική) προς την Σαηεντολογια θέση ή ιδεολογία προσώπων, ομάδων ή κρατών.

Για την επικράτηση της «ηθικής» του Χάμπαρτ η Σαηεντολογία διαθέτει «αξιωματικούς ηθικής», μέσω των οποίων επιτηρεί τους οπαδούς της. Ζητά από τα μέλη της καθημερινή αναφορά για τις πράξεις και τις σκέψεις τους, που τις κατάγράφει, διατηρώντας φακέλους. Καταγράφει και διατηρεί φακέλους κατά των «εχθρών» της (των επικριτών της), χαρακτηρίζοντάς τους συνήθως ως «Ναζιστές», ή χρησιμοποιώντας «τρομοκρατία μηνύσεων».

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος σε πρόσφατη σχετικά ανακοίνωσή της (15.11.2012) ξεσκεπάζει τις ποικίλλες μεθοδεύσεις, που χρησιμοποιεί η οργάνωση αυτή, τις οποίες προσπαθεί να καλύψει με διάφορα προσωπεία, για να προωθεί τους στόχους της σε ανύποπτους πολίτες, αλλά και στο ίδιο το Ελληνικό Κοινοβούλιο, όπως επεχείρησε να πράξει και το 2009. Με αφορμή την κυκλοφόρηση εντύπου υπό της οργανώσεως με τίτλο «Ο δρόμος προς την ευτυχία-Ένας οδηγός κοινής λογικής για καλύτερη ζωή», επισημαίνει στην ανακοίνωσή της, ότι «οι Σαηεντολογικές αντιλήψεις, με όποιο τρόπο και αν προωθούνται, δεν μπορούν να θεωρηθούν ούτε ‘οδηγός κοινής λογικής για καλύτερη ζωή’, πολύ δε περισσότερο ως ‘εκπαιδευτικά εργαλεία για εξομάλυνση των εντάσεων’, όπως υποστηρίζει η εν λόγω οργάνωση». Σύμφωνα με διαπιστώσεις κυβερνητικών φορέων και δικαστηρίων, ελληνικών και ξένων, η οργάνωση αυτή έχει δεχθή σωρεία καταδικαστικών αποφάσεων. Στην κριτική κατά της οργάνωσης περιλαμβάνονται θέσεις όπως:

α) Η «Αναφορά Άντερσον» του Κοινοβουλίου της Πολιτείας της Βικτορίας-Αυστραλίας (1965): «Το Ινστιτούτο Χάμπαρτ… είναι η μεγαλύτερη οργάνωση ανειδίκευτων ανθρώπων, που ασχολούνται με την χρησιμοποίηση επικινδύνων μεθόδων, που προσφέρονται ως ψυχοπνευματική θεραπεία», «…η πρακτική της εφαρμογή συνιστά σοβαρή απειλή για την κοινωνία και μάλιστα από ιατρική, ηθική και κοινωνική άποψη. Οι οπαδοί της είναι παραπλανημένα όντα και όχι σπάνια ψυχικώς ασθενή», ενώ για τον Χάμπαρτ αναφέρεται, ότι «χρησιμοποιεί παρανόμως ακαδημαϊκούς τίτλους» και «υφίστανται σημαντικές αμφιβολίες για την πνευματική του υγεία».

β) Η Συνδιάσκεψη των Υπουργών Εσωτερικών της Ομοσπονδιακής Γερμανίας σε ανακοίνωσή της χαρακτήρισε την Σαηεντολογία «οργάνωση, που κάτω από το πρόσωπο μιάς θρησκευτικής κοινότητος, συνδυάζει στοιχεία οικονομικής εγκλη- ματικότητος και της ψυχοτρομοκρατίας απέναντι στα μέλη της» (6.3.1995, περι- οδικό «Spiegel»).

γ) Οι αποφάσεις του Πρωτοδικείου Αθηνών 7380/1996 και του Εφετείου Αθηνών 10493/1997, σύμφωνα με τις οποίες «πρόκειται για μιά οργάνωση με ολοκληρωτικές δομές και τάσεις, που περιφρονεί στην ουσία τον άνθρωπο, ενεργεί ελεύθερα ‘κατ’ επίφασιν’ προς τον σκοπό να προσελκύσει μέλη, τα οποία υφί- στανται εν συνεχεία πλύση εγκεφάλου, αποσκοπώντας στην δημιουργία κατευθυνόμενου τρόπου σκέψης και την ελαχιστοποίηση των αντιρρήσεων». Σύμφωνα με νεώτερη ανακοίνωση του Εφετείου Αθηνών (1999), υψηλόβαθμα στελέχη του Κ.Ε.Φ.Ε. «προέβαιναν, με βάση συγκεκριμένο σχέδιο, σε συστηματική παρακολούθηση και συλλογή πληροφοριών με τα προσωπικά δεδομένα, που αφορούσαν την ιδιωτική, κοινωνική, επαγγελματική και υπηρεσιακή ζωή σημαινόντων προσώπων της δημόσιας κυρίως ζωής της Ελληνικής κοινωνίας, όπως δημοσιο- γράφων, θρησκευτικών λειτουργών, δικαστικών λειτουργών, πολιτικών κ.λ.π.».

Γεώργιος Κρίππας

Γεννήθηκε στο Ναύπλιο, όπου και έλαβε την στοιχειώδη και μέση εκπαίδευση. Εσπούδασε νομικά στην Ελλάδα, Γερμανία και Γαλλία. Υπηρέτησε επί 30ετία στο Υπουργείο Προεδρίας Κυβερνήσεως ως διευθυντής της νομικής υπηρεσίας. Ανεκηρύχθη Διδάκτωρ Συνταγματικού Δικαίου με βαθμό άριστα και εβραβεύθη από την Ακαδημία Αθηνών δύο φορές για τα επιστημονικά του έργα. Εξεπροσώπισε την Ελλάδα στο Εξωτερικό σε Διεθνή Επιστημονικά Συνέδρια περί τις 200 φορές και εδίδαξε νομικά θέματα σε διάφορες σχολές και Πανεπιστήμια. Είναι μέλος Συνοδικών Επιτροπών της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία του έχει απονείμει τον Χρυσό Σταυρό του Αποστόλου Παύλου για τις υπηρεσίες του προς την Εκκλησία. Έχει εκδώσει πολλά επιστημονικά συγγράμματα και μελέτες στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό, τα περισσότερα των οποίων αναφέρονται στη νομική προστασία της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Επίσης έχει μεταφράσει και δημοσιεύσει στον ελληνικό νομικό τύπο τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, οι οποίες αναφέρονται στην προστασία της Εκκλησίας.

Ιωάννης Μηλιώνης.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1941. Έλαβε την βασική και μέση εκπαίδευση στο Κολλέγιο Αθηνών. Εσπούδασε στην Σχολή Γραφιστικής του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ομίλου. Εργάστηκε ως επιμελητής εκδόσεων στο «Συγκρότημα Ελένης Βλάχου», στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη και στον Οργανισμό Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων. Συνεργάστηκε ως ελεύθερος επαγγελματίας και ιδιοκτήτης «Δημιουργικού Γραφείου» με γνωστές εταιρείες για την παραγωγή διαφήμησης και παροχή υπηρεσιών Γραφικών Τεχνών. Εδίδαξε ως καθηγητής Γραφικών Τεχνών, φωτογραφίας, διαφήμησης και Ηλεκτρονικών Υπολογιστών στα Εργαστήρια Ελευθέρων Σπουδών «Όμηρος» και «Πετρά». Το 1994 ίδρυσε και διηύθυνε την Σχολή Η/Υ και Γραφικών Τεχνών «Άγιος Ιωάννης». Από το 1982 διετέλεσε συνεργάτης του μακαριστού π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου και εν συνεχεία του π. Κυριακού Τσουρού σε θέματα αποκρυφισμού και παραθρησκείας. Είναι μέλος της Πανελληνίου Ενώσεως Γονέων για την προστασία του Ελληνορθοδόξου Πολιτισμού και της Οικογενείας. Έχει συγγράψει το βιβλίο «Ναι ή όχι στο Χάρι Πότερ;». Έχει επίσης επιμεληθή και μεταφράσει τα τρία πρώτα βιβλία της σειράς «Ο Νικ Μάρβελ». Είναι αρθρογράφος και βασικός συνεργάτης στη σύνταξη και έκδοση του Περιοδικού «Διάλογος».

ΠΗΓΗ: http://www.impantokratoros.gr/7B41D7F3.el.aspx 

Συστάσεις της FTC στους κατασκευαστές εφαρμογών κινητών τηλεφώνων

Η Επιτροπή δημοσίευσε σχετικό βίντεο, καλώντας τους προγραμματιστές να σεβαστούν τα συμφέροντα των καταναλωτών παράλληλα με την ανάπτυξη των καινοτόμων ιδεών τους.

Κατευθυντήριες οδηγίες προς τους κατασκευαστές εφαρμογών κινητών τηλεφώνων έδωσε στη δημοσιότητα η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Εμπορίου των ΗΠΑ (FTC – Federal Trade Commission). Η Επιτροπή δημοσίευσε σχετικό βίντεο, καλώντας τους προγραμματιστές να σεβαστούν τα συμφέροντα των καταναλωτών παράλληλα με την ανάπτυξη των καινοτόμων ιδεών τους.

Συγκεκριμένα, η FTC συνέστησε στους προγραμματιστές να είναι περισσότερο διαφανείς όσον αφορά το είδος και τον όγκο δεδομένων που συλλέγουν στο πλαίσιο χρήσης των εφαρμογών τους από τους χρήστες. Η Επιτροπή υπενθύμισε πως για την συλλογή δεδομένων που αφορούν σε παιδιά χρειάζεται άδεια των γονέων, ενώ προέτρεψε τους προγραμματιστές να αποθηκεύουν με ασφάλεια τα δεδομένα των χρηστών και να τα διαγράφουν, όταν πια δεν είναι αναγκαία. Περαιτέρω, η FTC έθιξε και το ζήτημα της συμμόρφωσης των κατασκευαστών εφαρμογών κινητού τηλεφώνου με τη νομοθεσία περί “διαφημιστικής αλήθειας”. Προειδοποίησε δηλαδή τους προγραμματιστές, ότι, βάσει της οικείας νομοθεσίας, είναι υποχρεωμένοι να διαφημίζουν τις εφαρμογές τους με ειλικρίνεια και να μην αποκρύπτουν από τους χρήστες βασικές πληροφορίες για τον τρόπο με τον οποίο συλλέγουν και διαχειρίζονται τα δεδομένα τους.

Η Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ) ήταν οργάνωση των Ελληνοκυπρίων που έδρασε κατά την χρονική περίοδο 1955-1959 για την ελευθερία της Κύπρου από την Βρετανική κυριαρχία, εθνική αυτοδιάθεση και την ένωσή της με την Ελλάδα. Ο Αγώνας της ΕΟΚΑ ξεκίνησε την 1η Απριλίου 1955 με εκρήξεις βομβών στις κυριότερες πόλεις της Κύπρου και αιφνιδίασε τις Βρετανικές Αρχές αλλά και τον Κυπριακό λαό. Την ίδια μέρα κυκλοφόρησε το πρώτο φυλλάδιο του Αρχηγού της ΕΟΚΑ για το σκοπό του Αγώνα. 

Οι νέοι, μαθητές και εργαζόμενοι, έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στον Αγώνα με τα ηρωικά κατορθώματα τους. Μερικοί φοιτητές του Πανεπιστημίου Αθηνών, εκπαιδευμένοι στη χρήση των όπλων, διέκοψαν τις σπουδές τους, πήγαν στην Κύπρο και εντάχθηκαν στην ΕΟΚΑ. Ο Κυβερνήτης ¶ρμιτεϊτζ, εφαρμόζοντας το νόμο της 15ης Ιουλίου 1955 για προσωποκράτηση ατόμων χωρίς δίκη, έστειλε αρκετούς Κυπρίους στα κρατητήρια. Η ΕΟΚΑ, ενισχυόμενη συνεχώς με νέα μέλη, έπληττε με επιτυχία τις δυνάμεις ασφαλείας. 

ΣΕ ΤΙ ΑΠΕΒΛΕΠΕ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ

Ο Αγώνας της ΕΟΚΑ δεν είχε αντιβρετανικά κίνητρα. Ο Αγώνας της ΕΟΚΑ είχε αποκλειστικό σκοπό την ελευθερία της Κύπρου και την ένωση της με την Ελλάδα. Δεν υπήρχε κανένα αντιβρετανικό ελατήριο, όταν η ΕΟΚΑ έστρεφε τα όπλα εναντίον των Βρετανών κυριάρχων. Είναι πολύ σαφής η δήλωση του Διγενή:

«Ανέλαβον τον αγώνα εναντίον των παλαιών φίλων και συμμάχων μου, δια να υπεραμυνθώ των ιδίων ακριβώς ιδεωδών, δια τα οποία ειχομεν συμπολεμήσει μετ' αυτών εις τα πεδία του πρώτου και δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Ο αγώνας της Κύπρου ουδέν αντιβρετανικόν ελατήριον υπέκρυπτεν. Υπηγορεύθη από αδήριτον ανάγκην και κατέστη αναγκαίος μετά την διάψευσιν των ελπίδων και των προσδοκιών του Ελληνικού και ιδιαιτέρως του Κυπριακού λαού».

Ο όρκος των μελών της ΕΟΚΑ

Οι αγωνιστές, πριν γίνουν μέλη της ΕΟΚΑ, έδιναν όρκο με τον οποίο δεσμεύονταν ότι θ' αγωνιστούν με όλες τους τις δυνάμεις για την απελευθέρωση της Κύπρου. Έλεγαν ορκιζόμενοι:

«Ορκίζομαι εις το όνομα της Αγίας Τριάδος ότι:

1. Θα αγωνισθώ με όλας μου τας δυνάμεις δια την απελευθέρωσιν της Κύπρου από τον Αγγλικόν ζυγόν, θυσιάζων και αυτήν την ζωήν μου.

2. Δεν θα εγκαταλείψω τον αγώνα υπό οιονδήποτε πρόσχημα παρά μόνον όταν διαταχθώ υπό του Αρχηγού της Οργανώσεως και αφού εκπληρωθή ο σκοπός του αγώνος.

3· Θα πειθαρχήσω απολύτως εις τας διαταγάς του Αρχηγού της Οργανώσεως και μόνον τούτου.

4. Συλλαμβανόμενος θα τηρήσω απόλυτον εχεμύθειαν τόσον επί των μυστικών της Οργανώσεως όσον και επί των ονομάτων των συμμαχητών μου, έστω και εάν βασανισθώ δια να ομολογήσω.

5. Δεν θα ανακοινώ εις ουδένα διαταγήν της Οργανώσεως ή μυστικόν το οποίον περιήλθεν εις γνώσιν μου παρά μόνον εις εκείνους δι' ους έχω εξουσιοδότησιν υπό του Αρχηγού της Οργανώσεως.
6. Τας πράξεις μου θα κατευθύνη μόνον το συμφέρον του αγώνος και θα είναι απηλλαγμέναι πάσης ιδιοτέλειας ή κομματικού συμφέροντος.

7. Εάν παραβώ τον όρκον μου θα είμαι ΑΤΙΜΟΣ και άξιος πάσης ηρωρίας»

Με τον πιο πάνω όρκο δεσμευμένοι οι αγωνιστές είχαν ακμαίο και σταθερό φρόνημα σ' όλη τη διάρκεια του Αγώνα. Δεν λύγιζαν στις απειλές του δυνάστη, στις Βαριές ποινές των δικαστηρίων, στα απάνθρωπα Βασανιστήρια. Ούτε και η καταδίκη τους στον δι' απαγχονισμού θάνατο μπόρεσε να κάμψει το φρόνημα τους, γιατί πίστευαν στο θεό και στην Ελλάδα.

 Η ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΗΝ 1Η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1955

Εκκωφαντικές εκρήξεις. Μόδεστος Παντελή, ο πρώτος νεκρός της ΕΟΚΑ. Γρηγόρης Αυξεντίου, ο πρώτος καταζητούμενος. Συλλήψεις αγωνιστών

Ο ένοπλος αγώνας του Κυπριακού λαού εναντίον των ¶γγλων άρχισε 30 λεπτά μετά τα μεσάνυκτα της 31ης Μαρτίου προς την 1η Απριλίου 1955, σύμφωνα με τις οδηγίες του Διγενή. Εκκωφαντικές εκρήξεις συγκλόνισαν τη Λευκωσία, τη Λάρνακα και τη Λεμεσό, καθώς και στρατιωτικές επισταθμίες.

Στη Λευκωσία οι εκρήξεις έγιναν: α) Στον κυβερνητικό ραδιοσταθμό, που ήταν όργανο της βρετανικής προπαγάνδας. Οι ζημιές που προξενήθηκαν ήταν γύρω στις 20 χιλιάδες λίρες, β) Στην Αρχιγραμματεία, όπου οι ζημιές ήταν σημαντικές, γ) Στο Γραφείο Παιδείας, όπου προκλήθηκε πυρκαγιά και κατακάηκαν έγγραφα, δ) Σε εγκαταστάσεις πίσω από τους στρατώνες Γούλσλεϋ.

Στη Λάρνακα προκλήθηκαν εκρήξεις: α) Στον κεντρικό αστυνομικό σταθμό, β) Στο διοικητήριο, γ) Στο δικαστικό μέγαρο, δ) Στο σπίτι του αστυνόμου Μίλιγκ, ε) Στο σπίτι του διοικητή Μουφτιζαντέ. Σ' όλες τις περιπτώσεις προξενήθηκαν ζημιές. Οι πιο πολλές ήταν στο δικαστικό μέγαρο.

Στη Λεμεσό η επίθεση έγινε εναντίον του κεντρικού αστυνομικού σταθμού και του αστυνομικού σταθμού της συνοικίας Αγίου Ιωάννη. Υπήρξαν σοβαρές ζημιές και στις δύο περιπτώσεις.

Σημαντικές ζημιές έγιναν και από τις εκρήξεις της επισταθμίας Επισκοπής της επαρχίας Λεμεσού.

Στην επαρχία της Αμμοχώστου προσβλήθηκε η αποθήκη στρατιωτικού καταυλισμού, που βρισκόταν πλησίον του δρόμου Αμμοχώστου - Λάρνακας, όπου έγιναν εκρήξεις. Μια άλλη ομάδα της ίδιας επαρχίας αποπειράθηκε να πυρπολήσει τη Βενζιναποθήκη του ηλεκτροπαραγωγού σταθμού της επισταθμίας Δεκέλειας.

Οι κυπριακές εφημερίδες στην έκδοση της 1ης Απριλίου πρόλαβαν και δημοσίευσαν τις πρώτες συγκλονιστικές ειδήσεις από την έναρξη του Αγώνα της ΕΟΚΑ.

Για τις εκρήξεις στη Λευκωσία η εφημερίδα «Έθνος» έγραψε:

«Κατά την 12.40 μ. μεσονύκτιον ώραν ολόκληρος η Λευκωσία ανεστατώθη εκ συνεχών και σφοδρών εκρήξεων και έντρομοι οι κάτοικοι ηγέρθησαν από τας κλίνας των και εξήλθον εις τας οδούς, ζητούντες πληροφορίας δια την αιτίαν των εκρήξεων τούτων. Αμέσως, δύο πυροσβεστικοί της Αστυνομίας ξεκίνησαν εκ του παρά την Πύλην Πάφου Αστυνομικού Αρχηγείου, κατευθυνθείσαι η μεν μία προς δυσμάς, η δε άλλη προς ανατολάς, εξελθούσαι των τειχών της πόλεως. Ταυτοχρόνως ηκούοντο επανειλημμένα σφυρίγματα αστυνομικών».

Ο Παναγιώτης Παπαναστασίου, μέλος της ομάδας Μάρκου Δράκου, που έκανε την επίθεση στον κυβερνητικό ραδιοσταθμό της Λευκωσίας, αφηγείται τα εξής:

«Την νύκτα της 31ης Μαρτίου προς την 1 Απριλίου 1955 τέσσερεις άνδρες υπό την αρχηγίαν του Μάρκου Δράκου συνεκεντρώθημεν εις οικίαν εν Λευκωσία. Το μεσονύκτιον μας ανεκοινώθη ότι την 00.30 π.μ. έπρεπε να επιτεθώμεν εναντίον του κυβερνητικού ραδιοσταθμού. Εκινήθημεν αμέσως προς ραδιοσταθμόν, όστις εφρουρείτο υπό ενός Έλληνος και ενός Τούρκου, η όλη δε περιοχή ήτο αποκλεισμένη δια συρματοπλεγμάτων. Προσηγγίσαμεν το συρματόπλεγμα και ο Δράκος απέκοψε δια ψαλίδος μέρος τούτων, αμέσως δε όλοι ωρμήσαμεν εντός του κτιρίου. Οι φρουροί εξουδετερώθησαν, το δε τηλεφωνικόν σύρμα απεκόπη. Ετοποθετήσαμεν δυναμίτιδα εις διάφορα μέρη του σταθμού, περιεχύσαμεν βενζίνην εις τα μηχανήματα και ακολούθως εθέσαμεν πυρ. Αι προκληθείσαι ζημίαι ήσαν σημαντικοί».

Ο Διγενής σημείωσε για τη δράση της ΕΟΚΑ την 1η Απριλίου:

«Η ενέργεια μας αυτή αιφνιδίασε τους πάντας: Τας αρχάς της Κύπρου, τους Κυπρίους, τους εν Ελλάδι. Δεν έλειψαν εν τούτοις και αι αντιδράσεις... Η πρώτη εντύπωσις μεταξύ του Ελληνικού πληθυσμού της νήσου υπήρξεν αρίστη. Ο λαός βλέπει πλέον τον Εθνικόν αγώνα του να λαμβάνη έμπρακτον εκδήλωσιν, αντί της ακολουθούμενης μέχρι της ημέρας εκείνης τακτικής του χαρτοπόλεμου»

Σε απόρρητη έκθεση της Αγγλικής Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, η οποία δρούσε στην Κύπρο, γράφτηκε:

«Η έκρηξις της τρομοκρατίας εις τόσον μεγάλην κλίμακα υπήρξε δι' ημάς ο μεγαλύτερος αιφνιδιασμός».

Για την έκπληξη, που η ΕΟΚΑ προκάλεσε στη Βρετανική Κυβέρνηση, ο Χάρολντ Μακμίλλαν, Υπουργός των Εξωτερικών της Βρετανίας, γράφει στα Απομνημονεύματα του:

«Το Υπουργείον Αποικιών εφαίνετο κάπως έκπληκτον και κάπως στενοχωρημένον δι' αυτήν την εξέλιξιν. Αλλ' ήτο φανερόν ότι το σύστημα πληροφοριών και ασφαλείας εις την νήσον ήτο ελαττωματικον».

Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος έγραψε στον Διγενή μετά τα γεγονότα της 1ης Απριλίου:

«Σας στέλλω τις θερμότερες ευχές μου και τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια. Χίλιες φορές εύγε! Οι κατακτηταί αντιλαμβάνονται ότι μπήκαμε σε σοβαρόν στάδιον αγώνος».

Στις ηρωικές πράξεις της 1ης Απριλίου η ΕΟΚΑ έχασε το πρώτο της παλληκάρι, τον Μόδεστο Παντελή, από το Λιοπέτρι. Πέθανε από ηλεκτροπληξία στην προσπάθεια του ν' αποκόψει ηλεκτροφόρα σύρματα, για να επέλθει συσκότιση και να δράσουν πιο αποτελεσματικά οι ομάδες της ΕΟΚΑ στην Αμμόχωστο.

Την ίδια μέρα καταζητήθηκε από την Αστυνομία ο τομεάρχης Αμμοχώστου Γρηγόρης Αυξεντίου, που ήταν επικεφαλής της ομάδας η οποία έδρασε στην επισταθμια της Δεκέλειας. Επικηρύχθηκε με το ποσό των £250, που θα έπαιρνε όποιος έδινε τέτοιες πληροφορίες, οι οποίες θα οδηγούσαν στη σύλληψη του. Αργότερα το ποσό αυξήθηκε στις £5.000, ενώ στην περίπτωση του Διγενή το ποσό της επικήρυξης του ήταν £10.000. Όλοι οι μετέπειτα καταζητούμενοι επικηρύσσονται με το ποσό των £5.000.

Στη Λάρνακα η Αστυνομία συνέλαβε πέντε μέλη της ΕΟΚΑ, που έδρασαν την 1η Απριλίου. Συνελήφθη ο τομεάρχης Σταύρος Ποσκώτης, δυο ομαδάρχες και δυο μέλη των ομάδων.

Από τα μέλη της ΕΟΚΑ στην επαρχία Αμμοχώστου, συνελήφθη ο Χριστοφής Παντελή, αδελφός του Μόδεστου Παντελή, ο οποίος επέστρεφε από την επιχείρηση της ΕΟΚΑ στην επισταθμια της Δεκέλειας.

Όλοι οι συλληφθέντες καταδικάστηκαν έπειτα σε πολυετείς φυλακίσεις. Η προσαγωγή τους στο δικαστήριο και η καταδίκη τους δεν έκαμψαν το ηθικό τους ούτε κλόνισαν την πίστη τους στην ελευθερία της Κύπρου. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του Χριστοφή Παντελή ενώπιον του δικαστηρίου, προτού ακούσει την καταδικαστική γι' αυτόν απόφαση σε επταετή φυλάκιση:

«Απλώς έκαμα το καθήκον μου ως Έλλην πατριώτης δια την ελευθερίαν, δια την οποίαν ¶γγλοι και Κύπριοι επολέμησαν μαζί».51

Το πρώτο φυλλάδιο της ΕΟΚΑ

Η προκήρυξη του Διγενή, με την οποία κοινοποιεί την απόφαση για ανάληψη αγώνα προς αποτίναξη του αγγλικού ζυγού.

Την 1η Απριλίου 1955 κυκλοφόρησε το πρώτο φυλλάδιο της ΕΟΚΑ, που συνέταξε ο Αρχηγός Διγενής. Ήταν μια προκήρυξη, με την οποία ενημέρωνε τον Κυπριακό λαό για το σκοπό του Αγώνα και ταυτόχρονα τον καλούσε να συμπράξει, για να ελευθερωθεί η Κύπρος. 

Έλεγε το φυλλάδιο:

«Με την βοήθειαν του Θεού, με πίστιν εις τον τίμιον αγώνα μας, με την συμπαράστασιν ολοκλήρου του Ελληνισμού και με την Βοήθειαν των Κυπρίων, αναλαμβάνομεν τον αγώνα δια την αποτίναξιν του Αγγλικού ζυγού, με σύνθημα εκείνο το οποίον μας κατέλιπαν οι προγονοί μας ως ιεράν παρακαταθήκην: "Η τάν ή επί τας". Αδελφοί Κύπριοι, από τα Βάθη των αιώνων μας ατενίζουν όλοι εκείνοι οι οποίοι ελάμπρυναν την Ελληνικήν Ιστορίαν, δια να διατηρήσουν την ελευθερίαν των: οι Μαραθωνομάχοι, οι Σαλαμινομάχοι, οι Τριακόσιοι του Λεωνίδα και οι νεώτεροι του Αλβανικού έπους. Μας ατενίζουν οι αγωνισταί του 1821, οι οποίοι και μας εδίδαξαν ότι η απελευθέρωσις από τον ζυγόν δυνάοτου αποκτάται πάντοτε με το αίμα. Μας ατενίζει ακόμη ούμηας ο Ελληνισμός, ο οποίος και μας παρακολουθεί με αγωνίαν, αλλά και με εθνικήν υπερηφάνειαν. Ας απαντήσωμεν με έργα, ότι θα γίνωμεν "πολλώ κάρρονες" τούτων. Είναι καιρός να δείξωμεν εις τον κόσμον, ότι εάν η διεθνής διπλωματία είναι άδικος και εν πολλοίς άνανδρος, η Κυπριακή ψυχή είναι γενναία. Εάν οι δυνάσται μας δεν θέλουν να αποδώσουν την λευτεριά μας, μπορούμε να την διεκδικήσωμεν με τα ίδια μας τα χέρια και με το αίμα μας. Ας δείξωμεν εις τον κόσμον ακόμη μίαν φοράν ότι και του "σημερινού Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει". Ο αγών θα είναι σκληρός. Ο δυνάστης διαθέτει τα μέσα και τον αριθμόν. Ημείς διαθέτομεν την ψυχήν, έχομεν και το δίκαιον με το μέρος μας.

Διεθνείς διπλωμάται, ατενίσατε το έργον σας. Είναι αίσχος εν εικοστώ αιώνι, οι λαοί να χύνουν το αίμα των δια να αποκτήσουν την λευτεριά των, το θείον αυτό δώρον, για το οποίον και εμείς επολεμήσαμεν παρά το πλευρόν των λαών σας, και για το οποίον σεις τουλάχιστον διατείνεσθε ότι επολεμήσατε εναντίον του ναζισμού και του φασισμού. Έλληνες, όπου και αν ευρίσκεσθε, ακούσατε την φωνήν μας: Εμπρός, όλοι μαζί για την λευτεριά της Κύπρου μας,

Ε.Ο.Κ.Α. Ο Αρχηγός Διγενής».

Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΟΚΑ

Η ιδιοτυπία του Αγώνα

Ο Αγώνας της ΕΟΚΑ υπήρξε μοναδικός και ανεπανάληπτος. Για την ιδιοτυπία του αποφασιστικός παράγοντας ήταν η πολεμική πείρα, η οργανωτική ικανότητα, η οξύνοια και η ευελιξία του Αρχηγού της ΕΟΚΑ. Σε διάλεξη του στη Γερμανία ο Διγενής μεταξύ άλλων είπε:

«Διηύθυνα τον αγώνα μόνος άνευ επιτελείου. Ήμην ο αόρατος αρχηγός, εις τον οποίον άπαντες επειθάρχουν με εμπιστοούνην, αλλά και πάντοτε ησθάνοντο την σκιάν μου. Είναι ίσως μοναδικόν παράδειγμα εις την Ιστορίαν επιβολής ενός αρχηγού προς ένα λαόν και πειθαρχία ενός λαού προς αόρατον αρχηγόν».53

Οι τομείς. Οι σύνδεσμοι. Η ΠΕΚΑ. Το δίκτυο πληροφοριών. Οι ανταρτικές ομάδες. Η συμμετοχή του πληθυσμού

Ο Διγενής ακολούθησε συγκεντρωτικό σύστημα στην οργάνωση και διοίκηση της ΕΟΚΑ. Αυτό του εξασφάλιζε τον έλεγχο όλων των τμημάτων της και την πειθαρχία των μελών.

Η Κύπρος διαιρέθηκε σε τομείς. Ένας τομεάρχης ήταν επικεφαλής κάθε τομέα και είχε την ευθύνη και το συντονισμό των πράξεων και ενεργειών των μελών του δικού του τομέα. Ο τομεάρχης έπαιρνε οδηγίες από τον Αρχηγό της ΕΟΚΑ.

Στην έναρξη του Αγώνα οι τομείς ήταν λιγότεροι, αργότερα όμως δημιουργήθηκαν περισσότεροι, γιατί αυτό επέβαλλαν τα πράγματα. Οι κυριότεροι ήταν: Λευκωσίας, Μόρφου, Ορεινής, Αμμοχώστου, Βαρωσίων, Καρπασίας, Λάρνακας, Λεμεσού, περιοχής Κακοπετριάς - Γαλατάς, Πάφου, Κυρήνειας, Κυθρέας. Οι τομείς Καπρασίας και Κυθρέας ήταν μεταγενέστεροι.

Στους τομείς υπεύθυνοι νεολαίας καθοδηγούσαν τις ομάδες των νέων. Η νεολαία, μαθητική και εξωσχολική, διακρίθηκε για τις τολμηρές και αποτελεσματικές δραστηριότητες της. Από τον Φεβρουάριο του 1956 συμμετείχαν στον Αγώνα και οι μαθητές των δημοτικών σχολείων στις μαθητικές διαδηλώσεις, ύστερα από σχετική διαταγή του Διγενή.

Στα μέσα του 1957, η νεολαία οργανώθηκε καλύτερα και πήρε την ονομασία Α.Ν.Ε. (Αλκιμος Νεολαία ΕΟΚΑ). Τον Οκτώβριο του 1957, τέθηκε υπό κεντρική Διοίκηση (ΔΑΝΕ), η οποία έπαιρνε οδηγίες από τον Αρχηγό της ΕΟΚΑ. Ξεχωριστό τμήμα νεολαίας αποτελούσαν οι μαχητικές ομάδες των πόλεων, που είχαν ειδικές αποστολές (σαμποτάζ κ.λ.π.).

Τον Αύγουστο του 1956, συγκροτήθηκε η Πολιτική Επιτροπή Κυπριακού Αγώνα (Π.Ε.Κ.Α.), που με ποικίλους τρόπους ενίσχυσε το έργο της ΕΟΚΑ.

Οι Σύνδεσμοι, αποτελούμενοι από μέλη επιφορτισμένα με την ευθύνη για την παραλαβή και διανομή της αλληλογραφίας, έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στη λειτουργία της ΕΟΚΑ. Ένα μέλος ήταν ο γενικός υπεύθυνος για τη συγκέντρωση της αλληλογραφίας του Αρχηγού και των τομέων.

Πολύ σημαντική ήταν η προσφορά των μελών, που συνέλεγαν πληροφορίες για τις κατοχικές δυνάμεις και για αποφάσεις και ενέργειες των δυνάμεων ασφαλείας . Το οργανωμένο δίκτυο πληροφοριών, στο οποίο συμμετείχαν και μέλη της Αστυνομίας, συνέβαλε πολύ στις επιτυχίες της ΕΟΚΑ.

Είναι πολύ αποκαλυπτικό ένα άκρως απόρρητο έγγραφο, που έγραψε στις 8 Μαρτίου 1956 ο διευθυντής επιχειρήσεων ταξίαρχος Ντ. Ρος:

«Η ΕΟΚΑ γνωρίζει πολλά επί των σχεδίων και των μεθόδων. Ιδιαιτέρως πληροφορούνται εγκαίρως περί των επικειμένων συλλήψεων ή επιχειρήσεων μεγάλης εκτάσεως... Πρέπει να παύσουν αι απρόσεκτοι συζητήσεις, διότι μέχρις ότου πραγματοποιηθή αυτό, η ΕΟΚΑ θα γνωρίζει τις προθέσεις μας, ως απέδειξε και το παρελθόν. Επί πλέον των προθέσεων μας και αι μέθοδοι δράσεως μας διαφεύγουν, ιδίως κατόπιν επιτυχών επιχειρήσεων»

Μέσα στα πλαίσια των τομέων λειτούργησαν 20 ανταρτικές ομάδες σε ορεινές περιοχές, οτις οποίες πρόσφεραν πολύτιμες υπηρεσίες οι τροφοδότες τους και οι γιατροί που έδιναν σ' αυτές ιατρική περίθαλψη, φάρμακα και πρώτες βοήθειες.

Εκτός των ανταρτικών ομάδων, σε ορισμένες περιοχές λειτούργησαν Ομάδες Καταδρομών Τυφεκιοφόρων (Ο.Κ.Τ.).

Μέλη της ΕΟΚΑ ήταν και αρκετοί δικηγόροι, που πρόσφεραν πολύ αξιόλογες υπηρεσίες, υπερασπίζοντας κατηγορούμενους αγωνιστές στα δικαστήρια.

Τέλος πρέπει ν' αναφερθεί ότι σε πόλεις και χωριά οι καταζητούμενοι αγωνιστές έβρισκαν θερμή φιλοξενία σε σπίτια, στα περισσότερα από τα οποία είχε κατασκευαστεί κρησφύγετο.

Στην επιτυχία του Αγώνα έπαιξε αποφασιστικό ρόλο η καλή οργάνωση και λειτουργία της ΕΟΚΑ. Αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στον Διγενή, ο οποίος είχε πολλά ηγετικά προσόντα. Διακρίθηκε ιδιαίτερα για την ευελιξία και προσαρμοστικότητα των σχεδίων και μεθόδων του, σύμφωνα με τις εκάστοτε επικρατούσες συνθήκες.

Ο οπλισμός της ΕΟΚΑ

Κατά την έναρξη του Αγώνα, ο οπλισμός της ΕΟΚΑ ήταν πολύ περιορισμένος. Χρησιμοποιήθηκαν τα όπλα, τα οποία είχαν φτάσει στην Κύπρο από την Ελλάδα τον Μάρτιο του 1954. Αργότερα έφτασαν άλλα όπλα με διάφορους τρόπους. Τη φροντίδα για την αποστολή όπλων στην Κύπρο από την Ελλάδα είχαν φίλοι και συνεργάτες του Διγενή στην Αθήνα. Μεγάλη ήταν η συμβολή του Κύπριου Ανδρέα Αζίνα. Οι δυσκολίες ήταν πάρα πολλές.

Μερικά όπλα έφταναν με πλοίο, που έκανε τη γραμμή Πειραιά -Λεμεσού. Στο πλοίο ταξίδευε κάθε φορά μέλος της ΕΟΚΑ, που είχε τη φροντίδα για τις βαλίτσες με τα όπλα, τα οποία προορίζονταν για την Οργάνωση. Για τη φόρτωση των Βαλιτσών στον Πειραιά και την παραλαβή τους στη Λεμεσό αναλάμβαναν υπάλληλοι και αχθοφόροι των δύο τελωνείων, οι οποίοι ήταν μυημένοι σε ειδικό σχέδιο. Οπλισμός ερχόταν και στην Πάφο μέσω ταχυδρομείου. Αργότερα έφταναν όπλα μέσα σε κυλίνδρους γκαζιού και με άλλους τρόπους.

Στις 22 Ιανουαρίου 1956, η ΕΟΚΑ ενίσχυσε τον οπλισμό της με 800 περίπου κυνηγετικά όπλα, που μέλη της είχαν αφαιρέσει από τους ιδιοκτήτες τους σ' ολόκληρη την Κύπρο.

Ένας άλλος τρόπος, με τον οποίο η ΕΟΚΑ ενισχύθηκε με όπλα και άλλο πολεμικό υλικό, ήταν η επιτόπια κατασκευή τους. Υπήρχαν ειδικά εργαστήρια γι' αυτό το σκοπό, που λειτουργούσαν στη Λευκωσία, στη Λεμεσό, στην Πάφο, στην Αμμόχωστο και σε μερικές κωμοπόλεις και χωριά. Τρία εργαστήρια στο Στρόβολο κατασκεύαζαν βόμβες, νάρκες και χειροβομβίδες. Στο βιομηχανικό εργαστήριο της Λευκωσίας κατασκευάζονταν απλοί πυροκροτητές, βόμβες ηλεκτρικές, εμπρηστικές και ασφυκτικές βρώμιου, νάρκες πιέσεως και ηλεκτρικές, Βροντώδης υδράργυρος και εκρηκτικά μίγματα διάφορα. Μερικοί αγωνιστές κατάφεραν και κατασκεύασαν όπλα με τα υπάρχοντα στην Κύπρο υλικά. Ο χημικός Νίκος Σέρβος (ψευδώνυμο: Φάουστ) και ο φαρμακοποιός Κώστας Οικονομίδης (ψευδώνυμο: Γεδεών), υπεύθυνοι εργαστηρίων, πρόσφεραν πολύτιμες υπηρεσίες. Η εφευρετικότητα και η αφοσίωση των μελών της ΕΟΚΑ στο σκοπό του Αγώνα εξουδετέρωναν τις υπάρχουσες ελλείψεις.

Τέλος πρέπει να αναφέρουμε ότι ο οπλισμός της Οργάνωσης εμπλουτιζόταν από επιθέσεις ομάδων της σε αστυνομικούς σταθμούς και στρατιωτικές αποθήκες.

Τα οικονομικά μέσα της ΕΟΚΑ

Για τους οικονομικούς πόρους, που η ΕΟΚΑ χρησιμοποίησε στον Αγώνα της, παίρνουμε τις πιο κάτω πληροφορίες από τον Αρχηγό Διγενή:

α) «Η Οργάνωση ηντλεί τους οικονομικούς πόρους της εκ των κάτωθι πηγών:

1. Εκ της Αρχιεπισκοπής Κύπρου.

2. Την 12.7. 1956 έλαβον επιστολήν του Έλληνος Προξένου εν Λευκωσία, ης η σχετική παράγραφος έχει ούτω: "ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ" σας στέλλει μήνυμα τιμής και θαυμασμού. Σας αποστέλλει χρηματικόν ποσόν, όπερ ευρίσκεται εις την διάθεσίν σας». (Υπό το ψευδώνυμο «Ευεργέτης» κρύβεται ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Ευάγγελος Αβέρωφ).

β) «Η Οργάνωσις παρ' ουδενός άλλου προσώπου έλαβε χρήματα, απαγόρευσα δε εις τους τομεάρχας και τα μέλη της Οργανώσεως δια κατηγορηματικών διαταγών να ενεργούν εράνους ή να δέχωνται χρήματα παρ' οιουδήποτε, δια φυλλαδίων δε τα οποία πολλάκις εκυκλοφόρησα ειδοποιήθη το κοινόν ότι η Οργάνωσις δεν ενεργεί εράνους ούτε δέχεται χρήματα προσφερόμενα παρ' ιδιωτών».

γ) «Προσωπικώς δεν διεχειρίσθην οιονδήποτε ποσόν, έστω και ευτελές, ούτε έλαβον παρ' οιουδήποτε χρήματα και αυτών δε των χρημάτων των προοριζομένων δια την προσωπικήν συντήρησίν μου η είσπραξις και διαχείρησις εγίνετο παρ' άλλων αγωνιστών, μεθ' ων διέμενα».

δ) «Υπολογίζω ότι η Οργάνωσις, από της ενάρξεως μέχρι πέρατος του αγώνος, εχρησιροποίησε δια τας ανάγκας της εν Κύπρω, ήτοι συντήρησίν των μαχητικών ομάδων, αγοράν οπλισμού και παντός είδους υλικού, συντήρησίν των οικογενειών καταζητουμενων μελών της, εχουσών ανάγκην Βοηθείας, το ποσόν των στερλινών 140.000 περίπου».

Στην οικονομική ενίσχυση του Αγώνα συνέβαλε και η Ιερά Μονή Κύκκου.

Ο πνευματικός ανεφοδιασμός των μελών της ΕΟΚΑ

Ο Διγενής πίστευε ότι στην πλάστιγγα της διεξαγωγής ενός απελευθερωτικού κινήματος δεν παίζουν ρόλο μόνο η αριθμητική υπεροχή του αντιπάλου και τα όπλα που διαθέτει, αλλά και άλλοι αστάθμητοι παράγοντες, πρώτιστος των οποίων είναι η ψυχή των αγωνιστών. Γι' αυτό έδωσε ιδιαίτερη σημασία στην εμψύχωση των μελών της ΕΟΚΑ, ώστε το ηθικό τους να κρατηθεί σε υψηλό επίπεδο. Όταν μάλιστα ο εκ των στελεχών της ΕΟΚΑ Αρχιμανδρίτης Κωνσταντίνος Λευκωσιάτης (ψευδώνυμο: Γούναρης) του ζήτησε με επιστολή στις 6 Απριλίου 1956 να δημιουργηθεί Υπηρεσία Πνευματικού Ανεφοδιασμού στην Οργάνωση, ο Διγενής απάντησε καταφατικά σε λίγες μέρες.

Η ΕΟΚΑ κυκλοφορεί μυστικά δυο περιοδικά για τόνωση του ηθικού και εθνικού φρονήματος των νέων

Η ΕΟΚΑ έδινε πάντα σημασία όχι μόνο στη μαχητική αποστολή των μελών της και όλου του λαού, αλλά και στην τόνωση του ηθικού και εθνικού τους φρονήματος. Για τους νέους λήφθηκε ιδιαίτερη φροντίδα και κυκλοφορούσαν μυστικά δυο περιοδικά, το «Αγωγή των Νέων» για μαθητές των δημοτικών σχολείων και το «Εγερτήριον Σάλπισμα» για μαθητές της μέσης εκπαίδευσης. Το «Αγωγή των Νέων» κυκλοφόρησε από τις 16 Σεπτεμβρίου 1958 μέχρι τις 2 Μαρτίου 1959 (15 τεύχη) και το «Εγερτήριον Σάλπισμα» από τις 10 Οκτωβρίου 1957 μέχρι τις 15 Φεβρουαρίου 1959 (32 τεύχη). Τα περιοδικά αυτά με τα άρθρα τους, τα ποιήματα και τα τραγούδια, τα ιστορικά σημειώματα και τα σχόλια τους χαλύβδωναν τη θέληση των παιδιών και των εφήβων για συνέχιση του Αγώνα. Η ευθύνη για την έκδοση τους ανατέθηκε στην ΠΕΚΑ.

Αναφέρομε δειγματοληπτικά απόσπασμα από το άρθρο του 8ου τεύχους (24 Νοεμβρίου 1958) με τίτλο "Γιατί πήραμε τα όπλα»:

«Στρατιώτης της ειρήνης πρέπει να είναι κανείς όσο δεν προσβάλλεται η Ελευθερία και το Δίκαιο. Όταν όμως τα δύο αυτά αγαθά κινδυνεύουν, τότε η διατήρηση της ειρήνης είναι ανανδρία, αναξιοπρέπεια, αφιλοτιμία. Και ο Κυπριακός λαός αντίκρυσε τα δύο αυτά αγαθά να ποδοπατούνται βάναυσα από τους δυνάστες τους».

Από το «Εγερτήριον Σάλπισμα» αναφέρομε απόσπασμα από το κύριο άρθρο του 18ου τεύχους (15 Ιουλίου 1958) με τίτλο «Η εγκληματική συνωμοσία», που γράφτηκε για το βρετανικό σχέδιο, το οποίο από την 1η Οκτωβρίου επρόκειτο να επιβληθεί στον Κυπριακό λαό:
«Δύο ημέρας προτού καν ανακοινωθή το Βρετανικόν σχέδιον εις την Βουλήν των Κοινοτήτων ο περιβόητος Ζορλού εδήλωνε κατηγορηρατικώς με ύφος πέντε Ναπολεόντων, ότι η Κυβέρνησις απέρριψε το Βρετανικόν σχέδιον, διότι δεν παρείχε διαμελισμόν, ο οποίος είναι η μοναδική απαίτησις των Τούρκων. Μετά 3 εβδομάδας ο ίδιος Ζορλού εδήλωσε και πάλιν ότι η Τουρκική Κυβέρνησις αποδέχεται το σχέδιον, διότι αυτό οδηγεί προς τον διαμελισμόν. Αυτό και μόνον το γεγονός είναι αρκετόν να μας πληροφόρηση δια την φοβεράν πλεκτάνην, η οποία συνυφάνθη εις βάρος του Ελληνικού λαού. Ο Ζορλού έσπευσε να απόρριψη το σχέδιον, δια να ενθαρρυνθούν έτσι οι Έλληνες να το αποδεχθούν».

ΠΩΣ ΑΝΤΙΚΡΥΣΤΗΚΕ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ

Η στάση του Κυβερνήτη ¶ρμιτεϊτζ μετά τις εκρήξεις της 1ης Απριλίου

Ο Κυβερνήτης της Κύπρου ¶ρμιτεϊτζ ανησύχησε σοβαρά για την έναρξη δυναμικού Αγώνα από την ΕΟΚΑ προς απελευθέρωση της Κύπρου.

Επίσημη ανακοίνωση του Γραφείου Δημοσίων Πληροφοριών ανέφερε:

«Εις δήλωσιν γενομένην σήμερον εν Λευκωσία ο Κυβερνήτης της Κύπρου είπεν ότι πράξεις Βίας, αι οποίαι διεπράχθηκαν υπό δυναμιτιστών κατά τας πρώτας ώρας της 1ης Απριλίου, πρέπει να εξετασθούν μετά μεγαλυτέρας ανησυχίας υπ' εκείνων οι οποίοι είναι υπεύθυνοι, όχι μόνον δια την τήρησιν του νόμου και της τάξεως, αλλ' επίσης και δια την περιφρούρησιν ζωτικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων εν τη νήσω.

Η Α.Ε. ο Κυβερνήτης είπεν επίσης ότι θα ληφθούν όλα τα ενδεικνυόμενα μέτρα δια την ανίχνευσιν και σύλληψιν των κακοποιών και ότι είναι Βέβαιος ότι ο Κυπριακός λαός, ο οποίος αποτελείται από σοβαρούς και νομοταγείς πολίτας, συμμερίζεται τον αποτροπιασμόν και την λύπην των αρχών δια τας τοιαύτας τρομοκρατικάς επιθέσεις και ούτε θα ενθαρρύνη ούτε θα συγχώρηση τοιαύτας. Η Α.Ε. ιδιαιτέρως απηύθυνεν έκκλησιν προς τον εγχώριον Τύπον, όστις εις το παρελθόν επέδειξε μετριοπάθειαν και λογικήν, όπως καταδικάση τας αχαλίνωτους αυτός πράξεις»

Πώς είδαν τον Αγώνα της ΕΟΚΑ οι Τουρκοκύπριοι

Η έναρξη και η διεξαγωγή του απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ δεν βρήκαν σύμφωνους τους Τουρκοκύπριους. Μετά τα γεγονότα της 1ης Απριλίου 1955 ο Γραμματέας του Τουρκοκυπριακού Εθνικού Κόμματος Φαζίλ Κουτσιούκ καταδίκασε τη δράση της ΕΟΚΑ. Με τηλεγραφήματα προς το Βρετανό Υπουργό Αποικιών Λέννοξ Μπόυντ και προς τον Κυβερνήτη της Κύπρου Σερ Ρόμπερτ ¶ρμιτεϊτζ εξέφρασε την ανησυχία του για τις δυναμιτιστικές επιθέσεις. Από τότε οι Τουρκοκύπριοι διακήρυτταν συνεχώς την αντίθεση τους προς το κίνημα της ΕΟΚΑ και συνεργάζονταν με τις κατοχικές δυνάμεις για την κατάπνιξη του.

Στις 30 Ιουνίου 1955, φυλλάδια στην τουρκική γλώσσα, τοιχοκολλημένα και μη, σε διάφορα μέρη της Λεμεσού, καλούσαν την τουρκική νεολαία να Βοηθήσει την τουρκική Οργάνωση ΚΙΤΕΜΠ, για να καταπολεμηθεί η ΕΟΚΑ και η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Η ΕΟΚΑ διαβεβαίωσε με φυλλάδιο της, που κυκλοφόρησε σε τουρκική γλώσσα τον Ιούλιο του 1955 στην τουρκική συνοικία της Λευκωσίας, ότι ο Αγώνας που διεξάγει δεν στρέφεται εναντίον των Τουρκοκυπρίων, αλλά εναντίον του ¶γγλου κυριάρχου. Έλεγε το φυλλάδιο ξεκάθαρα:

«Αι προθέσεις μας έναντι των Τούρκων κατοίκων της νήσου είναι αγναί και φιλικαί. Αποβλέπομεν προς γνησίους φίλους και συμμάχους και, όσον εξαρτάται από ημάς, δεν θα δεχθώμεν να θιγή ουδέ κατ' ελάχιστον η αξιοπρέπεια, η ζωή, η τιμή και η περιουσία των».

Ο Νίκος Ζαχαριάδης, Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας, αποκαλύπτει την ταυτότητα του Διγενή

Από την αρχή του Αγώνα οι Αγγλοι επιδίωξαν ν' ανακαλύψουν ποιος κρύβεται πίσω από το ψευδώνυμο Διγενής, που δήλωνε ότι είναι ο Αρχηγός της ΕΟΚΑ. Την απορία τους έλυσε στις 24 Απριλίου 1955 ο Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας Νίκος Ζαχαριάδης, ο οποίος σε ομιλία του από το ραδιοφωνικό σταθμό «Ελεύθερη Ελλάδα» ανέφερε ότι αρχηγός της ΕΟΚΑ είναι ο Κύπριος συνταγματάρχης Γεώργιος Γρίβας. Από τότε μέχρι το τέλος του Αγώνα οι ¶γγλοι χρησιμοποίησαν κάθε μέσο για τη σύλληψη του, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Πρόσφεραν εκατοντάδες χιλιάδες λίρες, για να πάρουν πληροφορίες, που θα οδηγούσαν στη σύλληψη του, αλλά δεν πέτυχαν το σκοπό τους.

Ο ραδιοσταθμός «Ελεύθερη Ελλάδα» συνέχισε με τις εκπομπές του να εκτοξεύει κατηγορίες εναντίον του απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ, του Διγενή και του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Για τον Αρχιεπίσκοπο ανέφερε στις 26 Απριλίου 1955:

«Ο συνθηκολόγος και διασπαστής Μακάριος δεν ντράπηκε και στο Μπαντούγκ ακόμη, όπου πήγε να διεκδικήσει τάχα λευτεριά για την Κύπρο, να προσφέρει στρατηγικές βάσεις στους ¶γγλους. Πρέπει να ξεσκεπάσουμε τους εθνοπροδότες, κάτω από όποια μάσκα κι αν παρουσιάζονται, κι έτσι να τους απομονώσουμε».67

Οι εκπομπές του Ελληνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας Αθηνών για τον Αγώνα

Το Ελληνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας των Αθηνών με πύρινες εκπομπές του ενίσχυε σημαντικά το εθνικό φρόνημα των αγωνιζομένων για την ελευθερία τους Κυπρίων. Η Βρετανική Κυβέρνηση διαμαρτυρήθηκε για τις εκπομπές αυτές του Ελληνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας Αθηνών στις αρχές Απριλίου του 1955, με διάβημα του Πρέσβη της στην Αθήνα Σερ Τσάρλς Πήηκ προς την Ελληνική Κυβέρνηση, η οποία απάντησε με τη διπλωματική της υπηρεσία.

Η εφημερίδα «Καθημερινή» των Αθηνών σχολίασε το βρετανικό διάβημα ως εξής:

«Ούτε ηθικήν ούτε ουσιαστικήν δικαιολογίαν έχει το διάβημα της Αγγλικής Κυβερνήσεως δια τας επί του Κυπριακού εκπομπάς του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών. Αφ' ης στιγμής η Ελλάς εχάραξε την γραμμήν που έκρινεν απαραίτητον να ακολουθήση, το θέμα της διαφωτίσεως ετέθη εκ των πραγμάτων εις την πρώτην γραμμήν. Αι εκπομπαί του Ραδιοφωνικού Σταθρού Αθηνών δεν κάμνουν τίποτε άλλο παρά να ερμηνεύουν τα επί του Κυπριακού αγώνος αισθήματα και τας σκέψεις του Ελληνικού λαού. Η Ελληνική Κυβέρνησις δεν ημπορεί να εμποδίση τον λαόν από του να κρίνη την Βρετανικήν πολιτικήν με το πηγαίον αισθητήριον έξω από τα πλαίσια της αυστηρής διπλωματίας. Είναι περίεργον, ότι οι φίλοι μας ¶γγλοι, αντί να ψαύσουν το θέμα εις την φλέγουσαν βάσιν του και να σκεφθούν, ότι είναι καιρός να θέσουν τέρμα εις τας αφορμάς που προκαλούν την Ελληνοβρετανικήν έντασιν, ασχολούνται με λεπτορερείας, που είναι παρωνυχίδες έναντι της εκτάσεως του ζητήματος».

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΓΛΟΥΣ

Μετά τις εκρήξεις της 1ης Απριλίου oι Αγγλικές Αρχές προσπαθούν με κάθε τρόπο να εξαρθρώσουν την ΕΟΚΑ, τα μέλη της οποίας αποκαλούν «τρομοκράτες». Κάνουν συλλήψεις, επιβάλλουν πρόστιμα ατομικά και ομαδικά, κατασκευάζουν κρατητήρια για πολιτικούς κρατουμένους, καταδικάζουν αγωνιστές σε πολυετείς φυλακίσεις, χρησιμοποιούν άφθονο χρήμα για διαφθορά συνειδήσεων, καταφεύγουν σε φρικτά Βασανιστήρια των συλλαμβανομένων, εφαρμόζουν το δι' αγχόνης θάνατο αγωνιστών.

Ο πόθος της ελευθερίας όμως δεν καταπνίγεται με την καταπίεση και την ωμή Βία. Γι' αυτό τα πιο πάνω μέτρα έφεραν αντίθετα αποτελέσματα. Δημιούργησαν μεγαλύτερο πείσμα στους αγωνιστές, οι οποίοι εκτελούν πολύ ριψοκίνδυνες και παράτολμες αποστολές. Και ο λαός, που ταλαιπωρείται από τους ¶γγλους, υποστηρίζει την ΕΟΚΑ και συμπαρίσταται στον Αγώνα της.

Οκτώ Κύπριοι φοιτητές έρχονται από την Αθήνα στην Κύπρο και ενισχύουν τον Αγώνα της ΕΟΚΑ τον Μάιο του 1955

Στις αρχές Μαΐου του 1955, οκτώ Κύπριοι φοιτητές του Πανεπιστημίου Αθηνών, εκπαιδευμένοι για το επαναστατικό κίνημα της Κύπρου, διακόπτουν τις σπουδές τους, έρχονται στο νησί τους και προσφέρονται να συμμετάσχουν στον απελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ. Χρησιμοποιήθηκαν από τον Διγενή ως τομεάρχες και ομαδάρχες. Οι υπηρεσίες που πρόσφεραν και οι οκτώ υπήρξαν πολυτιμότατες. Τα ονόματα των φοιτητών είναι:

1. Ρένος Κυριακίδης, Φυσικομαθηματικής Σχολής

2. Θάσος Σοφοκλέους, Φυσικομαθηματικής Σχολής

3. Φώτης Παπαφώτης, Θεολογικής Σχολής

4. Πέτρος Στυλιανού, Φιλοσοφικής Σχολής

5· Νίκος Αγγελίδης, Φιλοσοφικής Σχολής

6. Ανδρέας Νέστορος, Ιατρικής Σχολής

7· Ανδρέας Λαμπριανίδης, Θεολογικής Σχολής (μόλις πήρε το πτυχίο του)

8. Νίκος Σπανός, Φιλοσοφικής Σχολής (ήρθε τον Ιούνιο)

Τα πιο σημαντικά γεγονότα από τη δράση της ΕΟΚΑ κατά την περίοδο Μαίου - Σεπτεμβρίου 1955

1) Στις 24 Μαΐου, έγινε στη Λευκωσία η πρώτη οργανωμένη μαχητική διαδήλωση της μαθητικής νεολαίας της ΕΟΚΑ. Σ' αυτή πήραν μέρος 700 περίπου μαθητές και μαθήτριες, που λιθοβόλησαν την αστυνομία, η οποία αιφνιδιάστηκε και αναγκάστηκε να ζητήσει στρατιωτικές ενισχύσεις.

2) Στις 25 Μαΐου, τοποθετήθηκε ωρολογιακή Βόμβα από τον αγωνιστή Χαρίλαο Ξενοφώντος στο κινηματοθέατρο «Παλλάς» της Λευκωσίας, κάτω από το κάθισμα του Κυβερνήτη ¶ρμιτεϊτζ. Η έκρηξη έγινε στις 11.10 μ.μ. και προξένησε μόνο υλικές ζημιές. Ο Κυβερνήτης είχε ήδη αποχωρήσει στις 11 μ.μ.

3) Στις 19 Ιουνίου, έγινε δυναμιτιστική ενέργεια εναντίον του αστυνομικού σταθμού Αγίου Δομετίου, με καλά αποτελέσματα. Την ίδια μέρα εξερράγη ωρολογιακή Βόμβα στο κεντρικό κτήριο της Αστυνομίας στη Λευκωσία, που δημιούργησε θύματα και μεγάλες υλικές ζημιές.

4) Κατά την περίοδο των πέντε αυτών μηνών του 1955, σ' όλες τις πόλεις της Κύπρου, γίνονταν εκρήξεις και επιθέσεις εναντίον αστυνομικών σταθμών ή στρατιωτικών περιπόλων ή σπιτιών ¶γγλων στρατιωτικών. Χρησιμοποιήθηκαν μάλιστα και χειροβομβίδες επιτόπιου κατασκευής, για τις οποίες ο Αρχηγός της Αστυνομίας Ρόμπινς είπε ότι είναι πολύ επικίνδυνες και ότι για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκαν στην Κύπρο. Σε δηλώσεις του σε δημοσιογράφους στις 20 Ιουνίου, ανέφερε ότι για την ΕΟΚΑ δεν ξέρει τίποτε και «δεν βρίσκεται στα ίχνη της».

5) Στις 22 Ιουνίου, συνέβησαν τα δυο πιο κάτω γεγονότα:
α) Έγινε η πρώτη επίθεση από ανταρτική ομάδα της ΕΟΚΑ, με επικεφαλής τον τομεάρχη Πιτσιλιάς Ρένο Κυριακίδη, εναντίον του αστυνομικού σταθμού Αμιάντου. Η επιχείρηση άφησε νεκρό τον λοχία του σταθμού και έναν αστυνομικό τραυματισμένο. Οι άνδρες της ΕΟΚΑ πήραν από το σταθμό τέσσερα όπλα.

β) Η επιδείνωση της κατάστασης στην Κύπρο οδήγησε τη Βρετανική Αμυντική Συντονιστική Επιτροπή Μέσης Ανατολής να συνεδριάσει και να συζητήσει το θέμα στους στρατώνες Γούλσλεϋ, όπου στεγαζόταν το Αρχηγείο της Μέσης Ανατολής. Στη συνεδρία πήρε μέρος και ο Αρχιστράτηγος Σερ Τσαρλς Κήττλυ. Οι Αγγλοι εμπειρογνώμονες έμειναν κατάπληκτοι από τη δράση της ΕΟΚΑ.

6) Η δράση της ΕΟΚΑ εμψύχωσε τα μέλη της και ικανοποίησε πολύ τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, ο οποίος στις 11 Ιουλίου έγραψε στον Διγενή: «Σας συγχαίρω. Η ΕΟΚΑ προσέφερεν εις τον Κυπριακών αγώνα απείρως περισσότερα από τον 75ετή χαρτοπόλεμον. Το όνομα ΔΙΓΕΝΗΣ είναι αίνιγμα δια τους ¶γγλους και συγχρόνως θρύλος. Επέρασεν ήδη εις την απελευθερωτικήν ιστορίαν».

7) Στις 6 Αυγούστου, ο Κυβερνήτης νομοθέτησε τη σύσταση επικουρικής αστυνομίας, στην οποία εντάχθηκαν πολλοί Τουρκοκύπριοι. Στις 13 Αυγούστου, με άλλο νόμο, ο Κυβερνήτης καθόριζε επταετή φυλάκιση για όποιο μετέφερε όπλα.

8) Στις 3 Σεπτεμβρίου, μια ομάδα της ΕΟΚΑ με επικεφαλής τον Αντώνη Παπαδόπουλο, ύστερα από επίθεση της στον αστυνομικό σταθμό Παραλιμνίου και εξουδετέρωση των αστυνομικών, αποκόμισε όπλα και πυρομαχικά.

9) Οι Αγγλοι, για ν' αντιμετωπίσουν την κατάσταση στην Κύπρο, που δημιούργησε η ΕΟΚΑ με τη δράση της, μετέφεραν στρατιωτικές ενισχύσεις από τη Μάλτα και το Σουέζ. Από τη Μάλτα έφτασαν στις 10 και 11 Σεπτεμβρίου 1.500 κομμάντος. Από το Σουέζ ήρθε η πρώτη αποστολή στρατιωτικών στις 17 Σεπτεμβρίου και ακολούθησαν άλλες αποστολές, καθώς και άφθονο πολεμικό υλικό.

10) Στις 15 Σεπτεμβρίου, με διάταγμα του Κυβερνήτη η ΕΟΚΑ κηρύσσεται παράνομη Οργάνωση, γιατί «χρησιμοποιείται δια την προαγωγήν ταραχών και την διάθεσιν στάσεως εν τη αποικία».

11) Στις 17 Σεπτεμβρίου, συγκροτήθηκαν ογκώδεις διαδηλώσεις στην Πλατεία Μεταξά της Λευκωσίας (σήμερα Πλατεία Ελευθερίας). Οι διαδηλωτές έφεραν συνθήματα, ένα από τα οποία ήταν «Οι κομμάντος θα πάρουν μαθήματα». Ακολούθησε λιθοβολισμός στρατιωτικών αυτοκινήτων, ένα από τα οποία πυρπολήθηκε. Έπειτα οι διαδηλωτές πυρπόλησαν το οίκημα του Βρετανικού Ινστιτούτου. Τελικά η Αστυνομία διέλυσε τους διαδηλωτές με τη χρήση δακρυγόνων βομβών.

12) Στις 22 Σεπτεμβρίου, έγινε επίθεση από ομάδα μελών της ΕΟΚΑ Πιτσιλιάς στο μεταλλείο Μιτσερού. Αφαιρέθηκαν 1.500 ράβδοι δυναμίτιδας και 50 οκάδες πυραγωγού

         ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΧΡΗΣΤΟΣ

Ο λόγος αυτός του αγίου Λουκά, επιστήμονα ιατρού, αφιερώνεται σ’ αυτούς που θέλουν ξεκομμένη την Επιστήμη από τη Θρησκεία:

     «Όταν εξετάζουμε τη σύγχρονη επιστήμη όπως αυτή δημιουργήθηκε από επιστήμονες σαν τον Λαμάρκ και τον Δαρβίνο, βλέπουμε την αντίθεση και θα έλεγα την απόλυτη ασυμφωνία που υπάρχει μεταξύ επιστήμης και θρησκείας σε θέματα που αφορούν τα βασικότερα προβλήματα της ύπαρξης και της γνώσης. Γι’ αυτό, νους φωτισμένος και λογικός δεν μπορεί να δέχεται ταυτόχρονα και το ένα και το άλλο και πρέπει να επιλέξει μεταξύ θρησκείας και επιστήμης».

    Τα λόγια αυτά τα έγραψε 65 χρόνια πριν ένας γνωστός Γερμανός ζωολόγος, θερμός οπαδός του Δαρβίνου, ο Γέκκελ στο βιβλίο του «Τα μυστικά του κόσμου» που γνώρισε μεγάλη επιτυχία και όπως φαινόταν απέδειξε ότι η πίστη είναι ένας παραλογισμός. Λέει, λοιπόν, ο Γέκκελ ότι κάθε άνθρωπος με φωτισμένη διάνοια πρέπει να διαλέξει μεταξύ επιστήμης και θρησκείας και να ακολουθήσει είτε το ένα είτε το άλλο. Και θεωρεί απαραίτητο να αρνηθούν αυτοί οι άνθρωποι την θρησκεία διότι ένας άνθρωπος λογικός δεν μπορεί να αρνηθεί την επιστήμη.

      Πραγματικά αυτό είναι απαραίτητο; Όχι, καθόλου, διότι γνωρίζουμε ότι πολλοί και μεγάλοι επιστήμονες ήταν ταυτόχρονα και πολύ πιστοί άνθρωποι. Τέτοιος ήταν για παράδειγμα ο Πολωνός αστρονόμος Κοπέρνικος που έθεσε το θεμέλιο όλης της σύγχρονης αστρονομίας. Ο Κοπέρνικος δεν ήταν μόνο πιστός αλλά ήταν και κληρικός. Ένας άλλος μεγάλος επιστήμονας, ο Νεύτων, πάντα όταν έλεγε τη λέξη Θεός έβγαζε το καπέλο του. Ήταν πολύ πιστός άνθρωπος. Ένας μεγάλος βακτηριολόγος της εποχής μας και σχεδόν σύγχρονός μας, ο Παστέρ, που έθεσε τις βάσεις της σύγχρονης βακτηριολογίας, όλα τα επιστημονικά του έργα άρχιζε με τη θερμή προσευχή στον Θεό. Πριν 10 χρόνια άφησε αυτή τη ζωή ένας μεγάλος επιστήμονας και συμπατριώτης μας, ο φυσιολόγος Παύλοβ, που ήταν δημιουργός της καινούριας φυσιολογίας του εγκεφάλου. Ήταν και αυτός πολύ πιστός άνθρωπος. Θα τολμούσε, λοιπόν, ο Γέκκελ να πει ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν φωτισμένη διάνοια επειδή πιστεύουν στον Θεό;

     Τι συμβαίνει λοιπόν; Γιατί και σήμερα υπάρχουν, και τους γνωρίζω προσωπικά, μερικοί επιστήμονες καθηγητές πανεπιστημίου που είναι πολύ πιστοί άνθρωποι; Γιατί την θρησκεία δεν την αρνούνται όλοι οι επιστήμονες αλλά μόνο ένα μέρος τους που έχουν τρόπο σκέψεως όμοιο μ’ αυτόν που έχει ο Γέκκελ;

     Γιατί αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν μόνο στην ύλη και αρνούνται τον πνευματικό κόσμο, δεν πιστεύουν στη μετά θάνατον ζωή, δεν δέχονται την αθανασία της ψυχής και βεβαίως δεν δέχονται την ανάσταση των νεκρών. Λένε ότι η επιστήμη τα καταφέρνει όλα, ότι δεν υπάρχει στην φύση μυστικό που η επιστήμη δεν μπορεί να ανακαλύψει. Εμείς τι μπορούμε να απαντήσουμε σ’ αυτά;

     Θα τους απαντήσουμε το εξής: Έχετε απόλυτο δίκαιο. Δεν μπορούμε να περιορίσουμε την ανθρώπινη διάνοια που ερευνά την φύση. Ξέρουμε ότι σήμερα η επιστήμη γνωρίζει μόνον ένα μέρος απ’ αυτά που θα έπρεπε εμείς να ξέρουμε για την φύση. Γνωρίζουμε επίσης ότι οι δυνατότητες της επιστήμης είναι μεγάλες. Σ’ αυτό έχουν δίκαιο και δεν το αμφισβητούμε. Τι λοιπόν αμφισβητούμε εμείς; Γιατί δεν αρνούμαστε την θρησκεία όπως το κάνουν αυτοί και δεν την θεωρούμε αντίθετη προς την επιστημονική γνώση;

     Μόνο γιατί με όλη την καρδιά μας πιστεύουμε πως υπάρχει ο πνευματικός κόσμος. Είμαστε σίγουροι πως εκτός από τον υλικό κόσμο υπάρχει άπειρος και ασύγκριτα υψηλότερος πνευματικός κόσμος. Πιστεύουμε στην ύπαρξη των πνευματικών όντων που έχουν διάνοια πολύ πιο υψηλή από ότι έχουμε εμείς οι άνθρωποι. Πιστεύουμε, με όλη την καρδιά μας, ότι πάνω απ’ αυτό τον πνευματικό και τον υλικό κόσμο υπάρχει Μέγας και Παντοδύναμος Θεός.

     Αυτό που εμείς αμφισβητούμε είναι το δικαίωμα της επιστήμης να ερευνά με τις μεθόδους της τον πνευματικό κόσμο. Διότι ο πνευματικός κόσμος δεν ερευνάται με τις μεθόδους που ερευνούμε τον υλικό κόσμο. Οι μέθοδοι αυτές είναι εντελώς ακατάλληλες για να ερευνούμε μ’ αυτές τον πνευματικό κόσμο.

     Από πού γνωρίζουμε ότι υπάρχει ο πνευματικός κόσμος; Ποιος μας είπε ότι υπάρχει; Αν μας το ρωτήσουν οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν στη θεία αποκάλυψη θα τους απαντήσουμε το εξής, «μας το είπε η καρδιά μας». Διότι υπάρχουν δύο τρόποι το να γνωρίσει κανείς κάτι, ο πρώτος είναι αυτός για τον οποίο μιλάει ο Γέκκελ και τον οποίο χρησιμοποιεί η επιστήμη για να γνωρίσει τον υλικό κόσμο. Υπάρχει όμως και ένας άλλος τρόπος που η επιστήμη δεν τον ξέρει και δεν θέλει να τον ξέρει. Είναι η γνώση μέσω καρδιάς. Η καρδιά μας δεν είναι μόνο το κεντρικό όργανο του κυκλοφορικού συστήματος, είναι και όργανο με το οποίο γνωρίζουμε τον άλλο κόσμο και αποκτάμε την ανώτατη γνώση. Είναι το όργανο που μας δίνει την δυνατότητα να επικοινωνούμε με τον Θεό και τον άνω κόσμο. Σ’ αυτό μόνο εμείς διαφωνούμε με την επιστήμη.

     Εκτιμώντας τις μεγάλες επιτυχίες και τα κατορθώματα της επιστήμης, καθόλου δεν αμφισβητούμε την μεγάλη της σημασία και δεν περιορίζουμε την επιστημονική γνώση. Εμείς λέμε μόνο στους επιστήμονες, «δεν έχετε εσείς την δυνατότητα με τις μεθόδους σας να ερευνάτε τον πνευματικό κόσμο, εμείς όμως μπορούμε να το κάνουμε με την καρδιά μας».

     Υπάρχουν πολλά ανεξήγητα φαινόμενα τα οποία όμως είναι αληθινά (όπως είναι αληθινό κάποιο φυσικό φαινόμενο) και που αφορούν τον πνευματικό κόσμο. Υπάρχουν λοιπόν φαινόμενα, τα οποία η επιστήμη ποτέ δεν θα μπορέσει να τα εξηγήσει γιατί δεν χρησιμοποιεί τις κατάλληλες μεθόδους.

     Ας μας εξηγήσει η επιστήμη πως εμφανίστηκαν οι προφητείες για την έλευση του Μεσσία, οι οποίες όλες πραγματοποιήθηκαν. Μπορεί να μας πει πως ο μεγάλος προφήτης Ησαΐας, 700 χρόνια πριν την γέννηση του Χριστού προείπε τα πιο σημαντικά γεγονότα της ζωής Του, και γι’ αυτό ονομάστηκε ευαγγελιστής της Παλαιάς Διαθήκης; Να μας εξηγήσει την διορατική χάρη που έχουν οι άγιοι και να μας πει με ποιες φυσικές μεθόδους απέκτησαν οι άγιοι αυτή την χάρη και πως μπορούσαν μόλις έβλεπαν έναν άνθρωπο άγνωστο, αμέσως να καταλαβαίνουν την καρδιά του και να διαβάζουν τις σκέψεις του; Έβλεπαν τον άνθρωπο πρώτη φορά και τον καλούσαν με το όνομά του. Χωρίς να περιμένουν από τον επισκέπτη ερώτηση έδιναν απάντηση σ’ αυτά που τον προβλημάτιζαν.

     Αν μπορούν ας μας το εξηγήσουν αυτό. Ας εξηγήσουν με ποιόν τρόπο προέλεγαν οι άγιοι τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα τα οποία με τον καιρό πραγματοποιούνταν ακριβώς όπως τα είχαν προφητέψει. Να μας εξηγήσουν τις επισκέψεις από τον άλλο κόσμο και τις εμφανίσεις των νεκρών στους ζωντανούς.

     Δεν θα μας το εξηγήσουν ποτέ γιατί βρίσκονται μακριά απ’ αυτό που είναι η βάση της θρησκείας – από την πίστη. Αν διαβάσετε τα βιβλία εκείνων από τους επιστήμονες που επιχειρούν να ανασκευάσουν τη θρησκεία θα δείτε πόσο επιφανειακά αυτοί βλέπουν τα πράγματα. Δεν καταλαβαίνουν την ουσία της θρησκείας και όμως την κρίνουν. Η κριτική τους δεν αγγίζει την ουσία της πίστεως, την οποία αδυνατούν να καταλάβουν αλλά τους τύπους, τις εκδηλώσεις δηλαδή του θρησκευτικού συναισθήματος. Την ουσία της θρησκείας και της πίστεως δεν την καταλαβαίνουν. Γιατί όμως; Γιατί ο Κύριος Ιησούς Χριστός λέει, «Ουδείς δύναται ελθείν προς με, εάν μη ο Πατήρ ο πέμψας με ελκύση αυτόν» (Ιω. 6, 44).

     Πρέπει λοιπόν να μας ελκύσει ο επουράνιος Πατέρας, πρέπει η χάρη του Αγίου Πνεύματος να φωτίσει την καρδιά και το νου μας. Να κατοικήσει στην καρδιά και το νου μας, μέσω αυτής της φώτισης, το Άγιο Πνεύμα και πρέπει αυτός που αξιώθηκε να λάβει αυτό το δώρο να αποκτήσει την αγάπη του Χριστού τηρώντας τις εντολές του. Μόνο αυτοί που απέκτησαν το Άγιο Πνεύμα, αυτοί που στην καρδιά τους κατοικεί ο Χριστός μαζί με τον Πατέρα του, γνωρίζουν την ουσία της πίστεως. Οι άλλοι, οι έξω άνθρωποι, δεν την καταλαβαίνουν καθόλου.

     Ας ακούσουμε την κριτική κατά του Γέκκελ ενός Γάλλου φιλοσόφου του Μπούτρου. Λέει λοιπόν το εξής ο Μπούτρου, «Η κριτική του Γέκκελ πιο πολύ αφορά τους τύπους παρά την ουσία και τους τύπους τους βλέπει από μια ματιά τόσο υλιστική και τόσο στενή που δεν μπορούν να τους παραδεχτούν ούτε οι άνθρωποι που θρησκεύουν. Έτσι η κριτική της θρησκείας από τον Γέκκελ δεν αναφέρεται ούτε σε μία από τις αρχές που πρεσβεύει η θρησκεία».

     Αυτή λοιπόν είναι η γνώμη μας σχετικά με το βιβλίο του Γέκκελ «Τα μυστικά του κόσμου», το οποίο και μέχρι σήμερα θεωρείται «ευαγγέλιο» για όλους αυτούς που ασκούν κριτική κατά της θρησκείας, που την αρνούνται και την βρίσκουν αντίθετη προς την επιστήμη. Βλέπετε πόσο φτωχά και ανούσια είναι τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν; Μην σκανδαλίζεστε όταν ακούτε αυτά που λένε κατά της θρησκείας, αφού αυτοί που τα λένε δεν καταλαβαίνουν την ουσία της. Εσείς οι απλοί άνθρωποι που δεν έχετε πολλή σχέση με την επιστήμη και δεν γνωρίζετε πολλά από την φιλοσοφία να θυμάστε πάντα την βασικότερη αρχή, την οποία πολύ καλά την γνώριζαν οι πρώτοι χριστιανοί. Αυτοί θεωρούσαν δυστυχισμένο τον άνθρωπο που γνωρίζει όλες τις επιστήμες, δεν γνωρίζει όμως τον Θεό. Και αντίθετα θεωρούσαν μακάριο αυτόν που γνωρίζει τον Θεό, έστω και να μην γνώριζε απολύτως τίποτα από τα ανθρώπινα.

     Να φυλάγετε αυτή την αλήθεια σαν το μεγαλύτερο θησαυρό της καρδιάς σας, προχωράτε ευθεία και μην κοιτάζετε δεξιά και αριστερά. Ας μην μας κάνουν, αυτά που ακούμε κατά της θρησκείας, να χάνουμε τον προσανατολισμό μας. Να κρατάμε την πίστη μας που είναι αλήθεια αιώνια και αναμφισβήτητη. Αμήν.

 Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας
“Λόγοι και Ομιλίες”

Το νορβηγικό σκάφος αντί να σαρώσει την περιοχή σε μια διεύθυνση ακολουθούσε σπειροειδή πορεία. Αυτή η τεχνική βελτιώνει την εικόνα στην περίπτωση πολύπλοκης γεωλογικής δομής. Για τον εντοπισμό κοιτασμάτων υδρογανανθράκων ρυμουλκούσε (συνήθως 24) σωλήνες φωρατών, μήκους μέχρι και 20 χλμ.

 Σε διεθνές φόρουμ τον ερχόμενο Μάιο θα παρουσιαστούν τα θετικά δεδομένα, όπως αποτιμώνται ήδη, τα οποία έχουν προκύψει μέχρι τώρα από τις σεισμικές έρευνες για την ύπαρξη κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου, που πραγματοποίησε το σκάφος «Nordic Explorer» της νορβηγικής Petroleum Geo-Services (PGS) στο Ιόνιο Πέλαγος και στη θαλάσσια περιοχή νότια και δυτικά της Κρήτης, προκειμένου να εκδηλωθεί και συγκεκριμένο ενδιαφέρον αγοράς τους από τις πετρελαϊκές εταιρείες.

Στην ελληνική κυβέρνηση έχει παραδοθεί αντίγραφο των αποτελεσμάτων από τις σεισμικές έρευνες που πραγματοποίησε το νορβηγικό σκάφος από τον Οκτώβριο μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου, ωστόσο η λεπτομερής επεξεργασία τους έχει ξεκινήσει στις εγκαταστάσεις της εταιρείας PGS στο Λονδίνο με την επίβλεψη Ελλήνων ειδικών.

Η ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής δεν κρύβει την ικανοποίησή της για τις θετικές πλέον ενδείξεις -και όχι μόνο εκτιμήσεις που υπήρχαν μέχρι τώρα-, με τον υπουργό Ευάγγελος Λιβιεράτος να δηλώνει ότι «τα γεωφυσικά δεδομένα που προέκυψαν από την έρευνα του σκάφους είναι άριστα».

Με αυτά αποτυπώνονται πλέον για πρώτη φορά ευκρινείς και ενδιαφέρουσες γεωλογικές δομές-διαμορφώσεις για τον εντοπισμό πιθανών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Τις θετικές ενδείξεις των σεισμικών δεδομένων αναφορικά με την ύπαρξη πετρελαιοπιθανών κοιτασμάτων, επιβεβαιώνει μιλώντας στο «Εθνος της Κυριακής» και ο καθηγητής Γεωφυσικής και πρόεδρος του τμήματος Γεωλογίας του ΑΠΘ Γρηγόρης Τσόκας, μέλος της επιτροπής που έκανε τον διεθνή διαγωνισμό για τα σεισμικά δεδομένα καθώς και γι' αυτόν της παραχώρησης των οικοπέδων για έρευνες σε Κατάκολο, Πατραϊκό και Ιωάννινα.

Ο καθηγητής Γεωφυσικής και πρόεδρος του τμήματος Γεωλογίας του ΑΠΘ Γρηγόρης Τσόκας ήταν μέλος της επιτροπής που προκήρυξε τον διεθνή διαγωνισμό για τα σεισμικά δεδομένα.

 «Βρισκόμαστε σε πολύ καλό δρόμο, οι σεισμικές έρευνες προχώρησαν, με την έννοια ότι έχει περατωθεί η λήψη των δεδομένων και αυτή τη στιγμή γίνεται η επεξεργασία τους, έτσι ώστε αυτά τα δεδομένα να μπορούν να πουληθούν στις αρχές καλοκαιριού», επισημαίνει ο κ. Τσόκας, προσθέτοντας ότι «πιθανόν έως τις αρχές του νέου έτους και ίσως λίγο νωρίτερα, η Ελλάδα θα είναι σε θέση ώστε να μπορεί να βγει σε διεθνή διαγωνισμό για την παραχώρηση συγκεκριμένων οικοπέδων».

Ο διαγωνισμός παραχώρησης

Ο κ. Τσόκας εκφράζει την ελπίδα ότι η επεξεργασία θα έχει ολοκληρωθεί το καλοκαίρι ή το αργότερο μέχρι το φθινόπωρο και συμπληρώνει: «το ελληνικό κράτος θα κατατμήσει τη συγκεκριμένη περιοχή σε οικόπεδα και θα προχωρήσει σε διαγωνισμό για την παραχώρηση αυτών. Στον διαγωνισμό αυτό θα λάβουν μέρος για καθένα οικόπεδο χωριστά οι πετρελαϊκές εταιρείες», τονίζει ο κ. Τσόκας.

Όπως εκτιμά ο καθηγητής Γεωφυσικής, σύμφωνα με τις διεθνείς εξελίξεις και ανάλογα με το την ακριβή ερμηνεία των σεισμικών δεδομένων, οι επόμενες γεωτρήσεις μπορούν να πραγματοποιηθούν στα επόμενα 3 με 7 χρόνια.

Σε σχέση με τις έρευνες που γίνονται στην Κύπρο, όπως σημειώνει, η Ελλάδα είναι πίσω 6 με 7 χρόνια. «Οι Κύπριοι ήταν τυχεροί. Με το πρώτο κτύπημα βρήκαν κοίτασμα», τονίζοντας ότι «συνήθως πρέπει να κάνουμε πέντε γεωτρήσεις κατά μέσο όρο για να έχουμε θετικά αποτελέσματα σε μία».

Η θαλάσσια περιοχή που ερευνήθηκε σεισμικά από το σκάφος της PGS εκτείνεται δυτικά της Κέρκυρας στο Ιόνιο μέχρι -νότια- τον μεσημβρινό που περνά από την Ιεράπετρα, καλύπτοντας μια μεγάλη έκταση 224.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης, η ελληνική χερσαία έκταση είναι 132.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Ο διαγωνισμός για τα σεισμικά προκηρύχθηκε στις 2/9/2011 και ολοκληρώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2012, ενώ η PGS άρχισε τις έρευνες στο τέλος Οκτωβρίου και τις ολοκλήρωσε στα τέλη Φεβρουαρίου.

Οι έρευνες της Ελλάδας στη συγκεκριμένη περιοχή, σύμφωνα με τον κ. Τσόκα έχουν δημιουργήσει και ένα άλλο προηγούμενο, αφού την έχουν ουσιαστικά κατοχυρώσει ως Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της χώρας μας. «Από τη στιγμή που δεν υπήρξε όλα τα προηγούμενα χρόνια κάποια ενόχληση προς την ελληνική κυβέρνηση, έχουμε κατοχυρώσει τη συγκεκριμένη ΑΟΖ σε μια έκταση 224.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, που καλύπτει μιάμιση φορά τη χερσαία επιφάνεια της χώρας», επισημαίνει.

Το θέμα των ερευνών για υδρογονάνθρακες στον ελληνικό χώρο απασχόλησε και συνέδριο για τα πετρελαϊκά συστήματα που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη από το τμήμα Γεωλογίας του ΑΠΘ σε συνεργασία με την Επιτροπή Ερευνών του ΑΠΘ και τον Ευρωπαϊκό Σύνδεσμο Γεωεπιστημόνων και Μηχανικών. Οπως αναφέρθηκε, αυξημένες πιθανότητες για εντοπισμό κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στον ελληνικό χώρο υπάρχουν:

• Στις θαλάσσιες περιοχές του Β. Ιονίου καθώς και σε λεκάνες του Κεντρικού και Ν. Ιονίου, όπου έγιναν οι σεισμικές έρευνες καθώς και στην περιοχή νότια της Κρήτης (Μεσογειακή Ράχη).
• Σε βαθείς στόχους στην Ηπειρο που δεν έχουν διατρηθεί μέχρι σήμερα.
• Στη λεκάνη Θερμαϊκού - Θεσσαλονίκης και σε περιοχές του Βορείου Αιγαίου.
• Οι περιοχές Αιτωλοακαρνανίας και Β.Δ. Πελοποννήσου μπορούν ν' αναβαθμιστούν εάν επιβεβαιωθούν οι βαθείς στόχοι στην Ηπειρο και το Β. Ιόνιο.
• Υπάρχουν επίσης πιθανότητες για εντοπισμό κοιτασμάτων υδρογονανθράκων και στις περιοχές Γρεβενών και Εβρου - Ορεστιάδας.

Οι έρευνες
Χρονοβόρες και ακριβές

Ο Γρηγόρης Τσόκας ξεκαθαρίζει τα πράγματα σχετικά με τους ισχυρισμούς και τις θεωρίες διαφόρων αναφορικά με έρευνες και εντοπισμούς κοιτασμάτων, είτε από μια απλή διέλευση ενός ερευνητικού σκάφους είτε από το Διάστημα κλπ. Οι έρευνες για αναζήτηση υδρογονανθράκων γίνονται σχεδόν αποκλειστικά με μεθόδους Εφαρμοσμένης Γεωφυσικής, όπως επισημαίνει, ενώ η τελική διαπίστωση της ύπαρξης, αλλά και αρχική εκτίμηση της ποσότητας και του απολήψιμου γίνεται μόνο με ανόρυξη γεώτρησης, προσθέτοντας ότι είναι μια διαδικασία εξόχως δαπανηρή που διαρκεί περίπου 5-7 χρόνια.

Οι έρευνες δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες γιατί τα μεν καράβια που τις πραγματοποιούν είναι μεγάλου εκτοπίσματος και ρυμουλκούν (συνήθως 24) σωλήνες φωρατών, μήκους μέχρι και 20 χλμ. Επομένως χρειάζονται νότες ασφαλούς διέλευσης και τροποποίηση των σχεδίων ναυσιπλοΐας για τεράστιες περιοχές όπως έγινε τους προηγούμενους μήνες και με το νορβηγικό σκάφος στο Ιόνιο.

Σε ό,τι αφορά τις χερσαίες περιοχές, τα οχήματα παραγωγής σεισμικών κυμάτων (υδραυλικοί δονητές - συνήθως 7 σε ταυτόχρονη ταλάντωση), τα δεκάδες χιλιόμετρα των τοποθετημένων γεωφώνων και καλωδίων, οι καμπίνες καταγραφής και τα εκατοντάδες μέλη του συνεργείου μάλλον δεν μπορούν να περάσουν με τίποτα απαρατήρητα.

Σύντομα τα αποτελέσματα του διαγωνισμού παραχώρησης

Περιζήτητα τα οικόπεδα σε Κατάκολο, Γιάννενα και Πατραϊκό Κόλπο

Στη φάση κατακύρωσης των παραχωρήσεων των οικοπέδων σε Κάτακολο, Γιάννενα και Πατραϊκό Κόλπο, ώστε να προχωρήσουν οι έρευνες για την αναζήτηση κοιτασμάτων υδρογονοθράκων, βρίσκεται η ελληνική πολιτεία.

Ο διαγωνισμός προκηρύχτηκε στις 7/3/2012 και όπως λέει ο Γρ. Τσόκας, που είναι μέλος της Επιτροπής που τον διενήργησε, υπήρξε μεγάλο ενδιαφέρον από πετρελαϊκές εταιρείες και πολύ σύντομα θα ανακοινωθούν και τα αποτελέσματα.

Στις συγκεκριμένες περιοχές είχαν γίνει σεισμικές έρευνες από το παρελθόν που έδωσαν θετικά δεδομένα ενώ σε κάποιες από αυτές έγιναν και γεωτρήσεις, όπως στα Γιάννενα, χωρίς όμως να φτάσουν στο βάθος που έπρεπε λόγω άλλων προβλημάτων (οικονομικών κλπ.)

Υπομονή και συντονισμός

Και εδώ, όπως σημειώνει ο Γρ. Τσόκας, θέλει υπομονή και σωστό συντονισμό των προσπαθειών. «Πρέπει να περιμένουνε αρκετά χρόνια, από 3 έως 7 χρόνια, να ανοιχτεί ικανός αριθμός γεωτρήσεων, έτσι ώστε τελικά να έχουμε αποτελέσματα». Από το 1997 μέχρι και το 2009 οι έρευνες για κοιτάσματα υδρογονανθράκων στη χώρα μας είχαν σταματήσει, με αποτέλεσμα να χαθεί πολύτιμος χρόνος, αλλά σήμερα «το νερό έχει μπει στο αυλάκι» όπως λέει.

Στον σωστό δρόμο

«Βρισκόμαστε στον δρόμο που ακολουθούν όλες οι χώρες παγκοσμίως που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν ή εκμεταλλεύονται ήδη κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Ακολουθούμε τον σίγουρο δρόμο. Ευτυχώς μέχρις στιγμής φαίνεται ότι ο δρόμος αυτός δεν είναι αναστρέψιμος» λέει, επισημαίνοντας ότι απαιτείται σταθερότητα και νηφαλιότητα στις αποφάσεις, οι οποίες σε καμμία περίπτωση δεν πρέπει να παίρνονται εν θερμώ.

«Κάθε βήμα στην πετρελαϊκή βιομηχανία γίνεται με πολύ σκεπτικισμό, γιατί είναι μια επιχείρηση υψηλού ρίσκου και επενδύονται πολλά λεφτά.

Μια γεώτρηση σε θαλάσσιο περιβάλλον κοστίζει κοντά στα 100 εκατ. ευρώ και σε χερσαίο κοντά στα 15-20 εκατ., μπορεί και παραπάνω», προσθέτει.

Πηγή, εφημερίδα Έθνος, 7-4-2013,

http://www.infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/04/blog-post_1845.html#more

Ὁ Κύριος εἶπε στούς μαθητές Του: «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι» (Ματθ. ιστ’ 24). Τί σημαίνει «ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου»; Καί γιατί αὐτός «ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου», δηλαδή ὁ ἰδιαίτερος σταυρός τοῦ καθενός μας, ὀνομάζεται συνάμα καί «Σταυρός τοῦ Χριστοῦ»;

«Ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου» εἶναι οἱ θλίψεις καί τά βάσανα τῆς γήινης ζωῆς, πού γιά τόν καθένα μας εἶναι δικά του. «Ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου» εἶναι ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καί ἄλλα εὐλαβῆ κατορθώματα, μέ τά ὁποῖα ταπεινώνεται ἡ σάρκα καί ὑποτάσσεται στό πνεῦμα. Τά κατορθώματα αὐτά πρέπει νά εἶναι ἀνάλογα μέ τίς δυνάμεις τοῦ καθενός καί στόν κάθε ἄνθρωπο εἶναι δικά του.

«Ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου» εἶναι τά ἁμαρτωλά ἀσθενήματα, ἤ πάθη, πού – στόν κάθε ἄνθρωπο – εἶναι δικά του! Μέ ἄλλα ἀπ᾽ αὐτά τά πάθη γεννιόμαστε καί μ᾽ ἄλλα μολυνόμαστε στήν πορεία τοῦ γήινου βίου μας.

«Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ» εἶναι ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Μάταιος καί ἄκαρπος εἶναι «ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου» – ὅσο βαρύς καί ἄν εἶναι – ἐάν δέν μεταμορφωθεῖ σέ «Σταυρό τοῦ Χριστοῦ» μέ τό ν᾽ ἀκολουθοῦμε τόν Χριστό.

«Ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου», γιά τόν μαθητή τοῦ Χριστοῦ γίνεται «Σταυρός τοῦ Χριστοῦ», γιατί ὁ μαθητής τοῦ Χριστοῦ εἶναι στερρά πεπεισμένος, ὅτι πάνω ἀπ᾽ αὐτόν (τόν μαθητή) ἀγρυπνάει ἀκοίμητος ὁ Χριστός. Πιστεύει ὅτι ὁ Χριστός ἐπιτρέπει νά τοῦ ἔρθουν θλίψεις σάν μιά ἀναγκαία καί ἀναπόφευκτη προϋπόθεση τῆς Χριστιανικῆς πίστεως. Καμιά θλίψη δέν θά τόν πλησίαζε, ἄν δέν τό εἶχε ἐπιτρέψει ὁ Χριστός, καί ὅτι μέ τίς θλίψεις πού τοῦ συμβαίνουν, ὁ Χριστιανός γίνεται οἰκεῖος τοῦ Χριστοῦ καί καθίσταται κοινωνός τῆς μοίρας Του στή γῆ καί – γιά τόν λόγο αὐτό – καί στόν οὐρανό.

«Ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου» γίνεται γιά τόν μαθητή τοῦ Χριστοῦ «Σταυρός τοῦ Χριστοῦ», γιατί ὁ ἀληθινός μαθητής Του σέβεται καί θεωρεῖ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ σάν τόν μόνο σκοπό τῆς ζωῆς του. Αὐτές οἱ πανίερες ἐντολές γίνονται γι᾽ αὐτόν σταυρός, πάνω στόν ὁποῖο συνεχῶς σταυρώνει τόν παλαιό του ἄνθρωπο «σύν τοῖς παθήμασι καί ταῖς ἐπιθυμίαις» του (Γαλ. ε’ 24).

Ἀπ᾽ αὐτά εἶναι φανερό γιατί, γιά νά λάβουμε τόν σταυρό μας, εἶναι ἀνάγκη ν᾽ ἀπαρνηθοῦμε προηγουμένως τόν ἑαυτό μας μέχρι καί ν᾽ ἀπολέσουμε ἀκόμα καί τή ζωή μας. Τόσο βαθιά καί τόσο πολύ ἔχει συνηθίσει στήν ἁμαρτία καί οἰκειώθηκε σ᾽ αὐτήν ἡ πεσμένη στήν ἁμαρτία φύση μας, πού ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ δέν παύει νά ἀποκαλεῖ αὐτή τή φύση ψυχή τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου.

Γιά νά δεχτοῦμε τόν σταυρό στούς ὤμους μας, πρέπει πρῶτα νά πάψουμε νά ἱκανοποιοῦμε τό σῶμα στίς ἰδιότροπές του ἐπιθυμίες παρέχοντάς του μονάχα ὅ,τι εἶναι ἀναγκαῖο γιά τήν ὕπαρξή του. Πρέπει νά ἀναγνωρίσουμε ὅτι ἡ ἀλήθειά μας εἶναι ἕνα σκληρότατο ψέμα μπροστά στόν Θεό καί ἡ λογική μας εἶναι μιά τέλεια ἀνοησία. Τέλος: ἀφοῦ παραδοθοῦμε στόν Θεό μ᾽ ὅλη τή δύναμη τῆς πίστης μας καί ριχτοῦμε στή μελέτη τοῦ Εὐαγγελίου, πρέπει νά ἀπαρνηθοῦμε τό δικό μας θέλημα.

Ὅποιος πραγμάτωσε μιά τέτοια ἀπάρνηση τοῦ ἑαυτοῦ του εἶναι ἱκανός νά λάβει τόν σταυρό του. Αὐτός μέ ὑπακοή καί ὑποταγή στόν Θεό καί ἐπικαλούμενος τή βοήθειά Του γιά νά ἐνισχυθεῖ ἔναντι τῆς ἀδυναμίας του, ἀτενίζει δίχως φόβο καί ἀμηχανία τή θλίψι πού προσεγγίζει. Ὅποιος ἀπαρνήθηκε τόν ἑαυτό του προετοιμάζεται μεγαλόψυχα καί γενναῖα νά τήν ὑπομείνει, ἐλπίζει ὅτι μέσω αὐτῆς τῆς θλίψεως θά γίνει κοινωνός καί συμμέτοχος τῶν παθῶν τοῦ Χριστοῦ καί φτάνει τή μυστική ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ, ὄχι μόνο μέ τό νοῦ καί τήν καρδιά του, ἀλλά καί μέ τήν ἴδια τήν πράξη, τήν ἴδια τή ζωή του.

Ὁ σταυρός εἶναι καί παραμένει βαρύς καί καταθλιπτικός, ἐνόσω παραμένει ὁ σταυρός μας. Ὅταν ὅμως μεταμορφωθεῖ σέ Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, τότε γίνεται ἀσυνήθιστα ἐλαφρός. «Ὁ ζυγός μου», εἶπε ὁ Κύριος, «χρηστός καί τό φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν» (Ματθ. ια’ 30).

Ὁ μαθητής τοῦ Χριστοῦ λαμβάνει τόν σταυρό στούς ὤμους του, ὅταν παραδέχεται πώς εἶναι ἄξιος τῶν θλίψεων πού ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ τοῦ καταπέμπει. Ὁ μαθητής τοῦ Χριστοῦ τότε φέρει καί ὑπομένει τόν σταυρό του σωστά, ὅταν ἀναγνωρίζει ὅτι οἱ θλίψεις πού τοῦ στάλθηκαν εἶναι ἀκριβῶς -αὐτές καί ὄχι ἄλλες- εἶναι ἀναγκαῖες γιά τήν ἐν Χριστῷ μόρφωσή του καί τή σωτηρία του. Τότε φέρουμε καρτερικά τόν σταυρό μας, ὅταν ἀληθινά ἀντιλαμβανόμαστε καί ἀνα γνωρίζουμε τό ἁμάρτημά μας. Σ᾽ αὐτή τή συναίσθηση τοῦ ἁμαρτήματός μας δέν ὑπάρχει καμιά αὐταπάτη. Ὡστόσο, ὅποιος παραδέχεται τόν ἑαυτό του ἁμαρτωλό καί ταυτόχρονα γογγύζει καί μοιρολογάει ἀπό τό ὕψος τοῦ σταυροῦ του, ἀποδεικνύει μ᾽ αὐτό ὅτι μέ τό νά παραδέχεται τήν ἁμαρτία του ἐπιφανειακά, κολακεύει μονάχα τόν ἑαυτόν του καί τόν ξεγελᾶ.

Τό νά ὑπομένουμε καρτερικά τόν σταυρό μας ἀποτελεῖ ἀληθινή μετάνοια. Ἐσύ, ἀδελφέ, πού εἶσαι σταυρωμένος στόν σταυρό, ἐξομολογήσου στόν Κύριο μέσα στή δικαιοσύνη καί τή χρηστότητα τῶν κριμάτων Του. Μέ τήν αὐτοκατάκριση δικαίωσε τήν κρίση τοῦ Θεοῦ καί θά λάβεις ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν σου.

Ἐσύ, πού εἶσαι σταυρωμένος στόν σταυρό, γνώρισε τόν Χριστό – καί θά σοῦ ἀνοιχτεῖ ἡ πύλη τοῦ Παραδείσου. Ἀπό τόν σταυρό σου δοξολόγησε τόν Κύριο, ἀποκρούοντας ἀπό τόν ἑαυτό σου κάθε λογισμό μεμψιμοιρίας καί γογγυσμοῦ, ἀπορρίπτοντάς τον σάν ἔγκλημα καί σάν βλασφημία ἐναντίον τοῦ Θεοῦ. Ἀπό τήν κορυφή τοῦ σταυροῦ σου εὐχαρίστησε τόν Κύριο γιά τήν ἀνεκτίμητη δωρεά – γιά τόν σταυρό σου. Εὐχαρίστησε γιά τό πολύτιμο προνόμιό σου, τό προνόμιο νά μιμεῖσαι τόν Χριστό μέ τά βάσανα καί τό μαρτύριό σου.

Ἀπό τό σταυρό, ὅπου εἶσαι σταυρωμένος, θεολόγησε, γιατί ὁ σταυρός εἶναι τό ἀληθινό καί μόνο σχολεῖο, φυλακτήριο καί ἁγία τράπεζα τῆς ἀληθινῆς Θεολογίας.

Ἔξω ἀπό τόν σταυρό, δίχως τόν σταυρό, δέν ὑπάρχει ζῶσα γνώση Χριστοῦ. Μή ἀναζητᾶς τή Χριστιανική τελείωση στίς ἀνθρώπινες ἀρετές. Ἐκεῖ δέν ὑπάρχει αὐτή ἡ τελείωση. Αὐτή εἶναι κρυμμένη στόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ. Ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου μετατρέπεται σέ Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, ὅταν ὁ μαθητής τοῦ Χριστοῦ φέρει τόν σταυρό του μέ ἐνεργό τή συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητάς του, ἡ ὁποία ἔχει ἀνάγκη κολασμοῦ.

Φέρνει κανείς τό σταυρό του, ὅταν σηκώνει τόν σταυρό του μέ εὐχαριστία πρός τόν Χριστό καί μέ δοξολόγησή Του. Σάν ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς δοξολογίας καί εὐχαριστίας μέσα στόν βασανισμένο ἄνθρωπο ἐμφανίζεται ἡ πνευματική παρηγοριά. Ἡ εὐχαριστία καί ἡ δοξολογία αὐτή γίνονται πλουσιώτατη πηγή ἀσύλληπτης καί αἰώνιας χαρᾶς, πού ξεπηδάει μέ χάρη ἀπό τήν καρδιά, ξεχύνεται στήν ψυχή καί στό ἴδιο τό σῶμα.

Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ, μονάχα στήν ἐξωτερική του ὄψη, γιά τούς σαρκικούς ὀφθαλμούς, εἶναι πεδίο καί χῶρος σκληρός καί δύσκολος. Γιά τόν μαθητή τοῦ Χριστοῦ, πού Τόν ἀκολουθεῖ, ὁ σταυρός εἶναι πεδίο καί χῶρος ὑψίστης πνευματικῆς ἡδονῆς καί ἀπολαύσεως. Τόσο μεγάλη εἶναι αὐτή ἡ ἡδονή καί ἀπόλαυση, ὥστε ἡ θλίψη πνίγεται καί σβήνει ὁλότελα ἀπό τήν ἀπόλαυση. Καί ὁ μαθητής τοῦ Χριστοῦ, πού τόν ἀκολουθεῖ, αἰσθάνεται μονάχα ἡδονή τήν ὥρα πού βρίσκεται ἀνάμεσα στά πιό σκληρά βάσανα. Ἔλεγε ἡ νεαρή Μαύρα στόν νεαρό σύζυγό της Τιμόθεο, ὁ ὁποῖος ὑπέμενε φοβερά βασανιστήρια καί πόνους καί τήν καλοῦσε νά δεχτεῖ καί ἐκείνη τό μαρτύριο: «Φοβοῦμαι, ἀδελφέ μου, μήπως τρομάξω, ὅταν θά δῶ τά φοβερά βασανιστήρια καί τόν ἐξοργισμένο ἡγεμόνα, μήπως ἀποκάμω σέ καρτερία καί ὑποκύψω ἐξαιτίας τῆς νεανικῆς μου ἡλικίας». Ὁ μάρτυρας Τιμόθεος τῆς ἀπάντησε τότε: «Ἔλπιζε στόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό καί τά βασανιστήρια θά εἶναι γιά σένα λάδι, πού ξεχύνεται ἀπάνω στό σῶμα σου καί πνεῦμα δρόσου στά κόκκαλά σου, πού θά ἀνακουφίζει ὅλες σου τίς ἀσθένειες».

Ὁ Σταυρός εἶναι ἡ ἰσχύς καί ἡ δόξα ὅλων τῶν ἀπ᾽ αἰῶνος Ἁγίων. Ὁ Σταυρός εἶναι ἰατήρας τῶν παθῶν, ἐξολοθρευτής τῶν δαιμόνων. Θανάσιμος εἶναι ὁ σταυρός γιά ἐκείνους, πού τόν σταυρό τους δέν τόν μεταμόρφωσαν σέ Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, πού ἀπό τόν σταυρό τους γογγύζουν κατά τῆς Πρόνοιας τοῦ Θεοῦ. Σταυρός εἶναι γιά ἐκείνους πού τόν μέμφονται καί τόν βλασφημοῦν καί παραδίδονται στήν ἀπελπισία καί τήν ἀπόγνωση.

Οἱ ἁμαρτωλοί, πού δέν ἐξομολογοῦνται καί δέν μετανοοῦν, πεθαίνουν πάνω στόν σταυρό τους μέ θάνατο αἰώνιο. Μέ τό νά μήν ὑπομένουν καρτερικά ἀποστεροῦνται τήν ἀληθινή ζωή, τή ζωή μέσα στόν Θεό. Τούς ἀποκαθηλώνουν ἀπό τόν σταυρό τους, γιά νά κατέβουν σάν ψυχές στόν αἰώνιο τάφο.

Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ ἀνυψώνει ἀπό τή γῆ τόν μαθητή τοῦ Χριστοῦ πού ‘ναι σταυρωμένος ἀπάνω του. Ὁ μαθητής τοῦ Χριστοῦ, πού ‘ναι σταυρωμένος πάνω στό σταυρό του, φρονεῖ τά ἄνω, μέ τόν νοῦ καί τήν καρδιά του ζεῖ στόν οὐρανό καί καθορᾶ τά μυστήρια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν. «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν», εἶπε ὁ Κύριος, «ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι».

ΠΗΓΗ: http://www.alopsis.gr/alopsis/stavros4.htm