Ο επιθετικός «μακεδονισμός» παραμένει. Ευθεία παραβίαση της Συμφωνίας.

Προσοχή. Ανάρτηση για γερά στομάχια

Πριν 3 ημέρες ανακοινώθηκαν οι αλλαγές στο Σύνταγμα των Σκοπίων που προτίθεται να φέρει στη Βουλή για ψήφιση ο Ζάεφ, κατά τη Συμφωνία των Πρεσπών. Η κοροϊδία πέφτει σύννεφο. Μας δουλεύει μπροστά στα μάτια μας.

ΠΡΩΤΟΝ.

Σύμφωνα με την πρώτη τροπολογία αλλάζει παντού το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας» σε «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» εκτός από το άρθρο 36!

Θέλει να αφήσει ένα παραθυράκι ότι το κράτος θα μπορεί να ονομάζεται «μακεδονικό», έστω και σε ένα μόνο σημείο, σε ευθεία παράβαση του άρθρου 1(3) της Συμφωνίας των Πρεσπών που ρητά ορίζει ότι το κράτος και σε ό,τι το αφορά θα πρέπει να ονομάζεται με το επίθετο που ορίζει το όνομα, δηλαδή «βόρειο μακεδονικό». (εκτός της υπηκοότητας και της γλώσσας, άλλη πονεμένη ιστορία αυτό).

ΔΕΥΤΕΡΟΝ.

Το άρθρο 36 λέει τα εξής:

«Η Δημοκρατία εγγυάται συγκεκριμένα δικαιώματα κοινωνικής ασφάλισης σε βετεράνους του αντιφασιστικού πολέμου και σε όλους τους Μακεδονικούς εθνικοαπελευθερωτικούς πολέμους, στους ανάπηρους πολέμου, σε εκδιωγμένους και φυλακισμένους για τις ιδέες της ξεχωριστής ταυτότητας του Μακεδονικού λαού και του Μακεδονικού κράτους όσο και στα μέλη των οικογενειών τους χωρίς μέσα υλικής και κοινωνικής διαβίωσης. Τα συγκεκριμένα δικαιώματα ρυθμίζονται από το νόμο».

Εκ πρώτης όψεως το άρθρο το βρίσκουμε λίγο «κουφό». Σωστά; Ειδικά εφόσον είναι το μοναδικό άρθρο στο οποίο, εκεί στο τέλος, το κράτος ονομάζεται σκέτα «μακεδονικό» και όχι «κράτος της Βόρειας Μακεδονίας».

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο. Ποιοι είναι οι «εθνικοαπελευθερωτικοί πόλεμοι», που είχαν μάλιστα και «εκδιωγμένους» «για τις ιδέες της ξεχωριστής ταυτότητας των Μακεδόνων και του Μακεδονικού κράτους» και μάλιστα τα δικαιώματα των οποίων ο Ζάεφ θέλει να προστατέψει και από τα «μέλη των οικογενειών τους»;

Πρέπει να είναι αρκετά ψιλιασμένος κανείς για να σκεφτεί ότι οι «εθνικοαπελευθερωτικοί πόλεμοι» των (ψευδο)«μακεδόνων», είναι το Ήλιντεν, και …ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος!

Σωστά καταλάβατε! Οι βετεράνοι, οι εκδιωγμένοι, αυτοί που διώχθηκαν για τις ιδέες τους περί ξεχωριστής ταυτότητας «Μακεδόνων» (ξεχωριστή από ποια; δεν αναρωτηθήκατε; το «ξεχωριστή» δεν προϋποθέτει μία κάποια σύγκριση; καλά το πάτε, το βρήκατε!), είναι όσοι έφυγαν από την Ελλάδα κατά τον εμφύλιο πόλεμο.

Ευθεία βολή λοιπόν εναντίον της Ελλάδας, ευθεία βολή υπέρ δημιουργίας προβλημάτων και ανάσυρσης «μακεδονικής μειονότητας» στην Ελλάδα, καταπιεσμένης για τις ιδέες της μέχρι και σήμερα.

Όσο κι αν είναι απίστευτο, είναι γεγονός και εντάσσεται στον «μακεδονισμό τους»: θεωρούν τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο 1946-49 είναι «εθνικοαπελευθερωτικός πόλεμος» των «Μακεδόνων».

ΤΡΙΤΟΝ.

Η δεύτερη τροπολογία αφορά στο προοίμιο του Συντάγματος όπου αντικαθιστά τη λέξη «αποφάσεις» με τη λέξη «διακήρυξη» όταν μιλάει για την «Αντιφασιστική Συνέλευση για την Λαϊκή Απελευθέρωση της Μακεδονίας» του 1944. Οι «αποφάσεις» της συνέλευσης αυτής έλεγαν ότι οι Μακεδόνες της Ελλάδας, της Βουλγαρίας και της «Μακεδονίας» έπρεπε να είναι ενωμένοι στο ίδιο κράτος. Ο Ζάεφ ισχυρίζεται ότι με την αλλαγή της λέξης ως «διακύρηξη» δεν υπάρχουν τέτοιες αναφορές στο συγκεκριμένο κείμενο, άρα δεν υπάρχει πρόβλημα. Ας δούμε ένα απόσπασμα για το τι γράφει αυτό το κείμενο λοιπόν, το οποίο προασπίζεται το Σύνταγμα των Σκοπίων στο προοίμιό τους

«Λαέ της Μακεδονίας, λόγω των προδοτών και των αποστατών, το μοιραίο έτος του 1912 σας βρήκε διχασμένους, ματωμένους και αποδιοργανωμένους και η γη σας χωρίστηκε μεταξύ των ιμπεριαλιστών εισβολέων. Αυτή η επαίσχυντη κατάτμηση της Μακεδονίας επιβεβαιώθηκε το 1919 και εσείς συνεχίσατε να είστε υπό τον ζυγό της καταπίεσης…

Εν όψει των αιωνίων ιδεωδών του λαού της Μακεδονίας, το πρώτο Μακεδονικό εθνικό συμβούλιο διακηρύσσει σε όλον τον κόσμο τη δίκαιη και αποφασιστική του φιλοδοξία για την ένωση όλου του μακεδονικού λαού με βάση την αρχή της αυτοδιαθέσεως. Αυτό θα θέσει τέλος στην καταπίεση του λαού της Μακεδονίας σε όλα τα τμήματά της…

Μακεδόνες υπό την Βουλγαρία και την Ελλάδα η ενοποίηση όλου του λαού της Μακεδονίας εξαρτάται από την συμμετοχή σας στο γιγαντιαίο αντιφασιστικό μέτωπο. Μόνο με την καταπολέμηση του άθλιου φασίστα κατακτητή θα αποκτήσετε το δικαίωμα για αυτοδιάθεση και ένωση ολόκληρου του μακεδονικού λαού. Είθε η συμμετοχή σας στον γενικό αντιφασιστικό αγώνα να δώσει ζωή στις αρχές που διακυρήχθηκαν στο πρώτο εθνικό συμβούλιο της Μακεδονίας και να σβήσει τα σύνορα που σηκώθηκαν διαιρώντας αδελφό από αδελφό, Μακεδόνα από Μακεδόνα.»

Πάμε άλλη μία: αυτό το κείμενο διαφυλάσσεται συνταγματικά στο προοίμιο των Σκοπίων.

ΤΕΤΑΡΤΟΝ.

Η τέταρτη τροπολογία αλλάζει την αναφορά στους Μακεδόνες εκτός Μακεδονίας ως εξής:

«H χώρα προστατεύει τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των πολιτών της που κατοικούν ή διαμένουν στο εξωτερικό, και προωθεί τους δεσμούς τους με την πατρίδα τους. Η πολιτεία μεριμνά για τους ανήκοντες στον μακεδονικό λαό που ζει το εξωτερικό».

Η πρώτη φράση μιλάει καθαρά για τους «πολίτες» της χώρας που ζουν στο εξωτερικό και πρόκειται για εναρμονισμένη διάταξη με αντίστοιχη δική μας διάταξη για τους απόδημους Έλληνες, όπως ζητήθηκε.

Η δεύτερη όμως φράση μιλάει για τους «ανήκοντες στον μακεδονικό λαό», χωρίς να είναι δηλαδή «πολίτες της χώρας». Η φράση αυτή υπάρχει και στο νυν Σύνταγμα, μόνο που αντί για το «εξωτερικό» γράφει «σε γειτονικές χώρες». Η τροποποίηση του Συντάγματος παίρνει τις «γειτονικές χώρες» και τις κάνει «εξωτερικό». Η μέριμνα όμως για τους ανήκοντες στον «μακεδονικό λαό» σε άλλες χώρες, παραμένει.

Είναι αλυτρωτικό ή δεν είναι;

ΠΕΜΠΤΟΝ.

Στο άρθρο 7 του Συντάγματος που μιλάει για την «μακεδονική γλώσσα» δεν γίνεται καμία τροποποίηση, παρόλο που στην Συμφωνία των Πρεσπών είναι σαφές ότι δέχεται η πλευρά των Σκοπίων ότι η γλώσσα αυτή «ανήκει στην σλαβικές γλώσσες». Παραμένει αυτούσιο.

ΕΚΤΟΝ. (το κερασάκι στην τούρτα!)

Στην επεξήγηση του πότε θα τεθούν αυτές οι τροπολογίες σε ισχύ γράφει ότι θα τεθούν σε ισχύ «την ημέρα της κυρώσεως από το Κοινοβούλιο της Ελληνικής Δημοκρατίας της Συμφωνίας των Πρεσπών, και του πρωτοκόλλου ένταξης στο ΝΑΤΟ»

Αυτό είναι σε ευθεία παραβίαση του άρθρου 2(4) της Συμφωνίας των Πρεσπών, κατά το οποίο «με την ολοκλήρωση των νομικών διαδικασιών» στα Σκόπια, θα ξεκινήσει η διαδικασία ένταξης στο ΝΑΤΟ.

Εδώ λοιπόν τροποποιείται μονομερώς η Συμφωνία των Πρεσπών! Πρώτα θα την κυρώσει η Ελλάδα, μετά θα μας βάλετε στο ΝΑΤΟ και μετά θα ισχύσουν οι τροποποιήσεις στο Σύνταγμά μας!

Η παραβίαση είναι ωμή.

Αν μετά την ένταξη στο ΝΑΤΟ, αρνηθούν τις τροποποιήσεις αυτές, με ποιον τρόπο η Ελλάδα θα μπορέσει να αντιδράσει.

Αυτά τα ευρήματα δεν είναι δικά μου. Αντιγράφω την τοποθέτηση του καθηγητή Διεθνούς Δικαίου Άγγελου Συρίγου στον σταθμό 984 στις 5 Νοεμβρίου 2018.

Ακούστε τον εδώ.

Πηγή: Αντίβαρο, Ινφογνώμων Πολιτικά

(Όπως πληροφορούμεθα, όταν μετά από χρόνια έγινε η εκταφή του βλάσφημου και αντίχριστου αυτού λογοτέχνου βγήκε άλιωτος και ξαναεταφιάστηκε εσπευσμένα. Προσπάθησαν κάποιοι να το κρατήσουν μυστικό, αλλά δεν το κατόρθωσαν)

«Καὶ εἱστήκει ὁ λαὸς θεωρῶν.
Ἐξεμυκτηρίζων δὲ καὶ οἱ ἄρχοντες σὺν αὐτοῖς λέγοντες…». (Λουκ. 23, 35)

«Παιδία, ἔσχάτη ὥρα ἐστί, καὶ καθὼς
ἠκούσατε, ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται, καὶ
νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν˙ ὅθεν
γινώσκομεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστίν». (Α΄ Ἰωάν. 2, 18)

Δὲν ὑπάρχει ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται, δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία, ὅτι ἡ ἀνθρωπότης εἰσήλθεν εἰς μίαν ἀπὸ τὶς σκοτεινοτέρας περιόδους τῆς Ἱστορίας. Σημεῖα, ποὺ ὑπερβαίνουν ἐσχάτως εἰς τὸν φυσικόν, ἠθικὸν καὶ πνευματικὸν κόσμον, καὶ προκαλοῦν φόβον, σύγχυσιν, ταραχήν, ἀγωνίαν, προειδοποιοῦν τοὺς πάντας. Ἡ γῆ σείεται. Τὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως μαίνονται. Αἱ συνειδήσεις κλονίζονται. Αἱ κοινωνίαι ταράσσονται ἐκ βαθέων. Τὰ ἔθνη τὰ μικρὰ τρέμουν, τὰ μεγάλα καὶ ἰσχυρὰ βρυχῶνται ὡς θηρία ἐν κλωβοῖς. Αἰ δὲ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ἐκκλησίαι κλυδωνίζονται. Βαθεῖς ἐρμηνευταὶ τῆς Βίβλου βλέποντες τὰ ὁλονὲν πυκνούμενα σημεῖα λέγουν καὶ γράφουν, ὅτι ἡ σκιὰ τοῦ Ἀντιχρίστου ἐνεφανίσθη ἐπὶ τῆς γῆς. Οἱ πρόδρομοί του ἔφθασαν, καὶ ὡς οἱ μάγοι τῆς Αἰγύπτου ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ Μωϋσέως ἐνεργοῦν κατὰ παραχώρησιν Θεοῦ σημεῖα καὶ τέρατα, ἐντυπωσιάζουν, τρομοκρατοῦν τοὺς ἀμαθεῖς, κλονίζουν ἱερὰς πεποιθήσεις, κάμνουν θραύσιν. Ὀλίγον ἀκόμη καὶ ἔφθασεν ὁ Ἀντίχριστος. Τὶς οὗτος; Ὕψιστε Θεέ, ἐλέησον τὸν κόσμον! Ἡ φοβερὰ προφητεία τοῦ Ἰησοῦ περὶ συντελείας τῶν αἰώνων ἀρχίζει νὰ ἐκπληρώνεται (Ματθ. 24, 3-31). Οὐαὶ τῆ οἰκουμένη ἐκ τῶν ἐπερχομένων αὐτῆ δεινῶν…

Σημεῖον τῶν καιρῶν εἶνε ὅτι ἐν 20ῶ αἰῶνι τῶν φώτων καὶ τῶν ἐπιστημῶν ὁ Γλυκύτατος Ἰησοῦς ἀνασταυρώνεται. Σταυρωταί του δὲ τὴν φορὰν αὐτὴν εἶνε ὄχι Ρωμαῖοι στρατιῶται, ἀλλὰ… χριστιανοὶ, οἱ ὁποῖοι ἐγεννήθησαν ὑπὸ χριστιανῶν γονέων, ἐβαπτίσθησαν εἰς τὸ ὄνομά Του, ἐθήλασαν τὸ ἄδολον γάλα, ἠνδρώθησαν ἐν τοῖς κόλποις τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἔπειτα… ἀπεφάσισαν νὰ Τὸν σταυρώσουν ἐκ νέου. Καὶ Τὸν σταυρώνουν κατὰ ποικίλους τρόπους. Ἕνας δʼ ἐξ αὐτῶν εἶνε καὶ ὁ διὰ τῆς ἀπίστου καὶ τῆς αἰσχρᾶς λογοτεχνίας τῶν ἡμερῶν μας. Ἀντὶ καρφιῶν οἱ νέοι αὐτοὶ σταυρωταὶ χρησιμοποιοῦν «τὶς πέννες των», τῶν ὁποίων αἱ αἰχμαὶ πληγώνουν βαθύτερον τὸν Ἰησοῦν ἤ ὅσον οἱ ἧλοι ἐκεῖνοι. Καὶ ὄχι πλέον τὸ σώμα Του, ἀλλὰ τὸ πνεῦμα Του, τὴν διδασκαλίαν Του τὴν ἀθάνατον, τὴν ἀρετήν Του τὴν ἄφθαστον, τὴν καλύπτουσαν οὐρανοὺς, τὴν μυστηριώδη ἐπιρροήν Του ἐπὶ τῆς σκέψεως, τοῦ συναισθήματος καὶ τῆς βουλήσεως τῶν ἀνθρώπων, τὸ εὐεργετικώτατον καθίδρυμα, τὴν Ἐκκλησίαν Του, ἐντὸς τῆς ὁποίας φυλάσσεται ἡ ἱερὰ παρακαταθήκη τῆς πίστεως, αὐτὰ ὅλα θέλουν νὰ πλήξουν, νὰ κρημνίσουν, νὰ ἐξευτελίσουν ἐνώπιον ὁλοκλήρου τῆς ἀνθρωπότητος, ἵνα μὴ καὶ ἡ ἀνάμνησίς Του ταράσσητὸν ὕπνον των.

Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς λέγει ὅτι εἰς τὸν φρικτὸν Γολγοθᾶν, κάτωθεν τοῦ Ἐσταυρωμένου, στρατιῶται καὶ ἄρχοντες τοῦ Ἰσραὴλ «ἐξεμυκτηρίζον» τὸν Ἰησοῦν. Καὶ μὲ τὴν λέξιν αὐτὴν μᾶς δίδει ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς ἀφορμὴν νὰ σκεφθῶμεν ὁποῖος βόρβορος ἀπὸ βάναυσα πειράγματα, ἀπρεπεῖς ἀστειολογίας, βωμολοχίας, χυδαίας ὕβρεις, φρικτὰς βλασφημίας θὰ ἐξῆλθεν ἀπὸ τὰ χείλη ἐκεῖνα ἐναντίον τοῦ Ἀσπίλου Υἱοῦ τῆς Παρθένου. Καὶ τὶ δὲν θὰ εἶπον! Καὶ ὀ λαός; Φεῦ! Ὁ Ἑβραϊκὸς λαός, ὅστις τοσάκις εἶχεν εὐεργετηθῆ ὑπὸ τοῦ Κυρίου καὶ εἰς στιγμὰς ἐνθουσιασμοῦ ἐξεφράζετο καὶ ἔλεγεν ὅτι οὐδέποτε τοιοῦτος ἠθικὸς καὶ θρησκευτικὸς ἡγέτης ἐνεμφανίσθη είς τὸ πρόσωπον τῆς γῆς, ὁ λαὸς αὐτὸς ἀντὶ νὰ διαμαρτυρηθῆ ἵστατο ἐκεῖ καὶ ἤκουε τὸ κατὰ τοῦ Εὐεργέτου ὑβρεολόγιον, ὡς ἄν ἐπρόκειτο περὶ θεάματος, ποὺ ἐξῆπτεν ἁπλῶς τὴν περιέργειάν των.

Ἀλλʼ ὅ,τι καὶ ἐὰν ἐξήμεσαν κατὰ τοῦ Ἐσταυρωμένου τὴν ἡμέραν ἐκείνη τὰ ἀκάθαρτα χείλη ἀγροίκων Ρωμαίων στρατιωτῶν καὶ τυφλῶν ἡγετῶν τοῦ Ἰσραήλ, πρέπει νὰ θεωρηθοῦν μικρά, ἐλάχιστα ἐμπρὸς εἰς ὅσα ὄχι ἀπλῶς διενοήθη καὶ εἶπεν, ἀλλʼ εἶχε τὸ θράσος καὶ τὴν ἀναίδειαν νὰ γράψη εἰς ὀγκώδη μυθιστορήματα ἕνας ἐκ τῶν λογοτεχνῶν τοῦ συγχρόνου κόσμου τῆς παρακμῆς, δυστυχῶς, Ἕλλην τὴν καταγωγὴν καὶ χριστιανὸς Ὀρθόδοξος τὸ θρήσκευμα, ὅστις κατὰ τὸν μῆνα τοῦτον, ὡς ὁ ἄφρων πλούσιος τοῦ Εὐαγγελίου, «ἀπέθανε καὶ ἐτάφη».

* * *

Ἡ «Σπίθα», ὡς θὰ ἐνθυμῶνται οἱ ἀναγνῶσται, καὶ ἄλλοτε ἠναγκάσθη νὰ ἀσχοληθῆ μὲ τὸν Ν. Καζαντζάκη. Εἰς τὸ ὑπ. ἀριθμ. 169 φύλλον, μηνὸς Ἀπριλίου 1955, ἐξητάσαμεν σελίδα πρὸς σελίδα ἕνα ἐκ τῶν βιβλίων τοῦ Κ., τὸ ὑπὸ τὸν τίτλον «Ὁ καπετὰν Μιχάλης» καὶ ἀπεδείξαμεν μὲ παράθεσιν αὐτουσίων περικοπῶν ἐκ κειμένου, ὅτι ὁ συγγραφεὺς τοῦ βιβλίου τούτου δὲν ἀφῆκεν εὐκαιρίαν διὰ νὰ πλήξη καὶ μυκτηρίση τὰ δόγματα τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως. Φωνὴ Ἀντιχρίστου, ὡς ἀπαίσιος συριγμὸς ὄφεως, ἠκούετο διὰ τῶν σελίδων τοῦ βιβλίου ἐκείνου. Φρίκης δʼ αἰσθήματα κατέλαβε τὸ πολυπληθὲς ἀκροατήριον ἐν τῆ μεγάλη αἰθούση τοῦ Συλλόγου «Τρεῖς Ἱεράρχαι», ὅτε ἀνεγνώσαμεν περικοπὰς τοῦ ἐπαισχύντου βιβλίου.

Ἀλλὰ καὶ τὸ βιβλίον τοῦτο, ὡς καὶ πᾶν ἄλλο δημοσίευμα αὐτοῦ, ὑπερέβη εἰς ἐκφράσεις ἀσεβείας ἕτερον βιβλίον αὐτοῦ, ὅπερ μετεφράσθη καὶ εἰς ξένας γλώσσας, ἐκυκλοφόρησεν εἰς χιλιάδας πολλὰς ἀντιτύπων μεταξὺ τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης καὶ Ἀμερικῆς, ἐπηνέθη καὶ ἐχειροκροτήθη ὑπὸ τῶν λογοτεχνῶν, ὀπαδῶν τοῦ Ἀντιχρίστου, οἵτινες ἠγωνίζοντο νὰ ἀπονείμουν εἰς τὸν συγγραφέα καὶ βραβεῖον Νόμπελ. Τὸ βιβλίον αὐτὸ φέρει τὴν ἐπιγραφὴν «Ὁ τελευταῖος πειρασμός». Ὑπόνομος τῶν Ἀθηνῶν ἐκκενούμενος δὲν θὰ ἀνέδιδε τόσην δυσωδίαν, ὅσην τὸ βιβλίο τοῦτο. Σεβασμὸς πρὸς τὸ ἄχραντον πρόσωπον τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ θὰ ἐπέβαλλε νὰ μὴ ἐπαναλάβωμεν καὶ ἡμεῖς τὰ ὅσα ἐπὶ τοῦ χάρτου γράφονται, ἀλλὰ μιμούμενοι τὴν λακωνικότητα τοῦ ὕφους τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ νὰ γράφωμεν καὶ ἡμεῖς, ὅτι ἐν ἔτει σωτηρίω 1955 ἐνεφανίσθη Ἕλλην τις τὸ ὄνομα Ν. Καζαντζάκης, ὅστις διὰ τῆς γραφίδος ἐξεμυκτήρισε τὸ μυστήριον τῆς θείας ἐνσαρκώσεως, ὁ δὲ Ἑλληνικὸς λαὸς καὶ ἰδιαιτέρως ὁ λαὸς τῆς ἰδιαιτέρας του πατρίδος «εἱστήκει» ἀκούων ἀπαθῶς τὰς ὕβρεις καὶ θεωρῶν ἀνασταυρούμενον τὸν Ἰησοῦν, οἱ δὲ ἄρχοντες τοῦ Ὀρθοδόξου βασιλείου θανόντα τοῦτον ἐκήδευσαν δημοσία δαπάνη, τὸν ὑβριστὴν τοῦ Θεανθρώπου, χυδαιότερον τοῦ ὁποίου δὲν εἴδον οἱ αἰῶνες.

Ἀλλʼ ἐπειδὴ ὁ πολὺς λαὸς δὲν ἔχει διαφωτισθῆ περὶ τῶν φοβερῶν ὕβρεων τοῦ συγγραφέως, τὰ δὲ συγγράμματά του λόγω τῆς διαφημίσεως ὁλοκλήρου σχεδὸν τοῦ Ἑλληνικοῦ τύπου, ἐφημερίδων καὶ περιοδικῶν, καὶ βραβεύσεως τινῶν ἐξ αὐτῶν ὑπὸ τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, ἔχουν διαδοθῆ μέχρι τῶν ἀκροτάτων περιοχῶν τῆς ταλαιπώρου Πατρίδος μας καὶ φοιτηταί, μαθηταὶ καὶ μαθήτριαι ἐντρυφοῦν εἰς τὰς σελίδας αὐτῶν, διὰ τοῦτο εἴμεθα ἠναγκασμένοι, ἄν μὴ ὅλας τὰς ἀσεβεῖς ἐκφράσεις, τουλάχιστον μερικὰς ἐκφράσεις, ποὺ περιέχονται εἰς τὸ βιβλίον «Ὁ τελευταῖος πειρασμός», ὡς δειγματολόγιον νὰ δημοσιεύσωμεν. Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος, πρὶν ἀναφέρη ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος ἐκφράσεις συγχρόνων αἱρετικῶν καὶ ἀπίστων, ἐζήτει συγγνώμην παρὰ τῶν ἀκροατῶν του, λέγων, ὅτι αἰσχύνομαι διὰ τοῦτο, ἀλλʼ ἡ ἀνάγκη τῆς προφυλάξεως, ἀμύνης καὶ ἀνασκευῆς τοιούτων συκοφαντιῶν κατὰ τῶν ἀληθειῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ τὸ ἐπιβάλλει, ἵνα μολύνω τὴν γλῶσσαν ὡς ὁ ἰατρός, ὅστις διὰ νὰ θεραπεύση τὸν ἄρρωστον, τὸν πλήρη ἐλκῶν, ἀναγκάζεται νὰ μολύνη τὰς χεῖρας του μὲ τὴν ἀκαθαρσίαν, ποὺ ἐξέρχεται ἀπὸ τὶς πυορροούσας πληγάς. Ἄς μιμηθῶμεν, λοιπόν, ἐν προκειμένω καὶ ἡμεῖς τὸν ἱερὸν τοῦτον Πατέρα καὶ ἄς ἀποκαλύψωμεν τὰς πλάνας, τὰς ὕβρεις, τὰς χυδαιολογίας τὰς φρικτάς, τὰς πρωτοφανεῖς βλασφημίας, αἱ ὁποῖαι ὡς ἀκάθαρτος ποταμὸς ρέουν διὰ τῶν σελίδων τοῦ ἀνωτέρω βιβλίου.

Ἐν τῶ βιβλίω τούτω, «ὁ τελευταῖος πειρασμός», ὁ Κ. κτυπᾶ ὅλας τὰς βάσεις τῆς πίστεως, ὅλας τὰς θεμελιώδεις ἀληθείας ἐπὶ τῶν ὁποίων στηρίζεται τὸ χριστιανικὸν οἰκοδόμημα.

Καὶ ἐν πρώτοις προσβάλλει τὴν ἐκ Παρθένου γέννησιν τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Λέγει, ὅτι ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος ἀπεφάσισε νὰ συγγράψη τὸν βίον τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐνῶ εἶχεν ὑπόψιν νὰ γράψη τὰ πραγματικὰ γεγονότα, ὅτι δηλαδὴ ὁ Ἰησοῦς ἐγεννήθηκεν εἰς τὴν Ναζαρὲτ ἀπὸ φτωχοὺς γονεῖς, ἀπὸ τὸν μαραγκὸν Ἰωσὴφ καὶ ἀπὸ τὴν Μαρίαν…, μιὰ φτερούγα ἀγγέλου τὸν κτύπησε θυμωμένα καὶ τὸν διέταξε νὰ γράψη, ὅτι δὲν εἶνε υἱὸς τοῦ Ἰωσήφ, ἀλλʼ ὄτι ἐγεννήθη ἐκ Παρθένου, εἰς Βηθλεέμ, ὅπως λέγουν αἱ προφητεῖαι, ἀλλὰ ὁ Ματθαῖος, ποὺ γνωρίζει τὴν πραγματικότητα, ἀνθίσταται νὰ γράψη εἰς τὸ Εὐαγγέλιόν του τοιαῦτα ψεύδη, καὶ διὰ τοῦτο φωνάζει διαμαρτυρόμενος «Δὲν εἶνε ἀλήθεια˙ δὲν θέλω˙ δὲν γράφω…» (σελ. 350 καὶ 392). Πῶς εἶνε κατὰ τὸν Καζαντζάκην ἀλήθεια τὸ περὶ τῆς ὑπερφυσικῆς γεννήσεως τοῦ Ἰησοῦ δόγμα, εἰς τὸ ὁποῖον πιστεύει σύμπας ὁ χριστιανικὸς κόσμος, ἀφοῦ κατὰ τὸν Κ., εἰς ἄλλον μὲν μέρος τοῦ βιβλίου του παρουσιάζει τὸν Ἰωσὴφ «ἕτοιμον νὰ νὰ χυμήξη… κατὰ τῆς μνηστῆς του Παρθένου, νὰ χωθοῦν μαζὶ εἰς μίαν σπηλιά, καὶ μόνο διὰ κεραυνοῦ ἠναγκάσθη νὰ ἀποτραβηχθῆ» (σελ. 61) εἰς δὲ ἄλλο βιβλίον του «Ὁ καπετὰν Μιχάλης» (σελ. 198) διὰ στόματος ἑνὸς Τούρκου ὑβρίζει τὸν Χριστὸν καὶ ἀποκαλεῖ αὐτόν… «μπάσταρδον».

Ἐκ Παρθένου, ἐν Βηθλεὲμ ἐγεννήθη ὁ Χριστός, φωνάζει ὁ ἄγγελος. Αὐτὰ εἶνε ὅλα ψεύδη, διαμαρτύρεται ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος. Καὶ ἔτσι ποὺ τὰ γράφει, παρουσιάζει αὐτὸν τὸν οὐράνιον κόσμον, τοὺς ἀγγέλους καὶ ἀρχαγγέλους ὡς ψευδομάρτυρας τοῦ μεγίστου γεγονότος τῶν αἰώνων, τῆς ἐν σαρκὶ ἐλεύσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, τοῦ δευτέρου προσώπου τῆς ἁγίας Τριάδος. Κατὰ τὸν Κ.λοιπόν, ἡ ἀρχὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ στηρίζεται ἐπὶ ἑνὸς ψεύδους ὅπερ οἱ ἄγγελοι ὑπηγόρευσαν εἰς τὴν ἀνθρωπότητα. Ψευδῆ τὰ Εὐαγγέλια, ψευδομάρτυρες οἰ ἄγγελοι, συνήγορος τῶν ψευδῶν ὁ Ἰησοῦς, καὶ ὁ μόνος ποὺ λέγει ἐν τῶ κόσμω τὴν ἀλήθειαν ὁ ἐκ Κρήτης Καζαντζάκης, ἵνα πραγματοποιηθῆ καὶ εἰς αὐτὸν τὸ πασίγνωστον Ἐπιμενίδειον ρητόν (Τίτ. 1, 12).

Ὁ Κ. προσβάλλει τὸν ἰδιωτικὸν βίον τοῦ Υἱοῦ τῆς Παρθένου πλέκων διὰ τῆς νοσηρᾶς φαντασίας διηγήσεις, αἱ ὁποίαι οὐδὲ κόκκον ἱστορικότητος ἐμπερικλείουν. Ἐνῶ κατὰ τὸν Ευαγγελιστὴν Λουκᾶν, ὅστις διʼ ὀλίγων μὲν ἀλλὰ μεστῶν νοημάτων λέξεων περιγράφει τὰ τῆς παιδικῆς καὶ ἐφηβικῆς ἡλικίας τοῦ Ἰησοῦ σημειώνων ὅτι «ὁ Ἰησοῦς προέκοπτε σοφία καὶ ἡλικία καὶ χάριτι, παρὰ Θεῶ καὶ ἀνθρώποις» (Λουκ. 2, 57) κατὰ τὸν Κ. ὁ Ἰησοῦς δὲν προέκοπτεν οὕτω πως, δὲν ἦτο ὀ Ἰησοῦς ὡς παῖς, ὡς ἔφηβος καὶ νέος τὸ ἄφθαστον ὑπόδειγμα ἁγίας ζωῆς διʼ ὅλους τοὺς ἐφήβους καὶ νέους ὅλων τῶν αἰώνων, ἀλλʼ ἦτο… ὁ «ἀχαΐρευτος», ποὺ καμμιὰ δουλειὰ δὲν ἔκανεν, ἀλλὰ μόνον ἕνα ἔργον εἶχε νὰ εἶνε… «ὁ σταυρωτής», νὰ κατασκευάζη δηλαδὴ σταυροὺς διὰ νὰ σταυρώνουν ἐκ αὐτῶν οἱ Ρωμαίοι κατακτηταὶ τὰ ἡρωϊκὰ παλικάρια, τοὺς νεαροὺς Ἰσραηλίτας ποὺ προσέβαλλον ἀντίστασιν κατὰ τῆς ξενικῆς κατοχῆς. «Μονάχα ὅταν τοῦ παρήγγελαν σταυρὸ νὰ σταυρωθοῦν ἀνθρῶποι, ρίχνονταν μὲ τὰ μούτρα νὰ δουλεύη μέρα νύχτα. Καὶ δὲν πήγαινε πιὰ στὴν συναγωγή, δὲν ἤθελε πιὰ νὰ μεταπατήση στὴν Κανᾶ… Ὁ νοῦς του σάλευε καὶ τὸν ἄκουε ἡ δύστυχη μάνα του νὰ παραμιλάει καὶ νὰ φωνάζη θαρρεῖς καὶ μάλωνε μὲ κανένα δαίμονα» (σελ. 32). Εἰς ἡλικίαν δὲ 3 ἐτῶν ἐρωτεύθηκε τὴν ἐξαδέλφην του Μαγδαληνὴν ποὺ ἧταν τεσσάρων ἐτῶν (σελ. 43)!!

Ὥστε κατὰ τὸν Κ. ὁ Ἰησοῦς τεμπέλης, ἀχαΐρευτος, ἐρωτύλος, ἀνισόρροπος, δαιμονισμένος, σταυρωτής! Ἕνεκεν δὲ τῆς κατασκευῆς σταυρῶν διὰ τοὺς ἥρωας τῆς ἐθνικῆς ἀντιστάσεως τῶν Ἰσραηλιτῶν εἶχε γίνει τὸ πλέον μισητὸν πρόσωπον, τοῦ ὀποίου ἡ ἐμφάνισις προεκάλει τὸ μῖσος, τὴν ἀγανάκτησιν τοῦ λαοῦ καὶ ἰδίως τῶν μητέρων τῶν σταυρωμένων θυμάτων. Σταυρωτὴς ὁ Ἰησοῦς; Ὁ Ἰησοῦς; Ὅστις ὑπήρξεν διὰ τὴν σωτηρίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους Σταυρωθείς, ὁ πρῶτος Σταυροφόρος, τὸν ὁποῖον ἠκολούθησαν μυριάδες σταυροφόρων, μαρτύρων καὶ ἡρῶων εἰς τὴν ὀδὸν τοῦ καθήκοντος, εἰς τὴν ὀδὸ τοῦ Γολγοθᾶ. Ἀλλὰ ὁ Κ. ἐν τῆ μανία του νʼ ἀνατρέψη τὴν ἔννοιαν αὐτὴν τοῦ Ἐσταυρωμένου, τοῦ ὁποίου ἡ θέα συνεκίνησε, συγκινεῖ καὶ θὰ συγκινῆ μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων τὰς εὐγενεστέρας τῶν καρδιῶν, ἐπενόησε τὴν ἄλλην ἔννοιαν, τὴν ἀντίθετον ἐκείνην τοῦ Σταυρωτοῦ, καὶ δὲν τολμᾶ μὲν νὰ εἴπη ὅτι ὁ ἴδιος ἴσως ἐσταύρωνε τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ τολμᾶ νὰ γράφη ὅτι χάριν ἑνὸς εὐτελοῦς κέρδους, χάριν τεμαχίου ἄρτου κατεδέχετο νὰ κατασκευάζη τὰς ἀγχόνας, τὰ ὄργανα τῆς καταδίκης τῶν Πατριωτῶν, τοὺς σταυρούς. Ὁποία σκόπιμος διαστρέβλωσις τῆς εὐαγγελικῆς ἱστορίας!

Ὀρθῶς εἰς τὸ σημεῖο τοῦτο ὁ ἐκ Δωδεκανήσου λογοτέχνης Γιάννης Κλ. Ζερβός, ὅστις μὲ δύναμιν ἐξήλεγξε τὰς πλάνας τοῦ Κ., ἐπιμένει καὶ μὲ πόνον ψυχῆς ἐρωτᾶ τὴν Ἑλλάδα ὅλην, τὸν κόσμον ὅλον, ἐὰν ὁ Ἰησοῦς ἤξιζε μιᾶς τοιαύτης κακοήθους μεταχειρίσεως ἐκ μέρους Ἑλληνος λογοτέχνου. (Ἴδε Γ. Κλ. Ζερβοῦ – Σημειώματα στὸ ἔργο τοῦ Ν. Καζαντζάκη, σελ. 16). Σταυρωτὴς ὁ Ἰησοῦς… Καὶ μόνον διὰ τὴν διαστροφὴν αὐτῆς τῆς ὑψηλῆς ἐννοίας τοῦ Ἐτσυρωμένου ἀξίζει νὰ ὀνομασθῆ ἀντίχριστος ὁ Καζαντζάκης, ἐκ τῶν μεγαλυτέρων ἀντιχρίστων ποὺ ἐγέννησεν ἡ ἀνθρωπότης, ἐὰν ἀντίχριστος κατὰ τὰς Γραφὰς ὀνομάζεται καὶ πρέπει νὰ ὀνομάζεται ὁ ἀρνούμενος τὴν Θεότητα τοῦ Θεανθρώπου. Ἀλλʼ αὐτὸς ὄχι ἀπλῶς ἀρνεῖται, ὄχι ἀπλῶς πολεμεῖ, ἀλλὰ ἀγωνίζεται, ἵνα μὲ ἄλλου εἴδους περιεχόμενον ἀκαθαρσίας πληρώση τὰς ὑψίστας ἐννοίας, ποὺ σχετίζονται μὲ τὴν Θεανδρικὴν προσωπικότητα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.

Ἀλλὰ καὶ ἄλλο βέλος δηλητηριωδέστερον ἐκτοξεύει κατὰ τῆς ἀσπίλου ζωῆς τοῦ Θεανθρώπου. Ὅστις μόνος μεταξὺ τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων εἶχε τὸ θάρρος, τὴν παρρησίαν, ποὺ τῶ ἔδιδεν ἡ μαρτυρία τῆς ἁγνῆς, τῆς ἀμολύντου συνειδήσεώς Του, νὰ βροντοφωνήση εἰς ὐπήκοον τῶν συγχρόνων του˙ «Τὶς ἐξ ὑμῶν ἐλέγχει με περὶ ἁμαρτίας;» (Ἰωάν. 8, 46). Ὁ Κ., ὅστις ὡς ἐκ τῆς ψυχοσυνθέσεώς του ἀρέσκεται νὰ βλέπη ὅλους τοὺς ἥρωας τῶν μυθιστορημάτων του ὡς δίποδα κτήνη νὰ πίπτουν καὶ νὰ κολυμβοῦν καὶ νὰ ἡδωνίζονται μέσα εἰς τὸ βορβορῶδες τέναγος τῶν σεξουαλικῶν ἐπιθυμιῶν, ἐπεκτείνει δυστυχῶς τὴν νοσηρὰν φαντασίαν του καὶ μέχρι τοῦ Κυρίου.

Κατὰ τὸν Κ. εἰς τὸ χωρίον Μάγδαλα ὑπῆρχεν ἕνα πορνοστάσιον, τοῦ ὁποίου διευθύντρια ἦτο… ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή. Εἰς αὐτὸ συνέρρεον πλήθη ἐραστῶν πλουσίων νέων ἀπʼ ὅλα τὰ μέρη τῆς Ἀνατολῆς προσκομίζοντες πολύτιμα δῶρα. Συνωστισμὸς πάντοτε παρετηρεῖτο εἰς τὴν αὐλὴν καὶ τοὺς διαδρόμους τοῦ ἀθλίου τοῦτου οἰκήματος. Ἀλλʼ ἕνα βράδυ μεταξὺ τῶν πολλῶν ἐραστῶν, ποὺ ἐπερίμεναν τὴν σειράν των ἦτο καὶ… ὁ Ἰησοῦς! Τὸ τὶ θέτει εἰς τὸ στόμα τοῦ Ἰησοῦ καὶ τῆς Μαγδαληνῆς κατὰ τὴν συνάντησίν των δὲν δυνάμεθα ἐδῶ νὰ ἐπαναλάβωμεν (σελ. 68-96). Μόνον τόσον γράφομεν, ὅτι ὁ Ἰησοῦς φέρεται ζητῶν συγγνώμην παρὰ τῆς Μαρίας Μαγδαληνῆς, διότι αὐτὸς εἶνε πρῶτος, ὅστις κατὰ τὴν παιδικὴν ἡλικίαν ἐξύπνησεν εἰς τὰ στήθη αὐτῆς… τὸν ἔρωτα! Ὁ ἄθλιος Κ. καὶ εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ ἤθελε νὰ έφαρμόση μὲ ὅλας τὰς συνεπείας τὴν περὶ σεξουαλισμοῦ θεωρίαν τοῦ Φρόϋντ, ἡ ὁποία ὑπὸ τὰ πλήγματα τῆς ὑγιοῦς Ψυχολογίας διασήμων ἐπιστημόνων κατέρρευσε πλέον εἰς ἐρείπια (Ἴδε Σπυρ. Καλλιάφα, καθηγητοῦ Παιδαγωγικῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν – Τὸ Παιδαγωγικὸν Πρόβλημα τῆς Γενετησίου ὁρμῆς, Ἀθῆναι 1955).

Ὁ Κ. ἐπαναλαμβάνων τὴν παλαιὰν συκοφαντίαν τῶν πολεμίων τῆς θεότητος τοῦ Κυρίου, ὅτι οὕτος ἐξεπαιδεύθη εἰς τὰ παρὰ τὴν Νεκρὰν Θάλασσαν ἀσκητήρια τῶν Ἐσσαίων γράφει ὅτι ὁ Ἰησοῦς μὴ δυνάμενος πλέον νὰ ὑποφέρη τὴν ὀργὴν τοῦ λαοῦ διὰ τοὺς σταυρούς, ποὺ κατεσκεύαζε, ἠναγκάσθη νὰ καταφύγη εἰς μοναστήριον καὶ νὰ γίνη καλόγηρος. Μετὰ περιπετειώδη διαδρομὴν φθάνει. Τυπτόμενος ὑπὸ τῆς συνειδήσεως διὰ τὰ πολλὰ ἁμαρτήματά του καὶ μὴ δυνάμενος νʼ ἀναπαυθῆ ζητεῖ τὸν πνευματικὸν πατέρα, τὸν θείον του Ραβίνον, τὸν μπάρμπα Συμεών. Εἰς αὐτὸν πηγαίνει νὰ ἐξομολογηθῆ, ἀλλὰ ἐντρέπεται νὰ εἴπη τὰ ἁμαρτήματά του καὶ ἐτοιμάζεται νὰ φύγη. Καὶ ὁ Ραβίνος˙ «Μὴ σηκώνεσαι, τῶ εἶπε, προσταχτικά, μὴ φεύγεις˙ πειρασμὸς εἶνε καὶ ἡ ντροπή, νίκησέ τη˙ μεῖνε. Ἐγῶ θὰ σὲ ρωτῶ, κάνε ὑπομονή, ἐγῶ θὰ σὲ ρωτῶ καὶ σὺ θʼ ἀποκρίνεσαι». Καὶ οὕτω ἀρχίζει ἡ μακρὰ ἐξομολόγησις τῶν ἀμαρτημάτων τοῦ νεαροῦ Ἰησοῦ, τοῦ σταυρωτή!! Καὶ πρῶτον ἁμάρτημα, ποὺ ἀναφέρει, ποῖον νομίζετε ὅτι εἶνε; Ἀκούσατε καὶ φρίξατε! Τὸ ὅτι παρέσυρε τὴν Μαγδαληνὴν εἰς τὴν ἁμαρτίαν. «Ἐγῶ φταίω, ἐγῶ, καὶ πῆρε τὸν δρόμο ποὺ πῆρε˙ ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ἐγὼ τὴν ἔρηξα στὴ σάρκα… Καὶ νὰ ʼταν αὐτὸ μονάχα! Μὰ ἀπὸ μικρὸς κρύβω μέσα μου, βαθιά, ὄχι μονάχα τὸ δαίμονα τῆς πορνείας, παρὰ καὶ τὸ δαίμονα τῆς ἀλαζονείας, γέρο ραβίνο! Μικρὸς ἀκόμα, δὲν μποροῦσα ἀκόμα στέρεα νὰ περπατήσω, πήγαινα τοῖχο τοῖχο καὶ κρατιόμουν νὰ μὴν πέσω, καὶ φώναζα μέσα μου, ὁ ἀδιάντροπος: «-Θεέ μου, καὶ κάμε με Θεό!… Ἀπὸ τότε πιὰ τὸ μυαλό μου σάλεψε… Ἐγῶ ʼμαι ὁ Ἑωσφόρος… Δὲν σωπαίνω, ἔκαμε ὁ νέος ξαναμένος, τώρα πιὰ πάει, δὲ σωπαίνω! Εἶμαι ψεύτης, ὑποκριτής, φοβιτσιάρης, ποτὲ δὲν λέω τὴν ἀλήθεια, δὲν ἔχω κουράγιο˙ βλέπω μιὰ γυναῖκα νὰ περνάη… Φοβοῦμαι, φοβοῦμαι˙ ἄν ἀνοίξης τὸ σπλάχνο μου, θὰ δῆς νὰ κάθηται μέσα, λαγὸς νὰ τρέμη, ὁ φόβος. Ὁ φόβος, τίποτα ἄλλο˙ αὐτὸς εἶνε ἐμένα ὁ Πατέρας μου, ἡ μάνα μου κι ὁ Θεός» (σελ. 143-145).

Ἔτσι παρουσιάζει τὸν Ἰησοῦν ὁ Κ.! Ἄς μαρτυρῆ τὴν ἁγιότητά του ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής, λέγων, ὅτι δὲν ἦτο ἄξιος νὰ σκύψη καὶ νὰ λύση τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων του. Σημειωτέον, ὅτι ἐνῶ ὅλοι οἱ ὑπὸ τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου βαπτιζόμενοι παρέμενον ἐν τοῖς ρείθροις τοῦ Ἰορδάνου ὅσον καιρὸν διήρκει ἡ ἐξομολόγησίς των, μόνον εἰς μόλις εἰσῆλθεν εἰς τὸν ποταμὸν καὶ ἐξῆλθεν ἐξ αὐτοῦ, καὶ αὐτὸς ἦτο ὁ Ἰησοῦς. Ἡ λέξις ἐκείνη τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαῖου, ὅτι ὁ Ἰησοῦς βαπτισθεὶς ἀνέβη ἀπὸ τοῦ ὕδατος ΕΥΘΥΣ (Ματθ. 3, 16) εἶνε χαρακτηριστική. Ἐξῆλθεν εὐθὺς διότι ὡς ἀναμάρτητος οὐδὲν εἶχε νὰ εἴπη ὡς οἰ λοιποὶ τῶν βαπτιζομένων, ἐνῶ κατὰ Κ. ὥρας ὁλοκλήρους ἐξωμολογεῖτο εἰς ἕνα ραββῖνον. Τὴν ἀναμαρτησίαν τοῦ Ἰησοῦ πιστοποιοῦν οἱ αὐτόπται καὶ αὐτήκοοι μαθηταὶ καὶ ἀπόστολοί του, λέγοντες ὅτι «ὅ ἦν ἀπʼ ἀρχῆς, ὅ ἑωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν, ὅ ἐθεασάμεθα καὶ αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν, περὶ τοῦ λόγου τῆς ζωῆς» καὶ «ὅς ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὐρέθη δόλος ἐν τῶ στόματι αὐτοῦ» (Α’ Ἰωάν. 1, 1Α’ Πέτρ. 2, 22).

Ἀλλʼ ὅλας αὐτὰς τὰς μαρτυρίας ἀγνοεῖ ὁ Κ. καὶ ἔρχεται νὰ καταρρίψη τὴν θεμελειώδη ἀλήθειαν τῆς ἀναμαρτησίας τοῦ Ἰησοῦ, τὴν στενῶς συνδεδεμένην μὲ τὴν Θεότητα αὐτοῦ, καὶ τὸν Ἰησοῦν, ὁ Ὁποῖος καὶ κατʼ αὐτοὺς ἀκόμη τοὺς ὀρθολογιστὰς εἶνε ἡ ὑψηλοτέρα κορυφὴ τῆς ἠθικῆς ζωῆς, νὰ παρουσιάση ὡς ἕνα ἐκ τῶν τελευταίων ἀνθρώπων τῆς κοινωνικῆς ὑποστάθμης, ὠς ψεύτην καὶ ἀπατεῶνα. Ὁποία πλαστογράφησις τῶν ἱστορικῶν, τῶν Εὐαγγελικῶν σελίδων περὶ τῆς ζωῆς καὶ τῆς δράσεως τοῦ Ἰησοῦ!

Ἐπὶ τέλους ὁ Κ. φθάνει εἰς τὴν Σταύρωσιν, εἰς τὰ Σεπτὰ Πάθη τοῦ Σωτῆρος. Ἀλλʼ ἐδῶ πλέον εἰς τὸ τελευταῖον κεφάλαιον τοῦ βιβλίου (σελ. 491-495) ἐκχύνει ὅλον τὸν βόρβορον τῆς ψυχῆς του διὰ νὰ περιλούση τὸν θεάνθρωπον μὲ τοιαύτας λέξεις καὶ ἐκφράσεις, ποὺ ἀδυνατοῦμεν νὰ έπαναλάβωμεν ἐδῶ. Τόσον μόνον λέγομεν ὅτι κατὰ τὸν Κ. ὁ Κύριος ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ τίποτε ἄλλο δὲν ἐσκέπτετο, τίποτε δὲν ἐπόθει, παρά… τὴν ἀγκάλην τῆς Μαγδαληνῆς, ἐκ τῆς ὁποίας θὰ ἤθελε νʼ ἀποκτήσει υἱὸν καὶ νὰ τὸν ὀνομάση «Παράκλητον» μυκτηρίζων οὕτως ὀ ἄθλιος καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Ἔτσι μέσα εἰς ἕνα ὄνειρον αἰσχροτάτης ἐμπνεύσεως τῆς νοσηρᾶς φαντασίας τοῦ Κ. ἐκπνέει ἡ ἁγιωτέρα ζωὴ ποὺ ἔζησεν ἐπὶ γῆς. Τὶ ὕβρεις! Τὶ βλασφημία!

Ἄχ! Ἀναστενάζει ὁ εὐσεβὴς ἀναγνώστης μαζὺ μὲ τὸν κ. Ζερβὸν τὸν ὁποῖον ἐμνημονεύσαμεν ἀνωτέρω. Πότε θὰ τελειώση ἡ ἀνάγνωσις τῶν βρομερῶν τούτων σελίδων, ποὺ ὑπερβαίνουν εἰς αἰσχρότητα περιγραφὰς Βοκακίου, καὶ μὲ τὰς ὁποίας ἠθέλησε νὰ σπιλώση τὸ ἄσπιλον πρόσωπον τοῦ Ἰησοῦ, πότε θὰ τελειώση ἡ ἀνάγνωσίς των διὰ νὰ πιάσω εἰς τὰ χέρια μου τὸ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον, διὰ νὰ διαβάσω ὀλίγους στίχους καὶ νʼ ἀναπνεύσω ἀμόλυντον ἀέρα, διότι κινδυνεύω νὰ πάθω ἀσφυξίαν ἀπὸ τὰ δηλητηριώδη ἀέρια, ποὺ ἐκπέμπει εἰς ὅλην τὴν ἀτμόσφαιραν τῆς Πατρίδος μας ἡ καρδιὰ ἑνὸς ἀπίστου, ἐνὸς ἀντιχρίστου λογοτέχνου καὶ συγγραφέως, τοῦ Ν. Καζαντζάκη.

* * *

Καὶ ὅμως τὸν ὑβριστήν, τὸν μυκτηριστήν, τὸν βλάσφημον τοῦτον τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ Ἑλλάς, τὸ μοναδικὸν Ὀρθόδοξον τοῦτο χριστιανικὸν βασίλειον τῶν Βαλκανίων, ἐκήδευσεν ἐν πομπῆ καὶ παρατάξει, ἐκήδευσε μὲ δημοσίαν δαπάνην. Κατὰ τὴν κηδείαν παρέστησαν ὁ Ὑπουργὸς τῶν Θρησκευμάτων καὶ Παιδείας, ἕνας ἐκ τῶν ἀρχηγῶν τῆς ἀντιπολιτεύσεως, συναρχηγὸς μεγάλου καὶ ἱστορικοῦ κόμματος τῆς Πατρίδος, βουλευταί, πρόεδροι καὶ δήμαρχοι, δημοσιογράφοι, καλλιτέχναι, καθηγηταί, ὁ Πρύτανις τοῦ ἐν Θεσσαλονίκη Πανεπιστημίου κ. Κακριδῆς, σπουδασταὶ τῆς Παιδαγωγικῆς Ἀκαδημίας, οἱ ὁποῖοι ἐκράτουν εἰς τὰς χεῖρας των ἀντὶ Εὐαγγελίων τὰ βιβλία τοῦ Κ., τὸ δὲ θλιβερώτερον ἐξ ὅλων εἰς τὴν κηδείαν παρέστη καὶ ὁ Σεβασμ. Μητροπολίτης Κρήτης κ. Εὐγένιος. Οὗτος, ἄν καὶ προειδοποιήθη* ἐξ Ἀθηνῶν περὶ τῆς ἀλγεινῆς ἐντυπώσεως, τὴν ὁποίαν θὰ ἐδημιούργει παρὰ τῶ εὐσεβεῖ λαῶ ἡ διὰ ἐκκλησιαστικῆς ἀκολουθίας κήδευσις τοῦ δεινοῦ ὑβριστοῦ τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως, δὲν ἠθέλησε δυστυχῶς νὰ μιμηθῆ τὸ παράδειγμα τοῦ Μ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Θεοκλήτου, ὅστις ἠρνήθη νὰ τεθῆ ἐντὸς ναοῦ τῆς πρωτευούσης, ἔστω καὶ ὀλίγας ὥρας, ὁ νεκρὸς τοῦ Κ., ἀλλʼ ὑπεχώρησεν ἴσως εἰς πίεσιν κοσμικῶν παραγόντων καὶ παρέστη. Νὰ ψάλλη εὐχὰς ἐπικηδείους εἰς ποῖον; Εἰς ἕνα Ἀντίχριστον. Εὖγε ἅγιε Κρήτης!

Ἐξ ἀφορμῆς τῆς παρουσίας τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κρήτης εἰς τὴν κηδείαν τοῦ ἀντιχρίστου, ἠκούσαμεν πιστὸν τῆς Ἐκκλησίας τέκνον νὰ λέγη: Πόσον ἐπεθύμουν νὰ ἤμουν Μητροπολίτης Κρήτης μίαν καὶ μόνον ἡμέραν, τὴν ἡμέραν τῆς κηδείας τοῦ Κ. διὰ νὰ κλείσω ὅλους τοὺς ναοὺς τῆς πόλεως, διὰ νʼ ἀπαγορεύσω εἰς ὅλους τοὺς ἱερεῖς νὰ παρακολουθήσουν τὴν κηδείαν, διὰ νὰ εἴπω πρὸς τοὺς ἐπιμένοντας: Πηγαίνετέ τον, κύριοί μου, εἰς Τζαμί, εἰς Χάβραν, εἰς στοὰν Μασονικήν, πηγαίνετέ τον ὅπου θέλετε, ἀλλʼ εἰς ναὸν Ορθόδοξον δὲν θὰ ἐπιτρέψω, διότι ἀκούω εἰς τʼ αὐτιά μου τὰ φρικτὰ λόγια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ἀφορίζοντος τοὺς ἀρνητάς, τοὺς ὑβριστὰς τοῦ Θεανθρώπου˙ «Εἴ τις οὐ φιλεῖ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ἤτω ἀνάθεμα˙ μαρὰν ἀθά» (Α’ Κορινθ. 16, 22).

Δυστυχῶς ἡ Ἐκκλησία Κρήτης ἐν τῶ προσώπω τοῦ Σεβασμ. Μητροπολίτου αὐτῆς τὴν ἡμέρα τῆς κηδείας τοῦ Κ. ἔδωκεν ἐξετάσεις καὶ ἐμηδενίσθη ἐν τῆ συνειδήσει τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος. Καὶ νὰ ἦτο ἡ μόνη περίπτωσις!

Πρὸς δὲ ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι παρέστησαν κατὰ τὴν κηδείαν τοῦ Κ. καὶ ὅλως ἰδιαιτέρως πρὸς τὸν Ὑπουργὸν τῶν Θρησκευμάτων κ. Γεροκωστόπουλον, τὸν συναρχηγὸν τοῦ κόμματος τῶν Φιλελευθέρων κ. Παπανδρέου, τὸν κ. Πρύτανιν τοῦ ἐν Θεσσαλονίκη Πανεπιστημίου θέλομεν νʼ ἀπευθύνωμεν μίαν καὶ μόνην ἐρώτησιν: Ἐὰν, ἀξιότιμοι κύριοι, ἐὰν ὁ Κ., ἀντὶ νὰ γρἀψη βιβλίον μὲ θέμα τὴν ἰδιωτικὴν καὶ δημοσίαν ζωὴν τοῦ Θεανθρώπου, ἔγραφε βιβλίον μὲ θέμα τὴν ἰδιωτικὴν καὶ δημοσίαν ζωὴν τῶν σεβαστῶν γονέων σας καὶ ὕβριζε τὴν ἱεράν των μνήμην καὶ ἀπεκάλει τὴν μητέρα σας αἰσχρὰν πόρνην, καὶ ἕνα ἕκαστον ἐξ ὑμῶν ὄχι γνήσιον τέκνον τῶν γονέων σας, ἀλλὰ… μπάσταρδον, σᾶς ἐρωτῶμεν τὶ θὰ ἐκάνετε, θὰ μεταβαίνετε εἰς τὴν κηδείαν του, θὰ κατεθέτετε στέφανον, θὰ ἐξυμνεῖτε τὸν «φουμισμένον» συγγραφέα, θὰ τὸν ἐρραίνετε μὲ ἄνθη; Σᾶς ἐρωτῶμεν ἐνώπιον τοῦ Πανελληνίου καὶ περιμένομεν ἀπάντησιν ἀπὸ σᾶς κ. Πρύτανι τοῦ ἐκ Θεσ)κη Πανεπιστημίου, τοῦ ὁποίου ἡ σφραγὶς στολίζεται μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ μεγαλομάρτυρος Ἁγ. Δημητρίου, Πολιούχου τῆς πόλεως. Διὰ τὴν συμμετοχήν σας καὶ μόνον, κ. Πρύτανι, εἰς κηδείαν ἑνὸς τοιούτου ἀσεβοῦς, τοῦ ὁποίου τὰ συγγράμματα κατεδίκασεν ἡ Ἐκκλησία ἡμῶν, ὁ Π. Μητροπολίτης Θεσ)κης κ. Παντελεήμων διαμαρτυρόμενος δὲν πρέπει νὰ πατήση εἰς τὸ Πανεπιστήμιον, σοῦ πρυτανεύοντος, οὔτε νὰ ἐπιτρέψη τὴν εἴσοδόν σου εἰς ναὸν Ὀρθόδοξον κατὰ τὴν ἑορτὴν τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, οἱ ὁποῖοι ἐὰν ἔζων σήμερον θὰ ἀφώριζον καὶ θὰ ἐξέβαλλον τῶν Ἱερῶν Ναῶν ὅλους τοὺς συνευδοκοῦντας καὶ ἐπαινοῦντας τὰ συγγράμματα ἑνὸς ἀπίστου καὶ βλασφήμου συγγραφέως. Διότι ἡ περίπτωσις τοῦ Κ. εἶνε μία ἀπὸ τὰς ὀλίγας ἐκείνας περιπτώσεις, διὰ τὰς ὁποίας πᾶς Ἕλλην, βεβαπτισμένος εἰς τὸ Ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ πιστεύων ὄτι ἡ ἐν Χριστῶ πίστις εἶνε ἡ ὑψίστη ἀξία τῆς ζωῆς, θὰ ἔπρεπεν ἀκούων καὶ ἀναγιγνώσκων τὰς πρωτακούστους ὕβρεις ἐκ στόματος ἑνὸς Ἕλληνος νὰ αἰσχύνονται, διότι έγεννήθη Ἕλλην.

Ἀλλὰ θὰ ἔλθη ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς θὰ τελέση τὸν ἐξαγνισμὸν καίων δημοσία τὰ βιβλία τοῦ ἀντιχρίστου τοῦτου συγγραφέως, διὰ τῶν ὁποίων ἐν μέσω τῆς Ὀρθοδόξου χώρας ἡμῶν καθυβρίζεται ὅσον οὐδέποτε ἄλλοτε ὁ Θεάνθρωπος. Ὅν παῖδες Ἑλλήνων εἰς πεῖσμα μυρίων διαμόνων, μυρίων Καζαντζάκηδων, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοῦς αἰῶνας.

* Ὁ ἐν Ἀθήναις δρῶν Ὀρθόδοξος Σύλλογος «Μ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ» δύο ἡμέρας πρὸ τῆς κηδείας ἀπέστειλεν εἰς τὸν Σεβ. Μητροπολίτην Κρήτης κ. Εὐγένιον σχετικὸν τηλεγράφημα, δημοσιευθὲν καὶ εἰς καθημερινὰς ἐφημερίδας. Ἐπίσης ὁ ἴδιος Σύλλογος ἀπέστειλεν εἰς ὅλην τὴν Ἱεραρχίαν τοῦ Ὀρθοδόξου βασιλείου τῆς Ἑλλάδος, ἐμπεριστατωμένον ὑπόμνημα εἰς τὸ ὁποῖον ἐμφαίνονται αἱ φρικταὶ βλασφημίαι, αἱ περιεχόμεναι εἰς ἕνα καὶ μόνον ἐκ τῶν πολλῶν βιβλίων τοῦ Κ. Ἄς ἴδωμεν ἐὰν ἐπίσκοπός τις ἐκ τῶν 100 ἐπισκόπων, ποὺ ἔχει ἡ Ἑλλάς, ἐκτελέση στοιχειῶδες καθῆκον ἀφορίζον τὸν ἀντίχριστον. Ἐν τῶ μεταξὺ τὸ Ὀρθόδοξον Κράτος ἐτοιμάζεται νὰ ἐκδώση καὶ ἀναμνηστικὸν γραμματόσημον Καζαντζάκη. Ἐὰν ἐκδώση, οὐδεῖς Ὀρθόδοξος Ἕλλην πρέπει νὰ τὸ ἀγοράση. Θὰ εἶναι προδοσία τῆς πίστεώς μας.

______

Ενας δεσπότης «ορθόδοξος», ο Αρκαλοχωρίου φανατικός Καζαντζακικός. Δεν ενοχλείται από τις φρικτές βλασφήμιες του Καζαντζάκη εναντίον του Θεανθρώπου και της Υπεραγίας Θεοτόκου. Άραγε αν έβριζε την μάνα του και τον πατέρα του θα τον υπερασπίζονταν τόσο;;; [http://www.imakb.gr/Nikos_Kazantzakis_ar8ro.htm]

(Πηγή: «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» Νοέμβριος 1957 αριθ. φύλλου 199, π. Αυγουστίνος Καντιώτης, Αβέρωφ)

Η κηδεία του Νίκου Καζαντζάκη στο Ηράκλειο της Κρήτης (5 Νοεμβρίου 1957)

«Το Ηράκλειο βρίσκεται σε πένθιμο συναγερμό.

Ο Νίκος Καζαντζάκης αφήκε την τελευταία του πνοή έξω από τα σύνορά της πατρίδος του. Γεμάτη πένθος για τον χαμό του, κηδεύει τώρα ολόκληρη η Ελλάδα το μεγάλο πνευματικό τέκνο της ηρωικής Κρήτης.

Πλήθη λαού συγκεντρώθησαν για να προπέμψουν τον μεγάλο νεκρό.

Κατετέθησαν 47 στέφανοι μεταξύ των οποίων και εκ μέρους των πριγκήπων Γεωργίου και Μαρίας, Πέτρου και Ευγενίας, της κυβερνήσεως και λοιπών.

Η οικογένεια του μεταστάντος. Το φέρετρο υποβαστάζουν βρακοφόροι της Κρήτης. Η πομπή διέρχεται δια των κεντρικών οδών του Ηρακλείου.

Νέοι Κρήτες κρατούν αντίτυπα των βιβλίων που συνέγραψε ο αείμνηστος Καζαντζάκης. Μεταξύ αυτών και το περίφημο αριστούργημα «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται», που ως γνωστόν γυρίστηκε ταινία στην Κρήτη από τον σκηνοθέτη Ζιλ Ντασέν με πρωταγωνίστρια την Μελίνα Μερκούρη.

Την πομπή συνοδεύουν εκπρόσωποι της κυβερνήσεως, αι αρχαί της πόλεως και πλείστοι άνθρωποι των Γραμμάτων.
Η σωρός μεταφέρεται προς ταφήν εις τον προμαχώνα Μαρτινέγκο των ενετικών τειχών.

Εκπρόσωπος του συλλόγου «Κνωσός» αποχαιρετά τον νεκρό. Άλλοι επίσημοι και εκπρόσωποι οργανώσεων εξεφώνησαν λόγους εντός της εκκλησίας.

Κρήτες ρίχνουν από λίγο χώμα επάνω εις τον τάφο του μεγάλου Κρητός.

Φρουρά από νεαρούς Κρήτες μένει για λίγες ώρες γύρω από τον τάφο, για να αποτίσει τον ύστατο φόρο τιμής στο μεγάλο τέκνο της Κρήτης.»

*(Στις 26 Οκτωβρίου 1957, ο Νίκος Καζαντζάκης άφησε την πνοή του στην Πανεπιστημιακή Κλινική του Φράιμπουργκ στη Γερμανία, σε ηλικία 74 ετών. Δέκα ημέρες η σωρός του ταξίδεψε στην Ευρώπη μέχρι να καταλήξει στο Ηράκλειο και να αναπαυτεί στον προμαχώνα του Μαρτινέγκο, με θέα το αγαπημένο του Μεγάλο Κάστρο.
Η κηδεία του Καζαντζάκη, που αποτελεί μόνιμο έκθεμα του ΜΝΚ, καταγράφηκε με την κάμερα του Μιχάλη Γαζιάδη και προβλήθηκε στα «Επίκαιρα» των κινηματογραφικών αιθουσών).

Αρχείο Μουσείου Νίκου Καζαντζάκη

Πηγή: βίντεο στο youtube

Πηγή: (Απομαγνητοφώνηση Μέλια. για το ιστολόγιο Αβέρωφ)

Το παρακάτω κείμενο και η φωτογραφία είναι παρμένα από το blogspot της Maria Lucia που είναι διευθύντρια της ARIGATOU Γενεύης και γραμματέας του διαθρησκειακού συμβουλίου! «Hola, Αύγουστος – Οκτώβριος, ήταν πολυάσχολοι μήνες με συνέδρια, στρατηγική ανάπτυξη , σεμινάρια, προσλήψεις, διοικητικό έργο και αξιολόγηση του τι έχει γίνει. Τον Σεπτέμβριο διοργανώσαμε στην Αθήνα το πρώτο Σεμινάριο Βασικής Κατάρτισης για το Πρόγραμμα Μαθαίνοντας Να ζούμε Μαζί. Ο κύριος στόχος αυτού του σεμιναρίου ήταν να εισαχθεί το πρόγραμμα στα σχολεία μέσω της εκπαίδευσης

H ARIGATOU ΣΤΟ ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΕΝΤΕΛΗΣ.

Workshop on the Learning to Live Together Programme in Athens-September 2013

Το παρακάτω κείμενο και η φωτογραφία είναι παρμένα από το blogspot της Maria Lucia που είναι διευθύντρια της ARIGATOU Γενεύης και γραμματέας του διαθρησκειακού συμβουλίου!

«Hola,

Αύγουστος – Οκτώβριος, ήταν πολυάσχολοι μήνες με συνέδρια, στρατηγική ανάπτυξη , σεμινάρια, προσλήψεις, διοικητικό έργο και αξιολόγηση του τι έχει γίνει. Τον Σεπτέμβριο διοργανώσαμε στην Αθήνα το πρώτο Σεμινάριο Βασικής Κατάρτισης για το Πρόγραμμα Μαθαίνοντας Να ζούμε Μαζί. Ο κύριος στόχος αυτού του σεμιναρίου ήταν να εισαχθεί το πρόγραμμα στα σχολεία μέσω της εκπαίδευσης δασκάλων πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας και γυμνασίου που θα υλοποιηθούν ως μέρος των μαθημάτων θρησκευτικών, φυσικών, πολιτικών και γενικής εκπαίδευσης στα διαφορετικά εκπαιδευτικά περιβάλλοντά τους. Το σεμινάριο οργανώθηκε σε συνεργασία με το Διορθόδοξο Κέντρο της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την ηγεσία του Δρ. Άγγελου Βαλλιανάτου, Εθνικού Συμβούλου (και μέλους[1] της ARIGATOU) για τα Θρησκευτικά Μαθήματα του Υπουργείου Παιδείας της Ελλάδας. Είχαμε 24 συμμετέχοντες, οι οποίοι για τέσσερις ημέρες συμμετείχαν σε αρκετές συζητήσεις για την ηθική, την πνευματικότητα και τη διαθρησκειακή, διαπολιτισμική μάθηση και συμμετείχαν ενεργά σε πρακτικές δραστηριότητες χρησιμοποιώντας τη μαθησιακή προσέγγιση και μεθοδολογίες του προγράμματος Learning to Live Together. Έχει δοθεί άφθονος χώρος για βιωματική μάθηση και προβληματισμό, ώστε να επιτρέπεται στους εκπαιδευτικούς να αναπτύξουν δεξιότητες διευκόλυνσης που θα χρησιμοποιηθούν στις αίθουσες διδασκαλίας τους. Ήταν ένα δύσκολο και εν τούτοις πολύ σημαντικό σεμινάριο, όπου οι δάσκαλοι αντανακλούσαν τη δική τους αντίληψη της πνευματικότητας και του τι σημαίνει στην καθημερινότητά τους, στην κοινωνία τους και στο επάγγελμά τους. Υπήρξαν πολλές συζητήσεις σχετικά με το σκοπό της σιωπής και πώς να ασκείται σιωπή(;) στη ζωή μας και αν είναι κάτι εγγενές σε ορισμένες κοινωνίες ή μπορεί να εφαρμοστεί παντού. Στο τέλος του σεμιναρίου, οι συμμετέχοντες δεσμεύτηκαν να προσαρμόσουν το πρόγραμμα στις δραστηριότητες των νηπιαγωγείων, να προωθήσουν τη διαθρησκειακή κατανόηση και σεβασμό στα σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και να το χρησιμοποιήσουν στη φυσική αγωγή και στα μαθήματα δημοτικών σχολείων ».

Τα στοιχεία αρύστηκα από το blogspot της Μaria Lucia: http://marialuciauribe.blogspot.com/2013/09/workshop-on-learning-to-live   together.html

Η ίδια αυτοσυστήνεται[2] ως εξής: «Το όνομά μου είναι η Maria Lucia Uribe Torres, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι με αποκαλούν Malu. Κατάγομαι από την Κολομβία. Αυτή τη στιγμή συνεργάζομαι με την Arigatou International στη Γενεύη.

Η Arigatou είναι μια διεθνής ΜΚΟ με έδρα την Ιαπωνία που εργάζεται για την υπεράσπιση και   προώθηση των δικαιωμάτων των παιδιών».
Επίσης, η Maria Lucia είναι διευθύντρια της ARIGATOU Γενεύης καιγραμματέας του διαθρησκειακού συμβουλίου στο οποίο όπως είδαμε ανωτέρω, μετέχει και ο κ. Βαλλιανάτος[3] .

«Η Ιερά Σύνοδος χαρακτηρίζει ασυμβίβαστο με την Ορθόδοξη Πίστη το Ίδρυμα Arigatou». [4]

Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Πρός

τήν Ἱεράν Ἀρχιεπισκοπήν Ἀθηνῶν και

τάς Ἱεράς Μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

ΘΕΜΑ:« Περί τοῦ Ἱδρύματος Arigatou»

Συνοδικῇ Ἀποφάσει ληφθείσῃ ἐν τῇ Συνεδρίᾳ τῆς Διαρκούς Ἱερᾶς Συνόδου 

τῆς 18ης παρελθόντος μηνός Αὐγούστου ἐ.ἔ καί κατόπιν τοῦ ὑπ’

ἀριθμ. 387/31.5.2016 ἐγγράφου τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Αἰρέσεων, περί τοῦ Ἱδρύματος Arigatou, γνωρίζομεν ὑμῖν ὅτι:

Ἡ Ἐπιτροπή, μελετήσασα ἐπισταμένως τά εἰς τήν διάθεσιν αὐτῆς κείμενα τῆς ἐν λόγῳ ὀργανώσεως, καθώς καί τά σχετικά δημοσιεύματα τοῦ Τύπου, συνεκτιμῶσα δέ καί τά ἀναφερόμενα εἰς τήν διεθνῆ ἐπιστημονικήν βιβλιογραφίαν περί τοῦ Ἱδρύματος τούτου καί τῆς μητρικῆς αὐτοῦ ὀργανώσεως, διεπίστωσε τά ἀκόλουθα:

«Ἡ μητρικὴ ὀργάνωσις Μyochikai, τῆς ὁποίας θυγατρικὸν ὀργανισμὸν ἀποτελεῖ τὸ Ἵδρυμα Arigatou, ἀνήκει εἰς τὰ νέα ἰαπωνικὰ θρησκευτικὰ κινήματα βουδιστικῆς προελεύσεως, τὰ ὁποῖα ἀνεπτύχθησαν εἰς τὴν Ἰαπωνίαν τὸν 20όν αἰῶνα.

Ἡ ἱδρύτρια αὐτῆς Μiyamoto Μitsu ὑπῆρξεν ἀρχικῶς ἠγετικὸν στέλεχος ἄλλης βουδιστικῆς θρησκευτικῆς κινήσεως, τῆς Reiyukai, ἐξ ἧς ἀπεχώρησεν τὸ 1950, μετὰ ἀπὸ σκάνδαλον φοροδιαφυγῆς καὶ ἄλλων κατηγοριῶν καὶ ἵδρυσε τὴν νέαν ὀργάνωσιν Μyochikai τὸ ἴδιον ἔτος, ἡ ὁποία διδάσκει θέσεις καὶ πρακτικὰς τῆς βουδιστικὴς ἰαπωνικῆς αἱρέσεως Νichiren.

Τὸ Ἵδρυμα Arigatou ἱδρύθη ὑπὸ τοῦ Takejasu Μiyamoto τὸ ἔτος 1990 μὲ ἀφορμὴν τὰ 40 ἔτη ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως τοῦ βουδιστικοῦ νέου θρησκευτικοῦ κινήματος Μyochikai, ὡς θυγατρικὸς ὀργανισμὸς του, μὲ σκοπὸν ἐνισχυτικὸν καὶ διαθρησκειακὰς δραστηριότητας, ἰδιαιτέρως μεταξὺ τῶν παιδιῶν. Τὸ ἔτος 2000 τὸ Ἵδρυμα Arigatou, ἐν συνεργασία μὲ τὴν ἰαπωνικὴν ἐπιτροπὴν τῆς UNICEF καὶ τὴν ὀργάνωσιν «Παγκόσμια Συνδιάσκεψη γιά τὴν θρησκεία καὶ τὴν εἰρήνη τῆς Ἰαπωνίας», ἵδρυσαν τὸ «Παγκόσμιο Δίκτυο Θρησκειῶν γιά τὰ παιδιά»(GNCR), μὲ σκοπὸν νά ἐνθαρρύνουν τὴν διαθρησκειακὴν ἐργασίαν καὶ βοήθειαν τῶν παιδιῶν. Εἰς τὸ πλαίσιον αὐτὸ ἐδημιουργήθη τὸ ἐκπαιδευτικὸν πρόγραμμα LTLT (Learning To Live Together – Αn Intercultural and Interfaith Programme for Ethics Education), περιέχον προγράμματα ἐντόνου θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ.

Εἰς τὰ ἔντυπα τῆς κινήσεως ἐντοπίζονται σαφῆ καὶ ἔκδηλα στοιχεῖα θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ μὲ προμετωπίδα τὴν «πνευματικότητα». Ἐπιπλέον, μαρτυρεῖται διὰ προσεκτικῶς διατυπωμένου λεξιλογίου, ἀπόπειρα διαφημίσεως καὶ διαδόσεως ἐξωχριστιανικῶν πρακτικῶν καὶ δοξασιῶν, ὅπως ὁ διαλογισμός, εἰς τὰ σχολεῖα.
( Ήταν ένα δύσκολο και εν τούτοις πολύ σημαντικό σεμινάριο, όπου οι δάσκαλοι αντανακλούσαν τη δική τους αντίληψη της πνευματικότητας και το τι σημαίνει στην καθημερινότητά τους, στην κοινωνία τους και στο επάγγελμά τους. Υπήρξαν πολλές συζητήσεις σχετικά με το σκοπό της σιωπής και πώς να ασκείται σιωπή(;) στη ζωή μας και αν είναι κάτι εγγενές σε ορισμένες κοινωνίες ή μπορεί να εφαρμοστεί παντού, όπως ως άνω επισημαίνει στο blogspot της, η ίδια η διευθύντρια της ARIGATOU ΓΕΝΕΥΗΣ MARIA LUCIA).

Εἰς τὴν ἰδίαν συνάφειαν, τὸ 2004, ὁ Takejasu Μiyamoto ἵδρυσε τὸ «Συμβούλιο Διαθρησκειακῆς Ἠθικῆς Ἐκπαίδευσης γιά Παιδιά» (Interfaith Council on Ethics Education for Children). Τὸ Συμβούλιο αὐτὸ καθιέρωσε, τὸ 2008, ἐπὶ ἐτησίας βάσεως, τὴν «Παγκόσμια Ἡμέρα Προσευχῆς καὶ Δράσης γιά τὰ παιδιά», κατὰ τὴν ὁποίαν διοργανώνονται διὰ τὰ παιδιὰ ἀπὸ κοινοῦ θρησκευτικαὶ συναντήσεις καὶ συμπροσευχαὶ διαφόρων θρησκευτικῶν κλάδων, προτείνουσαι ἕν κοινὸν κείμενον προσευχῆς μὲ ἐξαιρετικῶς νεφελῶδες καὶ προβληματικὸν περιεχόμενον, ἐξ ἐπόψεως τῆς χριστιανικῆς πίστεως.

Τοιαύτη διαθρησκειακὴ συνάντησις ἐπραγματοποιήθη εἰς τὸ Santo Domingo τὴν 19.11.2015, τῇ συμμετοχῇ Χριστιανῶν, Ἰουδαίων, Ἰνδουιστῶν, Βουδιστῶν καθὼς καὶ ὀπαδῶν παραχριστιανικῶν καὶ νεοεποχίτικων ὁμάδων.

Τὸ Ἵδρυμα Arigatou συνεργάζεται καὶ μετ’ ἄλλων ὁμάδων βουδιστικῶν ἀρχῶν, αἱ ὁποῖαι ἀσκοῦν, κατὰ δήλωσιν αὐτῶν, λατρείαν πρὸς «τὴν φύση, τὸν Βούδα, ποὺ βρίσκεται σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὰ πράγματα».

Δέν εἶναι ἐξ ἅλλου τυχαῖον τὸ γεγονός, ὅτι ἡ μητρικὴ ὀργάνωσις Μyochikai, εἰς τὴν ὁποίαν ἀνήκει τὸ Arigatou, ὅπως ἐπισημαίνεται καὶ εἰς τὴν εἰδικὴν ἐπιστημονικὴν βιβλιογραφίαν, εἶναι λίαν ἐνεργὴ ἀπὸ τὴν πρώτην στιγμὴν τῆς ἱδρύσεώς της εἰς θέματα εἰρήνης καὶ εἰς διαθρησκειακὰς πρακτικάς.

Εἰς τὰ ἔντυπα καὶ τοὺς διαδικτυακοὺς τόπους τῆς κινήσεως, χρησιμοποιεῖται προσεκτικὸν λεξιλόγιον διὰ τὴν διαφήμισιν ἢ καὶ τὴν ὑπαρκτὴν συνεργασίαν της, κατὰ δήλωσιν αὐτῶν, μὲ ΜΚΟ καὶ διεθνεῖς ὀργανισμοὺς εἰς τὰ πλαίσια εὐρύτερων δράσεων διαθρησκειακῶν καὶ πολιτιστικῶν πρωτοβουλιῶν, αἱ ὁποῖαι ἀξιοποιοῦνται ὑπὸ τῆς ὀργανώσεως καταλλήλως διὰ τὴν ἐπικοινωνιακὴν προβολήν της.

Εἰς τὸ πλαίσιον τῆς στοχοθεσίας καὶ τῶν δράσεων του, τὸ Ἵδρυμα Arigatou, ὅπως προκύπτει καὶ ἐκ τῶν δημοσιευμένων δραστηριοτήτων του, ἐπιδιώκει νά ὑπεισέρχεται εἰς ἐκπαιδευτικὰ προγράμματα καὶ δράσεις. Εἰς τὴν ἰδίαν συνάφειαν ἐπιδιώκεται ἡ συνεργασία καὶ μὲ Ἐκκλησιαστικοὺς Φορεῖς (ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ), εἰς οὕς προτείνει δράσεις συνεργασίας καὶ ἐκδηλώσεις διὰ θέματα εὐρύτερου ἐνδιαφέροντος, ὅπως ἡ εἰρήνη, ἡ ἐκπαίδευσις, ἡ καταπολέμησις τῶν διακρίσεων κ.ἅ (Η Arigatou είναι μια διεθνής ΜΚΟ με έδρα την Ιαπωνία που εργάζεται για την υπεράσπιση και   προώθηση των δικαιωμάτων των παιδιών, όπως είδαμε ανωτέρω στο ιστολόγιο της MARIA LUCIA) .

Ὡς ἐκ τούτου ἔχοντες ὑπ' ὄψιν ὅτι:

α) συμφώνως πρὸς τὴν Ὀρθόδοξον δογματικὴν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν, τὸ πάνσεπτον Πρόσωπον τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου καὶ ἡ διδασκαλία Του, ὡς μοναδικὰ καὶ ἀναντικατάστατα, δέν ἐπιδέχονται σύνθεσιν ἢ συμπλήρωσιν δι’ ἐξωχριστιανικῶν θρησκευτικῶν δοξασιῶν,

β) τὸ Ἵδρυμα Arigatou ἔχει ἐμφανῶς βουδιστικόν θρησκευτικὸν ὑπόβαθρον εἰς τὴν ἰαπωνικὴν ἐκδοχὴν του, καὶ

γ) καλλιεργεῖ καὶ προβάλλει ἔντονα στοιχεῖα θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ, εἶναι αὐτονόητον ὅτι ἡ ἐν λόγῳ κίνησις τυγχάνει σαφῶς ἀσυμβίβαστη πρὸς τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν».

Ὅθεν, συνίσταται ἡ προσοχὴ τῶν ἐκλεκτῶν λειτουργῶν τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν εἰς τὴν Μέσην Ἐκπαίδευσιν, μὲ τὸ ὑψηλὸν αἴσθημα εὐθύνης τὸ ὁποῖον διακρίνει αὐτούς, ὅπως ἀποφεύγουν συνεργασίας μετὰ κινήσεων καὶ σωματείων, τὰ ὁποῖα σχετίζονται μὲ πρακτικὰς θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ.

Ἐντολὴ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου

Ὁ Ἀρχιγραμματεὺς

+Ὁ Μεθώνης Κλήμης

[1] https://ethicseducationforchildren.org/en/who-we-are/interfaith-council , προσπελάστηκε στις 04-11-18.

[2] http://marialuciauribe.blogspot.com/p/about-me.html, προσπελάστηκε στις 04-11-18.

[3] https://ethicseducationforchildren.org/en/who-we-are/staff, προσπελάστηκε στις 04-11-18.

[4] http://imkifissias.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2875&catid=61 , Ι.Μ.ΚΗΦΙΣΣΙΑΣ, ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ & ΩΡΩΠΟΥ, προσπελάστηκε στις 04-11-18.

Πηγή: Ακτίνες

Στην εκπομπή “Κρήτη Σήμερα” μίλησε ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ειρηναίος, ο οποίος ήταν καλεσμένος της Νικολέτας Σφακιανάκη.

Μία από τις ξεκάθαρες προγραμματικές δεσμεύσεις των σημερινών κυβερνώντων ήταν η κατάργηση του νόμου 4177/2013, που προέβλεπε ανοιχτά καταστήματα επί οχτώ Κυριακές του χρόνου. Μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης, ο τότε υπ. Εργασίας Πάνος Σκουρλέτης δήλωνε, την άνοιξη του 2015, ότι «η νέα ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη δεσμευτεί με τις προγραμματικές της δηλώσεις για την κατάργηση του υφιστάμενου μνημονιακού πλαισίου στο αμέσως επόμενο διάστημα», και πως, «η γενικευμένη απελευθέρωση της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές καταστρατηγεί την έννοια της Κυριακής αργίας για τους εργαζόμενους».

Αντ’ αυτού, με τα άρθρα 49 και 50 του πολυνομοσχεδίου του Μάιο του 2017 (ν.4472/2017) επιτρέπεται η προαιρετική λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές σε όλο τον Δήμο της Αθήνας, σε περιοχές του Δήμου Πειραιά και της Νότιας Αττικής, καθώς και στο ιστορικό κέντρο του Δήμου Θεσσαλονίκης από τον μήνα Μάιο έως και τον μήνα Οκτώβριο. Παράλληλα, για τις υπόλοιπες περιοχές της χώρας, η κυβέρνηση μετέθεσε την ευθύνη στους κατά τόπους περιφερειάρχες, δίνοντάς τους το δικαίωμα να αποφασίζουν για ανοικτά καταστήματα τις Κυριακές όλο τον χρόνο, τη στιγμή που καταργείται ο περιορισμός που υπήρχε για τα εμπορικά καταστήματα άνω των 250 τ.μ. , τα φρανσάιζ, τα πολυκαταστήματα, τα άουτλετ και τα εκπτωτικά χωριά.

Ο νόμος αυτός δεν σχετίζεται βέβαια με εξοικονόμηση δημοσιονομικών δαπανών, αλλά αποτελεί ευθεία απαίτηση των μεγάλων επιχειρήσεων και των πολυεθνικών. Αν η πείρα των οχτώ Κυριακών έδειξε ότι εξασθενίζει –έως και καταστρέφει– τους μικροεμπόρους και διαλύει το ανθρώπινο ωράριο των εργαζομένων, δε θέλει και πολλή φαντασία να καταλάβουμε τι θα γίνει με τις 32 ή τις 52 Κυριακές με ανοικτά τα καταστήματα. Σύντομα ο τζίρος θα μετατοπιστεί στα καταστήματα των πολυεθνικών, στα εμπορικά κέντρα και στα εκπτωτικά χωριά, με αποτέλεσμα την κατάργηση του υγιούς ανταγωνισμού μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων και τη μείωση του αριθμού των πρώτων προς όφελος των δεύτερων.

Με αριστερές, λοιπόν, υπογραφές, στα πλαίσια της εναρμόνισης με τις χώρες της Εσπερίας και με τις επιταγές της παγκοσμιοποίησης, άλλη μια μακραίωνη συνήθεια, συνυφασμένη στενά με τον –βιασμένο, πλέον- τρόπο ζωής μας, η αργία της Κυριακής, τείνει να εξαλειφθεί. Η καθίζηση των παραγωγικών δραστηριοτήτων, με την πτώση της βιοτεχνίας-βιομηχανίας, η ταχύτατη αστικοποίηση και η σταδιακή εξολόθρευση της μικρής και μεσαίας επιχείρησης που, παραδοσιακά, αργούσε τις Κυριακές, σε συνδυασμό με την ταυτόχρονη άνοδο της εστίασης (όπου η κυριακάτικη εργασία είναι δεδομένη) και την τουριστικοποίηση της χώρας, έχει ήδη κάνει την Κυριακή να μοιάζει με καθημερινή. Έτσι, μετά τη φοροεπιδρομή και την πτώση της εγχώριας ζήτησης, η μικρο-ϊδιοκτησία δέχεται άλλο ένα ακόμα χτύπημα κάτω από τη μέση, με την καθιέρωση ανοικτών καταστημάτων τις Κυριακές. Ταυτόχρονα, οι εμποροϋπάλληλοι, μετά τους μισθούς-χαρτζιλίκι, θα πρέπει να αποδεχτούν την απώλεια χρόνου με την οικογένεια και τους φίλους, την αδυναμία για πολιτιστικές δραστηριότητες.

Παράλληλα, ο πολίτης-καταναλωτής εθίζεται στην αγορά των μεγάλων αλυσίδων, των πολυεθνικών πολυκαταστημάτων, στην ευκολία τού να ψωνίζει όποτε θέλει, στην παγίδα του ψωνίζω, άρα υπάρχω. Προωθείται, έτσι, ο τύπος ανθρώπου που αγοράζει προϊόντα για να νιώσει λιγότερο δυστυχισμένος. Η αποδέσμευση, από την άλλη από τον καταναλωτικό τρόπο ζωής, ταιριάζει με τις (χαμένες) Κυριακές και βρίσκεται στη διασύνδεση με τις τέχνες, τη δημιουργία, τη μεταφυσική αναζήτηση, με το μεγαλείο της παρέας. Τελευταία ευκαιρία και διέξοδος για εμάς η πίστη, η μακραίωνη πολιτιστική μας παράδοση, η επιδίωξη σύσφιξης των μεταξύ μας σχέσεων, φιλικών και συγγενικών. Εγκλωβισμένοι ανάμεσα στην υλιστική Δύση και στο επεκτατικό ισλάμ, εξοντωνόμαστε πνευματικά και αποβλακωνόμαστε καταναλωτικά.

Άρα, δεν μας απομένει κάτι άλλο να κάνουμε: Την Κυριακή δεν δουλεύουμε και δεν ψωνίζουμε.

Πηγή: ardin-rixi.gr, Ακτίνες

Στην εκπομπή της TRT "Κεντρική Ελλάδα Καλησπέρα" και καλεσμένος του Σωτήρη Πολύζου ήταν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης κ. Ιερώνυμος.

Ο Σεβασμιώτατος σε μία εφ όλης της ύλης συνέντευξη μεταξύ άλλων μίλησε για την Συνταγματική αναθεώρηση και τις σχέσεις Εκκλησίας - Πολιτείας.

«Η δική μου αίσθηση είναι ότι το πρόβλημα των σχέσεων Εκκλησίας - Πολιτείας πάντοτε χρησιμοποιήθηκε ως ένα πυροτέχνημα. Και αυτό το πυροτέχνημα το θυμούνται πολύ συχνά πυκνά όταν τους συμφέρει. Το θέμα των σχέσεων Εκκλησίας - Πολιτείας, ειδικά εδώ στην Ελλάδα, εγώ αισθάνομαι ότι είναι λυμένο, και μάλιστα είναι λυμένο γιατί ως προς το μεν Σύνταγμα λέγονται τέτοια και τόσα που δεσμεύουν το κράτος πολύ λίγο'' τόνισε χαρακτηριστικά ο Σεβασμιώτατος.

Σε άλλο σημείο ο Μητροπολίτης Λαρίσης ανέφερε: ''Αν θέλετε να δούμε τί είναι αυτό το οποίο παιδεύει εκκλησιαστικά το κράτος; Είναι το προοίμιο του Συντάγματος, «Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος», το οποίο δεν είναι τίποτα άλλο παρά η έναρξη των επαναστατικών κειμένων, είναι η ιστορία μας, είναι η βάση μας. Αυτό το προοίμιο δεν είναι κάτι το οποίο προκαλεί, αλλά είναι κάτι το οποίο βάζει ένα ορθόδοξο πρόσημο.»

«Το δεύτερο είναι το άρθρο 3 του Συντάγματος το οποίο λέει ότι επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού και αυτό όπως έχει ερμηνευθεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας δεν παράγει ουσιαστικά καμία επίπτωση έναντι των άλλων θρησκειών'' συμπλήρωσε ο κ. Ιερώνυμος.

«Ιστορικά ποτέ δεν παρενέβη η Εκκλησία στην Πολιτεία, πάντα η Πολιτεία παρενέβαινε στην Εκκλησία και είτε εκθρόνιζε, είτε έθετε εκποδών, είτε δημιουργούσε καταστάσεις τέτοιες ώστε μέσω συκοφαντιών να φύγουν από την μέση Μητροπολίτες, είτε ανεβοκατέβαζε Αρχιεπισκόπους και συνεπώς δημιουργούσε μία κατάσταση τέτοια που έβγαζε την Εκκλησία από την ηρεμία στην οποία πρέπει να είναι, μόνο και μόνο για να παρέμβει η Πολιτεία στα της Εκκλησίας'' πρόσθεσε ο Σεβασμιώτατος.

Επίσης ο Μητροπολίτης Λαρίσες κ. Ιερώνυμος σημείωσε: ''Το άρθρο 3 είναι η «λυδία λίθος» που εγγυάται την ανεξαρτησία της Εκκλησίας από την πολιτειακή παράμβαση. Αν θέλουν να το αλλάξουν ας αναλάβουν και τις ευθύνες. Πολλές φορές στα θέματα του Συντάγματος, ακριβώς επειδή το Σύνταγμα ξέρει να οικονομεί τον εαυτό του και δεν είναι κείμενο ευρείας εκτάσεως, έχει λύσει τα προβλήματά του και δεν χρειάζεται να αλλάξει. Εκείνο το οποίο πολλές φορές καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε είναι η ρύθμιση των επιμέρους σχέσεων, αυτό το κάνει κοινός νόμος και δεν υπάρχει πρόβλημα.»

Κλείνοντας ο Μητροπολίτης Λαρίσης υπογράμμισε: «Οι σχέσεις μας είναι ρυθμισμένες άριστα και δεν καταλαβαίνω τι πρέπει να αλλάξει ενδεχομένως, τι πρέπει να διορθώσουμε, ώστε να ωφεληθεί η κοινωνία. Ίσα ίσα έχω πολλές αμφιβολίες και μεγάλα ερωτηματικά μήπως η παραμικρή αλλαγή συνεπιφέρει οπισθοδρόμηση της κοινωνίας σε εποχές σκοτεινές και ζοφερές».

Πηγή: TRT Channel, Ρομφαία

Σήμερα (7 Αυγούστου 2018) αποκαλύφθηκε ότι η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, συνεβλήθη με την εταιρεία A.B.R. (Advanced Bioscience Resources – Πόροι Προηγμένης Βιοτεχνολογίας), η οποία έχει ως αντικείμενο δραστηριότητας την προμήθεια εμβρυϊκών ιστών. Αυτό αποκαλύφθηκε από το κανάλι ενημέρωσης CNS News την 25η Ιουλίου 2018, και σύμφωνα με πηγές του καναλιού, έγινε προκειμένου να προμηθευτεί από αυτή “φρέσκα” εμβρυϊκά τεμάχια (ανθρωπίνου σώματος), για τη διεξαγωγή πειραμάτων, που περιλαμβάνουν μεταμόσχευση κυττάρων ανθρώπινου εμβρυικού ιστού σε εξανθρωποποιημένα ποντίκια έτσι ώστε αυτά να έχουν πλέον ένα “λειτουργικώς ανθρώπινο ανοσολογικό σύστημα.”

Η εταιρεία αυτή (ABR) προσφάτως είχε συμπεριληφθεί σε έρευνα του F.B.I. (Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών), για ποινικά αδικήματα σχετιζόμενα με την παράνομη διακίνηση μελών ανθρωπίνου σώματος (εμβρύων), με σκοπό το κέρδος.

Και προκειμένου να απόκτησει “φρέσκους” ανθρωπίνους ιστούς και να δημιουργήσει χιμαιρικούς οργανισμούς[1], με ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα, ο F.D.A. επέλεξε την A.B.R., διότι όπως υποστηρίζεται “είναι η μόνη εταιρεία στις Ηνωμένες Πολιτείες ικανή να προμηθεύσει ιστό κατάλληλο για έρευνα που αφορά ανθρωποποιημένα ποντίκια. (ΗΜ,Humanized mice)

Καμία άλλη εταιρεία ή οργανισμός δεν είναι σε θέση να ικανοποιήσει τη συγκεκριμένη ανάγκη. Ο ανθρώπινος ιστός λαμβάνεται από μωρά τα οποία εκτρώνονται σε επιλεγμένου τύπου αμβλώσεις, όπως σημειώνεται από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Χάρβαντ, και σύμφωνα με το CNS News. Ως εκ τούτου, προσθέτει το κανάλι “παρέχοντας ένα συμβόλαιο με σκοπό την απόκτηση ανθρώπινου εμβρυϊκού ιστού, για να χρησιμοποιηθεί στη δημιουργία ποντικών με ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα, το F.D.A. χρησιμοποιεί χρήματα προερχόμενα από ομοσπονδιακούς φόρους, και δημιουργεί απαίτηση για ανθρώπινα μέλη, τα οποία θα λαμβάνονται από μωρά που σκοτώθηκαν με έκτρωση”.

Σύμφωνα με την ίδια την Α.Β.R., αυτά τα όργανα των εκτρωμάτων παραλαμβάνονται αμέσως μετά την άμβλωση, από τεχνικούς που αναμένουν στον ίδιο χώρο, προκειμένου να περισυλλέξουν τους επίμαχους ανθρώπινους ιστούς. Η εταιρεία A.B.R. είναι γνωστή για τη συνεργασία με πολλές από τις εγκαταστάσεις της Plannet Parenthood[2] στις Ηνωμένες Πολιτείες για την συλλογή μελών εμβρύων που κατέληξαν από έκτρωση.

Υπενθυμίζεται ότι το έτος 2015, το Κέντρο για την Ιατρική Πρόοδο (Center for Medical Progress) έβγαλε στον αέρα αρκετά βίντεο ( που τράβηξε από κάμερες κρυφής καταγραφής) , εκθέτοντας την Plannet Parenthood, και εν γένει την Βιομηχανία των Εκτρώσεων, για τη συμμετοχή τους στην πώληση μερών σώματος εμβρύων. Με την κάμερά του, το Center for Medical Progress κατέγραψε την Perrin Larton (Περίν Λάρτον), επικεφαλής της A.B.R. στον τομέα υπηρεσιών προμήθειας ανθρωπίνων μελών, να δηλώνει σε βίντεο ότι η A.B.R. ΔΕΝ λαμβάνει τη συγκατάθεση των ασθενών-μητέρων, αλλά κάνει όλη την “συγκομιδή” (sic) των ανθρωπίνων οργάνων μόνη της”.

Στο βίντεο που ακολουθεί, ακούγεται να ομολογεί ότι:

“Δεν εμπλεκόμαστε σε κανένα σημείο στο κλινικό μέρος. Η κλινική αναλαμβάνει όλο το ζήτημα της συγκατάθεσης. Το μόνο πράγμα που κάνουμε είναι μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας (σ.μ. εννοεί της έκτρωσης), να πάρουμε δείγμα αίματος από την μητέρα που κάνει την “δωρεά” (sic) για ορολογικό έλεγχο. Σε αυτό εξαντλείται όλη η επαφή μας με την ασθενή... Συνήθως στεκόμαστε ακριβώς έξω από την πόρτα... και είμαστε στο χώρο του εργαστηρίου..., στη συνέχεια παίρνουμε τον ιστό, ο ιατρός επιβεβαιώνει ότι έχει ολοκληρωθεί ο τερματισμός... (σ.μ. της ζωής του εμβρύου), και ακριβώς μετά λαμβάνουμε τον ιστό...” (βλ. Βίντεο στο 16:10)

Εκ μέρους της A.B.R., η Larton, είπε στους ερευνητές του Center for Medical Progress, ότι έχουν τη δυνατότητα (και τα προτιμούν ως ποιοτικότερα-καθαρότερα) να λαμβάνουν τα όργανα εμβρύων, που έχουν φθάσει ως τις 22 εβδομάδες κύησης, επειδή οι ιατροί που πραγματοποιούν εκτρώσεις δεν χρησιμοποιούν ως τότε εμβυοκτόνες ουσίες (ώστε να προγηθεί της έκτρωσης η ενδομήτρια θανάτωση του εμβρύου) , αλλά τις χρησιμοποιούν συνήθως μετά από αυτό το σημείο της κύησης, εννοώντας δηλαδή ότι υπάρχει και πιθανότητα το παιδί να γεννηθεί ζωντανό την 22 εβδομάδα, Η Larton επίσης αποκάλυψε ότι μπορούν να δρομολογήσουν τον ανθρώπινο ιστό εκτός των εγκατάσεων έκτρωσης, μέσα σε περίπου πέντε (5) λεπτά.

Ακολουθεί ο σχετικός διάλογος:

Αγοραστής: “Πόσο χρόνο από τη διακοπή της κυκλοφορίας” (θανάτωση)

A.B.R.: “Μέχρι τη στιγμή που θα σας στείλουμε τον ιστό;”

Αγοραστής: “Ναι”

A.B.R.: “Άμεσα, όπως είπα, είμαστε μέσα στο εργαστήριο, ώστε το βγάζουμε έξω (εννοεί από το σώμα του μωρού), εντός πέντε λεπτών, εμείς έχουμε τα μέσα μας (εννοεί για την συντήρηση και μεταφορά) και είναι έτοιμο να φύγει έξω. Ναι!”

(βλ. Βίντεο στο 20:09)

Το CMP επίσης αποκαλύπτει ότι οι εγκαταστάσεις εκτρώσεων, λαμβάνουν έως και 100 δολάρια, για κάθε δείγμα ιστού, απλώς για την λήψη της “συγκατάθεσης” του ασθενούς. Παρόλα αυτά, ακόμα και αυτή η διαδικασία τελεί υπό αμφιβολία, καθώς το CNS News αναφέρει:

“Το F.D.A. δεν απάντησε στην ερώτηση: “Οι μητέρες που συμφωνούν να δωρήσουν τους ιστούς των αγέννητων μωρών τους, για την έρευνα του F.D.A., ενημερώνονται ότι ο ιστός που αφαιρείται από τον εκτρωθέν μωρό τους θα μεταμοσχευθεί σε ένα ποντίκι;”

Το F.D.A. ισχυρίζεται ότι οι ερευνητές του θα αποκτούν τους εμβρυϊκούς ιστούς από μία μη Κερδοσκοπική Οργάνωση, η οποία έχει παράσχει διαβεβαιώσεις οτι βρίσκεται σε πλήρη συμμόρφωση με τις νόμιμες προϋποθέσεις και σχετικές διατάξεις που αφορούν την επιστημονική έρευνα που εμπλέκει ανθρώπινους ιστούς εμβρύων. Παρά ταύτα η A.B.R., η οποία επιλέχθηκε από τον F.D.A. ως οργανισμός παροχής ιστού, βρίσκεται υπό έρευνα από το F.B.I για την τέλεση ποινικών αδικημάτων.

Και αυτό γίνεται για έναν πολύ σοβαρό λόγο.

Το Live Action News, σημείωσε σε προηγούμενο άρθρο[3] ότι, έγγραφα που παραδόθηκαν στο Αμερικανικό Κογκρέσο, αποδεικνύουν ότι η A.B.R. πλήρωσε 240 δολάρια στην Planned Parenthood της περιφέρειας Νοτιοδυτικού Ειρηνικού, για τέσσερα (4) έμβρυα, και στη συνέχεια επανήλθε και χρέωσε επιπλέον 6.825 δολάρια για είκοσι (20) δείγματα, από τα συγκεκριμένα εκτρώματα. Τουλάχιστον ένα από τα έμβρυα που σκοτώθηκαν ήταν 20 εβδομάδων (σ.μ. 5 μηνών κυοφορίας). Όπως πάλι η Live Action News, ανέφερε πρόσφατα[4], η A.B.R. δεν είναι σε καμία περίπτωση η μόνη εταιρεία που διερευνάται από το F.B.I. Και άλλες Υπηρεσίες ερευνώνται για παρόμοιες παράνομες πρακτικές:    

“Νωρίτερα αυτόν τον χρόνο, ο Grassley έγραψε στον Γενικό Εισαγγελέα Jeff Sessions και στον James Comey (Διευθυντής του F.B.I. τη δεδομένη σττιμή), ζητώντας απαντήσεις για ερωτήματα που ήταν ακόμη σε εκκρεμότητα. Έκανε μιά λίστα στην οποία συμπεριλαμβάνονταν διάφορα παραρτήματα της Planned Parenthood όπως Planned Parenthood Federation of America, Planned Parenthood Mar Monte, Planned Parenthood Los Angeles, Planned Parenthood Northern California, Planned Parenthood of the Pacific Southwest, Stem Express, LLC, και η Advanced Bioscience Resources, Inc., and Novogenix Laboratories, LLC, και τόνισε ότι η λίστα βασίζεται σε πληροφόρηση, η οποία περιλαμβάνεται σε σχετικά Έγγραφα της Επιτροπής (Majority Staff Report to the Committee”

To CNS News σημειώνει ότι το House Select Investigative Panel on Infant Lives, το οποίο και κατήγειλλε την A.B.R. για πιθανή διάπραξη ποινικών αδικημάτων, κατέγραψε στα έγγραφά του ότι η A.B.R. “περισυνέλεξε εμβρυικό ιστό από δύο συνεργαζόμενες με τηνPlanned Parenthood κλινικές, καθώς επίσης και από άλλες επτά ανεξάρτητες, μεταξύ των ετών 2005 και 2016.

Συνοψίζοντας, ανθρώπινες υπάρξεις σκοτώνονται από την Planned Parenthood και τους ομόφρονές της, προκειμένου το F.D.A, να είναι σε θέση να πραγματοποιήσει την “έρευνά” του με σκοπό να “βοηθήσει τους ανθρώπους”, χρησιμοποιώντας μια εταιρεία (ABR) που ερευνάται για διάπραξη ποινικών αδικημάτων. Όχι μόνο η Planned Parenthood λαμβάνει χρήματα φορολογουμένων για να προβεί σε αυτές τις πράξεις, αλλά επιπλέον και ο F.D.A. χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση (δηλαδή τους φορολογουμένους). Το CNS News γράφει: Το οικονομικό έτος 2018, ο N.I.H, ( Νational Institutes of Health) o οποίoς είναι μια ξεχωριστή Υπηρεσία από την F.D.A. αλλά επίσης μέρος του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας, εκτιμά ότι θα ξοδέψει 103 εκατομμύρια δολάρια στην έρευνα ανθρωπίνου εμβρυϊκού ιστού. Το οικονομικό έτος 2017, ξόδεψε 98 εκατομμύρια δολάρια[5].

Η Πρόεδρος της Live Action, κα Lila Rose, δήλωσε σήμερα[6] (07/08/2018):

Η αγορά από τον F.D.A. εμβρυϊκού ιστού από εκτρωθέντα μωρά είναι ανήθικη και τρομακτική, παραβιάζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και εμπλέκει τον αμερικανό πολίτη – φορολογούμενο, στο φρικτό εμπόριο τμημάτων ανθρωπίνων σωμάτων. Εγκαθιστώντας μιά επίσημη συνεργασία-συμβόλαιο για την απόκτηση ανθρωπίνου εμβρυϊκού ιστού, ο F.D.A. χρησιμοποιεί αμερικανικούς φόρους, για να πληρώσει για ανθρώπινα μέλη, τα οποία μπορούν να αποκτηθούν μόνο από εκτρωθέντα μωρά. Αυτά τα παιδιά δικαιούνταν φροντίδα και προστασία, αλλά αντιθέτως αποστερήθηκαν βιαίως από τα βασικά τους δικαιώματα και τώρα πωλούνται κομματιασμένα.

Η εταιρεία με την οποία η F.D.A. συνεργάζεται στις πράξεις αυτές, δηλαδή η A.B.R., βρίσκεται υπό ομοσπονδιακή έρευνα, για εγκληματική σύμπραξη με την Planned Parenthood, στην πώληση οργάνων εκτρωθέντων μωρών, με σκοπό το κέρδος. Καλούμε την F.D.A. να διακόψει το συμβόλαιο με την A.B.R. άμεσα,και επίσης να διακόψει τα πειράματα με τα σώματα των παιδιών που δολοφονήθηκαν με εκτρώσεις.

Πηγή: LiveAction.org

Επιπλέον (ενδεικτική ) πηγή για τους χιμαιρικούς οργανισμούς και την σχετική έρευνα:

https://amp.livescience.com/56309-human-animal-chimeras.html

7 Αυγούστου 2018

---------------------------------------------------

[1] Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία η Χίμαιρα ήταν ένα τέρας που εξέπνεε φωτιά, με σώμα κατσίκας, κεφάλι λιονταριού, και ουρά φιδιού ή κατά άλλες πηγές ήταν τρικέφαλος, αποτελούμενη από κεφαλή λέοντα, κατσίκας και δράκοντα. Oι χιμαιρικοί οργανισμοί περιέχουν γενετικό υλικό από δύο διαφορετικά είδη οργανισμών.

[2] H Plannet Parenthood είναι η μεγαλύτερη εταιρεία παροχής “υπηρεσιών” έκτρωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες, με εγκαταστάσεις σε όλη την επικράτειας της χώρας, τεράστιους τζίρους και μεγάλη πολιτική επιρροή.

[3] https://www.liveaction.org/news/congressional-report-aborted-baby-with-down-syndrome-has-brain-sold-for-325/

[4] https://www.liveaction.org/news/breaking-fbi-investigate-planned-parenthood-baby-parts-trafficking/

[5] https://report.nih.gov/categorical_spending.aspx

[6] https://www.liveaction.org/live-action-condemns-fda-acquiring-aborted-baby-parts-to-create-mice-with-human-immune-systems/

Πηγή: Αφήστε με να ζήσω!

Η διεστραμμένη λογική του "Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων": Μπορείτε να προσβάλλετε τον Χριστιανισμό, αλλά όχι τον μουσουλμανισμό...

Δύο πρόσφατες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΣΔΑ) αποδεικνύουν όχι μόνο ότι πρόκειται για μια πολιτική και υποκριτική οργάνωση. Δείχνουν επίσης τα σοβαρά δομικά ελαττώματα του δικαίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων γενικά.

Στις 25 Οκτωβρίου, το ΕΣΔΑ εξέδωσε απόφαση υπέρ της Αυστρίας και εναντίον μιας αιτούσας, της Frau S., (κυρία Σ) η οποία είχε διωχθεί επειδή είχε πει το 2008 ότι ο προφήτης Μωάμεθ "ήταν παιδεραστής" επειδή είχε παντρευτεί ένα κορίτσι έξι ετών. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι η ποινική δίωξη που ακολούθησε εναντίον της παραβίασε το δικαίωμά της στην ελευθερία του λόγου, το οποίο κατοχυρώνεται στο άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Το Δικαστήριο διαπίστωσε εναντίον της και υπέρ της Αυστρίας, η οποία την είχε καταδικάσει για υποκίνηση θρησκευτικού μίσους. 

Στις 17 Ιουλίου, το ίδιο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αντίθετα, έκρινε υπέρ των Ρωσίδων αιτουσών από τη γνωστή σήμερα "μπάντα" «Pussy Riot» και εναντίον του ρωσικού κράτους, το οποίο τις καταδίκασε επειδή ενθάρρυναν θρησκευτικό μίσος διοργανώνοντας μια παράσταση μια «πανκ προσευχή» στον καθεδρικό Ναό του Σωτήρος Χριστού της Μόσχας το 2012. Η υπόθεση αυτή εξετάστηκε βάσει τριών διαφορετικών άρθρων της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, αλλά εξεδόθησαν δύο αποφάσεις υπό το ίδιο άρθρο 10 στις οποίες οι δικαστές αργότερα δήλωσαν ότι δεν μπορούσαν να προστατεύσουν την κυρία Σ. Στην υπόθεση Pussy Riot, το δικαστήριο διαπίστωσε ότι το δικαίωμα των κοριτσιών στην ελευθερία έκφρασης βάσει του άρθρου 10 παραβιάστηκε.

Με άλλα λόγια, σύμφωνα με το δικαστήριο του Στρασβούργου, επιτρέπεται να προσβάλλετε τη χριστιανική θρησκεία, αλλά όχι τη μουσουλμανική θρησκεία. Είναι δύσκολο να σκεφτούμε μια πιο προφανή περίπτωση διπλών προτύπων από αυτό. Ακόμη χειρότερο και όπως τόνισε ο Gregor Puppinck του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δικαίου και Δικαιοσύνης στο Στρασβούργο, είναι σαφές ότι το δικαστήριο έκρινε υπέρ της Αυστρίας και κατά της Frau S., υπό το φόβο των μουσουλμάνων. Σε πολλές παραγράφους της απόφασης, υπερασπίζεται η καταδίκη της γυναίκας από την Αυστρία στο όνομα του στόχου της προστασίας της "θρησκευτικής ειρήνης". Αυτό δεν μπορεί να σημαίνει τίποτα άλλο εκτός από ότι η ειρήνη θα μπορούσε να απειληθεί από τους μουσουλμάνους εάν οι Αυστριακοί προσβάλλουν τον προφήτη τους. Με άλλα λόγια, το δικαστήριο αποτυγχάνει στον πρωταρχικό του ρόλο, ο οποίος σίγουρα είναι να προστατεύσει το δικαίωμα του λόγου ενάντια στις απειλές βίας εναντίον του.

Τα διπλά πρότυπα είναι ακόμα πιο προκλητικά φανερά, από το γεγονός ότι η Frau S. αναφερόταν σε γεγονότα. Τα αυστριακά δικαστήρια αποφάσισαν ότι το γεγονός ότι ο Μωάμεθ είχε παντρευτεί ένα μικρό κορίτσι και ολοκλήρωσε το γάμο όταν αυτό ήταν εννιά, δεν δικαιολογούσε να τον ονομάσει παιδόφιλο. Αντιθέτως, δεν υπάρχουν επίδικα πραγματικά περιστατικά στην υπόθεση Pussy Riot, των οποίων η δράση στον καθεδρικό ναό ήταν καθαρά σχεδιασμένη ώστε να σοκάρει.

Η επικύρωση της καταδίκης της Frau S. είναι επίσης αντίθετη με μια άλλη απόφαση του ΕΣΔΑ, στην προκειμένη περίπτωση όσον αφορά τη Λιθουανία. Τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους, το δικαστήριο αποφάνθηκε υπέρ μιας εταιρείας ειδών ένδυσης που είχε χρησιμοποιήσει ασεβείς εικόνες του Ιησού Χριστού και της Παναγίας για να προωθήσει τις πωλήσεις της. Και αυτή απέφυγε την καταδίκη στο όνομα της ελευθερίας του λόγου σύμφωνα με το άρθρο 10. Έτσι, το ΕΣΔΑ είναι διατεθειμένο να προστατεύει την βλασφημία ή την προσβλητική ελευθερία λόγου, ακόμη και αν ο στόχος είναι καθαρά εμπορικός και όχι πολιτικός - αλλά μόνο αν το αδίκημα είναι εναντίον των χριστιανών και όχι κατά των μουσουλμάνων.

Αυτές οι μεγάλες ασυνέπειες δείχνουν τα δομικά ελαττώματα του δικαίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είναι μια σειρά γενικευμένων δηλώσεων σχετικά με τα δικαιώματα που πρέπει να απολαμβάνουν οι άνθρωποι. Επειδή είναι αναγκαστικά γενικές δηλώσεις, αυτά τα "δικαιώματα" γίνονται νόμος μόνο μετά από απόφαση ενός δικαστή σε μια συγκεκριμένη περίπτωση. Επειδή ο δικαστής έχει μόνο αυτές τις γενικές δηλώσεις για να συνεχίσει, και όχι μια συγκεκριμένη νομοθετική πράξη, μπορεί να κρίνει περισσότερο ή λιγότερο την υπόθεση σύμφωνα με την προσωπική του γνώμη. Είναι στην ίδια τη φύση αυτών των δικαστηρίων των "ανθρωπίνων δικαιωμάτων" ότι δίνουν υπερβολικά υπερβολική εξουσία στους δικαστές.

Στα κανονικά νομικά συστήματα, ο νόμος αποτελείται από λεπτομερή εθνική νομοθεσία και συγκεκριμένες αποφάσεις (νομολογία). Ο ρόλος του δικαστή είναι να εφαρμόζει το νόμο όπως είναι: δεν έχει περιθώρια προσωπικών ελιγμών. Αντίθετα, στα δικαστήρια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως και στο Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών, είναι οι δικαστές που κάνουν το νόμο. Πρόκειται για μια πολύ άσχημη κατάσταση διότι μετατρέπει τα δικαστήρια σε πολιτικά μέσα και τους δικαστές σε πολιτικούς, όπως βλέπουμε κάθε φορά που υπάρχει νέος διορισμός στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ.

Η κατάσταση στο Στρασβούργο είναι χειρότερη από ό, τι στις ΗΠΑ, διότι η μεγάλη πλειοψηφία των δικαστών του ΕΣΔΑ δεν υπήρξαν ποτέ πριν δικαστές. Μπορεί να έχουν πτυχίο νομικής, αλλά συνήθως δεν έχουν καθίσει ποτέ στην έδρα πριν πάνε στο Στρασβούργο. Πολύ συχνά, ήταν δημόσιοι υπάλληλοι. Αυτό σημαίνει ότι αναλαμβάνουν αυτή την δουλειά χωρίς την πολύ συγκεκριμένη εκπαίδευση και εμπειρία που όλοι οι δικαστές θα πρέπει να έχουν. Αντ’ αυτού, συχνά προσεγγίζουν τη δουλειά τους με μια πολιτική ατζέντα: αυτό ήταν, για παράδειγμα, περίπτωση μιας Βελγίδας δικαστού που έγινε αντιπρόεδρος του δικαστηρίου και η οποία ανέλαβε το διορισμό της με τη δέουσα αποφασιστικότητα να εφαρμόσει «προοδευτικές» πολιτικές.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα έχει τόσο εύκολα καταπατηθεί από «προοδευτικούς» πολιτικούς, οι οποίοι έχουν προωθήσει μια σειρά πολιτικών ζητημάτων τα οποία θα πρέπει να αποφασίζονται από τα εθνικά κοινοβούλια μετά από δημόσιο διάλογο και σε συμφωνία με την κοινή γνώμη. Πολλές πρακτικές που είτε δεν υπήρχαν είτε ήταν παράνομες κατά την κατάρτιση της Σύμβασης το 1950, έχουν πλέον επιβληθεί από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κατά των εθνικών νομοθεσιών – η άμβλωση, η τεχνητή γονιμοποίηση, διάγνωση πριν από την εμφύτευση (απόφαση που δίδει το δικαίωμα στην ευγονική, δηλώνοντας το δικαίωμα των αιτούντων να φέρουν ένα παιδί στον κόσμο που δεν επηρεάζεται από την ασθένεια που μεταφέρουν), το δικαίωμα άσκησης βίαιου σαδομαζοχισμού, το δικαίωμα των τρανσεξουαλικών να παντρευτούν, το δικαίωμα σε παρένθετη μητρότητα, το δικαίωμα αυτοκτονίας (σύμφωνα με το άρθρο 8 σχετικά με τον σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής) και της αντίρρησης συνείδησης στη στρατιωτική θητεία. Στην τελευταία αυτή απόφαση, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ECHR) έκρινε ότι οι δικαστές έχουν ειδικά το δικαίωμα να αλλάξουν το νόμο λέγοντας ότι «πρέπει να έχει μια δυναμική και εξελικτική προσέγγιση».

Τρία πράγματα είναι σαφή από αυτόν τον κατάλογο. Πρώτον, αυτά τα είδη δικαιωμάτων δεν είναι σαφώς τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα τα οποία οι συγγραφείς της Ευρωπαϊκής Συνέλευσης του 1950 σκέφτηκαν ότι χρειάζονται προστασία κατά των δικτατορικών κρατών. Είναι μάλλον μοντέρνες επιλογές lifestyle. Δεύτερον, το γεγονός ότι αυτές οι κοινωνικές αλλαγές έχουν προωθηθεί από το ΕΣΔΑ σημαίνει ότι ζούμε κάτω από μια κυβέρνηση δικαστών - μη εκλεγμένων δικαστών που κάνουν τους νόμους σε θέση εκλεγμένων νομοθετικών σωμάτων. Τρίτον, εάν το ΕΣΔΑ συνεχίσει στην ίδια πορεία που υιοθέτησε για δεκαετίες, τότε η Ευρώπη θα έχει ουσιαστικά νόμο που θα απαγορεύει τη βλασφημία εναντίον του Ισλάμ, αλλά όχι κατά του Χριστιανισμού. Έτσι, το Δικαστήριο θα έχει προδώσει αποφασιστικά το αίτημά του να ενεργεί στο όνομα των καθολικών αξιών. Υπό αυτές τις συνθήκες, θα πρέπει να κλείσει.

Πηγή: Russia Today, Κόκκινος Ουρανός

[Το κείμενο αυτό αναρτήθηκε στο facebook, αλλά μεταφέρεται και εδώ επειδή είχε εντυπωσιακή απήχηση]

1. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δεν ήταν ούτε έμπορος ναρκωτικών, ούτε χρήστης. Ναι, είχε συλληφθεί το 2008, αλλά είχε αθωωθεί πανηγυρικά. Ίσως βέβαια πήγε καμιά φορά αδιάβαστος στο σχολείο. Οι συγγενείς του δια δικηγόρου λαμβάνουν νομικά μέτρα εναντίον όσων ευθύνονται για την “διαρροή” της ψευδούς είδησης.

2. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δεν ανήκε σε καμία οργάνωση. Καμία απολύτως.

3. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δεν έριξε κατά αστυνομικών. Δεν έριξε κατά κανενός. Έριξε στον αέρα με το κυνηγητικό του όπλο τύπου Saiga που μοιάζει οπτικά με Καλάσνικοφ αλλά δεν είναι Καλάσνικοφ (πηγή). Έριξε λοιπόν στον αέρα με άσφαιρα, δηλαδή αβολίδωτα. Μόνο για τον κρότο.

4. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας είχε όνειρο να χτιστεί μια μεγάλη εκκλησία στο χωριό του.

5. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας ήταν στοχοποιημένος από την αλβανική αστυνομία. Στις 26.10 είχε προσαχθεί στο τμήμα. Χωρίς λόγο. Έτσι. Του είπαν να μην τολμήσει να ξαναβάλει τη μεγάλη του σημαία στον λόφο. Την έβαλε.

6. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δεν έριξε κατά αστυνομικών. Το ξαναλέω για εμπέδωση. Αν ήθελε, μπορούσε. Είχε την ευκαιρία. Δεν ήθελε.

7. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας ετράπη σε φυγή όταν κατάλαβε ότι θα τον κυνηγήσουν. Τον πυροβόλησαν μέσα στο χωριό. Ανέβηκε στο βουνό. Έφυγε πολύ μακρυά. Συνάντησε και μίλησε με έναν βοσκό για 45 λεπτά. Θα μπορούσε να προχωρήσει και να περάσει τα σύνορα προς Ελλάδα. Το χωριό του απέχει μόνο 6 χιλιόμετρα από τα σύνορα. Κάποια στιγμή μετάνιωσε και άρχισε να επιστρέφει. Αποφάσισε ότι ήταν η ώρα του να πεθάνει από τα πυρά των Αλβανών. Πάνω από 200 αστυνομικοί είχαν ήδη καταλάβει τα γύρω βουνά στο μεταξύ. Μαζί με ελικόπτερο και drone. Το drone υποθέτω ότι κατέγραψε τον θάνατο σε βίντεο. Ευκαιρία να το ζητήσουν οι ελληνικές αρχές.

8. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας πέθανε με γαλήνιο πρόσωπο, με χαμόγελο και με τα χέρια ανοιχτά και ψηλά κοιτώντας στα μάτια τους εκτελεστές του. Ο έμπειρος Έλληνας ιατροδικαστής που τον είδε για 5 λεπτά (τόσο του επετράπη) είπε ότι δεν έχει δει ποτέ ξανά στην ζωή του τέτοιον νεκρό!

9. Χτυπήθηκε σε δύο σημεία, κοντά στην καρδιά. Τα διαμπερή τραύματα οι Αλβανοί τα έραψαν έχοντας πλύνει το σώμα του, ώστε να μην είναι δυνατή βαθύτερη εξέταση. Όπως είπε ο Έλληνας ιατροδικαστής, χτυπήθηκε από απόσταση 10-15 μέτρων. Ράψιμο τραυμάτων δεν έχει γίνει ποτέ σε νεκρό!

10. Τα δύο χτυπήματα στο αλβανικό περιπολικό είναι σε διαφορετικά σημεία (ένα δεξιά και ένα αριστερά). Εκτός της περίπτωσης να έκανε σβούρα το αυτοκίνητο, δεν είναι δυνατόν να προκλήθηκαν από έναν άνθρωπο σε μία ανταλλαγή πυρών. Είτε προέρχονται από ανταλλαγή πυρών με δύο υπόπτους (δηλαδή σε διαφορετικό περιστατικό), είτε κάτι άλλο συμβαίνει.

11. Στο βίντεο ολίγων δευτερολέπτων μέσα στο χωριό, οι πυροβολισμοί που ακούγονται είναι οι πρώτοι που έπεσαν εκείνη την ημέρα (διότι ένα δευτερόλεπτο πριν ακουστούν, φαίνονται να περπατούν αμέριμνα δύο παιδιά στον δρόμο σαν να δεν συμβαίνει τίποτα, όπως δείχνει το ίδιο το βίντεο) και δεν τους ρίχνει ο Κωνσταντίνος (διότι μόλις ακούγονται σκύβει ενστικτωδώς, ενώ το όπλο του δεν το κρατάει σε στάση βολής).

12. Αφού είχε σκοτωθεί, αστυνομικοί πήγαν στο σπίτι του, απείλησαν τους γονείς του, έστρεψαν τα όπλα εναντίον τους απειλώντας τους και κατέστρεψαν τα πάντα εκεί για περαιτέρω εκφοβισμό.

13. Όσο επικίνδυνος και αν ήταν, σε τέτοιες συνθήκες το πολύ να τον αφήσεις να τελειώσουν οι σφαίρες του και μετά τον συλλαμβάνεις. Αυτά σε σοβαρές χώρες βέβαια. Επίσης, κάνεις σοβαρή έρευνα στην περιοχή με τους κάλυκες που θα βρεις.

14. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας είχε διπλή υπηκοότητα. Είχε οικογένεια με ένα παιδί. Ζούσε τα τελευταία 5 χρόνια στο χωριό του ως σιδεράς. Έκανε δωρεάν όλα τα μερεμέτια στο σχολείο του χωριού και γενικά ήταν παρών οπότε του το ζητούσαν. Ήταν σχετικά φτωχός άνθρωπος που ούτε το αυτοκίνητο του δεν είχε χρήματα να φτιάξει και κινούταν με λεωφορείο. Είχε πάθος για τη ζωή και μάθαινε στα παιδιά του σχολείου τον ελληνικό εθνικό ύμνο. Μ’ αυτό χαιρόταν.

(Για την κατάσταση της ελληνικής εθνικής μειονότητας και των δικαιωμάτων της τα είπαμε σε προηγούμενη ανάρτηση)

Στη φωτογραφία, ο Σταυρός και η σημαία που έφτιαξε ο ίδιος και τοποθέτησε στον λόφο του χωριού του.

Πηγές:

Με τον γαμπρό του Κωνσταντίνου όπου αναφέρονται αρκετά από τα παραπάνω στοιχεία (3, 4, 6, 7, 8, 9, 11)

Με Σόμπολο και Συρίγο (9, 10)

Πηγή: Αντίβαρο, Αβέρωφ

Τιμάμε σήμερα, αδελφοί μου αγαπητοί, έναν άσημο ιερομόναχο, έναν φτωχό παπαδάκο, έναν ολιγογράμματο κληρικό, έναν φιλάσθενο άνθρωπο. Υπήρξε κρυμμένος, αφανής, άδοξος, άγνωστος στους πολλούς, ενίοτε παρεξηγημένος, κυνηγημένος, δίχως εξωτερικά φανταχτερά προσόντα, λογιότητα, ρητορεία, υψηλές γνωριμίες, παρεμβάσεις στην κοινωνική ζωή δυναμικές, μεγάλη συνοδεία και δημοσιότητα. Πού τον βρήκε ο Θεός; Τι ήταν αυτό που τον ανέδειξε; Αμέσως θα πούμε πως ήλκυσε τη χάρη του Θεού, η μεγάλη και παντοτεινή αγάπη του προς Αυτόν και τα πλάσματα του και η συνεχής και γνήσια ταπεινοφροσύνη του. “Επί τίνα επιβλέψω, ει μη επί τον πράον και ταπεινόν τη καρδία”. Εκεί αναπαύεται το πνεύμα του Θεού κι εκεί σκηνώνει η χάρη του.

Ο πιστός, φιλόθεος, φιλάγιος και φιλόσιος λαός κατακλύζει τις ημέρες αυτές την ευαγή μάνδρα της φιλάρετης αυτής αδελφότητος των μοναζουσών, του ιερού κοινοβίου της Αναλήψεως του Σωτήρος, που ίδρυσε προ εβδομήντα ετών ο όσιος πατήρ ημών Γεώργιος Καρσλίδης, που εκοιμήθη τον ύπνο του δικαίου προ πενήντα ετών. Γεννήθηκε ο τρισόλβιος στην Αργυρούπολη του αγιότεκνου και αγιοτρόφου Πόντου, του πολύτεκνου και καλλίτεκνου, το 1901. Πολύ μικρός ορφάνεψε και την ανατροφή του ανέλαβε η ευλαβεστάτη κι ευσεβεστάτη γιαγιά του. Μετά τον θάνατο της γιαγιάς του και της ενάρετης αδελφής του αναχώρησε με τον παππού του για το Ερζερούμ, τη Θεοδοσιούπολη του Πόντου.

Ο θάνατος και του παππού του και η κακομεταχείριση του αδελφού του τον πήγαν στα μέρη του Καυκάσου. Μόνος, φτωχός, πονεμένος και αναγκεμένος, συντροφεύεται κι ενισχύεται από αγίους σε όνειρα και οράματα. Έφθασε στην Τυφλίδα της Γεωργίας και οδηγήθηκε από τον εκεί επίσκοπο στην ιερά μονή της Ζωοδόχου Πηγής. Ενδύθηκε το τίμιο του μοναχού ένδυμα στην ηλικία μόλις των εννέα ετών. Το διατήρησε επί μισό αιώνα και το τίμησε στο έπακρον.

Αγάπησε από νωρίς υπέρμετρα τη θεοφιλή άσκηση και τη θεοειδή προσευχή. Στις 20.7.1919 εκάρη μοναχός και από Αθανάσιος ονομάσθηκε Συμεών. Κατά την ώρα της κουράς του, λέγεται, πως οι καμπάνες της μονής σήμαιναν μόνες τους. Στη μονή συνάντησε ένα θείο του επίσκοπο, που τον βοήθησε πνευματικά. Το άθεο καθεστώς της επαναστάσεως του 1917 δίωξε σκληρά την Εκκλησία, τον κλήρο και τον ανθηρό μοναχισμό. Μαζί με άλλους μοναχούς της μονής του φυλακίσθηκε, ομολογώντας θαρρετά την πίστη του, σε μία ανήλια και υπόγεια φυλακή, υγρή και βρωμερή, απ’ όπου περνούσαν υπόνομοι. Υπέμεινε απτόητα κι ελπιδοφόρα, μεγάλες και φρικτές κακουχίες με άκρα εμπιστοσύνη στον Πανοικτίρμονα Θεό. Πολλοί αδελφοί του τελείωσαν μαρτυρικά τον βίο τους εκεί. Με τη δυνατή βοήθεια της Υπεραγίας Θεοτόκου, την οποία πάντοτε υπεραγαπούσε, γλύτωσε από βέβαιο θάνατο. Στις 8.9.1925 χειροτονήθηκε ιερεύς και ονομάσθηκε Γεώργιος. Λειτουργούσε με περισσή ευλάβεια στα γεωργιανά.

Σύντομα απέκτησε φήμη διακριτικού, διορατικού και προορατικού Γέροντος. Κόσμος πολύς πήγαινε από μακριά να γνωρίσει και να συμβουλευθεί τον ενάρετο, νεαρό ιερομόναχο Γεώργιο. Το 1923 από την Τυφλίδα μετέβη στο Σουχούμ. Στις συχνές θείες Λειτουργίες του μνημόνευε πλήθος ονομάτων. Στο ταπεινό κελλί του μελετούσε αδιάκοπα και προσευχόταν θερμά συνεχώς. Η ευαγγελική εγκράτεια, η διακριτική άσκηση, η καθημερινή αγρυπνία και η άκρα νηστεία είχαν μόνιμη θέση στην οσία βιοτή του. Οι θεόπνευστες και θεοκίνητες προφητείες του εκπληρώνονταν προς θαυμασμό πολλών. Όλοι τον πλησίαζαν ως ένα άγιο.

Το 1929 κατάφερε να έλθει στην αγαπητή του Ελλάδα. Εγκάρδια δοξάζει τον Πανάγαθο Θεό για τη σωτηρία του. Ο μαρτυρικός Πόντος, η μακρυνή Γεωργία και η ταραγμένη Ρωσία μένουν στη μνήμη του ως τόποι αγώνων, ασκήσεων, μαρτυρίων και θυσιών. Από τη Θεσσαλονίκη μετέβη στην Κατερίνη, στο Κιλκίς και κατέληξε εδώ, στη Σίψα της Δράμας το 1930. Οι κακουχίες της φυλακής, οι ταλαιπωρίες και οι στερήσεις τον είχαν αφήσει ημιπαράλυτο, πολύ αδύναμο και πολλές φορές δυσκολευόταν και να βαδίσει, ώστε τον σήκωναν στα χέρια, για να μετακινηθεί· στη Θεία Λειτουργία όμως δεν πατούσε στη γη…

Όλη η περιουσία του ήταν λίγα εκκλησιαστικά βιβλία στη γεωργιανή γλώσσα, απλά ιερατικά άμφια, λίγες εικόνες και μέρος των λειψάνων της αδελφής του Άννας. Κατά τον όσιο Εφραίμ τον Σύρο· “μοναχός ακτήμων, αετός υψιπέτης!”. Κόσμος πολύς άρχισε τότε να τον πλησιάζει τον μακάριο για να βοηθηθεί. Ο όντως φιλόθεος, ο πάντοτε φιλάγιος, ο μόνιμα φιλάδελφος και υπερβολικά φιλάνθρωπος πατήρ τελεί ακούραστα Παρακλήσεις, εξομολογεί συνεχώς και νουθετεί με περισσή αγάπη. Το 1938 κτίζει το μοναστηράκι της Αναλήψεως. Εδώ θα ιερουργεί κατανυκτικά, θα κηρύττει ταπεινά, θα εξομολογεί ακατάπαυστα, θα προλέγει τα δέοντα και θα θαυματουργεί μυστικά επί μία όλη εικοσαετία. Ο ιερός ναός και το λιτό του κελλί μετατράπησαν σε νέα κολυμβήθρα Σιλωάμ, προς θεραπεία πολλών ψυχικών και σωματικών ασθενειών πολλών.

Μετέβη προσκυνητής στη θεοβάδιστη Ιερουσαλήμ και το θεομητροσκέπαστο Άγιον Όρος, όπου συναντήθηκε με ιερές μορφές, που τον έπεισαν να μείνει εδώ, για να συνεχίσει το σωτηριώδες έργο του. Η παρουσία του ήταν θεόσταλτη και η μαρτυρία του σίγουρα θεοκίνητη. Το 1941, κατά ιδιαίτερα θαυμαστό τρόπο, σώθηκε από βέβαιο θάνατο από τους Βουλγάρους, που τον είχαν συλλάβει προς εκτέλεση. Όλη η ζωή του κύλησε μέσα σ’ ένα συνεχές θαύμα. Με την πρεσβεία του αγίου Νικολάου θεραπεύθηκε, ώστε να δύναται κάπως ν’ αυτοσυντηρείται. Το θαύμα δεν ξένιζε τον όσιο Γέροντα, ήταν εντελώς φυσική κατάσταση γι’ αυτόν, που είχε εναποθέσει πλήρως πάσα τη ζωή του στον Κύριο και Θεό του.

Πηγή: (Ομιλία στο τέλος του πανηγυρικού εσπερινού της πρώτης ετήσιας μνήμης τού οσίου Γεωργίου Καρσλίδη στην Ι. Μονή Αναλήψεως Σίψας (2008, α’ μέρος)), (Από το βιβλίο: (†) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας. Έκδοσις Ι. Μ. Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμα 2016, σελ. 407), koinoniaorthodoxias.org, Η άλλη όψη