Πολλοί έχουν γράψει πολλά για τά αίτια της πτώσεως της Κων/πόλεως, κάνοντας λόγο για κοινωνικά, οικονομικά, στρατιωτικά, πολιτικά και άλλα τοιαύτα. Είναι ενδιαφέρον όμως, να ακούσουμε τι έχει πεί και έχει γράψει, αρκετά προ της αλώσεως, μία μεγάλη μορφή του Γένους μας, ο Ιωσήφ Βρυένιος. Ούτος εγεννήθηκε εις την Κων/πολιν το 1350 μ.Χ. Εκάρη μοναχός εις την μονήν Στουδίου .Υπήρξε ασκητής με Πατερικόν φρόνημα. Ανεδείχθη λόγιος και μεγάλος διδάσκαλος του Γένους. Εχρημάτισε σύμβουλος αυτοκρατόρων και Πατριαρχών, δι’ αυτόν δε ομιλεί με υπερηφάνειαν και σεβασμόν ο μαθητής του Αγιος Μάρκος ο Ευγενικός. Kατά τά έτη 1401- 1431 «ανεγνωρίζετο ως ο κορυφαίος λόγιος της εποχής του».

Ο Ιωσήφ Βρυένιος, στις 19 Απριλίου 1419, περίπου 35 χρόνια προ της αλώσεως εκλήθη και εξεφώνησε λόγον εις τα ανάκτορα, επί παρουσία των Βασιλέων και όλων των επισήμων της Βασιλίδος. Στην αρχή του λόγου του, εκφράζει την οδύνην του,αφού το γένος περιστοιχίζεται από δεινά, τα όποία, λέγει:

«Δάκνει μου την καρδίαν, συγχεί τον νούν και οδυνά την ψυχήν».

Αναφερόμενος εις την ηθική κατάπτωσιν και τα ποικίλα πάθη εις τα οποία έχει περιπέσει το γένος, χαρακτηρίζει την κατάστασιν του κοινωνικού σωματος, της βυζαντινής χριστιανικής κοινωνίας ως «νόσον καθολικήν και ολόσωμον πληγήν». Εις την συνέχειαν, σαν έμπειρος πνευματικός ιατρός προχωρεί εις την καταγραφήν των συμπτωμάτων της νόσου, εκθέτοντας με παρρησίαν και σοβαρότητα τα εξής:

« Ολοι οι χριστιανοί έγιναν υπερήφανοι, αλαζόνες, φιλάργυροι, φίλαυτοι, αχάριστοι, απειθείς, λιποτάκται, ανόσιοι, αμετανόητοι, αδιάλλακτοι…Εγιναν οι άρχοντες κοινωνοί ανόμων, οι υπεύθυνοι άρπαγες, οι κριτές δωρολήπτες, οι μεσίτες ψευδείς, οι νεώτεροι ακόλαστοι, οι γηράσαντες μεθυσμένοι, οι αστοί εμπαίκτες, οι χωρικοί άλαλοι και οι πάντες αχρείοι». Συγχρόνως, με την γενικήν αυτήν υποβάθμισιν και ηθικήν κατάπτωσιν, διαπιστώνει με πολλήν την λύπην του, ότι «εχάθηκε ευλαβής από της γής, εξέλιπε στοχαστής, ουχ εύρηται φρόνιμος»! Για τον Ιωσήφ Βρυένιο οι ανωτέρω θλιβερές διαπιστώσεις είναι ο λόγος δια τον οποίον, όπως τονίζει: «Επέπεσαν εκ δυσμών και ανατολών διάφοροι εχθροί και λυμαίνονται την αυτοκρατορίαν”, Εις την συνέχεια, αναφέρεται εις το μεγαλύτερον αμάρτημα που έχει διαπραχθή εις την Ιστορία, δηλαδή την προδοσία του Ιούδα, η οποία συνίσταται εις Τι;

«Εις το πωληθήναι τιμής και αγορασθήναι τον Κύριον», δηλαδή εις το ότι ο Ιούδας επώλησε τον Κύριον, τον οποίον αγόρασαν οι Εβραίοι. Και ΠΩΣ συνδέει ο σοφός αυτός λόγιος το αμάρτημα αυτό με την σύγχρονη κατάσταση των συμπατριωτών του? Ακούστε τι λέγει εις την συνέχειαν:

«Αυτό το ανοσιούργημα γίνεται εν ταις ημέραις ημών, αφού των λεγομένων πνευματικών

πωλούν τον Κύριον, αγοράζει δε πάς ο έχων αργύριον και βουλόμενος ». Αναφέρεται προφανώς εις την αγοραπωλησίαν των Αγίων Μυστηρίων, την λήψιν χρημάτων από τους εξομολόγους ιερείς και την ανάξια μετάληψιν του Σώματος και Αίματος του Κυρίου. Και αφού κάνει μίαν εκτενή ανάλυσιν αυτής της θλιβερής καταστάσεως, η οποία παρατηρείται στους άρχοντες, τους κληρικούς και τον λαόν, προχωρεί εις μίαν σημαντικήν έκκλησιν και μίαν συνακόλουθη προφητεία:

«Ζητεί από τους άρχοντες, τον κλήρον και τον λαόν να μετανοήσουν και να επιστρέψουν εις τον Θεόν, δια να γίνη <η του γένους ανάκλησις> και να είναι μαζί τους ο Θεός. Γιατί.... διαφορετικά θα πάθουν χειρότερα από εκείνα που έπαθεν η παλαιά Ιερουσαλήμ, που κυριεύθηκε από τους εχθρούς. Γιατί η καταστροφή θα είναι τόσο μεγάλη, που οι μέλλουσες γενεές θα λέγουν σε παρόμοιες περιπτώσεις: <Μη πάθοιμεν άπερ οι Ρωμαίοι (δηλαδή οι Βυζαντινοί) πεπόνθασι>.

Προφητικός ο λόγος του Ιωσήφ Βρυενίου, αλλά και επίκαιρος δι’ ημάς και την Πατρίδα μας.

Και η προφητεία του δυστυχώς επληρώθη. Υστερα από 34 χρόνια από την εκφώνησιν του λόγου τούτου ενώπιον αρχόντων, ιερατείου και λαού ...η «Πόλις εάλω»!

Η συμφορά έπληξε την χιλιόχρονη Βυζαντινή αυτοκρατορία, διότι οι πρόγονοί μας αυτοί, όπως παλαιότερα οι Ιουδαίοι, «έσπειραν ανέμους αποστασίας από τον Θεόν και εθέρισαν ανεμοστρόβιλον καταστροφής»!

Αραγε, άν ζούσε ο σοφός αυτός λόγιος εις την σημερινήν “συνεχώς απο-χριστιανιζομένην” Ελλάδα μας, ΤΙ θά έλεγε;

Και συμπερασματικώς: Εμείς οι σύγχρονοι Χριστιανοί, μεταφέροντας τις “σκέψεις”, τις “διαπιστώσεις” και τις “κρίσεις” του σοφού Ιωσήφ Βρυενίου στην σύγχρονη Ελληνικήν πραγματικότητα...δηλαδή:

Την πνευματικήν-ηθικήν-ψυχολογικήν και πολιτικήν κατάστασιν που βιώνουμε...Με μίαν πολιτικήν ηγεσίαν αθέων και αντι-Χρίστων! Με μίαν πνευματικήν ηγεσίαν... υπνώττουσαν.

Με μίαν εκλησιαστικήν ηγεσίαν φοβισμένην...Με μίαν Elite πιθηκίζουσαν της “Νέας Τάξης” τις απάνθρωπες ηλιθιότητες...και ένα λαόν πικραμένον, απατημένον, ζαλισμένον τίς τελευταίες δεκαετίες από την υλιστικήν λαιμαργίαν... τα δε τελευταία χρόνια από την λιτότητα, τις στερήσεις και την πνευματικήν αφυδάτωσιν...

Πως σκεπτόμεθα, Τί περιμένουμε...διά την Αύριον, Τί κάνουμε τώρα...και Τι θα κάνουμε;