Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, με επίκεντρο τις ΗΠΑ και τον μυθικό κόσμο των μεγάλων εταιρειών πετρελαίου, τις λεγόμενες «Επτά Αδελφές», έχει ξεκινήσει η υλοποίηση ενός μεγάλου σχεδίου για τη δημιουργία μιας ζώνης άσκησης γεωπολιτικής επιρροής στην ευρύτατη περιοχή που ξεκινά από τον κόλπο της Βασόρας, διατρέχει το Ιράκ και τη Συρία, επεκτείνεται στην Ανατολική Μεσόγειο, με την Κύπρο μέσα, και εκείθεν διά της Ελλάδος φθάνει στην Ευρώπη.
Το σχέδιο αυτό, που είναι παλιό, συνδέεται με κάποιον τρόπο με το άλλο μεγάλο σχέδιο των ΗΠΑ, αυτό της «Ευρύτερης ή Μείζονος Μέσης Ανατολής», το οποίο προβλέπει επαναχάραξη συνόρων και δημιουργία νέων κρατών, με τη λογική ότι τα παλιά σύνορα χαράχτηκαν πάνω στο χάρτη με αίμα, χωρίς να έχουν ληφθεί υπ’ όψιν αντικειμενικά εθνοφυλετικά και εθνοθρησκευτικά δεδομένα.
Το γεγονός αυτό δεν επιτρέπει την επικράτηση της ειρήνης, την οποία φιλοδοξεί να φέρει η εφαρμογή του σχεδίου με την επαναχάραξη των συνόρων σε μια σειρά από χώρες, ανάμεσα στις οποίες το Ιράκ, η Συρία και η Τουρκία.
Η μία είναι τα λειτουργικά προβλήματα της ΕΕ, που οφείλονται σε δομικά λάθη – στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τη λειτουργία της Ευρωζώνης, την υποταγή της πολιτικής στην οικονομία και τις τράπεζες και την αδυναμία της Ευρώπης να αντιμετωπίσει ή να ενσωματώσει νέα γεωπολιτικά και γεωπολιτισμικά δεδομένα.
Η άλλη είναι η διαφαινόμενη πολιτική βούληση της νέας διοίκησης των ΗΠΑ να συμβάλει στη διάλυση της Ευρωζώνης, που θα οδηγήσει στη διάλυση της ΕΕ. Σε αυτόν το στόχο, ασχέτως αν το Brexit ήταν αποτέλεσμα μιας πολιτικής βλακείας του Άγγλου πρωθυπουργού, φαίνεται ότι κατευθύνεται και το Ηνωμένο Βασίλειο – όσο δηλαδή παραμένει ενωμένο.
Άλλωστε, δεν έγινε στην τύχη η δήλωση του Άγγλου υπουργού Άμυνας ενώ βρισκόταν στην Κύπρο: «Η σημασία των αγγλικών βάσεων στην Κύπρο δεν ήταν ποτέ μεγαλύτερη από τώρα». Κάτι ήθελε να πει ο άνθρωπος, και είναι εξαιρετικά χρήσιμο να το πάρουμε και να το αναλύσουμε το μήνυμα. Γιατί ελληνισμός, Κύπρος και Ελλάδα, θα πρέπει να προετοιμαστούμε για να διαχειριστούμε –αν όχι με επιτυχία– με τις λιγότερες απώλειες αυτά που είναι σε εξέλιξη στην περιοχή μας.
Εν συνόψει έχουμε να διαχειριστούμε την οικονομική κρίση και τη μέγγενη των δανειστών, τις διαλυτικές τάσεις της ΕΕ, την πολιτική των ΗΠΑ-ΗΒ, εναντίον της ΕΕ, τη νέα (;) πολιτική συνεργασία Λονδίνου-Ουάσινγκτον στην ευρύτερη περιοχή αλλά και στις ελληνικές θάλασσες, και τέλος μια Τουρκία που νιώθει το μέχρι προχθές σταθερό έδαφος να φεύγει από τα πόδια της, αντιμετωπίζοντας το φάσμα αν όχι του διαμελισμού, σίγουρα της ομοσπονδοποίησής της.
Τεράστια ζητήματα, τεράστια διλήμματα, τη στιγμή που η Ελλάδα περνά μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της, με το πολιτικό σύστημα να είναι όχι απλά αδύναμο αλλά ετοιμόρροπο, το ελληνικό κράτος να είναι διαλυμένο ένεκα της κομματοκρατίας-αναξιοκρατίας και του εθνοκτόνου συνδικαλισμού, την ελληνική κοινωνία αποπροσανατολισμένη και δέσμια ιδεοληπτικών ομάδων με συμμοριακά και εγκληματικά χαρακτηριστικά, με μια παιδεία όμηρο των πιο επικίνδυνων πανεπιστημιακών «δασκάλων», με μια νεολαία χωρίς αξίες, μέλλον και ελπίδα, με το δημογραφικό να προδιαγράφει ακόμα και το τέλος του ελληνικού έθνους σε μερικές δεκαετίες.
Όταν βλέπεις όλα αυτά πάνω από την πατρίδα σου και όταν ξέρεις ότι εκεί που θα μπορούσαμε να κυριαρχήσουμε στην περιοχή μας βυθιζόμαστε και διαλυόμαστε, όντας όμηροι πολιτικών απατεώνων, σου έρχεται να κραυγάσεις, μήπως και ξυπνήσει η καθεύδουσα ελληνική κοινωνία από τον θανάσιμο ύπνο.
Ξυπνάτε Έλληνες, πριν είναι πολύ αργά...
Πηγή: Pontos-News
