Σχόλιο Στρατηγού ε.α. Δημήτρη Αλευρομάγειρου: Ο ‘Φάρος της Λακωνίας’ είναι μιά λιτή μηνιαία, μανιάτικη εφημερίδα που κυκλοφορεί εδώ και 58 χρόνια αρχικά από τον Παναγιώτη Παπαδογεωργή και στη συνέχειαα-μετά τον θάνατό του (1976) από τον γιο του Γεώργιο. Είναι ένα τετρασέλιδο πολύτιμο φύλλο που μας ενημερωνει για τα συμβαίνοντα στη Μάνη και γενικότερα στη Λακωνία και εδώ και 58 χρόνια που κυκλοφορεί έχει κατορθώσει το ακατόρθωτο. Ουδέποτε άφησε να εννοηθεί ότι πρόσκειται σε κάποιο πολιτικό κόμμα. Είναι όμως μια ευπρεπής πατριωτική εφημερίδα. Ήταν συνδρομητής αρχικά η Μανιάτισσα μητέρα μου Αγγελική , το γένος Δρακουλη Βουδικκλάρη και μετά τον θάνατό της (1980) συνεχίζω εγώ.
Στο τελευταίο της φύλλο [αριθμ. 785, Φεβρουάριος 2010] έχει δύο αναφορές για την παλικαρίσια στάση των Ευζώνων της Προεδρικής Φρουράς, στο γνωστό επεισόδιο , όπου αρνήθηκαν αν και ειδοποιήθηκαν για τους κινδύνους,να εγκαταλειψουν τη θέση τους, όταν διάφοροι -αυτοτιτλοφορούμενοι ως αναρχικοί- είχαν μετατρέψει σε πεδίο μάχης τον προ του Ιερού των Ιερών , χώρο του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτου. Με μεγάλη συγκίνηση και περηφάνια, ως Έλλην αλλά και ως καταγόμενος από Μανιάτες γονείς σας παρουσιάζω το κείμενο της μητέρας ενός από τους Ευζώνους, του Μανιάτη Ιωάννη Ανδρεάκου. Να λοιπόν που οι σημερινες Μανιάτισσες Μάνες συνεχίζουν την όμορφη παράδοση των Προγόνων τους Μανάδων της Αρχαίας Σπάρτης.
‘Φάρος της Λακωνίας’
«Στον γιο μου Ιωάννη Ανδρεάκο, Εύζωνο της Προεδρικής Φρουράς»
Φεβρουάριος 2010, τ. 785
Γεωργία Ανδρεάκου
Ίσως ακουστεί εγωιστικό. Αλλά όταν πρόκειται γιά τον γιό που την έκανε περήφανη μάνα και Ελληνίδα, είναι ανάγκη να μιλήσει και ευθύνη. Το Σάββατο 9 Ιανουαρίου στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη γραφόταν Ιστορία και εγώ ήμουν μακριά σου και δεν γνώριζα τίποτα. Η γενναία απόφασή σου να μην υποχωρήσεις στον κίνδυνο που δίπλα σου διαδραματιζόταν στη βόμβα που κάποιοι επικίνδυνοι τρομοκράτες είχαν τοποθετήσει με σκοπό να πλήξουν τη Δημοκρατία, τις αξίες, τα ιδανικά και συ παιδί μου, σπλάχνο μου να είσαι εκεί “βροντοφωναζοντας ΟΧΙ” με το Ευζωνικό κλείσιμο των ματιών.
Δεν σκέφτηκες ουτε τα νιάτα σου, ούτε τους γονείς σου, έβαλες πάνω απ όλα τον όρκο σου που έδωσες στην Πατρίδα, τον όρκο στον άγνωστο ηρωικό στρατιώτη, τον όρκο στα ιερά και τα όσια. Είμαι περήφανη, ημουν περήφανη γιά σένα, γιατί μόνον εγώ ήξερα ότι εσύ θα έμενες. Γιατί εγώ ήξερα πως μεγάλωσες και τι αρχές είχες. Ήξερα ότι θα ήσουν εκεί στο καθήκον. ΑΓΟΡΙ μου με έκανες όχι απλά περήφανη, αλλά με γέμισες ελπίδα πως τούτη η χώρα έχει μέλλον και πως γεννιέται μέσα από τις στάχτες της. ΠΑΛΛΗΚΑΡΙ μου εσύ και τα άλλα δυό παιδιά θα είσαστε φωτεινό παράδειγμα γιά τις επόμενες γενιές παιδιών, που θα διδαχθούν από τη στάση σας και θα κρατούν ψηλά τα ιδανικά της πατρίδας μας. Γιάννη μου, αγόρι μου σ’ ευχαριστώ και σου δίνω την ευχή μου να είσαι γερός, δυνατός και πάντα να είσαι ωφέλιμος γιά την πατρίδα σου, την οικογένειά σου και το κοινωνικό σύνολο.
Η Μάνα σου, ΓΕΩΡΓΙΑ ΑΝΔΡΕΑΚΟΥ, σύζυγος Δρακούλη.
Ηλεκτρονική διεύθυνση άρθρου: http://www.efylakas.com/archives/5799
