Τα Μαράσια είναι ένα μικρό χωριό του Δήμου Ορεστιάδας (προ του Καλλικράτη ανήκε στο Δήμο Τριγώνου), με 198 κατοίκους, στη συμβολή των ποταμών Έβρου και Άρδα, στο Βόρειο Έβρο. Είναι το βορειότερο σημείο της πατρίδα μας. Απέχει, 1.000 χιλιόμετρα από την Αθήνα, 140 από την Αλεξανδρούπολη, 23 από την Ορεστιάδα και μια ανάσα από τα σύνορα με την Τουρκία.
Το χωριό έγινε γνωστό στο πανελλήνιο από την κυρά Βασιλική Λαμπίδου– Φωτάκη ή καλύτερα «Κυρά των Mαρασίων» ή "κυρά Βασιλικούδα", όπως την αποκαλούσαν οι συγχωριανοί της.
***
Η Βασιλική Λαμπίδου, γεννήθηκε το 1904 στο Μεγάλο Ζαλούφι της Ανατολικής Θράκης. Από παιδί γνώρισε την ορφάνια και την πίκρα της προσφυγιάς, καθώς η οικογένειά της μετακινήθηκε κυνηγημένη από τους Τούρκους στην Αδριανούπολη. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1921 εγκαταστάθηκε προσωρινά στο Ελληνοχώρι Διδυμότειχου και στη συνέχεια στο Σάκο Ορεστιάδας. Παντρεύτηκε και απέκτησε τέσσερα παιδιά. Μετά τον πρόωρο χαμό τριών εκ των τεσσάρων παιδιών της, το 1962, εγκαταστάθηκε οριστικά στο ακριτικό χωριό Μαράσια Έβρου.
O αβάστακτος πόνος του χαμού των τριών παιδιών της και ο καημός της ξενιτιάς, αντί να τη λυγίσουν, έγιναν ατίθαση φλόγα αγάπης προς την πατρίδα. Τότε, άρχισε να αντιμετωπίζει σαν δικά της παιδιά, όλα τα Ελληνόπουλα και ιδιαίτερα τα στρατευμένα. Από τότε, παιδιά της γίνονται οι Έλληνες στρατιώτες που φυλάνε Θερμοπύλες στο ακριτικό φυλάκιο (Ε.Φ. 50) του χωριού. Εκεί βοήθησε τον ανώνυμο φαντάρο που χρειαζόταν κάτι παραπάνω στη δύσκολη περίοδο της στρατιωτικής του θητείας.
Η ίδια, ανέθεσε στον εαυτό της και την ιερή αποστολή να υψώνει, την Ελληνική Σημαία, στην αυλή του σπιτιού της, που ήταν το τελευταίο του χωριού, 100 μόλις μέτρα από τη φυσική γραμμή- τον Έβρο - των συνόρων με την Τουρκία. Για πενήντα χρόνια, ύψωνε καθημερινά την Ελληνική Σημαία. Έλεγε, ότι ακούγοντας τους Τούρκους από την άλλη πλευρά ένιωθε πάντα την ανάγκη να δηλώνει την παρουσία της και την ελληνικότητα του τόπου. "Για να φαίνεται η σημαία απέναντι, εκεί όπου γεννήθηκα", συνήθιζε να λέει. Το σπίτι της, απλό και φτωχικό, έδινε την εντύπωση δημόσιου κτιρίου, αφού σε περίοπτη θέση, καθημερινά από το πρωί ως το βράδυ, κυμάτιζε η Ελληνική Σημαία.
Όσοι έκαναν τη στρατιωτική θητεία τους στο Β. Έβρο τη θυμούνται με ευγνωμοσύνη. Καθημερινή απασχόλησή της ήταν η φροντίδα των στρατιωτών του φυλακίου. Τους μαγείρευε, τους έπλενε, τους φιλοξενούσε συγγενικά και αγαπημένα τους πρόσωπα, τους έλεγε μια καλή κουβέντα και τα συμβούλευε σαν δικά της παιδιά.
***
Τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών το 2007, μετά από πρόταση του Δήμου Τρίγωνου, που εξέφρασε την εκτίμηση και αγάπη όλης της τοπικής κοινωνίας..
Ανακηρύχτηκε το 2007 από τους αναγνώστες του περιοδικού Life and Style ως η ελληνίδα γυναίκα της χρονιάς.
Τιμήθηκε για την προσφορά της στην πατρίδα και στα στρατευμένα νιάτα από το Γενικό Επιτελείο Στρατού το 2010.
Τα Θεοφάνεια του 2011, στο Στρατιωτικό Φυλάκιο των Μαρασίων, την συνάντησε και την τίμησε με επίδοση ειδικής πλακέτας ο Πρόεδρος της Δημοκατίας.
***
Ακόμη και βαριά άρρωστη, τις τελευταίες μέρες της ζωής της, αρνιόταν πεισματικά να εγκαταλείψει την εστία της, για να νοσηλευθεί στο Νοσοκομείο. Δέχτηκε, μόνο όταν την ενημέρωσαν ότι το είπε ο Αρχηγός ΓΕΣ, τον οποίο υπεραγαπούσε. Έτσι το Μάιο του 2011, εισήχθη στο Στρατιωτικό νοσοκομείο Διδυμοτείχου. Την Κυριακή 19 Ιουνίου 2011, πέρασε στην αιωνιότητα. Ως την τελευταία στιγμή, διατηρούσε σώας τας φρένας, αλλά και άσβεστη τη φλόγα της αγάπης προς την πατρίδα.
H κηδεία της έγινε τη Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011 στα Μαράσια, δημοσία δαπάνη και με τιμές εν ενεργεία αξιωματικού του στρατού με την παρουσία του Αρχηγού ΓΕΣ Αντιστράτηγου Φράγκου Φραγκούλη (σήμερα Υπουργού Εθνικής Άμυνας).
O Αρχηγός ΓΕΣ, ο οποίος την είχε γνωρίσει ως ανθυπολοχαγός, είχε πει βουρκωμένος τα εξής: «H κυρά Βασιλική, ή κυρά των Mαρασίων, αυτή η Aνατολικοθρακιώτισσα, αυτή η Μαυροθαλασσίτισα, δεν έφυγε. Είναι μαζί μας και θα παραμείνει στη μνήμη μας, γιατί είχε ένα όραμα, ότι ο Έλληνας πιστεύει και ζει για την ελευθερία, την ειρήνη, τη Δημοκρατία και την ευημερία των παιδιών. Έδωσε την ψυχή της και δεν υπέστειλε ποτέ τη σημαία, τις ιδέες και τις αξίες της, γιατί αυτές ήταν η ίδια η πατρίδα».
Στο ετήσιο Μνημόσυνο της "Κυράς των Μαρασίων", που έγινε την Κυριακή 10 Ιουνίου 2012, στο χωριό Μαράσια του Έβρου, παρέστη και ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Φράγκος Φραγκούλης, ο οποίος σε δηλώσεις του αναφέρθηκε στα παραδείγματα της "Κυράς των Μαρασίων" και της "Κυράς της Ρω", ενώ ζήτησε από το Δήμο Ορεστιάδας να μετατρέψει το σπίτι της σε μουσείο.
***
Η αγόγγυστη προσφορά πενήντα ετών της Κυράς των Mαρασίων την τοποθετεί στη συνείδηση όλων μας μαζί με την Κυρά της Ρω, τη Δέσποινα Αχλαδιώτη, στις χρυσές σελίδες της ιστορίας μας, στην εθνική αθανασία. H μία στα βορειοανατολικά σύνορα και η άλλη στα νότια του Καστελλόριζου.
Αιωνία της η μνήμη !
Αλεξανδρούπολη 19 Ιουνίου 2012
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)
