Εδώ και δεκαετίες, απο την επομένη κιόλας της Μικρασιατικής Καταστροφής, γίνεται πολύς λόγος για την ελληνο-τουρκική φιλία. Εχεί γίνει σημαία πασιφιστών, διεθνιστών, επιχειρηματιών, κάθε επιπέδου και κάθε πολιτικής απόχρωσης. Οι θιασώτες της έχουν τονίσει κάθε είδους "κοινά σημεία" Ελλήνων και των Τούρκων. Από το ιμάμ μπαϊλντί τα μπουζούκια και το ταμάμ, μέχρι την κοινή γεωλογική μοίρα των δύο λαών, λόγω σεισμών.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν ο πρώτος διδάξας, ο οποίος έτεινε χείρα φιλίας προς τους Τούρκους, λίγο μετά τη Μικρασία, φτάνοντας έως του σημείου να προτείνει στη σουηδική ακαδημία τον Μουσταφά Κεμάλ για το Νόμπελ Ειρήνης! Οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις, λόγω της κοινής εισόδου στο ΝΑΤΟ, όχι μόνο έκαναν τα στραβά μάτια στις τουρκικές θηριωδίες, όπως των Σεπτεμβριανών του 1955, αλλά σε μία κίνηση μεγάλης αβρότητας -κάποιοι θα το έλεγαν αλλιώς -, έβαλαν απο την πίσω πόρτα την Τουρκία ως εγγυήτρια δύναμη στην Κύπρο με τις συμφωνίες Λονδίνου-Ζυρίχης. Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος, αφού υπέκυψε στις τουρκικές αιτιάσεις για τη Μεραρχία στην Κύπρο, με μία υπερφίαλη προσέγγιση, έκανε -άκουσον άκουσον - λόγο γιά ελληνο-τουρκική ομοσπονδία! Για τον διάδοχό του φυσικά, περιττό να πούμε το οτιδήποτε.
Όλες οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις, όλων των ειδών και κατευθύνσεων, παρά τις αυξανόμενες και παντοειδείς προκλήσεις της "γείτονος", στο όνομα της υλικής ευμάρειας και της "ανάπτυξης" που δεν έπρεπε να διαταραχθούν, ενώ έβρεχε προσποιούνταν το πτυελοδοχείο. Η μόνιμη επωδός του Υπουργείου Εξωτερικών και των κομμάτων μετά απο μία νέα προκλητική ενέργεια, ήταν σταθερή: "Τέτοιες ενέργειες δεν βοηθούν στην ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας". Αλήθεια, πόσες φορές το χουμε ακούσει αυτό το τραγουδάκι, το οποίο λες και είναι βγαλμένο απο τα πιο βαθιά '60 και τα κοινόβια των χίππηδων;
Αυτή η αφελέστατη προσέγγιση των ελληνοτουρκικών σχέσεων έχει περάσει και σε χαμηλότερα επίπεδα της κοινωνικής ζωής. Πόσα συνέδρια "ελληνοτουρκικής επιχειρηματικότητας" έχουν γίνει; Πόσες φορές έχουμε ακούσει στον περίγυρο μας το σλόγκαν που θα έκανε τον Μάρξ υπερήφανο "έλα μωρε, οι λαοί είμαστε ίδιοι, δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτε";
Όμως, όσο και να στρουθοκαμηλίζουμε ως έθνος, η ιστορία δεν ξεγράφεται. Η σύμπηξη μίας ήρεμης σχέσεως γειτονίας - για φιλία ούτε λόγος, άλλωστε «εις την διεθνή πολιτικήν δεν υπάρχουν διαρκείς αντιπαλότητες ούτε και διαρκείς φιλίες, υπάρχουν αποκλειστικώς και μόνον διαρκή συμφέροντα» κατά το ρηθέν υπό του Sir Henry John Temple, 3ου Υποκόμητος του Palmerston (1784 – 1865) - απαιτεί στοιχειώδη αλληλοσεβασμό με τον διπλανό. Και ο εξ ανατολών γείτων κείται μακράν όλων αυτών. Για να μιλήσει κανείς για σχέση γειτονίας με την Τουρκία, απαιτούνται τα εξής αυτονόητα:
• Πλήρης επίσημη αναγνώριση των διαπραχθεισών, απο την Τουρκία ή την Οθωμανική Αυτοκρατορία, γενοκτονιών εις βάρος των Ελλήνων, ήτοι Μικρασιατών, Ποντίων και Ανατολικοθρακιωτών, που θα συνοδεύεται απο έκφραση συγγνώμης και ανέγερση μνημείων στους τόπους τέλεσης.
• Πλήρης απόσυρση του τουρκικού στρατού κατοχής απο την Κύπρο, βάσει των ψηφισμάτων του ΟΗΕ.
• Παράδοση στις ελληνικές και κυπριακές αρχές των αγνοουμένων της εισβολής του '74, είτε τυχόν επιζώντων, είτε καταδεικνύοντας τα σημεία εκτέλεσης και ταφής τους.
• Αναγνώριση των σφαγών, βιασμών, λεηλασιών που έλαβαν χώρα το 1955 στην Κωνσταντινούπολη, το '63, '67 και '74 στην Κύπρο.
• Πλήρης αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και των κυριαρχικών της δικαιωμάτων.
• Αποκύρηξη του ψευδοκράτους, επαναφορά της πληθυσμιακής αναλογίας του νησιού στα επίπεδα του 1974 με την αποχώρηση των εποίκων, αποκατάσταση των εκτοπισμένων, των περιουσιών τους και των λατρευτικών τους χώρων, αφαίρεση της σημαίας απο τον Πενταδάκτυλο και είσοδος σε συνομιλίες για την επανένταξη των τουρκοκυπρίων στην Κυπριακή Δημοκρατία, με δεδομένη την αρχή της αναλογικότητας, την παύση του καθεστώτος εγγυήσεων, αλλά και των θυλάκων, με αποχώρηση κάθε ξένης δύναμης απο το νησί.
• Σύλληψη και δίκη των δολοφόνων των Ισαάκ και Σολωμού.
• Αφαίρεση του επιδοθέντος παρασήμου, σύλληψη και δίκη του δολοφόνου του Σμηναγού Κώστα Ηλιάκη.
• Επανόρθωση των εκτοπισμένων Ελλήνων της Ίμβρου και της Τενέδου, βάσει της συνθήκης της Λωζάννης.
• Άρση του casus belli εναντίον της Ελλάδας.
• Παύση κάθε αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας.
• Διακοπή αεροπορικών και ναυτικών παραβιάσεων στο ελληνικό FIR και τα εθνικά χωρικά ύδατα.
• Διακοπή εκδόσεως παρανόμων NAVTEX στο Αιγαίο Πέλαγος.
• Δέσμευση πλήρους τήρησης της συνθήκης της Λωζάννης.
• Αναγνώριση της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης ως θρησκευτικής και μόνο.
• Διακοπή κάθε ανθελληνικής και υποσκαπτικής ενέργειας απο το τουρκικό προξενείο Κομοτηνής.
• Αναγνώριση της οικουμενικότητας του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως και των πλήρων δικαιωμάτων, ανθρώπινων, πολιτικών και θρησκευτικών, αυτού και των Ελλήνων Ορθοδόξων ως πολιτών της Τουρκίας.
• Προστασία της ελληνικής μειονότητας της Κωνσταντινούπολης, βάσει της συνθήκης της Λωζάννης.
• Άνοιγμα της θεολογικής σχολής της Χάλκης και αποσύνδεση της εκλογής του Πατριάρχου απο την τουρκική υπηκοότητα.
• Απελευθέρωση χρήσης των λατρευτικών χώρων που βρίσκονται στην Τουρκία για τον σκοπό που κατασκευάστηκαν, σύμφωνα με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ.
• Απόδοση όλων των ελληνικών ορθόδοξων ναών, μοναστηριών και προσκυνηματικών χώρων της τουρκικής επικράτειας στο Πατριαρχείο Κωνσταντίνουπόλεως, όπως και τα αντίστοιχα σε αυτό της Αντιοχείας, με δικαίωμα ελεύθερης χρήσης.
• Αναγνώριση των δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου για ανακήρυξη, οριοθέτηση και οικονομική εκμετάλλευση των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών τους, με ταυτόχρονη παύση κάθε προκλητικής ενέργειας σε αυτές, βάσει πάντα του διεθνούς δικαίου.
• Οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ελλάδα και την Κύπρο, βάσει του διεθνούς δικαίου και της αρχής της μέσης γραμμής, αναγνωρίζοντας φυσικά την επήρεια του νησιωτικού συμπλέγματος Καστελλορίζου.
Σαν πολλά προβλήματα δεν μας έχουν δημιουργήσει κάποιοι που τους αποκαλούμε "φίλους";
Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά