Οἱ σκέψεις καί ἡ καρδιά τῶν Πανελλήνων στούς ἀπαχθέντας ἀξιωματικούς πού βρίσκονται ἐγκάθειρκτοι στίς φυλακές ὑψίστης ἀσφαλείας τῆς Ἀνδριανούπολης.
Ὅπως ἔχουμε ἐπισημειώσει παλαιότερα ἡ Τουρκία τοῦ Προέδρου Ἐρντογάν φαινομενικά καί γιά προφανεῖς λόγους οἰκονομικῆς στήριξης καί ἐπειδή ἡ Εὐρώπη εἶναι μέγιστος ἐπενδυτής στήν Τουρκία καί ταυτόχρονα ἄριστος καταναλωτής τουρκικῶν προϊόντων, συντηρεῖ τήν δῆθεν Εὐρωπαϊκή της προοπτική, ἐνῶ σταθερά ἀρνεῖται τήν ἀποδοχή τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ κεκτημένου. Μπορεῖ μέν κατά καιρούς νά γίνονται σχετικές δηλώσεις, πού συντηροῦν τό κλίμα χρηματοδότησης τῆς Τουρκικῆς οἰκονομίας ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Ταμεῖο μέ τό δικαιολογητικό τῆς προσαρμογῆς καί τῆς περιθάλψεως τῶν προσφύγων, ἀλλά τό οὐσιῶδες περίγραμμα τῆς Τουρκίας τοῦ Ἐρντογάν καθορίζεται ἀπό τήν γνωστή ἰδεοληψία τοῦ νεοθωμανισμοῦ, τοῦ ὁποίου θεωρητικός ὑπῆρξε ὁ ἀποπεμφθείς Πρωθυπουργός Καθ. Νταβούτογλου.
Μέσα στό κλίμα αὐτό τῆς παραπλάνησης, καί τοῦ τακτικισμοῦ, ὁ Ἐρντογάν τό 2004 εἶχε χαρακτηρίσει την Εὐρωπαϊκή πορεία τῆς χώρας του «ὡς προτεραιότητα και ἕνα κοινό τόπο γιά τη διευθέτηση διαφορετικῶν ἀντιλήψεων», δεδομένου ὅτι αὐτή τήν ἄποψη τή συμμερίζονταν τό 62% τῆς Τουρκικῆς κοινῆς γνώμης. Ὄντως, ἡ ὑποψηφιότητα γιά ἔνταξη τῆς χώρας του στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, ἦταν ἡ πιό σημαντική πρόκληση στήν 554ετή ἱστορία τοῦ Ὀθωμανικοῦ και Τουρκικοῦ Κράτους γιά ἐνσωμάτωση Εὐρωπαϊκῶν προτύπων πολιτικῆς, οἰκονομίας και πολιτισμοῦ. Ἐξαρχῆς ὅμως ἡ ἐνταξιακή πορεία τῆς Τουρκίας, ἀποτέλεσε ἀντιπερισπασμό γιά ἕνα ἄλλο σχέδιο, πού ἐκτελοῦνταν σιωπηλά. Ἀντί τῆς Εὐρωπαϊκῆς ταυτότητας και τοῦ ἐξευρωπαϊσμοῦ τῆς Τουρκίας ὑλοποιεῖται ἕνα διαφορετικό σχέδιο. Ὅλες οἱ μεταρρυθμίσεις (δυτικοποίηση) τῆς χώρας στοχεύουν στήν ἐνδυνάμωση τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς μέ τό σκεπτικό τῆς ἐπαναφορᾶς τῆς «δόξας» τῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας .
Τήν ὕπαρξη ἑνός ἐναλλακτικοῦ σχεδίου εἶχε ἀνακοινώσει ὁ Ἐρντογάν ἀπό τά χρόνια πού διετέλεσε Δήμαρχος τῆς Κωνσταντινούπολης (1994-1998). Βασιζόμενο σ΄ αὐτό τό σκεπτικό, τό κόμμα του, «Δικαιοσύνη και Ἀνάπτυξη», ξεκίνησε μια σειρά μεταρρυθμίσεων μέ στόχο την δημιουργία ἑνός Νεο-Ὀθωμανικοῦ κράτους, τό ὁποῖο θά βασίζεται στήν Ἰσλαμική θρησκεία. Οἱ μεταρρυθμίσεις αὐτές ἐμπεριέχουν στοιχεῖα τῆς θεωρίας ἐξευρωπαϊσμοῦ, μέ τη σημαντικότατη διαφορά ὅτι, ἀντί γιά ἐμφύσηση τῶν Εὐρωπαϊκῶν θεσμῶν και δομῶν, συγκροτεῖται μια διαφορετική ταυτότητα, πού βασίζεται στό Ἰσλάμ και τό Νεο-Ὀθωμανικό τρόπο, πού πρέπει νά γίνονται τά πράγματα. Tό ἐν λόγῳ μεταρρυθμιστικό σχέδιο περιλαμβάνει ρητορική, πολιτικές και δομικές ἀλλαγές και τέλος ἐνσωμάτωση τῶν ἀλλαγῶν στήν καθημερινότητα τῶν Τούρκων πολιτῶν. Στη μεταρρύθμιση αὐτή σημαντικό ρόλο ἔπαιξε και συνεχίζει νά παίζει ἡ ρητορική του, ἡ ὁποία εἶναι συνδεδεμένη μέ την διαδικασία μάθησης ἤ ἀλλιῶς ἐπανεκπαίδευσης τῆς κοινῆς γνώμης στο νέο ἰδεολογικό και δομικό-ὀργανωτικό του πλαίσιο.
Χαρακτηριστική εἶναι ἡ δήλωση του, ὅπου (αὐτο)ἀνακηρύσσεται φυσικός κληρονόμος τῆς ἐπανασύστασης τῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας, ὅπως και ὁ χαρακτηρισμός τῆς μετανάστευσης ὡς μέσου κατάκτησης και ἐπέκτασης τοῦ Ἰσλάμ (Hijrah). Παράλληλα, σέ μια ἄλλη ὁμιλία του δέν δίστασε νά ἀναφέρει ὅτι ἡ «ἐλευθερία και ἡ δημοκρατία δέν ἔχουν ἀξία στήν Τουρκία». Ἡ ρητορική του αὐτή ἦρθε νά προστεθεῖ σέ μια ἤδη τεταμένη κατάσταση γιά την Τουρκική κοινωνία, πού, ὡς φάνηκε, ἤδη ἀπό τά μέσα τοῦ 2016 ὁδηγοῦνταν σέ σκοτεινές ἀτραπούς.
Ἑπομένως, τό ἀποτυχημένο πραξικόπημα τῆς 15ης Ἰουλίου 2016 ἀποτέλεσε μια σημαντική ἀπόδειξη γιά την πρόοδο τῆς μεταρρυθμιστικῆς προσπάθειάς του. Σημεῖο ἀναφορᾶς τό γεγονός ὅτι περισσότεροι ἀπό 80.000 Ἰμάμηδες καλοῦσαν στό ὄνομα τοῦ Κορανίου καί μέσῳ προσευχῶν (Ἄζαν) τούς πολίτες στούς δρόμους κατά τῆς ἀπόπειρας τοῦ πραξικοπήματος. Αὐτά ἀποδεικνύουν την ὕπαρξη ἐναλλακτικῶν διοικητικῶν δομῶν, πού βασίζονται στή θρησκεία, καί ὄχι στό κοσμικό κράτος. Ὡς ἐκ τούτου, ἡ ἀποτροπή τοῦ πραξικοπήματος, ὅπως αὐτή ἔγινε (μέσῳ τῶν θρησκευτικῶν δομῶν), ἔστειλε τό μήνυμα ὅτι οἱ νέες Νέο-Ὀθωμανικές δομές ἔχουν περιέλθει σέκατάσταση ὡρίμανσης καί εἶναι πλέον λειτουργικές.
Ἡ κατάσταση αὐτή, πού ὁδήγησε στό πρόσκαιρο μέχρι χθές πάγωμα τῆς ἐνταξιακῆς πορείας τῆς Τουρκίας, μπορεῖ νά θεωρηθεῖ συνεπακόλουθο τῆς Νέο-Ὀθωμανικῆς ἀναβίωσης. Μιᾶς ἀναβίωσης, πού συμπεριλαμβάνει Ὀθωμανικούς θεσμούς καί πρακτικές, πού ἐξὁρισμοῦ εἶναι ἀσύμβατες μέ τούς Εὐρωπαϊκούς θεσμούς καί δομές.
Ἡ ἀναβίωση αὐτή, ἐπίσης, ἐξηγεῖ την ἀμφισβήτηση ἀπό την πλευρά του τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάνης. Ὅπως χαρακτηριστικά δήλωσε, «ἡ Λωζάνη δέν εἶναι μιά συνθήκη, πού δέν μπορεῖ νά συζητηθεῖ. Σέ καμία περίπτωση δέν εἶναι ἕνα ἱερό κείμενο. Καί φυσικά θά τη συζητήσουμε» . Ἡ δήλωση αὐτή ἀφενός ἐπιβεβαιώνει την γενική φιλοσοφία ἀμφισβητήσεων ἀπό τή μεριά του, σέ θέματα ἐξωτερικῆς πολιτικῆς, καί ἀφετέρου ἀναφέρει ὅτι ὅλα τά μή ἱερά κείμενα ὑπόκεινται σέ ἀμφισβήτηση. Δεδομένων τῶν ἀνωτέρω, μπορεῖ κάποιος νά συμπεράνει ὅτι ἡ ὑποψηφιότητα τῆς χώρας του εἶναι τελικά ἕνα μέσον γιά την ἀποκόμιση οἰκονομικῶν ὠφελημάτων, παρά μιά αὐτόβουλη ἐπιλογή γιά δυτικοποίηση. Ὁ προορισμός του εἶναι πάντα ἡ δημιουργία μιᾶς Νέο-Ὀθωμανικῆς ταυτότητας καί αὐτοκρατορίας. Ἤδη ἡ ἐπίθεσή του στούς Κούρδους τοῦ Ἀφρίν, καί ἡ ἐπεκτατική του πολιτική στό Αἰγαῖο μέσῳ τῆς ἀμφισβητήσεως διεθνῶν Συνθηκῶν καί τοῦ Status, καθώς καί ἡ προσπάθειά του νά ἐμφανισθεῖ ὡς ὁ παγκόσμιος προστάτης τοῦ Ἰσλάμ τό ἀποδεικνύει περίτρανα. Πρόσφατο εἶναι τό ταξείδι του στίς σκληρές Ἰσλαμικές χῶρες τῆς Βορειοδυτικῆς Ἀφρικῆς καί τά ὅσα ἐκεί δήλωσε γιά τήν παγκόσμια ἐπικράτηση τοῦ Ἰσλαμικοῦ κοσμοειδώλου.
Ἑπομένως ἡ Τουρκία τοῦ σημερινοῦ προέδρου Ἐρντογάν, μεταβάλλεται σέ ἕνα καθεστώς μέ πρόταγμα τό Ἰσλαμικό πολιτικοθρησκετικό κοινωνικόstatus καί ὁ ἴδιος ὀνειρεύεται νά ἀναγνωρισθεῖ σάν «Χαλίφης» τοῦ παγκόσμιου Σουνιτικοῦ Ἰσλάμ.
Μέσα στά πλαίσια αὐτά, ἐντείνει τίς παρενοχλήσεις του ἀπέναντι στήν χώρα μας πού γίνονται τρομακτικά ἐπικίνδυνες, ὅπως ὁ διεμβολισμός στήν περιοχή τῶν Ἰμίων τοῦ σκάφους τῆς Ἑλληνικῆς ἀκτοφυλακῆς καί ἡ ἁρπαγή στήν Ἑλληνοτουρκική μεθόριο τῶν περιπολούντων Ἑλλήνων ἀξιωματικῶν, πού ἦταν ἀσφαλῶς μεθοδευμένη, ὅπως ἀποδεικνύεται ἀπό τήν συνέχεια καί τίς ἀπερίγραπτες τραγικές στιγμές τῶν δύο Ἑλλήνων πού ὁδηγοῦντο σιδηροδέσμιοι, σάν ἐγκληματίες, στήν δῆθεν ἀνεξάρτητη Τουρκική Δικαιοσύνη.
Ὅσοι γνωρίζουν ἀπό τήν ἐπικρατοῦσα μέχρι σήμερα κατάσταση, στήν ἑλληνοτουρκική μεθόριο τοῦ Ἕβρου καί τίς ἐξόχως φιλικές σχέσεις μεταξύ τῶν συνοριοφυλάκων τῶν δύο χωρῶν ἀντιλαμβάνεται εὐχερῶς τήν μεθόδευση τοῦ καθεστῶτος Ἐρντογάν. Συμπληρώνονται σήμερα 27 ἡμέρες ἀπό τήν κράτηση τῶν δύο Ἑλλήνων ἀξιωματικῶνπού βρίσκονται στήν καρδιά, τήν σκέψη καί τήν προσευχή ὅλων τῶν Ἑλλήνων στά μήκη καί πλάτη τοῦ πλανήτη καί παρά τίς ἀξιόλογες σχετικές προτροπές γιά ἄρση τῆς ἀνήθικης καί παράνομης ἁρπαγῆς τους, τῆς Εὐρωπαϊκῆς ἡγεσίας,τοῦ ΟΗΕ καί τοῦ ΝΑΤΟὅπως ἀπεδείχθη καί ἀπό τήν χθεσινή συνδιάσκεψη Τουρκίας καί ΕΕ στήν Βάρνα τῆς Βουλγαρίας, ὁ σχεδιασμός τοῦ καθεστῶτος Ἐρντογάν δέν ἀλλάζει.
Ἑπομένως, ἡ λῦσις τοῦ σοβαρωτάτου αὐτοῦ προβλήματος, ὅπως ἀποδεικνύεται δέν μπορεῖ νά ἐπαφίεται πλέον εἰς τήν βούληση τῶν διεθνῶν Ὀργανισμῶν καί συσχετισμῶν, ἀλλά θά πρέπει ἡ Ἑλληνική Πολιτεία, δυναμικά νά ἀποφασίση νά ἀνακόψη τίς ἰδεοληψίες καί τό θράσος τοῦ προέδρου Ἐρντογάν καί ἕνα τέτοιο πρόσφορο μέτρο θά ἦταν νά σταλῆ ἄμεσα μιά διακοίνωση στήν Τουρκική κυβέρνηση, ὅτι ἐντός 24 ὡρῶν θά ἀπελευθερωθοῦν οἱ παρανόμως κρατούμενοι Ἕλληνες ἀξιωματικοί, διότι ἄλλως ἡ Ἑλλάς καταργεῖ ἄμεσα τά δύο προξενεῖα Της σέ Ἀνδριανούπολη καί Σμύρνη, πού ἐλλείψει ὁμογενῶν εἶναι οὐσιαστικά ἄνευ ἀντικειμένου καί καλεῖ τήν Τουρκία, σύμφωνα μέ τό διεθνές δίκαιο νά πράξη τό ἴδιο κατ’ ἀναλογίαν καί ἀντιστοιχίαν, μέ τά Τουρκικά προξενεῖα Κομοτηνῆς καί Ρόδου, γιά νά ἐφαρμοσθῆ αὐθωρεί ἡ γνωστή τουρκική παροιμία: «Τό ἄλογο τοῦ Χότζα στήλωσε τά πόδια καί ὁ Χότζας ἄρχισε τούς τεμενάδες»!!!
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
