Ὁ προφήτης Ἰωνᾶς ἔζησε κατά τόν ὄγδοο π.Χ αἰῶνα. Κατά τά χρόνια ἐκεῖνα, ἠ πόλις Νινευή ἦταν μιά πόλις βουτηγμένη μέσα στήν ἁμαρτία. Οἱ κάτοικοί της, ἄρχοντες καί λαός μαζί, εἶχαν ἐγκαταλείψει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί εἶχαν παραδοθεῖ στίς μάταιες ὑλικές ἀπολαύσεις καί στήν ανθρωποκτόνο λατρεία τῆς σάρκας. Μέ τρόπο θαυμαστό, ὁ προφήτης Ἰωνᾶς καταφθάνει στήν Νινευή καί μέ ἐντολή τοῦ Θεοῦ προφητεύει τήν καταστροφή της πόλεως, διδάσκοντας ταυτοχρόνως στούς Νινευίτες τήν δύναμη καί τήν ἀξία τῆς ἐσωτερικῆς συντριβῆς καί τῆς μετάνοιας.

Οἱ Νινευίτες ἄκουσαν μέ προσοχή τόν προφήτη Ἰωνᾶ. Φοβήθηκαν ἀπό τόν προφητικό του λόγο καί συνετίσθηκαν. Λούστηκαν στά δάκρυα γιά τίς ἁμαρτίες τους. Νήστεψαν σαράντα ἡμέρες καί ἐπέδειξαν εἰλκρινή καί φιλότιμη μετάνοια.

Ὁ Θεός εἶδε τήν μεταστροφή τους, εἶδε τόν κόπο τῆς ἐσωτερικῆς συντριβῆς καί τῆς μετανοίας τους, καί ὡς φιλεύσπλαχνος καί δίκαιος Πατέρας πῆρε ἀμέσως τόν λόγο Του πίσω. Συγχώρεσε καί μέ τά δυό Του χέρια τούς μετανοημένους Νινευίτες καί ἔτσι ἠ πόλις τῆς Νινευή σώθηκε άπό τήν προαναγγελθεῖσα καταστροφή.

Οἱ Ἕλληνες οἱ σημερινοί, πόσο ἄραγε ἀπέχουμε ἀπό τήν ἀκόλαστη καί ἁμαρτωλή ζωή τῶν τότε Νινευιτῶν; Καί πόσο μακριά μπορεῖ νά εἴμαστε ἀπό μιά καταστροφή τῆς Πατρίδας μας, γιά τούς ἴδιους λόγους, πού προφητεύτηκε τότε καί ἡ καταστροφή τῆς Νινευή;

Νά ποῦμε, ὅμως, καί τό ἄλλο: Εἶναι ἤ δέν εἶναι ὁ ἴδιος Θεός καί σήμερα, μέ τήν ἴδια εὐσπλαχνία, μέ τό ἴδιο ἔλεος, μέ τήν ἴδια δικαιοσύνη, ὅπως καί τότε;

Ἀδελφοί, σύνδουλοι καί συνοδίτες στόν ἀγῶνα τόν πνευματικό, τί λέτε; Ξεκινᾶμε νά μιμηθοῦμε στήν συντριβή καί στήν μετάνοια τούς φαύλους καί ἁμαρτωλούς Νινευίτες, πού τόσο τούς μοιάζουμε στήν ἁμαρτωλή τους ζωή;

Σήμερα στήν Πατρίδα μας, δέν χρειάζεται νά ξαναβγεῖ ὁ προφήτης Ἰωνᾶς καί νά μιλήσει. Διότι τά προφητευμένα, ἤδη τά ζοῦμε καί τά βιώνουμε. Ἁμαρτήσαμε καί δέν μετανοήσαμε. Δέν εἴπαμε οὔτε ἕνα ‘’ἥμαρτον’’.

Σφάλαμε καί δέν ζητήσαμε οὔτε μία συγγνώμη ἀπό τόν Κύριό μας.

Καί τώρα, νά πού ἦρθε καί ἡ ὥρα τῶν λογαριασμῶν. Ἡ ὥρα τῆς Θείας Δικαιοσύνης. Τῆς Δικαιοσύνης ἐν ἀγάπῃ καί φιλανθρωπίᾳ ἀφάτῳ.

Ἀπό τήν μιά μεριά, ἡ Πίστη μας, ἡ πολυτίμητη Ὀρθοδοξία μας, ἔχει μπεῖ στό ἐκτελεστικό ἀπόσπασμα. Αἱρετικοί καί αἱρέσεις ἐπιτίθενται μέ βαναυσότητα. Σχίσματα καί διαιρέσεις ταλανίζουν τήν Ἐκκλησία, πληγώνουν τό Σῶμα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Λύκοι προβατόσχημοι ἔχουν εἰσβάλει στήν μάνδρα τῶν θεουμένων καί προσπαθοῦν μέ κάθε τρόπο νά κατασπαράξουν τά πρόβατα τά λογικά τῆς ποίμνης τοῦ Κυρίου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ προδοσία τῆς Πίστεως πραγματοποιεῖται πλέον ἐντελῶς ἀπροκάλυπτα.

Καί ἀπό τήν ἄλλη, ἡ Πατρίδα μας ἡ ἀγαπημένη, ἡ μάνα μας ἡ Ἑλλάδα, ζεῖ μέσα στήν τυραννία, μέσα στά βάσανα, μέσα στήν στέρηση, στήν εἰρωνεία καί στήν περιφρόνηση. Τά χρέη μᾶς πνίγουν. Ἡ σκληρότητα τῶν δανειστῶν μας, μᾶς στραγγαλίζει. Ἡ ἀνικανότητα τῶν ἀρχόντων μας, μᾶς θλίβει καί μᾶς ἀπογοητεύει. Ἡ προδοσία σέ βάρος τῆς Μακεδονίας μας καί ὅχι μόνον, πλημμυρίζει τίς καρδιές μας ἀπό ἱερή ἀγανάκτηση καί ὀργή.

Μά ἐπιτέλους! Εἴμαστε ἤ δέν εἴμαστε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί; Πιστεύουμε ἤ δέν πιστεύουμε στό Ἔλεος καί στήν Εὐσπλαχνία τοῦ Τριαδικοῦ μας Θεοῦ; Σώζει ἤ δέν σώζει τὀ ‘’ἥμαρτον’’ καί τό δάκρυ τό καυτό τῆς μετανοίας;

Τότε, γιατί δέν σπεύδουμε νά μιμηθοῦμε τούς Νινευίτες στήν λυτρωτική τους ἐσωτερική συντριβή καί μετάνοια; Ἐκεῖνοι τό ἔκαναν καί σώθηκαν. Γιατί νά μή τό κάνουμε κι ἐμεῖς, γιά νά σωθοῦμε;

Ἐκεῖνοι, νήστεψαν σαράντα ὁλόκληρες ἡμέρες. Ἐμεῖς, ἄς νηστέψουμε τοὐλάχιστον τρεῖς.

Ἐκεῖνοι, λούστηκαν στά δάκρυα καί ντύθηκαν σακιά καί κουρέλια.

Ἐμεῖς, ἄς ἀνάψουμε ἕνα κερί κι ἄς στερηθοῦμε ἔστω γιά μιά ἑβδομάδα τά γλέντια, τά στολίδια καί τά ἐνδύματα τά πολυτελῆ.

Ἐκεῖνοι προσευχήθηκαν μέ θέρμη σαράντα ὁλόκληρες ἡμέρες. Τί εἶναι γιά ἐμᾶς νά προσφέρουμε, θυσία στόν Κύριό μας, τόν κόπο μιᾶς ὁλονυκτίας;

Γονυπετεῖς παρακαλοῦμε τούς σεπτούς μας Ἱεράρχες, νά ἀποφασίσουν, σήμερα κιόλας, τρία ἁπλά πράγματα:

1^ον. Νά κηρύξουν τριήμερη αὐστηρή νηστεία σέ ὁλόκληρη τήν Ἑλληνική ἐπικράτεια.

2^ον. Νά παρακινήσουν τόν Ὀρθόδοξο Ἑλληνικό Λαό, νά πάει μέσα στό τριήμερο γιά ἐξομολόγηση.

3^ον. Νά γίνει ὁλονυκτία κατά τήν τρίτη ἡμέρα τῆς νηστείας σέ ὅλα τά μοναστήρια τῆς Πατρίδας μας καί σέ ὅλες τίς πόλεις καί τά χωριά, ὅπου κατοικοῦν Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί.

Σ’ αυτές τίς δύσκολες καί κρίσιμες ἱστορικές στιγμές πού διερχόμαστε, ποιός Ἕλληνας Ὀρθόδοξος Χριστιανός μπορεῖ νά κοιμᾶται ἥσυχος;

Φωνή ἀγωνίας Κλήρου καί Λαοῦ

γιά τήν ἁγιοτόκο καί αἱματοβαμμένη Μακεδονία μας.