Τα τελευταία χρόνια είναι σε εξέλιξη πολυμερείς και περίπλοκες διαδικασίες που οδηγούν στη δημιουργία κατάλληλων συνθηκών που θα επιτρέψουν την ασφαλή εκμετάλλευση (και μεταφορά προς τις αγορές) των ενεργειακών κοιτασμάτων σε πρώτη φάση της ανατολικής Μεσογείου και σε δεύτερο των θαλασσών που περιβάλλουν την Ελλάδα και αποτελούν μέρος της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, όπως το Λυβικό, το Ιόνιο και το Αιγαίο πέλαγος.
Όσον αφορά την ανατολική Μεσόγειο, τα κοιτάσματα που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι στιγμής ανήκουν στην Αίγυπτο, το Ισραήλ και την Κύπρο, ενώ είναι σε εξέλιξη έρευνες και σχετικές διαδικασίες στην ΑΟΖ του Λιβάνου.
Επίσης, όσον αφορά την Κύπρο, σ’ αυτό το «μεγάλο παιχνίδι», εκτός από την Κυπριακή Δημοκρατία, που είναι ο ιδιοκτήτης των κοιτασμάτων, συμμετέχουν διεκδικώντας τη «μερίδα του λέοντος» οι ΗΠΑ διά της Noble Energy και της ExxonMobil, η Γαλλία διά της TOTAL, η Ιταλία διά της ENI, η Κορέα διά της KOGAZ, το Κατάρ διά της Qatar petroleum και το Ισραήλ διά της Delek.
Όπως φαίνεται από τα παραπάνω απουσιάζει η Τουρκία του Ερντογάν, ο οποίος, σημειωτέον, μέχρι πριν από λίγα χρόνια ευελπιστούσε να ανατρέψει τα δεδομένα, και με τη βοήθεια του καθαιρεθέντος προέδρου της Αιγύπτου Μόρσι να μετατρέψει την ανατολική Μεσόγειο σε μια μουσουλμανική θάλασσα.
Μάλιστα, υποστηρίζοντας αυτό το σχέδιο η Τουρκία ενεπλάκη στην εξέγερση της Λιβύης και της Συρίας, αποσκοπώντας στην ανατροπή του Καντάφι και του Άσαντ αντίστοιχα, και την ανάληψη της εξουσίας από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, αδελφό κόμμα της οποίας είναι το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Ταγίπ Ερντογάν.
Αν είχε πετύχει αυτό, τότε όντως η ανατολική Μεσόγειος θα είχε μετατραπεί σε μουσουλμανική θάλασσα, αφού σε Τουρκία, Συρία, Αίγυπτο και Λιβύη θα υπήρχαν κυβερνήσεις της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, εξέλιξη που θα έθετε υπό την σχετική επιρροή της Αδελφότητας και τον Λίβανο.
Τι θα σήμαινε αυτό;
Ότι θα είχαν ανατραπεί όλες οι συμφωνίες που έκανε η Κυπριακή Δημοκρατία με τις συνορεύουσες χώρες, με εξαίρεση το Ισραήλ, το οποίο πλέον θα ήταν η μόνη χώρα που θα είχε ακτή στη Μεσόγειο εκτός μουσουλμανικού τόξου!
Τελικά το σχέδιο της Τουρκίας δεν ευοδώθηκε, ο Μόρσι καθαιρέθηκε και τη θέση του πήρε ο στρατηγός Σίσι, που ούτε θέλει να ακούει για Μουσουλμανική Αδελφότητα· ο Καντάφι ανατράπηκε, όμως τα μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, παρά τον πακτωλό χρημάτων και τα παράνομα φορτία όπλων που στέλνει μέχρι και σήμερα ο Ερντογάν, δεν κατάφεραν να πάρουν την εξουσία στη Λιβύη· και στη Συρία ο Άσαντ αποδείχτηκε εφτάψυχος, σε σημείο να ψάχνει ο Ερντογάν τρόπο συνεργασίας μαζί του, για να κινηθούν μαζί εναντίον των Κούρδων.
Ο Ερντογάν, παρότι το σχέδιο μετατροπής της ανατολικής Μεσογείου σε μουσουλμανική λίμνη απέτυχε, δεν το έβαλε κάτω. Εκμεταλλευόμενος το στρατηγικό πλεονέκτημα που απέκτησε η Τουρκία με την εισβολή στην Κύπρο, η οποία έγινε με τις ευλογίες και την υποστήριξη των ΗΠΑ και της Αγγλίας, διεκδικεί τη μισή και παραπάνω ΑΟΖ της ανατολικής Μεσογείου, επικαλούμενη το Διεθνές Δίκαιο αλά Τούρκα.
Η Τουρκία, λοιπόν, υπέγραψε συμφωνίες με το ψευδοκράτος και χάραξε παράνομα οικόπεδα στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, σε περιοχές που έχει αδειοδοτήσει η Λευκωσία και στις οποίες έχουν αρχίσει διαδικασίες έρευνας και γεωτρήσεων που είναι τα πρώτα στάδια για να φθάσουμε στην εκμετάλλευση.
Μάλιστα, επειδή δεν έχει δείξει ενδιαφέρον καμία ξένη εταιρεία, η Τουρκία αποφάσισε να προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες, αγοράζοντας ένα ερευνητικό σκάφος και κατασκευάζοντας άλλο ένα και αγοράζοντας μια πλατφόρμα εξόρυξης σε βαθιές θάλασσες.
Όμως δεν αρκέστηκε σ’ αυτά.
Πέραν των δυνατοτήτων που απέκτησε, με μέσα που θεωρητικά της δίνουν τη δυνατότητα να κάνει πειρατικές έρευνες και γεωτρήσεις στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, κατέστρωσε και στρατιωτικά σχέδια τα οποία, σύμφωνα με τους στρατηγικούς εγκεφάλους της Άγκυρας, θα της επιτρέψουν να «χωθεί» στο τραπέζι της μοιρασιάς και να εξασφαλίσει μερίδιο από τα ενεργειακά αποθέματα της ανατολικής Μεσογείου.
Τα στρατιωτικά σχέδια, που επεκτείνονται και στις ελληνικές θάλασσες Αιγαίο, Ιόνιο και Λυβικό, εντάσσονται σε έναν ευρύτερο στρατηγικό σχεδιασμό που ακούει στο όνομα «Γαλάζια Πατρίδα».
Τι είναι η «Γαλάζια Πατρίδα» και πού αποσκοπεί; Υπομονή, όλα αυτά και πολλά άλλα θα τα δούμε στο άρθρο μας της Κυριακής.
Ως τότε, λόγω επικαιρότητας, μετά την συνάντηση Αποστολάκη-Ακάρ, ανατρέξατε στο «Μνημόνιο Παπούλια-Γιλμάζ», μετά την υπογραφή του οποίου, το 1988, ο τότε Τούρκος ΥΠΕΞ, επιστρέφοντας στην Άγκυρα, είπε: «Βάλαμε, νομικά, πόδι στο Αιγαίο».
Παρεμπιπτόντως, ο αντιπτέραρχος ε.α. Παναγιώτης Μπαλές, βαθύς γνώστης των νομικών και αμυντικών πτυχών των ελληνοτουρκικών, στο βιβλίο του Παρακαταθήκες Αετών (εκδ. Ινφογνώμων), αναφερόμενος στο προαναφερθέν μνημόνιο, μεταξύ άλλων σημειώνει:
«Όλα τα Σχέδια Αμύνης της χώρας στηρίζονται στην αδιάσπαστη Άμυνα του θαλάσσιου, εναέριου και χερσαίου χώρου του Αιγαίου.
»Αυτά τα Σχέδια έρχεται να ανατρέψει το “Μνημόνιο Γιλμάζ-Παπούλια” με την παραδοχή ότι “η Τουρκία έχει δικαιώματα για στρατιωτικές δραστηριότητες στο Αιγαίο... Το «Μνημόνιο Γιλμάζ-Παπούλια” δεν κατέλυσε μόνον το νομικό καθεστώς του Αιγαίου και διέσπασε το σύστημα αμύνης της χώρας, αλλά εισήγαγε την Τουρκία στο Αιγαίο ως συγκυρίαρχο. Σε αυτό το “μνημόνιο περί της καλής γειτονίας” πάτησε τα επόμενα χρόνια η Τουρκία για να διακηρύξει:
α) το 1997 στο ΝΑΤΟ ότι η Λήμνος δεν είναι ελληνική,
β) το 1999 ότι, σύμφωνα με την ΝΟΤΑΜ Α240, τα όρια του FIR Αθηνών είναι πλασματικά και χωρίς νομική βάση,
γ) το 2001 με νόμο (24611) ότι το μισό Αιγαίο είναι δική της περιοχή Ερεύνης και Διασώσεως,
δ) το 2004, στο πλαίσιο του ICAO, να επιτύχει τον χαρακτηρισμό των νήσων Λήμνου και Χίου ως “αποστρατικοποιημένων νήσων”,
ε) το 2004 στην Γενική Συνέλευση του ICAO, να μην χρησιμοποιείται το ελικόπτερο Ερεύνης και Διασώσεως της νήσου Λήμνου,
στ) τον Νοέμβριο του 2005 στον Διεθνή Οργανισμό Ερεύνης και Διασώσεως (COSPAS-SARSAT) ότι της ανήκει το ανατολικό Αιγαίο για Έρευνα και Διάσωση,
ζ) ..................»
Αυτά για να ξέρουμε τι λαμβάνουμε ως βάση για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης που... ψήνονται...
Πηγή: Pontos-News
