Κων. Ρωμανού

«Από την αρχαιότητα η ιδιότητα του πολίτη συνέπιπτε με την ιδιότητα του ιδιοκτήτη. Γι’ αυτό οι μέτοικοι πλήρωναν κεφαλικό φόρο στην αρχαία Αθήνα, φόρο για τις υποδομές της πολιτείας, που χρησιμοποιούσαν, χωρίς αυτές να ανήκουν σε αυτούς. Δεν ανήκαν σε αυτούς γιατί άλλοι επένδυσαν από αρχαίους χρόνους σε αυτές, ήτοι οι Αθηναίοι πολίτες.

Για αυτόν τον λόγον δεν υπάρχει δικαίωμα εγκατάστασης του τυχόντος σε έδαφος που ανήκει σε άλλον. Ο ΚΑΝΤ ανεγνώριζε δικαίωμα παγκόσμιας φιλοξενίας αλλά όχι δικαίωμα εγκατάστασης μου στη χώρα, που επισκέπτομαι, παρεκτός αν τοιούτο δικαίωμα απορρέει από προηγηθείσα σύμβαση με τους παλιούς κατοίκους της χώρας. (Από το δοκίμιο «Αιώνια Ειρήνη»).

Οι κυβερνώντες την Ελλάδα εκχωρούν εν τω μεταξύ το δικαίωμα μόνιμης εγκατάστασης και επικαρπίας στους τυχόντες επίδοξους εποίκους. Όμως η εθνική περιουσία δεν ανήκει στους κυβερνώντες, οι οποίοι καλούνται να την διαχειρισθούν προς το συμφέρον των ιδιοκτητών-πολιτών. Επίσης δεν νομιμοποιούνται οι κυβερνώντες να είναι γενναιόδωροι προς τρίτους με την εθνική περιουσία, διότι αυτή η δράση καταστρέφει την ισονομία, η οποία προβλέπει ότι είναι αδικία κάποιοι που δεν πληρώνουν για μια υπηρεσία να έχουν την ίδια απολαβή με αυτούς που πληρώνουν.

Πως θα φαινόταν σ’ ένα κολωνακιώτη υποστηριχτή των «δικαιωμάτων» των λαθρομεταναστών, αν γυρίζοντας στο σπίτι του έβρισκε μέσα δέκα αγνώστους, οι οποίοι μπήκαν από το μισάνοικτο παράθυρο και τώρα δηλώνουν ότι έχουν δικαίωμα να κατοικήσουν σε αυτό επειδή είναι άστεγοι;

Και πως θα του φαινόταν του αγαθού αυτού φιλομετανάστη αν ο δικαστής στη συνέχεια απεφαίνετο ότι κατά τον νέο νόμο οι καταληψίες όντως έχουν δικαίωμα να παραμείνουν ως συνιδιοκτήτες στο σπίτι του; Δεν θα διεματρύρετο ότι τέτοιο δικαίωμα τρίτων στο πατρικό του σπίτι δεν υπάρχει, ότι ο νέος νόμος είναι άδικος;

Η ανομία των κυβερνώντων στο ζήτημα της λαθρομετανάστευσης, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη, υπονομεύει σε μεγάλο βαθμό -αν και απαγορεύεται να αναφερθείς σε αυτήν- τα θεμέλια της δικαιοσύνης και συνεπακόλουθα της ευζωΐας και ειρηνευμένης κοινωνίας στην Ελλάδα.

Δύο είναι τα εργαλεία των νεοταξικών προκειμένου να επιβάλουν την λαθρομεταναστευτική αλλοίωση της Ελλάδας. Το πρώτο, ως κίνητρο αποδοχής των δήθεν τετελεσμένων γεγονότων της εισόδου και εγκατάστασης στη χώρα λαθρομεταναστών, είναι η έννοια της φιλοξενίας που αποτελούσε ανέκαθεν χαρακτηριστικό του Έλληνα.

»Το δεύτερο νεοταξίτικο εργαλείο ενέχει την απειλή του μαστιγίου που ονομάζεται «αντιρατσισμός». Όποιος έχει αμφιβολίες για το αν το πλοίο Ελλάς αντέχει τόσα εκατομμύρια λαθρεπιβατών είναι ρατσιστής.

»Ενέχει η έννοια ρατσισμός την σύγκρουση διαφορετικών ταυτοτήτων, μίας κυρίαρχης ταυτότητας, όπου αιτία της σύγκρουσης θεωρείται ότι είναι η άρνηση της κυρίαρχης ταυτότητας να αναγνωρίσει την ισοτιμία και το δικαίωμα ύπαρξης της αδύναμης ταυτότητας. Άρα, αν το ζητούμενο είναι η συμφιλιωμένη, ειρηνευμένη κοινωνία, θα πρέπει η κυρίαρχη ταυτότητα να ασκήσει την αρετή της ανεκτικότητας απέναντι στις διαφορετικές ταυτότητες. Σημειώτεον ότι ως προϋπόθεση της λειτουργίας της ως άνω κατασκευής θεωρείται η εφαρμογή μηδενικής ανεκτικότητας απέναντι σε όσους αρνούνται την ανεκτικότητα!

»Αξίζει να σημειώσουμε ότι δεν μπορεί να υπάρχει ηθική απαίτηση σεβασμού του διαφορετικού επειδή είναι διαφορετικό, αλλά μόνο απαίτηση σεβασμού αυτού το οποίον αυτό καθ’ εαυτό είναι άξιο σεβασμού έστω και αν είναι διαφορετικό.

Σε τελική ανάλυση η θέση περί συγκρουσιακότητας των διαφορετικοτήτων στη γενική της μορφή είναι αναληθής. Οι άνθρωποι είναι ανοικτοί στην γνωριμία άλλων ανθρώπων και πολιτισμών, όπως φαίνεται από την έλξη που ασκούν τα ταξίδια σε ξένες χώρες, η μελέτη των ξένων πολιτισμών, η εισαγωγή εξωτικών καταναλωτικών προϊόντων, η εκμάθηση ξένων γλωσσών, η επέκταση των ανατολικών θρησκειών στη δύση και των δυτικών προτύπων ζωής στην ανατολή.

»Ο πυρήνας είναι ότι η πονηρία της αντιρατσιστικής ιδεολογίας συνίσταται στη μετάθεση του πραγματικού προβλήματος από το πραγματικό επίπεδο όπου βρίσκεται σ’ ένα άλλο. Η διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης που προκύπτει απ’ την λαθρομετανάστευση δεν προέρχεται από σύγκρουση ταυτοτήτων αλλά από σύγκρουση συμφερόντων και μάλιστα εννόμων και μη εννόμων συμφερόντων. Η αρνητική στάση του πολίτη μίας χώρας προς τη λαθρομετανάστευση δεν εξηγείται πρωτίστως από το διαφορετικόν των φυλετικών ή πολιτιστικών ταυτοτήτων, αλλά από το γεγονός ότι ο λαθρομετανάστης θέλει τα ίδια πράγματα με εμάς, τα οποία συμβαίνει να είναι δικά μας πράγματα, θέλει να είναι συνιδιοκτήτης στην εθνική περιουσία χωρίς το συμφέρον του αυτό να αποτελεί δικαιακά έννομο συμφέρον. Ούτε το ότι ενδεχομένως εργάζονται στη χώρα στην οποία απρόσκλητοι εισέδυσαν θεμελιώνει δικαίωμα ιδιοκτήτου.

Επειδή κάποιος μπήκε στο στο σπίτι σας σας, όταν εσείς λείπατε στο εξωτερικό και πλήρωσε τους λογαριασμούς της ΔΕΗ και του νερού έγινε συνιδιοκτήτης του σπιτιού σας;

»Η μετανάστευση ως εκούσια-ακούσια μετακίνηση πληθυσμών στα πλέσια της παγκοσμιοποίησης αποτελεί σήμερα εργαλείο για την καταστροφή των αντανακλαστικών αυτοσυντήρησης των εθνικών συνομαδώσεων, ιδιαιτέρως της Δύσης. Παρά ταύτα η επιβολή ξένων πληθυσμών με διαφορετικό πολιτισμό και γενετικό υλικό στους βιοχώρους αρχαίων εθνικών συλλογικοτήτων εις το το όνομα του «ανοίγματος» των «κλειστών» δήθεν κοινωνιών είναι έγκλημα κατά του Ανθρώπου, έγκλημα πολέμου με άλλο όνομα, το έγκλημα της εθνοκτονίας που η συνθήκη της Γενεύης απαγορεύει.»

_____________________________
Απ’ το πρόλογο του Κων. Ρωμανού στο βιβλίο του: «Εθνοκτονία εν Εξελίξει».