Χτυπαει το τηλέφωνο. Ο Δημήτριος Ζαπρούδης στην γραμμή. Μου λέει:
"Χορταίνω ΟΜΟΨΥΧΙΑ. Νιώθω ότι ζω στιγμες του έπους του 1940. Έχω να κοιμηθώ 2 μέρες αλλά δεν αφήνω τη θέση μου. Πρέπει να καθοδηγώ τους νέους εθνοφυλακες σε κάθε τους ενέργεια. Στρατός, αστυνομία και εθνοφυλακη ειμαστε μια γροθιά. Απέναντι είναι κάποιοι που τους κατευθυνουν. Ίσως είναι γκρίζοι λύκοι.
Οι κάτοικοι των χωριών ζυμωνουν ψωμιά και μας φέρνουν φαγητό. Η Εγνατία οδός έκλεισε από τους Έλληνες που θέλουν να έρθουν να βοηθήσουν. Όποιος θέλει μπορεί να κάνει εγγραφή στην εθνοφυλακη και να λάβει εντολές για την αποστολή του.
Μπορεί να ειμαι 57 αλλα μονο στην Ελλάδα εχω χρέος... παππούς. Σ... αδερφός πέθαναν για την σημαία... Τους το χρωσταω αδερφε... δεν πουλιομαστε όλοι... ευχαριστω... τρεχουν τα μάτια μου.
Μην ακούτε τα κανάλια. Όλοι εδώ είμαστε μια γροθιά... Υπάρχει ΟΜΟΨΥΧΙΑ...
ΔΕΝ ΠΕΡΝΆΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!!!"
Πηγή: alithia21.blogspot.com
