30-11-2020
Πριν την έναρξη του άρθρου θα ήθελα μέσα από την καρδιά μου να επισημάνω τα εξής:
α) Να ευχηθώ δύναμη, κουράγιο και ταχεία ανάρρωση σε όλους τους συνανθρώπους μας παγκοσμίως, οι οποίοι δοκιμάζονται από τον κορονοϊό, να σταματήσει Ο Θεός αυτήν την δυστυχία, να αναπαύσει τις ψυχές των εκλιπόντων και να μην θρηνήσουμε άλλα θύματα
β) Να δώσω Συγχαρητήρια σε όλους του ιατρούς και νοσηλευτές, οι οποίοι υπερβαίνουν τον εαυτόν τους παραδειγματικά σε αυτόν τον αγώνα θυσιαζόμενοι καθημερινά για τον πάσχοντα συνάνθρωπο
γ) Να ευχηθώ καλή δύναμη, κουράγιο και να δώσω Αναστάσιμες ευχές σε όλους όσους συνθλίβονται κάθε μέρα ψυχολογικά, πνευματικά και συναισθηματικά από τον φόβο του θανάτου, την τρομολαγνεία και την απομόνωση, στερούμενοι ψυχικής και πνευματικής ελπίδας, γαλήνης και παρηγοριάς.
Στις 30-09-2020 ο κ. Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης εκφώνησε έναν λόγο στην Πνύκα εξ αφορμής του έργου αναβάθμισης του φωτισμού του βράχου της Ακροπόλεως και του Παρθενώνος.
(ολόκληρη την ομιλία του κ. Πρωθυπουργού μπορείτε να την δείτε και να την διαβάσετε στον σύνδεσμο αυτό: https://primeminister.gr/2020/09/30/24906)
Δυστυχώς όμως ένα συγκεκριμένο απόσπασμα της ομιλίας αυτής είναι ιστορικά ανακριβές, καταθλιπτικό στην ουσία του και διεπόμενο από την ορθολογιστική αυτολατρεία του ουμανισμού της Δύσης, ενώ συγχρόνως αποτυγχάνει παταγωδώς να δικαιολογήσει το θέμα της απόλυτης και αυταρχικής απαγορεύσεως της Ορθόδοξης θρησκευτικής λατρείας στην χώρα μας.
Κοινώς τόσο το συγκεκριμένο απόσπασμα της ομιλίας του κ. Πρωθυπουργού όσο και ο ίδιος φανερώνουν, ότι δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τον Ελληνορθόδοξο πολιτισμό, την ιστορία μας και την πραγματικότητα.
Συγκεκριμένα :
1) Ο κ. Πρωθυπουργός, θέλοντας εμμέσως να δικαιολογήσει το απόλυτο και αυταρχικό κλείσιμο των όλων Ορθόδοξων Εκκλησιών σήμερα και την απόλυτη απαγόρευση της Ορθόδοξης Λατρείας είπε, ότι : “Στο μεγάλο λοιμό της αρχαίας Αθήνας οι κάτοικοι στρέφονταν απελπισμένοι στην Παλλάδα Αθηνά για να διώξουν το κακό. ” Όμως ο μέγας Ιστορικός Θουκυδίδης μας πληροφορεί στο έργο του (Πελοποννησιακός Πόλεμος, Θουκυδίδου Ιστοριών Β’ – 46 έως 57), ότι οι πρόγονοί μας κατέφυγαν στους ναούς και τα ιερά της εποχής, ώστε να παρακαλέσουν, με βάση την δική τους θρησκεία, το Θεϊκό στοιχείο για την σωτηρία από τον λοιμό ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΜΕΣΟΥΝΤΟΣ ΤΟΥ ΛΟΙΜΟΥ να καταφεύγουν στα Ιερά και στους Ναούς παρά μόνο όταν διαπίστωσαν, ότι δεν εύρισκαν ανταπόκριση οι δεήσεις τους και αφού όλες οι προσπάθειες των ιατρών της εποχής απέβησαν άκαρπες (Πελοποννησιακός Πόλεμος, Θουκυδίδου, Ιστοριών , Β-47).
Η απελπισία και η απογοήτευση κυρίευσε τους αρχαίους Αθηναίους, όχι στην αρχή, όπως αφήνει να εννοηθεί στην ομιλία του ο Πρωθυπουργός, αλλά στο τέλος και μόνο αφού είδαν, ότι τόσο οι παρακλήσεις στους θεούς της εποχής όσο και οι προσπάθειες των τότε ιατρών δεν είχαν αποτέλεσμα. Διότι στην αρχή πήγαν με αίσθημα ελπίδας, καθότι στην αρχαία Ελλάδα όλοι, λαός και πολιτεία, ήταν ευσεβείς εκ φύσεως και τιμούσαν την πίστη τους, εν αντιθέσει με την σημερινή εποχή μας, όπου λέμε ότι είμαστε και Ορθόδοξοι Χριστιανοί.
Εδώ καθίσταται σαφές, ότι όλοι οι ναοί και όλα τα ιερά της εποχής εκείνης ήταν ανοιχτά και προσβάσιμα σε όλους τους πιστούς Αθηναίους και μάλιστα με έναν τόσο θανατηφόρο λοιμό, χωρίς η Πολιτεία της εποχής εκείνης να επιβάλλει το αυταρχικό και απόλυτο κλείσιμο των ναών, όπως δυστυχώς συμβαίνει σήμερα, ενώ συγχρόνως υπάρχουν πολλές πρακτικές λύσεις, προκειμένου να μην μεταδοθεί ο ιός και προσβληθούν οι συμπολίτες μας και να μην αλλοιωθεί ο τρόπος λατρείας.
Όλοι οι αρχαίοι Έλληνες πρόγονοί μας ήταν βαθειά φιλόσοφοι και είχαν αντιληφθεί, ότι το να προστρέξει κάποιος στο Θείο είναι αφενός ένδειξη πνευματικής καλλιέργειας και αφετέρου ένδειξη Αγάπης, Αλληλεγγύης και Δημοκρατίας της Πολιτείας προς τον πολίτη, στον οποίο του δίνει η Πολιτεία την δυνατότητα την ώρα της δύσκολης στιγμής να εναποθέσει κάπου τον πόνο και την ελπίδα του και όχι να τον εγκλωβίσει απελπισμένο στην απομόνωση και σε έναν αργό, σαδιστικό, ψυχολογικό θάνατο.
Είναι πολύ χαρακτηριστικό αυτό το οποίο ο Θουκυδίδης χαρακτηρίζει ως ” το φοβερώτερον όλης αυτής της συμφοράς” (Πελοποννησιακός Πόλεμος, Θουκυδίδου, Ιστοριών , Β-51) και το οποίο ο κ. Πρωθυπουργός το αποκρύβει στον λόγο του. Αναφέρει λοιπόν ο Θουκυδίδης, ότι “το φοβερώτερον όλης αυτής της συμφοράς ήταν η απογοήτευσις, υπό της οποίας κατελαμβάνετο κανείς μόλις ησθάνετο, ότι προσεβλήθη υπό της νόσου – διότι όλοι αμέσως εσχημάτιζον την ιδέαν, ότι δεν είχον καμμίαν ελπίδα σωτηρίας και δια τούτο δεν επεχείρουν να κάμουν τίποτε δια να σωθούν και αφετέρου το γεγονός, ότι εμολύνετο ο ένας από τον άλλον, εις την περιποίησιν του οποίου ασχολείτο και απέθνησκον, όπως τα πρόβατα “.
Σήμερα λοιπόν, όπου οι Εκκλησίες είναι σφραγισμένες πώς ο άνθρωπος θα αντιμετωπίσει τον υπαρκτό φόβο του θανάτου, ο οποίος ανά πάσα στιγμή μπορεί να του χτυπήσει την πόρτα ; Πώς θα δώσει Ζωή στην ύπαρξή του, πώς θα ξεπεράσει την θλίψη και τον φόβο αν δεν Κοινωνήσει με Τα Άχραντα Μυστήρια ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ, ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ; Με ποιον τρόπο θα αντιμετωπίσει ο άνθρωπος όλη αυτήν την οσμή του θανάτου, που έχει απλωθεί επάνω από τις ζωές μας; Από που θα κρατηθεί ψυχολογικά, από πού θα αντλήσει ελπίδα και κουράγιο; Η Ορθόδοξη Πίστη μας είναι ΖΩΗ και μάλιστα Ζωή που δεν τελειώνει με τον θάνατο.
Θα έπρεπε να γνωρίζει ο κ. Πρωθυπουργός, ότι δεν είναι μόνο ο υλικός – σωματικός θάνατος, τον οποίο δυστυχώς αντιμετωπίζουν οι ασθενούντες συνάνθρωποί μας αλλά είναι και ο αργός – σαδιστικός θάνατος του φόβου του θανάτου, η ψυχική εξάντληση και ισοπέδωση που προκαλεί έστω και η ιδέα του θανάτου σε όλους τους ζώντες πολίτες, οι οποίοι δεν έχουν προσβληθεί από τον ιό. Δυστυχώς έχουμε ήδη αποβιώσαντες συνανθρώπους. Δεν θέλουμε να γεμίσει επιπλέον η κοινωνία μας με “ανθρώπους φαντάσματα”, μουδιασμένους, “ζωντανούς – νεκρούς”, οι οποίοι κάθε μέρα πεθαίνουν τρομοκρατημένοι ψυχολογικά και μόνο με την ιδέα του θανάτου. Αυτό είναι το μέλλον, αυτή είναι η προοπτική, την οποία μας επιφυλάσσει η σημερινή Πολιτεία; Πώς θα συνεχίσει να ζει αυτή η κοινωνία, όντας εξαθλιωμένη και νεκρή ψυχικά και πνευματικά ;
2) Στην αμέσως επόμενη πρόταση του λόγου του ο κ. Πρωθυπουργός είπε, ότι:
”Στην πανδημία που πολιορκεί, σήμερα, τον κόσμο ολόκληρο, καταφύγιο και όπλο μας είναι οι αξίες της αλληλεγγύης και της ισότητας που δίδαξε η δημοκρατική πολιτεία. Αυτές που χάραξαν στο ναό της Αθηνάς ο Φειδίας, ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης “
Ο κ. Πρωθυπουργός επίσης θα έπρεπε να γνωρίζει και όχι να αγνοεί, αφού ο ίδιος το αναφέρει, ότι το γεγονός αυτό, ότι δηλαδή οι Έλληνες “χάραξαν” στον Παρθενώνα τις αρχές της Δημοκρατίας, της Ισότητας, της Λογικής και της Δημόσιας Δράσης αποδεικνύει περίτρανα τα εξής:
- πρώτον ότι μόνες τους οι αξίες αυτές δεν έχουν απολύτως καμία ουσία και αξία, παρά μόνο σε σχέση και αναφορικά με το Θείον. Αποκομμένες από το Θείον είναι απλά φιλοσοφικά ανθρώπινα ιδεολογήματα και τίποτα άλλο.
- δεύτερον, ότι οι αξίες αυτές εκπορεύονται από το Θείον, διότι σε εκείνο το αφιέρωσαν σε ένδειξη τιμής και
- τρίτον ότι οι έννοιες της αλληλεγγύης και της ισότητος και γενικά όλες οι ανθρωπιστικές αξίες αλληλοσυμπληρώνονται και τελειούνται με την έννοια της Πίστης. Γι’ αυτό και τις αφιέρωσαν συγκεκριμένα στον Μεγαλύτερο (Μητροπολιτικό Ναό θα λέγαμε σήμερα) θρησκευτικό χώρο λατρείας τους, στον Ναό του Παρθενώνος, ο οποίος εξάλλου ανήκε στην θεά Αθηνά.
Το γεγονός αυτό έχει κι άλλη μία σημασία, διότι η θεά Αθηνά κατά την αρχαιότητα, ήταν όχι απλά η θεά της σοφίας αλλά της θεϊκής Σοφίας, η οποία σχετίζεται όχι μόνο με την λογική της σκέψης, του ορθολογισμού και της ρητορικής αλλά με την Θεία Λογική των Αρετών της Ψυχής , της Ηθικής και της Πίστης στο Θείο. Αλλιώς, αν δεν το πίστευαν αυτό οι πρόγονοί μας, θα τις αναπαριστούσαν τις αξίες αυτές σε κάποιο άλλο, οποιοδήποτε, δημόσιο κτήριο.
Άρα το συμπέρασμα του συλλογισμού του κ. Πρωθυπουργού και συνεπώς η διακήρυξή του, ότι ως όπλο εναντίον του κορονοϊού σήμερα είναι Μόνο οι αξίες της αλληλεγγύης, της ισότητας και της επιστήμης χωρίς όμως να συνυπολογίζει και την Πίστη Στο Θείο, είναι εντελώς ανιστόρητο, άστοχο και εσφαλμένο.
Θα έπρεπε κάποιος να είχε πληροφορήσει τον κ. Πρωθυπουργό, ότι για τους Έλληνες διαχρονικά η Πίστη στον Θεό είναι η καρδιά της υπάρξεώς τους και η ύπαρξη Του Θεού ευρίσκεται στην καρδιά τους, τόσο αλληγορικά όσο και κυριολεκτικά, όπως μας διδάσκει και η Ορθόδοξος Νηπτική Θεολογία. Ο Ναός για τον Έλληνα ιστορικά είναι ο βωμός του, είναι το σπίτι του, είναι η ρίζα του, γιατί ο Ναός είναι Οίκος Θεού και στον Θεό είναι η ρίζα του. Είναι ζυμωμένα τόσο πολύ αυτά τα δύο στοιχεία, ώστε είναι επιπλέον και στοιχείο πολιτισμικής ταυτότητας, προοπτικής και αποστολής στα Έθνη. Χαρακτηριστικά αναφέρει ο Άγιος Νεκτάριος για το θέμα αυτό ” Ναὶ ὁ Ἕλλην ἐγεννήθη κατὰ θείαν πρόνοιαν διδάσκαλος τῆς ἀνθρωπότητος· τοῦτο τὸ ἔργον ἐκληρώθη αὐτῷ· αὕτη ἦν ἡ ἀποστολὴ αὐτοῦ· αὕτη ἡ κλῆσις αὐτοῦ ἐν τοῖς ἔθνεσιν·”
Επίσης το ότι η Πνύκα ευρίσκεται στην θέση αυτή, ώστε να φαίνεται ο Παρθενώνας έχει και αυτό την σημασία του. Διότι θα μπορούσαν άνετα να την είχαν κατασκευάσει οι πρόγονοί μας σε οποιοδήποτε άλλο σημείο π.χ. δίπλα από το Ηρώδειο ή δίπλα από το θέατρο του Ελευθερέως Διονύσου. Δεν το έκαναν όμως. Οι αρχαίοι Αθηναίοι χτίζοντας την Πνύκα στην κορυφή του λόφου, που είναι σήμερα, μας διδάσκουν, ότι ο αγορητής – πολιτευτής στο βήμα της Πνύκας σε κάθε του σκέψη, σε κάθε του φράση, σε κάθε του πρόταση, σε κάθε του πολιτική δραστηριότητα ευρισκόταν υπό το άγρυπνο βλέμμα του Ιερού Ναού και άρα του Θείου Νόμου και εκεί έπρεπε πρώτα – πρώτα κατά βάθος να λογοδοτεί συνειδησιακά. Άρα μας διδάσκουν οι πρόγονοί μας, ότι τόσο το κράτος δικαίου όσο και η δημόσια δράση υπόκεινται στον Θείο Νόμο και δεν είναι αποκομμένα από αυτόν, όπως εντελώς εσφαλμένα και ανιστόρητα υπαινίσσεται ο κ.Πρωθυπουργός στην ομιλία του.
3) Ο κ. Πρωθυπουργός συνεχίζοντας την ατεκμηρίωτη ομιλία του, αναφερόμενος στις αρχές της Αλληλεγγύης και της Ισότητας, λέει : ” Κι εκείνες που μετουσιώθηκαν στις ιατρικές συμβουλές του Ιπποκράτη, αλλά και στην πολιτική οξυδέρκεια του Περικλή. Στο συνδυασμό, δηλαδή, της επιστήμης με τη δημόσια δράση. Ξαναφωτίζοντας, λοιπόν, σήμερα, την Ακρόπολη, θα έλεγα ότι τους δίνουμε, συμβολικά, ακόμα μεγαλύτερη δύναμη.”
Ο Θουκυδίδης όμως αντιθέτως από τα λεγόμενα του κ. Πρωθυπουργού μας αποδεικνύει, ότι σύμπασα η αρχαία Αθηναϊκή Πολιτεία είχε εμπεδωμένη την νοοτροπία και την βαθειά πεποίθηση, ότι Πίστη και Επιστήμη συμπορεύονται και αλληλοσυμπληρώνονται υγιώς, τηρώντας η κάθε μία τα όρια της, χωρίς να προσπαθεί η μία να εξαφανίσει την άλλη, κάτι το οποίο αγνοεί παντελώς η σημερινή Κυβέρνηση και το οποίο είναι παντελώς αντίθετο με αυτό που συμβαίνει σήμερα στην χώρα μας, όπου διώκεται ξεκάθαρα και στοχευμένα η Ορθόδοξη Πίστη και Λατρεία. Χαρακτηριστικό είναι ότι επιτρέπονται πορείες και εκδηλώσεις πολιτικής – κομματικής φύσεως, ενώ αντιθέτως οι Ορθόδοξες λατρευτικές εκδηλώσεις απαγορεύονται και τιμωρούνται και μάλιστα αυστηρά από την ίδια την Πολιτεία. Πρόκειται για μία αδικαιολόγητη ρατσιστική διάκριση εις βάρος των Ελλήνων Ορθοδόξων πολιτών και όχι μόνο, διότι είμαστε σε παρατεταμένη περίοδο επιβολής περιοριστικών μέτρων.
Μέχρι και ο Ιπποκράτης ο Παγκόσμιος πατέρας και θεμελιωτής της Ιατρικής επιστήμης, ο οποίος καταγόταν από τον Ασκληπιό και τον Ηρακλή, έχοντας Ιερατική καταγωγή από τους Ασκληπιάδες και ο οποίος κινήθηκε καθαρά σε επιστημονικά και ορθολογικά δεδομένα και έσωσε την αρχαία Αθήνα από τον λοιμό ξεκινάει τον όρκο του λέγοντας :
” Ὄμνυμι Ἀπόλλωνα ἰητρὸν, καὶ Ἀσκληπιὸν, καὶ Ὑγείαν, καὶ Πανάκειαν, καὶ θεοὺς πάντας τε καὶ πάσας, ἵστορας ποιεύμενος, ἐπιτελέα ποιήσειν κατὰ δύναμιν καὶ κρίσιν ἐμὴν ὅρκον τόνδε καὶ ξυγγραφὴν τήνδε.”
Δηλαδή ” «Στον Απόλλωνα δίνω τον όρκο, στο γιατρό και Θεό Ασκληπιό, στην Υγεία Θεά και Πανάκειακαι ως μάρτυρες όλους καλώ τους Θεούς και Θεές”, δείχνοντας έτσι ότι Τιμά, Σέβεται και Αφιερώνει έμπρακτα και αληθινά την επιστήμη του στο Θείο στοιχείο έχοντάς το ως συνεργάτη, ως βοηθό και εμπνευστή, αντιθέτως με την ντροπιαστική και μη Ελληνική στάση όλης της σύγχρονης Πολιτείας δυστυχώς, η οποία πετάει στον κάλαθο των αχρήστων όλη αυτήν την τιμημένη και βαθειά θεολογική Ελληνική παράδοση χιλιάδων ετών, ειδικά σήμερα όπου είμαστε και Ορθόδοξη Χριστιανοί!!!
Γνώριζαν βαθειά οι σοφοί πρόγονοί μας και έτσι διδάσκουν και τους σημερινούς επιστήμονες, ότι η επιστήμη είναι οριακή, έχει δηλαδή όρια εκ των πραγμάτων, όσο μακρινά και να είναι αυτά, διότι αυτή είναι η φύση της. Δεν μπορεί να τα λύσει όλα η επιστήμη και κυρίως δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα του θανάτου, τόσο του βιολογικού όσο και του ψυχολογικού που προκαλεί η ιδέα του θανάτου. Αν μπορούσε η επιστήμη να νικήσει το θάνατο, θα το είχε κάνει, αλλά δεν μπορεί και ούτε θα μπορέσει ποτέ. Μέχρι και το κίνημα του Μετανθρωπισμού – Βιοτεχνολογίας δεν θα νικήσει ποτέ τον θάνατο, γιατί δεν μπορεί! Εκεί που σταματάει η επιστήμη δρα η Πίστη και συγκεκριμένα η Ορθόδοξη, η οποία βιωματικά μας διδάσκει, ότι η ζωή δεν τελειώνει σε έναν τάφο. Πόσο Φως και Ζωή κρύβεται σε αυτό!!!
4) Ο κ. Πρωθυπουργός στην συνέχεια λέει ότι:
“Ταυτόχρονα, οι προβολείς στρέφονται και στα τείχη της Ακρόπολης, που άρχισαν να οικοδομούνται μετά τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας. Φέτος, με τη συμπλήρωση 2.500 χρόνων απ’ εκείνη τη νίκη, η Ιστορία μοιάζει να αλληλοσυμπληρώνεται. Γιατί, αν δεν απέκρουαν, τότε, οι Έλληνες τους εξ Ανατολών επιδρομείς, δεν θα ακολουθούσαν η κλασική φιλοσοφία και η Δημοκρατία. Ούτε η Ευρώπη με το Κράτος Δικαίου και τον δυτικό πολιτισμό. Η Ευρώπη που αργότερα ξεπέρασε και το σκοτάδι του Μεσαίωνα, προσφεύγοντας και πάλι στην κλασική Ελλάδα. Ξαναφωτίζοντας, λοιπόν, το οχυρό της Ακρόπολης, στέλνουμε κι ένα σήμα διαχρονικής άμυνας σε ό,τι θέτει σε κίνδυνο την πορεία μας προς την πρόοδο.”
Όντως, σωστά αναφέρει ο Πρωθυπουργός, ότι αν δεν απέκρουαν οι Έλληνες τους Πέρσες τόσο στην ιστορική ναυμαχία της Σαλαμίνος όσο και στις υπόλοιπες μάχες συνολικά, δεν θα είχαμε άνθιση της φιλοσοφίας, της Δημοκρατίας και του πολιτισμού γενικά στην Ελλάδα. Ούτε και η Ευρώπη θα είχε γεννηθεί και επιβιώσει, αν η Ελλάδα με την θυσία της δεν είχε εμποδίσει τότε τον εχθρό, όπως ακριβώς το ίδιο επαναλήφθηκε στην Ιστορία και ίσως επαναληφθεί και τώρα.
Όμως σε αυτό που κάνει τεράστιο και τραγικό λάθος ο κ. Πρωθυπουργός, λόγω άγνοιας ή ιδεολογίας, είναι πώς νομίζει, ότι η Ευρώπη έχει κράτος δικαίου και ότι ξεπέρασε τον μεσαίωνα προσφεύγοντας και πάλι στην Κλασσική Ελλάδα.
Η Ευρώπη του Δυτικού πολιτισμού δεν έχει κράτος Δικαίου, δεν έχει Δημοκρατία και δεν ξεπέρασε ποτέ τον σκοταδισμό του μεσαίωνα. Αντιθέτως Εξακολουθεί να είναι βυθισμένη βαθειά μέσα σε αυτόν τον σκοταδισμό.
Η Ευρώπη του δήθεν γαλλικού διαφωτισμού δεν είχε και δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τον Ελληνικό πολιτισμό και την Ορθοδοξία. Δεν ακολούθησε ποτέ και δεν ενστερνίστηκε ποτέ αυτές τις σταθερές. Αντιθέτως τις πολέμησε και εξακολουθεί να τις πολεμάει με απύθμενο μίσος και φθόνο, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να τις εξαφανίσει.
Κι αν κατάφερε η Δύση να εξελιχθεί τεχνολογικά, μέχρι εκεί έφθασε, γιατί μέχρι εκεί μπορεί. Όλο το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα αποδείχθηκε περίτρανα, ότι προωθεί τις κοινωνικές διακρίσεις, την ανισότητα, την εκμετάλλευση πάσης φύσεως, την υποδούλωση εθνών και ανθρώπων, τον αυταρχισμό, τον ολοκληρωτισμό και την πολεμική επιβολή του ισχυρού έναντι του αδυνάμου. Προωθεί τον άνθρωπο της πτώσης, την υποδούλωση στα ανθρώπινα πάθη, τον εξευτελισμό ανδρός και γυναικός και την υλιστική θεώρηση της ζωής. Άρα που είναι το κράτος Δικαίου, που είναι η Δημοκρατία, που είναι η Ειρήνη, που είναι Ελευθερία διάθεσης εθνών και ανθρώπων, που είναι η ελευθερία, η ισότητα και η αλληλεγγύη; Πουθενά δεν είναι, γιατί απλά δεν υπάρχουν στο οικοδόμημα της Ευρώπης, ποτέ δεν υπήρχαν! Όλα είναι μία βιτρίνα, μία ψευτο-ευγένεια, μία ψευτο-αγάπη. Κατά βάθος για την Ευρώπη ο άνθρωπος είναι υλιστική μονάδα παραγωγής και τίποτα παραπάνω.
Η Ευρώπη του ψευτοδιαφωτισμού δεν είναι τίποτα άλλο παρά από την εγωιστική, αλαζονική και αρρωστημένη θεοποίηση του ορθολογισμού και της ύλης, του τεχνικού πολιτισμού και της ρατσιστικής διάκρισης των ανθρώπων σε εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους. Είναι η αλαζονική θεοποίηση του ατελούς και γεμάτου αδυναμίες και πάθη ανθρώπου, είναι η αυτοκαταστροφική αποδοχή και θεοποίηση των ανθρώπινων αδυναμιών. Είναι η θεοποίηση των απρόσωπων, μαζοποιημένων, τεχνοκρατικών, καταναλωτικών κοινωνιών, τις οποίες διαμορφώνουν σαδιστικές κοινωνικοπολιτικές ιδεολογίες και δομές.
Το οικοδόμημα της Ευρώπης έχει ως βάση την θεοποίηση του ουμανισμού, δηλαδή της θνητής ανθρωποκεντρικής ζωής, η οποία έχει ως βασική πίστη, ότι ο άνθρωπος είναι πάνω από Τον Θεό και ότι μπορεί να ολοκληρωθεί εντελώς μόνος του, να αυτοδικαιωθεί μέσα από μορφές εξουσίας και τελικά να αυτολατρευτεί ως θεός.
Ο ουμανισμός και οι θιασώτες αυτού του φθαρτού και διαστροφικού ιδεολογήματος είναι τραγικές φιγούρες ενός δράματος, το οποίο κάνει τον άνθρωπο να κυνηγάει συνέχεια την ψυχική ανάπαυση μέσα από μία αυτοερμηνεία του εαυτού του, μέσα από μία προσπάθεια αυτονομίας από Τον Θεό, μέσα από μία προσπάθεια αυτοθέωσης και αυτολατρείας και ανάπαυση να μην βρίσκει ποτέ. Κάθε φορά που νομίζει, ότι αυτοδικαιώθηκε, αμέσως ο θάνατος έρχεται να του γκρεμίσει κάθε μάταιο εγωιστικό του δημιούργημα, να τον καταρρακώσει και να του θυμίσει πόσο μικρός και ανήμπορος είναι χωρίς Τον Θεό και την αιώνια προοπτική την οποία Εκείνος δίνει.
Η Δύση επειδή είναι πνευματικά και πολιτισμικά σε νηπιακή ηλικία ακόμη ταλαιπωρείται με την εύρεση της ουσίας της ύλης και την ερμηνεία της Ζωής μέσα από αυτήν. Προσπαθεί με έναν αυτιστικό τρόπο να εξηγήσει το Νόημα της Ζωής μέσα από την ύλη, γεγονός που αποδεικνύει περίτρανα το γιατί οι επιστήμονες της Δύσης, ενώ έχουν εξελιχθεί τεχνικά, ακόμη δεν έχουν γεφυρώσει το κενό μεταξύ Γνώσης και Πίστης. Όσο συνεχίζουν με την ίδια λογική,δεν πρόκειται να το καταφέρουν ποτέ. Θα πεθάνουν μαζί με την φθαρτή ύλη.
Όσες στροφές και να κάνει το CERN, δεν πρόκειται ποτέ να Βιώσει Τον Θεό, ούτε Την Αγάπη Του, ούτε Την Γαλήνη και Την Αιώνια Προοπτική που δίνει. Στην Ορθοδοξία ” με ένα παξιμάδι και μόνο πάμε Στον Θεό”, όπως είπε και ο Άγιος Παϊσιος.
Η Δύση πιστεύει , ότι μέσα από κοινωνικοπολιτικές δομές και υλιστικές πολιτικές και οικονομικές θεωρίες ο άνθρωπος θα βρεί την ευτυχία και την ολοκλήρωση. Αν κάτι τέτοιο ισχύει, τότε γιατί μέχρι τώρα δεν το έχουν πετύχει οι δομές αυτές και όλη η ανθρωπότητα στενάζει από δυστυχία, προβλήματα και πολέμους; Έχουν αποτύχει παταγωδώς όλα αυτά τα ανθρώπινα θεωρήματα.
Αντιθέτως ο Ορθόδοξος επιστήμονας όχι μόνο δεν δυσκολεύεται αλλά με πολύ μεγάλη ευκολία Χάριτι Θεού διακρίνει την παρουσία Του ίδιου Του Θεού στην Φύση. Μέχρι και οι αρχαίοι Έλληνες πρόγονοί μας, οι οποίοι αν και δεν ήταν Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ήταν όμως αληθώς ένθεοι και όχι άθεοι ή θεομάχοι, όπως οι δυτικοί (α)-γνωστικιστές, εντόπισαν ότι Ο Θεός- είναι το πρώτο Αίτιον – το ακίνητον κινούν- και αιώνια πηγή ζωής για το σύμπαν, όπως έλεγε ο Αριστοτέλης (Μετά τα Φυσ., 1072 a 25-26 και 1072 b 27) και μάλιστα και απολύτως αγαθόν, χωρίς απολύτως κανέναν φθόνο μέσα του, όπως έλεγε και ο Σωκράτης στον Πλατωνικό διάλογο Τίμαιος (Πλάτωνος, Τίμαιος 29b–31b). Άρα σε ποιό σημείο η Ευρώπη δήθεν ακολούθησε τον Ελληνικό πολιτισμό; Σε κανένα απολύτως! Απέτυχε παταγωδώς!
Η Ορθόδοξος Νηπτική Παράδοση είναι η τελεολογία, είναι η εντελέχεια του Ελληνικού πολιτισμού, είναι η συνέχεια, είναι η ολοκλήρωση και η δικαίωσή της, διότι η Ορθόδοξη Θεολογία και Πίστη δικαιώνει τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό και όχι το αντίθετο. Άραγε πού είναι οι άθεοι, ορθολογιστές – (α)-γνωστικιστές Ευρωπαίοι δημιουργοί του δυτικού πολιτισμού; Πουθενά, χαμένοι στην ύλη και στην χοϊκή θνητή φύση, διαρκώς αυτοανακυκλούμενοι στην φυλακή του ορθολογισμού και της ύλης, χωρίς ποτέ να φθάσουν στην τελείωση!
5) Στο τέλος ο κ. Πρωθυπουργός κάνει μία αναφορά στον Γάλλο Πρόεδρο Μακρόν λέγοντας : “Πριν από τρία χρόνια, στο ίδιο περίπου σημείο, στην Πνύκα, ο Πρόεδρος Μακρόν μίλησε, πρώτη φορά, για μια «νέα ευρωπαϊκή κυριαρχία». Και όσα μεσολάβησαν από τότε, επιβεβαίωσαν ακριβώς αυτήν την αναγκαιότητά της.”
Αν ο Γάλλος πρόεδρος κ. Μακρόν στο ίδιο σημείο στην Πνύκα μίλησε για μία νέα “Ευρωπαϊκή κυριαρχία”, τότε αυτό είναι άλλη μία τρανή απόδειξη, ότι και αυτός δεν έχει απολύτως καμία σχέση και επαφή με την Ελλάδα και την Ορθοδοξία και ότι διακατέχεται από επεκτατική διάθεση. Καλό είναι να γνωρίζει ο κ. Μακρόν, ότι κρύφιες επιθυμίες και όνειρα επιβολής κυριαρχιών και εκδυτικισμού του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και της Ορθόδοξης Πνευματικής Παράδοσης θα μείνουν απλά και μόνο επιθυμίες…
Καλό θα ήταν τόσο ο κ. Πρωθυπουργός μας όσο και ο κ. Μακρόν, να εγκαταλείψουν τις θεωρίες περί “παγκοσμίου επανεκκίνησης” και να κάνουν μία άλλη “εσωτερική επανεκκίνηση” στον εαυτό του ο καθένας, πνευματική, αναγιγνώσκοντας ορθά, βαθειά και ουσιαστικά τόσο τον πλούτο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού μας όσο και την Αναστάσιμη Αλήθεια της Ορθόδοξης Παράδοσής μας.
Μεθ’ ημών ο Θεός, γνώτε, έθνη και ηττάσθε, ότι μεθ’ ημών ο Θεός. Ισχυκότες ηττάσθε. Ότι μεθ’ ημών ο Θεός. Εάν γαρ πάλιν ισχύσητε, και πάλιν ηττηθήσεσθε. Ότι μεθ’ ημών ο Θεός.
Τον δε φόβον υμών ου μη φοβηθώμεν, ουδ’ ου μη ταραχθώμεν. Ότι μεθ’ ημών ο Θεός.
Πηγή: enromiosini.gr
