Από 18 χρόνων οι σχέσεις μου με τη Γερμανία υπήρξαν στενές και καθοριστικές. Σπουδές, εργασία ως μηχανικός σε γερμανικά εργοστάσια και αργότερα συνεχής και αδιάκοπη επιχειρηματική συνεργασία. Από τη 10ετία του ’80 διετέλεσα μέλος του Ελληνογερμανικού Βιομηχανικού και Εμπορικού Επιμελητηρίου, όπου τα τελευταία 12 χρόνια ήμουν πρόεδρος. (Να σημειώσω ότι και ο παππούς μου ήταν ιδρυτικό μέλος του Ελληνογερμανικού Επιμελητηρίου στο Βερολίνο το 1924.)

Ως πρόεδρος αφιέρωσα πραγματικά πολύ χρόνο και προσπάθεια στο να βοηθήσω και να προάγω τις ελληνογερμανικές σχέσεις, και πέρα από τις στενές εμπορικές και οικονομικές. Στα δύσκολα χρόνια των μνημονίων, το επιμελητήριο έδωσε μάχη όχι μόνο για να βοηθηθεί και να διασωθεί η ελληνική οικονομία, αλλά και για να εξομαλυνθεί το κλίμα που, τόσο στα μέσα ενημέρωσης σε Ελλάδα και Γερμανία όσο και στην κοινή γνώμη των δύο χώρων, είχε οξυνθεί σε επικίνδυνο και ακραίο σημείο, θέτοντας σε δοκιμασία την ιστορική τους σχέση.

Ολοι στο Ελληνογερμανικό Επιμελητήριο πιστέψαμε βαθιά και πάντα πιστεύουμε στο ευρωπαϊκό όραμα και στις ευρωπαϊκές αξίες. Σήμερα διακατέχομαι από έντονη απογοήτευση, αλλά και θυμό, και δεν είμαι ο μόνος. Αισθάνομαι προσωπικά προδομένος διαπιστώνοντας με έκπληξη ότι η φίλη Γερμανία προτάσσει τα στενά οικονομικά και εμπορικά συμφέροντά της πάνω από όλα.

Θεωρώ αδιανόητο στη σημερινή παράφορη και συνεχή παραβίαση που δέχεται η Ελλάδα, κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στα κυριαρχικά δικαιώματά της από την Τουρκία, η Γερμανία, ηγετική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, να σφυρίζει αδιάφορα, να μην παίρνει ξεκάθαρη θέση, αλλά ακόμα και να εξοπλίζει τον επιτιθέμενο.

Με μεγάλη μου λύπη και ως συμβολική πράξη, μετά τρεις δεκαετίες, υπέβαλα σήμερα στο Ελληνογερμανικό Επιμελητήριο την παραίτησή μου.

Πηγή: infognomonpolitics.gr