Η συζήτηση στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή για το νομοσχέδιο του υπουργείου Εθνικής Άμυνας που περιλαμβάνει τις συμβάσεις για την απόκτηση των 18 μαχητικών Rafale, επί της ουσίας δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί και οι εκπρόσωποι της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ (πρώην ΠΑΣΟΚ και έχει σημασία να το λέμε αυτό), συνεπικουρούμενοι από τα υποστηρικτικά ΜΜΕ, έσπευσαν ήδη να επενδύσουν πολιτικά στο ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ και ΑΝΑΓΚΑΙΟ της θετικής τους ψήφου…
Καλό το θέατρο, καλή η υποκρισία και άκρως ενδιαφέροντες οι ανέξοδοι λεονταρισμοί. Αλλά επειδή σε αυτόν τον τόπο κύριοι δεν έχουμε όλοι μας κοντή μνήμη, καλό θα είναι να πούμε γι’ ακόμη μια φορά τα πράγματα με το όνομά τους. Και οφείλουμε να το κάνουμε, διότι το τίμημα που πληρώνει ακόμη και σήμερα η πατρίδα μας, η οποία έφτασε να απειλείται ευθέως με γεωπολιτικό ακρωτηρισμό, δεν σχετίζεται με κανενός είδους πολιτική απροθυμία να επικυρωθούν συμβάσεις προμηθειών για οπλικά συστήματα. Άλλωστε οι Τσοχατζόπουλοι και το λοιπό πολιτικό και διαμεσολαβητικό σκυλολόι, υπήρξαν δημιούργημα που προέκυψε από το πλεόνασμα αυτής της πολιτικής προθυμίας.
Επομένως το πατριωτικό συναίσθημα και η στάση ευθύνης απέναντι στην πατρίδα, δεν εξαντλείται σε υποκριτικούς πανηγυρισμούς την ώρα που λαμβάνονται οι αποφάσεις για την υλοποίηση των απαραίτητων κατά τα λοιπά εξοπλιστικών προγραμμάτων. Είναι μια υποχρέωση πολύ πιο σύνθετη και μόνο ως τέτοια οφείλουμε να την αξιολογήσουμε…
Είναι μια ευθύνη που επεκτείνεται μοιραία στην ανάγκη διαμόρφωσης της απαραίτητης εθνικής στρατηγικής η οποία θα πρέπει να οχυρώνει πολλαπλά την αποτελεσματικότητα του συνόλου των πολιτικών και αμυντικών μηχανισμών, στην υπεράσπιση της Εθνικής μας κυριαρχίας…
Είναι μια υπεύθυνα εθνική στάση που θα πρέπει να επιβεβαιώνεται καθημερινά στο γήπεδο της μαχόμενης Διπλωματίας, αλλά και στην επικαιροποίηση μιας απολύτως στοχευμένης και εθνοκεντρικά προσανατολισμένης Εξωτερικής πολιτικής ικανής να υπερασπίζεται αποτελεσματικά και έναντι πάντων τα αυτονόητα…
Κυρίως όμως, είναι μια τεράστια ευθύνη, ο βαθμός συνειδητοποίησης της οποίας κρίνεται τελικά, εκείνη την ΜΟΝΑΔΙΚΗ στιγμή, που θα πρέπει να ληφθούν οι δύσκολες αποφάσεις, όταν τα πάντα θα συνηγορούν πως θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν αυτοί οι εξοπλισμοί για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής μας αξιοπρέπειας.
Σε όσους λοιπόν έσπευσαν να μετατρέψουν την συζήτηση στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή σε πλυντήριο σοβαρότατων εθνικών ανομημάτων, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε την συλλογική τους ευθύνη για όλα όσα έχουν προηγηθεί και έχουν επιδεινώσει δραματικά την θέση της χώρας.
- Τα εγκλήματα που έχουν προηγηθεί έχουν ονοματεπώνυμο.
- Ονοματεπώνυμα φιγουράρουν κάτω από ταπεινωτικά πρωτόκολλα και συμφωνίες που υπεγράφησαν διαχρονικά και αλυσοδένουν την χώρα.
- Με ονοματεπώνυμα επισφραγίζονται καταστροφικοί χειρισμοί στην λογική των οποίων επιμένει να βαδίζει η πολιτική ελίτ (και όχι μονάχα η κυβέρνηση) του τόπου, και μάλιστα σε μια κρίσιμη ιστορική στιγμή που όλοι επείγονται να κλείσουν την μεγάλη γεωπολιτική εκκρεμότητα της ΝΑ Μεσογείου.
Ας τα απαριθμήσουμε… Όχι ως άσκηση μνήμης, αλλά για να καταδείξουμε τις απαράγραπτες ευθύνες όλων αυτών που επιμένουν να πιστεύουν ότι αρκούν κάποια ακριβοπληρωμένα πλυντήρια για να ξεπλύνουν την μεγάλη ιστορική βρωμιά που έχει συντελεστεί σε βάρος του τόπου μας
Ήταν Αύγουστος του 1976 όταν με εργαλείο το σεισμογραφικό «ΧΟΡΑ», η Τουρκία αμφισβήτησε στην πράξη την Ελληνική Υφαλοκρηπίδα. Η Ελλάδα με προτροπή του Συμβουλίου Ασφαλείας ενεπλάκη σε διαπραγματεύσεις με την Τουρκία οι οποίες οδήγησαν στο γνωστό Πρακτικό της Βέρνης τον Δεκέμβριο του 1976, το οποίο φέρει την υπογραφή του Σ. Ντεμιρέλ και του Έλληνα πρωθυπουργού (και προέδρους της Νέας Δημοκρατίας) Κων. Καραμανλή. Με το Πρακτικό της Βέρνης η Ελλάδα συμφώνησε να παγώσει κάθε ενέργεια πέραν των χωρικών υδάτων της δηλαδή των 6 νμ. Τι έχει να πει ή πότε απετόλμησε να πει κάτι η «μεγάλη εθνική παράταξη» της ΝΔ γι αυτήν την ντροπή;
Ήταν Μάρτης του 1987 όταν η Τουρκία απείλησε και πάλι με πόλεμο μόλις ο Έλληνας πρωθυπουργός δήλωσε πως η Ελλάδα θα ερευνήσει για ύπαρξη κοιτασμάτων στο Αιγαίο. Το «Σισμίκ» ξαναβγήκε στο Αιγαίο και η στρατιά της Σμύρνης ετέθη σε ύψιστη ετοιμότητα. Λίγους μήνες μετά στο Νταβός της Ελβετίας οι Τ. Οζάλ και Α. Παπανδρέου υπογράφουν την ομώνυμη συμφωνία με την οποία περιορίζουν την ερευνητική τους δραστηριότητα στην Αιγιαλίτιδα ζώνη τους, επαναβεβαιώνοντας ουσιαστικά το «Πρακτικό της Βέρνης». Ο Α. Παπανδρέου επικριθείς για το γεγονός ότι με τους χειρισμούς του άφησε εκτός διαπραγμάτευσης το Κυπριακό. Αναγκάστηκε να αφορίσει την συμφωνία του Νταβός λέγοντας το γνωστό “mea culpa”.
Φυσικά το “mea culpa” έμεινε στην ιστορία, αλλά μαζί με αυτό έμεινε και το περιεχόμενο της συγκεκριμένης συμφωνίας. Τι έχει να πει ή πότε απετόλμησε να πει κάτι γι αυτό η «μεγάλη παράταξη» του ΠΑΣΟΚ η οποία βεβαίως έχει συνέχεια στο εθνικά καταστροφικό της έργο;
Ήταν Ιούλιος του 1997 και είχε προηγηθεί η τραγωδία των Ιμίων. Οι νατοϊκοί σύμμαχοι πίεσαν και ο Έλληνας πρωθυπουργός (και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ) Κ. Σημίτης, συμφώνησε και προσυπέγραψε στην Μαδρίτη το γνωστό Πρακτικό της Μαδρίτης με το οποίο η Ελλάδα για πρώτη φορά αναγνωρίζει «ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο και ταυτόχρονα η Ελλάδα δεσμεύεται να μην προχωρήσει σε κανενός είδους μονομερή ενέργεια (έρευνες, ΑΟΖ, Υφαλοκρηπίδα, επέκταση χωρικών υδάτων κλπ). Η συμφωνία της ντροπής φέρει τις υπογραφές των Σ. Ντεμιρέλ και Ισμαήλ Τζεμ εκ μέρους της Τουρκίας και των Κ. Σημίτη και Θ. Πάγκαλου εκ μέρους της Ελλάδας.
Για τους αναγνώστες που δεν θυμούνται να θυμίσουμε ότι ο Ι. Τζεμ ήταν αυτός που χτύπαγε παλαμάκια για να χορεύει ζεϊμπέκικο ο έτερος πρωθυπουργός και επίσης πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ο κ. Γ. Παπανδρέου.
Για την ιστορία και για το τί ακριβώς προσυπέγραψαν στην Μαδρίτη οι απαράδεκτοι εκπρόσωποι της Ελλάδας, είναι χαρακτηριστική η μεταγενέστερη δήλωση του Ισμαήλ Τζεμ ο οποίος μεταξύ άλλων είπε πως: «Το πρακτικό που υπογράφηκε το 1997 στη Μαδρίτη, μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας καθιστά ανούσια τη συζήτηση περί απόφασης της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης για το ζήτημα των χωρικών υδάτων, αφού με το Πρωτόκολλο η Ελλάδα δεσμεύεται να απέχει από μονομερείς ενέργειες, όπως η επέκταση των χωρικών της υδάτων».
Και συμπλήρωσε πως: «Η τουρκική πλευρά προσπάθησε και κατάφερε να αναφέρεται πρώτα η δέσμευση της Ελλάδας για αποχή από μονομερείς ενέργειες, ενώ ακολούθησε το άρθρο που σχετίζεται με τη δέσμευση της Τουρκίας να απέχει από χρήση ή απειλή χρήσης βίας»
Ήταν Δεκέμβριος του 1999 όταν κατά την διάρκεια της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στο Ελσίνκι η Ελλάδα αποδέχτηκε την ύπαρξη και την ανάγκη διευθέτησης «Ελληνοτουρκικών συνοριακών διαφορών» και απέσυρε τις αντιρρήσεις της για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Και φυσικά την βαρύτητα αυτής της τραγικής και απαράδεκτης παραδοχής, δεν την απομειώνει η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ και αυτό γίνεται ολοφάνερο στις μέρες μας που ΤΟΣΟ η Ελλάδα ΟΣΟ και η Κύπρος απειλούνται ευθέως από την Τουρκία και η ΕΕ αν μη τι άλλο προκαλεί βάναυσα με την εθελοτυφλία της.
Αυτές τις υπογραφές της ντροπής, ουδέποτε τις καταδίκασαν. ΟΥΤΕ η ΝΔ ΟΥΤΕ το ΚΙΝΑΛ (πρώην ΠΑΣΟΚ). Ουδεμία κίνηση υπήρξε στην κατεύθυνση της απεμπλοκής της χώρας από αυτές τις απαράδεκτες παραδοχές.
Και όμως… Με θράσος χιλίων πιθήκων και με την υποκρισία στο μάξιμουμ, έρχονται σήμερα ΚΑΙ οι μεν αλλά ΚΑΙ οι δε, να επενδύσουν πολιτικά στην θετική τους ψήφο για την προμήθεια των γαλλικών RAFALE, καταχειροκροτούμενοι από τους αφελείς για την υποτιθέμενα πατριωτική και υπεύθυνη στάση τους. Ποιοι;;;
Αυτοί που ανέχτηκαν την προηγούμενη περίοδο την Τουρκία να δρα πειρατικά στο Αιγαίο, αποκαθηλώνοντας την μία μετά την άλλη τις περίφημες κόκκινες γραμμές…
Αυτοί που επιμένουν να δεσμεύονται από τις υπογραφές του αίσχους όταν η ίδια η Τουρκία έχει παραβιάσει κατ επανάληψη τα προβλεπόμενα σε αυτές τις συμφωνίες και πρακτικά, πράγμα που από μόνο του συνιστά ικανή και αναγκαία συνθήκη για την μονομερή καταγγελία τους. Και όμως δεν το έκαναν. Δεν συζητούν καν την πιθανότητα να το πράξουν…
Αυτοί που σύρονται ακόμη μια φορά με προτροπή και πάλι των ιδίων συμμάχων στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, με τους ίδιους ετεροβαρείς όρους και με την πατρίδα μας καθηλωμένη στο κρεβάτι του Προκρούστη να περιμένει να αποφανθεί η πολιτική των ισορροπιών για την τύχη της…
Αυτοί που όταν έπρεπε να χρησιμοποιήσουν τα ακριβοπληρωμένα οπλικά συστήματα, πήραν στο χέρι τις πένες και έτρεχαν στας Ευρώπας να προσυπογράψουν οτιδήποτε τους υποδεικνύετο…
ΟΧΙ… Προφανώς με όλα τα παραπάνω ΔΕΝ υπονοούμε ότι δεν έπρεπε η χώρα μας να προβεί στο αναγκαίο εξοπλιστικό πρόγραμμα των RAFALE.
Αυτό που κάνουμε, είναι να υπενθυμίσουμε τον βίο και την πολιτεία των πανηγυριστών, διότι…
- Είναι οι ίδιοι που ΔΕΝ έσπευσαν να συνδυάσουν την συγκεκριμένη προμήθεια με ευρύτερη στρατηγική συμφωνία με πολύ συγκεκριμένες στοχεύσεις…
- Είναι οι ίδιοι που «έκαψαν» ουσιαστικά την υπόθεση των Γαλλικών BELHARA…
- Οι ίδιοι που ΔΕΝ φρόντισαν κατά την ανανέωση της αμυντικής συμφωνίας με τους Αμερικανούς να συμπεριλάβουν πακέτο συγκεκριμένων δεσμεύσεων χωρίς παρενθέσεις, υποσημειώσεις και αστερίσκους…
- Οι ίδιοι που αποδεικνύουν καθημερινά ότι δεν διαθέτουν όραμα για το μέλλον του τόπου…
- Οι ίδιοι που δεν απετόλμησαν να υιοθετήσουν το δόγμα του πρώτου συντριπτικού στρατηγικού πλήγματος σε οποιαδήποτε πράξη μερικής ή άλλης αμφισβήτησης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων…
Και πολύ φοβόμαστε ότι είναι οι ίδιοι που τελικά ΔΕΝ θα επιλέξουν να χρησιμοποιήσουν στο πλαίσιο ενός άριστα οργανωμένου επιχειρησιακού σχεδίου τα RAFALE (και όχι μόνο), εάν και όταν απαιτηθεί για να στείλουν τον τουρκικό τσαμπουκά σε ένα ταξίδι αγύριστο στα απόνερα της Ιστορίας.
Πηγή: militaire.gr
