Φωτογραφία από την διακλαδική αποβατική άσκηση Εφές, που διεξάγουν οι ΤΕΔ στον κόλπο Ντογάνμπευ της ευρύτερης περιοχής Σμύρνης και αποτελεί εφαρμογή επιθετικών επιχειρησιακών σχεδίων της Τουρκίας εναντίον των νησιών του ανατολικού Αιγαίου
Υπάρχει ένα θέμα στο οποίο το κυβερνών κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης της Τουρκίας (AKP) και το κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης, το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP), συμφωνούν πλήρως: η πεποίθηση ότι τα ελληνικά νησιά είναι κατεχόμενο τουρκικό έδαφος και πρέπει να ανακαταληφθούν. Η πεποίθηση αυτή είναι τόσο ισχυρή ώστε οι ηγέτες και των δύο κομμάτων έχουν εκφράσει δημόσια την απειλή εισβολής στο Αιγαίο.
Η μόνη διαφωνία μεταξύ των δύο κομμάτων σχετικά με το θέμα αυτό αφορά την προσπάθειά τους να αποδείξουν ποιο είναι πιο ισχυρό και πατριωτικό και ποιο διαθέτει το θάρρος να πραγματοποιήσει την απειλή εναντίον της Ελλάδας. Ενώ το CHP κατηγορεί το AKP, το κόμμα του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ότι επιτρέπει στην Ελλάδα να κατέχει τουρκικά εδάφη, το AKP επικρίνει το CHP, το ιδρυτικό κόμμα της Τουρκίας, ότι επέτρεψε στην Ελλάδα να πάρει τα νησιά μέσω της Συνθήκης της Λωζάνης του 1924, της Συνθήκης Ιταλίας–Τουρκίας του 1932 και της Συνθήκης των Παρισίων του 1947, αναγνωρίζοντας τα νησιά του Αιγαίου ως ελληνικό έδαφος.
Το 2016 ο Ερντογάν είπε ότι η Τουρκία «έδωσε» τα νησιά τα οποία «ήταν δικά μας» και βρίσκονται «μπροστά στη μύτη μας». «Υπάρχουν ακόμα τα μνημεία μας, τα τζαμιά μας εκεί» είπε αναφερόμενος στην κατοχή των νησιών από τους Οθωμανούς.
Δύο μήνες νωρίτερα, στο συνέδριο για το «Νέο Δόγμα Ασφάλειας» της Τουρκίας, ο Ερντογάν διακήρυξε ότι: «Η Συνθήκη της Λωζάνης... δεν είναι ένα ιερό κείμενο. Φυσικά θα την συζητήσουμε και θα αγωνιστούμε για να εξασφαλίσουμε κάτι καλύτερο». Στη συνέχεια, τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης δημοσίευσαν χάρτες και φωτογραφίες των νησιών του Αιγαίου, αποκαλώντας τα έδαφος το οποίο ο «Ερντογάν λέει ότι δώσαμε στη Λωζάνη».
Προκειμένου να γίνει κατανοητός ο απώτερος στόχος του να αφήσει πίσω του μια κληρονομιά που θα ξεπερνά εκείνη όλων των άλλων Τούρκων ηγετών, ο Ερντογάν έχει θέσει ορισμένους στόχους για το έτος 2023, την 100η επέτειο από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, και για το έτος 2071, την 1000η επέτειο της Μάχης του Μαντζικέρτ που έγινε το 1071, κατά την οποία οι μουσουλμάνοι Τούρκοι τζιχαντιστές από την Κεντρική Ασία νίκησαν τα χριστιανικά βυζαντινά στρατεύματα στα αρμενικά υψίπεδα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Η ιδέα που κρύβεται πίσω από αυτούς τους στόχους είναι η δημιουργία εθνικιστικής συνοχής με σκοπό την προσάρτηση περισσότερων εδαφών από την Τουρκία. Ωστόσο, για να μεταβάλει τα σύνορα της Τουρκίας, ο Ερντογάν πρέπει να τροποποιήσει ή να ακυρώσει τη Συνθήκη της Λωζάνης. Η ειρωνεία είναι ότι, πριν από τη διήμερη επίσημη επίσκεψή του στην Ελλάδα τον Δεκέμβριο – η οποία διαφημίστηκε ως το ορόσημο μιας νέας εποχής στις ελληνοτουρκικές σχέσεις – ο Ερντογάν δήλωσε στους Έλληνες δημοσιογράφους ότι η Συνθήκη της Λωζάνης πρέπει να επικαιροποιηθεί. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του, που ήταν η πρώτη επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα Τούρκου αρχηγού κράτους μετά από 65 χρόνια, ο Ερντογάν επανέλαβε τη γνωστή επωδό ότι η Συνθήκη της Λωζάνης πρέπει να αναθεωρηθεί.
Τον επόμενο μήνα, ο Ερντογάν έβαλε στο στόχαστρο τον αρχηγό του CHP, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, κατηγορώντας ξανά το κόμμα του ότι κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων υπέγραψε τη Συνθήκη της Λωζάνης με την οποία δόθηκαν τα νησιά. «Θα πληροφορήσουμε το έθνος σχετικά [με αυτό]», είπε ο Ερντογάν. Το νόημα της δήλωσης αυτής είναι ότι ο Ερντογάν αποδέχεται ότι τα νησιά ανήκουν νόμιμα στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα, όμως, αποκαλεί την ελληνική κυριαρχία επί των νησιών «εισβολή» – προφανώς διότι τα νησιά ήταν κάποτε εντός των συνόρων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας – και τώρα τα θέλει πίσω.
Εν τω μεταξύ, το CHP ακολουθεί εξίσου επιθετική ρητορική, με τον Κιλιτσντάρογλου να δηλώνει στο τουρκικό κοινοβούλιο ότι η Ελλάδα έχει «καταλάβει» 18 νησιά. Όταν αναφέρθηκε ότι ο Έλληνας Υπουργός Άμυνας, Πάνος Καμμένος, «ενοχλήθηκε» με αυτή τη δήλωση, ο βουλευτής και αναπληρωτής εξωτερικών υποθέσεων του CHP, Οζτούρκ Γιλμάζ, απάντησε: «Η Ελλάδα δεν πρέπει να δοκιμάζει την υπομονή μας». Ο Γιλμάζ επίσης φέρεται να δήλωσε ότι «η Τουρκία είναι πολλά περισσότερα από την κυβέρνησή της» και ότι οποιοσδήποτε Έλληνας υπουργός προκαλέσει την Τουρκία «θα φάει καμιά βαριοπούλα στο κεφάλι...Αν [ο Καμμένος] κοιτάξει στην ιστορία, θα δει πολλά τέτοια παραδείγματα».
Πράγματι, η ιστορία είναι γεμάτη με παραδείγματα Τούρκων που πραγματοποίησαν δολοφονικές επιθέσεις εναντίον των Ελλήνων της Ανατολίας. Σε μια περίπτωση, η επίθεση γενοκτονίας κατά των Ελλήνων και των Αρμενίων χριστιανών στη Σμύρνη το 1922 τονίστηκε σε μια ομιλία ενώπιον του κοινοβουλίου από τον Ντεβλέτ Μπαχτσελί, τον επικεφαλής του Κόμματος Εθνικιστικού Κινήματος (ΜΗΡ):
«Εάν [οι Έλληνες] θέλουν να πέσουν ξανά στη θάλασσα – εάν τραβάει η ψυχή τους να κυνηγηθούν πάλι – είναι ευπρόσδεκτοι. Το τουρκικό έθνος είναι έτοιμο και έχει την πίστη να το ξανακάνει. Κάποιος πρέπει να εξηγήσει στην ελληνική κυβέρνηση τι συνέβη το 1921 και το 1922. Αν δεν υπάρχει κανείς να της το εξηγήσει, ξέρουμε πώς να καρφωθούμε σαν σφαίρα στο Αιγαίο, να πέσουμε βροχή από τον ουρανό σαν ευλογημένη νίκη και να διδάξουμε ξανά στους αγγελιοφόρους των σταυροφόρων την ιστορία».
Τούρκοι προπαγανδιστές επίσης διαστρεβλώνουν γεγονότα με σκοπό να παρουσιάσουν την Ελλάδα ως επιτιθέμενη. Ο Ουμίτ Γιαλίμ, πρώην γενικός γραμματέας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, για παράδειγμα, δήλωσε πρόσφατα ότι «η Ελλάδα έχει μετατρέψει τα κατεχόμενα νησιά σε οπλοστάσια και στρατιωτικά φυλάκια, τα οποία θα χρησιμοποιήσει στο μέλλον για να επέμβει στρατιωτικά εναντίον της Τουρκίας».
Κάθε Τούρκος πολιτικός φαίνεται ότι έχει τα δικά του κίνητρα όσον αφορά την εμμονή του με τα νησιά: παραδοσιακός τουρκικός επεκτατισμός, εκτουρκισμός ελληνικών εδαφών, Νεο-Οθωμανισμός και το έμβλημα των κατακτήσεων του Ισλάμ – ο ιερός πόλεμος (τζιχάντ). Υπάρχουν επίσης στρατηγικοί λόγοι για τους οποίους θέλουν να εισβάλουν στα νησιά, οι οποίοι μπορούν να γίνουν κατανοητοί από τη δήλωση του αντιπροέδρου της τουρκικής κυβέρνησης, Τουγρούλ Τουρκές, σχετικά με τον τουρκικό έλεγχο της Κύπρου από το 1974:
«Υπάρχει η παραπληροφόρηση ότι η Τουρκία ενδιαφέρεται για την Κύπρο, επειδή υπάρχει τουρκική κοινότητα εκεί... Ακόμα και αν δεν ζούσαν Τούρκοι στην Κύπρο, για την Τουρκία θα υπήρχε πάλι κυπριακό ζήτημα και είναι αδύνατο για την Τουρκία να παραιτηθεί από αυτό».
Η ίδια στάση και νοοτροπία ισχύει για τα νησιά του Αιγαίου. Μολονότι η Τουρκία γνωρίζει ότι τα νησιά ανήκουν νομικά και ιστορικά στην Ελλάδα, οι τουρκικές αρχές θέλουν να τα καταλάβουν και να τα εκτουρκίσουν, συνεχίζοντας πιθανώς την εκστρατεία εξολόθρευσης των Ελλήνων, όπως έκαναν στην Ανατολία από το 1914 έως το 1923 και μετά. Η καταστροφή κάθε ίχνους ελληνικού πολιτισμού που υπήρχε στη Μικρά Ασία, η οποία ήταν ελληνική γη πριν από την τουρκική εισβολή τον 11οαιώνα, έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Έχουν απομείνει λιγότεροι από 2.000 Έλληνες σήμερα στην Τουρκία.
Δεδομένης της βάρβαρης τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974, οι τωρινές απειλές εναντίον της Ελλάδας – και από τα δύο άκρα του τουρκικού πολιτικού φάσματος – πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη από τη Δύση. Η Ελλάδα είναι η γενέτειρα του δυτικού πολιτισμού. Αποτελεί το σύνορο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οποιαδήποτε επίθεση εναντίον της Ελλάδας θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως επίθεση εναντίον της Δύσης. Ήρθε πλέον η ώρα για τη Δύση, η οποία έχει παραμείνει σιωπηλή μπροστά στις τουρκικές θηριωδίες, να ορθώσει το ανάστημά της στην Άγκυρα.
