Μεγάλη συζήτηση έχει προκληθεί από την απόκτηση του ρωσικού πυραυλικού συστήματος S-400 από την Τουρκία και την ρήξη με τη Δύση. Χωρίς αμφιβολία οι S-400 προκαλούν οικονομικό και πολιτικό κόστος το οποίο όμως μάλλον υπερεκτιμάται καθώς στην Τουρκία υπάρχει μια γενικευμένη τάση απεξάρτησης από τη Δύση.
Ο Ερντογάν και το κόμμα του έχει ξεκάθαρη στάση έναντι της Δύσης. Η ισλαμική του ιδεολογία βρίσκεται απέναντι στη Δύση σε κρίσιμα ζητήματα. Επίσης οι Τούρκοι ισλαμιστές θεωρούν τη Δύση απειλή για την επιβίωσή τους.
Ο πολιτικός σύμμαχος του Ερντογάν, το εθνικιστικό ΜΗΡ, ιστορικά, επίσης βρίσκεται απέναντι από τη Δύση θεωρώντας εχθρό της Τουρκίας οτιδήποτε δυτικό περιλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ένωσης την οποία βλέπει ως υποστηρικτή του κουρδικού ΡΚΚ.
Υπάρχει δε μια νέα δυναμική που σπρώχνει Ερντογάν και εθνικιστές ακόμα πιο επιθετικά κατά της Δύσης, η οικονομική κατάρρευση της Τουρκίας. Μη διαθέτοντας αποτελεσματικό οικονομικό πρόγραμμα ΑΚΡ και ΜΗΡ χρησιμοποιούν αυταρχικούς τρόπους. Δεδομένου ότι η οικονομική κρίση δε φαίνεται να υποχωρεί οι δύο εταίροι βλέπουν αλλαγή του εξωτερικού προσανατολισμού της Τουρκίας.
Προσβλέπουν σε διεθνείς συμμαχίες που θα ενδιαφέρονται πολύ λιγότερο για το κράτος δικαίου, την ελεύθερη αγορά και τη δημοκρατία. Αλλά και η αντιπολίτευση δεν κινείται διαφορετικά.
Οι Κεμαλιστές διακήρυξαν για τους S-400 πως η Τουρκία δεν υποκύπτει σε απειλές. Δεν υπάρχουν ουσιαστικά διαφορές μεταξύ εθνικιστών, ισλαμιστών και οπαδών του κοσμικού κράτους στην Τουρκία όσον αφορά την αντιμετώπιση της Δύσης.
Το CHP της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξέφρασε την υποστήριξή του στον Ερντογάν για τους S-400. Ούτε το CHP ούτε το «Καλό Κόμμα» φαίνεται συγκινούνται από την απομάκρυνση της Τουρκίας από τη Δύση.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Η απάντηση συνδέεται με τον ιδεολογικό μετασχηματισμό της τουρκικής αριστεράς από τη δεκαετία του 1960. Ο κεμαλισμός η επίσημη τουρκική εκσυγχρονιστική ιδεολογία άρχισε να ασκεί κριτική στη Δύση.
Σήμερα πολλοί Τούρκοι αριστεροί-σοσιαλιστές δημοσιογράφοι και διανοούμενοι επιδοκιμάζουν την στροφή της κυβέρνησης Ερντογάν κατά της Δύσης παρά την παράλληλη κριτική έναντι των ισλαμιστών. Τα αντιδυτικά αισθήματα είναι επίσης διαδεδομένα μεταξύ των Τούρκων πολιτών.
Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση οι Τούρκοι θεωρούν φιλικές χώρες το Αζερμπαϊτζάν, το Τουρκμενιστάν, το Κατάρ, τη Βενεζουέλα, το Ιράν, τη Ρωσία, την Ινδία και την Κίνα, ενώ θεωρούν ως απειλή τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, τη Βρετανία και τη Γερμανία.
Η δημοσκόπηση δείχνει μίσος των Τούρκων προς τη Δύση. Κατά συνέπεια το ζήτημα του πιθανού «κόστους» για τους S-400 χάνει σε αυτό το σημείο. Το ερώτημα θα έπρεπε να είναι, είναι πιθανό να παραμείνει η Τουρκία στη Δύση εφόσον ο λαός και η ελίτ της χώρας είναι κατά της Δύσης;
Οι S-400 καθιστούν απλώς την κρίση Δύσης – Τουρκίας πιο ορατή. Η Τουρκία αλλάζει εξωτερική πολιτική και αν δεν ήταν οι S-400 κάποιο άλλο επίκεντρο κρίσης θα υπήρχε.
Από τη δημιουργία της «Τουρκικής Δημοκρατίας», το 1923, υπήρξαν μεγάλα ζητήματα. Η σύγκρουση κοσμικού κράτους και κεμαλιστών είναι η πλέον γνωστή, όμως το ζήτημα του εθνικισμού και της εκδυτικοποίησης έχει παραβλεφθεί. Η ειρωνεία είναι ότι κεμαλιστές και ισλαμιστές η Δύση κατάφερε να ενώσει τις δύο αντίπαλες ιδεολογίες.
Πηγή: Ahvalnews, defence-point.gr
