Τις 26 Ιουνίου 2019 δημοσιεύσαμε άρθρο με τίτλο «Ξυπνήστε επιτέλους στην Αθήνα».

Το άρθρο εκείνο, που αναφερόταν στον επιτελάρχη του τουρκικού πολεμικού ναυτικού, εκλείνε ως εξής:

Βήμα βήμα ντε φάκτο ιδιοποίηση

Αναφερόμενος στα σχέδια για κατασκευή αγωγών μεταφοράς φυσικού αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας στην Αν. Μεσόγειο, ο Γιατζί λέει ότι τέτοια σχέδια, όπως ο East-Med και EuroAfrica Interconnector «παραβιάζουν τα δικαιώματα και τα συμφέροντά μας και υλοποιούν ντε φάκτο βήμα-βήμα το χάρτη της Σεβίλλης, με τον οποίον η Τουρκία φυλακίζεται στον Κόλπο της Αττάλειας».

Το χειρότερο σενάριο

Με βάση τον Επιτελάρχη του ΓΕΝ, το χειρότερο σενάριο για την Τουρκία είναι να υπογράψουν συμφωνία οριοθέτησης των μεταξύ τους ΑΟΖ η Ελλάδαμε την Αίγυπτο και η Ελλάδα με την Κύπρο.

Σε μια τέτοια περίπτωση, λέει ο Γιαϊτζί, η ΑΟΖ της Τουρκίας θα πέσει από τις 189 χιλιάδες στις 41 χιλιάδες τετρ. χλμ.. Και κλείνει το βιβλίο του ως εξής: «Αντί η Τουρκία να είναι η χώρα που κάνει ενστάσεις στις συμφωνίες οριοθέτησης της ΑΟΖ των άλλων χωρών, θα πρέπει να δηλώσουμε ότι είμαστε έτοιμοι για υπογραφή συμφωνίας αμοιβαίας οριοθέτησης και να προχωρήσουμε μονομερώς στην ανακήρυξη της ΑΟΖ στην Αν. Μεσόγειο».

Να υπογράψουμε συμφωνία με τη Λιβύη

Τέλος ο Γιαϊτζί προτρέπει την Τουρκία να υπογράψει άμεσα συμφωνία θαλασσίων ζωνών με τη Λιβύη.

Αυτά τις 28 Ιουνίου 2019. Μετά από εκείνο το άρθρο ακολούθησαν κι άλλα άρθρα αλλά και από τηλεοράσεως εκκλήσεις προσωπικά προς τους ΥΠΕΞ, Κατρούγκαλο και Δένδια, να κινηθούν γρήγορα, για να προλάβουν και να μην γίνουν πράξη οι προτάσεις του Τούρκου επιτελάρχη του ΠΝ.

Η ελληνική διπλωματία και το πολιτικό σύστημα, πνιγμένοι στην ενοχή της πολιτικής της δηλείας που ακολουθούσαν επί δεκαετίες απέναντι στην Άγκυρα, αντί να ξυπνήσουν, συνέχισαν τον βαθύ ύπνο.

Απoτέλεσμα: Η Ελλάδα δεν οριοθέτησε με Κύπρο και Αίγυπτο, ενώ η Τουρκία υιοθέτησε τις προτάσεις Γιαϊτζί και αφ’ ενός μεν ανακήρυξε ΑΟΖ μονομερώς στην Αν. Μεσόγειο και αφ’ ετέρου υπέγραψε συμφωνία οριοθέτησης με την Λιβύη.

Έτσι έγινε το αντίθετο από εκείνο που φοβόταν ο Τούρκος επιτελής. Αντί η Τουρκία να είναι η χώρα που κάνει ενστάσεις στις συμφωνίες οριοθέτησης της ΑΟΖ των άλλων χωρών, η Ελλάδα είναι η χώρα που στην κυριολεξία τρέχει και δε φτάνει.

Και πότε ξύπνησε η Ελλάδα, δηλαδή η κυβέρνηση, που εκπροσωπεί και θεσμικά είναι υποχρεωμένη να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της Ελλάδος;

Όχι τότε που την καλούσαμε να ξυπνήσει, ούτε όταν η Τουρκία ολοκλήρωσε τη συμφωνία με τη Λιβύη, όταν ανακήρυξε και οριοθέτησε μονομερώς και κατά το δοκούν ΑΟΖ στην Αν. Μεσόγειο και όταν ανακοίνωσε ότι θα στείλει ερευνητικό, αλλά μόνον όταν η κρατική εταιρεία πετρελαίων ΤΡΑΟ ανακοίνωσε ότι ζήτησε άδεια ερευνών για επτά περιοχές, σε απόσταση έξι μιλίων από τις ακτές της Ρόδου, της Καρπάθου και της Κρήτης.

Δηλαδή η κυβέρνηση ξύπνησε μόνον όταν ένοιωσε ότι απειλείται η ίδια από τις εξελίξεις, όπως ακριβώς έγινε και με την υπόθεση της απόπειρας εισβολής αλλοδαπών στον Έβρο, τω σχεδιασμώ και τη προτροπή της Τουρκίας.

Και έτσι, υπό την ασφυκτική πίεση των εξελίξεων, η Ελλάδα τρέχει να οριοθετήσει με τις γειτονικές της χώρες την ΑΟΖ.

Όμως και πάλι ξεκινάει στραβά.

Αντί να ξεκινήσει πρώτα με την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 νμ, μετά με την υπογραφή συμφωνίας οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ με την Κυπριακή Δημοκρατία, στη συνέχεια με την Αλβανία και τέλος με την Ιταλία, εμείς ξενικήσαμε ανάποδα.

Υπογράψαμε με την Ιταλία μια συμφωνία που «πατάει» πάνω στη συμφωνία οριοθέτησης του 1977, η οποία δίνει αυξημένη επιρροή στην Κεφαλλονία και μειωμένη στις Διαπόντιες Νήσους και τις Στροφάδες. Και σαν να μην έφτανε αυτό, που για να είμαστε ειλικρινείς, δεν μπορούσε να αλλάξει, προβήκαμε  σε επώδυνες υποχωρήσεις, αναγνωρίζοντας στους Ιταλούς ψαράδες το δικαίωμα να ψαρεύουν εις τους αιώνας των αιώνων μεταξύ 6 και 12 νμ, ακόμα και όταν επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα ή την αλιευτική ζώνη στα 12 νμ.

Παρ’ όλα αυτά, επειδή η συμφωνία αυτή αναγνωρίζει στα νησιά δικαίωμα στην υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, θεωρώ ότι κάτω από τις συνθήκες που υπογράφηκε και υπό τον όρο ότι η κυβέρνηση έχει σχέδιο και είναι αποφασισμένη να αντισταθεί και να μην επιτρέψει την Τουρκία να ιδιοποιηθεί εμπράκτως την ελληνική ΑΟΖ που οριοθέτησε μονομερώς ως δική της, είναι μια ενέργεια προς τη θετική κατεύθυνση.

Αν είχαμε υπογράψει τελευταία με την Ιταλία, ασφαλώς και δεν θα είχαμε προβεί σε οδυνηρές υποχωρήσεις στα αλιευτικά δικαιώματα και δεν θα μπορούσε κανείς να επικαλεστεί τη μειωμένη επήρεια των Διαποντίων νήσων και των Στροφάδων, γιατί θα είχαν προηγηθεί οι συμφωνίες με όλους.

Κάτω από αυτές τις εξαιρετικά δύρκολες συνθήκες ταξίδεψε ο κ. Δένδιας στο Κάιρο, όπου οι Αιγύπτιοι έχουν κάθε λόγο να μας βλέπουν με περιέργεια και να αναρωτιούνται:

«Μα γιατί δεν υπογράφουν οι Έλληνες της Ελλάδας πρώτα μια συμφωνία με τους Έλληνες της Κυπριακής Δημοκρατίας, λύνοντας μεταξύ τους το πρόβλημα του συμπλέγματος Μεγίστης και ζητούν από μας να το λύσουμε;».

Έτσι μας οδηγούν στην τραγική λύση της τμηματικής οριοθέτησης μόνο με την Κρήτη, για να εξουδετερώσουμε το τουρκολυβικό μνημόνιο, το οποίο δεν θα υπήρχε, αν δρούσαμε έξυπνα και κυρίως αν κινούμασταν εγκαίρως.

Επίσης, ακόμα και σ’ αυτήν την περίπτωση, τα πράγματα μπορεί να γίνουν ακόμα χειρότερα, γιατί είναι πιθανόν να επικαλεστούν τη συμφωνία που υπογράψαμε προχθές με την Ιταλία και να ζητήσουν κι αυτοί μειωμένη επήρεια της Κρήτης, παρότι η Αίγυπτος αναγνώρισε πλήρη επήρεια στην Κύπρο. Όμως τότε η Κύπρος ενήργησε με διπλωματική ευφιία και δεν έτρεχε ασθμαίνουσα πίσω από τις εξελίξεις. Τουναντίον, δημιουργούσε η ίδια και καθόριζε της εξελίξεις.

Παρότι η κατάσταση είναι τραγική, η Ελλάδα έχει τη λύση στα χέρια της.

Αύριο το πρωί υπογράφεται το Προεδρικό Διάταγμα που είναι έτοιμο εδώ και καιρό για την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 νμ και μεθαύριο υπογράφουμε τη συμφωνία οριοθέτησης με την Κυπριακή Δημοκρατία.

Μόνον έτσι ανακτούμε κατά κάποιο τρόπο την πρωτοβουλία των κινήσεων και ακυρώνουμε το σχέδιο της Τουρκίας για εξαφάνιση της Κύπρου και της Ελλάδας.

Και μη φοβάστε.

Δεν θα μας βομβαρδίσουν οι Τούρκοι, επειδή κάναμε χρήση ενός νόμιμου κυριαρχικού μας δικαιώματος.

Ακόμα δε και αν τολμήσει να το κάνει, τότε μπορεί αντί για πολλαπλασιασμός, μπορεί να της βγει άλλη πράξη, όπως για παράδειγμα η διαίρεση, όπως το 1821.

Μην ψάχνετε λοιπόν αλλού, η λύση είναι στα χέρια μας, αρκεί να ανακτήσουμε την εθνική μας αυτοπεποίθηση.

*Στίχος από τον Ύπνον εις την Ελευθερίαν του Διονυσίου Σολωμού

Πηγή: Infognomon Politics