Τελικά αξίζει να ευχαριστήσουμε για μια ακόμη φορά τους γείτονές μας Τούρκους, καθώς καταβάλουν φιλότιμες προσπάθειες να αδειάσουν όσους στην Ελλάδα εξακολουθούν να πιστεύουν ότι υπάρχει περιθώριο συνεργασίας και συνεννόησης. Πέραν του ότι δεν σέβονται ούτε όσα έχουν υπογράψει και δεσμευτεί, προβαίνουν σε ενέργειες – ασχήμιες που αποδεικνύουν βάρβαρα ένστικτα απολίτιστων ανθρώπων. Αυτή τη φορά ως γνήσια ΓΑΪΔΟΥΡΙΑ, δεν σεβάστηκαν ούτε τη Μεγάλη Παρασκευή και τον Επιτάφιο, λες και η Ελλάδα δεν σεβάστηκε ποτέ το Ραμαζάνι τους…
Πιο συγκεκριμένα, χθες, 30 Απριλίου, Μεγάλη Παρασκευή, κορυφαία μέρα της χριστιανοσύνης, τουρκικό κατασκοπευτικό αερόχημα πραγματοποίησε διείσδυση φτάνοντας πάνω από την πόλη της Ορεστιάδας σε ύψος 17.056 ποδιών με ταχύτητα εδάφους 103 κόμβων καταγράφοντας τα πάντα με το ηλεκτρο-οπτικό του σύστημα.
Κι όλα αυτά με χαρακτηριστική -δήθεν- πονηριά. Ενώ είχε παραμείνει για πολλές ώρες στα ελληνοτουρκικά σύνορα, κατά την αποχώρησή του άλλαξε “αιφνιδιαστικά” πορεία και πραγματοποίησε διείσδυση στον ελληνικό εναέριο χώρο πραγματοποιώντας διέλευση πάνω από την Ορεστιάδα.
Πιο αναλυτικά, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της γνωστής ιστοσελίδας “Flightradar24”, το κατασκοπευτικό αερόχημα Bayraktar TB2 αφού πραγματοποίησε πολλαπλούς κύκλους πάνω από την Αδριανούπολη και την περιοχή μεταξύ των χωριών Üyüklütatar, Tayakadın, Abalar, Karakasım, η οποία βρίσκεται απέναντι από την Νέα Βύσσα, κινήθηκε προς τα νότια πάντοτε εντός του τουρκικού εναέριου χώρου και ξαφνικά άλλαξε πορεία με κατεύθυνση προς τον ποταμό Έβρο.
Ενώ το τουρκικό αερόχημα Bayraktar TB2 πετούσε εντός του τουρκικού εναέριου χώρου στο γεωγραφικό ύψος του Πυθίου, το ξαφνικά στράφηκε προς βορρά και εισήλθε στον ελληνικό εναέριο χώρο στην περιοχή του παρόχθιου τουρκικού χωριού Elçili ακολουθώντας μια πορεία βόρεια – βορειοδυτική με κατεύθυνση την Ορεστιάδα.
Από το σημείο εισόδου του τουρκικού αεροχήματος στον ελληνικό εναέριο χώρο, μέχρι την πόλη της Ορεστιάδας το τουρκικό αερόχημα πέταξε ανενόχλητο διανύοντας μια απόσταση 9,6 χλμ και αφού πέταξε πάνω από την πόλη επέστρεψε στην Τουρκία ακολουθώντας ακριβώς την ίδια διαδρομή, διανύοντας ακόμη 10,4 χλμ εντός του ελληνικού εναερίου χώρου.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις το τουρκικό αερόχημα βρισκόταν πάνω από το ελληνικό έδαφος συνολικά για περίπου 10 λεπτά, καταγράφοντας οτιδήποτε βρισκόταν στο έδαφος χάρις στο σύγχρονο σύστημα αισθητήρων WESCAM MX-15D EO/IR/LD που διαθέτει.
Η πτήση αυτή δεν είναι η πρώτη, ούτε η τελευταία. Σύμφωνα με πληροφορίες του DP, πτήσεις των τουρκικών Bayraktar ΤΒ2 πάνω από ελληνικό έδαφος, τουλάχιστον στην περιοχή του Έβρου, έχουν πραγματοποιηθεί στο πρόσφατο παρελθόν. Παρακολουθούνται δε συστηματικά από το σύστημα αεράμυνας της Ελλάδας.
Σοβαρό θέμα είναι όμως η απεριόριστη ανοχή που επιδεικνύει η πολιτική ηγεσία στις διεισδύσεις αυτές. Η ανενόχλητη υπέρπτηση των τουρκικών UAV πάνω από το ελληνικό έδαφος ξεπερνά κάθε όριο και η συστηματική ανοχή ερμηνεύεται στην Άγκυρα όχι ως μετριοπάθεια, αλλά ως φοβία. Εξασφαλίζει δε όχι μόνο τη συνέχιση του φαινομένου αλλά και την κλιμάκωσή του.
Η πολιτική ηγεσία του τόπου καλείται να απαντήσει μέχρι πότε σκοπεύει να ανέχεται αυτή την τουρκική συμπεριφορά, χωρίς να προβαίνει καν σε μια προειδοποιητική δήλωση ότι θα προχωρήσει σε κατάρριψη των τουρκικών UAV. Τι θα γινόταν δηλαδή εάν καταρρίπτονταν εντός ελληνικού εδάφους και μάλιστα σε τέτοιο βάθος; Πιθανότατα δεν θα το επαναλάβουν διότι είναι γνωστό ότι οι Τούρκοι διαπρέπουν στη θρασύδειλη συμπεριφορά.
Η μη αντίδραση της ελληνικής πλευράς συνιστά σοβαρή “ποιοτική” οπισθοχώρηση της Ελλάδας. Εάν γίνει αποδεκτό ότι επέλεγε συνειδητά αυτή την τακτική όταν επί δεκαετίες αντιμετώπιζε με αυτό τον τρόπο τις διεισδύσεις – παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου από επανδρωμένα μαχητικά αεροσκάφη για να αποφύγει την κλιμάκωση και τα θύματα, θα πρέπει να εξηγηθεί εάν η επανάληψη της συμπεριφοράς με ανοχή και των τουρκικών UAV, συνιστά κάποιου είδους… εθισμό.
Η υπέρπτηση πραγματοποιήθηκε σε περίοδο θρησκευτικής εορτής κατά παράβαση του περίφημου «Μνημονίου Παπούλια – Γιλμάζ» του 1988. Σύμφωνα με τις προβλέψεις του, «Ο σχεδιασμός και η διεξαγωγή των εθνικών ασκήσεων που απαιτούν την έκδοση ΝΟΤΑΜ ή άλλης αναγγελίας θα γίνονται κατά τρόπο με τον οποίο να αποφεύγονται η απομόνωση περιοχών, η δέσμευση περιοχών για μεγάλο χρονικό διάστημα και η διεξαγωγή τους κατά τη διάρκεια της αιχμής της τουριστικής περιόδου και των κυριότερων εθνικών και θρησκευτικών εορτών.»
Το πλέον αστείο της υπόθεσής είναι ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις επεδίωκαν την πιστή εφαρμογή του Μνημονίου αυτού από την ελληνική πλευρά (Πολεμική Αεροπορία και Πολεμικό Ναυτικό) και πάντοτε ζητούσαν το συγκεκριμένο Μνημόνιο να αποτελέσει την βάση για την οικοδόμηση “Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης” μεταξύ των δύο χωρών. Παρότι υπάρχει πικρή εμπειρία από το τι σημαίνει ΜΟΕ με την Τουρκία, προσφάτως ανακοινώθηκαν νέες συζητήσεις.
Όπως φαίνεται η τουρκική πλευρά αδιαφορεί πλήρως για την υπογραφή της και τις δεσμεύσεις που υποτίθεται ότι έχει αναλάβει και προβαίνει στην μεθοδική και συστηματική καταπάτηση κάθε έννοιας καλής γειτονίας, πραγματοποιώντας επιθετικές κατασκοπευτικές αποστολές πάνω από το ελληνικό έδαφος.
Αξίζει να σημειωθεί ότι νότια του σημείου που έφτασε το τουρκικό αερόχημα βρίσκεται ένα ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης 2D, L-Band, τεχνολογίας τέλη δεκαετίας 1970, αναβαθμισμένο όμως πριν από τους Ολυμπιακούς αγώνες τύπου MPDR-90E (DR172) της Siemens, με μέγιστη εμβέλεια τα 88,9 χιλιόμετρα, ενώ η ευρύτερη περιοχή φιλοξενεί πολλές στρατιωτικές εγκαταστάσεις.
Τώρα για ποιο λόγο δεν υπήρξε οποιαδήποτε αντίδραση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων για ένα ξένο αερόχημα το οποίο παρανόμως πετούσε πάνω από ελληνικό έδαφος, αυτό θα πρέπει να απαντηθεί από τους αρμοδίους. Διότι γνωρίζουμε ότι δεν αιφνιδίασε κανέναν.
Μήπως θα πρέπει επιτέλους να καταλήξουμε στις διαδικασίες που η Ελληνική Αεράμυνα θα πρέπει να ακολουθεί σε ανάλογες περιπτώσεις; Διότι οι ατιμώρητες υπερπτήσεις των τουρκικών αεροπλάνων και αεροχημάτων πάνω από ελληνικό έδαφος στο Αιγαίο, οι Τούρκοι τώρα φαίνεται πως αλλάζουν… γήπεδο.
Επιχειρούν πλέον να τεστάρουν πόσο αποφασισμένη είναι η Ελλάδα να καταρρίψει τα κατασκοπευτικά τους αεροχήματα πάνω από το ελληνικό έδαφος στα χερσαία σύνορα. Επιχειρεί να επιβάλει και στα χερσαία σύνορα σύμφωνα την έμπρακτη αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας, αφού από το μέχρι σήμερα ιστορικό της ελληνικής συμπεριφοράς, είναι λογικό να προκύπτει πως ούτε και αυτό είμαστε προετοιμασμένοι να πράξουμε.
Έχει νόημα να επαναληφθεί ότι για την κατάσταση αυτή ευθύνεται το περίφημο “φοβικό σύνδρομο” της πολιτικής ελίτ; Σημασία έχει ότι οι Τούρκοι με τον τρόπο αυτό “ροκανίζουν” την εθνική κυριαρχία μετά το Αιγαίο και στον Έβρο, ασκώντας ψυχολογικό πόλεμο στους Έλληνες ακρίτες.
Τώρα αν όλα αυτά απασχολούν κάποιους στην Αθήνα, πέραν της στρατιωτικής ηγεσίας -που θεωρούμε δεδομένο ότι έχει εξηγήσει τους κινδύνους της απουσίας πάσης αντίδρασης στην πολιτική ηγεσία- θα το γνωρίζουμε την επομένη φορά που οι «φίλοι και σύμμαχοι» γείτονες αποφασίσουν να μας «επισκεφτούν» με τα αεροχηματά τους ξανά σε κάποια συνοριακή περιοχή.
Μέχρι τότε Καλή Ανάσταση, Καλό Πάσχα! Εκτός αν προλάβουν και στείλουν σήμερα πριν το “Χριστός Ανέστη” ξανά κάποιο UAV. Μην ανησυχείτε όμως, διότι όπως είχε απαντήσει κάποτε ένας διευθυντής της ΓΔΑΕΕ (σ.σ. παρότι με παρατσούκλι που παρέπεμπε σε εξαιρετικά… φιλοπόλεμη φυλή) σε στρατηγό κομπάζοντας… “σιγά μην γίνει πόλεμος με την Τουρκία”!
Πώς να εξηγήσεις στον ανεγκέφαλο ότι είναι ακριβώς αυτή η πεποίθηση που φέρνει ολοένα και πιο κοντά αυτό που υποτίθεται πως η χώρα αγωνίζεται για να αποτρέψει; Και πως δεν μπορείς να περιμένεις στο διηνεκές τις γεωπολιτικές καραμπόλες για να σε σώζουν; Η βλακεία εξάλλου, είναι πάντα ανίκητη…
(Πηγή: defence-point.gr)
Πολύ προσεκτικά σχεδιασμένη ήταν η υπέρπτηση του BAYRAKTAR ΤΒ-2 στον Έβρο… Ιδού
Δυστυχώς για όσους αμφισβήτησαν την υπέρπτηση τουρκικού UAV στην περιοχή του Έβρου και τη διείσδυση σε σημαντικό βάθος εντός του ελληνικού εναέριου χώρου, μέχρι την Ορεστιάδα, υπάρχουν κι άλλα στοιχεία που υποδεικνύουν με σαφήνεια και πειστικότητα ότι η υπέρπτηση του -κατά τα φαινόμενα- Bayraktar ΤΒ-2 ήταν μία καλά σχεδιασμένη από επιχειρησιακής απόψεως ενέργεια. Τουρκικές ψυχολογικές επιχειρήσεις και πτήσεις κατασκοπείας εκ του ασφαλούς… Τα στοιχεία που ακολουθούν σε αυτό το συμπέρασμα καθοδηγούν. Εάν η ελληνική πλευρά θέλει να διαψεύσει επισήμως ότι η πτήση πραγματοποιήθηκε, φυσικά θα το αποδεχθούμε. Τα στοιχεία όμως που χρησιμοποιούνται από την “ανοικτή” πηγή είναι αυτά. Οπότε καλό θα ήταν να δοθεί επ’ αυτών απάντηση.
Κι επειδή προκληθήκαμε αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε βαθύτερη ανάλυση της τουρκικής ενέργειας, επανερχόμενοι με νέα στοιχεία. Για να διαπιστώσουμε τι θα βρουν να πουν οι κομματικοί “μάγκες” του διαδικτύου… Διότι όπως αναλύθηκε ήδη, οι υποψίες πέφτουν πάνω στα σύγχρονα διαδικτυακά (δια)κομματικά και εξόχως αντιδημοκρατικά ΠΑΡΑΣΙΤΑ των κομμάτων εξουσίας, που επιχείρησαν να μας βγάλουν τρελούς.
Όπως αναφέρθηκε στην προηγούμενη ανάρτηση για το θέμα, στην κατηγορία ΔΕΝ συμπεριλαμβάνονται όσοι γνήσια προβληματίζονται και ανησυχούν να μη ρίξει η δημοσιοποίηση “νερό στον μύλο” των Τούρκων. Ο σεβασμός μας απέναντι στην ανησυχία τους είναι απεριόριστος και δείχνει ότι διαθέτουν σοβαρά αντανακλαστικά. Το εξηγήσαμε όμως, οπότε πάμε στην επιχειρησιακή ουσία…
Το πρώτο πράγμα που αποδεικνύει τον ισχυρισμό, είναι πως το ύψος πτήσης των 17.052 ποδών (5.200 μέτρα). Αυτό είναι στο όριο του ύψους εμπλοκής των ελληνικών αντιαεροπορικών πυραυλικών συστημάτων OSA-K και TOR M1. Οι πύραυλοι Stinger του συστήματος ASRAD μπορούν να πλήξουν ιπτάμενους στόχους σε σαφώς μικρότερα ύψη που συνήθως δεν υπερβαίνουν τα 10.000 πόδια.
Η αιφνίδια και κατά 120 περίπου μοίρες αλλαγή πορείας του ΤΒ-2, πριν από τη διέλευσή του πάνω από το Elcili και την είσοδό του στον ελληνικό εναέριο χώρο, έγινε όπως μπορείτε να δείτε στην καταγραφή της διαδρομής του στη σελίδα του «FlightRadar24», μετά από άλλη μία απότομη αλλαγή πορείας (σχεδόν κατά 180 μοίρες…), η οποία είχε προηγηθεί. Ο στόχος μοιάζει ξεκάθαρος…
Να διατηρείται σε εγρήγορση το ελληνικό σύστημα αεράμυνας και οι ελεγκτές του, επαναλαμβανόμενα, με σκοπό να προκληθεί κόπωση ή αδιαφορία (μειωμένα αντανακλαστικά…), σε αυτές τις απότομες αλλαγές πορείας, με τελική κατεύθυνση την ελληνοτουρκική συνοριογραμμή. Τέσσερις περίπου ώρες πέρα δώθε στα σύνορα είναι λογικό να κουραστεί κανείς να παρακολουθεί μια οθόνη ραντάρ. Αυτός πρέπει να ήταν και ο υπολογισμός του αντιπάλου.
Κι όμως. Κανονικά θα έπρεπε να ικανοποιήσει η συνειδητή διαβεβαίωση του DP ότι οι αρμόδιοι για την αεράμυνα τους έβλεπαν από την πρώτη στιγμή μέχρι την τελευταία. Και εξηγούμε με τα στοιχεία αυτά ότι στις τουρκικές ενέργειες δεν υπήρχε ΤΙΠΟΤΑ ΤΥΧΑΙΟ. Σε πολλές περιπτώσεις δηλαδή τα τουρκικά ΤΒ-2 πετούν μέχρι τα όρια του FIR Αθηνών και επιστρέφουν προς την Τουρκία, αλλάζοντας απότομα πορεία. Είναι πόλεμος νεύρων και κινήσεις καταγραφής και εκτίμησης αντιδράσεων.
Ο χρόνος των 10 λεπτών κατά προσέγγιση, που το τουρκικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος πέταξε σε ελληνικό εναέριο χώρο, είναι οριακός για την αντίδραση της ελληνικής αεράμυνας. Η οποία σε συνεργασία με το Κέντρο Ελέγχου Περιοχής Αθηνών (ΚΕΠΑΘ) θα πρέπει ΠΡΩΤΑ να απομακρύνει από την ευρύτερη περιοχή κάθε εναέρια κυκλοφορία για να εκτοξεύσει ΑΑ πυραύλους εναντίον του εισβολέα σε αυτό το ύψος, ή να απογειώσει μαχητικά από τη Λήμνο που είναι και το κοντινότερο readiness (130 Σμηναρχία Μάχης).
Πρόκειται για κάτι που ΔΕΝ είναι απλό, αλλά διευκολύνεται ως διαδικασία από το γεγονός ότι πάνω από τον Έβρο δεν διέρχονται πολλοί αεροδιάδρομοι. Νοητές ευθείες εύρους 10 μιλίων στον ουρανό, επάνω στις οποίες κινούνται πολιτικά και στρατιωτικά αεροσκάφη.
Επιπρόσθετα, τα ελληνικά μαχητικά είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν μέσα σε αυτό τον χρόνο (ακόμη και υπό ετοιμότητα δύο λεπτών…) των 10 ή ακόμα και 15 λεπτών, θα προλάβουν να προσεγγίσουν και να καταρρίψουν το τουρκικό UAV ενώ πετά σε ελληνικό εναέριο χώρο. Ξέρουν τι κάνουν οι γνωστοί θρασύδειλοι και “σιγουράντζες” γείτονες…
Είναι κρίσιμης σημασίας το να καταρριφθεί το τουρκικό μη επανδρωμένο και τα συντρίμμια του να πέσουν σε ελληνικό έδαφος και να περισυλλεχθούν από τις ελληνικές Αρχές. Αυτά θα ήταν αποδεικτικά στοιχεία υπέρπτησης. Αδιάσειστα… Κάτι που είναι δύσκολο να συμβεί κατά τις υπερπτήσεις των τουρκικών μαχητικών πάνω από τα ελληνικά νησιά και τις βραχονησίδες.
Αν τα συντρίμμια σε περίπτωση κατάρριψης τους καταλήξουν στη θάλασσα, ακόμη και εντός ελληνικών χωρικών υδάτων, οι Τούρκοι είναι βέβαιο ότι θα ισχυριστούν ότι τα αεροσκάφη τους χτυπήθηκαν ενώ πετούσαν εκτός των δέκα ναυτικών μιλίων του ελληνικού εναέριου χώρου…
Ακόμα κι αν πετούσαν μεταξύ των 6-10 ν.μ. που είναι η διαφορά ανάμεσα στα ελληνικά χωρικά ύδατα και τον εναέριο χώρο πιθανότατα δεν θα το χρησιμοποιούσαν! Διότι θα φοβούνταν μην τεθεί επισήμως θέμα “ευθυγράμμισης” εναέριου χώρου και χωρικών υδάτων και χάσουν ένα επιχείρημά τους που επικοινωνιακά μοιάζει να τους ευνοεί! Πάνω όμως από έδαφος, πάνω από εκτενείς χερσαίες περιοχές δηλαδή, η συντριβή αεροχήματος θα έκανε τα πράγματα να είναι τελείως διαφορετικά…
Ακόμη και σε περίπτωση που ο Ελληνικός Στρατός διαθέτει συστήματα παρεμβολής του σήματος καθοδήγησης των ΤΒ-2, τα τουρκικά αεροσκάφη του τύπου διαθέτουν σύστημα διαχείρισης πτήσης (FMS – Flight Management System), το οποίο είναι προγραμματισμένο σε περίπτωση απώλειας της επικοινωνίας με τον επίγειο σταθμό ελέγχου του αεροσκάφους, να το κατευθύνει αυτόματα και αυτόνομα προς τη βάση του και να το προσγειώσει.
Ασφαλή συμπεράσματα: Πρώτον, οι Τούρκοι είναι πολύ πιο προσεκτικοί όταν παραβιάζουν τον ελληνικό εναέριο χώρο στον Έβρο. Σε σχέση με ό,τι πράττουν στο Αιγαίο πάντα… Δεύτερον, η ελληνική πλευρά έχει σαφώς μεγαλύτερα και ασφαλέστερα περιθώρια δυναμικής αντίδρασης (κατάρριψης).
Εφόσον βρεθεί με συντρίμμια τουρκικού αεροσκάφους στα χέρια της, η Τουρκία δεν θα μπορεί σε καμία περίπτωση, ακόμα και με την έμμεση στήριξη του συμμαχικού παράγοντα να κατηγορήσει την Ελλάδα ότι αυτή είναι που τορπιλίζει τις προσπάθειες “συνεργασίας και συνεννόησης”.
Παρά ταύτα, ο Τούρκος ρισκάρει διότι δεν πιστεύει ότι θα υπάρξει ελληνική απάντηση. Μέχρι να την ξαναπατήσει στον Έβρο. Διότι κι εκεί θεωρούσε ότι θα κάνει εισβολή-περίπατο μέσω της εργαλειοποίησης μεταναστευτικού όχλου. Στην πράξη όμως εξεπλάγη για το πόσο σύντομα υπήρξε επιχειρησιακή προσαρμογή του ελληνικού “συστήματος” σε μια άλλη πολιτική. Διότι το μόνο που χρειάζεται είναι η πολιτική εντολή. Το στράτευμα ξέρει να κάνει τη δουλειά του…
Ιδού ο Έβρος λοιπόν, ιδού και το δίλημμα… Ξεκινώντας από μία αλλαγή στάσης και αντιμετώπισης των πραγμάτων εκεί, θα φέρουμε προ των ευθυνών του και τον συμμαχικό παράγοντα. Θα δυσχεράνουμε την εφαρμογή των τουρκικών τακτικών ψυχολογικού πολέμου και αμφισβήτησης της εθνικής μας κυριαρχίας και στο Αιγαίο.
Η δε πρωθυπουργική ομάδα συμβούλων, ας ασχοληθεί να αναλύσει ως υπόθεση εργασίας το ακόλουθο. Αντί να εξαπολύονται επιθέσεις εναντίον όσων επισημαίνουν την τουρκική αλητεία τη Μεγάλη Παρασκευή, τι θα είχε συμβεί εάν ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε ο ίδιος αναφερθεί σε αυτό το περιστατικό.
Θα υπήρχαν τουλάχιστον δυο τρεις διαφορετικοί τρόποι – ύφος να το κάνει και να στείλει μηνύματα ΠΑΝΤΟΥ. Σε εχθρούς και φίλους… Τα οφέλη για την εθνική προσπάθεια είναι αυτά που μας ενδιαφέρουν. Τα πολιτικά ενδιαφέρουν την επικοινωνιακή του ομάδα. Τι όμορφα που θα μπορούσαν να έχουν επιτευχθεί και οι δυο στόχοι…
(Πηγή: defence-point.gr)
Οι “αρνητές” της πτήσης του UAV Bayraktar TB-2 της Τουρκίας στον Έβρο οφείλουν να απαντήσουν…
Η πρόσφατη υπέρπτηση τουρκικού μη επανδρωμένου αεροσκάφους Bayraktar TB-2 στην περιοχή του Έβρου και συγκεκριμένα πάνω από την Ορεστιάδα, στην οποία αναφερθήκαμε με όσα στοιχεία είχαμε στη διάθεσή μας από συγκεκριμένη πηγή, δεν αποτελεί απλά μια ενέργεια ευθείας αμφισβήτησης και “ροκανίσματος” (όπως σημειώθηκε…) της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας.
Το εξαιρετικά ενδιαφέρον όμως στην υπόθεση αυτή, ήταν η μήνη που προκάλεσε το δημοσίευμα στις τάξεις ενός ολοένα και πιο προκλητικά αηδιαστικού ελληνόφωνου διαδικτυακού – (δια)κομματικού “στρατεύματος”, το οποίο ενδεδυμένο με τον μανδύα του “πατριωτισμού”, φθάνει στο σημείο να κατηγορεί ακόμη και μια απλή είδηση που παραπέμπει συγκεκριμένη πηγή και αναφέρεται σε τουρκικές επιθετικές ενέργειες, σαν αυτή στην Ορεστιάδα, ως… εκδήλωση ηττοπάθειας.
Επιτίθεται δε, όπως πληροφορηθήκαμε με συντονισμένο τρόπο σε όποιον επικαλείται τη σχετική ειδησεογραφία στα social media κατηγορώντας ότι αναπαράγει fake news και «παίζει το παιχνίδι της Τουρκίας». Με άλλα λόγια, τα “τρολ” αυτά προσπαθούν να επιβάλλουν προληπτική λογοκρισία σε κάθε πληροφορία για τουρκικές επιθετικές ενέργειες κατά της Ελλάδας. Η οποία δεν προέρχεται καν από την Τουρκία…
Το παρανοϊκό στην όλη υπόθεση είναι ότι η κατηγορία περί “fake news” εκτοξεύεται από πρόσωπα που δεν προσκομίζουν ούτε ένα στοιχείο περί του αντιθέτου! Σε αντίθεση με την είδηση που έχει παραπομπή, τα στοιχεία της οποίας κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να αναιρέσει σχολιάζοντάς τα επί της ουσίας! Χωρίς καν να μπει κανείς τους στον κόπο να αναρωτηθεί εάν το DP προέβη σε ενέργειες επιβεβαίωσης της πληροφορίας από επίσημες στρατιωτικές πηγές…
Η δε σοβαρή αντιμετώπιση θα ήταν υπό φυσιολογικές συνθήκες επιβαλλόμενη, για να διαπιστωθεί τελικά, εάν “fake news” συνιστούν τα δημοσιεύματα ή οι αρνητές των στοιχείων που παρατίθενται. Η δική μας προσέγγιση – απάντηση θα έχει δυο σκέλη. Η πρώτη αφορά αυτούς που γνήσια προβληματίζονται -ορθότατα και προς τιμήν τους- μήπως με τον τρόπο αυτό αναπαράγεται η τουρκική προπαγάνδα.
Σε όλους αυτούς τους φίλους, αναγνωρίζουμε χωρίς “υποσημειώσεις” την αγαθή προαίρεση και απαντάμε ότι συμμεριζόμαστε την ανησυχία στον υπερθετικό. Στην Ελλάδα έχουν γίνει ουκ ολίγα λάθη σε αυτό τον τομέα, μηδέ του DP εξαιρουμένου, τα οποία αφορούν κυρίως στην κατά καιρούς άκριτη αναπαραγωγή δημοσιευμάτων τουρκικών μέσων. Αυτό ναι, παρότι εμπεριέχει επίσης αγαθή πρόθεση, παίζει το παιχνίδι του αντιπάλου.
Προσπαθούμε συντονισμένα να το αποφεύγουμε. Συμμάχους σε αυτά έχουμε τα ίδια τα στρατιωτικά Επιτελεία, που επεσήμαναν εγκαίρως το πρόβλημα και κινητοποιήθηκαν. Σε μια σύγχρονη δημοκρατική χώρα και παρά την ενίοτε σκληρή κριτική που τους ασκείται, η οποία έχει πολλούς υποστηρικτές και εντός των Ενόπλων Δυνάμεων, φροντίζουν να επικοινωνούν άμεσα και να μεταφέρουν την εκτίμηση ότι κάτι δεν πάει καλά με κάποια τουρκική “είδηση”.
Η δεύτερη απάντηση που αφορά όμως τη στοχευμένη επίθεση εναντίον «σεσημασμένων» για την άσκηση κριτικής απέναντι στην όποια πολιτική ηγεσία της χώρας και όχι… από πατριωτική ανησυχία, είναι ένα εμφατικό «άντε γεια»! Διότι δεν έχουμε χρόνο να δαπανήσουμε γι’ αυτούς.
Δηλαδή ο ιστοχώρος που κατέγραψε την πορεία του τουρκικού UAV ήταν αξιόπιστος όταν τον χρησιμοποιούσαμε για να τεκμηριώσουμε την “αερογέφυρα” των Τούρκων με A400M και C-130 για την παράνομη μεταφορά όπλων και μισθοφόρων στη Λιβύη, ενώ τώρα αποφαινόμαστε ότι δεν είναι… και απόλυτα αξιόπιστος;
Την ίδια δε στιγμή υποστηρίζεται προκλητικά ότι η κυβέρνηση ΔΕΝ πρέπει να διαψεύδει ή να επιβεβαιώνει παρόμοιες πληροφορίες, τοποθετώντας την ουσιαστικά εκτός της κριτικής των μέσων ενημέρωσης και της κοινής γνώμης, κατά τρόπον που θα ζήλευε και ο ίδιος ο Ερντογάν! Έτσι όμως αποκαλύπτεται όμως η πραγματική στόχευση των “αρνητών”…
Η στόχευση δεν είναι εθνική αλλά κομματική! Να μην κατηγορηθεί η κυβέρνηση για… κατευναστική αδράνεια απέναντι στην επιθετικότητα της Τουρκίας, ή εναλλακτικά, να αλλάξει ονομασία και η στάση αυτή να διαφημιστεί στο εκλογικό σώμα ως ρεαλιστική επιλογή!
Εν ολίγοις, ο στρατευμένος αποπειράται να μετατρέψει “μη βολικές ειδήσεις” σε υποτιθέμενα “fake news”, με στόχο να τις “σβήσει”. Να μην κάνουν πολιτική ζημιά. Για την αντίστοιχη “εθνική”, η ευαισθησία δεν εμφανίζεται να είναι τουλάχιστον εφάμιλλη. Με τον τρόπο αυτόν καλύπτει την κυβέρνηση “τεκμηριώνοντας” γιατί δεν πρέπει να απαντήσει.
Όμως, υπάρχει και μια δεύτερη ανάγνωση. Πολύ πιο επικίνδυνη. Αντί να τα αντιμετωπίζουμε ως ευκαιρία και να εκμεταλλευόμαστε επικοινωνιακά και διπλωματικά τέτοιες τουρκικές ενέργειες, εντάσσοντάς τις στη στρατηγική αποτροπής της Τουρκίας, καταλήγουμε να θεωρούμε την αναφορά σε αυτές ως… “προώθηση ηττοπάθειας“. Παίζοντας ανοήτως το παιχνίδι της Άγκυρας.
Άρα, αυτός ο δικτυακός στρατός των “τρολ” μπορεί να υπηρετεί -χωρίς να το αντιλαμβάνεται- περισσότερους από ένα αφεντικά και δεν είναι ανάγκη όλα να βρίσκονται στην Ελλάδα… Και σε μια αποθέωση της παρανοϊκής και αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς, όταν το DP αναφέρθηκε σε “γαϊδούρια” που προέβησαν σε αυτή την άθλια ενέργεια Μεγάλη Παρασκευή, στρεφόμασταν εναντίον της κυβέρνησης, όχι των Τούρκων!
Φαίνεται πως μεγάλη τους σκασίλα είναι ότι δεν ταιριάζει με την ψυχολογική -και όχι μόνο- προδιάθεση “να τα βρούμε” με την Τουρκία, η οποία με τις ενέργειές της, φροντίζει να τους υποδεικνύει διαρκώς τους όρους, χωρίς αυτοί να συγκινούνται ή να θέτουν όριο σε όσα είμαστε διατεθειμένοι ως χώρα να αποδεχθούμε.
Συνεχίζουν απτόητοι! Δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι στη σημερινή εξαιρετικά ευνοϊκή διπλωματικά συγκυρία, τέτοιες τουρκικές ενέργειες έπρεπε να αποτελέσουν σημαία της ελληνικής διπλωματίας. Πραγματικό “βούτυρο στο ψωμί μας“!
Διότι πλέον υπάρχει προδιάθεση να μας ακούσουν “εκεί έξω”, διότι φρόντισαν οι “γεωπολιτικές καραμπόλες” να συμβεί. Όχι και τόσο κάποια επιτυχής υλοποίηση δικής μας πολιτικής. Όμως εμείς νοιαζόμαστε κυρίως να μη φέρουμε τους ισλαμοφασίτες σε δύσκολη θέση. Κι ας ζητούν διχοτόμηση στην Κύπρο, κι ας κλέβουν τις θαλάσσιες ζώνες από τα νησιά μας, κ.λπ.
Ούτε αν συμμετείχαμε σε διαγωνισμό της Υψηλής Πύλης (για να προσλάβει νέα… “γιουσουφάκια”) και επιδιώκαμε συλλογικά να ενισχύσουμε την υποψηφιότητά μας (πέραν σχετικών βίντεο, φωτογραφιών και λοιπού υποστηρικτικού υλικού), δεν θα κάναμε έτσι… σύντροφοι!
Ακολουθεί αμέσως δεύτερη ανάρτηση στην οποία θα παρατεθούν περισσότερα επιχειρησιακά στοιχεία που θα βοηθήσουν τους πραγματικά καλόπιστους να αντιληφθούν πως όντως κάτι τρέχει. Κι όποιος διαφωνεί θα πρέπει να γίνει συγκεκριμένος. Ήταν Bayraktar; Μπήκε σε ελληνικό εναέριο χώρο; Πόσο χρόνο παρέμεινε; Πώς αποτυπώθηκε η συγκεκριμένη πορεία αν είναι λάθος;
Δεν έχουμε πάθει παράκρουση. Απλά διαβάζουμε και αναλύουμε ό,τι βλέπουμε. Και η όποια διάψευση σε αυτά τα στοιχεία θα πρέπει να απαντήσει. Το “δεν συνέβη” δεν επαρκεί διότι τα στοιχεία είναι εκεί κι αν αμφισβητούνται. Επόμενο βήμα θα είναι να επικοινωνήσουμε με τον ίδιο τον ιστοχώρο και να τον ενημερώσουμε για την αμφισβήτηση των στοιχείων του, ώστε να καταγράψουμε στο πλαίσιο του ρεπορτάζ τη δική του απάντηση.
(Πηγή: defence-point.gr)
