Τσερτσέτης και Πολυζωίδης, δυο δικαστές που αντιστάθηκαν στην ξενοκρατία και έμειναν σύμβολα της αδέκαστης και ανεπηρέαστης δικαστικής εξουσίας

Η απογοήτευση είναι ένα συναίσθημα που κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια σε μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Απογοήτευση από θεσμούς, από την πολιτική, από τη διανόηση, από τους ανθρώπους της τέχνης και του πολιτισμού, από τη Δικαιοσύνη. Κι εκεί που η απογοήτευση έχει περάσει σε άλλο επίπεδο, αυτό της εθνικής ταπείνωσης και κατάθλιψης, εμφανίζεται ένας εισαγγελέας που τινάζει στον αέρα αυτή την καταχνιά του ηθικού ξεπεσμού και ξαναδίνει στον Έλληνα την υπερηφάνεια, το ηθικό και την αυτοπεποίθηση που του λείπει.

Η επομένη ήταν άλλη μια μέρα διπλού ονείδους και εθνικού ξεπεσμού για την Ελλάδα. Κι αυτό γιατί ο εισαγγελέας Εφετών άσκησε έφεση στην ομόφωνη απόφαση της μη έκδοσής των τριών αξιωματικών.

Την ίδια μέρα, το ίδιο δικαστήριο, με άλλη σύνθεση, αποφάσισε την έκδοση των επόμενων τριών εκ των οκτώ Τούρκων αξιωματικών. Την επόμενη μέρα πάλι το ίδιο δικαστήριο, με άλλη σύνθεση, αποφάσισε να μην εκδώσει τους δύο τελευταίους αξιωματικούς.

Δεν θα υπεισέλθουμε στο σκεπτικό των τριών περιπτώσεων. Ας το κάνουν οι νομικοί αυτό. Απλά να σημειώσουμε ότι για την ίδια υπόθεση δύο συνθέσεις αποφάσισαν τη μη έκδοση και μία την έκδοση. Ας βγάλουν οι απλοί πολίτες τα συμπεράσματά τους.

Όμως θα σταθούμε στην αγόρευση του εισαγγελέα Γιώργου Βούλγαρη, ο οποίος στην τελευταία δίκη όρθωσε το ηθικό του ανάστημα και αποκατέστησε σε κάποιο βαθμό το κύρος της Δικαιοσύνης που έχει τρωθεί κυρίως από το άγος της καθηγεμόνευσής της από την εκτελεστική εξουσία, αποκαθιστώντας ταυτόχρονα την υπερηφάνεια και την εθνική αξιοπρέπεια των Ελλήνων, η οποία κι αυτή έχει πληγεί από τις αποφάσεις τον πολιτικών.

Για να αναγκαστεί να το επικαλεστεί αυτό ως επιχείρημα, κάτι «παίχτηκε» στους διαδρόμους και τις κλειστές πόρτες του Εφετείου τις μέρες αυτές, που δικαιολογεί την επίκληση και τη σχετική αναφορά.

Κάτι που και πάλι, για άλλη μια φορά, για να μην εξαγριωθεί η Τουρκία, θα πρέπει να ακυρώσουμε την κρατική υπόσταση αυτής της χώρας και υπό το βάρος της όποιας απειλής να λειτουργήσουμε ως νεοραγιάδες, να καταργήσουμε το θεσμό της Δικαιοσύνης, και κακήν κακώς να πειθαρχήσουμε στις εντολές της Άγκυρας.

Ο δρόμος που έχει πάρει η Ελλάδα επί δεκαετίες είναι ολισθηρός – και από ένα σημείο και μετά είναι χωρίς γυρισμό.

Ο εισαγγελέας μάς ξύπνησε από τον εθνικό λήθαργο και απέδειξε ότι και γενναίοι Έλληνες υπάρχουν, αλλά και άλλοι δρόμοι, πλην αυτού της υποταγής και του εθνικού εξευτελισμού.

«Καλείστε να πάρετε απόφαση σε μία ιδιαίτερη περίπτωση. Αντικειμενικά αν αυτοί οι άνθρωποι έχουν διαπράξει αδικήματα πρέπει να τους εκδώσουμε. Αλλά ποια χώρα τους ζητάει; Χώρα με ελευθερία του τύπου, που διδάσκει με τη δημοκρατία της; Ποιος τους γυρεύει; Υπάρχει κάποιος στην Ελλάδα ή τον πολιτισμένο κόσμο που πιστεύει ότι η κατάσταση στην Τουρκία θυμίζει την αθηναϊκή δημοκρατία στην εποχή του Κλεισθένη; Εγγυάται κάποιος για τη δημοκρατία και τη δίκαιη δίκη όσων δικάζονται; Ακούσαμε ότι καταπατώνται τα ανθρώπινα δικαιώματα ότι γίνεται πογκρόμ κατά ανθρώπων που δεν είναι αρεστοί. Όλα αυτά θυμίζουν χώρα που θέλει να μπει στην ΕΕ; Τότε γιατί σταμάτησαν οι διαπραγματεύσεις; Ποια δικαστήρια θα τους δικάσουν; Αυτά τα δικαστήρια που έχουν απολύσει τους δικαστές και προσέλαβαν άλλους; Που θα πάτε να τους δώσετε; Εδώ ακούμε ότι ενδεχομένως επιτραπεί ξανά η θανατική ποινή.Η Ελλάδα εδώ και 200 χρόνια δεν είναι βιλαέτι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τακτικές τύπου Αλή Πασά που ακρωτηριάζουν, βιάζουν, αποκεφαλίζουν, έχουν εκλείψει στην Ευρώπη. Προασπίζουμε τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δίκαιη δίκη.

»Σε αυτά τα έδρανα έχουν περάσει μεγάλες προσωπικότητες δικαστών και εισαγγελέων, που έμειναν στην ιστορία γιατί δεν σκέφτηκαν το ρεύμα, αλλά είχαν οδηγό μόνον τη συνείδησή τους. Πέρασαν ένας Τερτσέτης, ένας Πολυζωίδης. Έχω την εντύπωση πως πρέπει να ακολουθήσετε τα χνάρια τους. Ακούγοντας τη συνείδησή σας να απορρίψετε το αίτημα της Τουρκίας.

»Μα θα μου πείτε, οι διεθνείς σχέσεις τι θα γίνουν; Βαρέθηκα σε αυτή τη χώρα να ακούω για τις διεθνείς και διμερείς σχέσεις. Εσείς δεν είστε διπλωμάτες και δεν έχετε διχαλωτή γλώσσα. Είστε δικαστές και πρέπει να ακούσετε τη συνείδησή σας.

»Καταλήγω. Αόριστο το αίτημα, και δεν προκύπτει ότι τέλεσαν τα αδικήματα αυτά. Σας καλώ, σας παρακαλώ, να απορρίψετε το αίτημα».

Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά