Πολύς λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό για την έξαρση της βίας, ενδοοικογενειακής ή μη, κάτι που οφείλεται εν ολίγοις και στην απουσία ηθικών φραγμών, η οποία καλλιεργήθηκε συστηματικά τις τελευταίες δεκαετίες από την «προοδευτική» διανόηση όλων των πολιτικών αποχρώσεων, καθώς οι αξίες του χριστιανισμού αποβλήθηκαν ως «παλαιολιθικές και άχρηστες». Τη θέση τους έλαβαν νέες μοντέρνες αξίες, μέσα στις οποίες, ελλείψει μεταθανάτιας απολογίας και απόδοσης δικαιοσύνης, βρίσκει γόνιμο έδαφος η βία. Η βία οποιασδήποτε μορφής προϋποθέτει μίσος για τα θύματα, γι’ αυτό και δεν μπορεί να ασκηθεί από αυτούς που πρώτα άσκησαν βία στον εαυτό τους για να ξεφύγουν από τη δυστυχία της εγωπάθειας.
Η βία, όμως, δεν έχει μόνο τη μορφή της επίθεσης κατά της σωματικής ακεραιότητας του άλλου ανθρώπου. Δεν περιορίζεται μόνο σε δολοφονίες, ξυλοδαρμούς, πρόκληση σωματικών βλαβών, σεξουαλική βία. Απευθύνεται και στην ψυχική υπόσταση των θυμάτων, με τη δημιουργία αισθημάτων φόβου, λύπης, αγωνίας, αλλά και στην στέρηση των αναγκαίων μέσων επιβίωσης.
Μία ακραία μορφή βίας, που παρακολουθούμε απαθώς τον τελευταίο καιρό, είναι η ομηρία των εργαζομένων στα νοσοκομεία και στην κοινωνική πρόνοια, οι οποίοι καταδικάστηκαν σε στέρηση εργασίας και άρα αξιοπρεπούς διαβίωσης ακόμα και επιβίωσης, επειδή επέλεξαν να μην προβούν σε εμβολιασμό κατά του κορωνοϊού. Πίσω από αυτούς τους χιλιάδες ανθρώπους, υπάρχουν οικογένειες, μικρά παιδιά, για τα οποία το κράτος-τιμωρός και οι κάθε λογής κλακαδόροι του, δεν δείχνουν καμία ευαισθησία.
Οι άνθρωποι αυτοί, εργάζονταν με αυτοθυσία στην πρώτη γραμμή όλο το διάστημα της πανδημίας, λαμβάνοντας τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης, τα οποία ξαφνικά και χωρίς να υπάρχει πειστική εξήγηση, κρίθηκαν «μη επαρκή». Αντίθετα, μοναδικό επαρκές μέτρο κρίθηκε ο εμβολιασμός, ασχέτως αν όλες οι επιστημονικές έρευνες έχουν αποδείξει ότι δεν προστατεύει απολύτως από τη νόσηση και τη μετάδοση, γεγονός που και η ίδια η κρατική επιτροπή επιστημόνων δεν αρνείται. Επομένως, οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί τιμωρούνται βάναυσα και υφίστανται αναίτια δυσμενή διάκριση σε σχέση με τους εμβολιασμένους, αλλά δυνητικούς φορείς και μεταδότες συναδέλφους τους, επειδή δεν υπέκυψαν στο εκβιαστικό δίλημμα «εμβόλιο ή πείνα». Στην ακραία μορφή βίας εναντίον τους, έχουμε μερίδιο ευθύνης και όσοι κλείνουμε τα μάτια και αδιαφορούμε, σιωπώντας μπροστά στο ανάλγητο θράσος των δήθεν υπηρετούντων το λαό.
Ηπιότερης μορφής βία, είναι και εκείνη που ασκούν καθ’ όλο το 24ωρο οι ομονοούντες δημοσιογράφοι, ίσως η μοναδική κοινωνική ομάδα που δεν περιλαμβάνει αμφισβητίες των χειρισμών της κυβερνήσεως, αν κρίνουμε ότι όλοι όσοι εμφανίζονται στα μεγάλα κανάλια, είναι υπέρ της υποχρεωτικότητας, επικρίνοντας με αήθεις χαρακτηρισμούς όσους είναι επιφυλακτικοί ή αρνητικοί στα συγκεκριμένα εμβόλια.
Αναμφίβολα, το θέμα του εμβολίου είναι ιατρικό, επί του οποίου δεν μπορούμε να έχουμε άποψη οι μη ειδικοί. Όμως, στην επιστήμη, σε αντίθεση με τα χρηματοδοτούμενα από το κράτος ΜΜΕ, υπάρχουν και διαφορετικές απόψεις και είναι υγιές να υπάρχουν, να ακούγονται και να κρίνονται.
Σε κάθε περίπτωση, το ζήτημα της επιβολής του εμβολιασμού ξεφεύγει από τα επιστημονικά όρια και εισέρχεται σε κοινωνικά και πνευματικά επίπεδα, αφού δημιουργεί πολίτες β΄ κατηγορίας και καταργεί το αυτεξούσιο του προσώπου. Η υποχρεωτικότητα υποβιβάζει οποιοδήποτε επιστημονικό επίτευγμα σε πράξη βίαιη και άρα αποκρουστική και ανεπιθύμητη. Η επιστήμη που θέλει να προσφέρει στον άνθρωπο δεν εκβιάζει, δεν λοιδωρεί, δεν διχάζει, δεν καταδικάζει στην πείνα του αντιφρονούντες.
Ο εκφοβισμός του αδυνάτου υπαλλήλου ή κληρικού από το ισχυρό αφεντικό ή επίσκοπο είναι ένα ακόμα φαινόμενο κοινωνικής παρακμής, που εκδηλώθηκε περισσότερο στις συνθήκες της πανδημίας. Και ο εκφοβισμός αυτός γίνεται στο όνομα της επιστήμης. Ουδεμία σχέση μπορεί να έχει η θεόσδοτη επιστήμη, πολύ περισσότερο η χριστιανική πίστη, με τακτικές εκφοβισμών και εκβιασμών.
Ο εμβολιασμός οφείλει να παραμένει ελεύθερη επιλογή των ανθρώπων, όπως και η ίδια η διοικούσα Εκκλησία έχει υποστηρίξει, η οποία πρέπει άμεσα να παρέμβει στις περιπτώσεις των Μητροπολιτών που απειθώντας στις συνοδικές αποφάσεις περί ελεύθερης επιλογής, επέβαλαν υποχρεωτικό εμβολιασμό κληρικών, για να σταματήσει ο σκανδαλισμός και ο διχασμός των πιστών.
Χαράλαμπος Άνδραλης
