Κύπρος, κομμουνιστικό κόμμα ΑΚΕΛ: Με έμβλημα ένα παραποιημένο σφυροδρέπανο ως στρουθοκάμηλος και ανεμοδείκτης περιστρέφεται.
Επιμέλεια από Μ.Ρ. Ερευνήτρια – Σχολιογράφο.
Για να εξαχθούν ολοκληρωμένα αυτονόητα συμπεράσματα, το κείμενο πρέπει να διαβασθεί μέχρι τέλους…..
«ΖΗΤΩ Η ΕΝΩΣΗ - για το ψωμί του λαού και την ανάπτυξη του τόπου μας». Αυτά έλεγε σε εισηγητική ομιλία του τότε Γενικού Γραμματέα του κόμματος Φιφή Ιωάννου, 14.9.1947, υπό την σκιά της Ελληνικής σημαίας και έκλεινε στο τέλος με τον Εθνικό Ύμνο!
ΤΟΤΕ….
Όπως έλεγε το εμβατήριο των εθελοντών Ελλήνων Κυπρίων Β΄Π.Π. του ΑΚΕΛ σε στίχους του *Τεύκρου Ανθία: «Εμείς όλοι της Κύπρου μας παιδιά, του ΑΚΕΛ πάντα πιστοί σημαιοφόροι, για της Ελλάδας μας τη Λευτεριά, ριχτήκαμε στη μάχη πρωτοπόροι. (…) Εμπρός η γαλανόλευκη θαρθεί στ’ ωραίο μας νησί να κυματίσει, και μπρος σε μια περίχαρην αυγή η Λευτεριά το κάστρο της θα χτίσει.»
*Τεύκρος Ανθίας – Ποιητής της Αριστεράς και της πονεμένης Κύπρου (1903 -1968.)
Ο ελληνολάτρης *Τεύκρος Ανθίας (Ανδρέας Παύλος) ήταν ελληνοκύπριος ποιητής. Το 1941 εκλέγεται στην ΚΕ του ΑΚΕΛ. Από το 1945 η ποίηση του Ανθία καταγράφει σύγχρονα γεγονότα, ειδικά την επανάσταση της Ελλάδας και της Κύπρου
Τα κύρια θέματα ήταν η ζωή, η αγάπη, η αντίσταση – ήρωές του, οι φτωχοί και καταπιεσμένοι. Από το 1945 η ποίηση του Ανθία καταγράφει σύγχρονα γεγονότα, ειδικά την αντίσταση της Ελλάδας και Κύπρου, την ελπίδα για κοινωνική αλλαγή, την πάλη εναντίον της ξένης κυριαρχίας, για δικαίωση και ελευθερία.
*Το ΑΚΕΛ «θάβει» σήμερα τον Υμνουργό του. ( Όπως και Πλουτή Σέρβα και άλλους αριστερούς Ελληνολάτρεις. Ήταν εθνικιστές!!!)
ΕΧ Ε Ι ΦΤΑΣΕΙ στα όρια του αυτοκατεδαφιστικού παροξυσμού ο ανθελληνικός οίστρος τής ηγεσίας τού ΑΚΕΛ. Όχι τόσο εναντίον του νυν ελλα-δικού μας κράτους, αλλά, κυρίως και ιδίως, εναντίον της ελληνικής εθνικής ταυτότητας των Ελλήνων Κυπρίων ΑΚΕΛιστών. Και της ελληνικής τους ιστορίας. Σε τέτοιο βαθμό, ώστε το καθημερινό όργανο τής ΝΥΝ ηγεσίας του ΑΚΕΛ, η εφημερίδα «Χαραυγή», να αποκρύπτει από τους αναγνώστες της τη διεξαγωγή, στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, επιστημονικού συνεδρίου, αφιερωμένου αποκλειστικά στον 1ο διευθυντή της, στον άνθρωπο που της έδωσε το όνομα «Χαραυγή», τον κορυφαίο αριστερό ποιητή, λογοτέχνη και πολυγραφότατο δημοσιογράφο του ΚΚΚ και του ΑΚΕΛ ΤΕΥΚΡΟ ΑΝΘΙΑ (Ανδρέα Παύλου Χ ́ ́Μηνά εκ Κοντέας 1903-1968). Ούτε ένα μικρό μονόστηλο! Επειδή υπήρξε ελληνολάτρης. Και το έργο του ξεχειλίζει από αγάπη προς τη Μανούλα Ελλάδα...
Πρώτοι Μάρτυρες του ΑΚΕΛ για την Ένωση…
25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1945, στον εορτασμό της εθνικής επετείου στο χωριό Λευκόνοικο θυσιάστηκαν για την Ένωση της Κύπρου με τη μητέρα Ελλάδα, οι πρώτοι μας μάρτυρες του ΑΚΕΛ, στην παρέλαση των Λαϊκών Οργανώσεων με επικεφαλής τη γαλανόλευκη ελληνική σημαία μας και τους φουστανελοφόρους Ακελιστές. Εκείνη την εποχή η μόνη σημαία που είχε το ιδρυθέν το 1941 ΑΚΕΛ ήταν η Γαλανόλευκη με τον μεγάλο σταυρό στη μέση και στο κέντρο της σε κύκλο το όνομα του κόμματος…
ΔΥΟ ΝΕΚΡΟΙ: Ανδρέας Εξηντάρης 28 ετών και Μιχαήλ Ευθυμίου Κουρτέλλας 12 χρονών μαθητής.
ΔΩΔΕΚΑ οι τραυματίες: Λοΐζος Γιαννή 23χρ., Ανδρόνικος Κυπριανού 35, Θεόδωρος Ανδρονίκου 29, Αντώνης Γιωργαλλίδης 33, Χριστόδουλος Μυλωνά 25, Σώζος Χριστοφή 18, Καλλίνικος Σιμιλλή 18, Γεώργιος Σιμιλλή 23, Χριστόδουλος Λαγού 27, Κυριάκος Χριστοφή 36, Ιάκωβος Αρτεμίου 21, Παναγής Καρακίνη 20 ετών.
ΑΠΑΝΤΕΣ άοπλοι, ειρηνικοί παρελαύνοντες. Πυροβοληθέντες εν ψυχρώ από την αστυνομία των Εγγλέζων Αποικιοκρατών. Προτού καν λήξει ο συμμαχικός αγώνας των ελεύθερων λαών κατά του Ναζισμού και του Φασισμού. Στον οποίο, παγκόσμιο αγώνα, την 1η νίκη οι Έλληνες την κατορθώσαμε στην Πίνδο και στη Βόρειο Ήπειρο 1940 – 1941. Και στον οποίο οι Εγγλέζοι σύμμαχοι μάς καλούσαν να καταταγούμε εθελοντές πολεμιστές στο Cyprus Regiment, για της Ελλάδας μας τη λευτεριά και για της Κύπρου την εθνική αποκατάσταση…
ΛΗΓΟΝΤΟΣ του Β ́ Παγκοσμίου Πολέμου, φρόντισαν όμως οι Βρετανοί Αποικιοκράτες, εις μεν την καθημαγμένη μάνα Ελλάδα να εξωθήσουν τον φρικτό εμφύλιο πόλεμο, εις δε την Κύπρο να επιβάλουν ξανά την αιματηρή ανθενωτική τους τρομοκρατία. Συνέχεια της φοβερής Παλμεροκρατίας που είχαν επιβάλει μετά την εθνικο-λαϊκή εξέγερσή μας των Οκτωβριανών του 1931 για την Ένωση και η οποία είχε διακοπεί «εκ των πραγμάτων» την 28η Οκτωβρίου 1940, με την εισβολή της φασιστικής Ιταλίας στην Ελλάδα και το πανεθνικό – παλλαϊκό ΟΧΙ του Μεταξά..
ΚΑΤΕΘΕΣΕ τη μαρτυρία του τότε κι ο Λοΐζος Σιακαλλή Χριστοφή: «Όταν η παρέλαση είχε φτάσει πια εις την μοιραίαν γέφυραν του χωριού μας, οι διαδηλωτές των Λαϊκών Οργανώσεων ετραγουδούσαν ειρηνικά εθνικά εμβατήρια. Θυμούμαι ότι έναν εμβατήριο ήταν ‘η ελληνική σημαία’ και ότι μια στροφή του ανέφερε: ‘Μάνα μου σ’ αγαπώ, στον εχθρό δεν την αφήνω, προτιμώ να σκοτωθώ’ – προσθέσας: Και πράγματι εκείνη τη στιγμή μας πυροβόλησαν και εσκοτωθήκαμε»…
ΚΑΙ ΟΛ’ ΑΥΤΑ, με άλλα πολλά, γραμμένα από τον αείμνηστο δημοσιογράφο, που διετέλεσε και Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ, 1945 – 1949, Φιφή Ιωάννου το 1976 σε σειρά ιστορικών άρθρων του στην τότε εφημερίδα «Απογευματινή» της Λευκωσίας, που έγιναν το 2005 το βιβλίο «Έτσι άρχισε το Κυπριακό» εκδ. Φιλίστωρ (σελ. 115-136).
13.9.1947: Το Πέμπτο συνέδριο του ΑΚΕΛ. Αvαθεωρείται τo Καταστατικό στo oπoίo τovίζεται ότι τo Κόμμα αγωvίζεται για τηv Εvωση με τηv Ελλάδα.
S-815
Στις 13 Σεπτεμβρίου 1947, λίγο πριν από την έναρξη των εργασιών της Συμβουλευτικής Συνέλευσης ή Διασκεπτικής (1.11.1947) συνερχόταν στη Λευκωσία το Πέμπτο συνέδριο του ΑΚΕΛ.
Το συνέδριο πραγματοποιήθηκε σε μια πανηγυρική ατμόσφαιρα με ζητωκραυγές και συνθήματα υπέρ της Ενωσης της Κύπρου με την Ελλάδα.
Η αίθουσα του συνεδρίου ήταν σημαιοστολισμένη με ελληνικές σημαίες και το βήμα του Συνεδρίου ήταν επίσης καλυμμένο με μια ελληνική σημαία.
Η παρουσία της σημαίας στο βήμα του συνεδρίου δεν ήταν τυχαία. Είχε τη σημασία της. Και όπως έγραψε η εφημερίδα “Δημοκράτης” εκφραστικό όργανο του ΑΚΕΛ:
“Η παρουσία της Ελληνικής σημαίας που σκεπάζει το βήμα του συνεδρίου συμβολίζει τον βασικό προσανατολισμό του Κόμματος μας και θυμίζει σε όλους το μεγάλο χρέος για τη ένταση του αγώνα μέχρι την πραγματοποίηση του εθνικού πόθου του λαού μας, για την εθνική του αποκατάσταση. Αυτή καθοδηγεί τη σκέψη των συνέδρων και τονώνει το κουράγιο για τη συνέχιση του εθνικού μας δρόμου με πιο ανοικτά και γοργά βήματα”.
Σε ένα πανό αναγραφόταν το σύνθημα “Ζήτω η Ενωση, για ψωμί του λαού και την ανάπτυξη του τόπου μας”.
Στο συνέδριο παρέστησαν 110 αντιπρόσωποι από όλη τη Κύπρο και άλλα μέλη του Κόμματος και σ’ αυτό συζητήθηκαν μεταξύ άλλων και οργανωτικά θέματα.
Ο Οργανωτικός Γραμματέας του Κόμματος Εζεκίας Παπαϊωάννου χρησιμοποίησε μάλιστα ωραίες φράσεις για να εξυμνήσει τον ενωτικό αγώνα των Κυπρίων λέγοντας ότι σαν βασική αιτία των δεινών του Κυπριακού λαού έβλεπε την αποικιακή κυβέρνηση.
Ο Εζεκίας Παπαϊωάννου ήταν φανατικός οπαδός της Ενωσης και ο ίδιος μάλιστα φημιζόταν αργότερα ότι είχε βγάλει την πρώτη ενωτική του ομιλία στο Λονδίνο την περίοδο της εξέγερσης των Οκτωβριανών στην Κύπρο το 1931.
Πρόσθεσε ο Παπαϊωάννου:
“Πώς θα μπορέσει να προοδεύσει αυτός ο τόπος; Η απάντηση βγαίνει από τα πιο πάνω. Να φύγουν οι Αγγλοι από την Κύπρο, να μας αφήσουν να ενωθούμε με την υπόλοιπη Ελλάδα και να μας αφήσουν να δουλέψουμε χέρι με χέρι με τους άλλους αδελφούς μας Ελληνες για την ανάπτυξη του νησιού μας. Η Ενωση με την Ελλάδα δεν είναι για μας τέρμα στο οποίο θα σταθούμε για να πούμε νυν απολύεις τον δούλο σου Δέσποτα. Είναι σταθμός για περαιτέρω δουλειά και αγώνες του τόπου μας για ανάπτυξη μέσα στα πλαίσια ενός ελεύθερου ελληνικού κράτους”
Αλλά δεν ήταν αυτές μόνο οι μοναδικές εκδηλώσεις για την Ενωση που ακούονταν στο συνέδριο.
Στο αναθεωρημένο καταστατικό του Κόμματος που εγκρίθηκε περιλαμβανόταν επίσης πρόνοια για την Ενωση, αναφερόταν δηλαδή ότι το Κόμμα αγωνιζόταν για την Ενωση και είχε ως στόχο του αυτή την επιδίωξη.
Το άρθρο 3 του αναθεωρημένου καταστατικού προέβλεπε:
”Στο σημερινό στάδιο κάτω από συνθήκες εθνικής υποδούλωσης του Κυπριακού λαού, το ΑΚΕΛ βάζει στην πρώτη γραμμή τον αγώνα για την εθνική αποκατάσταση του λαού, την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα”.
Το αναθεωρημένο καταστατικό του ΑΚΕΛ που κάλυπτε όλη τη δράση του Κόμματος έχει ως εξής:
ΑΡΘΡΟ 1: ΟΝΟΜΑ: Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζομένου Λαού (ΑΚΕΛ).
ΑΡΘΡΟ 2: ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Το Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζομένου Λαού (ΑΚΕΛ) είναι η εργαζόμενη εμπροσθοφυλακή της εργατικής τάξης και του εργαζομένου λαού της Κύπρου, καθοδηγείται από τη θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού και συγκεντρώνει στις γραμμές του τα πιο εκλεκτά δραστήρι ακαι συνειδητά στοιχεία του εργαζομένου λαού.
ΑΡΘΡΟ 3: ΣΚΟΠΟΙ: Το ΑΚΕΛ έχει σαν τελικό του σκοπό την ανοικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας, όπου τα μέσα της παραγωγής ανήκουν στο σύνολο του εργαζομένου λαού και όπου καταργείται ολότελα η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Στο σημερινό στάδιο έλεγε, κάτω από συνθήκες εθνικής υπδούλωσης του Κυπριακού Λαού, το ΑΚΕΛ βάζει στην πρώτη γραμμή τον αγώνα για την εθνική αποκατάσταση του λαού, την Ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα…….
Το ΑΚΕΛ πιστεύοντας πως η ανάπτυξη των εργαζομένων στρωμάτων αποτελεί ισχυρό όπλο στους καθημερινούς τους αγώνες, εργάζεται ακούραστα για να αναπτύξει την πολιτική συνείδηση των εργαζομένων και του εργαζομένου λαού με βάση την επιστημονική και μαρξιστική θεωρία.
Και όλα τα πιο πάνω, τα αποσιωπά, χρόνια τώρα, η έχουσα… «μεγάλο πρόβλημα» και με τη Γαλανόλευκή μας και με τους αγώνες μας για την Ένωση, νυν ηγεσία του ΑΚΕΛ… Τα αποσιωπά διότι και τότε έλπιζε ότι το ΚΚΕ στην Ελλάδα θα κέρδιζε τον κομμουνιστικό εμφύλιο πόλεμο και θα εγκαθιστούσε Ελληνικό Κομμουνιστικό καθεστώς, για αυτό τον λόγο εκόπτετο για την ΕΝΩΣΗ. ΦΕΥ!
Εν συνεχεία αποκαλύπτονται οι υστερόβουλοι σκοποί του ….
Π.χ. Ολίγα ενδεικτικά αποσπάσματα.…
1955-1959 Απελευθερωτικός αγώνας Ελληνικής Κύπρου …
ΠΡΩΤΗ τ’ Απρίλη 1955: η έναρξη του αντιαποικιακού απελευθερωτικό αγώνα. Ενός αγώνα, στον οποίο το ΑΚΕΛ όχι μόνο δεν συμμετείχε, αλλά η ηγεσία του τον ύβρισε πολύ πριν αρχίσει. Όχι όταν ξεκίνησε. Για να έρθει τον Μάη του 1957 να κάνει αυτοκριτική για λάθη αναφορικά με απαράδεκτους χαρακτηρισμούς στο αρχικό στάδιο του αγώνα, όχι όμως και να δώσει μια πρακτική ή θεωρητική δικαιολογία για τη θέση του κόμματος έναντι του ένοπλου αγώνα.
Ν. Παπαναστασίου. Να θυμίσουμε κάποια σημαντικά γεγονότα με πρόσθετες πληροφορίες και σχόλια,, με βάση τη χρονολογική τους εξέλιξη: ΑΚΕΛ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ…
1. Το Δεκέμβρη του 1954, πριν από εξαγγελθείσες μεγάλες διαδηλώσεις σε όλη την Κύπρο εναντίον της αποικιοκρατίας, η ηγεσία του ΑΚΕΛ, μέσω του δημοσιογραφικού της οργάνου «Νέος Δημοκράτης», χαρακτήριζε τις εκδηλώσεις σαν «προβοκάτσιες» και σαν «ύποπτες ενέργειες από εχθρούς του λαού και της υπόθεσής του». Παράλληλα, καλούσε τους εργάτες να παρεμποδίσουν τις «εχθροπραξίες». Όμως, οι εκκλήσεις του έπεσαν στο κενό. Οι διαδηλώσεις ήσαν χωρίς προηγούμενο για την Κύπρο, στη διάρκειά τους, μάλιστα, η Αστυνομία πυροβόλησε και τραυμάτισε αρκετούς διαδηλωτές και συνέλαβε πολλούς άλλους. Παρ’ όλον τούτο, η ηγεσία του ΑΚΕΛ επανήλθε και έγραψε πως «τα έκτροπα αυτά υποθάλπονται από εχθρούς του αγώνα, που εκμεταλλεύονται τον πατριωτικό ενθουσιασμό της κυπριακής νεολαίας για να εξυπηρετήσουν ξένα αντικυπριακά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα!» Δηλαδή, ενώ η ΕΟΚΑ ήταν ακόμη υπό σύσταση, οι ηγέτες του ΑΚΕΛ τη βαρούσαν ανελέητα και, με θράσος χιλίων πιθήκων, παρουσιάζονταν σαν ηρακλείς της αυτοδιάθεσης!
2. Πλέον προκλητική και απαράδεκτη παρουσιάστηκε η ηγεσία του ΑΚΕΛ την 1η Απριλίου 1955 σε ανακοίνωσή της προς το λαό, μετά τις πρώτες εκρήξεις που σήμαναν την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα. Πρόκειται για μνημείο ασυναρτησίας και αχρειότητας, που προβλήθηκε την επομένη από τον «Νέο Δημοκράτη» υπό τον τίτλο: «Οι χθεσινές «εκρήξεις» δεν έχουν καμιά σχέση με τον αγώνα του κυπριακού λαού. – Είναι ένα ύποπτο παιγνίδι εμπνευσμένο από εχθρούς του λαού, που μόνο ζημιά μπορεί να προκαλέσεις στον κυπριακό αγώνα.- Ο λαός να δυναμώσει την επαγρύπνησή του στον υπέρτατο βαθμό και να συνεχίσει τους αγώνες του κάτω από τη σημαία του ενιαίου πατριωτικού μετώπου!» Στο έγγραφό του, το ΑΚΕΛ χαρακτήριζε ως «ύποπτο φυλλάδιο» την επαναστατική προκήρυξη του Διγενή και διακωμωδούσε τους αγωνιστές, διερωτώμενο «μήπως οι εμπνευστές αυτής της δράσης είναι «διαλεκτοί ήρωες», που πρέπει να τους τιμήσει ο λαός;» Ταυτόχρονα, έκανε αναφορά σε «τρομοκρατική δράση», φτάνοντας στο σημείο να ισχυριστεί ότι «ο πατριωτικός κυπριακός λαός δεν έχει καμιά σχέση μ’ αυτές τις τρομοκρατικές πράξεις». Προσπάθησε, δηλαδή, η ηγεσία του ΑΚΕΛ, να μειώσει τη μαζικότητα των αγωνιστών, τους οποίους και αποκάλεσε «διασπαστές».
3. Στο ίδιο «μήκος κύματος» ήταν και η αρθρογραφία που ακολούθησε μελών της ηγεσίας του ΑΚΕΛ, όπως ο Ανδρέας Φάντης και ο Γ.Γ. Εζεκίας Παπαϊωάννου. Ο πρώτος έγραψε για «τρομοκρατικές εξτρεμιστικές ενέργειες», ενώ ο δεύτερος επαίνεσε τους κομμουνιστές «γιατί δεν πιάστηκαν στην παγίδα των ψευτοδιγενήδων για να τους ξεπαστρέψουν από τη μέση!..» Ιδιαίτερα, όμως, θλιβερός και απαράδεκτος υπήρξε ο Γ.Γ. του ΚΚΕ Ελλάδας, Νίκος Ζαχαριάδης, ο οποίος, εκτός του ότι αποκάλυψε στους Άγγλους την ταυτότητα του Διγενή σε ραδιοφωνική του ομιλία, σε άρθρα του στο «Νέο Δημοκράτη» εξέμεσε σειρά χυδαίων χαρακτηρισμών κατά των αγωνιστών: «Εθνοπροδότες, Κυπροκάπηλοι, τυχοδιώκτες»! Τα σαμποτάζ τα αποκάλεσε «πυροτεχνήματα» και τις βόμβες «πασχαλιάτικα βαρελότα», «τρακατρούκες και τσάκρες». Και το πιο ανήκουστο, ότι, δήθεν, ο αγώνας «σχεδιάστηκε και μπήκε σε πράξη σε συνεννόηση και με συμφωνία με τους Άγγλους και τους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές!..»
Ο κάθε Κύπριος θα πρέπει να γίνει γνώστης και κοινωνός των «αποφθεγμάτων» αυτών και της όλης στάσης του ΑΚΕΛ έναντι του απελευθερωτικού αγώνα. Έχουμε υποχρέωση να τα δημοσιοποιούμε και να προωθούμε και σε άλλους. Γιατί, και σήμερα, η ηγεσία του ΑΚΕΛ συνεχίζει τις ψευδείς και ανυπόστατες κατηγορίες εναντίον του αγώνα και, υπό την κάλυψή τους, προσπαθεί να δικαιολογήσει την προδοτική της στάση έναντι του έπους του 1955-59. Ενώ με απροσμέτρητο θράσος στέλλει παρατρεχάμενούς της να καταθέτουν στεφάνια σε μνημεία και μνημόσυνα ηρώων, συνεχίζει ακατάπαυστα και λυσσαλέα την κατασυκοφάντηση του Αρχηγού και των αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Ευτυχώς, όμως, ούτε και μέρος της νεολαίας του ΑΚΕΛ δεν πείθεται από τη λάσπη αυτή και, μέρα με τη μέρα, αναγνωρίζει και αφομοιώνει την αλήθεια. Έτσι, τα κάστρα της κατασυκοφάντησης και του βιασμού της Ιστορίας πέφτουν το ένα μετά το άλλο, ακριβώς διότι η αλήθεια είναι πολύ καλύτερη και από το χρυσάφι , όπως διακηρύττουμε και στην ταυτότητα του block μας: nikospa.wordpress.com. «Αλήθεια, χρυσίου καλλίστη».
Και οι Αγωνιστές ΕΟΚΑ. Μεγάλος ο πόνος της ηγεσίας του ΑΚΕΛ. Μάταια αγωνίζονται να λυτρωθούν, αλλά ένα θέατρο σκιών δεν μπορεί να τους σώσει. Το μόνο που καταφέρνουν μέσα στη δύσκολη περίοδο που διατρέχει ο τόπος μας είναι να ενσπείρουν το μίσος ανάμεσα στον λαό, συνεχίζοντας έτσι το καταστροφικό τους έργο. Κάνουν καλά να φανούν ειλικρινείς και να αποδώσουν τις ευθύνες σε αυτούς που υπήρξαν η αιτία να χάσουν τη ζωή τους κάποιοι άνθρωποι, και την ευθύνη γι’ αυτό είχε η ηγεσία τους. Δεν θα μπούμε στις λεπτομέρειες ούτε θα πούμε σε αυτή τη φάση με αποδείξεις τι έκαναν οι ομάδες επαγρύπνησης, των οποίων η δράση, ιδιαίτερα στην επαρχία Αμμοχώστου, ήταν ακόμα πιο ζημιογόνα. Επισημαίνουμε απλώς το φιάσκο με τη δήθεν σύλληψη της ηγεσίας του ΑΚΕΛ από τους Άγγλους, την εικονική δραπέτευσή τους από τις φυλακές, και την προκλητική εγκατάσταση του αρχηγού του κόμματος, δραπέτη όντος, στο στόμα του λύκου, το Λονδίνο!
Το ΑΚΕΛ δεν έκανε καμία ουσιαστική προσπάθεια μεταμέλειας, παρόλο που κάποτε παραδέχθηκε κάτω από την πίεση των γεγονότων ότι έκανε λάθος που δεν συμμετείχε στον Αγώνα. Όπως φάνηκε, όμως, αυτό έγινε από σκοπιμότητα γεγονός που απέδειξε με την μετέπειτα συμπεριφορά του: Στη συνέχεια, μεταξύ άλλων, υπέβαλε έναν κατάλογο από 24 άτομα, ΑΚΕΛικούς, ισχυριζόμενο ότι όλοι εκτελέστηκαν από την Ε.Ο.Κ.Α. ως προδότες «επειδή ήταν αριστεροί». Από αυτούς μόνο τέσσερεις εκτελέστηκαν ως προδότες. Άλλοι τέσσερεις πυροβολήθηκαν κάτω από ιδιάζουσες συνθήκες, και στην επιμονή τους να αφαιρέσουν την προσωπίδα των αγωνιστών. Οι υπόλοιποι ήταν θύματα άλλων καταστάσεων. Μερικοί ήταν θύματα εγκλημάτων, άλλοι από βεντέτες και άλλοι από «γυναικοδουλειές». Επίσης, μερικοί σκοτώθηκαν μετά την Ε.Ο.Κ.Α., το 61 -62. Είμαστε υποχρεωμένοι να επαναλάβουμε ότι η Ε.Ο.Κ.Α. δεν εκτέλεσε αριστερούς, αλλά προδότες, σεσημασμένους συνεργάτες των Άγγλων. Όσο για τους «24 εκτελεσθέντες από την Ε.Ο.Κ.Α. αριστερούς» όπως διατείνεται το ΑΚΕΛ, καλό θα ήταν ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας για να ήταν δίκαιος να τους αναγνώριζε ως θύματα της επαγρύπνησης του κόμματός του. Μια και μιλούμε, όμως, για τους οπαδούς του ΑΚΕΛ γνωρίζει η ηγεσία και τα μέλη του κόμματος ότι αρκετά μέλη τους ήταν και μέλη της Ε.Ο.Κ.Α.; Γνωρίζουν ότι υπήρξαν μέλη του ΑΚΕΛ που φιλοξενούσαν καταζητουμένους; Σε καμιά ιστορία ανά τους αιώνες δεν παρουσιάζεται ένα τέτοιο φαινόμενο, να ονομάζονται οι προδότες σε ήρωες……
Και στις πρώτες εκλογές της Κύπρου, αφού ο Διγενής εκδιώχθηκε από την Κύπρο μετά από απαίτηση των Άγγλων και την σύμφωνη γνώμη του Μακαρίου και Καραμανλή, ήρθε η σειρά του Μακάριου να νοιώσει την συκοφαντία του ΑΚΕΛ, Παρ΄ όλα αυτά έγιναν αργότερα συνοδοιπόροι ….
(Ο Φιλελεύθερος, 28 Νοεμβρίου 1959).
Από την πλευρά του, το ΑΚΕΛ κυκλοφόρησε μέσω της Χαραυγής το δικό του «κατηγορώ» την ημέρα διεξαγωγής των εκλογών, προτρέποντας στην καταψήφιση του Μακαρίου. Αντιγράφουμε από το βιβλίο του Γαβριήλ Μηνά, Η εθνική αυτοματαίωση του ελληνισμού στην Κύπρο (2007), καθώς το συγκεκριμένο φύλλο της εφημερίδας δεν εντοπίστηκε ούτε στο αρχείο εφημερίδων του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών, ούτε στη συλλογή του Ιδρύματος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄:
«ΜΑΥΡΟ ΣΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΟ ΚΑΙ ΙΔΟΥ Ο ΛΟΓΟΣ
–Γιατί υπέγραψε χωρίς τη θέληση και την έγκριση του λαού τις ατιμωτικές Συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου.
–Γιατί επανέφερε στην Κύπρο την τουρκική κατοχή.
–Γιατί έγινε επίορκος και ενταφίασε τους προαιώνιους ιερούς πόθους του λαού για αυτοδιάθεση. (Μην τελλαθούμε!)
–Γιατί από Αρχιερέας μεταμορφώθηκε σε κομματάρχη.
–Γιατί ίδρυσε κόμμα, το οποίο συντηρεί με εκατοντάδες χιλιάδες λίρες, που προέρχονται ουσιαστικά από το λαό και έπρεπε να επιστρέφονται σ’ αυτόν.
–Γιατί κατακουρέλιασε το κύρος της Εκκλησίας ρίχνοντάς την σε εκλογικές διαμάχες. (Οι άθεοι θυμήθηκαν την εκκλησία).
–Γιατί από κήρυκας ενότητας που έπρεπε να ήταν, γίνεται κήρυκας του μίσους, της διχόνοιας. (Το ΑΚΕΛ πρώτο έφερε την διχόνοια.)
–Γιατί οδηγεί τον τόπο στη φασιστική δικτατορία. (Όταν μετά συμμάχησαν με Μακάριο ξέχασαν τη δικτατορία, αφού και οι ίδιοι έγιναν χειρότεροι δικτάτορες πραιτωριανοί.)
–Γιατί στο όνομά του διαπράττονται ακατονόμαστα αίσχη.
–Γιατί καταστρέφει την παιδεία μας, μετατρέποντας τα σχολεία σε προεκλογικά κομματικά όργανα.
–Γιατί αρνείται να δώσει τη γη στους αγρότες.
–Γιατί αρνείται να κατοχυρώσει τα συνδικαλιστικά δικαιώματα.
–Γιατί μας έδεσε σε καταστροφικές στρατιωτικές Συμφωνίες.
–Γιατί αρνείται φιλικές σχέσεις με όλα τα κράτη του κόσμου.(Εννούσαν κομμουνιστικά.)
ΜΑΥΡΟ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΟΝ»
Στον απόηχο της εκλογή Μακαρίου
Μετά την εκλογή του ως πρώτου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, στην ομιλία του ενώπιον χιλιάδων λαού που συγκεντρώθηκαν στην πλατεία της Αρχιεπισκοπής, ο Μακάριος αναφέρθηκε στους αγωνιστές της ΕΟΚΑ και στον αρχηγό της οργάνωσης, που με τις θυσίες τους κατάφεραν να κερδίσουν την κυπριακή ελευθερία. Υποστήριξε ότι δεν διακατεχόταν από πολιτικές φιλοδοξίες, αλλά θεωρούσε πως έπρεπε να ταχθεί στην υπηρεσία του κυπριακού λαού υπό τις κρίσιμες περιστάσεις της περιόδου. Επιπλέον τόνισε ότι δεν θα ταυτιζόταν με καμιά κομματική παράταξη, καλώντας τον λαό να αγωνιστεί ενωμένος. ΦΕΥ!
Ο Ι. Κληρίδης τότε εξέφρασε την ικανοποίησή του για τις ψήφους που έλαβε αλλά και για τη στάση που επέδειξαν οι οπαδοί του παρά τις προκλήσεις που δέχτηκαν. Σχετικά με το τελευταίο σημείο έκανε λόγο για «τραμπουκισμούς, καννιβαλισμούς και ύβρεις» εκ μέρους των οπαδών της μακαριακής παράταξης. Από την πλευρά της η Χαραυγή του ΑΚΕΛ (15 Δεκεμβρίου 1959) ερμήνευσε το αποτέλεσμα ως «νίκη των δημοκρατικών δυνάμεων», καθώς απέναντί τους είχαν, όχι μόνο την Αρχιεπισκοπή και τον βρετανικό μηχανισμό, «αλλά και την κυβέρνηση Καραμανλή και όλες τις σκοτεινές δυνάμεις του ΝΑΤΟ, μ’ επικεφαλής του δολλαριούχους της Ουάσιγκτων». Στο ίδιο άρθρο γινόταν λόγος για αποστολή στη Λευκωσία «πρακτόρων της μυστικής υπηρεσίας του Καραμανλή και της F.B.I.» προκειμένου να συνδράμουν στην εκλογή Μακαρίου.
Σήμερα….
Συγκεντρώσεις ΑΚΕΛ! Μήπως εντοπίζεται κάποια Ελληνική σημαία ανάμεσα στα κομμουνιστικά σύμβολα; Αν υπήρχε δε και ήχος ούτε Εθνικό Ύμνο θα ακούγατε. Μόνο ανθελληνικά συνθήματα.
Και γιατί δεν υπάρχουν Ελληνικές σημαίες;
Τις καίνε οι φανατικοί ανθέλληνες μέλη του ΑΚΕΛ και οπαδοί της αριστερής ΟΜΟΝΟΙΑΣ παράγκας του.
Όσον αφορά και το τελευταίο ψήφισμα το οποίο υπέβαλε το ΑΚΕΛ (Το καταψήφισαν μόνο ΔΗ.ΣΥ και ΕΛΑΜ), της Κυπριακής Βουλής, που καταδίκασε τον αρχηγό Διγενή και αυτονόητο και τους αγωνιστές του απελευθερωτικού αγώνα, εκατοντάδες πατριωτικοί φορείς της Ελληνικής Κύπρου με αγανάκτηση αντέδρασαν
Ενδεικτικά προσθέτουμε δύο μόνο, από τα εκατοντάδες, που εστάλησαν στην Κυπριακή βουλή και το ΑΚΕΛ. Όλα στο ίδιο μήκος κύματος με τα πιο κάτω. Και ο νοών νοείτω…
Πράξη ιστορικής ασέβειας και πολιτικής ασέλγειας αποτελεί το ψήφισμα των βουλευτών των κομμάτων ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ κ.ά. εκτός εκείνων των ΔΗΣΥ και ΕΛΑΜ στην κυπριακή Βουλή της 2ας Δεκεμβρίου 2022 περί «διακοπής απόδοσης τιμών στον Γεώργιο Γρίβα, τον οποίο η ιστορία καταδίκασε ως ανάξιο τιμής από την πατρίδα». Με πρωτοπόρους τους βουλευτές του κομμουνιστικού ΑΚΕΛ, που ουδέποτε ένοιωσαν Έλληνες και που από την ίδρυση του κόμματός τους εκδούλευαν, εξυπηρετούσαν και ακόμα εξυπηρετούν τα συμφέροντα της Μόσχας, με συνοδοιπόρους τον του ΔΗΚΟ Νικόλα Παπαδόπουλο και τον της ΕΔΕΚ Μαρίνο Σιζόπουλο, είχαν το θράσος και την αναίδεια να προτείνουν και να ψηφίσουν το ανιστόρητό τους περί Γρίβα ψήφισμα.
Με αυτό προσβάλλουν τους εθνικούς αγώνες του Στρατηγού Γρίβα που από ηλικίας 16 χρόνων και μέχρι το τέλος της ζωής του διεξήγε για υπεράσπιση της ελευθερίας της Ελλάδας και την απελευθέρωση της ιδιαίτερης του πατρίδας Κύπρου.
Αποτελεί προσβολή για το Χρυσούν Αριστείο Ανδρείας και τον Μεγαλόσταυρο του Γεωργίου Α΄ που πήρε για την ανδρεία που επέδειξε, όταν ως ανθυπολοχαγός του Ελληνικού Στρατού έφτασε το 1920 μέχρι τις όχθες του Σαγγάριου ποταμού.
Το ψήφισμα αποτελεί προσβολή για τη συμβολή του Γεωργίου Γρίβα ως μέλος της μικρής επιτελικής ομάδας του αρχιστράτηγου Αλέξανδρου Παπάγου για την κατάστρωση των σχεδίων αμύνης της Ελλάδας ενάντια του χιτλερικού φασισμού.
Αποτελεί ασέβεια για τις θυσίες όλων εκείνων των μαχητών της 2ης Μεραρχίας που τον Οκτώβριο του 1940 στις παγωμένες βουνοκορφές της Πίνδου και της Βορείου Ηπείρου, κάτω από τις διαταγές του επιτελάρχη τους Γεωργίου Γρίβα έδωσαν ηρωικές μάχες ενάντια στην φασιστική Ιταλία και πλείστοι όσοι άφησαν την τελευταία τους πνοή μαχόμενοι μέχρις εσχάτων.
Αποτελεί ύβρη για όλους εκείνους τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ, που κάτω από τις διαταγές του Διγενή πολέμησαν τη βρετανική αποικιοκρατία, και άφησαν την τελευταία τους πνοή στην αγχόνη ή έπεσαν μαχόμενοι σε κρησφύγετα και σπηλιές.
Αποτελεί αξιοκατάκριτη πράξη αγνωμοσύνης για τα βάσανα, τις ταλαιπωρίες και τους θανάσιμους κινδύνους που υπέστη ο Διγενής, ζώντας για 48 μήνες μέσα σε υγρές σπηλιές και σκοτεινά υπόγεια κρησφύγετα για να οδηγήσει την Κύπρο στην, ένεκα της πολιτικής ανεπάρκειας των ημετέρων, κολοβή και εξαρτώμενη ανεξαρτησία. Ήταν οι αγώνες και οι θυσίες του Διγενή και των αγωνιστών της ΕΟΚΑ και το αίμα των ηρώων του έπους 55-59 που δημιούργησαν τις βουλευτικές θέσεις από τις οποίες οι σημερινοί πολέμιοί του απολαμβάνουν πλείστα όσα ωφελήματα.
Αποτελεί επίσης πράξη αχαριστίας για το έργο του Στρατηγού Γρίβα που με τη συμπαράσταση της Ελλάδας από το 1964 μέχρι την εκδίωξη του ιδίου και της Ελληνικής μεραρχίας το 1967, είχε καταστήσει την Κύπρο ένα απόρθητο φρούριο.
Αποτελεί ανίερη ασέβεια έναντι της Βουλής των Ελλήνων η οποία παμψηφεί το 1960 απένειμε στον Γεώργιο Γρίβα την ύψιστη των τιμών της, το «Άξιος της Πατρίδος».
Αποτελεί επίσης ύβρη και προς το ίδιο το Σώμα στο οποίο ανήκουν, που μετά τον θάνατο του Διγενή, τον ανακήρυξε «Άξιο τέκνο της ιδιαιτέρας αυτού Πατρίδος».
Αποτελεί επίσης, το κατάπτυστο αυτό ψήφισμα, προσβολή για το ανώτατο πνευματικό Ίδρυμα του Έθνους, την Ακαδημία Αθηνών, η οποία απένειμε στον Γεώργιο Γρίβα το Χρυσούν της Μετάλλιο, και άλλη μετά θάνατο μοναδική τιμητική διάκριση.
Αποτελεί ύβρη για όλους εκείνους τους Δήμους της Ελλάδας που τίμησαν τον Στρατηγό Γρίβα μεταξύ των οποίων οι Δήμοι Αθηναίων με το χρυσό κλειδί της πόλης, Μεσολογγίου, Ρόδου και πολλών άλλων, καθώς και για ολόκληρο το έθνος που εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του για την εθνική δράση και τα επιτεύγματα του Διγενή.
Ούτε λαϊκή εντολή αλλά ούτε και πολιτικό εκτόπισμα έχουν οι βουλευτές των κομμάτων που υπέγραψαν το σχετικό ψήφισμα ώστε να αναιρέσουν την πανεθνική αναγνώριση του εθνικού έργου και των αγώνων του Στρατηγού Γρίβα.
Ο Γεώργιος Γρίβας έφυγε από τη ζωή στις 1.30 μ.μ. της Κυριακής 27ης Ιανουαρίου 1974. Όταν λάμβανε χώρα η τραγωδία της Κύπρου τον Ιούλιο του ΄74 ήταν ήδη 6 μήνες νεκρός. Για τίποτε από ότι έγινε μετά τον θάνατό του, δεν φέρει ευθύνη ο Στρατηγός Γρίβας και επομένως κανένα απολύτως έρεισμα δεν υπήρχε που να δικαιολογεί την διασπαστική, προκλητική και βέβηλη απόφαση των εν λόγω βουλευτών. Υπαίτιοι της καταστροφής της Κύπρου ήταν το χουντικό πραξικόπημα, η πολιτική κρημνοβασία και οι ανίερες συμμαχίες του Μακαρίου που το ακολούθησαν και όχι ο από 6 μηνών νεκρός Γρίβας.
Λεωνίδας Λεωνίδου
συγγραφέας – ερευνητής
Βιογράφος Γ.Γρίβα Διγενή
Γράφει και ο Μάνος Ν. Χατζηδάκης
Ιστορικός ερευνητής-συγγραφέας,
Πρόεδρος Δ.Σ. του Ε.ΠΟ.Κ.
Με πρόταση του διαχρονικά ανθελληνικού ΑΚΕΛ υπερψηφίστηκε από την Κυπριακή Βουλή ότι ο Γεώργιος Γρίβας είναι «ανάξιος κάθε είδους τιμής από την πατρίδα»! Και όχι μόνο αυτό. Το Ψήφισμα με θράσος καλεί την «πολιτεία να διακόψει τη χρηματοδότηση κάθε είδους δραστηριοτήτων που συνδέονται με απόδοση τιμών στον Γεώργιο Γρίβα».
ΕΠΕΙΔΗ το Ψήφισμα αυτό αγνοεί παντελώς την ηρωική εθνική δράση του Γεωργίου Γρίβα (Μικρασιατική Εκστρατεία, Έπος του 1940-41) και κυρίως την ίδρυση της Εθνικής Αντιστασιακής Οργανώσεως «Χ» η οποία διεξήγαγε τριμέτωπο αγώνα εναντίον Γερμανών, Ελασιτών και κατοχικής Κυβερνήσεως και τελικά με την θρυλική Μάχη του Θησείου συνέβαλε στην διάσωση της Αθήνας και κατά συνέπεια όλης της Ελλάδος από την σοβιετική υποδούλωση.
ΕΠΕΙΔΗ το Ψήφισμα αυτό είναι Μνημείο Αγνωμοσύνης προς τον Γεώργιο Γρίβα, τον θρυλικό αρχηγό της Ε.Ο.Κ.Α. «Διγενή» ο οποίος με το σύνθημα “ΕΝΩΣΙΣ Η ΘΑΝΑΤΟΣ”, χωρίς καμία υλική συμπαράσταση από την Ελλάδα και προδομένος από το ανθενωτικό ΑΚΕΛ στην Κύπρο, έδωσε τον επικό αγώνα 1955-59 πού έπληξε το γόητρο της Βρεταννικής Αυτοκρατορίας με μερικά αμούστακα παιδιά, οδηγώντας στην ύπαρξη αυτής ταύτης της Κυπριακής Δημοκρατίας που υιοθετεί ένα τέτοιο εμετικό Ψήφισμα.
ΕΠΕΙΔΗ το Ψήφισμα αυτό παραβιάζει την πανεθνική βούληση και ευγνωμοσύνη σύσσωμου του Ελληνισμού (Ελλαδικού & Κυπριακού) η οποία εκφράσθηκε από Ψήφισμα της Ελληνικής Βουλής το 1960 με το οποίο ο Γεώργιος Γρίβας επαξίως έλαβε τον τίτλο του «Αξίου της Πατρίδος τέκνου» αλλά και αγνοεί την τεράστια συμβολή του στην συγκρότηση και δημιουργία της Εθνικής Φρουράς ως Αρχηγού Α.Σ.Δ.Α.Κ. την περίοδο 1964-66, χάρις στην οποία ακόμη και σήμερα στηρίζεται η άμυνα της Κύπρου.ΕΠΕΙΔΗ το Ψήφισμα αυτό εντελώς ανιστόρητα συνδέει το ηλίθιο πραξικόπημα του Ιωαννιδικού καθεστώτος που έγινε στις 15 Ιουλίου 1974 με τον Γεώργιο Γρίβα, ο οποίος όμως είχε αποβιώσει σχεδόν 7 μήνες πριν! Και παράλληλα, υιοθετεί εντελώς αναπόδεικτους ισχυρισμούς και συνωμοσιολογίες μιλώντας για δήθεν «συνειδητή συνέργεια με την Τουρκία» και για ανύπαρκτα «διχοτομικά σχέδια» που έχουν πλέον καταρριφθεί από όλα τα επίσημα στοιχεία, πηγές και αποχαρακτηρισμένα έγγραφα.
ΕΠΕΙΔΗ το Ψήφισμα αυτό είναι ξεδιάντροπα προσβλητικό αφού τιμά ως «Μαχητές της Αντίστασης» μόνο όσους αντιστάθηκαν στο πραξικόπημα και ΟΧΙ όσους ηρωικούς Μαχητές και στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ και της Ε.Φ. αντιστάθηκαν στον Τούρκο εισβολέα! Είναι παράλληλα, άκρως διχαστικό αφού αγνοεί τους εκατοντάδες ή και χιλιάδες διωκόμενους «Ενωτικούς» που διώχθηκαν ή βασανίσθηκαν από το Μακαριακό καθεστώς και το διαβόητο «Εφεδρικό» Σώμα του.
ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ και για μας η διατήρηση της ιστορικής μνήμης -η οποία βάναυσα καταπατάται από το εν λόγω Ψήφισμα της Κυπριακής Βουλής- συνιστά ευθύνη προς τις επερχόμενες γενεές του Έθνους,
Για όλους αυτούς τους λόγους:
ΘΕΩΡΟΥΜΕ το Ψήφισμα της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κύπρου ανιστόρητο, διχαστικό, προσβλητικό, αντεθνικό και κατάπτυστο.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΜΕ την άξεστη αυτή απόπειρα πλήρους διαστρεβλώσεως της σύγχρονης Κυπριακής Ιστορίας (μέρους αναπόσπαστου της Ελληνικής Ιστορίας) καθώς και όλες τις παρατάξεις και κόμματα που υπερψήφισαν και συνοδοιπόρησαν σε κάτι τέτοιο.
ΚΑΛΟΥΜΕ σύσσωμο τον Ελληνικό και Ελληνοκυπριακό λαό να ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΊ με όλα τα μέσα και τρόπους στην απαράδεκτη παραχάραξη της Ιστορίας, να υπερασπιστεί την Μνήμη του Γεωργίου Γρίβα – Διγενή, να εμποδίσει κάθε απόπειρα προσβολής και πραξικοπηματικά υποχρεωτικής διακοπής των αποδόσεων τιμής προς εκείνον και προς τους πραγματικούς Μαχητές της Ενώσεως της Κύπρου με την Ελλάδα και αντιστάσεως στον Τούρκο εισβολέα.
ΤΙΜΟΥΜΕ με ακόμη μεγαλύτερο σθένος την συμβολή του Γεωργίου Γρίβα – Διγενή ως πρωτεργάτου της Κυπριακής Ανεξαρτησίας και αντί να αποτίουμε τιμή στους υπερασπιστές μιας καισαροπαπικής και ανθενωτικής δήθεν «δημοκρατικής νομιμότητας», τιμούμε ευλαβικά τους ηρωικούς Μαχητές της Ε.Φ. -γριβικούς και μακαριακούς- που πολέμησαν κατά της Τουρκικής εισβολής, τους μαχητές της ΕΛΔΥΚ και τους αγνοούμενους.
ΥΠΟΓΡΑΜΙΖΟΥΜΕ & ΟΡΚΙΖΟΜΕΘΑ ότι ποτέ δεν θα υποστείλουμε την σημαία για την υπεράσπιση της Ιστορικής Αλήθειας για το Κυπριακό και την τραγωδία του 1974 που βάναυσα καταπατάται με το Ψήφισμα αυτό και πάντοτε θα αγωνιζόμαστε όχι απλά για την επανένωση της Νήσου αλλά για την ΕΝΩΣΗ της με την Μητέρα Ελλάδα, όπως ήταν πάντα το όραμα του αναμφισβήτητα ΑΞΙΟΥ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ Γεωργίου Γρίβα – Διγενή.
Και εμείς οι ΕΛΛΗΝΕΣ της Κύπρου θα….
Καρτερούμεν μέραν νύχταν
να φυσήσει ένας αέρας
στουν τον τόπον πο `ν καμένος
τζι’ εν θωρεί ποτέ δροσιάν
Για να φέξει καρτερούμεν
το φως τζιήνης της μέρας
πο `ν να φέρει στον καθ’ έναν
τζιαι ΕΝΩΣΗ τζαι ΛΕΥΤΕΡΙΑ.
Και εσείς του ΑΚΕΛ….
Ἡ Διχόνοια ποὺ βαστάει
Ἕνα σκῆπτρο ἡ δολερή·
Καθενὸς χαμογελάει,
Πάρ' το, λέγοντας, καὶ σύ …(.ήδη προ πολλού το πήρατε)!
Σολωμός..
Επιμέλεια από Μ.Ρ. Συνεργάτιδα μας, ερευνήτρια, σχολιογράφο.
Πηγή: koukfamily
