..."Μόλις μάθαμε τι συμβαίνει, όλοι οι ΔΕΑ είμασταν σε άδεια. Βάλαμε το χέρι την τσέπη αγοράσαμε εξοπλισμό και όλοι μαζί ζητήσαμε να μας κόψουν την άδεια μας.

Όταν μας είπαν οι Διοικητές "δεν θα μπορείτε να την πάρετε γιατί δεν βγαίνουν οι μέρες σας", όλοι μαζί απαντήσαμε "ας πάνε υπέρ Πατρίδος", με αποτέλεσμα οι Διοικητές να παγώσουν.

"Την άλλη μέρα το πρωΐ δεν πίστευαν στα μάτια τους: 30 ΔΕΑ και ΕΦ ΑΝΘΥΠΟΛΟΧΑΓΟΙ ντυμένοι από την κορφή ως τα νύχια...

Για να περάσει ο εχθρός πρώτα πρέπει να πέσουμε εμείς!!"

"Πολεμάτε λέτε τρία χρόνια και κουραστήκατε.

Εγώ δέκα χρόνια πολεμώ.

Από τους ευζώνους μου τι μ’ έμειναν; Τριάντα πέντε. τους άλλους τους σκόρπισε ο θάνατος. Από φίλους μου αξιωματικούς, πόσοι έμειναν; Κανένας. Όλους τους πήρε το βόλι.

Γιατί λοιπόν να θέλω πόλεμο;

Και όμως, θα πολεμήσω σαν έλθει η ώρα, και θα πολεμήσετε και σεις, γιατί το θέλει η Πατρίδα.

Σας είπαν λαοπλάνοι να τους ψηφίσετε για να σας αποστρατεύσουν. Και σας οδήγησαν στον αιματηρότερο πόλεμο που κάνατε ποτέ, και σας μουτζούρωσαν το μέτωπο και σας και της Ελλάδας όλης.

Εγώ δεν σας υπόσχομαι αποστράτευση. Εγώ σας λέγω πως μπορεί να ξαναπολεμήσετε. Ούτε θα σας ρωτήσω αν θέλετε να πολεμήσετε, παρά θα σας πάγω, σαν έλθει η ώρα, και με την βία ακόμη στην φωτιά.

Την Ελλάδα από το αυτί θα την αρπάξομε και θα την σώσομε, θέλει δε θέλει. Και θα τη σώσετε σείς, και θα πολεμήσετε καλά όταν είναι ανάγκη και το θέλει η Πατρίδα."

Νικόλαος Πλαστήρας

«Λόγος στους στρατιώτες του, 14 Μαΐου 1923»