Η ιστορία με το ελληνικό «στελθ» υποβρύχιο, από αυτά που τα ονομάζουν «αόρατα», το οποίο βρέθηκε κάτω από τουρκικό πολεμικό και παρακολουθούσε με τα σόναρ και το περισκόπιό του κάθε κίνησή του, χωρίς κανείς να το αντιληφθεί.

Τώρα που έχουν ηρεμήσει τα πράγματα στο Αιγαίο, έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να ακούς συζητήσεις ανώτατων αξιωματικών που θυμούνται ιστορίες από τις μέρες (και τις νύχτες) έντασης που έζησαν τα προηγούμενα χρόνια. Κάποιες από αυτές – εξαιρετικά ενδιαφέρουσες έχω να πω – ακούστηκαν και στο περιθώριο των τελετών παράδοσης – παραλαβής που έγιναν τις προηγούμενες μέρες.  Ανθρωπός μου ήταν εκεί και μου τις μετέφερε. Ιστορίες με το «Oruc Reis» και το πόσο κοντά τότε φθάσαμε στο «μη περαιτέρω», όταν είχε βγει για έρευνες. Ακουσε, μεταξύ άλλων, την ιστορία με το ελληνικό «στελθ» υποβρύχιο, από αυτά που τα ονομάζουν «αόρατα», το οποίο βρέθηκε (με διαταγή Φλώρου) κάτω από τουρκικό πολεμικό και παρακολουθούσε με τα σόναρ και το περισκόπιό του κάθε κίνησή του, χωρίς κανείς να το αντιληφθεί. Οι Τούρκοι προσπαθούσαν με διάφορα ανθυποβρυχιακά μέσα να το εντοπίσουν, πλην όμως ματαίως, την ώρα μάλιστα που ένα δικό τους υποβρύχιο είχε εγκλωβιστεί στα βαθιά νερά του Αιγαίου.

Ακουσε επίσης την ιστορία με τα δεκάδες «φορτωμένα» μαχητικά αεροσκάφη και τους πιλότους τους στα πιλοτήρια, αλλά και εκείνη με το υποβρύχιο – επίσης τύπου «Παπανικολής» – που βρισκόταν κοντά σε… αδιαβάθμητη περιοχή και τον κυβερνήτη του έτοιμο να παρέμβει εάν χρειαζόταν. Ηταν τόσο καλά σχεδιασμένη η συγκεκριμένη αποστολή, αλλά και τόσο μεγάλη η επιμονή των Τούρκων για να το εντοπίσουν χωρίς να τα καταφέρνουν, που όταν κάποια στιγμή δόθηκε εντολή από το ΓΕΕΘΑ στον κυβερνήτη του να αναδυθεί κοντά στο λιμάνι του Καστελλορίζου, «απέναντι» θα πρέπει να αισθάνθηκαν μεγάλη ανακούφιση.

Υστερα ήρθαν οι καταστροφικοί σεισμοί του περυσινού Φεβρουαρίου στη γειτονική χώρα και η αρχή ενός νέου μορατόριουμ, που συνεχίζεται έως σήμερα και είχε ως αποτέλεσμα να ηρεμήσουν τόσο τα νερά ώστε να μη γίνει ούτε καν η «ναυμαχία» της μαύρης τσιπούρας γύρω από τα Ιμια. Οπως επί δεκαετίες γινόταν.

Πηγή: Το Βήμα