Ο πολεμος των τελευταίων Κυβερνήσεων κατά των πολυτέκνων έχει και μια άλλη τραγική διάσταση, που αναλύεται επαρκέστατα στην μελέτη που παραθέτουμε. Οι επιπτώσεις του δημογραφικού στην κοινωνία, στην οικονομία και στη γήρανση του πληθυσμού, σε συνδυασμό με την αυξανομένη υπογεννητικότητα, επιδρούν δυσμενώς στη διατήρηση ισχυρών Ενόπλων Δυνάμεων, δεδομένου ότι η ισχύς των λαμβάνει τη μορφή γινομένου προσωπικού, εξοπλισμού, εκπαίδευσης και ηθικού...

1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

α. Γενικά
Τα τελευταία χρόνια διαβάζομε στον τύπο, ακούομε από το ραδιόφωνο και βλέπομε στην τηλεόραση, σχετικά με την αύξηση ή τη μείωση του πληθυσμού στην Ελλάδα και στον κόσμο, απόψεις διάφορες, που πολλές φορές φαντάζουν αλληλοσυγκρουόμενες, οπωσδήποτε όμως ανησυχητικές.
Ταυτόσημη η εικόνα στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης σ΄ό,τι αφορά απόψεις δια τις επιπτώσεις του δημογραφικού προβλήματος στις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας.
Το δημογραφικό είναι ευρύτερο, παγκόσμιο, θέμα και απασχολεί τον ΟΗΕ, την ΕΕ, αλλά και πρόσφατα, στις ελληνικές διαστάσεις του, τη Βουλή των Ελλήνων.
Το θέμα είναι σοβαρό δεν παίρνει περαιτέρω αναβολή και απαιτεί λύση. Ήδη εμφανίζονται οι κοινωνικές επιπτώσεις του προβλήματος με καταλυτικές δράσεις στην κοινωνία, στην ασφάλεια και στην πρόνοια. Όχι όμως λιγότερο ευκαταφρόνητες και απειλητικές δια την εθνική ισχύ, την ανάπτυξη και την άμυνα της Πατρίδος.

β. Ιστορική Αναδρομή
Η Ελλάς, κατέχουσα το σταυροδρόμι της συναντήσεως λαών και πολιτισμών, απετέλεσε στην ιστορική της διαδρομή στόχο διαφόρων κατακτητών.
Παρά ταύτα κατόρθωσε να αντιπαλαίσει και να διατηρήσει την εθνικήν και την όποια κρατικήν της υπόσταση.
Η Ελλάς, ορμωμένη από αυτή τη μικρή κοιτίδα, κατόρθωσε να εξέλθει των φυσικών της ορίων και να εξαπλωθεί, στο γνωστό κατά περίπτωση κόσμο, αρχικώς με τις αποικίες στη Μεσόγειο και στον Εύξεινο Πόντο και στη συνέχεια με τις αυτοκρατορίες Μεγάλου Αλεξάνδρου και Βυζαντινή.
Έτσι εδημιούργησεν και διετήρησεν επί μακρόν δισυπόστατη ύπαρξη του Ελλαδισμού και του Ελληνισμού, μεγαλύτερη η δεύτερη, που εταυτίσθη με την πρώτη στη διάρκεια των δύο ελληνικών αυτοκρατοριών.
Αυτή τη μορφή η Ελλάς τη διετήρησε μέχρι το έτος 1922, ότε απώλεσε τη δεύτερη διάσταση, η οποία, στις ημέρες μας, μορφοποιείται από τους απανταχού αποδήμους Έλληνες, το σύγχρονο Ελληνισμό.
Στην μακραίωνα διαδρομή, πληθυσμιακά η Ελλάς ουδέποτε ευρέθη σε πλεονεκτικότερη θέση των αντιπάλων της, κατόρθωνε όμως να υπερέχει στο κρίσιμο σημείο της αναμέτρησης, που εβάρυνε στην υπέρ αυτής διαμόρφωση της καταστάσεως του νικηφόρου αποτελέσματος ή και ηττωμένη, να επιβάλλεται στον κατακτητή πνευματικώς και πολιτισμικώς.
Και αυτό το επιτύγχανε χάρις στο φιλελεύθερο και αδούλωτο πνεύμα των κατοίκων της και στη στρατιωτική της ισχύ.
Υπό αυτό το πρίσμα, θα επιχειρήσω την περαιτέρω ανάλυση του θέματος «Επίδραση του Δημογραφικού Προβλήματος της Χώρας στη Στράτευση», εξετάζοντας όλους τους παράγοντες που υπεισέρχονται άμεσα ή έμμεσα στη δημιουργία του προβλήματος και επηρεάζουν αναπότρεπτα τη στράτευση και κατ΄επέκταση την άμυνα της χώρας.

2. ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ

Το δημογραφικό καθίσταται πρόβλημα δια την Ελλάδα, εάν και εφόσον συντρέχουν οι παρακάτω προϋποθέσεις :
• Επιθυμεί την εθνική και κρατική υπόστασή της.
• Θέλει να διατηρήσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, που της επιβάλουν η θέση και η κληρονομιά της.
• Εκτιμά ότι υπάρχει απειλή και θα συνεχίσει να υφίσταται στη μορφή και στο επίπεδο που σήμερα εκτιμάται.
• Πιστεύει ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις αποτελούν βασικό παράγοντα ισχύος, κύρους και αποτροπής του πολέμου.

3. ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ

Όταν λέγομε δημογραφικό πρόβλημα εννοούμε τη στατιστικά διαπιστωμένη μείωση ή αύξηση του πληθυσμού της χώρας, που επηρεάζει δυσμενώς όλα εκείνα τα ποσοτικά και ποιοτικά στοιχεία, που συνιστούν μία σθεναρή εθνική και κρατική οντότητα, δηλαδή την οικονομία, την ασφάλεια και την εθνική συνοχή.
Το δημογραφικό πρόβλημα δημιουργείται βασικώς από την πορεία της γεννητικότητος, της θνησιμότητος και τις μετακινήσεις του πληθυσμού.

α. Γεννητικότης
(1) Κατάσταση
Η Ελλάς αντιμετωπίζει πρόβλημα δημογραφικό λόγω υπογεννητικότητος, ενώ υπάρχουν χώρες που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα λόγω υπεργεννητικότητος.
Το ελληνικό έθνος δεν αντιμετωπίζει δια πρώτη φορά υπογεννητικότητα. Κατά τον ιστορικό Πολύβιο η κατάκτηση της χώρας από τους Ρωμαίους είχεν ως κυρία αιτία «την απαιδία και τη συλλήβδην ολιγανθρωπία». Ακόμη και η πτώση της Πόλης οφείλεται μάλλον στη λειψανδρία.
Η γεννητικότης στην Ελλάδα, κατά το 19ο αιώνα, άρχισε από τις 40 γεννήσεις ανά 1.000 άτομα, εμειώθη στις 20 γεννήσεις το 1950 και κατήλθε στις 9 το 1998 με περαιτέρω πτωτικές τάσεις στο μέλλον.
Ο μέσος όρος γεννητικότητος έχει φθάσει στις 1,3 γεννήσεις, ενώ η αναπαραγωγή των γενεών εξασφαλίζεται με 2,1 γεννήσεις ανά γυναίκα γόνιμης ηλικίας.
Στο μέλλον οι γεννήσεις θα είναι, σε απόλυτους αριθμούς, σταθερά κάτω των 100.000 ατόμων ετησίως.
Η Ελλάς πλέον παρουσιάζει τον τρίτο κατά σειρά μικρότερο δείκτη γονιμότητος και γεννήσεων στην Ευρώπη, μετά την Ισπανία 1,15 και την Ιταλία 1,23.
(2) Αίτια
Τα αίτια που συντελούν στην υπογεννητικότητα είναι η ευμάρεια, η καλοπέραση, οι ξένες επιδράσεις, η μείωση των γάμων, η αύξηση των διαζυγίων. Οι αμβλώσεις και ο προγραμματισμός της οικογενείας αναλόγως με τις ατομικές, κοινωνικές, θρησκευτικές πεποιθήσεις και οικονομικές δυνατότητες. Η επαγγελματική απασχόληση της γυναίκας, το κόστος ανατροφής των παιδιών, η φύλαξη των παιδιών σε συνδυασμό με την έλλειψη βρεφοκομείων και νηπιαγωγείων. Η ανεργία στις μικρές παραγωγικές ηλικίες, η αστικοποίηση της ζωής και η έλλειψη χώρων δια το μεγάλωμα των παιδιών. Η εξέλιξη της αγροτικής οικονομίας, με την είσοδο της μηχανής και την αχρήστευση εργατικών χεριών. Τέλος η έλλειψη κρατικής φροντίδας δια τη δημιουργία των κινήτρων άρσεως όλων των προαναφερθέντων αιτίων.

β. Θνησιμότης
Η θνησιμότης στη χώρα μας, στη διάρκεια του 19ου αιώνα, ανήρχετο σε 45 θανάτους ετησίως ανά 1.000 άτομα. Ακολούθησε κατιούσα πορεία και το 1998 έφθασε στους 9,76 θανάτους, ξεπερνώντας τις γεννήσεις κατά 0,17 θανάτους ανά 1.000 άτομα.
Η θνησιμότης του πληθυσμού της χώρας επιβαρύνεται λόγω των θανάτων εκ τροχαίων ατυχημάτων και της χρήσης των ναρκωτικών ουσιών. Οι δύο αυτές σοβαρές αιτίες αφαιρούν ετησίως το ανθρώπινο δυναμικό των 2.500 περίπου ατόμων, νέων παραγωγικών στην οικογένεια, στην ανάπτυξη και χρησίμων στην ασφάλεια της χώρας. Μία μηχανοκίνητη Ταξιαρχία ή μία κωμόπολη χάνεται ετησίως στους ελληνικούς δρόμους και στα καταγώγια των μεγαλουπόλεων.
Παρά ταύτα μεταπολεμικά ο μέσος όρος ζωής (προσδόκιμη ηλικία) των Ελλήνων έχει αυξηθεί, ώστε του μεν ανδρός να φθάνει στα 75, της δε γυναικός στα 80 έτη. Σ΄αυτό συνέβαλαν η καλυτέρευση της ποιότητας ζωής, η αναβάθμιση της ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης, αλλά κυρίως η διατήρηση της μεσογειακής διατροφής.

γ. Μετακινήσεις Πληθυσμών
(1) Κατάσταση
Η μετακίνηση των πληθυσμών πραγματοποιείται τόσο στο εσωτερικό της χώρας (αστυφιλία), όσο και στο εξωτερικό (μετανάστευση), με σκοπό την αναζήτηση καλυτέρων όρων και πόρων διαβιώσεως.
(α)Αστυφιλία
Η αστικοποίηση του ελληνικού πληθυσμού άρχισε από τα μέσα του προπερασμένου αιώνα και κορυφώθηκε στη δεκαετία του 1960, κατά την οποία ο αστικός και ο ημιαστικός πληθυσμός έφθασε στο 66% και το 2001 στο 73%, σε αντίθεση με τον αγροτικό πληθυσμό που εμειώθη αντίστοιχα στο 44% και στο 27%.
Σήμερα ο αγροτικός πληθυσμός διαμένει στο 76% της εκτάσεως της ελληνικής γης με μέση πυκνότητα 15 κατοίκων ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο, ενώ η πυκνότης στο σύνολο του πληθυσμού είναι 83%.
Το πολεοδομικό συγκρότημα των Αθηνών, στη σύγχρονη εποχή, συγκεντρώνει το ? του πληθυσμού της χώρας, ενώ η ευρύτερη περιοχή της Αττικής ξεπερνά το 1/3 αυτού.
Το ήμισυ του πληθυσμού της χώρας διαμένει στο λεκανοπέδιο της Αττικής και στη Θεσσαλονίκη και το μείζον στις πόλεις και κωμοπόλεις κατά μήκος των μεγάλων οδικών αξόνων. Η επαρχία ερημώνεται.
Οι αγρότες που εγκαθίστανται στις πόλεις υιοθετούν το μικρό μέγεθος της οικογενείας. Όσο μεγαλύτερη είναι η πόλη τόσο μικρότερη η οικογένεια.
(β)Μετανάστευση
Όταν τα αστικά κέντρα της χώρας εκορέσθησαν από εργατικά χέρια, η αναζήτηση εργασίας ξεπέρασε τα σύνορα, κατευθύνθη προς τις ανεπτυγμένες χώρες της δυτικής Ευρώπης, την Αμερική και την Αυστραλία. Η μετανάστευση απέβη εξ ολοκλήρου σε βάρος του αγροτικού πληθυσμού, του οποίου αφήρεσε τα νεώτερα και παραγωγικότερα μέλη. Αποτέλεσμα να στερέψει η πηγή του υγιούς ανθρωπίνου δυναμικού από τις αγροτικές περιοχές.
Είναι ευνόητο πως, σε πολλές περιπτώσεις, η μετανάστευση επέβαλε την επί πολύ απομάκρυνση των συζύγων με αρνητική επίδραση στη γονιμότητα και στη γεννητικότητα.
(2) Αίτια Αστυφιλίας – Μετανάστευσης
Τα κυριότερα από τα αίτια, που συνέβαλαν στην αστυφιλία και στην μετανάστευση, είναι :
• Η ανισόρροπη ανάπτυξη των αστικών σε βάρος των αγροτικών περιοχών και κυρίως η ανυπαρξία κινήτρων και προϋποθέσεων παραμονής των νέων στις αγροτικές περιοχές.
• Η ελλειπής έως υποτυπώδης υγειονομική και νοσοκομειακή περίθαλψη στην περιφέρεια.
• Η κατάτμηση του γεωργικού κλήρου, σε συνάρτηση με την αποτυχία του αναδασμού, που είχαν ως συνέπεια την ανεπάρκεια, την ανεργία.
• Η έλλειψη ενός σταθερού χωροταξικού σχεδιασμού δια τη χρήση της γης, με σκοπό την ισόρροπη ανάπτυξη και την εθνική κυριαρχία σ΄όλη την έκταση της χώρας.
• Οι δύσκολες συνθήκες της αγροτικής ζωής και το αβέβαιο κέρδος.
• Η διαφήμιση, η προβολή αγαθών, υπηρεσιών και συνθηκών διαβιώσεως της πόλης.
• Το κεντρομώλο σχέδιο συνένωσης των κοινοτήτων σε δήμους.
• Δεν πρέπει να αποσιωπάται ότι σημαντικό ρόλο διεδραμάτισε στην αστυφιλία, στη δεκαετία του 1940, ο εμφύλιος πόλεμος, που οδήγησε τους Έλληνες στην εγκατάλειψη των ορεινών περιοχών της χώρας δια λόγους ασφαλείας.

δ. Λοιπές Μετακινήσεις Πληθυσμού
Στις μετακινήσεις πληθυσμών εντάσσονται, τόσο η επιστροφή μεταναστών (παλιννόστηση), όσο ο επαναπατρισμός ομογενών, αλλά και η μετανάστευση λαθραία ή νόμιμα, αλλοδαπών.
(1) Παλιννόστηση
Η παρατηρηθείσα παλιννόστηση στις δεκαετίες του 1970 και 1980 συνέβαλε στην περιορισμένη αύξηση του πληθυσμού, χωρίς συνέχεια, καθ΄όσον το πλείστον των επαναπατριζομένων ήταν άτομα που είχαν υπερβεί την παραγωγική ηλικία. Αλλά και όπου αυτό δεν συνέβαινε, οι νέες συνθήκες διαβιώσεως, οι ξενόφερτες αντιλήψεις περί οικογενείας, έφεραν τον περιορισμό των γεννήσεων. Πέραν αυτών πρέπει να επισημανθεί ότι το πλείστον των παλιννοστούντων δεν επέστρεψε στις αγροτικές περιοχές προέλευσης, αλλά στις μεγαλουπόλεις.
(2) Επαναπατρισμός Ομογενών
Η δοκιμασθείσα την περασμένη δεκαετία ανανέωση του πληθυσμού της χώρας και κυρίως των περιοχών που παρουσιάζουν έντονη δημογραφική αλλοίωση, δια των Ποντίων ομογενών, δεν επέφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Απέτυχεν, ελλείψει σωστού και εγκαίρου προγραμματισμού και των αναγκαίων εγκαταστάσεων και ευκολιών εργασίας στους χώρους προορισμού.
(3) Μετανάστευση Αλλοδαπών – Λαθρομετανάστευση
Η μετανάστευση των πληθυσμών κυρίως από τις γειτονικές χώρες, νόμιμα ή λαθραία, μετά τη διάλυση του Συμφώνου Βαρσοβίας, το έτος 1990, έχει λάβει επικίνδυνες διαστάσεις και τείνει να καλύψει το κενό των γεννήσεων Ελληνοπαίδων. Οι αλλοδαποί εισάγουν τις δικές τους αξίες, τις νοοτροπίες, το πολιτιστικό επίπεδο, με αποτέλεσμα την αλλοίωση των αντιστοίχων των Ελλήνων.
Σήμερα οι αλλοδαποί μετανάστες και λαθρομετανάστες στη χώρα υπερβαίνουν τα 1.500.000 άτομα (13,5% περίπου του πληθυσμού της χώρας).

 

4. ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ

Το δημογραφικό πρόβλημα έχει επιπτώσεις στη :
α. Δημογραφική Γήρανση
Η γήρανση του πληθυσμού συνεχώς αυξάνεται. Ο πληθυσμός της χώρας που είχε ηλικία άνω των 65 ετών, το έτος 1991, έφθανε το 14% και εκτιμάται ότι το 2025 θα φθάσει το 25%, ενώ τα παιδιά κάτω των 15 ετών θα παραμείνουν στο 19%, όταν το αποδεκτό ποσοστό κανονικής πληθυσμιακής διάρθρωσης είναι το 4%.
Η Ελλάς κατέχει στην Ευρώπη την πέμπτη θέση και στον κόσμο την δωδεκάτη από πλευράς ηλικιωμένων ατόμων στο σύνολο του πληθυσμού της.
Η Ελλάς εξελίσσεται, ιδιαίτερα στην περιφέρεια, σε χώρα γερόντων με σοβαρά προβλήματα στο κοινωνικό, οικονομικό και αμυντικό σύστημα.
Σ΄ολόκληρο τον κόσμο το 1976 υπήρχαν 230 εκ. άνθρωποι άνω των 65 ετών, το 2000 ήταν 420 εκ. και το 2025 θα φθάσουν τα 830 εκ.

β. Μείωση Πολυτέκνων
Το 1940 είχαμε 165.000 πολύτεκνες οικογένειες με βάση πέντε παιδιά με 1.500.000 παιδιά, ενώ το 1981, με βάση τέσσερα παιδιά, μόλις 15.000 με 200.000 παιδιά, δηλαδή 1.300.000 παιδιά λιγότερα.

γ. Κλείσιμο Σχολείων
Το κλείσιμο των δημοτικών σχολείων, αλλά και γυμνασίων διαδέχεται το ένα το άλλο. Οι σχολικές μονάδες από το 1998 έως το 2002 έχουν μειωθεί κατά 358 και οι μαθητές κατά 5.000 περίπου, παρά την εγγραφή και την φοίτηση σημαντικού αριθμού μαθητών, παιδιών μεταναστών.

δ. Αύξηση Αγάμων
Έλλειψη γυναικών στην περιφέρεια, που οφείλεται στην νοοτροπία απόκτησης καλυτέρων συνθηκών διαβιώσεως μέσω γάμου με αστό σύζυγο. Εξέλιξη που επεβλήθη από τις κακές συνθήκες διαβιώσεως της αγρότισας. Δεν είναι όμως ολίγοι και εκείνοι που αναζήτησαν σύζυγο μεταξύ αλλοδαπών γυναικών, με απρόβλεπτες επιπτώσεις στη σύσταση της οικογενείας.

ε. Οικονομία – Περίθαλψη
Η γήρανση του πληθυσμού της χώρας επιφέρει σημαντική επιβάρυνση στον εργαζόμενο πληθυσμό δια την κάλυψη των αναγκών σύνταξης, ασφάλισης, υγειονομικής υποστήριξης και διαβίωσης. Υπάρχει δυσαναλογία εργαζομένων και μη εργαζομένων, που συνεχώς αυξάνεται.

στ. Εργατικό Δυναμικό
Η μείωση του εργατικού δυναμικού της χώρας είναι επακόλουθο της υπογεννητικότητος και της μετανάστευσης. Υπάρχει έλλειψη εργατικών χεριών, ακόμη και στις αγροτικές περιοχές. Παρά ταύτα το ποσοστό ανεργίας παραμένει στη χώρα μας υψηλό.

ζ. Πληθυσμιακή Αλλοίωση
Η ανεξέλεγκτη είσοδος χιλιάδων λαθρομεταναστών στη χώρα δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στη δημογραφική σύνθεση, στην ασφάλεια και στην ποιότητα ζωής του πληθυσμού. Εκτιμάται ότι στο μέλλον με δεδομένα τη γήρανση του πληθυσμού, την υπογεννητικότητα σε συνδυασμό με την υπεργεννητικότητα των μεταναστών, αλλά κυρίως με τη δυνατότητα επικοινωνίας τους με τις όμορες προς την Ελλάδα χώρες προελεύσεως, με τις γνωστές αλυτρωτικές θεωρίες, θα δημιουργηθούν εθνικές μειονότητες.

5. ΕΞΕΛΙΞΗ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ

Η Ελλάς το 1821 ενεφανίσθη με πληθυσμό 938.765 κατοίκων και το 1928 είχε 753.400 κατοίκους και έκταση μόλις 47.516 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Παρουσίασε μία σταθερά αύξηση πληθυσμού και έκτασης, παρά τις σοβαρές απώλειες στους πολέμους μέχρι το 1949.
Στην απογραφή του 2001 είχε 10.964.020 κατοίκους και εκτιμάται ότι το 2020 θα έχει 10.555.400, ενώ το 2050 θα έχει σχεδόν 9.000.000 κατοίκους.
Η φυσική αύξηση του πληθυσμού από το έτος 1998, ότε οι θάνατοι υπερέβησαν τις γεννήσεις, ακολουθεί αρνητική πορεία.

6. ΕΞΕΛΙΞΗ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΟΜΟΡΩΝ ΧΩΡΩΝ

Όλες οι Βαλκανικές χώρες έχουν μία σταθερά φυσική αύξηση του πληθυσμού, εκτός της Βουλγαρίας.
Ο δείκτης γονιμότητος είναι δια την Αλβανία 3,1, δια την πρώην Γιουγκοσλαβία 2, δια την Βουλγαρία 1,9 και δια την Τουρκία 3,5 γεννήσεις ανά γυναίκα γόνιμης ηλικίας.
Έχοντας υπόψη ότι οι πληθυσμιακές μεταγγίσεις ακολουθούν την αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων, σε συνδυασμό με τις τάσεις διαμορφώσεως χαλαρών συνόρων, κρατών πολυπολιτισμικών κοινωνιών και την ύπαρξη κενών πληθυσμού στην ελληνική επαρχία, αντιλαμβάνεται κανείς τον κίνδυνο που διατρέχει το αμιγές κράτος-έθνος της Ελλάδος.

7. ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΣΤΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗ

α. Αναγκαιότης Ε.Δ.
Οι ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις προσδίδουν κύρος, εμπνέουν αίσθημα ασφαλείας στο λαό, ενισχύουν τη διπλωματία και συμβάλουν στη διατήρηση της ειρήνης δια της αποτροπής, αλλά και στη νικηφόρο έκβαση του πολέμου όταν επιβληθεί.
Η Ελλάς απειλείται ξεκάθαρα από μία άλλη γειτονική χώρα, την Τουρκία, παρά τις οποιεσδήποτε καιροσκοπικές και ευκαιριακές διαθέσεις, στο όνομα της αναγκαιότητος της φιλίας των λαών.
Η Τουρκία έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων και διαθέτει ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, προετοιμασμένες και προσανατολισμένες δια επιθετικές επιχειρήσεις στον Έβρο, στα Νησιά και στη μαρτυρική Κύπρο.
Στην εποχή, την οποία διανύομε, οι πολεμικές συρράξεις, αλλά και οι σύγχρονες μορφές των - ασύμμετρες απειλές – είναι ακήρυκτες, αστραπιαίες, γενικές, σε βάθος και κερδίζει εκείνος που νικά στην πρώτη μάχη.
Επιβάλλεται συνεπώς στρατιωτική ετοιμότης, εθνική συνοχή και παλλαϊκή προετοιμασία δια την πρώτη μάχη.
Δια τους παραπάνω λόγους η Ελλάς είναι υποχρεωμένη να διατηρεί ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις, ισοδύναμες και ετοιμοπόλεμες, διατεταγμένες επί τριάντα και πλέον έτη, στην περιφέρεια, εκεί όπου, σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, το δημογραφικό πρόβλημα παρουσιάζει την οξύτερη μορφή του.

 

β. Κατάσταση Ε.Δ. από Πλευράς Προσωπικού
Οι επιπτώσεις του δημογραφικού στην κοινωνία, στην οικονομία και στη γήρανση του πληθυσμού, σε συνδυασμό με την αυξανομένη υπογεννητικότητα, επιδρούν δυσμενώς στη διατήρηση ισχυρών Ενόπλων Δυνάμεων, δεδομένου ότι η ισχύς των λαμβάνει τη μορφή γινομένου προσωπικού, εξοπλισμού, εκπαίδευσης και ηθικού.
Το στρατιωτικό προσωπικό, ο βασικός παράγων των Ενόπλων Δυνάμεων, απαρτίζεται από τους μονίμους, τους συμβασιούχους ορισμένου χρόνου (επαγγελματίες οπλίτες) και τους στρατευμένους κληρωτούς. Οι τελευταίοι θα αποτελέσουν και το αντικείμενο στην περαιτέρω ανάπτυξη του θέματος.
Τα σύγχρονα δαπανηρά και πολύπλοκα οπλικά συστήματα δημιουργούν ηυξημένες ανάγκες σε προσωπικό υψηλού δείκτη νοημοσύνης και μακράς εκπαίδευσης με συνεπακόλουθες επιδράσεις στην οροφή, στη θητεία, στην εκπαίδευση, στη λειτουργία και στην ποιότητα-επιχειρησιακή ετοιμότητα.
(1) Οροφή
Η οροφή δια τη σύνθεση, δομή και οργάνωση των αναγκαίων Ενόπλων Δυνάμεων προς εκπλήρωση της ανατεθείσης αποστολής, θα είναι από το έτος 2005 και μελλοντικά 142.000 άτομα, εκ των οποίων 93.500 δια το Στρατό Ξηράς, 20.000 δια το Πολεμικό Ναυτικό και 28.500 δια την Πολεμική Αεροπορία. Πέραν αυτών δια την εκτέλεση της πολεμικής αποστολής από τις Ε.Δ. απαιτείται διπλασία εκπαιδευμένη δύναμη ως εφεδρεία.
(2) Στράτευση
Στην αρχαία Σπάρτη, αλλά και στην Αθήνα, οι νέοι υπείχον στρατιωτική υποχρέωση από του 18ου έτους της ηλικίας των. Η δε εξάσκηση των πολιτικών δικαιωμάτων επετρέπετο μετά τη συμπλήρωση διετούς στρατιωτικής θητείας.
Στη νεώτερη ελληνική ιστορία, δια πρώτη φορά, η στρατιωτική υπηρεσία κατέστη υποχρεωτική δι΄όλους τους Έλληνες έως του 40ού έτους της ηλικίας δια νόμου (ΩΛΗ΄/29 Απριλίου 1880) επί κυβερνήσεως Χ.Τρικούπη.
Σήμερα η άντληση του προσωπικού πραγματοποιείται από τους νέους άνδρες, μόλις συμπληρώσουν το 19ο έτος της ηλικίας, αφού «κάθε Έλληνας, που μπορεί να φέρει όπλα, είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της πατρίδος» (άρθρο 4 Συντάγματος).
Η πρόσκληση προς στράτευση και η κατάταξη πραγματοποιείται από του τρέχοντος έτους 2004 ανά τρίμηνο και στους τρεις Κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων.
Η απόδοση των κλάσεων, συνεπεία της υπογεννητικότητος, συνεχώς μειώνεται. Το έτος 1954 ήτο 94.000 άνδρες, το 2000 περίπου 83.000 και μετά το 2010 θα κατέλθει των 55.000 ανδρών.
Μεγάλο ποσοστό από τους υποχρέους κατατάξεως άνω των 30.000 ανδρών λαμβάνει αναβολή, κυρίως λόγω σπουδών διάρκειας μεγαλυτέρας των πέντε ετών, ένα άλλο ποσοστό δια λόγους υγείας και ένα μικρότερο ποσοστό προσφέρει άοπλη υπηρεσία.
Στην πραγματικότητα μόνο το 60% των υποχρέων στράτευσης κατατάσσεται ετησίως στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων.
Δια την κατανόηση του προβλήματος αναφέρω το εξής παράδειγμα:
Το έτος 2001 είχαμε 56.000 γεννήσεις αρρένων, που θα κληθούν να στρατευθούν το 2020. Το έτος 2019 απ΄αυτούς θα εισαχθούν στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ μέχρι 33.000, οι οποίοι στη συνέχεια θα λάβουν αναβολή λόγω σπουδών. Συνεπώς το 2020 θα καταταγούν στο Στρατό, στην ηλικία των 19 ετών, μόνο 23.000 άνδρες. Ποσοστό που αντιστοιχεί στο 30% της στρατεύσιμης οροφής του Στρατού Ξηράς. Όσοι λάβουν αναβολή θα παραμείνουν επί μίαν τουλάχιστον πενταετίαν ανεκπαίδευτοι και ανεκμετάλλευτοι επιστρατευτικώς. Αρκετοί θα οδηγηθούν στην ανυποταξία και όσοι θα καταταγούν θα έχουν σοβαρότερα προβλήματα προσαρμογής στη στράτευση λόγω ολοκλήρωσης χαρακτήρος και στην εκπαίδευση λόγω ηλικίας. . Ομοίως ο χρόνος εκμεταλλεύσεώς τους, ως εφέδρων μετά τη στράτευση, μειώνεται σημαντικώς.
Το υπόλοιπον θα συμπληρωθεί με την κατάταξη των εξ αναβολής εκ προηγουμένων κλάσεων και το σημαντικότερο ποσοστό, που δεν είναι κατώτερο του 50% του συνόλου των οπλιτών, από επαγγελματίες οπλίτες.
Συμπέρασμα : Η διατήρηση της προβλεπομένης οροφής επιβάλλει την καθολική στράτευση στο 18ο έτος της ηλικίας των ανδρών, πριν την έναρξη των σπουδών και τη συμπλήρωση δι΄επαγγελματιών οπλιτών.
(3) Θητεία
Η διάρκεια της θητείας, της στρατιωτικής υποχρέωσης των κληρωτών, εξαρτάται από την οροφή, την εκπαίδευση, την επάνδρωση και την επιχειρησιακή ετοιμότητα των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και από τον αριθμό των κατατασσομένων.
Ο ετήσιος κύκλος εκπαιδεύσεως των στρατευμένων οπλιτών, είναι πληρέστερος και αποτελεσματικότερος, καλύπτει την αναγκαιότητα συμμετοχής των εκπαιδευομένων σε όλες τις δραστηριότητες, τις διαφοροποιημένες είτε λόγω καιρικών συνθηκών, είτε λόγω εδαφικών δεσμεύσεων, παρέχει επαρκή χρόνο βίωσης των ιδιαιτεροτήτων του Στρατού. Επίσης η επιχειρησιακή ετοιμότης και η απόδοση των Σχηματισμών και Μονάδων κορυφώνονται στο τελευταίο τετράμηνο της δωδεκάμηνης εκπαίδευσης, διότι το προηγούμενο οκτάμηνο αναλίσκεται στη βασική, ειδική και ομαδική εκπαίδευση.
Στο παρελθόν η θητεία διήρκει 24 μήνες, σήμερα κατήλθεν προοδευτικώς στους 12 μήνες και δια τους τρεις Κλάδους των Ε.Δ., με τάσεις δια περαιτέρω μείωση.
Στις ευρωπαϊκές χώρες η θητεία κυμαίνεται από 6 μέχρι 24 μήνες, στην Τουρκία από 8 έως 18 μήνες και στην Κύπρο στους 26 μήνες με στράτευση στο 18ο έτος της ηλικίας.
Η διάρκεια της θητείας των στρατευμένων, ενισχυομένων και δια των επαγγελματιών οπλιτών, δεν μπορεί να κατέλθει των δώδεκα μηνών, διότι η πρόσληψη των τελευταίων, δια διαφόρους λόγους, δεν πρέπει να ξεπερνά ορισμένα κρίσιμα όρια. Το κόστος του επαγγελματικού στρατού αυξάνεται υπέρογκα. Το κόστος του επαγγελματία οπλίτη είναι πενταπλάσιο του αντιστοίχου κόστους του κληρωτού οπλίτη (15.000 και 3.000 Ευρώ, αντιστοίχως). Όσο δια το κόστος, λόγω φθοράς των οπλικών συστημάτων, από τις διαδοχικές χρήσεις υπό των κληρωτών, επισημαίνεται ότι τα οπλικά συστήματα, με την ταχεία τεχνολογική εξέλιξη και την ανταγωνιστική διάθεση υπεροχής, ξεπερνούνται και αντικαθίστανται πριν ακόμη αχρηστευθούν. Για παράδειγμα αναφέρω ότι στα 32 χρόνια (1961-1993) εχρησιμοποιήθησαν από τις μονάδες πεζικού τέσσερις τύποι τυφεκίων.

γ. Διαπιστώσεις
Η αναγκαία οροφή των Ε.Δ. δεν είναι δυνατόν να καλυφθεί από την ετησία απόδοση των κλάσεων, ακόμη και στην περίπτωση που η θητεία παραμείνει στους 12 μήνες.
Η επάνδρωση είναι σοβαρότερη δια το Στρατό Ξηράς και ιδιαίτερα δια τις μονάδες πεζικού, όπου χειριστής-φορέας και οπλομηχάνημα συμπίπτουν στον αναντικατάστατο μαχητή.
Από πλευράς χωροταξικής το πρόβλημα είναι πλέον σοβαρό στις απερημωμένες ακριτικές περιοχές του Έβρου και των Νήσων, λόγω της ανάγκης υψηλής επιχειρησιακής ετοιμότητος σε συνδυασμό με την αδυναμία εξασφαλίσεως τοπικών εφεδρειών.
Εκεί στις ακριτικές περιοχές, με τη δημογραφική γήρανση, θα μπορούσε οι αγρότες και οι ψαράδες, οργανωμένοι στρατιωτικώς και ενισχυόμενοι οικονομικώς, να αναλάβουν την ασφάλεια των συνόρων, προκειμένου να παραμείνουν και να δημιουργήσουν στον τόπο τους, αλλά και να απαλλαγούν οι στρατιωτικές μονάδες του αντιστοίχου έργου, επ΄ωφελεία της εκπαιδεύσεώς των.
Οι σύγχρονες διεθνείς τάσεις, αλλά κυρίως οι εγχώριες πιέσεις και ανάγκες οδηγούν τις ηγεσίες στη μείωση των Ε.Δ. με αφαίρεση προσωπικού και σμίκρυνση της θητείας. Τα κενά προσπαθούν να καλύψουν με επαγγελματίες οπλίτες και με σύγχρονα οπλομηχανήματα, με «έξυπνα όπλα». Όμως η συνεχής μείωση της θητείας απαξιώνει το χαρακτήρα και τη χρησιμότητά της.
Οι σύγχρονοι μαχητές απαιτούν μεγαλύτερη διάρκεια ατομικής και ομαδικής εκπαίδευσης, προκειμένου να αναπτύξουν υψηλού βαθμού σωματική ρώμη, ψυχική αντοχή, πνευματική ευεξία και ομαδικό πνεύμα, ώστε να χειρισθούν αποτελεσματικά τα πολύπλοκα οπλικά συστήματα και να αντέξουν κάτω από το εξουθενωτικό και καταστροφικό σύγχρονο επιχειρησιακό περιβάλλον.
Το αξιόμαχον και η διάκριση των Ελληνικών Ε.Δ. βασίζονται στην πίστη των Ελλήνων στην υποχρέωση της στράτευσης δια την υπεράσπιση της ελευθερίας της πατρίδος, στην πίστη της ατομικής προσφοράς και θυσίας. Αυτή η πίστη έχει τις ρίζες της στο κοινό ελληνικό αξίωμα, κατά το οποίον «έκαστος ανήρ γεννάται όχι δι΄εαυτόν, αλλά δια την πατρίδα του». Αυτή ήταν η κεντρική ιδέα της διαπαιδαγώγησης, της παράδοσης και της παιδείας των Ελλήνων, των περασμένων γενεών, που ξεκίνησαν την Ελλάδα από τη Μελούνα και μέσα σε δέκα χρόνια την έφθασαν στα όρια, που σχεδόν και σήμερα κατέχει.
Η πίστη αυτή, στη σύγχρονη κοινωνία, κλονίζεται, διότι η ιδέα του πολέμου αποτελεί δια τους μεγαλυτέρους παρωχημένο και δυσάρεστο παρελθόν και δια τους νεωτέρους απίθανο γεγονός. Σήμερα οι νέοι προσέρχονται στο στρατό κακώς ενημερωμένοι, με αρνητικές έως φοβικές διαθέσεις, με ανεπτυγμένο τον ατομισμό και τον υπερπροστατευτισμό, από καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, με απαιτήσεις, με δυσαρέσκεια λόγω διακοπής σπουδών και επαγγέλματος. Συνεπώς αρκετοί θεωρούν τη στράτευση βάρος και εμπόδιο που πρέπει να παρακαμφθεί. Οδηγούνται ευκόλως στην αστρατεία, στην ανυποταξία, στην αποφυγή της ένοπλης υπηρεσίας και στην ανάθεση της υπεράσπισης των αγαθών της περιουσίας και της ελευθερίας σε μισθωμένους υπερασπιστές, τους επαγγελματίες οπλίτες.
Είναι αναγκαίο να επισημανθεί και ο ευεργετικός παιδευτικός χαρακτήρας του Στρατού προς τους Ελληνόπαιδες. Αναπτύσσεται το ομαδικό πνεύμα, η αλληλεγγύη και η συνεργασία. Καλλιεργούνται οι αρετές του θάρρους, της αποφασιστικότητος, της ευθύνης και της πειθαρχίας. Προβάλλεται το συλλογικό συμφέρον του ατομικού. Προάγεται η φιλοπατρία και σφυρηλατείται η εθνική συνείδηση. Εθίζεται η οργάνωση και η τάξη. Προσφέρονται επαγγελματικές γνώσεις.
Φρονώ πως αυτή η παιδεία προς τους Ελληνόπαιδες είναι η σημαντικότερη προσφορά, το ανταποδοτικό όφελος της πατρίδος προς τους στρατευμένους νέους της. Αυτή την προσφορά ουδέν άλλο σχολείο μπορεί να την παρέξει παρά ο καλά δομημένος και οργανωμένος στρατός, το «δεύτερο σχολείο», όπως ελέγετο πριν λίγα χρόνια.
Μελετώντας τα αποτελέσματα των σφιγμομετρήσεων, που δημοσιεύονται και φέρουν τις Ε.Δ. να κατέχουν την πρώτη θέση, άνω του 80%, στην εμπιστοσύνη και στην αποδοχή του ελληνικού λαού, είναι βέβαιον πως το έργον της πολιτείας προς ανακοπή των τάσεων αστρατείας και καθιέρωση της καθολικής στράτευσης καθίσταται απλούστερο.
Επιβάλλεται προς αυτή την κατεύθυνση να κινείται η πολιτεία και να προσπαθεί δια την αλλαγή της σύγχρονης νοοτροπίας με τη σωστή ενημέρωση και διαπαιδαγώγηση στο σχολείο και στην οικογένεια. Με τη βελτίωση των συνθηκών διαβιώσεως των στρατευμένων, κυρίως όμως με την συνεχή επίβλεψη, την διαρκή απασχόληση, τη δίκαιη μεταχείριση και την ρεαλιστική εκπαίδευση από συγχρόνους, λειτουργούς, κατοχυρωμένους αξιωματικούς.

8. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

α. Η Ελλάς αντιμετωπίζει σοβαρό εθνικό πρόβλημα, το δημογραφικό, λόγω υπογεννητικότητος, γήρανσης και μετανάστευσης του πληθυσμού, που έχει ως συνέπεια την αρνητική αύξηση του πληθυσμού με απρόβλεπτες επιπτώσεις στην κρατική και εθνική οντότητα.
β. Τα κύρια αίτια της υπογεννητικότητος στην Ελλάδα είναι η ευμάρεια και ο ατομισμός, οι ξένες επιδράσεις, η μείωση των γάμων, η αύξηση των διαζυγίων, η νομιμοποίηση των αμβλώσεων, ο επαγγελματισμός της γυναίκας, το κόστος ανατροφής και φύλαξης των παιδιών, η ανεργία, η αστικοποίηση, η εξέλιξη της αγροτικής οικονομίας, η μειωμένη κρατική μέριμνα δια την εξάλειψη των αιτίων.
γ. Τα αίτια της αστυφιλίας και της μετανάστευσης πρέπει να αναζητηθούν στην ανισόρροπη ανάπτυξη, στην ελλειπή υγειονομική και νοσοκομειακή περίθαλψη της περιφερείας, στην κατάτμηση του γεωργικού κλήρου, στην έλλειψη χωροταξικού σχεδιασμού της χρήσης γης, στις αντίξοες συνθήκες της αγροτικής ζωής, στην υπερπροβολή της αστικής διαβίωσης, στο κεντρομώλο σχεδιασμό των νέων δήμων, στην ανασφάλεια και στην έμφυτη τάση του Έλληνα δι΄αλλαγή και αναζήτηση καλύτερης τύχης.
δ. Το δημογραφικό πρόβλημα επιδρά δυσμενώς στην επάρκεια επάνδρωσης των Ενόπλων Δυνάμεων, λόγω της μειώσεως των γεννήσεων και της γήρανσης στην περιφέρεια, όπου λόγω αποστολής βρίσκεται το μείζον των Ε.Δ. και ιδιαίτερα του Στρατού Ξηράς.
ε. Η διατήρηση Ενόπλων Δυνάμεων υψηλού βαθμού επιχειρησιακής ετοιμότητος, απαιτεί πληρότητα επάνδρωσης, υψηλή οροφή και κατά συνέπεια επαρκούς διάρκειας θητεία προς κάλυψη του μειωμένου αριθμού στρατευομένων.
στ. Οι οπλίτες θητείας πρέπει να αποτελούν τη σπονδυλική στήλη των Ενόπλων Δυνάμεων της Ελλάδος. Οι Ένοπλες Δυνάμεις θητείας είναι από πάσης πλευράς προσαρμοσμένες καλύτερα στα μέτρα και ικανοποιούν επαρκώς τις εθνικές ανάγκες της χώρας.
ζ. Οι Ε.Δ. θητείας επενεργούν ευεργετικά και παιδευτικά στους Ελληνόπαιδες με την ανάπτυξη της σωματικής ρώμης, της ψυχικής αντοχής, της πνευματικής ευεξίας, της εθνικής συνείδησης και άλλων αρετών και δεξιοτήτων, που συμβάλλουν στην καλύτερη κοινωνική προσαρμογή και εργασία, αλλά και στην καθολικότερη αντιμετώπιση των κινδύνων της πατρίδος. \
η. Η καθολική στράτευση των ανδρών στο 18ο έτος της ηλικίας με θητεία, ίσης διάρκειας 12 μηνών, αποτελεί την πλέον συμφέρουσα, αναγκαία, δυνατή και σκόπιμη λύση. Ικανοποιεί απολύτως την αρχήν της ισονομίας. Έχει χαμηλότερο κόστος πάσης άλλης λύσεως. Δημιουργεί επάρκεια εκπαιδευμένης και ετοιμοπόλεμης εφεδρείας μακράς διάρκειας. Καλλιεργεί υπευθύνους και ανδρείους πολίτες. Βασίζεται στην ανιδιοτέλεια και στην αίσθηση της προσφοράς και είναι μακράν πάσης σύνδεσης με σχέσεις και αδυναμίες προσφοράς και ζήτησης, δούναι και λαβείν, σπερμάτων συνδικαλιστικών διεκδικήσεων, καταστάσεων επικινδύνων δια την πειθαρχία και το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας.
θ. Η ανεπάρκεια των κληρωτών οπλιτών δια την κάλυψη της επιβαλλομένης οροφής οδηγεί στην κατάταξη επαγγελματιών οπλιτών, σε ποσοστό άνω του 50% του συνόλου των οπλιτών. Και όσο θα περνούν τα χρόνια και θα μειώνεται ο αριθμός των κληρωτών, λόγω υπογεννητικότητος, τόσο θα αυξάνεται ο αριθμός των επαγγελματιών ή θα αυξάνεται η θητεία, εφόσον η αποστολή των Ε.Δ. παραμένει αμετάβλητη.

9. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Δια την άρση όλων εκείνων των αιτίων που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση, επιβάλλεται να γίνουν από την πολιτεία, προγραμματισμένα και συναποφασισμένα τα εξής :
α. Να δοθούν σοβαρά επιδόματα δια τη γέννηση κάθε παιδιού, αυξανομένων αναλόγως του αριθμού και συγχρόνως να επεκταθούν τα ευεργετήματα των πολυτέκνων και σε γονείς τριών παιδιών.
β. Να αυξηθούν οι άδειες εγκυμοσύνης, γαλουχίας και προστασίας των παιδιών.
γ. Να γίνουν σταθμοί βρεφών και νηπίων σε όλους τους κατοικουμένους οικισμούς της χώρας, ανάλογης δυναμικότητος προς τον αριθμό των παιδιών.
δ. Να χορηγείται χαμηλότοκο δάνειο στα ζευγάρια με την τέλεση του γάμου, που να αποπληρώνεται δια της καταβολής του μηνιαίου ενοικίου δια την απόκτηση σύγχρονης και ευρύχωρης κατοικίας.
ε. Να ληφθούν μέτρα δια την ισόρροπη ανάπτυξη της περιφερείας δια συγκράτηση πληθυσμών σε κρίσιμες εθνικά περιοχές.
στ. Να γίνει ο χωροταξικός σχεδιασμός της χρήσης γης, ο αναδασμός και η ενίσχυση των αγροτών δια την επαύξηση των εκτάσεών των.
ζ. Να δοθούν απαλλαγές σε φόρους, εισφορές και τέλη αδειών στους αγρότες των ακριτικών περιοχών.
η. Να δοθούν κίνητρα δια ανάπτυξη βιοτεχνιών και δια εγκατάσταση δημοσίων υπαλλήλων στην περιφέρεια.
θ. Να είναι καθολική η στράτευση των ανδρών στο 18ο έτος της ηλικίας, με σταθερά θητεία 12 μηνών, συμπληρουμένων των βασικών ειδικοτήτων με επαγγελματίες οπλίτες.
ι. Να είναι αισθητή η παρουσία των Ε.Δ. και των Σ.Α. στις παραμεθόριες περιοχές δια τόνωση του αισθήματος ασφαλείας των κατοίκων, οι οποίοι να ενταχθούν και οργανωθούν σε σύστημα φύλαξης συνόρων κατά το πρότυπο των «Ακριτών».
ια. Να αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά το πρόβλημα των λαθρομεταναστών και μεταναστών.
ιβ. Τέλος να πραγματοποιείται ενημέρωση και διαπαιδαγώγηση του λαού επί των κινδύνων που το έθνος διατρέχει από το δημογραφικό πρόβλημα και από τη μείωση της ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων.

10. ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Το σοβαρότερο εθνικό πρόβλημα, που αντιμετωπίζει η χώρα μας, είναι το δημογραφικό, που βάλει ευθέως κατά της εθνικής και κρατικής οντότητος. Είναι σύνθετο και η επίλυσή του απαιτεί πρόγραμμα, μεθοδικότητα και όχι άλλη αναβολή.
Το δημογραφικό πρόβλημα επηρεάζει αλλά και επηρεάζεται σοβαρά από τη διατήρηση ισχυρών Ε.Δ.
Κλείνω την ομιλία μου με απόσπασμα λόγου του φιλέλληνα Γάλλου βουλευτή P.David, στις 12 Ιανουαρίου του 1844, στη Γαλλική Βουλή : «Η μοναρχία χρειάζεται αυλήν, στρατόν, οικονομικά μέσα….Πού θα τα εύρητε όλα αυτά εις κράτος χωρίς γεωργία, βιομηχανίαν και σχεδόν έρημον πληθυσμού ; Η Κωνσταντινούπολις, η Σμύρνη, η Θεσσαλονίκη, η Κρήτη επλημμύρησαν από πεινασμένους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι επιστρέφουν εις τους παλαιούς των αυθέντας να ζητήσουν εργασίαν και άρτον. Πώς θα δημιουργηθεί στρατός ; Η Πελοπόννησος, η τόσον άλλοτε κατοικουμένη και εύφορος…..είναι ήδη ακαλλιέργητη κατά τα 4/5 ελλείψει χρημάτων και χειρών. Καλέσατε τους πολίτας να επιστρέψουν, δώσατέ τους αγροκτήματα και μηχανάς. Δημιουργήσατε εθνικόν στρατόν ή μάλλον εμπνεύσατε εις τον λαόν πίστιν δια να δημιουργήσει ο ίδιος τον Στρατό του όπως συμβαίνει στην Ελβετία».
Ας ευχηθούμε να μην αντιμετωπίσει η Ελλάς παρομοίαν κατάσταση στο μέλλον. Ας προβληματισθούμε. Ας αποφασίσουμε να πράττουμε τα ωφέλιμα και όχι μόνο τα αρεστά.

 

 

 

ΠΗΓΕΣ

1. Σύνταγμα της Ελλάδος

2. Στατιστική Επετηρίδα Ελλάδος του 2002.

3. Νεώτερη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος Σπ. Μαρκεζίνη.

4. Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν «ΗΛΙΟΣ».

5. Λευκή Βίβλος ΥΕΘΑ έτους 2004.

6. Στατιστικά Στοιχεία ΔΟΡ/ΓΕΣ.

7. Στατιστικά Στοιχεία ΔΣΛ/ΓΕΣ

8. Δημοσιεύματα Εφημερίδος «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»