Οι ένθερμοι της παγκοσμιοποίησης πιέζουν πραγματικά σκληρά για έναν Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο για να ανακατέψουν την γεωπολιτική τράπουλα
«Μυρίζει μπαρούτι» στον ευρωπαϊκό ουρανό, καθώς τους τελευταίους μήνες υπήρξαν πολλές περιπτώσεις που Ευρωπαίοι και Αμερικανοί αξιωματούχοι υπαινίχθησαν την πιθανότητα ενός αλλαγή στρατιωτικών σχεδίων, η ΕΕ μίλησε ανοιχτά για «ευρωπαϊκή μπότα» στο έδαφος της Ουκρανίας, αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ δήλωσαν κατηγορηματικά ότι δεν θα δεχτούν απώλεια στην Ουκρανία από τους Ρώσους και το Κρεμλίνο έχει προειδοποιήσει για άλλη μια φορά ότι τα πυρηνικά όπλα είναι στο τραπέζι εάν τα δυτικά στρατεύματα εισέλθουν στον πόλεμο.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ ισχυρίστηκε πρόσφατα ότι η Ουκρανία θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, γεγονός που αποτελεί κόκκινη γραμμή για τη Ρωσία.
Στον πόλεμο του Ισραήλ με την Γάζα, το Ισραήλ «στήνει... παγίδες» για να αναγκάσει τις ΗΠΑ να εμπλακούν ενεργά στον πόλεμό του, σύροντας πρώτα το Ιράν στην σύγκρουση, πράγμα που είναι προς όφελος του Ισραήλ και κανενός άλλου.
Βεβαίως, το Ιράν έχει ήδη εμπλακεί σε επιθέσεις πληρεξουσίων στο Ισραήλ μέσω του Λιβάνου, αλλά η επίθεση του Ισραήλ στην ιρανική «πρεσβεία» ή τον διπλωματικό σταθμό στη Συρία διασφαλίζει βασικά ότι το Ιράν θα δεσμευτεί τώρα άμεσα για χτυπήματα σε ισραηλινούς στόχους.
Με άλλα λόγια, όπως στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, η κατάσταση κλιμακώνεται από τις πολιτικές ελίτ, παρά το γεγονός ότι το ευρύ κοινό στη Δύση αντιτίθεται όλο και περισσότερο στη συμμετοχή στη σύγκρουση.
Οι οπαδοί της παγκοσμιοποίησης και του Great Reset θέλουν να σύρουν τους λαούς στον πόλεμο είτε το θέλουν είτε όχι.
Κάθε απόφαση που έχουν λάβει μέχρι τώρα καθιστά αδύνατη την ειρηνική επίλυση.
Ωστόσο, το νέο σε ολόκληρη την ιστορία της γεωπολιτικής είναι ότι πλέον το κοινό είναι πολύ πιο ξύπνιο και γνωρίζει ότι δεν είναι απαραιτήτως «καθήκον» του να πηγαίνει στα τυφλά να πολεμήσει όταν η κυβέρνησή του το καλεί να το πράξει.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έδωσαν μια πλατφόρμα στους ανθρώπους να εκφράζουν ευρέως τις ανησυχίες τους για τον πόλεμο, ενώ στο παρελθόν οι αντιρρησίες ένιωθαν απομονωμένοι.
Πέραν του φόβου, η πραγματικότητα είναι άλλη: Ένα μεγάλο ποσοστό της Gen Z δεν είναι εξοπλισμένο διανοητικά ή σωματικά για να πάει στον πόλεμο, γι' αυτό περισσότερο από το 70% των πιθανών στρατιωτών σήμερα απορρίπτονται πριν καν φτάσουν στο στρατόπεδο εκκίνησης.
Και μπορεί πολλοί από αυτούς να αναρτούσαν ουκρανικές σημαίες στα προφίλ τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να ασπάζονταν την αντιρωσική ρητορική, όμως τώρα που βρίσκονται αντιμέτωποι με την πιθανότητα να πρέπει να θυσιαστούν για την Ουκρανία είναι θυμωμένοι και τρομοκρατημένοι.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει επίσης μια μεγάλη ομάδα ικανών (και κυρίως συντηρητικών) ανδρών με το υπόβαθρο και την ικανότητα για μάχη που δεν θέλουν ακόμα καμία σχέση με την Ουκρανία.
Ο λόγος είναι απλός: Πιστεύουν ότι οι δυτικές κυβερνήσεις και οι παγκοσμιοποιητές θέλουν να τους χρησιμοποιήσουν ως... τροφή για τα κανόνια και να τους ξεφορτωθούν.
Από τη στιγμή που θα εξαντληθούν στον πόλεμο, δεν θα μείνει κανείς να αντιταχθεί στα όποια πολιτικά σχέδια των ελίτ.
Για τους περισσότερους Αμερικανούς, η Ουκρανία είναι... άσχετη και έχουν βαρεθεί τους πολέμους στη Μέση Ανατολή.
Είτε αριστεροί είτε δεξιοί, δεν αναγνωρίζουν κανένα συμφέρον να πολεμήσουν σε αυτούς.
Αλλά αυτό δεν θα έχει μεγάλη σημασία, τουλάχιστον όσον αφορά την αποτροπή ενός παγκόσμιου πολέμου.
Ο Ευρωπαϊκός Φόβος
Ο πόλεμος με τη Ρωσία θα εξαρτηθεί περισσότερο από την ευρωπαϊκή εμπλοκή παρά από την εμπλοκή των ΗΠΑ.
Ενώ οι ΗΠΑ ήταν μακράν ο μεγαλύτερος προμηθευτής εξοπλισμού της Ουκρανίας, ο απώτερος στόχος ότι είναι η ενσωμάτωση των ευρωπαϊκών στρατευμάτων στο ουκρανικό μέτωπο, κάτι που θα ήταν μια αυτόματη κήρυξη παγκόσμιου πολέμου.
Η βάση για την κινητοποίηση στρατευμάτων από την Ευρώπη είναι η προπαγάνδα της «θεωρίας ντόμινο».
Οι κυβερνήσεις ισχυρίζονται ότι ο στόχος της Ρωσίας είναι να καθαρίσει την Ουκρανία ως δρόμο εισβολής στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Αυτός είναι ο ίδιος ισχυρισμός που χρησιμοποιήθηκε ως δικαιολογία για τον πόλεμο των ΗΠΑ στο Βιετνάμ: «Αν αφήσουμε μια χώρα να πέσει στον εχθρό, θα πέσουν και όλες οι γύρω χώρες».
Οι ηγεσίες Ουκρανίας και ΝΑΤΟ προτείνουν ότι ο πόλεμος πρέπει να συνεχιστεί στην Ουκρανία για να τον περιορίσει.
Δεν έχει γίνει καμία σοβαρή συζήτηση για τη διπλωματία, κάτι που είναι εντελώς παράξενο λαμβάνοντας υπόψη τα διακυβεύματα που εμπλέκονται.
Μια ειρηνευτική πρόταση θα έπρεπε να είχε διατυπωθεί τη στιγμή που ξεκίνησε ο πόλεμος και θα έπρεπε να υπάρχουν συνεχείς προσπάθειες για να επιτευχθεί συμφωνία ωστόσο...
... ακόμη και περιορισμένες ειρηνευτικές συνομιλίες ματαιώθηκαν πριν ξεκινήσουν πραγματικά.
Μια στρατιωτική κινητοποίηση στην Ευρώπη είναι πολύ πιο πιθανό να πετύχει, δεδομένης της σοσιαλιστικής φύσης του πληθυσμού και του γεγονότος ότι μόνο ένα μικρό ποσοστό αμάχων είναι οπλισμένοι για να αμυνθούν.
Ακόμη και με ένα δημόσιο κίνημα διαμαρτυρίας, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι κυβερνήσεις της ΕΕ θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν μια αρκετά μεγάλη δύναμη για να στείλουν στην Ουκρανία και να κλιμακώσουν τον πόλεμο.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, είναι σαφές ότι ορισμένα στρατεύματα του ΝΑΤΟ έχουν ήδη αναπτυχθεί στην Ουκρανία και βρίσκονται εκεί αρκετό καιρό καθώς, οι στρατηγικές που χρησιμοποιήθηκαν κατά την πρώτη ουκρανική αντεπίθεση ήταν πολύ προηγμένες για να μπορέσουν να τις φέρουν εις πέρας τα ουκρανικά στρατεύματα και η ηγεσία της Ουκρανίας χωρίς βοήθεια.
Ιδιαίτερα οι αντιαρματικές τακτικές ήταν γνωστές και παρόμοιες με τακτικές που χρησιμοποιούν οι ειδικές δυνάμεις των ΗΠΑ και της Βρετανίας.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι μόλις μειώθηκαν τα ποσοστά στρατολόγησης ξένων μισθοφόρων, η ορμή της Ουκρανίας σταμάτησε.
Οι Ρώσοι γνωρίζουν καλά αυτήν την κατάσταση, αλλά δεν μπορούν να κάνουν πολλά για αυτό, όσο καταφθάνουν στρατιώτες σε μικρές δυνάμεις υπό τον μανδύα των μισθοφόρων στρατιωτών.
Είναι η ανοιχτή ανάπτυξη των ταγμάτων του ΝΑΤΟ που προκαλεί μεγαλύτερη ανησυχία....
... παρότι, από την έναρξη της σύγκρουσης η Ρωσία δεν δήλωσε ποτέ, ούτε μια φορά, ότι σκοπεύει να εισβάλει στην ΕΕ.
Στην πραγματικότητα, ο Putin έχει δηλώσει εδώ και καιρό ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία αφορά την προστασία των αυτονομιστών της περιοχής του Donbass από τα ουκρανικά αντίποινα και για τη συνεχιζόμενη κλιμάκωση του εξοπλισμού του ΝΑΤΟ.
Αφήνοντας εκτός τις όποιες διασυνδέσεις του Putin με τους παγκοσμιοποιητές, αν εξεταστεί ο πόλεμος από μια βασική ανάλυση κόστους/οφέλους, δεν υπάρχει πραγματικά τίποτα να κερδίσει η Ρωσία απειλώντας την Ευρώπη.
Έπειτα υπάρχει το πρόβλημα των logistics.
Εάν η Ρωσία υποτίθεται ότι αγωνίζεται στην Ουκρανία, πώς θα μπορούσε να έχει τα μέσα να πολεμήσει σε ένα διευρυμένο μέτωπο ενάντια στη συνδυασμένη στρατιωτική δύναμη της Ευρώπης και των ΗΠΑ;
Το μόνο τελικό αποτέλεσμα θα ήταν ο πυρηνικός πόλεμος, τον οποίο θα έχαναν και οι δύο πλευρές.
Είναι μία κατάσταση lose - lose για αμφότερες τις πλευρές.
Όμως, υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων εκεί έξω που έχουν πολλά να κερδίσουν…
Οι επιθέσεις στο εσωτερικό της Ρωσίας επιταχύνονται
Μικρότερες επιθέσεις εναντίον ρωσικών προμηθειών καθώς και αμάχων έχουν κλιμακωθεί τον περασμένο μήνα.
Η τρομοκρατική επίθεση στο Crocus City Hall στη Μόσχα (για την οποία οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών κατηγορούν το ISIS) είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο τουλάχιστον 143 ανθρώπων και οι επιθέσεις με drone απειλούν τις αποθήκες πετρελαίου μαζί με άλλους πόρους.
Στο μεγάλο σχέδιο του πολέμου αυτές οι επιθέσεις είναι ασήμαντες, αλλά αναμφίβολα θα οδηγήσουν σε εκτεταμένους βομβαρδισμούς των ουκρανικών πόλεων και στην περαιτέρω απενεργοποίηση της ουκρανικής υποδομής.
Το ρεύμα, το νερό και άλλες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας θα καταστραφούν και θα επέλθει κρίση πόρων.
Σε σύγκριση με την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ, η Ρωσία κατάφερε να κρατήσει πολύ χαμηλά τις απώλειες αμάχων στην Ουκρανία.
Όμως, κάθε νέα επίθεση σε ρωσικό έδαφος υποκινεί μεγαλύτερα ρωσικά αντίποινα.
Και ίσως αυτός είναι ο στόχος: Να πείσουν τους Ρώσους να δημιουργήσουν «μεγάλη πληγή» σε ένα μεγαλύτερο ουκρανικό πληθυσμιακό κέντρο δίνοντας έτσι στο ΝΑΤΟ μια δικαιολογία να στείλει στρατεύματα στην περιοχή.
Το Ιράν και η κυριαρχία του πετρελαίου
Στη Μέση Ανατολή ο πρωταρχικός μοχλός για τη διεθνή συμμετοχή είναι το πετρέλαιο.... είναι γνωστό αυτό τοις πάσοι!
Αλλά η πρόσβαση στο πετρέλαιο δεν είναι ο τελικός στόχος του πολέμου στη Γάζα, απλώς ένας μηχανισμός για να εμπλακούν οι ΗΠΑ.
Άσχετα με το ποια πλευρά ξεκίνησε τη μάχη στη Λωρίδα της Γάζας ή πόσο πίσω στην ιστορία πηγαίνει η σύγκρουση, το σίγουρο είναι πως η Hamas ξεκίνησε αυτόν τον συγκεκριμένο πόλεμο σκοτώνοντας αμάχους στο Ισραήλ και δεν θά' πρεπε να ξεκινήσει έναν πόλεμο αν δεν ήταν πρόθυμη να δεχτεί τις συνέπειες.
Τούτου λεχθέντος, είναι άκρως ύποπτο ότι τα αμυντικά μέτρα του Ισραήλ ήταν τόσο άχρηστα που δεν γνώριζαν εντελώς την εισβολή της Hamas μέχρι που ήταν πολύ αργά.
Αυτό που περιφέρεται ως υποψία, είναι πως είναι πολύ πιθανό η ηγεσία του Ισραήλ να ήθελε μια αφορμή για να «καθαρίσει» την περιοχή και το πρόβλημα, οπότε ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Σε κάθε περίπτωση, η πυρκαγιά άναψε και αναμένεται να φουντώσει από την είσοδο άλλων μεγαλύτερων στοιχείων.
Το Ιράν πρόκειται να μπει στη μάχη τώρα, δεν υπάρχει τρόπος να το αποφευχθεί η εμπλοκή του μετά την επίθεση στο προξενείο του στην Συρία.
Επίσης, αυτό μπορεί να συμβεί πρώτα με τη μορφή οικονομικού πολέμου και τα στενά του Ορμούζ είναι ο πιο πιθανός στόχος.
Το κλείσιμο του 30% της παγκόσμιας κυκλοφορίας πετρελαίου θα ήταν καταστροφικό για τη Δύση, οπότε.... η είσοδος των ΗΠΑ στον πόλεμο είναι επίσης εγγυημένη.
Ο πληθωρισμό, οι εκλογές στις ΗΠΑ και πώς ωφελούνται οι παγκοσμιοποιητές
Ο Joe Biden αγωνίζεται τα τελευταία τρία χρόνια να χειραγωγήσει τις τιμές του πετρελαίου μειώνοντας τα στρατηγικά αποθέματα στην αγορά.
Διατηρώντας τεχνητά τις τιμές του πετρελαίου σε χαμηλά επίπεδα, διατηρεί τις τιμές της ενέργειας σε χαμηλά επίπεδα, και διατηρώντας τις τιμές της ενέργειας χαμηλά, μειώνει την ανάπτυξη του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή (ΔΤΚ).
Οι ουκρανικές επιθέσεις σε ρωσικές αποθήκες πετρελαίου συνέβαλαν στην εκτίναξη των τιμών του φυσικού αερίου τον περασμένο μήνα, ακριβώς επειδή το ρωσικό πετρέλαιο εξακολουθεί να αγοράζεται από τις δυτικές χώρες μέσω «αφανών» καναλιών.
Δεν γίνεται να «κόψεις» έναν από τους μεγαλύτερους προμηθευτές ενέργειας στον κόσμο χωρίς τεράστιες επιπτώσεις στις τιμές στην αντλία.
Και αυτές οι επιθέσεις αποκαλύπτουν πόσο ευαίσθητη είναι η αγορά πετρελαίου στην παραμικρή απειλή του εφοδιασμού.
Οποιαδήποτε μεγάλη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή θα σφραγίσει τη συμφωνία και οι τιμές του φυσικού αερίου θα εκραγούν.
Ο πληθωρισμός δεν θα είναι απλώς ο θάνατος της προεδρίας του Biden (υποθέτοντας ότι οι προεδρικές εκλογές εξακολουθούν να έχουν σημασία), θα είναι το νεκροταφείο των παγκοσμιοποιητών συνολικά, ΕΚΤΟΣ ΑΝ μπορούν να καθυστερήσουν μια μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή μέχρι να αποκτήσουν τον απαραίτητο αποδιοπομπαίο τράγο, ή μέχρι να μπορέσουν να ξεκινήσουν έναν τεράστιο πόλεμο.
Αποδιοπομπαίος τράγος ο... Trump, η Ρωσία ή οι BRICS; - Πόλεμος πριν τις αμερικανικές εκλογές;
Αυτός ο αποδιοπομπαίος τράγος θα είναι είτε ο Trump και οι συντηρητικοί, είτε η Ρωσία και οι BRICS (ή και τα δύο).
Εδώ προκύπτουν τρεις εναλλακτικές:
- Εάν ο Trump αντικαταστήσει τον Biden από το 2025, τότε μια σύγκρουση θα είναι γρήγορη και σίγουρη και θα καταλογιστεί σε συντηρητικά κινήματα.
- Εάν ο Biden παραμείνει, μια σύγκρουση θα είναι πιο αργή, αλλά θα εξακολουθεί να είναι σκληρή αφού μπορεί να καταλογιστεί στους διευρυνόμενους πολέμους.
- Υπάρχει το σενάριο οι οπαδοί της παγκόσμιας διακυβέρνησης να εξασφαλίσουν έναν πόλεμο ΠΡΙΝ γίνουν οι εκλογές....
-- είτε για να εμποδίσουν ή να καθυστερήσουν τις εκλογές.
-- είτε για να δημιουργηθεί αρκετό χάος ώστε να υπάρχει έδαφος νοθείας του εκλογικού αποτελέσματος ή να δοθεί η εντύπωση ότι ήταν νοθευμένη, προκαλώντας εμφύλιες αναταραχές.
-- είτε για να κηρυχθεί στρατιωτικός νόμος.
Εδώ ωφελούνται οι παγκοσμιοποιητές...
- είτε εμποδίζοντας τους συντηρητικούς να πάρουν την εξουσία,
- είτε εμπλέκοντας τους συντηρητικούς σε μια παγκόσμια καταστροφή για την οποία θα κατηγορηθούν.
ενώ ήδη οποιαδήποτε αντιπολίτευση στο παγκοσμιοποιητικό κατεστημένο μπορεί να κατηγορηθεί για «ρωσική συμπαιγνία».
Τι αξία έχει αυτό;
Σύμφωνα με μια πανάρχαια στρατηγική, αν οι υπέρμαχοι της ελευθερίας εκλαμβάνονται από το κοινό ως συμπολίτες που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους, τότε αντιμετωπίζονται ως ήρωες.
Αλλά, αν όσοι αγωνίζονται για την ελευθερία και την ειρήνη δαιμονοποιηθούν ως «υποκινούμενοι» και τρομοκράτες που επιδιώκουν να αποσταθεροποιήσουν την κοινωνία, τότε το κοινό μπορεί να τους δει ως κακούς.
Αυτό είναι ένα ακόμη πλεονέκτημα δαιμονοποίησης όσων αντιστέκτονται στην επέκταση του πολέμου είτε στην Ουκρανία, είτε στην Μέση Ανατολή, γι'αυτό οι παγκοσμιοποιητές φαίνονται τόσο αποφασισμένοι να δημιουργήσουν έναν παγκόσμιο πόλεμο: οι επερχόμενες αμερικανικές εκλογές απειλούν να ανεβάσουν τους συντηρητικούς του Trump που θέλουν να τελειώσουν τον πόλεμο, την ώρα που η ατζέντα τους για τον Covid απέτυχε.
Τα lockdown για τον Covid και το σύστημα «διαβατηρίων εμβολίων» ήταν ένα μεγάλο παιχνίδι για να δημιουργήσουν ένα μόνιμο αυταρχικό περιβάλλον με την ικανότητα να συντρίβουν ομάδες που αρνήθηκαν να υποταχθούν.
Και δεν πήραν αυτό που ήθελαν οπότε....
...Ο Παγκόσμιος Πόλεμος είναι σαν φυσικό... Plan Β.
Ο πραγματικός στόχος δεν είναι η Ρωσία ή το Ιράν.... είναι περιφερειακά γεγονότα.... που σχεδιάστηκαν για να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον που ευνοεί την τυραννία, λειτουργούν ως κάλυμμα για την κατασκευασμένη οικονομική κατάρρευση και για τον πραγματικό έλεγχο ανθρώπων και πόρων, από μια ελίτ δογματικών οπαδών της παγκόσμιας διακυβέρνησης, κατόχων καίριων θέσεων στα κέντρα λήψης αποφάσεων.
Ίσως ο Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει, τουλάχιστον από οικονομική άποψη, όμως πόσο τελικά θα αξίζει η καταστροφή που θα επιφέρει μια στρατιωτική του επέκταση, στα μέρη που θα διεξαχθεί, θα πρέπει να μετρηθεί πολύ σοβαρά από όσους κραδαίνουν τα λάβαρα του πολέμου, στην Ευρώπη γιατί θα βρεθεί ξανά στο επίκεντρο συγκρούσεων που οι λαοί της δεν θέλουν.
Πηγή: bankingnews.gr
