FILE PHOTO. Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ ΑντόνιΓκουτέρες με τον Πρόεδρτης Δημοκρατίας ΝίκΑναστασιάδη (2Α), τον ηγέτη της Τουρκοκυπριακής κοινότητας Μουσταφά Ακιντζί και τον τούρκυπουργό Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου στην οικογενειακή φωτογραφία, στη Διάσκεψη για τΚυπριακό, στCrans Montana της Ελβετίας. ΚΥΠΕ/ΚΑΤΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
ΤΣάββατο, 1η Ιουλίου, έλαβε χώρα στην Πάφο, Κύπρο, η Β΄ Διασκεπτική Συνάντηση της Ομάδας των Δέκα για τΚυπριακό. Η Ομάδα των Δέκα αποτελείται από Πρέσβεις, Στρατηγούς και Πανεπιστημιακούς, που έχουν μακρά γνώση και πείρα του Κυπριακού. Στη Β΄ Διασκεπτική Συνάντηση έλαβαν μέρος ή κατέθεσαν εισήγηση:
- Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής και Πρόεδρος του Τμήματος Τουρκικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννης Μάζης.
- Πρέσβυς ε.τ. Περικλής Νεάρχου
- Καθηγητής Διεθνών και Στρατηγικών Σπουδών στΠανεπιστήμιΠειραιώς Παναγιώτης Ήφαιστος.
- πρώην Πρέσβυς της Ελλάδος στην ΚύπρΘέμος Στοφορόπουλος.
- Ομότιμος Καθηγητής Κοινωνιολογίας και πρώην Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου Βασίλης Φίλιας.
- Ομότιμος Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής Σχολής Αθηνών Γιώργος Κασιμάτης.
- Δρ. του Πανεπιστημίου Αθηνών, συγγραφέας και εκδότης (εκδόσεις «Στοχαστής») και του Περιοδικού «Τετράδια» Λουκάς Αξελός.
- Αντιστράτηγος ε.α. της Εθνικής Φρουράς Φοίβος Κλόκκαρης.
- Αντιστράτηγος ε.α. και υπερασπιστής της Λευκωσίας τ1974 Δημήτρης Αλευρομάγειρος.
- Καθηγητής Γεωπολιτικής στη Σχολή Ευελπίδων Κων/νος Γρίβας.
Μετά την περάτωση των εργασιών της Β΄ Συνδιασκέψεως, η Ομάδα των Δέκα έδωσε στη δημοσιότητα την παρακάτω Διακήρυξη.
Δ Ι Α Κ Η Ρ Υ Ξ Η
Η ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕΝΗ ΕΝΔΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΕΤΕΙ ΤΗΝ ΚΥΠΡΣΕ ΕΣΧΑΤΚΙΝΔΥΝΟ.
1.- Γιατί Κύπριος Πρόεδρος έσπευσε να συμφωνήσει για μία δεύτερη Πενταμερή Διάσκεψη, αποσύροντας τις προϋποθέσεις που ίδιος έθεσε; Γιατί οι ηγεσίες των κομμάτων του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ τον υπεστήριξαν; Γιατί η Αθήνα δέχθηκε να συμπλεύσει; Τι αναμένει η Ελληνική πλευρά από μία διαδικασία, που μοιάζει με σημαδεμένη τράπουλα και υποβαθμίζει τΚυπριακό από διεθνές θέμα εισβολής και κατοχής σε θέμα Εγγυητριών Δυνάμεων των Συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου και υπονομεύει τη διεθνή υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας, με την εκπροσώπηση της Κύπρου από τους ηγέτες των δύκοινοτήτων;
Από πού αντλούν οι λεγόμενες εγγυήτριες δυνάμεις τη νομιμότητα και την αξιοπιστία τους, όταν η Τουρκία, παραβιάζοντας την ίδια τη Συνθήκη Εγγυήσεως που επικαλείται, εισέβαλε στην Κύπρκαι κατέλαβε τ40% σχεδόν του εδάφους της, αρνούμενη να συμμορφωθεί με τους όρους της Συνθήκης, που προνοεί την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξεως και του status quo ante; Όταν η Μ. Βρετανία ουδέν έπραξε για να προστατεύσει την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της Κύπρου, την οποία εγγυήθηκε, και, αντιθέτως, βυσσοδομεί στπαρασκήνιγια την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την επιβολή απαράδεκτης «λύσεως», που προνοεί την υποκατάσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας από ένα δικέφαλμόρφωμα, χωρίς καμία πραγματική ανεξαρτησία, κυριαρχία, δημοκρατική οργάνωση και σεβασμό των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων;
2.- Γιατί η ηγεσία της Ελληνικής πλευράς έσπευσε να επαναβεβαιώσει τπλαίσιτης Πενταμερούς, όταν είναι κατάφωρα εναντίον της και όταν η τελευταία είχε πάντα, ορθώς, ως διαχρονική θέση, τη σύγκληση Διεθνούς Διασκέψεως, με τη συμμετοχή των μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, που παρίσταται στην Πενταμερή Διάσκεψη μόνον ως παρατηρητής;
3.- Τι μεσολάβησε από τφιάσκτης πρώτης Γενεύης μέχρι τη σύγκληση της δεύτερης Γενεύης στΚραν Μοντάνα; Υπήρξε οποιαδήποτε αλλαγή στις αδιάλλακτες τουρκικές θέσεις ή αναμένονται από την Τουρκική πλευρά και τον ξένΆγγλ– Αμερικανικό παράγοντα νέες υποχωρήσεις από την Ελληνική πλευρά, προς την οποία στρέφονται οι πιέσεις, αλλά και η προπαγάνδα για δήθεν «ευκαιρία» που δεν πρέπει να χαθεί; Ποια είναι αυτή η περιβόητη «ευκαιρία»; Η Ελληνική πλευρά προέβη ήδη σε δύσημαντικές υποχωρήσεις στστάδιτης προετοιμασίας της Διασκέψεως. Δέχθηκε, πρώτον, τη σύνταξη «κοινού» εγγράφου για τα θέματα ασφάλειας και εγγυήσεων από τον Έσπεν Μπαρθ Άϊντα και, δεύτερον, την παράλληλη συζήτηση στη Διάσκεψη θεμάτων της εξωτερικής αλλά και της εσωτερικής πτυχής, όπως ζητούσε πάντα η τουρκική πλευρά. Τυποτιθέμεν«κοινό» έγγραφτου Έσπεν Μπάρθ Άϊντα απεδείχθη, όπως θα έπρεπε να αναμένεται, πλήρως φιλοτουρκικό και η Λευκωσία και η Αθήνα απαίτησαν την απόσυρσή του. Δεν υπάρχει όμως καμία αμφιβολία ότι οι ιδέες και οι απόψεις που εξέφρασε, είναι παρούσες στη Διάσκεψη. Ποιος θα ασκήσει πιέσεις στην Τουρκική πλευρά μέσα σ’ ένα τέτοιπλαίσιο, όταν είναι γνωστή η διαχρονική Βρετανο-Τουρκική συνεργασία και σύμπραξη στΚυπριακό;
4.- Η Τουρκική πλευρά επαναβεβαίωσε τις θέσεις που υπεστήριξε και στην πρώτη Γενεύη, καλώντας την Ελληνική πλευρά να «ξυπνήσει από τόνειρό της» ότι η Τουρκία θα δεχθεί λύση χωρίς εγγυήσεις και Τουρκικά στρατεύματα στην Κύπρο. Τουρκοκύπριος ηγέτης ανέλαβε από την πλευρά του να προβάλει, με πλήρως αδιάλλακτους όρους, την προκλητική τουρκική αξίωση για παραχώρηση, στπλαίσιτης «λύσεως», των λεγομένων τεσσάρων Ευρωπαϊκών Ελευθεριών σ’ όλους τους Τούρκους υπηκόους, στα 73 δηλαδή εκατομμύρια κατοίκων της Τουρκίας. Παραλλήλως διεκδικεί ανυποχώρητα αριθμητική ισότητα ή βέτστην ομοσπονδιακή διακυβέρνηση, με μοιρασμό κατά 50% με 50% της εξουσίας, όπως επίσης εκ περιτροπής Προεδρία, παραμονή όλων των εποίκων και εξίσωση του χρήστη των κατεχομένων περιουσιών με τον ιδιοκτήτη. Αφήνει επίσης στην ομίχλη τις τουρκικές θέσεις για τεδαφικό, επιδιώκοντας να τχρησιμοποιήσει, για μια ακόμη φορά, ως δέλεαρ για την απόσπαση παραχωρήσεων στα θέματα ασφάλειας και εγγυήσεων.
5.- Οι διαπραγματεύσεις στΓκραν Μοντάνα διεξάγονται επίσης υπό τη σκιά των Τουρκικών προκλήσεων στην Κυπριακή ΑΟΖ, που έχουν ως στόχνα προβάλουν τις τουρκικές διεκδικήσεις και απειλές ότι η Άγκυρα δεν θα επιτρέψει την αξιοποίηση του φυσικού αερίου στην ΑΟΖ της ελεύθερης Κύπρου, εάν δεν ληφθούν υπόψιν οι αξιώσεις και οι διεκδικήσεις της για ίδιλογαριασμό αλλά και για λογαριασμό των «ισοτίμων» Τουρκοκυπρίων, στπλαίσιμας «λύσεως» του Κυπριακού.
6.- Ποια είναι λοιπόν αυτή η δήθεν «λύση» του Κυπριακού, που συζητείται τώρα στΓκραν Μοντάνα και για την οποία γίνονται συνεχώς και νέες παραχωρήσεις από την ελληνική πλευρά; Είναι «λύση» του Κυπριακού η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η υποκατάστασή της από ένα δικέφαλμόρφωμα, με βάση τη λεγόμενη διζωνική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα, που καταλύει κάθε έννοια δημοκρατικής αρχής αλλά και ουσιαστικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας και υποτάσσει την Ελληνοκυπριακή πλειοψηφία στην Τουρκοκυπριακή μειοψηφία και μέσω αυτής στην Άγκυρα;
Η επιβολή ενός τέτοιου καθεστώτος, που δεν θα επέτρεπε να γίνει οτιδήποτε χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Άγκυρας, θα αρκούσε από μόνη της για την πλήρη υποδούλωση της Κύπρου και τη μετατροπή της σε Τουρκικό προτεκτοράτο. Η Άγκυρα όμως ζητά εκ περισσού και την παραμονή Τουρκικών στρατευμάτων μετά τη «λύση» και Τουρκικών εγγυήσεων, γιατί επιδιώκει να μετατρέψει την Κύπρσε στρατηγικό της προπύργιστην Ανατολική Μεσόγειο.
7.- Δεν πρέπει επομένως να υπάρχει καμία αμφιβολία και καμία αυταπάτη για τπού θα οδηγούσε την Κύπρμια τέτοια «λύση», την οποία οι ανεπιφύλακτοι και άκριτοι θιασώτες της παρουσιάζουν παραπλανητικά ως δήθεν αποτροπή της διχοτομήσεως και επανένωση του νησιού! Η αναγνώριση και νομιμοποίηση των τετελεσμένων γεγονότων της Τουρκικής κατοχής, η υποταγή της πλειοψηφίας στη μειοψηφία, μέσω μιας δήθεν ομοσπονδίας που δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμκαι η υπαγωγή ολόκληρης της Κύπρου στον Τουρκικό στρατηγικό έλεγχο, ισοδυναμεί με παράδοση της Κύπρου στην Άγκυρα και με καταστροφή, σε προοπτική, του Κυπριακού Ελληνισμού.
Ποιοι είναι αυτοί που νομίζουν ότι έχουν τδικαίωμα να διαπραγματεύονται την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας με ψευδεπίγραφα συνθήματα και στόχους; Η Τουρκική πλευρά, σε συνεργασία με τον Βρετανικό παράγοντα, επεδίωξαν επανειλημμένα να καταλύσουν την Κυπριακή Δημοκρατία. Τ1963 – 64, τ1974 και προσφάτως τ2004, με τσχέδιΑνάν. Κυπριακός λαός διαισθάνθηκε τον κίνδυνκαι συσπειρώθηκε, πέρα από κόμματα, γύρω από τΟΧΙ και τον αείμνηστΠρόεδρΤάσσΠαπαδόπουλπου τεξέφρασε.
8.- Επιχειρείται τώρα μια νέα έφοδος, με τα ίδια παραπλανητικά και ψευδεπίγραφα συνθήματα. Η απάντηση του Κυπριακού λαού πρέπει να είναι η ίδια. Μεθοδεύεται όμως, μέσα από τπλαίσιτης Πενταμερούς και με την εκπροσώπηση της Κύπρου από τους δύ«ισότιμους» ηγέτες των δύκοινοτήτων, να προκαταληφθεί η θέληση του Κυπριακού λαού και να γίνει άνευ πραγματικού περιεχομένου τδημοψήφισμα για την επικύρωση της συμφωνίας και του σχεδίου «λύσεως». Ήδη, μέσα από την ακολουθούμενη πολιτική και διαδικασία, έχει γίνει τεράστια ζημιά στεθνικό πρόβλημα, με την προβολή του ψευδοκράτους και την κατάφωρη παραβίαση ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας, που καταδικάζουν την ανακήρυξή του και ζητούν από όλες τις χώρες – μέλη του ΟΗΕ να μη ταναγνωρίσουν και να μην έχουν μ’ αυτό καμιά σχέση ή συνεργασία.
9.- Αυτοί που διαπραγματεύονται μια καταστροφική «λύση του Κυπριακού, με τεπιχείρημα ότι η διαρροή του χρόνου κάνει τα πράγματα χειρότερα, με την παγίωση των τετελεσμένων γεγονότων, παραγνωρίζουν ότι η χειροτέρευση των όρων του εθνικού προβλήματος, δεν συντελείται απλώς με τη διαρροή του χρόνου, αλλά με τις συνεχείς απαράδεκτες υποχωρήσεις και την εγκατάλειψη βασικών αρχών. Με ποια λογική συμπράττει η Ελληνική πλευρά στην προβολή του Κυπριακού ως δήθεν διακοινοτικής διαμάχης ενώ η πραγματική ουσία του είναι η Τουρκική εισβολή και κατοχή; Γιατί αποδέχθηκε και εξακολουθεί να υποστηρίζει η επίσημη Ελληνική πλευρά «αρχές» που αντιμάχονται κάθε έννοια δικαίου, κυριαρχίας του κράτους και βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως η περιβόητη διζωνική ομοσπονδία, με πολιτική ισότητα, που είναι όργαντης Τουρκικής πολιτικής για την προαγωγή του Τουρκικού γεωπολιτικού ελέγχου στην Κύπρο; Τι νόημα έχει μια δήθεν «λύση» που είναι χειρότερη ακόμη και από τstatus quo και περικλείει τον κίνδυντης πλήρους τουρκοποιήσεως ολόκληρης της Κύπρου; Οι σημερινοί ιθύνοντες, που ενεργούν ως εκλεγμένοι ηγέτες, δεν έχουν κανένα ελαφρυντικό, εάν επιφέρουν μια νέα καταστροφή στην Κύπρο, αγόμενοι από πολιτικούς παραλογισμούς, αυταπάτες και ξένες πιέσεις. Τ1974 η καταστροφή επερρίφθη στάφρον πραξικόπημα και στην προδοσία της χούντας του Ιωαννίδη, πίσω από τον οποίενήργησαν στπαρασκήνικραταιές ξένες δυνάμεις. Τσκηνικό αυτό δεν πρέπει να επαναληφθεί, με άλλσενάρικαι άλλους πρωταγωνιστές.
10.- Η Κύπρος δεν έχει κανένα λόγνα επισπεύδει για μια δήθεν «λύση» όταν δεν υπάρχουν οι αναγκαίες προϋποθέσεις και συνθήκες, που να εγγυώνται μια στοιχειωδώς δίκαιη και αποδεκτή λύση, στπλαίσιτης υπάρχουσας Κυπριακής Δημοκρατίας.
11.- Η Κύπρος δεν είναι τόσανίσχυρη όσθέλουν να την παρουσιάζουν αυτοί που επισπεύδουν, για μιά οποιαδήποτε «λύση», κινδυνολογώντας για τμέλλον και διεκτραγωδώντας τη δύσκολη θέση της Κύπρου. Η Κύπρος, παρά την τουρκική κατοχή, είναι διεθνώς αναγνωρισμένκράτος και χώρα μέλος του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Είναι χώρα που έχει στην προοπτική της ένα λαμπρό ενεργειακό μέλλον, τόσως χώρα παραγωγός φυσικού αερίου όσκαι ως ενεργειακός κόμβος μεταφοράς, μ’ επίκεντρτον στρατηγικής σημασίας αγωγό φυσικού αερίου προς την Ευρώπη East – Med.
Η ενέργεια αποτελεί ένα νέστρατηγικό χαρτί της Κύπρου, η αξία, η γεωστρατηγική σημασία και η δυναμική του οποίου έχει ήδη διαφανεί με την παρουσία στην Κυπριακή ΑΟΖ διεθνών ενεργειακών κολοσσών αλλά και με την ανάπτυξη στρατηγικών περιφερειακών συμμαχιών, με χώρες όπως τΙσραήλ και η Αίγυπτος, αλλά, σε προοπτική, και με άλλες χώρες της περιοχής.
Η Άγκυρα θέλει να διεμβολίσει και να τορπιλλίσει αυτές τις συμμαχίες της Κύπρου και της Ελλάδος και να αρπάξει τφυσικό αέριτης Κύπρου, μέσα από μια «λύση» του Κυπριακού, που θα κατέλυε την Κυπριακή Δημοκρατία και θα καθιστούσε ολόκληρη την ΚύπρΤουρκικό προτεκτοράτο.
12.- Πώς είναι δυνατόν η Κύπρος να αναπτύσσει αφ’ ενός στρατηγικές συμμαχίες στην περιοχή και να διαπραγματεύεται αφ’ ετέρου την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την παράδοση ολόκληρης της Κύπρου στον τουρκικό στρατηγικό έλεγχο;
13.- Η Πενταμερής Διάσκεψη στΓκραν Μοντάνα αντιπροσωπεύει τάκρον άωτον μιας χρεωκοπημένης ενδοτικής και αυτοκαταστροφικής πολιτικής. καθένας διαισθάνεται, με ανατριχίλα, τι θα σήμαινε μια ενδεχόμενη «επιτυχία» της Διασκέψεως, με δεδομένες τις θέσεις της Τουρκικής πλευράς.
Η πολιτική αυτή έχει εκμετρήσει τζην και έχει επισωρεύσει ένα μεγάλαρνητικό κεκτημέν σε βάρος της Ελληνικής πλευράς, η οποία, μετά από τόσες υποχωρήσεις, κινδυνεύει επιπλέον να εισπράξει και καταγγελτική προπαγάνδα ότι είναι δήθεν «αδιάλλακτη».
14.- Είναι τραγικό, ενώ η Ισλαμική Τουρκία του Ερντογάν δοκιμάζει ήττες στην ταραγμένη Μέση Ανατολή, που βρίσκεται σε πρωτόγνωρη γεωπολιτική διέγερση και αναδιάταξη, με μέγα θέμα στην ημερήσια διάταξη τη δημιουργία Κουρδικού κράτους, οι ιθύνοντες του Ελληνικού χώρου να ακολουθούν αυτοκαταστροφικές πολιτικές, που αντιφάσκουν με τη γεωπολιτική συγκυρία στην περιοχή και δημιουργούν κίνδυνμεγάλης τουρκική στρατηγικής νίκης σε βάρος του Ελληνισμού της Κύπρου και της Ελλάδος.
15.- Η συνέχιση της πολιτικής αυτής δεν έχει καμία δικαιολογία και καμία λογική. Είναι επιτακτική πλέον η επιστροφή σταυτονόητο. Στη χάραξη μιας νέας στρατηγικής, που θα επανατοποθετήσει τΚυπριακό στην πραγματική βάση, που απορρέει από την ουσία του ως προβλήματος εισβολής και κατοχής και όχι διακοινοτικής διαμάχης.
Η απόρριψη του σχεδίου Ανάν τ2004 και η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δημιούργησε μια στρατηγική ευκαιρία, που έμεινε, δυστυχώς, ανεκμετάλλευτη για τη χάραξη μιας νέας στρατηγικής. Η στρατηγική αυτή είναι επιβεβλημένη σήμερα όσποτέ άλλοτε και πρέπει να έχει δύβασικούς πυλώνες: πρώτος να αναφέρεται στΕυρωπαϊκό κεκτημένως βάσεως για την επίλυση της εσωτερικής πτυχής. Εάν όλοι οι Ευρωπαίοι βολεύονται με τκεκτημέναυτό, γιατί να μη βολευτούν και οι Τουρκοκύπριοι, εκτός και εάν ενεργούν ως στρατηγική μειονότητα της Άγκυρας.
δεύτερος πυλώνας αφορά την υπεράσπιση της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας και τον αγώνα αποκαταστάσεώς της σ’ ολόκληρτέδαφός της, με την πλήρη αποχώρηση των Τουρκικών κατοχικών δυνάμεων.
16.- Η Κύπρος πέρασε μέσα από πολλές δοκιμασίες και θύελλες στη μακραίωνη ιστορία της. Κατόρθωσε να φτάσει στον 21αιώνα με σχετικά ακέραιη την εθνική και πολιτιστική της ταυτότητα. Η Τουρκική εισβολή και κατοχή και οι Τουρκικοί στρατηγικοί σχεδιασμοί και επιδιώξεις στην περιοχή, στπλαίσιιδιαίτερα της εξάρσεως του Ισλαμισμού στην Τουρκία και της ηγεμονικής μεγαλομανίας του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν, είναι άμεση υπαρξιακή απειλή για την Κύπρο. Η Ελληνική πλευρά δεν πρέπει να συμπράξει αφελώς και ανοήτως για την αυτοκαταστροφή της, με ΔούρειΊππμια δήθεν «λύση», που θα παρέδιδε ολόκληρη την Κύπρστον Τουρκικό στρατηγικό έλεγχο.
Πηγή: Απόψεις, Ινφογνώμων Πολιτικά
