Το πρωί της 2ας Αυγούστου 1974 ο 12ος Λόχος Κρούσεως βρέθηκε ταγμένος αμυντικώς στο Ύψωμα 1023, νοτιοδυτικώς της Λαπήθου. Χωρίς αντιαρματική υποστήριξη και χωρίς όλμους. Διοικητής του Λόχου ο έφεδρος Ανθυπολοχαγός Λουκάς Βαρναβίδης. Το μέτωπο του Λόχου ήταν απελπιστικά μεγάλο. Ήταν μέτωπο τουλάχιστον μονάδος επιπέδου τάγματος πεζικού. Επιπροσθέτως, δεν υπήρξε χρόνος για μελέτη του εδάφους και για κατασκευή κάποιων ορυγμάτων μάχης ή άλλων πρόχειρων αμυντηρίων. Από πλευράς πεζικού, δεν υπήρχε στρατός στο ύψωμα.
Από το πρώτο φως και επί δίωρο, η τοποθεσία του Λόχου δεχόταν συστηματικά πυρά όλμων, παρά τη συμφωνηθείσα εκεχειρία. Περί την 09:00 ώρα, πολυάριθμο πεζικό στράτευμα του εχθρού, ένας όχλος, μια ορδή χωρίς οποιαδήποτε τακτική και μέθοδο, χωρίς οποιαδήποτε συνεργασία μεταξύ Όπλων, άρχισε ν’ ανεβαίνει από τους πρόποδες της ανατολικής πλαγιάς του υψώματος. Ο 12ος Λόχος βρήκε το απαράμιλλο θάρρος κι έμεινε ακλόνητος στη θέση του. Τα τούρκικα ασκέρια, κινούμενα αμέριμνα και σε πυκνούς σχηματισμούς, άγγιξαν στο δραστικό βεληνεκές των όπλων.
Έφτασαν εκεί που δεν υπήρχε γυρισμός. Με το σύνθημα, τα όπλα του 12ου Λόχου Κρούσεως άρχισαν να βάλλουν. Τα νεοαποκτηθέντα πολυβόλα FN MAG δεν λειτουργούσαν ως πολυβόλα λόγω διαφοράς στις ταινίες τροφοδοσίας.
Οι καταδρομείς όμως τα χρησιμοποιούσαν ως επαναληπτικά, γεμίζοντας τις σφαίρες μια – μία. Οι Τούρκοι υπέστησαν πανωλεθρία. Υποχώρησαν άτακτα.
Σε μια περίπου ώρα επανέλαβαν την κίνηση. Πιο οργανωμένοι αυτήν τη φορά. Από θραύσμα όλμου τραυματίστηκε ο Διοικητής του Λόχου και αποσύρθηκε. Τη Διοίκηση ανέλαβε ο έφεδρος Ανθυπολοχαγός Κώστας Μαλεκίδης. Η μάχη, με πυρακτωμένες τις κάννες συνεχίστηκε. Οι καταδρομείς έπαιζαν στην κυριολεξία με τις ζωές των επιτιθέμενων Τούρκων, τις οποίες εκτιμούσαν αναλόγως με το κόστος των φυσιγγίων που έριχναν. Κάποιος φώναζε: ‘‘Τρία σελίνια την κελέ’’ και ξάπλωνε κάποιον Τούρκο με μια ριπή τριών φυσιγγίων. Άλλος παραπέρα συμπλήρωνε: ‘‘Πέντε σελίνια η κελέ’’ κι έριχνε τη δική του ριπή.
Η μάχη άρχισε σε λίγο να διεξάγεται εκ του συστάδην. Πυρά ανταλλάσσονταν από απόσταση πενήντα μέτρων. Ακολούθως χρησιμοποιούνταν και χειροβομβίδες. Ο έφεδρος Ανθυπολοχαγός Μιχαήλ Παναγή, με τον κληρωτό Λοχία Χριστάκη Μηνά και τον έφεδρο καταδρομέα Γιώργο Κολάνη χτυπήθηκαν θανάσιμα. Εκεί άφησαν την τελευταία τους πνοή: ‘‘Τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι’’. Άλλοι δυο καταδρομείς τραυματίστηκαν.
Οι λίγοι καταδρομείς που υπερασπίζονταν το ύψωμα δεχόντουσαν επίθεση από κατά πολύ υπέρτερες δυνάμεις. Ελπίδα ενίσχυσης από κάποιο τμήμα της Εθνικής Φρουράς καμία. Την ίδια ώρα, φάλαγγα αρμάτων και μηχανοκίνητου πεζικού, φάνηκε να κινείται δυτικά προς το ύψωμα Κόρνος, παρακάμπτοντας το Κυπαρισσόβουνο. Προ του κινδύνου κυκλώσεως του τμήματος και μη έχοντας τη δυνατότητα οποιασδήποτε υποστήριξης ή αναπλήρωσης πυρομαχικών, ο Λόχος διατάχθηκε από προϊστάμενο κλιμάκιο πεζικού να απαγκιστρωθεί και να συμπτυχθεί. Αργότερα αποδεσμεύτηκε, επανερχόμενος στην τοποθεσία της Μοίρας, όπου αναδιοργανώθηκε και ανέλαβε την επόμενη αποστολή του.
