Μήπως ξεχάσαμε τους αγνοούμενους της Κύπρου;
Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων
Η είδηση μας συγκλόνισε όλους. Η Κυπρία Ευρωβουλευτής Ελένη Θεοχάρους κατήγγειλε στο Ευρωκοινοβούλιο ότι στις τουρκικές φυλακές του Ντιαρμπακίρ βρέθηκαν 38 σκελετοί πυροβολημένοι με περίστροφο στο κρανίο...
Η κ. Θεοχάρους είναι βεβαία από τα υπάρχοντα στοιχεία ότι πρόκειται για τα λείψανα Ελλαδιτών και Ελληνοκυπρίων αγνοουμένων από την εισβολή του Αττίλα το 1974.
Η ιστορία αυτή φέρνει όλους μας ενώπιον των ευθυνών μας και αξίζει να αναρωτηθούμε: Μήπως ξεχάσαμε το δράμα των αγνοουμένων και των συγγενών τους; Μήπως χαλαρώσαμε στην κριτική μας έναντι της Τουρκίας, η οποία βαρύνεται με σοβαρά εγκλήματα κατά αμάχων το μαύρο καλοκαίρι του 1974;
Μήπως θα έπρεπε να συζητήσουμε μία προσφυγή κατά της Άγκυρας στο Διεθνές Δικαστήριο Ποινικού Δικαίου της Χάγης;
Πάντα είχα την απορία: Γιατί η Διεθνής Κοινότητα εξάντλησε όλη τη δικαστική και αστυνομική αυστηρότητά της κατά των Σέρβων για τα υπαρκτά και ανύπαρκτα εγκλήματά τους στη Βοσνία και δεν ασχολήθηκε καθόλου με όσα διέπραξε ο τουρκικός Αττίλας το 1974. Με το φτωχό μυαλό μου έδωσα δύο απαντήσεις. Πρώτον ότι οι ΗΠΑ και άλλες δυτικές δυνάμεις βλέπουν την Τουρκία ως το ιδανικό εργαστήριο όπου δοκιμάζεται η ανάμιξη του ελαφρού Ισλάμ με την υποτυπώδη κοινοβουλευτική δημοκρατία και την ελεύθερη αγορά.
Ο αείμνηστος Βρετανός ιστορικός και διπλωμάτης Άρνολντ Τόυνμπη είχε γράψει στο βιβλίο του «Ο πολιτισμός δικάζεται- Ο κόσμος και η Δύση» ότι η Δύση μετά τον Κεμάλ αποδέχθηκε με χαρά τη βιαία δυτικοποίηση της τουρκικής κοινωνίας και θα της ανεχθεί κάθε έγκλημα και κάθε παρεκτροπή ανθρωπιστική, διότι θα τη χρησιμοποιεί ως πρότυπο και για τις υπόλοιπες μουσουλμανικές χώρες.
Ο δεύτερος λόγος είναι η δική μας αδράνεια και υποχωρητικότητα. Αν ήμασταν Εβραίοι ή Αρμένιοι δεν θα είχαμε αφήσει την Τουρκία σε χλωρό κλαρί. Θα θυμίζαμε συνεχώς τα εγκλήματα του Αττίλα και θα προβάλλαμε όσα στοιχεία υπάρχουν περί των 1619 αγνοουμένων μας.
Ο Ραούφ Ντενκτάς, ο εθνικιστής Τουρκοκύπριος ψευδοπρόεδρος που πέθανε προσφάτως είχε παραδεχθεί σε ραδιοφωνική του συνέντευξη προς τον Κύπριο δημοσιογράφο Σταύρο Σιδερά ότι δεν υπάρχουν πλέον αγνοούμενοι από το 1974, αλλά όλους τους έσφαξαν οι Τούρκοι εισβολείς και κυρίως Τουρκοκύπριοι παραστρατιωτικοί υπό την ηγεσία του.
Και μόνο αυτή ομολογία θα αρκούσε για να ξεκινήσει η ελληνική πλευρά διαδικασίες για την παραπομπή του Ντενκτάς σε Διεθνές Δικαστήριο. Αλλά και άλλες ενέργειες του Αττίλα είναι δυνατόν να καταδικασθούν στη Χάγη, όπως π.χ. η βιαία μετακίνηση Ελληνοκυπρίων από τον Βορρά προς τον Νότο.
Έχουμε πολλά στοιχεία και επιχειρήματα , αλλά καταντήσαμε νεροκουβαλητές της Άγκυρας από μιά λανθασμένη και αδικαιολόγητη εμμονή μερικών πολιτικών μας στην ανύπαρκτη και αστήρικτη ελληνοτουρκική φιλία. Σπρώχναμε κατά καιρούς το κάρο της Τουρκίας προς τη Ευρωπαϊκή Ένωση και φαινόμασταν τόσοι αφελείς που δεν είχαμε καταλάβει ότι ο σκληρός γαλλογερμανικός πυρήνας δεν θέλει την Τουρκία ως πλήρες μέλος.
Αντί να αναζητούμε την τύχη των αγνοουμένων μας αναλωνόμασταν σε ζεϊμπέκικα και χαριεντισμούς προς Τούρκους εθνικιστές όλου του πολιτικού φάσματος. Δεν μπόρεσαν οι οπαδοί αυτής της γραμμής να εννοήσουν ότι ασχέτως κομμάτων και ιδεολογιών όλοι οι Τούρκοι πολιτικοί είναι σκληροί και διεκδικητικοί κατά του Ελληνισμού.
Στο βιβλίο του «Τα 15 περιστέρια» ο δημοσιογράφος Πέτρος Κασιμάτης καταγράφει μαρτυρίες για τη ύπαρξη τουλάχιστον προ ολίγων ετών 15 Ελλαδιτών και Ελληνοκυπρίων αγνοουμένων που είχαν εντοπισθεί στα βάθη της Τουρκίας από στελέχη κρατικών υπηρεσιών μας ή από οδηγούς φορτηγών διαφόρων εθνικοτήτων. Η μαρτυρία του Ντενκτάς ότι όλοι οι θεωρούμενοι ως αγνοούμενοι είναι νεκροί ίσως να αποσκοπούσε στην παύση των ελληνικών ερευνών. Προσωπικά πιστεύω ότι ο Ντενκτάς γνώριζε την ύπαρξη επιζώντων σε τουρκικά κάτεργα, αλλά τους παρουσίασε όλους ως σφαγμένους για να σταματήσουμε να τους αναζητούμε.
Οι πορείες των μαυροφορεμένων μανάδων στη Λευκωσία έχουν αραιώσει πλέον, αλλά η ανθρωπιστική πλευρά του ζητήματος παραμένει τεράστια. Η Αθήνα και η Λευκωσία οφείλουν αμέσως να αξιοποιήσουν τα στοιχεία της άξιας Ευρωβουλευτού κ. Ελένης Θεοχάρους και να ζητήσουν την αντικειμενική έρευνα όλων των τουρκικών φυλακών από επιτροπές νομικών και ευρωβουλευτών από όλες τις χώρες της Ευρ. Ένωσης. Δεν είναι δυνατόν να θέλει η Τουρκία να ενταχθεί στην Ε.Ε. και από την άλλη πλευρά να κρύβει συστηματικά σκελετούς στα ντουλάπια της και στις φυλακές της.
Οι Αρμένιοι επιτυγχάνουν διεθνώς νίκες κατά του τουρκικού σωβινισμού και η γενοκτονία των Αρμενίων από τους Νεοτούρκους αναγνωρίζεται όλο και από περισσότερα κράτη. Εμείς γιατί υπνώττουμε; Ως πότε θα μας αποκοιμίζει το δηλητήριο της δήθεν ελληνοτουρκικής φιλίας; Ως πότε θα αφαιρούμε τους ήρωες από τα σχολικά μας βιβλία για να καλοπιάσουμε μία χώρα, η οποία προέβη σε φοβερά εγκλήματα κατά του Ελληνισμού από το 1922 μέχρι το 1974;
Προτείνω να συσταθεί ειδική Επιτροπή στη Βουλή των Ελλήνων για τη διερεύνηση της τύχης των αγνοουμένων μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται στρατιωτικοί εξ Ελλάδος και Ελληνοκύπριοι μάχιμοι ή άμαχοι. Ο Ελληνισμός είναι ενιαίος και υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να ασχοληθούμε και πάλι με τους 1619 αγνοουμένους μας. Με σοβαρότητα, τεκμηρίωση και αξιοποίηση όλων των δυνατοτήτων που μάς παρέχει η Διεθνής Δικαιοσύνη. Δεν ξεχνούμε τα εγκλήματα του Αττίλα!
πηγή: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 6/3/2012
