20 Ιουλίου 1974. Είναι η μέρα που ο χρόνος για την Κύπρο σταματά. Είναι η μέρα που αλλάζει τον ρου της ιστορίας για «το ριγμένο στο πέλαγος  χρυσοπράσινο φύλλο».

 

42 χρόνια μετά, ο εφιάλτης του πικρού εκείνου καλοκαιριού ζωντανεύει ξανά, τα βήματα της μπότας του Τούρκου κατακτητή ηχούν και πάλι στ’ αφτιά μας.

 

Ώρα 05:30 το πρωί.
Οι σειρήνες πολέμου ηχούν σε ολόκληρο το νησί. Ήταν μόλις πέντε ημέρες μετά το πραξικόπημα που έγινε στην μεγαλόνησο και οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις εισβάλουν για να φέρουν …την ειρήνη όπως είπαν! Βρήκαν δηλαδή την αφορμή που έψαχναν για χρόνια, προκειμένου να κάνουν σάρκα και οστά τα σχέδια και τις επιδιώξεις τους.  Χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν, έχασαν τους δικούς τους ανθρώπους, ξεριζώθηκαν από τα σπίτια και τις περιουσίες τους.

 

 

Σήμερα 42 χρόνια μετά, οι σειρήνες ήχησαν στις 05:30 το πρωί σε ολόκληρη την Κύπρο. 

 

20 Ιουλίου του 1974

 

Η Τουρκία, ενδεδυμένη τον μανδύα του προστάτη των τουρκοκυπρίων ισχυρίστηκε ότι πραγματοποιεί «ειρηνική επέμβαση» με σκοπό την επαναφορά της συνταγματικής τάξης στην Κύπρο, που είχε καταλυθεί από το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, πέντε μέρες νωρίτερα στις 15 Ιουλίου, του 1974.

 

 

Ισχυρισμός που καταρρίπτεται, καθώς η Τουρκία παραμένει μέχρι και σήμερα ως κατοχική δύναμη στο νησί, παρά την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης.

 

Το προδοτικό πραξικόπημα έδωσε την πολυπόθητη, για την Τουρκία αφορμή ώστε να υλοποιήσει τα σχέδια της.

 

 

 

Προσφυγές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

 

Η Τουρκία συνεχίζει, 40 χρόνια μετά να στερεί από τους εκτοπισμένους Ελληνοκυπρίους το δικαίωμα να επιστρέψουν στα σπίτια και τις περιουσίες τους. Το γεγονός αυτό οδήγησε σε προσφυγές ελληνοκυπρίων στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο έχει εκδώσει σημαντικές αποφάσεις για τις παραβιάσεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης από την πλευρά της Τουρκίας.

Οικονομική κατάρρευση και εποικισμός

 

 

Η τουρκική κατοχή επέφερε οικονομική κατάρρευση στο τμήμα εκείνο του νησιού, το οποίο πριν το 1974 ήταν το πλουσιότερο και το πιο αναπτυγμένο. Οι άσχημες οικονομικές συνθήκες που οφείλονταν στην κακοδιαχείριση της Τουρκίας και στον συστηματικό εποικισμό από την πλευρά της Τουρκίας των κατεχόμενων περιοχών με παράνομους εποίκους υποχρέωσε πολλούς Τουρκοκυπρίους να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη και αλλού.

 

Οι έποικοι σήμερα υπερτερούν αριθμητικά των γηγενών Τουρκοκυπρίων, σε αναλογία περίπου δύο προς ένα. Ανεξάρτητοι παρατηρητές έχουν τεκμηριώσει αυτό το θέμα για την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης το 1992 και το 2003 αντίστοιχα.

 

 

Τουρκικός στρατός

 

Περισσότεροι από 43.000 βαριά οπλισμένοι στρατιώτες από την Τουρκία παραμένουν ακόμη στις κατεχόμενες περιοχές.

 

Πάντως, το Συμβούλιο Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, με σχετικό του ψήφισμα της 20ής Ιουλίου του 1974 έχει κάνει εκκλήσεις προς την Τουρκία για «άμεσο τερματισμό της ξένης στρατιωτικής επέμβασης στην Κυπριακή Δημοκρατία» και για «απομάκρυνση χωρίς καθυστέρηση από την Κυπριακή Δημοκρατία του ξένου στρατιωτικού προσωπικού που η παρουσία του δεν προβλέπεται από διεθνείς συμφωνίες».

 

 

 

Καταστροφή Πολιτιστικής Κληρονομιάς

 

Kατά παραβίαση του διεθνούς δικαίου και των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, η Τουρκία και το τουρκοκυπριακό καθεστώς, επιχειρούν με συστηματικό τρόπο να εξαλείψουν την ελληνική πολιτιστική κληρονομιά στις κατεχόμενες περιοχές. Σε πόλεις και χωριά έχουν δοθεί τουρκικά ονόματα, ενώ αρχαιολογικοί χώροι, εκκλησίες και κοιμητήρια έχουν βεβηλωθεί, καταστραφεί ή μετατραπεί.

 

 

Μονομερής ανακήρυξη ψευδοκράτους

 

Στην προσπάθεια της, η κατοχική δύναμη να εδραιωθεί, υποκίνησε και επιδοκίμασε τον Νοέμβριο του 1983 τη «μονομερή ανακήρυξη ανεξαρτησίας», στην κατεχόμενη περιοχή.

 

Η ούτω καλούμενη «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» δεν έχει αναγνωριστεί από κανένα άλλο κράτος πλην της Τουρκίας, η οποία ασκεί τον ουσιαστικό έλεγχό της.

 

Τα ψηφίσματα 541 του 1983 και 550 του 1984 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ καταδίκασαν με κατηγορηματικό τόπο τη μονομερή αυτή ενέργεια, την κήρυξαν άκυρη, ζήτησαν την απόσυρσή της και κάλεσαν όλα τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ να μην αναγνωρίσουν την παράνομη αυτή οντότητα.

 

Τόσο η ΕΕ όσο και άλλοι διεθνείς και περιφερειακοί οργανισμοί έχουν υιοθετήσει παρόμοιες θέσεις.

 

Ως εκ τούτου, η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζει μόνον την Κυπριακή Δημοκρατία που δημιουργήθηκε το 1960 και την κυβέρνησή της, ακόμη κι αν η κυβέρνηση δεν μπορεί προς το παρόν να ασκήσει εξουσία σε περιοχές που βρίσκονται υπό την στρατιωτική κατοχή της Τουρκίας.

 

Δικαστικές αποφάσεις από διεθνή και εθνικά δικαστήρια στη Δυτική Ευρώπη, στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο Ηνωμένο Βασίλειο προσφέρουν μία σημαντική ανεξάρτητη καταγραφή των συνεπειών της τουρκικής εισβολής του 1974 και της συνεχιζόμενης κατοχής τμήματος της Κύπρου από την Τουρκία. Επιβεβαιώνουν επίσης τη νομιμότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας και της κυβέρνησής της. Πρόκειται για  αποφάσεις οι οποίες αποτελούν μία σημαντική βάση για οποιαδήποτε μελλοντική συνολική διευθέτηση του κυπριακού προβλήματος.

 

Πηγή: Sigma Live, Ινφογνώμων Πολιτικά