ΡΩΜΗΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΟΙ
Συζήτηση μέ τόν Ὁσιολογιώτατο Μοναχό Νεόφυτο Γρηγοριάτη γιά τό θέμα τῆς Ἑλληνορθοδόξου Μακεδονίας
ἐν σχέσει μέ τήν Ἑλληνορθόδοξη Κύπρο
«Ἡ Μακεδονία εἶναι μόνο μία καί εἶναι μόνο Ἑλληνορθόδοξη»
Μία ἐμπειρική ἐν Χριστῷ καί ἐν Ἑλληνισμῷ οἰκουμενικῷ ἀπάντηση πρός τούς προδότες τῆς Ρωμηοσύνης
Μάρτιος 2018
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Κατ’ἀρχήν, ἐπιθυμοῦμε νά τονίσουμε ὅτι δέν εἴμαστε πρῶτοι καί ἀλάθητοι, ὅπως ἐσφαλμένως ἰσχυρίζεται ὁ αἱρεσιάρχης Πάπας τῆς Ρώμης, οὔτε ἀνήκουμε σέ διάφορες αἱρετικές προτεσταντικές παρασυναγωγές, οὔτε εἴμαστε μονοφυσῖτες, οὔτε οἰκουμενιστές, οὔτε δεξιοί, οὔτε ἀριστεροί, οὔτε κεντρῶοι, οὔτε ἀναρχοφασῖστες, οὔτε ἀναρχοκομμουνιστές. Ἐπίσης, δέν εἴμαστε οὔτε μουσουλμάνοι, οὔτε ἰνδουϊστές, οὔτε βραχμανιστές, οὔτε βουδδιστές, οὔτε ταοϊστές, οὔτε λοιποί αἱρετικοί καί σχισματικοί. Γι’αὐτό καί δέν θέλουμε νά κάνουμε πλύση ἐγκεφάλου ἤ πραπαγάνδα ἤ νά σᾶς ἐκμεταλλευθοῦμε σωματικά, ψυχικά, πνευματικά, θεολογικά, ἐκκλησιαστικά, οἰκονομικά, ἐκπαιδευτικά ἤ πολιτικά. Θέλουμε νά καταθέσουμε ταπεινά, υἱϊκά καί εὐσέβαστα στούς Ρωμηούς Ὀρθοδόξους Ἕλληνες Μακεδόνες καί Ἑλληνοκυπρίους καί γενικά στούς ἐνσυνειδήτους πιστούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, τήν προσωπική ἐμπειρική ἐν Χριστῷ καί ἐν Ἑλληνισμῷ οἰκουμενικῷ ἀπάντηση πρός τούς προδότες τῆς Ρωμηοσύνης ἐν σχέσει μέ τήν Μακεδονία.
Ἀναφερόμαστε στήν πολιτική ἀπόφαση τῶν περισσοτέρων Ἑλληνικῶν καί Ἑλληνοκυπριακῶν κομμάτων νά παραχωρήσουν οἱ Ἕλληνες μία σύνθετη ὀνομασία στήν Δημοκρατία τῶν Σκοπίων, πού θά περιλαμβάνει τό ὄνομα Μακεδονία. Δέν καταλαβαίνουμε ὅτι, ἄν τούς παραχωρήσουμε τό ὄνομα Μακεδονία, θά προχωρήσουν πιό πολύ στόν ἀλυτρωτισμό, πού τούς διακατέχει, καί θά ζητήσουν νά πάρουν μετά ἀπό καιρό ὅλη τήν ἐλεύθερη Ἑλληνική Μακεδονία;
Πρόσφατα, ὁ Πρόεδρος τῆς Καταλονίας τῆς Ἰσπανίας εἶπε ὅτι πρέπει νά δημιουργηθοῦν οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, κατά τό πρότυπο τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν Ἀμερικῆς.
Αὐτό θέλουν νά κάνουν οἱ σκοτεινές δυνάμεις στά Βαλκάνια : Νά γίνουν πολλά μικρά-μικρά κρατίδια ὁμόσπονδα, ὅπου θά κάνουν στρατιωτικές βάσεις παντοῦ, γιά νά προστατεύουν τούς ἀγωγούς πετρελαίου καί φυσικοῦ ἀερίου, καί γιά νά ἐμποδίσουν τούς Ρώσσους νά σλαυοποιήσουν τήν Βαλκανική χερσόνησο.
Κάποτε ἐρωτήσαμε τόν ἅγιο Παΐσιο Καππαδόκη Ἁγιορείτη : «Τί θά γίνει μέ τό θέμα τῶν Σκοπίων»; Αὐτός εἶπε : «Μή φοβᾶστε! Κάποτε θά διαλυθοῦν τά Σκόπια. Ἀλλά, μέχρι νά διαλυθοῦν, νά φοβᾶστε τά φαρμακερά φίδια, πού κρύβονται πίσω ἀπό τά Σκόπια. Νά κάνουμε ὑπομονή καί προσευχή καί ἐνημέρωση σωστή καί μέσα στήν Ἑλλάδα καί στίς ξένες χῶρες. Ἄν χρειασθεῖ, νά γίνουν καί συλλαλητήρια, γιά νά ἔχουν ἕνα διαπραγματευτικό χαρτί οἱ πολιτικοί μας ἄρχοντες στίς τυχόν συνομιλίες, πού θά γίνονται κατά καιρούς».
Στήν προσπάθειά μας, λοιπόν, νά κάνουμε σωστή ἐνημέρωση, παρακαλέσαμε τόν ὁσιολογιώτατο μοναχό Νεόφυτο Γρηγοριάτη νά μᾶς πεῖ λίγα λόγια γιά τό θέμα τῆς Ἑλληνορθοδόξου Μακεδονίας ἐν σχέσει μέ τήν Ἑλληνορθόδοξη Κύπρο.
Α΄ ΜΕΡΟΣ
Αὐτός μᾶς εἶπε περίπου τά ἑξῆς : «Ὅταν ἤμουνα μικρός, 8-10 ἐτῶν, ὁ πρόπαππος μου, Κωνσταντῖνος ὁ Μελαχρινός, καί ὁ γυιός του, ὁ παππούς μου, Ἀναξαγόρας, ἀπό τήν μεριά τοῦ κατά σάρκα πατέρα μου, Κωνσταντίνου, μοῦ ἔμαθαν δύο δημοτικά τραγούδια, τά ὁποῖα καί αὐτοί ἔμαθαν, ὅταν ἦλθαν μαζί μέ δύο χιλιάδες (2.000) Ρωμηούς Ὀρθοδόξους Ἑλληνοκυπρίους ἐθελοντές στρατιῶτες, γιά νά πολεμήσουν γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Ἑλληνικῆς Μακεδονίας καί Θράκης τό 1912-1913. Ἦσαν ἤρωες Μακεδονομάχοι τότε καί μοῦ εἶπε ὁ παππούς μου ὅτι : «Ἐπολεμούσαμεν στήν Ἔδεσσα, στήν Φλώρινα, στήν Καστοριά, στίς Σέρρες καί στήν Καβάλα. Βέβαια, πολλοί Ἑλληνοκύπριοι ἐκουβαλοῦσαν μέ τά Κυπριώτικα γαϊδούρια πυρομαχικά, πυροβόλα καί ὅπλα ἀπό τά μετόπισθεν στήν πρώτη γραμμή. Ἄλλοι σκοτώθηκαν ἐκεῖ καί ἄλλοι ἐπέζησαν. Ἐμεῖς ἐγλυτώσαμεν, ἀλλά τότε παίζαμε ὅλοι τήν ζωή μας κορώνα-γράμματα. Ἐθέλαμεν νά ἐλευθερώσουμε, μαζί μέ τόν ὑπόλοιπο Ἑλληνικό στρατό, τήν Μακεδονία καί τήν Θράκη. Καί μετά τήν ἀπελευθέρωση αὐτῶν τῶν περιοχῶν, ἐζητήσαμεν ἀπό τόν Βασιλέα Κωνσταντῖνο καί τόν τότε Πρωθυπουργό τῆς Ἑλλάδος Ἐλευθέριο Βενιζέλο νά μεσολαβήσουν στήν Κυβέρνηση τῆς Μεγάλης Βρετανίας νά δώσει τήν Ἑλληνορθόδοξη Κύπρο στήν Ἑλλάδα τῶν δύο ἠπείρων καί τῶν πέντε θαλασσῶν, ὅπως τό 1864 ἡ Μεγάλη Βρετανία ἔδωσε στό νέο τότε ἑλληνικό κράτος τήν ἀποικία τῶν Ἑλληνορθοδόξων Ἐπτανήσων στόν Ἄγγλο νέο βασιλέα τῆς Ἑλλάδος Γεώργιο ὡς δῶρο πρός τούς Ἕλληνες, ἐπειδή διάλεξαν καί ἐδέχθησαν ὡς νέο βασιλέα τους τόν νεαρό Ἄγγλο πρίγκηπα Γεώργιο. Τό αἴτημά μας ἔγινε δεκτό ἀπό τόν Βενιζέλο μόνο τό 1915, στόν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ὅταν οἱ σύμμαχοι Ἀγγλο-Γάλλοι πρότειναν στούς ἄρχοντες τῆς Ἑλλάδος νά τούς παραχωρήσουν τήν Κύπρο, μέ ἀντάλλαγμα ἡ Ἑλλάδα νά συμμαχήσει καί νά πολεμήσει μέ τούς Ἀγγλο-Γάλλους ἐναντίον τῶν Γερμανῶν. Ὁ Βασιλεύς Κωνσταντῖνος ἦταν φιλογερμανός καί δέν δέχθηκε, ὁ Βενιζέλος ὅμως δέχθηκε καί συγκρούσθηκε μέ τόν Κωνσταντῖνο. Ἔτσι, διχασθήκαμε καί στήν Ἑλλάδα καί στήν Κύπρο σέ Βασιλικούς καί Βενιζελικούς, γεγονός πού εἶχε ὡς συνέπεια τήν καταστροφή καί τόν ξερριζωμό τῶν Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων ἀπό τήν Μικρά Ἀσία, τόν Πόντο, τήν Καππαδοκία, τήν Ἀνατολική Θράκη καί τήν Ἀνατολική Ρωμυλία.
Γι’αὐτόν τόν λόγον, ἄγγονά μου Τζυρκάκο, λεβέντη μου (ἔγγονέ μου Κυριακέ), νά μήν γίνεις ποτέ αἰτία διχασμοῦ στήν οἰκογένειά σου, στό σχολεῖο, στήν Ἐκκλησία, στήν ἐνορία καί, ὅπου βρεθεῖς, νά ἑνώνεις καί ὄχι νά χωρίζεις καί νά διαιρεῖς τούς συγγενεῖς, τούς φίλους σου, τούς Ὀρθοδόξους Ἕλληνες Ρωμηούς. Δυστυχῶς, ἡ πολιτική καί οἱ πολιτικοί σχεδόν συνολικά ἔνι βέρκα ξιμαρισμένη (εἶναι ραβδί ἀκάθαρτο, λερωμένο). Ἀπό ὅπου καί νά τήν πιάσεις, θά λερωθεῖς, τζιαί ἐν’ νά ξιμαρίσης τζιαί τούς ἄλλους. Μακρυά ἀπό τά διχαστικά πολιτικά καί ἐκκλησιαστικά κόμματα καί διαιρέσεις. «Ἡ ἰσχύς ἐν τῇ ἐνώσει» ».
(Αὐτά μοῦ ἔλεγε καί ὁ μακαριστός κατά σάρκα πατέρας μου, Κωνσταντῖνος, ὅταν τοῦ ζήτησα νά ἀνακατευθῶ στά πολιτικά πράγματα καί γεγονότα τοῦ διχασμοῦ μεταξύ τῶν Μακαριακῶν καί Γριβικῶν τῶν ἐτῶν 1968-1976. Τοῦ ἔκανα ὑπακοή καί δέν ἀνακατεύθηκα. Πίστευα τότε, ὅπως καί τῶρα, στήν ἕνωση τῆς Κύπρου μέ τήν Ἑλλάδα, ὅμως δέν ἔκανα σχῖσμα στό σχολεῖο, στήν ἐνορία, στά κατηχητικά σχολεῖα τῆς Παλλουριώτισσας καί τῆς Λευκωσίας καί μέσα στήν πατρική μας οἰκογένεια. Παραμείναμε ζωντανά μέλη τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, γιατί ἔτσι θά σωζόταν καί ἡ ψυχή καί τό σῶμα τοῦ καθενός μας, καί ἡ Ἑλληνορθόδοξη Κύπρος ἑνωμένη θά ἀντιμετώπιζε τούς διαβολικούς, προσωπικούς, οἰκογενειακούς, ἐνοριακούς, ἐκκλησιαστικούς καί ἐθνικούς κινδύνους. Ὡς οἰκογένεια Κώστα, Γλυκερίας, Κυριάκου (π. Νεοφύτου Γρηγοριάτου μετά), Θεοδώρου, Χρήστου, Ἀνδρέα καί Μάριου Ἀναξαγόρου καί οἱ ὑπόλοιποι κατά σάρκα συγγενεῖς μας, πλήν ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων, δικαιωθήκαμε ἐν Χριστῷ καί εὐλογηθήκαμε ἀπό τόν Θεό καί τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἐγώ σπούδασα στήν Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ὁ Θεόδωρος σπούδασε Χημεία στήν Θεσσαλονίκη, ὁ Χρῆστος σπούδασε Μαθηματικά στήν Πάτρα καί Θεολογία στήν Θεσσαλονίκη, ὁ Ἀνδρέας σπούδασε Μαθηματικά στήν Θεσσαλονίκη καί ὁ Μάριος σπούδασε Γυμναστική στήν Θεσσαλονίκη. Ἐγώ ἀπό τόν Φεβρουάριο τοῦ 1976 μέχρι σήμερα τόν Μάρτιο τοῦ 2018, ἔγινα δόκιμος καί μοναχός στήν Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους μέ τό ὄνομα Νεόφυτος Γρηγοριάτης. Ὁ Θεόδωρος παντρεύθηκε μέ τήν Ἐλένη Βαλανίδη καί ἀπέκτησε πέντε παιδιά. Ὁ Χρῆστος χειροτονήθηκε διάκονος καί ἱερέας, ἀφοῦ πρῶτα παντρεύθηκε τήν Ἐλένη πρεσβυτέρα καί ἀπέκτησαν ἕξι παιδιά. Ὁ Ἀνδρέας παντρεύθηκε τήν Παρασκευή καί ἔχει δύο ἀγόρια, καί ὁ Μάριος παντρεύθηκε τήν Σοφία καί ἔχει δύο κόρες. Ὅλες οἱ νύμφες καί τά ἀδελφοτέκνια μου (ἀνίψια) εἶναι εὐλογημένες καί εὐλογημένα. Δέν ἔμπλεξαν μέ ποτά, μέ ναρκωτικά, μέ ἀνηθικότητες καί σχεδόν ὅλοι μας εἴμαστε ἄνθρωποι-ζωντανά μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ζητῶ συγγνώμη, διότι περιαυτολογῶ καί προβάλλω τήν οἰκογένειά μου Ἀναξαγόρου. Δέν τό ἐπεδίωξα, οὔτε τό ζήτησα. Τήν εὐλογία, τήν εὐτυχία καί τήν χαρά, πού ἔχουμε τώρα στήν ἐν Χριστῷ οἰκογένεια Ἀναξαγόρου, τήν ἔζησε, τήν εἶδε, τήν διδάχθηκε καί τήν χάρηκε μέ τόν πατέρα του, Κωνσταντῖνο, ὁ παππούς μου Ἀναξαγόρας ἐδῶ στήν Ἑλληνορθόδοξη Μακεδονία καί Θράκη κατά τούς Βαλκανικούς Πολέμους 1912-1913, ὅταν πολέμησαν γιά τήν ἀπελευθέρωσή τους, πού ἦσαν δοῦλες στούς Τούρκους, στούς Βουλγάρους καί στούς Σλαύους Σκοπιανούς).
Λίγους μῆνες πρίν κοιμηθεῖ ἐν Κυρίῳ ὁ μακαριστός Μακεδονομάχος παππούς μου Ἀναξαγόρας τό 1979, μιλήσαμε στό τηλέφωνο μαζί. Ἀκόμη θυμᾶμαι τί μοῦ εἶπε : «Ἄγγονά μου π. Νεόφυτε (ἔγγονέ μου) διῶσου εὐτζήν τζιαί κατάραν μαζί, ἄν ἐν’ μέ ἀκούσεις (σοῦ δίδω εὐχή καί κατάρα μαζί, ἄν δέν μέ ἀκούσεις) : Νά κάνεις ὑπακοή στούς πνευματικούς σου πατέρες Ἁγιορεῖτες, γιατί εἶναι ἅγιοι καί ἀσκητικοί πατέρες, ὅπως μοῦ ἱστόρησεν καί διηγήθηκεν ὁ πατέρας σου καί γυιός μου Κώστας, πού ἐγνώρισεν τό Ἅγιον Ὄρος. Νά μέν ἰξιχάσης τήν Κύπρον μας καί τήν Ἑλλάδα μας, ἰδίως τήν Ἑλληνορθόδοξη Μακεδονία καί τήν Θράκη, πού τώρα πάλι κινδυνεύουν ἐκκλησιαστικά καί ἐθνικά. Ἀθθυμᾶσαι ὅταν ἦσουν μιτσής (μικρό παιδί), τί σοῦ ἐλαλοῦσα (ἔλεγα) καί ἐτραγουδοῦσα; «Μακεδονία ξακουστή, τοῦ Ἀλεξάνδρου ἡ χώρα, πού ἦταν, εἶναι καί θά εἶναι Ἑλληνική καί Ὀρθόδοξη πέρα ὡς πέρα» ».
Αὐτά μοῦ εἶπε ὁ Μακεδονομάχος παππούς μου Ἀναξαγόρας τό 1979, λίγους μῆνες πρίν κοιμηθεῖ ἐν Κυρίῳ. Τώρα, πού τά γράφω καί σᾶς κοινοποιῶ, ἀνακατεύω τό μελάνι τοῦ στυλοῦ μου μέ καυτά δάκρυα μετανοίας καί νοοκαρδιακό πόνο καί ἐν Χριστῷ ἀγωνία καί ἀνησυχία γιά τά ἐκκλησιαστικά, οἰκουμενιστικά, ζηλωτικά οὐ κατ’ἐπίγνωσιν καί ἐθνικά ζητήματα.
Ἤθελα ἐδῶ καί μερικά χρόνια νά γράψω γι’αὐτά τά θέματα καί τίς συμβουλές, πού μοῦ ἔδωσε ὁ παππούς μου καί ὁ πατέρας μου. Ἁπλῶς, ἐπαναλαμβάνω τί ἔλεγε ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κυρός Παντελεήμων Χρυσοφάκης στό συλλαλητήριο τοῦ 1992 γιά τό Μακεδονικό ζήτημα : «Ἡ Μακεδονία ἦταν, εἶναι καί θά εἶναι μόνο μία, μόνον Ὀρθόδοξη καί μόνον Ἑλληνική». Καί ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κυρός Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης ἔλεγε συχνά : «Δέν θά πουλήσουμε, οὔτε θά ἀρνηθοῦμε τά ἱερά καί τά ὅσιά μας, ἀντί πινακίου φακῆς». Βέβαια, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κυρός Χριστόδουλος ἔφερε δυστυχῶς γιά πρώτη φορά στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τόν Μάιο τοῦ 2001 στήν Ἀθήνα τόν αἱρεσιάρχη Πάπα Ρώμης Ἰωάννη-Παῦλο Β΄ καί ἐπέτρεψε τόν Μάιο τοῦ 2005 τήν σύγκληση τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦ λεγομένου «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν», δηλ. αἱρέσεων, στήν Ἀθήνα, τό ὁποῖο ἔλαβε προδοτικές ἀποφάσεις γιά τήν Ὀρθόδοξη πίστη, γεγονότα τά ὁποία μόλυναν πολλές συνειδήσεις ὀρθοδόξων. Δέν μποροῦμε, ὅμως, νά ἀρνηθοῦμε ὅτι εἶχε καί ἀρκετά θετικά στοιχεῖα καί πράξεις. Μία ὑπερδύναμη, μέ τίς μυστικές ὑπηρεσίες της, προκάλεσε τριπλό καρκῖνο στόν Ἀρχιεπισκοπο κυρό Χριστόδουλο, διότι δέν ἦταν πειθήνιό της ὄργανο.
Δέν θά γράψω περισσότερα γιά τήν ἐν Χριστῷ οἰκογένειά μου Ἀναξαγόρου. Ὅσα ἔγραψα ἀρκοῦν. Ἁπλῶς θά πῶ γιά τόν πατέρα μου Κωνσταντῖνο ὅτι ἦταν πέντε χρόνια ἐκπαιδευτής στόν Ἀγγλικό στρατό τῆς Κύπρου καί ἐκπαίδευε Ἑλληνοκυπρίους, πού στέλλονταν στήν Ἀφρική κατά τήν διάρκεια τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου 1939-1945. Μετά τό 1955 παντρεύτηκε τήν μητέρα μου, Γλυκερία, καί συγχρόνως ἐργαζόταν στίς ἀποθῆκες τῆς Ἀγγλικῆς Κυβερνήσεως τῆς Κύπρου. Ὅμως, ἐπειδή ἦταν ὑπεράνω κάθε ὑποψίας, κάτω ἀπό τήν μύτη τῶν Ἄγγλων κυριάρχων, ἰμπεριαλιστῶν, ἀποικιοκρατῶν, ἦταν ἀπό τό 1955 ὡς τό 1959 μέλος-στέλεχος τῆς Ἐθνικῆς Ὀργανώσεως Κυπρίων Ἀγωνιστῶν (ΕΟΚΑ).
Κατά τήν διάρκεια τῆς Τουρκοκυπριακῆς ἀνταρσίας τά 1963-1964, μέ τίς στρατιωτικές ὁμάδες, πού ὀργάνωσε, ἐλευθέρωσε τό ἔνα τρίτο τῶν προαστίων τῆς Λευκωσίας ἀπό τήν παράνομη κατοχή, πού ἐπέβαλαν οἱ Τοῦρκοι.
Τά ἔτη 1964-1966 σπούδασε μέ ἀλληλογραφία σέ ἕνα Πανεπιστήμιο τοῦ Λονδίνου καί πῆρε πτυχίο «Charter Accountat». Τότε στήν Κύπρο μόνο τέσσερεις Ἑλληνοκύπριοι εἶχαν αὐτό τό πτυχίο. Καί ἐπειδή δέν ἦταν μασόνος καί δέν ἤθελε νά βάλει μέσον, ἄν και ἦταν πολύ γνωστός στήν Κυπριακή κοινωνία, δέν τόν ἔβαλαν σέ ἐπιτελικές μεγάλες θέσεις μέσα στόν Κυβερνητικό μηχανισμό. Ἐκεῖνο, πού τόν ἐνδιέφερε περισσότερο, ἦταν νά μεταδώσει στά κατά σάρκα παιδιά του καί στά παιδιά τῆς Χριστιανικῆς Κινήσεως στήν Παλλουριώτισσα τήν Ὀρθοδοξία καί τόν οἰκουμενικό Ἑλληνισμό, μακρυά ἀπό μισαλλοδοξία, φανατισμό, ἐθνικισμό, ἀριστερογενῆ ἐθνομηδενισμό καί τόν ἀμεταμόρφωτο ἀπό τήν θεία Χάρη ἀνθρωπισμό. Ἀπό τό 1963 ὡς τό 2004 ἀγωνίσθηκε γιά ὅλους τούς νέους τῆς Παλλουριώτισσας, τῆς Ἀγλαντζιᾶς, τοῦ Καϊμακλίου καί ἄλλων περιοχῶν τῆς Λευκωσίας. Τήν εὐχή του νά ἔχουμε.
Στίς 15 Ἰουλίου 1974 οἱ Ἀμερικανοί ἔδωσαν ἐντολή στούς δικτάτορες τῆς 21ης Ἀπριλίου 1967 στήν Ἑλλάδα νά δολοφονήσουν καί νά κάνουν πραξικόπημα ἐναντίον τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου καί Προέδρου τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας κυροῦ Μακαρίου τοῦ Γ΄, διότι οἱ μασώνοι, οἱ ἑβραῖοι καί οἱ σιωνιστές ἤθελαν νά καταλάβουν τήν Κύπρο πρῶτα οἱ Τοῦρκοι καί μετά νά κάνουν τήν Κύπρο ἑβραϊκή, μασονική καί σιωνιστική.
Ὁ πατέρας μου δέν ἦταν ποτέ μέλος τῆς ΕΟΚΑ Β΄, πού κυρίως ἔφερε ἀπό τό 1970 ὡς τό 1975 τόν διχασμό μεταξύ Μακαριακῶν καί Γριβικῶν, μέ συνέπειες καταστροφικές γιά τήν Κύπρο καί γενικά γιά ὅλο τόν Ἑλληνισμό. Ὁ πατέρας μου δέν πῆρε ὅπλο, γιά νά σκοτώσει Ἕλληνα ἤ Ἑλληνοκύπριο. Ὅταν, ὅμως, στίς 20 Ἰουλίου 1974 ἄρχισε ἡ πρώτη φάση τῆς Τουρκικῆς εἰσβολῆς στήν Κύπρο, μοῦ εἶπε : «Κυριάκο, θά πᾶμε νά πολεμήσουμε, γιά νά ὑπερασπισθοῦμε τά ἱερά καί τά ὅσιά μας. Ἤ τάν ἤ ἐπί τάς». Αὐτός πῆγε στήν Ἀγλαντζιά καί στό Καϊμακλί καί ἐγώ στά «Παγκύπρια», Γυμναστικό Σύλλογο, καί στό τότε Γενικό Νοσοκομεῖο Λευκωσίας στήν πρώτη πολεμική γραμμή. Γιά τρεῖς ἡμέρες καί τρεῖς νύκτες ἀγωνιστήκαμε, χωρίς ξεκούραση σχεδόν καί χωρίς ὕπνο. Τό ἀπόγευμα τῆς 22ας Ἰουλίου 1974 ἔγινε ἐκεχειρία καί παύση τοῦ πολέμου καί ἐπέστρεψα στό πατρικό σπίτι. Ἡ Παναγία ἡ Παλλουριώτισσα μᾶς προστάτευσε.
Κατά τήν διάρκεια τῆς δεύτερης φάσεως τῆς Τουρκικῆς εἰσβολῆς στήν Κύπρο, στίς 14, 15 καί 16 Αὐγούστου 1974, ἀλλά καί τόν ἑπόμενο χρόνο, ἡ οἰκογένειά μας βοήθησε, στό μέτρο τοῦ δυνατοῦ, στήν ἀποκατάσταση χιλιάδων προσφύγων Ἑλληνοκυπρίων, στήνοντας τσαντήρια, παρέχοντας ἐνδύματα, τρόφιμα καί ἰατροφαρμακευτική περίθαλψη, πού ἔστελλαν στήν Κύπρο ἀπό τό ἐξωτερικό, κυρίως ἀπό τήν Ἑλλάδα, χάριν τῶν προσφύγων. Βέβαια, δέν εἴμασταν οἱ μόνοι, πού βοηθούσαμε τούς πρόσφυγες. Ἐπίσης, τό βράδυ τῆς 15ης Αὐγούστου 1974, ὁ πατέρας μου, Κώστας, ἐπίταξε 80-90 μεγάλα φορτηγά αὐτοκίνητα καί φόρτωσε καί διέσωσε τό 90% τῆς περιουσίας τῆς Κυπριακῆς Κυβερνήσεως, πού ἦταν ἀποθηκευμένη στίς κεντρικές ἀποθῆκες τῆς Κυβερνήσεως παρά τό ΣΟΠΑΖ στό Καϊμακλί, ἐν μέσῳ πυρῶν, βομβαρδισμῶν καί κινδύνου νά σκοτωθεῖ ἤ νά αἰχμαλωτισθεῖ ἀπό τούς Τούρκους. Ἡ Παναγία ἡ Παλλουριώτισσα, τήν ὁποία ἐπεκαλεῖτο συνέχεια, τόν προστάτευσε γιά πολλοστή φορά.
Καί πάλι, ἀπό τό 1974 ὣς τό 1987, ὁπότε συνταξιοδοτήθηκε ὁ πατέρας μου, δέν ἔτυχε νά τιμηθεῖ, νά ἐπαινεθεῖ καί νά βραβευθεῖ γιά τήν συνολική αὐτή προσφορά του. Ὁ ἴδιος πολέμησε τούς Ἄγγλους, τούς Τούρκους καί ὅλους ἐκείνους, πού διαφοροτρόπως πρόδωσαν καί δυστυχῶς ἀκόμη προδίδουν τήν Ρωμηοσύνη καί τήν Ἑλληνορθόδοξη Κύπρο μας, χωρίς ὑπερηφάνεια καί προσπάθεια αὐτοπροβολῆς τοῦ προσωπικοῦ, ἐκκλησιαστικοῦ, ἐνοριακοῦ καί ἐθνικοῦ του ἔργου. Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ στίς 8 Φεβρουαρίου 2004, ἀφοῦ τήν προηγουμένη ἡμέρα ἐξομολογήθηκε καί κοινώνησε τό ἅγιον Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, γιά τόν Ὁποῖο ἀγωνίσθηκε νά ζήσει προσωπικά καί προσπάθησε νά μεταδώσει στούς ἄλλους ἀνθρώπους, ἰδίως στά νέα παιδιά τῆς Ρωμαίϊκης Κύπρου μας. Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ἡμέρα Κυριακή, κατά τήν διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας, ἀπό ἀνεπάρκεια νεφρῶν καί καρδιᾶς, εἰρηνικά, στά χέρια τῆς ἀρίστης συζύγου του καί στοργικῆς μητέρας μου Γλυκερίας.
Λέγει ἕνας ἁγιασμένος πνευματικός πατέρας Ἁγιορείτης ὅτι τό 50 μέ 60% τῆς πνευματικῆς ἐπιτυχίας μιᾶς ἐν Χριστῷ οἰκογενείας, καί ἰδίως τοῦ ἄνδρα, εἶναι ἡ πιστή, ἀφοσιωμένη στόν ἄνδρα της καί στά παιδιά της, σύζυγος καί μητέρα, γυναῖκα, που πιστεύει στόν Χριστό, στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί στόν οἰκουμενικό Ἑλληνισμό.
Τέτοια γυναῖκα ἦταν καί ἡ μητέρα μου, Γλυκερία. Στάθηκε συμπαραστάτης καί βοηθός τοῦ πατέρα μου στίς χαρές καί τίς λύπες, στούς πειρασμούς καί τις δυσκολίες τῆς καθημερινῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς, καί στίς ἀνάγκες τῆς Χριστιανικῆς Κινήσεως τῆς Παλλουριώτισσας Λευκωσίας. Χωρίς τήν γυναῖκα του, Γλυκερία, ὁ πατέρας μου δέν θά μποροῦσε νά ἐπιτύχει τίποτε. Γηροκόμησε καί φρόντισε τόν ἄνδρα της τά τελευταῖα του χρόνια στήν ἐπίγεια ζωή. Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ στίς 13 Ἰανουαρίου 2008 ἀπό καρκῖνο στά ἔντερα, ἡμέρα Κυριακή, κατά τήν διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας, ὅπως καί ὁ πατέρας μου καί σύζυγός της. Καί οἱ δύο γονεῖς μου ἦταν ἄνθρωποι φιλακόλουθοι, λειτουργημένοι, μύριζε λιβάνι τό σπίτι μας συχνά καί ἐπίσης ἦταν πολύ φιλόξενοι καί οἱ δύο. Τίς εὐχές τους νά ἔχουμε.
Γιά νά εἴμαστε ἀντικειμενικοί καί ἀκριβοδίκαιοι, δέν ἦσαν ἐξ ἀρχῆς ἀπό τήν νεότητά τους εἰρηνικοί καί λειτουργημένοι ἄνθρωποι ἤ ἄγγελοι ἐνσαρκωμένοι. Θύμωναν κάποιες φορές, τσακώνονταν μεταξύ τους γιά διάφορα θέματα, ὁ πατέρας μου κάπνιζε τσιγάρα, ἦταν πολύ αὐστηροί καί ὑπερπροστατευτικοί στά παιδιά τους, δέν προσεύχονταν ἀρκετά στήν ἀρχή τῆς συζυγίας τους, ἀλλά μετάνοιωναν γιά τά σφάλματά τους καί ἐξομολογοῦνταν στόν ἅγιο Γέροντα Ἀρχιμ. πατέρα Ἀθανάσιο Σταυροβουνιώτη, ἡγούμενο ἐδῶ καί πολύ καιρό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου Κύπρου. Εὐχαριστῶ πολύ καί εὐγνωμονῶ τόν Γέροντα Ἀθανάσιο γιά τήν πνευματική προσφορά του στήν ἐν Χριστῷ οἰκογένειά μας. Τήν εὐχή του νά ἔχουμε.
Αὐτά ὅλα, ὅσα ἔγραψα γιά τήν ἐν Χριστῷ οἰκογένειά μου, τά ἔγραψα, γιά νά δείξω στά νέα παιδιά, πού θέλουν νά κάνουν κατ’οἶκον Ἐκκλησία-οἰκογένεια, ἕνα πρότυπο βίου καί φρονήματος σωστοῦ καί νά μήν ζητοῦν νά παντρευτοῦν προκατασκευασμένους ἀγγέλους, ὄμορφους, ξανθούς, γαλανομμάτες ἤ μαυρομμάτες, μέ ἴσα ἤ σγουρά μαλλιά, πού ἀπό ἔξω εἶναι κοῦκλοι καί μέσα εἶναι πανούκλοι καί πανούκλες.
Ἐπίσης, τά γράφω αὐτά ὅλα στήν μελέτη αὐτή, διότι μιά ὄμορφη ἐν Χριστῷ νέα χριστιανική συντροφιά, μέ κέντρο τόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου στήν Θεσσαλονίκη, μοῦ ζήτησε νά τούς γράψω τήν γνώμη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας γιά τά ἑξῆς θέματα :
α) Νέοι καί Ἐκκλησία : Σχέση ἀληθινῆς ἀγάπης ἤ μίσους;
β) Νέοι καί πατρίδα : Ποιό εἶναι τό χρέος μας;
γ) Ποιά εἶναι ἡ ἀληθινή ἀξία, πού ἔχουν τό ἐπισκοπικό καί ἱερατικό ἀξίωμα;
δ) Ἅγιοι ἄνθρωποι, ἱερεῖς καί λαϊκοί, πού γνώρισες.
ε) Τί πρέπει νά προσέξουν οἱ νέοι καί οἱ νέες, πού σκέφτονται νά δημιουργήσουν μιά οἰκογένεια-κατ’οἶκον Ἐκκλησία, ὀρθόδοξη χριστιανική;
στ) Ποιά εἶναι ἡ ἀληθινή προσφορά τοῦ Ἁγίου Ὄρους σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους, πού ἀναζητοῦν τήν πραγματική ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ;
ζ) Ποιά πρέπει νά εἶναι ἡ σωστή πνευματική καί ἐθνική στάση γιά τό θέμα τῆς Ἑλληνορθοδόξου Μακεδονίας, Θράκης καί Κύπρου;
Δέν θέλησα νά γράψω ἰδέες, φιλοσοφικές θεωρίες, φανταστικά ἐγωϊστικά θελήματα, πολιτικές ἰσοπεδωτικές πράξεις, ἀκόμη καί ἀφηρημένη θεολογία. Ἡ θεολογία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, σύμφωνα μέ τούς παραδοσιακούς συγχρόνους μας θεολόγους πατέρες Ἰωάννη Ρωμανίδη, Γεώργιος Φλορόφσκυ, Δημήτριο Στανιλοάε, Θεόδωρο Ζήση, Γέωργιο Μεταλληνό, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεο καί Ἀρχιμανδρίτη π. Γεώργιο Γρηγοριάτη-Καψάνη, εἶναι «θεολογία μυστική γεγονότων φυσικῶν καί ὑπερφυσικῶν, πνευματικῶν, νηπτικῶν, μυστηριακῶν καί ἀσκητικῶν».
Τά γράφω, ἐπίσης, διότι ἤθελα νά δώσω καί μιά ἀπάντηση καί νά ἐκφράσω καί ἕνα παράπονο στούς Ὀρθοδόξους Ἕλληνες Ρωμηούς, πού συγκρότησαν τά τρία πρόσφατα συλλαλητήρια διαμαρτυρίας στήν Θεσσαλονίκη στίς 21 Ἰανουαρίου 2018, στήν Ἀθήνα στίς 4 Φεβρουαρίου 2018, καί στό Πολύκαστρο τοῦ νομοῦ Κιλκίς στίς 4 Μαρτίου 2018 ἐναντίων ἐκείνων τῶν Ἑλλήνων, Σλαύων, Ἀμερικανῶν, Ρώσσων, Σκοπιανῶν καί Εὐρωπαίων, πού ἐπιθυμοῦν ἀπό τόν καιρό τοῦ Στάλιν τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως καί τοῦ Τίτο τῆς Γιουγκοσλαυΐας, οἱ ὁποῖοι ἐχθροί τῆς Ἑλλάδος θέλουν νά παραχωρήσουμε τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας στούς Σκοπιανούς. Πολύ καλά ἔκαναν οἱ ὀκτακόσιες χιλιάδες Ρωμηοί Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες νά συναχθοῦν στήν Θεσσαλονίκη, οἱ ἑνάμιση ἑκατομμύριο Ρωμηοί Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες νά συναχθοῦν στήν Ἀθήνα καί οἱ χιλιάδες Ρωμηοί Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες νά συναχθοῦν στό Πολύκαστρο τοῦ νομοῦ Κιλκίς, γιά νά ὁμολογήσουν μαζί καί νά διαμαρτυρηθοῦν γιά τήν προδοσία, πού πάει νά γίνει ἐναντίον τῆς Ρωμηοσύνης, τῆς Ἑλληνικῆς Μακεδονίας καί Θράκης. Πολύ καλά, ἐπίσης, ἔκαναν οἱ τέσσερεις μέ πέντε χιλιάδες (4.000 - 5.000) Ρωμηοί Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες νά συναχθοῦν στήν Ἀθήνα στίς 4 Μαρτίου 2018, γιά νά διαμαρτυρηθοῦν ἐναντίον τῆς αἱρετικῆς πανθρησκειακῆς μορφῆς τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν στά σχολεία τῆς Ἑλλάδος. Ἦταν ἐκ Θεοῦ τά συλλαλητήρια αὐτά, ἦταν μεγάλη ἐπιτυχία καί σήμανε μιά πνευματική ἀφύπνιση, ἀνάκαμψη καί ἀναγέννηση τῆς Ἑλλάδος. Ἐκεῖ πού οἱ ἐχθροί τῆς Ἑλλάδος νόμισαν ὅτι ἡ Ἑλλάδα ἔσβησε καί ἔμεινε τώρα νά κάνουμε τήν πνευματική καί ἐθνική της κηδεία, αὐτή σήκωσε κεφάλι καί διεκδικεῖ τά αὐτονόητα δικαιώματά της :
«Τήν Ρωμηοσύνη μήν τήν κλαῖς, σάν πάει νά σκύψει. Νά’την πετιέται ἀπό ἐξ ἀρχῆς καί ἀγριεύει καί θεριεύει».
Τό διαχρονικό μου παράπονο ἀπό τούς Ρωμηούς Ὀρθοδόξους Ἕλληνες εἶναι : γιατί δέν ἔκαναν ΠΟΤΕ στό παρελθόν συλλαλητήρια διαμαρτυρίας ἐναντίον α) τοῦ πολιτικοῦ γάμου, β) τῆς νομιμοποιήσεως τῶν ἐκτρώσεων (οἱ Ἕλληνες γυναικολόγοι ἀπό τό 1986 μέχρι τό 2018 σκότωσαν δώδεκα ἑκατομμύρια Ἑλληνόπουλα δωρεάν στά κρατικά νοσοκομεῖα. Δέν φταῖμε ὅλοι οἱ Ἕλληνες γι’αὐτούς τούς φόνους;), γ) τοῦ συμφώνου ἐλεύθερης συμβιώσεως, δ) τῆς νομιμοποίησης τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων καί τῶν λεσβιῶν, ε) τῆς νοθεύσεως καί παραχαράξεως τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας, στ) τῆς πλύσεως ἐγκεφάλου, πού ἀσκοῦν τά μέσα εὐρείας δημοσιογραφικῆς ἐπικοινωνίας, ζ) τῆς καταργήσεως τῶν δικαιωμάτων τῶν ἐργαζομένων, η) τῆς ἀνεργίας, ἰδίως τῶν νέων καί νεανίδων ἐπιστημόνων, πού μεταναστεύουν μαζικά ἐκτός Ἑλλάδος, θ) τῆς νομιμοποιήσεως τῆς ἀλλαγῆς φύλου τῶν ἐφήβων ἀπό δεκαπέντε ἐτῶν καί ἄνω, κατ’ἀπαίτηση τῶν Εὐρωπαίων καί Ἀμερικανῶν, ι) τῆς ὁμοφωνίας τῶν πολιτικῶν κομμάτων κατά 90% νά παραχωρηθοῦν ἐδάφη τῆς Ἑλλάδος, τῆς ἀνεξαρτησίας καί τῆς ἐθνικῆς ἀκεραιότητος, ια) τῆς πωλήσεως ἀεροδρομίων, λιμανιῶν, ὀργανισμῶν ὕδατος, ἠλεκτρισμοῦ καί οἰκονομικῶν ἑλληνικῶν ἐπιχειρήσεων σέ ξένες χῶρες καί πολυεθνικές ἑταιρεῖες καί ἄλλα πού δέν γνωρίζουμε;
Γιατί, πατριῶτες Ρωμηοί Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες, δέν κάνατε συλλαλητήρια διαμαρτυρίας, ὅταν οἱ πολιτικοί καί ἐκκλησιαστικοί μας ἄρχοντες, χωρίς ἀντικειμενική καί σωστή ἐνημέρωση καί χωρίς δημοψήφισμα, ἐνέταξαν τήν Ἑλληνική Δημοκρατία στήν τότε Εὐρωπαϊκή Οἰκονομική Κοινότητα, τώρα Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, ἀποδεχόμενοι ἄκριτα καί χωρίς ἀσφαλιστικές, πνευματικές καί ἐθνικές δικλεῖδες, τήν μή διασφάλιση τῶν πνευματικῶν καί ἐθνικῶν δικαιωμάτων τῆς Ἑλληνορθοδόξου ἰδιοπροσωπίας καί τοῦ χαρακτῆρος μας;
Γιατί δέν ἔγιναν ΠΟΤΕ συλλαλητήρια ὑπερ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, πού ἐσχάτως βάλλεται πανταχόθεν, καί ἐναντίον τῆς παναιρέσεως τοῦ διαχριστιανικοῦ καί διαθρησκειακοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ καί τῆς ληστρικῆς, αἱρετικῆς καί οἰκουμενιστικῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης τοῦ Ἰουνίου τοῦ 2016 καί ὅσων τά προωθοῦν, κηρύττουν, διδάσκουν καί ἐφαρμόζουν;
Ὁ μακαριστός ἅγιος Γέροντάς μας, Προηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἅγίου Ὄρους, νέος θεολόγος καί οἰκουμενικός διδάσκαλος τῆς Ὀρθοδοξίας, Ἀρχιμανδρίτης κυρός Γεώργιος Γρηγοριάτης-Καψάνης, ἀπάντησε ὡς ἑξῆς στήν ἐρώτησή μας : «Ποῦ ὀφείλεται ἡ παγκόσμια οἰκονομική κρίση, πού ἔφτασε καί στήν Ἑλλάδα ἀπό τό 2008 καί μέχρι σήμερα»;
«Ἡ παγκόσμια οἰκονομική κρίση ὀφείλεται πρωτίστως στήν πνευματική κρίση, ἡ ὁποία στηρίζεται στίς παγκόσμιες 350.000.000 ἐκτρώσεις, πού γίνονται κάθε χρόνο τά τελευταῖα τριάντα χρόνια, στίς παγκόσμιες ἀνηθικότητες, μοιχεῖες, πορνεῖες, ὁμοφυλοφιλίες καί λεσβιασμούς. Ἄν μάλιστα δέν μετανοήσουμε, δέν ἀλλάξουμε τρόπο ζωῆς καί σκέψεως, θά πάθουμε χειρότερα παγκοσμίως».
ΜΕΡΟΣ Β΄
Γιά νά μήν κατηγορηθῶ ὡς φασίστας, ἀναρχοναζιστής, μισαλλόδοξος, φανατικός, φονταμενταλιστής, ἐθνικιστής στεῖρος καί ἀριστερός ἐθνομηδενιστής, λέω τά ἑξῆς :
Πιστεύω στά ἁγιογραφικά λόγια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου : «Δέν ὑπάρχει δοῦλος ἤ ἐλεύθερος, Ἕλληνας ἤ βάρβαρος, ἀρσενικός ἤ θηλυκός, διότι ἐν Χριστῷ ἔχουμε γίνει ὅλοι ἕνα, μιά ἐν Χριστῷ ἀδελφότητα, μιά οἰκουμενική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία». «Δοῦλος Χριστοῦ, ἐλεύθερος».
Ἐκεῖνος, πού μᾶς ἑνώνει ὅλους, εἶναι ὁ Χριστός καί τό Σῶμα Του, ἡ μόνη καί μία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἐδῶ στό Ἅγιον Ὄρος ζοῦμε τήν οἰκουμενική, καθολική Ὀρθοδοξία καί τόν οἰκουμενικό (ὄχι οἰκουμενιστικό) Ἑλληνισμό, ὡς Παράδοση, Ζωή, Πολιτισμό, Θεολογία καί Πνευματικότητα Ρωμαίϊκη. Ὅλοι οἱ Ρωμηοί εἶναι ἀδελφωμένοι ἐδῶ, Ἕλληνες, Σέρβοι, Βούλγαροι, Ρῶσσοι, Ἀμερικάνοι, Εὐρωπαῖοι, Ἀφρικανοί, Ἀσιάτες, Ρουμᾶνοι, Γεωργιανοί καί Αὐστραλοί, ὀρθόδοξοι χριστιανοί, ὅπου φθάνουν στό Ἅγιον Ὄρος, ἄνθρωποι ἀπό ὅλο τόν κόσμο, καί Σκοπιανοί Σλαύοι καί Ἀλβανοί, ὡς περίεργοι οἱ περισσότεροι καί ὡς ἀναζητητές τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ. Ἔχουν οἱ νέοι, πού ἔρχονται στό Ἅγιον Ὄρος, δοκιμάσει τά πάντα, ἔχουν ἀπογοητευθεῖ ἀπό τά πάντα, βρίσκονται στήν ἀπελπισία καί στό πνευματικό σκοτάδι καί ἐρευνοῦν τήν νηπτική, εὐχαριστιακή, ἀσκητική, πνευματική καί δογματική θεολογία, μουσική, ἀρχιτεκτονική, ναοδομία, ὑμνολογία, κοινοβιακή, σκητιωτική καί ἡσυχαστική ζωή τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἀνακαλύπτουν ἐδῶ αὐτό, πού ἐνδόμυχα ἀναζητοῦσαν τόσο καιρό, καί ἄν εἶναι βουδδιστές ἤ βραχμανιστές ἤ ἰνδουϊστές ἤ παπικοί ἤ προτεστάντες ἤ μονοφυσῖτες ἤ φιλόσοφοι ἤ καλλιτέχνες ἤ καλοπροαίρετοι πολιτικοί καί θρησκευτικοί ποιμένες, ἐπηρρεάζονται θετικά καί πνευματικά. Πολλοί βαπτίζονται καί χρίονται Ὀρθόδοξοι χριστιανοί.
Δέν γράφω παραμύθια. Ἀπό τό 1984 μέχρι τό 2018, μέ τήν εὐλογία καί ἄδεια τῶν ἁγίων Γερόντων μου Ἀρχιμανδριτῶν κυροῦ Γεωργίου Γρηγοριάτη-Καψάνη καί πατρός Χριστοφόρου Γρηγοριάτη, ἔχω κατηχήσει καί βαπτίσαμε ἐδῶ τριάντα πέντε (35) ἀνθρώπους, Γερμανούς, Ἀρμενίους, Ἀλβανούς, Σκοπιανούς (τούς ἔμαθα νέα Ἑλληνικά, ὀρθόδοξη θεολογία καί βυζαντική μουσική), Ἰρλανδούς, Ἄγγλους, δίδαξα σέ ὀρθοδόξους Ἀφρικανούς, Σέρβους, Ρουμάνους, Γεωργιανούς καί Ἕλληνες βυζαντινή μουσική, νέα Ἑλληνικά και παραδοσιακή, ὀρθόδοξη, ἁγιορειτική θεολογία.
Οἱ καλύτεροι ἀπό τούς φίλους μου εἶναι Σκοπιανοί Σλαῦοι. Ἔχω δεκάδες φίλους στά Σκόπια. Ἔχουν δυό-τρεῖς (2-3) Σκοπιανοί κληρικοί μεταφράσει πέντε-ἕξι (5-6) ἄρθρα καί ὁμιλίες μου ἀπό τά Ἑλληνικά στήν σκοπιανή γλῶσσα. Ἀρκετούς Σκοπιανούς τούς ἔχω πείσει ὅτι εἶναι Σλαῦοι καί ὄχι Μακεδόνες, ἀπόγονοι τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Καί γενικά ἡ Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου ἔχει κάνει ἐκκλησιαστική ἱεραποστολή καί ἐθνικό ἔργο ὑπέρ τῆς Ἑλληνορθοδοξίας τῆς Μακεδονίας καί τῆς Θράκης, πού θά ζήλευαν πολλοί πολιτικοί, ἐκκλησιαστικοί, ἐκπαιδευτικοί καί ἱστορικοί παράγοντες στήν Ἑλλάδα καί στό ἐξωτερικό.
Ὑπάρχει ἀκόμη ἕνας λόγος, πού ἔδειξα ἀγάπη καί στοργή ἐν Χριστῷ σέ πολλούς Σλαύους Σκοπιανούς. Ὁ αἱρεσιάρχης Πάπας τῆς Ρώμης καί τό κράτος τοῦ Βατικανοῦ θέλουν νά προσαρτήσουν στόν Παπισμό τούς Σκοπιανούς καί νά τούς κάνουν οὐνῖτες παπικούς. Ἔτσι, θά ἀποκτήσουν παπική βάση μέσα στό κέντρο τῶν Ὀρθοδόξων Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Βαλκανικῆς χερσονήσου.
Ἀποστρέφομαι μετά βδελυγμίας τήν πολιτική ἰδεολογία καί φιλοσοφία τοῦ κράτους τῶν Σκοπίων. Ἀγαπῶ, ὅμως, μέ ἀπαθῆ ἐν Χριστῷ ἀγάπη ὅλους τούς Σκοπιανούς καί ἐπιθυμῶ νά πάψουν νά λατρεύουν ὡς θεό τους τόν πανσλαυισμό καί τόν ἀλυτρωτισμό τους, διότι θέλουν νά κατακτήσουν καί νά ὑποδουλώσουν τήν ἐλεύθερη Ἑλληνορθόδοξη Μακεδονία μας. Προσεύχομαι μετά δακρύων γιά ὅσα ἔγραψα στήν μελέτη αὐτή. Δέν θά ἐπιτρέψω σά κανένα νά μέ κατηγορήσει ὅτι ἡ ἱεραποστολική μου δράση ὁδηγεῖ στήν μασονική, σιωνιστική καί ἑβραϊκή πολιτικοθρησκευτική παγκοσμιοποίηση καί πανθρησκεία. Εἶμαι Ρωμηός, Ὀρθόδοξος, Ἑλληνοκύπριος, Ἁγιορείτης μοναχός μεγαλόσχημος καί ὀρθόδοξος παραδοσιακός θεολόγος, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί δι’εὐχῶν τῶν Ἁγιορειτῶν Γερόντων μας. Ἀμήν».
ΜΕΡΟΣ Γ΄
Εὐχαριστοῦμε, ὡς Ρωμηοί Ὀρθόδοξοι Ἑλληνοκύπριοι, τόν Ὁσιολογιώτατο μοναχό Νεόφυτο Γρηγοριάτη γιά τήν προσωπική ἐμπειρική ἐν Χριστῷ καί ἐν οἰκουμενικῷ Ἑλληνισμῷ κατάθεση ζωῆς καί φρονήματος σωστοῦ, πού ἀπαντᾶ καί θεωρητικά καί πρακτικά στήν προσπάθεια τῶν περισσοτέρων ἑλληνικῶν καί ἑλληνοκυπριακῶν πολιτικῶν κομμάτων καί δυστυχῶς καί πολλῶν ἐκκλησιαστικῶν παραγόντων νά παραχωρηθοῦν ὀνόματα τῆς Μακεδονίας, τῆς Θράκης καί τῆς Κύπρου, ὅπως καί ἑλληνικά ἐδάφη στούς ἐχθρούς τῆς Ρωμηοσύνης καί εἰδικά τῆς Κύπρου καί τῆς Ἑλλάδος. Ἄν γίνουν τά σχέδια αὐτά πραγματικότητα, θά σημάνει τό τέλος τῆς Ρωμηοσύνης, τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τῆς Κύπρου, τῆς Ἑλλάδος, τῆς Μακεδονίας καί τῆς Θράκης, τοῦ Αἰγαίου Πελάγους, τῆς Ἠπείρου, τῆς Κρήτης, τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τοῦ Πόντου καί τῆς Καππαδοκίας.
Γιά νά ἀποφύγουμε τήν καταστροφή τῆς Ρωμηοσύνης καί τήν ἀπορθοδοξοποίηση καί ἀποδόμηση τῆς Ἑλληνικότητος τῆς Ἑλλάδος, τῆς Κύπρου, τῆς Μακεδονίας καί τῆς Θράκης, συσκεφθήκαμε καί συναποφασίσαμε μέ τόν π. Νεόφυτο Γρηγοριάτη νά προτείνουμε μαζί μέ τήν μελέτη-δοκίμιο-μαρτυρία αὐτή καί τήν κριτική, τόν σχολιασμό καί τήν ἔκφραση πίκρας γιά τά κακά, πού μᾶς βρῆκαν, κυρίως ἐξ αἰτίας τῆς ἀμετανοησίας καί ἀβελτηρίας τῶν Ρωμηῶν, ὁρισμένα πνευματικά, θεολογικά, πολιτικά, ἐκπαιδευτικά καί ἐθνικά μέτρα ἀνακάμψεως, ἀναγεννήσεως καί στηρίξεως τῆς Ρωμηοσύνης, τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ, στήν Ἑλλάδα, τήν Κύπρο, τήν Μακεδονία, τήν Θράκη καί τόν χῶρο τοῦ ἀποδήμου Ἑλληνισμοῦ παγκοσμίως:
1) Μετανοεῖτε, ἀλλάξτε τρόπο ζωῆς, σκέψεως καί φρονήματος, νά γίνετε ζωντανά μέλη τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί τῆς Ρωμηοσύνης μας, καί ὄχι αἱρετικοί οἰκουμενιστές, ὄχι ζηλωτές οὐ κατ’ἐπίγνωσιν, ὄχι σχισματικοί παλαιοημερολογῖτες, ὄχι πολυδιασπασθέντες σέ παραεκκλησιαστικές παρατάξεις, σωματεία καί κόμματα, ὄχι ἐφαρμόζοντες τό ἱεροκανονικό δικαίωμα τῆς διακοπῆς μνημοσύνου τῶν Οἰκουμενιστῶν μέ σχισματικές καί ζηλωτικές τάσεις. «Ἡ ἰσχύς ἐν τῇ ἐνώσει». Σ’αὐτή τή ζωή εἴμαστε ὁδῖτες, περαστικοί διαβάτες, καί ὄχι μόνο πολῖτες, πορευόμενοι πρός τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, τήν Ἄνω Ἱερουσαλήμ, τήν μόνιμη, αἰώνια κατοικία καί πατρίδα μας. «Οὐκ ἔχομεν ᾧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν», διαβάζουμε στήν Καινή Διαθήκη καί στά κείμενα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως καί Νέας Ρώμης.
2) Νά ἀγαπήσουμε τόν Θεό, τήν Ἁγία Τριάδα, τόν Ἰησοῦ Χριστό καί τό Ἅγιο Σῶμα Του, τήν Μία, Μόνη, Ἀληθινή, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, ἐξ ὅλης τῆς δυνάμεως, τῆς ἰσχύος, τοῦ νοός, τῆς καρδίας, τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, ὁ καθένας μας καί ὅλοι μαζί. Καί μετά νά ἀγαπήσουμε ἀπαθῶς, νοοκαρδιακῶς, παράφορα καί ἐκστατικά, μέ ἅγιο, θεῖο ἔρωτα καί τόν κάθε ἄνθρωπο-πλησίον μας, καί ὄχι ἁπλῶς συναισθηματικά, ὄχι μόνο διανοητικά, ὄχι συμφεροντολογικά, ὄχι ἐμπαθῶς καί ἐγωϊστικῶς, τούς ἀνθρώπους, τούς λαούς ὅλους, τήν ἀνθρωπότητα, ὡς ἰδεολόγημα, ὡς πολῖτες, ὡς πολιτική, ὡς φιλοσοφία, ὡς αἵρεση, ὡς παραθρησκεία, ὡς νομικά ἰδρύματα καί κοσμικά σωματεῖα καί οἰκονομικές ἐπιχειρήσεις.
3) Λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος Ναζιανζηνός ὁ Θεολόγος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως καί Νέας Ρώμης ὅτι ἡ ἐπίγεια πατρίδα μας ὡς Ρωμηῶν εἶναι κοινή μητέρα γιά ὅλους μας, πού ζοῦμε στό κράτος τῆς Ρωμανίας (οἱ δυτικοί ἱστοριογράφοι κάκιστα τήν ὀνομάζουν Βυζαντινή Αὐτοκρατορία τῶν Γραικῶν), ἐνῶ ὁ καθένας μας ἔχει μιά δική του βιολογική, ἰδιαίτερη μητέρα. Πρέπει νά ἀγαποῦμε πρῶτα τούς πλησίον μας καί μετά τούς ἄλλους ἀνθρώπους, πού βρίσκονται μακρυά μας, σέ ἄλλα μέρη καί χῶρες. Εἶναι πάρα πολύ δύσκολο νά ἀγαπήσεις αὐτούς, πού εἶναι δίπλα σου, κοντά σου, πού ἔρχεσαι σέ καθημερινή οἰκογενειακή, συνοικιακή σχέση, καί στήν ἴδια πόλη, στό ἴδιο χωριό, στήν ἴδια ἐνορία, στό ἴδιο μοναστήρι, στήν ἴδια ἐργασία, στό ἴδιο ἐργαστήριο, στό ἴδιο κράτος, στήν ἴδια παράταξη, στό ἴδιο σχολεῖο, στό ἴδιο σωματεῖο, στήν ἴδια συντεχνεία.
4) Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει ὅτι ὁ Θεός ἔχει βάλει σέ ὅλα τά ἔθνη ὅρια, σύνορα γιά τό κάθε ἕνα ἔθνος, μέσα στά ὁποῖα πρέπει νά ζεῖ, νά ἐργάζεται, νά κινεῖται καί νά παράγει πολιτισμό, παιδεία, πολιτική δραστηριότητα καί οἰκονομικές σχέσεις. Δέν ἔχει δικαίωμα, καί εἶναι μεγάλη προσωπική, ἐθνική καί κοινωνική ἁμαρτία - νά ὑπερβαίνει ὁποιοδήποτε ἔθνος τά κρατικά, γεωγραφικά καί ἱστορικά ὅρια, πού ὁ ἴδιος ὁ Θεός παραχώρησε στό κάθε ἔθνος καί κράτος ξεχωριστά. Οἱ κρατικές καί ἐθνικές σχέσεις τοῦ κάθε ἔθνους μέ τά ἄλλα ἔθνη, γειτονικά ἤ ἀπομακρυσμένα, πρέπει νά στηρίζονται στήν εἰρήνη καί τήν δικαιοσύνη τοῦ Χριστοῦ καί στίς ἀνθρώπινες συμφωνίες, πού πρέπει νά στηρίζονται στόν ἀμοιβαῖο σεβασμό, ἐκτίμηση καί μή ἐπέμβαση στρατιωτική, ἐκπαιδευτική, πολιτική, ἐκκλησιαστική καί πολιτιστική τοῦ ἑνός ἔθνους στο ἄλλο.
5) Ἕνας ἀπό τούς κορυφαίους θεολόγους, καθηγητής τῆς Δογματικῆς Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης, «ὁ Προφήτης τῆς Ρωμανίας - Ρωμηοσύνης», ὁ μακαριστός πατήρ Ἰωάννης Ρωμανίδης, μεταξύ ἄλλων ἔγραψε καί τά ἑξῆς τρία βιβλία θεολογικά, πολιτικά, ἱστορικά:
α) Ρωμανία-Ρωμηοσύνη-Ρούμελη, ἔκδ. Πουρναρᾶ, Θεσσαλονίκη 20023.
β) Ρωμηοί Ὀρθόδοξοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καί κείμενο-μετάφραση τῶν λόγων ὑπέρ τῶν ἱερῶς ἡσυχαζόντων τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, Ἁγιορείτου, ἔκδ. Πουρναρᾶ, Θεσσαλονίκη.
γ) Τό προπατορικόν ἁμάρτημα, ἔκδ. Δόμος, Ἀθήνα 19223.
Θά παραθέσουμε ἐδῶ περιληπτικά τί σημαίνει Ρωμηοσύνη, σύμφωνα μέ τόν π. Ἰωάννη Ρωμανίδη:
α) Ρωμηοσύνη σημαίνει: οἱ γεωγραφικές - ἱστορικές περιοχές, πού ξεκινοῦν ἀπό τά Βρεττανικά νησιά, καί πᾶνε στήν Ἱσπανία, στήν Δυτική, Κεντρική καί Ἀνατολική Εὐρώπη, στήν Ρωσσία, Γεωργία, Ἀρμενία, Βαλκανική Χερσόνησο, Βόρειο Ἀφρική, Μέση Ἀνατολή, Ἀραβική Χερσόνησο, Μικρά Ἀσία, Πόντο, Καύκασο καί Καππαδοκία.
β) Ρωμηοσύνη σημαίνει: τήν Ἑλληνορθόδοξη Παράδοση, Ζωή, Πολιτισμό, Θεολογία καί Πνευματικότητα.
γ) Ρωμηοσύνη σημαίνει: Ἐκχριστιανισμένο Ρωμαιϊκό Δίκαιο καί Διοίκηση, ἐπί τό φιλανθρωπότερον, φιλορθοδοξότερον, φιλοδικαιότερον, φιλειρηνικότερον καί φιλόθεον.
δ) Ρωμηοσύνη σημαίνει: Ὀρθόδοξη πίστη, ζωή, σκέψη, φρόνημα, πράξη καί Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
ε) Ρωμηοσύνη σημαίνει: Ἑλληνική Παιδεία, Ἑλληνική Γλώσσα, Ἑλληνική Ἱστορία, Ἑλληνικά ἤθη καί ἔθιμα, ἐκχριστιανισθέντα, μακρυά ἀπό θρησκευτικές προκαταλήψεις καί ἀρχαιοελληνικές εἰδωλολατρικές σκέψεις, ἔθιμα καί δαιμονικά πνεύματα.
στ) Ρωμηοσύνη σημαίνει: Ἑλληνική οἰκονομία, πολιτική, τέχνες, ἐπιστῆμες καί ἐκχριστιανισμένες φιλοσοφίες.
ζ) Ρωμηοσύνη σημαίνει: τό σύνολο τῶν Ρωμηῶν, βαπτισμένων ὀρθοδόξων χριστιανῶν, ὅλων τῶν ἐθνοτήτων, ὅλων τῶν ἱστορικῶν ἐποχῶν, ἰδιαιτέρως τῶν Ρωμηῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων καί Ἑλληνοκυπρίων.
Τώρα, πού ὑπάρχουν παγκοσμίως ἀδιέξοδα πολιτικά, οἰκονομικά, ἱστορικά, ἐκπαιδευτικά, γλωσσικά, θρησκευτικά, πολιτιστικά, ἐθνικά, στρατιωτικά, ἀθλητικά, καταστροφικά γιά τό φυσικό καί πνευματικό παγκόσμιο περιβάλλον, οἱ πιό ἀνήσυχοι πνευματικά ἄνθρωποι, ἁπλοί καί μορφωμένοι, ὡρίμασαν πλέον καί συμφωνοῦν μέ τόν Σέρ Στῆβεν Ράνσιμαν, Ἄγγλο Βυζαντινολόγο, ἱστορικό, φιλαγιορείτη, φιλορθόδοξο καί φιλέλληνα, ὁ ὁποῖος, λίγο καιρό προτοῦ κοιμηθεῖ ἐν Κυρίῳ, εἶπε ὅτι:
«... ὅλες οἱ θρησκεῖες ὅλου τοῦ κόσμου, ἰδίως ὁ Παπισμός, ὁ Προτεσταντισμός, οἱ Ἀπωανατολικές θρησκεῖες, οἱ σατανολατρεῖες καί καταστροφικές λατρεῖες ἔχουν ἀποτύχει ἱστορικά, θρησκευτικά, ἐκκλησιαστικά, πνευματικά, θεολογικά, κυρίως τόν 20ό αἰώνα μ.Χ. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ μέλλοντος, καί τοῦ 21ου αἰῶνος μ.Χ. φυσικά, εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, μέ θεολογική καί πολιτική ὀρθόδοξη παγκοσμιοποίηση, καθολική, οἰκουμενική (ὄχι παναιρετική οἰκουμενιστική, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, νέος ὁμολογητής καί θεολόγος οἰκουμενικῆς ἐμβελείας) καί Ρωμαίϊκη.»
6) Τό Ἅγιον Ὄρος Ἄθω μπορεῖ νά δώσει λύσεις καί διέξοδα στά προαναφερθέντα ἀδιέξοδα σέ ὅλους τούς τομεῖς τῆς καθημερινῆς, οἰκογενειακῆς, ἐθνικῆς, κοινωνικῆς καί προσωπικῆς ζωῆς, σέ ὅλα τά μήκη καί πλάτη τῆς γῆς. Ἡ ζωή στό Ἅγιον Ὄρος δέν εἶναι καπιταλιστική, οὔτε κομμουνιστική, οὔτε ἀναρχική, οὔτε δικτατορική, οὔτε χαλαρή ἀκηδία, πού ὁδηγεῖ στήν πνευματική τεμπελιά καί ἀπάνθρωπη ἀδιαφορία. Εἶναι ζωή κοινοβιακή, ἀλλοῦ σκητιώτικη καί ἀλλοῦ ἀναχωρητική, ἡσυχαστική. Ὅμως, ἔχει κοινά χαρακτηριστικά τήν ὑπακοή, ἀκτημοσύνη καί παρθενία. Ἔχει, ἐπίσης, νοοκαρδιακή, ἀσκητική, λειτουργική, νηπτική ἐγρήγορση, προσευχή, νηστεία, ἀγρυπνία, φιλοθεΐα, φιλανθρωπία καί ἀγάπη ἀνιδιοτελῆ πρός ὅλη τήν δημιουργία - κτίση τοῦ Θεοῦ, ἀκόμη καί πρός τούς δαίμονες (Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος, Ἀσκητικά κείμενα). Στό Ἅγιον Ὄρος συνήθως ἑνώνεται ἡ κατά φύσιν ἄναρχη, ἀτελεύτητη, ἄπειρη ἐλευθερία καί ἀγάπη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ μέ τήν πεπερασμένη, ἀρχουμένη, αἰώνια (πού ἔχει ἀρχή, ἀλλά δέν ἔχει τέλος) ἐλευθερία καί ἀγάπη, κτιστή ὁπωσδήποτε, τῶν ὁποιωνδήποτε ἀνθρώπων. Ἔτσι, ἡ κτιστή ἐλευθερία καί ἀγάπη τῶν ἀνθρώπων γίνονται κατά χάριν ἄκτιστες, ἄπειρες, ἀτελεύτητες, ἄναρχες, ὅπως κατά φύσιν ἄκτιστη, ἄναρχη, ἀτελεύτητη καί ἄπειρη ἀγάπη καί ἐλευθερία χαρακτηρίζουν τόν Τριαδικό Θεό μας. Οἱ μεγάλοι ἅγιοι ὀρθόδοξοι θεολόγοι μας Γρηγόριος Παλαμᾶς ὁ Ἁγιορείτης καί Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, μαζί μέ τόν Συμεών τόν Νέο Θεολόγο, λέγουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά γίνει ὁ,τιδήποτε εἶναι ὁ Θεός, πλήν τῆς κατ' οὐσίαν ταυτότητος. Ἡ θεολογία αὐτή εἶναι μοναδική καί ἀνεπανάληπτη. Καμμία θρησκεία δέν εἶναι τόσο προοδευτική, τολμηρή, σύγχρονη, ἐπίκαιρη καί διαχρονική, ἀνατρεπτική καί ἐπανασταστική, ἀνανεωτική, ἀναγεννητική, πολύ θεϊκή καί πολύ ἀνθρώπινη, προσωπική καί συλλογική, παγκόσμια καί καθολική, ὅσο ἡ παραδοσιακή, πατερική, ἀποστολική, προφητική, Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μέ τήν Θεολογία της.
Προσκαλοῦμε ἐμεῖς οἱ Ρωμηοί Ὀρθόδοξοι Ἑλληνοκύπριοι καί ὁ μοναχός Νεόφυτος Γρηγοριάτης νά πᾶτε ὅλοι οἱ καλοπροαίρετοι ἄνθρωποι καλῆς θελήσεως, ἀναζητητές τῆς πραγματικῆς, ὀντολογικῆς ἀληθείας, ἐλευθερίας καί ἀγάπης, νοσταλγοί τῆς αἰωνιότητος τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, συμμέτοχοι τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως, Ἀναλήψεως καί Πεντηκοστῆς τῆς Ἁγίας Τριάδος, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Παναγίου Πνεύματος, στόν γεωγραφικό, ἱστορικό, θεολογικό, παραδοσιακό, παγκόσμιο, ὑπερεθνικό καί συγχρόνως βαθύτατο προσωπικό χῶρο καί χρόνο τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἐκεῖ, στό Ἅγιον Ὄρος, θά βρεῖτε ὅ,τι ἐνδόμυχα προσδοκᾶτε ψυχικά καί σωματικά, προτοῦ νά εἶναι ἀργά γιά ὅλους μας.
7) Ἄς γράψουμε τώρα λίγα λόγια γιά τήν γλῶσσα καί τήν παιδεία στήν Ἑλλάδα καί παγκοσμίως. Πρέπει νά ἔχουμε ὑπ’ὄψιν μας ὅτι ἡ πορεία τῆς ἀνθρωποτητος συνδυάζεται μέ τήν πορεία ἐπικοινωνίας πνευματικῆς, μέ τίς γλῶσσες καί τίς διάφορες μορφές παιδείας, πολιτισμοῦ καί καλλιτεχνικῆς δημιουργίας τῶν ἐθνῶν. Ὅμως, νομίζουμε ὅτι πρέπει νά πορευόμαστε ἀπό τίς ἀνθρώπινες ἐθνικές διαλέκτους καί γλῶσσες πρός τήν γλῶσσα τῆς σιωπῆς, καί μετά πρός τήν γλῶσσα τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης καί ἐλευθερίας.
Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, σύμφωνα μέ τόν φιλόσοφο Ἕλληνα Ἀριστοτέλη, εἶναι κοινωνικά καί πολιτικά ὄντα, ὑπάρξεις καί ζωές. Ὁ ἄνθρωπος, πού εἶναι μόνος του, ἤ θεός εἶναι, ἤ θηρίο. Δυστυχῶς, στήν σύγχρονη ἐποχή τοῦ 20οῦ καί 21ου αἰῶνος μ.Χ., παρ’ὅλη τήν πρόοδο στίς ἐπιστῆμες, τίς τεχνολογίες, τόν Τύπο, τήν δημοκρατική ἐλευθερία τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καί ἐργασιακῶν σχέσεων, ὑπάρχουν ἀδικίες, ἐκτρώσεις, ἀνηθικότητες, λεσβιασμοί, ὁμοφυλοφιλίες, φόνοι ἀπάνθρωποι, χρήση ναρκωτικῶν, ποτῶν, τσιγάρων, οἰκονομικῶν καταχρήσεων, πολιτικοθρησκευτική σιωνιστική, ἑβραϊκή, μασονική παγκοσμιοποίηση, ἐφαρμογή τῆς ἀντιχρίστου «Νέας Τάξεως Πραγμάτων» καί «Νέας Ἐποχῆς», τοῦ πανθρησκειακοῦ συγκρητισμοῦ καί τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καί ἰσοπεδώσεως τῶν γλωσσῶν καί τῆς παιδείας παγκοσμίως καί συγκεκριμμένα στήν Ἑλλάδα καί τήν Κύπρο.
Γιατί στήν Ἑλλάδα, πού γέννησε, δημιούργησε καί ἐφάρμοσε τήν Ἑλληνική γλῶσσα καί θαυμαστή παιδεία, ἀκόμη παραπαίουμε ἐκπαιδευτικά, γλωσσικά καί πολιτικοθρησκευτικά; Ἰδίως ἀπό τόν καιρό, πού ὁ διδάσκαλος τοῦ Ἑλληνικοῦ Γένους, Ἀδαμάντιος Κοραής, μαζί μέ τούς ὁμόφρονές του, Εὐρωπαιόφρονες διαφωτιστές, φωταδιστές καί σκοταδιστές συγχρόνως, ἄλλαξαν τήν πνευματική παιδεία τοῦ Ρωμαίικου Ὀρθοδόξου Γένους τῶν Χριστιανῶν τῆς Ἀνατολῆς, καί ἀπό Ὀρθόδοξη παιδεία τῆς Ρωμηοσύνης, εἰσήγαγαν τόν ὀρθολογισμό, τήν ἀθεΐα, τήν ἀρχαιοελληνική νεοειδωλολατρεία, τίς παπικές καί προτεσταντικές φιλοσοφίες, πολιτικές, θεολογίες, μέ κοινωνικές, νομικές, θεολογικές, ἐκπαιδευτικές καί οἰκονομικές μεταρρυθμίσεις, μετασχηματισμούς καί τεχνητές γονιμοποιήσεως. Θέλουν νά μᾶς πείσουν ὅτι ὁ Εὐρωπαϊκός πολιτισμός καί παιδεία εἶναι ἀνώτερος καί καλύτερος, πλουσιότερος καί πνευματικότερος ἀπό τόν Ρωμαίικο Ὀρθόδοξο Ἑλληνικό πολιτισμό, παιδεία καί Ἑλληνική γλῶσσα.
Νομίζουμε ὅτι, σχετικά μέ τήν γλωσσική παιδεία στά Ἑλληνικά καί Ἑλληνοκυπριακά σχολεῖα, Δημοτικά, Γυμνάσια, Λύκεια, Κολλέγια, φροντιστήρια καί Πανεπιστήμια πρέπει νά γίνουν τά ἑξῆς:
α) Σέ ὅλα τά σχολεῖα τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Κύπρου, ἀνάλογα μέ τήν ἡλικία τῶν μαθητῶν, μαθητριῶν, φοιτητῶν καί φοιτητριῶν, ἰδίως αὐτῶν πού σπουδάζουν θετικές ἐφηρμοσμένες ἐπιστῆμες καί τεχνολογίες, νά διδάσκονται ἡ ἑλληνική πραγματική, ἀντικειμενική ἱστορία καί ἡ ἑλληνική γλῶσσα, ὅλες οἱ ἱστορικές, νόμιμες φάσεις τῆς γλώσσας μας καί ἡ ὀρθογραφία της. Δέν κατασκευάζουμε μηχανές δερμάτινες, σιδερένια γρανάζια τοῦ κάθε συστήματος καί ἀπρόσωπα κομματόσκυλα, γιά νά δυναστεύεται ἡ Ἑλληνορθόδοξη Ρωμαίικη κοινωνία καί ἱστορική πνευματική συνείδησή μας.
β) Νά ψηφισθεῖ ἀπο τήν Βουλή τῶν Ἑλλήνων καί Ἑλληνοκυπρίων ἕνα ἄρθρο στό Ἑλληνικό Σύνταγμα, πού νά ἀπαγορεύει στόν ὁποιονδήποτε Ἕλληνα ἄρχοντα ἤ ἀρχόμενο πολίτη νά καταργεῖ ὁποιαδήποτε ἱστορική φάση τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας. Νά ἀπαγορεύει, ἐπίσης, τήν ἀντικατάσταση τοῦ Ἑλληνικοῦ ἀλφαβήτου μέ τό λατινικό ἀλφάβητο στήν Ἑλλάδα καί τήν Κύπρο. Νά ἐπαναφερθεῖ σέ μόνιμη χρήση τό πολυτονικό σύστημα γραφῆς καί νά καταργηθεῖ τό μονοτονικό σύστημα γραφῆς ὀριστικά, ὅπως καί ἡ χρήση τῶν λέξεων Greegglish, καί
γ) Να διδάσκονται θρησκευτικά, ὀρθόδοξα, πατερικά κείμενα καί φιλοσοφικά συγγράμματα τῆς ἀρχαίας Ἑλληνικῆς γλώσσας, μέ τρόπο ἑλκυστικό, σωστό παιδαγωγικό, σύγχρονης διδασκαλίας. Διότι, μέ αὐτόν τόν τρόπο ἐνισχύεται καί αὐξάνεται ἡ μοναδικότητα, ἡ ἀνεπανάληπτη καί ἱστορική προσωπικότητα τοῦ κάθε ἀνθρώπου, μαθητῆ καί φοιτητῆ, ὁ κριτικός σχολιασμός καί ὁ δημιουργικός διαλογικός συλλογισμός του.
8) Θά ἀναφερθοῦμε τώρα στό θέμα τοῦ οἰκονομικοῦ ἀδιεξόδου καί τῆς κρίσεως στήν Ἑλλάδα καί πῶς μποροῦμε νά ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τά οἰκονομικά μέτρα-μνημόνια, τό Διεθνές Νομισματικό Ταμεῖο, τήν Κεντρική Εὐρωπαϊκή Τράπεζα, τήν Ἐπιτροπή τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, τίς διεθνεῖς ἑβραϊκές, μασονικές καί σιωνιστικές ἐπιτροπές καί πολυεθνικές ἑταιρεῖες καί τίς τράπεζες τῶν Ροκφέλλερ, Ρότσιλντ, Τζώρτζ Σόρος καί Μπίλ Γκέιτς, τόν Ὀργανισμό Ἡνωμένων Ἐθνῶν, τό ΝΑΤΟ, τήν Τριμερῆ Ἐπιτροπή, τήν Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, τήν CIA, τήν Μοσάντ, τήν KGB, πού εἶναι οἱ παγκόσμιες μυστικές ὑπηρεσίες τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν, τοῦ Ἰσραήλ καί τῆς Ρωσσίας ἀντιστοίχως.
Ρωτήσαμε, ὅταν ζοῦσε ἀνάμεσά μας, τόν μακαριστό ἅγιο Γέροντα μας τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἅγίου Ὄρους, Ἀρχιμανδρίτη κυρό Γεώργιο Γρηγοριάτη-Καψάνη: «Ποῦ ὀφείλεται ἡ παγκόσμια οἰκονομική κρίση στον πλανήτη γῆ και ἄν ὑπάρχει διέξοδος και λύση ἀπό αὐτήν την κρίση»;
Αὐτός ἀπάντησε ὡς ἑξῆς:
«Ἡ παγκόσμια οἰκονομική κρίση, πού ζοῦμε καί στήν Ἑλλάδα ἀπό τό 2008 μ.Χ. ὀφείλεται στήν πνευματική και θεολογική κρίση, πού προῆλθε ἀπό τίς 350.000.000 ἐκτρώσεις, πού γίνονται κάθε ἔτος, ἐδῶ και τριάντα ἔτη-χρόνια παγκοσμίως, στίς ὁμοφυλοφιλίες, στούς λεσβιασμούς, στά διαζύγια, στίς πορνεῖες, στίς μοιχεῖες, στή Νέα Τάξη Πραγμάτων, στήν πολιτικοθρησκευτική παγκοσμιοποίηση, στόν πανθρησκειακό συγκρητισμό, στόν πολιτικό ἀριστερογενῆ ἐθνομηδενισμό, στόν νεοφασισμό, στόν νεοναζισμό καί στήν συγκέντρωση τῶν περισσοτέρων χρημάτων, πραγμάτων καί οἰκονομικῶν ἐπιχειρήσεων σέ λίγους ἀνθρώπους, πού κυρίως εἶναι μασόνοι, σιωνιστές, ἑβραῖοι καί τραπεζῖτες. Ἡ μόνη ἐνδεδειγμένη διέξοδος καί λύση στήν παγκόσμια καί ἑλληνική οἰκονομική καί πνευματική κρίση εἶναι ἡ ἐκ βαθέων, εἰλικρινής παγκόσμια μετάνοια, δηλαδή ἡ ἀλλαγή τρόπου ζωῆς, σκέψεως, φρονήματος καί πράξεως, ἡ ἀλλαγή τῶν νόμων τῆς οἰκονομικῆς ἀγορᾶς, ἡ ἀλλαγή συσσωρεύσεως τοῦ πλούτου ἀπό τούς λίγους σέ ὅλους τούς ἔχοντες οἰκονομικές καί πνευματικές ἀνάγκες ἀνθρώπους, ἰδίως τῶν πλέον φτωχοτέρων λαῶν, γιά νά μήν ἀναγκάζονται μαζικά νά μεταναστεύουν πρός τίς πλουσιότερες οἰκονομικά χῶρες, καί ἡ ἀλλαγή τοῦ νεοαποικιακοῦ, νεοϊμπεριαλιστικοῦ, στρατοκρατικοῦ και πολιτιστικοῦ πνεύματος, κυρίως τῶν Δυτικοευρωπαϊκῶν χωρῶν, ἀλλά καί τῆς Ρωσσίας, Κίνας καί Ἰνδίας. Ἡ ἀλλαγή αὐτή, πού θά φέρει παγκόσμια μετάνοια, μέσα σέ λίγα χρόνια θά ὁδηγήσει ὅλους τούς λαούς καί τά ἔθνη τῆς γῆς στήν παγκόσμια ἐπιστροφή στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τήν μόνη λύση, τό μόνο διέξοδο στήν οἰκονομική καί πνευματική κρίση, πού τώρα ἀποτελεῖ τόν μέγιστο κίνδυνο ἐκρήξεως παγκοσμίου πυρηνικοῦ πολέμου καί καταστροφῆς. «Μετανοεῖτε˙ ἥγγικεν γάρ ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, τῶν Οὐρανῶν, τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Παναγίου Πνεύματος.»
9) Θά χρειασθεῖ νά ἀναφερθοῦμε ἐδῶ καί στόν ρόλο τῆς δημοσιογραφίας, τοῦ Τύπου (ἐφημερίδες, περιοδικά, φυλλάδια, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα), τοῦ διαδικτύου (ἴντερνετ), τῶν μέσων κοινωνικῆς δικτυώσεως, τηλεπικοινωνιῶν κλπ. στήν παγκόσμια καί ἑλληνική κοινωνία, τήν ψυχαγωγία, τήν ἐνημέρωση, τήν ἀπόκτηση γνώσεως, θείας καί ἀνθρωπίνης, καί στόν ποικίλο ἐπηρεασμό ὅλων αὐτῶν πρός τίς νομικές, οἰκονομικές, βουλευτικές, κυβερνητικές, ἐκπαιδευτικές, λογοτεχνικές, καλλιτεχνικές, στρατιωτικές ὑπηρεσίες, διακονίες καί ἐξουσίες.
Κάποτε τολμήσαμε νά ποῦμε ὅτι ὁ Τύπος, ἡ δημοσιογραφία, τό διαδίκτυο καί λοιπά μέσα εὑρείας ἐπικοινωνίας εἶναι ἡ τέταρτη ἐξουσία στήν παγκόσμια καί ἑλληνική πραγματικότητα. Ὅμως, ἕνας πολύπειρος καί ἀντικειμενικός, σωστός δημοσιογράφος μᾶς εἶπε ὅτι δέν εἶναι ἡ τέταρτη ἐξουσία, ἀλλά ἡ πρώτη καί ἀδιαμφισβήτητη ἐξουσία καί παγκοσμίως καί ἑλληνικῶς καί παγκυπρίως. Ἐπίσης, κάναμε καί δύο ἄλλες ἐρωτήσεις στόν δημοσιογράφο αὐτόν.
α) «Πῶς κάνετε ἐπιλογή καί μετάδοση εἰδήσεων στό πρακτορεῖο εἰδήσεων, ὅπου ἐργάζεσθε;»
Αὐτός ἀπάντησε:
«Δέν κάνουμε ἐπιλογή καί μετάδοση εἰδήσεων στό πρακτορεῖο εἰδήσεων, ὅπου ἐργάζομαι, ἀλλά κάνουμε κατασκευή εἰδήσεων, δηλαδή λέμε, ὡς ἐπί τό πλεῖστον, κατά 90%, ψέμματα, ἀνάλογα πῶς εἶναι ἡ πολιτική ἤ κυβερνητική ἤ θρησκευτική ἤ φιλοσοφική ἤ συνδικαλιστική ἤ δημοσιογραφική γραμμή, πού δίδεται, συχνά-πυκνά, ἀπό ξένα, σκοτεινά, διαβολικά κέντρα ἀποφάσεων καί πονηρῶν κατευθύνσεων».
β) «Καί ἄν τολμήσει κάποιος δημοσιογράφος νά κάνει «ἐλεύθερη ἐργασία», βασισμένη στήν ἀλήθεια, χωρίς προκατασκευασμένη, τηλεκατευθυνόμενη δημοσιογραφική ἐντολή, τί θά συμβεῖ σ’ αὐτόν τότε;»
Ὁ πολύπειρος καί ἀντικειμενικός αὐτός δημοσιογράφος ἀπάντησε ὡς ἑξῆς:
«Ἄν οἱ εἰδήσεις καί τά δικά του ἐλεύθερα σχόλια ἀφοροῦν πρωταρχικῆς, ἐπικίνδυνης σημασίας εἴδηση καί ἀποκάλυψη, τότε σέ σύντομο χρονικό διάστημα «τόν τρώει τό μαῦρο σκοτάδι», δηλαδή συνήθως δολοφονεῖται ἤ παθαίνει «τυχαῖο» αὐτοκινητιστικό ἤ ἄλλο ἀτύχημα-δυστύχημα θανάτου. Ἄν, ὅμως, ἡ ἀποκαλυφθεῖσα εἴδηση τοῦ δημοσιογράφου δέν ἔχει πολύ σπουδαία σημασία, τότε ἀπολύεται σύντομα ἀπό τόν χῶρο ἐργασίας του, καταγράφεται στόν «μαῦρο κατάλογο μή ἐξευρέσεως ἐργασίας ἐπ’ἄπειρον» καί δέν μπορεῖ πλέον νά βρεῖ ἐργασία ὡς δημοσιογράφος στόν Τύπο, τά κανάλια, τά ραδιόφωνα καί τά ὑπόλοιπα μέσα εὑρείας ἐπικοινωνίας.»
Τά προαναφερθέντα γεγονότα συμβαίνουν παγκοσμίως.
10) Θέλουμε νά ποῦμε τώρα καί τήν γνώμη μας γιά τό Μακεδονικό ἐθνικό θέμα, τό Κυπριακό, τό Βορειοηπειρωτικό, τό Θρακικό, τό Αἰγαιοπελαγίτικο, τό Κωνσταντινουπολίτικο, τό Ποντιακό, τό Κρητικό καί γενικά νά τοποθετηθοῦμε σωστά καί στό πολιτικό, κοινοβουλευτικό, προβληματικό, ἀποτυχημένο σύστημα δυτικοῦ τύπου δημοκρατίας, πού ἀπέτυχε παγκοσμίως, πανελληνίως καί παγκυπρίως, διότι βασίσθηκε μέχρι σήμερα στίς ἑβραϊκές, σιωνιστικές καί μασονικές ἀρχές τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ «Διαφωτισμοῦ», τοῦ ὀρθολογισμοῦ, τῆς ἀθεΐας, τῆς νεοειδωλολατρικῆς, ἀρχαιοελληνικῆς φιλοσοφίας καί πολιτικῆς πράξεως, καί στίς σκοτεινές ἀρχές τῆς Γαλλικῆς-Φραγκικῆς ἐπαναστάσεως (1789-1794 μ.Χ.).
α) Πιστεύουμε ὅτι τό Μακεδονικό ἐθνικό θέμα θά λυθεῖ, ὅταν τό κράτος τῶν Σλαυο-Ἀλβανῶν Σκόπια θά διαλυθεῖ, διότι δέν στηρίζεται σέ σωστά ἱστορικά, νομικά, πολιτικά καί ἐκκλησιαστικά πλαίσια, ἐπίπεδα καί πραγματικές καταστάσεις. Ρώτησαν κάποτε τόν ἅγιο Γέροντα Παΐσιο Καππαδόκη Ἁγιορείτη τί θά γίνει μέ τό θέμα τῶν σχέσεων Ἑλλάδος καί κράτους τῶν Σκοπίων; Ὁ ἅγιος ἀπάντησε:
«Μή φοβᾶστε! Τό κράτος τῶν Σκοπίων θά καταστραφεῖ, θά διαλυθεῖ, διότι εἶναι βασισμένο στά ψέμματα ἱστορικά, θεολογικά καί πολιτικά. Ἀλλά, μέχρι νά διαλυθεῖ τό κράτος αὐτό, νά φοβᾶστε τά φαρμακερά φίδια, πού κρύβονται πίσω ἀπό τά Σκόπια, πού ἐμφανίσθηκαν ἀπό τόν καιρό τοῦ Ἰωσήφ Στάλιν τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως, τοῦ Τίτο τῆς πάλαι ποτέ διαβιώσης καί τώρα διαλυμένης Γιουγκοσλαυΐας καί τά τελευταῖα χρόνια τῆς Ἑβραιοαμερικανικῆς, ἀποικιοκρατικῆς, ἰμπεριαλιστικῆς πολιτικῆς γραμμῆς, τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως καί τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν Ἀμερικῆς.»
Βασισμένοι στά προηγούμενα λόγια, νομίζουμε ὅτι δέν πρέπει νά συμφωνήσει ἡ σύνολη πολιτική ἡγεσία τῆς Ἑλλάδος νά δοθεῖ σύνθετη ὀνομασία μέ τό ὄνομα Μακεδονία στό κράτος τῶν Σκοπιων, ἔστω καί ἄν ἑκατόν τριάντα (130) ἄλλα κράτη στόν πλανήτη γῆ ἀνεγνώρισαν νομικά καί πολιτικά τά Σκόπια μέ τό ὄνομα Μακεδονία.
Πρέπει ἡ σύνολη πολιτική καί ἐκκλησιαστική ἡγεσία καί τά κόμματα τῆς Ἑλλάδος νά ζητήσουν ἀπό ὅλους τούς Σλαύους καί Ἀλβανούς τῶν Σκοπίων νά ἀλλάξουν νοοτροπία, ἱστορία, πολιτική, πολιτισμό, καλιτεχνική δημιουργία, βιβλία, χάρτες, διαδικτυακά κείμενα καί προγράμματα καί ὁ,τιδήποτε ἄλλο συνέχει καί προβάλλει φανατικά, μισαλλόδοξα, μέ στεῖρο ψευτοεθνικισμό καί ἄκρατο ἀλυτρωτισμό τόν δῆθεν Μακεδονικό τους χαρακτῆρα, πού δῆθεν φανερώνει ὅτι οἱ Σλαύοι τῶν Σκοπίων εἶναι κατά τό αἷμα καί τήν πολιτιστική ταυτότητα καί ἰδιοπροσωπία κατ’εὐθείαν ἀπόγονοι τοῦ Βασιλέως τῶν Ἑλλήνων Μακεδόνος Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ὁ ὁποῖος εἶναι πρόδρομος τοῦ Χριστοῦ, καί μέ αὐτόν τόν τρόπο ὀνομάζεται ἤδη ἀπό τόν καιρό τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης (Φώτης Κόντογλου, Ἀϊβαλιώτης Μικρασιάτης). Δηλαδή ὁ ἁγιογράφος καί λογοτέχνης Φώτιος Κόντογλου δέν συμφωνοῦσε μέ κανένα τρόπο στό νά δοθεῖ στά Σκόπια μιά ὁποιαδήποτε σύνθετη ὀνομασία, πού θά περιεῖχε τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας. Ἄν δεχθοῦμε νά λάβουν σύνθετη ὀνομασία μέ τό ὄνομα Μακεδονία τό κράτος τῶν Σκοπίων, μετά ἀπό λίγο καιρό ἡ σύνθετη ὀνομασία θά γίνει μόνο Μακεδονία, ἀφοῦ ἤδη ἑκατόν τριάντα (130) κράτη παγκοσμίως ἀναγνωρίζουν ἐδῶ καί πολλά χρόνια τό κράτος τῶν Σκοπίων ὡς Μακεδονία καί τούς Σλαύους καί Ἀλβανούς κατοίκους τοῦ κράτους αὐτοῦ ὡς Μακεδόνες, σκέτους καί γνησίους ἀπογόνους τοῦ Ἕλληνος Μακεδόνος Μεγάλου Ἀλεξάνδρου.
Τί συνέπειες θά ἔχει τότε αὐτό τό γεγονός; Θά πρέπει οἱ δῆθεν Σλαῦοι Μακεδόνες νά ἀπελευθερώσουν τήν ὑπόλοιπη σκλαβωμένη στήν Ἑλληνική Δημοκρατία Μακεδονία, Δυτική, Κεντρική και Ἀνατολική, πού περιλαμβάνει ἐπίσης καί τό σκλαβωμένο Ἅγιον Ὄρος καί ἄλλες ἀπ’αὐτές τίς περιοχές να σλαυοποιηθοῦν καί ἄλλες νά ἀλβανοποιηθοῦν σιγά-σιγά καί σταθερά. Ἄς μήν κοιμόμαστε ὄρθιοι πνευματικά, πολιτικά, ἐθνικά, οἰκογενειακά, κοινωνικά καί προσωπικά. Πρέπει νά περάσουμε στήν πολιτική, ἐκκλησιαστική, ἐπιστημονική, ἱστορική, κυβερνητική καί λαϊκή μας ἀντεπίθεση, μέ προσωπική καί συλλογική μετάνοια, ἀλλαγή τρόπου ζωῆς, σκέψεως, φρονήματος καί πράξεως καί νά ζήσουμε ἐκστατικά καί παράφορα, μέ θεῖο ἀπαθῆ ἔρωτα καί ἀπαθῆ, σωστό πατριωτισμό, τήν Ρωμαίικη Παράδοση, Ζωή, Πολιτισμό, Θεολογία καί Πνευματικότητά μας, χωρίς στεῖρο ἠθικισμό, χωρίς αὐτοδικαίωση, στεῖρο ἐθνικισμό, φασισμό, ναζισμό καί ἰδίως χωρίς ψευτοκουλτουριάρικο, ἀριστερογενῆ ἐθνομηδενισμό καί μισαλλοδοξία.
Νά κάνουμε συλλαλητήρια διαμαρτυρίας καί να ὁμολογοῦμε εὐθαρσῶς καί δημοσίως ὅτι ἡ Μακεδονία εἶναι μία καί μόνο Ὀρθόδοξη καί μόνο Ἑλληνική, γιά χάρη τῶν Ἑλλήνων καί ὅλων τῶν λαῶν τῆς γῆς. Ὄχι μόνο δέν παραχωροῦμε ὀνόματα ἱστορικά καί ἐθνικά, ἀλλά καί δέν παραχωροῦμε ἐδάφη, πού μᾶς ἀνῆκαν, πού μᾶς ἀνήκουν καί θά μᾶς ἀνήκουν πάντοτε, ὅπως ἐδάφη στήν Ἑλληνορθόδοξη Κύπρο, τήν Βόρειο Ἤπειρο, τήν Κωνσταντινούπολη, τόν Ρωμαίικο Πόντο, τήν Καππαδοκία, τήν Ἰωνία, τήν Μικρά Ἀσία, τήν νότιο καί ἀνατολική Ρωμυλία, τήν Δυτική καί Ἀνατολική Θράκη, τό Αἰγαῖο Πέλαγος καί τόν νησιώτικό μας χῶρο, τήν Κρήτη, τά Δωδεκάνησα, τά Ἑπτάνησα, καί τά λοιπά μέρης τῆς Ρωμηοσύνης μας.
Οἱ διάφοροι ἐπιστήμονες, ἀντικειμενικοί ἱστορικοί καί πολιτικοί, Ρωμηοί Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες, Ἑλληνοκύπριοι, Πόντιοι, Θρᾶκες, Μακεδόνες, Μικρασιᾶτες, Ἀττικοί, Ἑπτανήσιοι, Δωδεκανήσιοι, Αἰγαιπελαγῖτες, Ἠπειρῶτες, Θεσσαλοί, Πελοποννήσιοι, Αἰτωλοακαρνᾶνες, Καππαδόκες, Στερεοελλαδῖτες, Ἀρβανῖτες Ἑλληνες, ὄχι βέβαια Ἀλβανοί ἐθνικιστές, καί οἱ ὑπόλοιποι Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες ἀπόδημοι, ὁ καθένας ἀπό τόν τόπο, τόν χῶρο, τό κράτος, τήν ἐργασία, τήν κοινωνική θέση καί ἐν Χριστῷ οἰκογένειά του, ὅλοι μαζί νά ὀργανωθοῦμε, νά προγραμματίσουμε καί νά προωθήσουμε στά Ὑπουργεῖα Παιδείας, Πολιτισμοῦ, Ἀθλητισμοῦ, Ἐσωτερικῶν καί Ἐξωτερικῶν ὑποθέσεων καί ἐθνικῶν θεμάτων τήν Ρωμηοσύνη, τήν Ρωμανία, τήν Ρωμαίική μας κληρονομιά καί Παράδοση, τήν Ἑλληνική γλῶσσα, μουσική, ἀρχιτεκτονική καί φιλοσοφία, τήν ὀρθόδοξη νηπτική, ἀσκητική, λειτουργική, πατερική, ἀποστολική, ἁγιοπνευματική, προφητική, πνευματική, μυστική, καταφατική καί ἀποφατική θεολογία, πρῶτα μέσα μας, μετά στήν Ἑλλάδα καί στήν Ἑλληνική Κύπρο, καί τέλος σέ ὅλο τόν κόσμο.
Νά ἀπομονώσουμε καί νά ἀχρηστεύσουμε πολιτιστικά, ἱστορικά, συγγραφικά καί πνευματικά τούς συγχρόνους εὐρωπαιόφρονες, ὀρθολογιστές, ἀθέους, ἀρχαιοελληνολάτρες, νεοειδωλολάτρες, αἱρετικούς, ἀνθέλληνες καί ἀντορθοδόξους ἐπιστήμονες, πολιτικούς, ἐκκλησιαστικούς, ἐκπαιδευτικούς, στρατιωτικούς, συνδικαλιστές, βουλευτές - βολευτές - φονουργούς, ἀριστερογενεῖς ἐθνομηδενιστές, νεοφασῖστες, νεοναζιστές, ἀναρχοκομμουνιστές καί ἀναρχοφασῖστες. Νά φύγουν αὐτοί ὅλοι ἀπό τίς μεγάλες, ἐπιτελικές, κυβερνητικές καί μή, θέσεις καί ἀξιώματα καί νά ὁδηγηθοῦν στήν μετάνοια καί σέ ἀλλαγή νοοτροπίας, σκέψεως, ζωῆς, φρονήματος καί πράξεως.
Νά ζητήσουμε ἀπό τήν πολιτική καί ἐκκλησιαστική ἡγεσία καί τά κόμματα τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Κύπρου:
1ον) νά ἀλλάξει τό ἀποτυχημένο πρότυπο ἐκλογῆς κυβερνήσεων, ὑπουργῶν, βουλευτῶν – βολευτῶν – φονουργῶν, συνδικαλιστῶν, διδασκάλων τῶν Ἀνωτάτων Ἐκπαιδευτικῶν Ἱδρυμάτων (ΑΕΙ), Ἰνστιτούτων Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς (ΙΕΠ) καί νομοθετικῆς καταχωρήσεως τῶν δικαιωμάτων τῶν ἐργαζομένων, καί
2ον) νά διαλυθεῖ τό δικαστικό, ἀστυνομικό, ἀθλητικό, οἰκονομικό καί πονηρό πολιτικό κύκλωμα διαπλοκῆς, διαφθορᾶς, αὐτοδικαιώσεως, αὐτοειδωλοποιήσεως, αὐτονομήσεως καί αὐτοθεοποιήσεως, ὄχι μόνο μέ ἀπόδοση ἐν Χριστῷ ἐξωτερικῆς δικαιοσύνης, ἀλλά καί μέ συλλογική καί προσωπική ἐν Χριστῷ μετάνοια καί στήν Ἑλλάδα καί στήν Κύπρο. Ἡ φετινή Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή τοῦ 2018, πού διανύουμε, προσφέρεται γι’αὐτά.
β) Θά μιλήσουμε τώρα γιά τό Κυπριακό ἐθνικό, πολιτικό καί πνευματικό θέμα, πού παραδόξως καί παραλόγως, ἐδῶ καί ἑκατοντάδες χρόνια, δέν ἔχει λυθεῖ.
Ἀπό τό 1191 ἕως τό 1489 μ.Χ. εἴχαμε τήν Φραγκοκρατία τῶν Λουϊζιάνων παπικῶν καί τῶν παπικῶν καρδιναλίων στήν Κύπρο. Ἀπό τό 1489 ἕως τό 1571 μ.Χ. εἴχαμε Βενετοκρατία παποκεντρική. Ἀπό τό 1571 ἕως τό 1878 μ.Χ. εἴχαμε Τουρκοκρατία. Ἀπό τό 1878 ἕως τό 1960 μ.Χ. εἴχαμε ἀποικιοκρατία Ἀγγλοκρατίας. Ἀπό τό 1960 ἕως τό 1974 εἴχαμε δεσμευμένη πολιτική ἀνεξαρτησία, ὑποδουλωμένη στίς ΝΑΤΟϊκές κυβερνήσεις Ἑλλάδος, Τουρκίας, Μεγάλης Βρεττανίας καί Ἀμερικῆς. Βέβαια ὅλοι αὐτοί μᾶς ἐπέτρεψαν καί εἴχαμε ἐθνάρχη, πολιτικό καί ἐκκλησιαστικό ἡγέτη τόν μακαριστό ἀγωνιστή Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου κυρό Μακάριο τόν Γ΄ (ἀπό τό 1950 ἕως τό 1977 μ.Χ. ὡς Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου καί ἀπό τό 1960 ἕως τό 1977 μ.Χ. ὡς πρῶτο Πρόεδρο τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, ὁπότε ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ). Ἀπό τό 1974 ἕως σήμερα 2018 μ.Χ. ἔχουμε δεσμευμένη ἀνεξαρτησία πάλι, Τουρκοκρατία, κυρίαρχες πολεμικές, στρατιωτικές, Ἀγγλικές και Ἀμερικανικές βάσεις, μασονοκρατία, ἑβραιοκρατία, σιωνισμοκρατία καί ἀπό τό 2004 ἕως τό 2018 μ.Χ. Εὐρωπαιοκρατία. Φυσικά ἀπό τό 1960 ἕως τό 2018 μ.Χ., μέ τήν θέληση τῆς πλειοψηφίας τῶν Ρωμηῶν Ὀρθοδόξων Ἑλληνοκυπρίων, ἡ Κύπρος ἀκολούθησε ἀδέσμευτη πολιτική, ὅσο μποροῦσε, κοινωνική καί τουριστική ἀνάπτυξη, μορφωτική ἄνοδο καί ἐκπαιδευτική ἀνανεωτική πρόοδο πρός τά εὐρωπαϊκά καί ρωσσικά πρότυπα ζωῆς, πολιτισμοῦ, σκέψεως, φρονήματος καί πράξεως, ἀλλά ξεχάσαμε, ὡς ἐπί τό πλεῖστον, τήν ἐκκλησιαστική καί ἐθνική ἑνοποίηση τῆς Ἑλλάδος μέ τήν Κύπρο, πρός ἀνασύσταση τῆς Ρωμηοσύνης, τῆς Ρωμανίας, τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, πού κυρίως κάποτε στηριζόταν στήν Ἑλληνορθόδοξη Παράδοση, Ζωή, Πολιτισμό, Θεολογία καί Πνευματικότητα.
Ἁπλῶς ὑπενθυμίζουμε τήν διενέργεια δημοψηφίσματος ἀπό τήν Ἐθναρχοῦσα Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, μέ τό ὁποῖο ἐπιθυμοῦσαν οἱ Ἑλληνοκυπριοι Ὀρθόδοξοι Ρωμηοί ἕνωση τῆς Κύπρου μέ τήν Ἑλλάδα, αὐτοδιοίκηση, αὐτονόμηση ἤ αὐτοδιάθεση, μέ σκοπό τήν τελική ἀπελευθέρωση ἀπό τήν ἀποικιοκρατική Μεγάλη Βρεαττανία. Στίς 15 Ἰανουαρίου 1950 τό 96,5% τῶν Ρωμηῶν Ὀρθοδόξων Ἑλληνοκυπρίων ψήφισαν ὑπέρ τῆς αὐτοδιαθέσεως καί ἑνώσεως τῆς Κύπρου μέ τήν Ἑλλάδα. Ὑπέρ τῆς αὐτοδιαθέσεως-ἑνώσεως τῆς Κύπρου μέ τήν Ἑλλάδα ὑπέγραψαν-ἀποφάσισαν καί ἀρκετοί Τουρκοκύπριοι, πού δήλωσαν ὅτι, ἀφοῦ τά ἀδέλφια μας, οἱ Ἑλληνοκύπριοι, θέλουν αὐτοδιάθεση-ἕνωση τῆς Κύπρου μέ τήν Ἑλλάδα, γιατί νά μήν θέλουμε κι ἐμεῖς οἱ Τουρκοκύπριοι τό ἴδιο πρᾶγμα;
Οἱ Ἄγγλοι, οἱ Ἀμερικανοί, δυστυχῶς, καί τό τότε Συμβούλιο Ἀσφαλείας τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν δέν δέχθηκαν τήν σχεδόν ἀπόλυτη συμφωνία ὅλων τῶν Ἑληνοκυπρίων γιά αὐτοδιάθεση-ἕνωση τῆς Κύπρου μέ τήν Ἑλλάδα. Ἀπό τό 1940 ἕως τό 1944 μ.Χ., στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τριάντα πέντε χιλιάδες (35.000) ἐθελοντές στρατιῶτες Ἑλληνοκύπριοι ἤθελαν νά πᾶνε στήν Ἑλλάδα, γιά νά συμπολεμήσουν μέ τούς συμπατριῶτες τους Ἕλληνες ἐναντίον τῶν ναζιστῶν Γερμανῶν, τῶν φασιστῶν Ἰταλῶν καί τῶν πανσλαυϊστῶν Βουλγάρων, πού εἰσέβαλαν, κατεῖχαν καί βασάνιζαν ἄγρια τούς Ρωμηούς Ὀρθοδόξους Ἕλληνες, καί ὑπέρ τῶν τότε συμμάχων Ἀγγλο-Γάλλων καί Ἀμερικανῶν.
Ὅμως, οἱ Βρεττανοί δέν ἔστειλαν τούς Ἑλληνοκυπρίους στήν Ἑλλάδα τότε, φοβούμενοι ὅτι μετά τόν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οἱ Ἑλληνοκύπριοι θά ζητοῦσαν δικαίως ἀπό τούς Βρεττανούς νά παραδώσουν τήν Ἑληνορθόδοξη κατά πλειοψηφία Κύπρο στήν ἐλεύθερη Ἑλλάδα. Ἔστειλαν τούς ἐθελοντές Ἑλληνοκυπρίους στήν Βόρειο Ἀφρική καί τήν Μέση Ἀνατολή ὑπό τίς στρατιωτικές διαταγές τῶν Βρεττανῶν, ὅπου ὅλοι οἱ ἐθελοντές πατριῶτες Ἑλληνοκύπριοι πολέμησαν, πολλοί ἀπ’αὐτούς σκοτώθηκαν, ἀλλά νίκησαν τούς ναζιστές Γερμανούς καί τούς φασίστες Ἰταλούς.
Μετά τήν λήξη τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ὑπέρ τῶν Ἀγγλο-Γάλλων καί Ἀμερικανῶν, ἔγινε ἡ συμφωνία τῆς Γιάλτας μεταξύ τῶν νικητῶν χωρῶν, τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως, τῆς Ἀγγλίας καί τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς (ΗΠΑ), καί μοίρασαν μεταξύ τους οἰκονομικά, πολιτικά καί ἰδεολογικά ὅλες τίς χῶρες τῆς γῆς. Ἡ Ἑλλάδα κατά 90% δόθηκε στήν Μεγάλη Βρεττανία καί κατά 10% στήν κομμουνιστική ἐπιρροή καί τήν Σοβιετική Ἕνωση. Ἡ Ἑλληνική Κύπρος δόθηκε κατά 100%, παραλόγως, παραδόξως καί ἀχαρίστως, στήν Μεγάλη Βρεττανία, παρ’ὅλες τίς ἀντιρρήσεις τῆς Ἐθναρχούσης Ἐκκλησίας, τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Κύπρου.
Ἐδῶ χρειάζεται νά σημειώσουμε ὅτι στό προσωπικό ἡμερολόγιο τοῦ Θεοδώρου Χέρτσιλ, πρώτου (Α΄) Σιωνιστῆ Ἑβραίου Προέδρου τοῦ πρώτου (Α΄) Παγκοσμίου Συνεδρίου τῶν Ἑβραίων καί Σιωνιστῶν στήν Βασιλεία τῆς Ἐλβετίας τό 1897 μ.Χ., ἀναφέρονται μεταξύ ἄλλων καί τά ἑξῆς περίπου:
«Τό Α΄ Παγκόσμιο Σιωνιστικό Συνέδριό μας ἀποφάσισε νά ζητήσει ὁ Θεόδωρος Χέρτσιλ ἀπό τόν πρωθυπουργό τῆς τότε κραταιᾶς Μεγάλης Βρεττανίας νά δοθοῦν τρεῖς ἀποικίες-περιοχές στούς ἑβραίους, μασόνους καί σιωνιστές γιά τήν δημιουργία στό σύντομο μέλλον τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ. Οἱ περιοχές-ἀποικίες τῆς Μεγάλης Βρεττανίας, πού ὑποσχέθηκαν δεσμευτικά οἱ Βρεττανοί στούς ἑβραίους, μασόνους και σιωνιστές νά δώσουν ἐπισήμως, εἶναι ἡ Παλαιστίνη, ἡ Κύπρος, ἡ Κρήτη καί ἡ Χερσόνησος τοῦ Σινᾶ στήν Αἴγυπτο.»
(Σημείωση: Αὐτά ἔχουν ἐκδοθεῖ καί κυκλοφοροῦν στά βιβλία: α) Σεργίου Νείλου, Τά Πρωτόκολλα τῶν Σοφῶν τῆς Σιών, ἔκδ. Ν. Παναγοπούλου, Ἀθήνα, καί β) Μιχαήλ Μιχαήλ (Κυπρίου), Ἡ συνωμοσία στήν Κύπρο˙ Σιωνισμός - Μασονισμός, Λάρνακα Κύπρου.)
Τό συμπέρασμα, λοιπόν, ἀπό τά προηγούμενα ἀναφερθέντα εἶναι ὅτι, γιά χάρη τῶν ἑβραίων, μασόνων καί σιωνιστῶν, δέν λύθηκε, δέν ἀποκαταστάθηκε τό ἐθνικό θέμα τῆς Κύπρου, σύμφωνα μέ τήν Ἑλληνική Ἱστορία, τήν Ἑλληνορθόδοξη Κυπριακή πολιτική, ἐκκλησιαστική καί κοινωνική πραγματικότητα καί τούς διαφόρους διαχρονικούς πόθους, ἐπιθυμίες, φρονήματα καί πολιτισμό.
Οἱ ἀνταρτοπόλεμοι καί οἱ ὑπόλοιποι πόλεμοι, πού ἔγιναν στήν Κύπρο, τῆς ΕΟΚΑ Α΄ (1955-1959), τῶν προσπαθειῶν ἐναντίον τῆς τουρκοκυπριακῆς ἀνταρσίας καί τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς (1963-1964), ἐναντίον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κυροῦ Μακαρίου τοῦ Γ΄ ἀπό τήν ΕΟΚΑ Β΄ (1970-1974), τοῦ πραξικοπήματος τῶν χουντικῶν κυβερνήσεων Ἑλλάδος καί γιά λίγο τῆς Κύπρου (15 Ἰουλίου 1974), καί ἡ ἑβραιοαμερικανική ὑποκίνηση στήν Τουρκική Κυβέρνηση καί τούς στρατοκράτες, γιά νά κάνουν δύο Τουρκικές εἰσβολές στήν Κύπρο (20-22 Ἰουλίου 1974 καί 14-16 Αὐγούστου 1974), ἔγιναν καί διότι ὡς λαός ἀπομακρυνθήκαμε ἀπό τήν Ρωμαίικη, Ὀρθόδοξη, Ἑλληνική Παράδοση, Ἱστορία, ἤθη, ἔθιμα, παιδεία καί ἑλληνική γλῶσσα.
Τώρα, τί πρέπει νά κάνουμε ὡς Ρωμηοί Ὀρθόδοξοι Ἑλληνοκύπριοι, γιά νά λυθεῖ τό Κυπριακό θέμα; Νά, τί εἶπε ὁ ἅγιος Γέροντας Παΐσιος Καππαδόκης Ἁγιορείτης στούς λαϊκούς θεολόγους, ἐκπαιδευτικούς, Ἑλληνοκυπρίους Ἀντώνιο Καλογήρου καί Πέτρο Πρωτοπαππᾶ, παραδοσιακούς, Ρωμηούς Ὀρθοδόξους, πατριῶτες, φιλομονάχους καί φιλαγιορεῖτες, ὅταν τόν ρώτησαν, ἄν θά ἐλευθερωθεῖ ἡ Κύπρος καί πότε. Αὐτός ἀπάντησε ὡς ἑξῆς:
«Γιά νά ἐλευθερωθεῖ ἡ Κύπρος, πρέπει ἐσεῖς οἱ Ἑλληνοκύπριοι νά κάνετε δύο πράγματα: Πρῶτον, ἄν οἱ Ἑλληνοκύπριοι μετανοήσουν σύντομα, ἡ Κύπρος θά ἐλευθερωθεῖ σύντομα. Ἄν οἱ Ἑλληνοκύπριοι μετανοήσουν ἀργά, ἡ Κύπρος θά ἐλευθερωθεῖ ἀργά. Τό Κυπριακό πρόβλημα δέν εἶναι πολιτικό πρόβλημα˙ εἶναι πνευματικό πρόβλημα καί θά λυθεῖ μέ πνευματικό τρόπο. Καί δεύτερον: Γιά νά ἐλευθερωθεῖ ἡ Κύπρος, πρέπει ἐσεῖς οἱ Ἑλληνοκύπριοι νά κάνετε πνευματικές βάσεις, δηλαδή ὀρθόδοξα κοινόβια μοναστήρια, σάν τό Σταυροβούνι. Αὐτές οἱ πνευματικές βάσεις θά διώξουν καί τίς ἄλλες βάσεις τῶν Τούρκων, τῶν Ἄγγλων, τῶν Ἀμερικανῶν καί τῶν αἱρετικῶν».
Ἄλλη προφητεία γιά τήν Κύπρο, πού εἶπε ὁ ἅγιος Παΐσιος Καππαδόκης Ἁγιορείτης, εἶναι ὅτι:
«... ἡ Κύπρος θά ἐλευθερωθεῖ χωρίς πόλεμο, διότι, ὅταν οἱ Ρῶσσοι κτυπήσουν στρατιωτικά τήν Κωνσταντινούπολη καί τήν Τουρκία, θά ἀναγκαστοῦν οἱ Τοῦρκοι νά ἀποσύρουν χωρίς πόλεμο τίς σαράντα χιλιάδες (40.000) τουρκικό στρατό, πού ἔχουν τώρα στα κατεχόμενα μέρη τῆς Κύπρου, γιά νά ὑπερασπισθοῦν τήν Κωνσταντινούπολη ἔναντι τῶν Ρώσσων. Ἔτσι οἱ Ἑλληνοκύπριοι πρόσφυγες θά ἐπιστρέψουν εἰρηνικά καί ἐλεύθερα στήν κατεχόμενη τώρα Κύπρο καί θά ζήσει ὅλη ἡ Κύπρος εὐτυχισμένες μέρες, πνευματικά, ἐθνικά καί πολιτικά.»
Ἄλλη προφητεία τοῦ ἁγίου Παϊσίου Καππαδόκη Ἁγιορείτη εἶναι:
«Κάποτε ἡ Ρωμηοσύνη - Ρωμανία - Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία ἐδημιούργησε τό Ἅγιον Ὄρος Ἄθω, ὡς μοναστικό κέντρο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Τώρα, ἦλθε ἡ ὥρα τό Ἅγιον Ὄρος Ἄθω νά δημιουργήσει ξανά τήν Ρωμηοσύνη - Ρωμανία - Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία, ὄχι ὡς παγκόσμιο κράτος, ἀλλά ὡς παγκόσμια, οἰκουμενική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Μετά ἀπό ἕνα παγκόσμιο πόλεμο, πού δέν ξέρουμε πότε θά γίνει, θά ἐπικρατήσει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί ἡ παραδοσιακή θεολογία σέ ὅλο τόν κόσμο. Θά ζητοῦν ὅσοι ἐπιζήσουν ἀπό τόν παγκόσμιο πόλεμο, ἀπό τίς παραδοσιακές ὀρθόδοξες χῶρες, κατηχητές, διδασκάλους, ἱερεῖς, ἐπισκόπους καί ἱστορικούς, γιά νά τούς κατηχήσουν, νά τούς βαπτίσουν, νά τούς χειροτονήσουν, νά τούς διδάξουν σωστή καί ἀντικειμενική ἱστορία, πολιτική, παιδεία καί ἑλληνική γλῶσσα. Θά βαπτίζονται κατά χιλιάδες τά ἔθνη στίς παραλίες, τίς θάλασσες, τίς λίμνες καί τά ποτάμια, διότι δέν θά τούς χωρᾶνε οἱ ναοί, τά μοναστήρια καί οἱ κατηχητικές αἴθουσες.»
Πρέπει νά πείσουμε τούς ἐκκλησιαστικούς καί πολιτικούς ἡγέτες τῆς Κύπρου καί τῆς Ἑλλάδος νά μήν ὑποχωροῦν καί νά μήν συμβιβάζονται ἐκκλησιαστικά καί πολιτικά μέ τούς παντός εἴδους ἐχθρούς καί φίλους μας λαούς. Νά πείσουμε ἐπίσης τίς κυβερνήσεις τους νά μήν πωλοῦν οἰκονομικές ἑλληνικές ἐπιχειρήσεις, ἀεροδρόμια, λιμάνια, ὀργανισμούς ὕδατος, ἠλεκτρισμοῦ καί τηλεφώνων, καί νά σταματήσουν νά ὑπογράφουν μνημόνια, τό ἕνα μετά τό ἄλλο, τό ἕνα χειρότερο ἀπό τό ἄλλο. Ἡ μόνη λύση, κατά τήν ταπεινή μας γνώμη, εἶναι καί πάλι ἡ μετάνοια, συλλογική καί προσωπική, ἡ ἀλλαγή τρόπου σκέψεως, ζωῆς, φρονήματος καί πράξεως, καί ἡ ἐφαρμογή κοινοῦ πολιτικοῦ προγράμματος, κοινωνικοῦ οἰκονομικοῦ ἐπισφραγίσματος στίς οἰκογενειακές, προσωπικές καί ἐθνικές μας σχέσεις.
«Μετανοεῖτε˙ ἥγγικε γἀρ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, τοῦ Θεοῦ, τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».
Πηγή: Ακτίνες
