«Η Πολιτική Ορθότητα είναι Πολιτιστικός Μαρξισμός»
O Πολιτιστικός Μαρξισμός (Cultural Marxism) είναι ένα παρακλάδι του Μαρξισμού που γέννησε την ‘πολιτική ορθότητα’, την πολυπολιτισμικότητα και τον «αντιρατσισμό». Ο Πολιτιστικός Μαρξισμός υποστηρίζει ότι όλη η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι αποτέλεσμα «πολιτισμού» (όχι κληρονομικότητας / φυλής) και ως εκ τούτου είναι εύπλαστη. Ενώ οι παραδοσιακοί (οικονομικοί) μαρξιστές εστίασαν στην ταξική ταυτότητα σε φυλετικά ομοιογενείς χώρες (με φτωχά αποτελέσματα κατά τη διάρκεια του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου), ο πολιτιστικοί μαρξιστές διευκόλυναν τη φυλετική οργάνωση των μη - λευκών, υποστηρίζοντας ταυτόχρονα ότι «η φυλή δεν υπάρχει» για τους λευκούς και ότι οι λευκοί πρέπει να αρνηθούν ό,τι τους χαρακτηρίζει ως φυλή. Οι πολιτιστικοί μαρξιστές υποστηρίζουν συνήθως φυλετικές πολιτικές, όπως η ‘affirmative action’ (προνομιακή μεταχείριση σε «μειονότητες» και μη λευκούς στις ΗΠΑ), το ‘proposition state’ (έθνος – ‘Ιδέα’ σε αντίθεση με ένα έθνος που στηρίζεται στην κοινή καταγωγή), την ανύψωση μη – δυτικών θρησκειών εις βάρος των παραδοσιακών δυτικών θρησκειών, την παγκοσμιοποίηση και το ελεύθερο εμπόριο, κώδικες ομιλίας και λογοκρισία (μέσω «αντιρατσιστικών νόμων» και νόμων περί «ρητορικής μίσους»), την πολυπολιτισμικότητα, αντι - δυτικά εκπαιδευτικά προγράμματα, δυσπροσαρμοστικές σεξουαλικές νόρμες και την μαζική μετανάστευση από χώρες του Τρίτου Κόσμου προς τις δυτικές χώρες. Οι πολιτιστικοί μαρξιστές έχουν προωθήσει την ιδέα ότι οι λευκοί, αντί να γεννάνε λευκά μωρά, πρέπει να κάνουν διαφυλετικούς γάμους ή να υιοθετούν μη - λευκά παιδιά. Ο Samuel P. Huntington υποστήριξε ότι ο Πολιτιστικός Μαρξισμός είναι μια αντι - λευκή ιδεολογία.
Η προπαγάνδα των πολιτιστικών μαρξιστών βασίζεται στο μαρξιστικό ψέμα ότι οτιδήποτε καλό για την κοινωνία είναι μια μορφή καταπίεσης. Κάθε φορά που προωθείται ο πολιτιστικός μαρξισμός, χρησιμοποιείται η ίδια γραμμή που υποστηρίζει ότι όλα γίνονται για την «απελευθέρωση των ανθρώπων από την καταπίεση». Όλα θέματα που προωθούν γίνονται δήθεν, στο όνομα της «ελευθερίας»: φιλελευθερισμός, σεξουαλική διαστροφή, εκφυλισμένη τέχνη, εκφυλισμένη μουσική, μαζική μετανάστευση, αντι - νοημοσύνη και αποκτήνωση των ανθρώπων, «μαχητικός» φεμινισμός, πολυπολιτισμικότητα, νομιμοποίηση ναρκωτικών, καταστροφή του εθνικισμού και καταστροφή του χριστιανισμού.
Ο Πολιτιστικός Μαρξισμός δυνάμωσε τη δεκαετία του 1920 και ήταν το μοντέλο που χρησιμοποιήθηκε από την Σχολή της Φρανκφούρτης.
Γνωστοί Πολιτιστικοί Μαρξιστές : Αντόνιο Γκράμσι, Horkheimer και Adorno, Herbert Marcuse, Franz Boas, Richard Lewontin, Stephen Jay Gould , κ.λπ.
Διάβασε: Η Ιστορία της ‘Πολιτικής Ορθότητας’
Έννοιες που απεχθάνεται ο Πολιτιστικός Μαρξισμός :
Γενοφιλία (Genophilia) : Το να αγαπάει κάποιος την δική του φυλή. Ένα φυσικό ένστικτο που οι πολιτιστικοί μαρξιστές θέλουν να αρνηθούμε (τουλάχιστον οι Λευκοί).
Ταυτοτική Θρησκεία (Identitarian Religion): Μια παλαιότερη μορφή θρησκείας που τονίζει την φυλετική ταυτότητα. Σε αυτήν αντιτίθεται ακόμα και χριστιανοί πολιτιστικοί μαρξιστές (τουλάχιστον για τους λευκούς). Σε όλη την ιστορία της ανθρώπινης ιστορίας, η ταυτοτική θρησκεία (ή εθνο - θρησκεία), ήταν ο κανόνας. (ΚΟ: Ο Χριστιανισμός μιλάει για Ουράνια Πατρίδα, χωρίς να καταργεί την επίγεια πατρίδα! Με τον ίδιο τρόπο που μιλάει για Ουράνιο Πατέρα, χωρίς να διαγράφει ή να υποτιμά τον επίγειο πατέρα, για τον οποίο μάλιστα, απαιτεί σεβασμό. Ο χριστιανός αγαπάει την πατρίδα του, δεν απαρνείται την ταυτότητά του και προνοεί πρώτα για τους οικείους του. Τα έθνη δεν καταργούνται στην Αγία Γραφή, ούτε φυσικά θεωρούνται «ξεπερασμένα». Ο ίδιος ο Θεός έθεσε τα οροθέσια των εθνών).
Λευκοφοβία (Leukophobia) : Ο παράλογος φόβος για τους Λευκούς που θέλουν να οργανωθούν φυλετικά.
Έθνος : Η έννοια του «έθνους» συνδέεται με το αίμα. Ο «παραδοσιακός» άνθρωπος που δεν έχει υποκύψει στην προπαγάνδα των πολιτιστικών μαρξιστών αντιλαμβάνεται ότι το έθνος συνεπάγεται φυλετική ομοιογένεια. (Μέχρι πολύ πρόσφατα, η Ευρώπη υπήρξε πάντα φυλετικά ομοιογενής και στις ΗΠΑ, κατά την απογραφή του 1960, το 90 % ήταν Λευκοί).
Πηγή: destoryculturalmarxism, Κόκκινος Ουρανός
