Τα «πλοκάμια» του Τζωρτζ Σόρος επεκτείνονται. Μετά την τοποθέτηση ανθρώπων του στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, αποκαλύπτεται ότι ο «χρηματοδοτεί» το Συμβούλιο της Ευρώπης. Σε 32 δις δολάρια υπολογίζονται μέχρι σήμερα οι «δωρεές» του σε ΜΜΕ και πολιτικούς…(George Soros. Photo © Olivier Hoslet/AP/SIPA)

Valeurs actuelles. Έξι μήνες μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου Σόρος στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), τώρα δείχνετε ότι το Συμβούλιο της Ευρώπης, από το οποίο εξαρτάται το ΕΔΑΔ, χρηματοδοτήθηκε από την Ανοιχτή Κοινωνία και τη Microsoft .

Grégor Puppinck*. Πράγματι, διαβάζοντας τις ετήσιες οικονομικές εκθέσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης, φαίνεται ότι η Ανοιχτή Κοινωνία του Τζωρτζ Σόρος και η Microsoft του Μπιλ Γκέιτς είναι οι δύο μεγαλύτεροι ιδιωτικοί δωρητές του οργανισμού. Αυτοί οι δύο οργανισμοί έδωσαν αντίστοιχα στο Συμβούλιο της Ευρώπης σχεδόν 1.400.000 ευρώ μεταξύ 2004 και 2013 και περίπου 690.000 ευρώ μεταξύ 2006 και 2014. Η Ανοιχτή Κοινωνία υποστηρίζει επίσης πρωτοβουλίες του Συμβουλίου της Ευρώπης, ιδίως το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Τεχνών και Πολιτισμού Ρομά. Από το 2015, δεν υπάρχει κανένα ίχνος τέτοιας άμεσης χρηματοδότησης, ωστόσο το Συμβούλιο της Ευρώπης έχει δημιουργήσει ένα ειδικό ταμείο για τη λήψη τέτοιων εθελοντικών εκτός προϋπολογισμού συνεισφορών.

Αυτές οι πληρωμές δημιούργησαν ερωτήματα, διότι προκαλεί έκπληξη ένας διακυβερνητικός πολιτικός οργανισμός να δέχεται ιδιωτική χρηματοδότηση. Ένας βουλευτής του Συμβουλίου της Ευρώπης προσέφυγε στην Επιτροπή Υπουργών για το ζήτημα αυτό για να ζητήσει από τους 48 πρεσβευτές, που την συνθέτουν, να δημοσιοποιήσουν όλα τα έγγραφα που σχετίζονται με αυτές τις χρηματοδοτήσεις.

Γενικότερα, πρόκειται για αμφισβήτηση της χρηματοδότησης διεθνών οργανισμών από μερικές μεγάλες ΜΚΟ και ιδρύματα;

Είναι αλήθεια ότι το πρόβλημα προκύπτει όχι μόνο για το Συμβούλιο της Ευρώπης, αλλά και για το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο που έλαβε 115.000 $ από την Ανοικτή Κοινωνία το 2017, και ακόμη περισσότερα για τον ΠΟΥ και ακόμη και για τον ΟΗΕ. Το Ίδρυμα Γκέιτς είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος χρηματοδότης του ΠΟΥ, μετά τις ΗΠΑ, με χορηγίες 530 εκ. δολαρίων το 2019. Το 80% του προϋπολογισμού του ΠΟΥ βασίζεται σε εθελοντικές συνεισφορές, δηλαδή σε δωρεές από ιδρύματα και κυβερνήσεις. Αυτός ο τρόπος χρηματοδότησης προφανώς δημιουργεί αμφιβολίες για την πολιτική ανεξαρτησία αυτών των οργανώσεων.

Αυτοί οι μεγάλοι διεθνείς οργανισμοί είναι πρωταρχικοί στόχοι για όσους θέλουν να ασκήσουν παγκόσμια πολιτική επιρροή, επειδή έχουν σημαντική δύναμη, αλλά οικονομικούς πόρους χαμηλότερους από τις φιλοδοξίες τους. Αυτοί οι οργανισμοί είναι επομένως ευάλωτοι στους «δισεκατομμυριούχους φιλάνθρωπους» που επιδιώκουν να ασκήσουν παγκόσμια πολιτική επιρροή. Αυτή η πολιτική επιρροή μπορεί να ασκείται, θα το έχετε παρατηρήσει, χωρίς προσφυγή σε δημοκρατικούς μηχανισμούς και ελέγχους. Για τη διατήρηση ή την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας αυτών των μεγάλων διεθνών οργανισμών, είναι επομένως επιτακτικό να ερευνήσουμε και να αποσαφηνίσουμε τις τρόπους χρηματοδότησής τους.

Περισσότερα από 2 εκ. ευρώ δέχτηκε το Συμβούλιο της Ευρώπης από τους κ. Τζωρτζ Σόρος και Μπιλ Γκέιτς σε μια δεκαετία. Επειδή και οι δύο έχουν τις δικές τους ατζέντες-πολιτικές, υγειονομικές κ.ά.- προκύπτει το ερώτημα κατά πόσο οι αποφάσεις του είναι προς το συμφέρον των ευρωπαϊκών λαών…

Μπορούμε να μιλήσουμε για ένα φαινόμενο διείσδυσης ορισμένων μεγάλων ΜΚΟ σε διεθνείς οργανισμούς;

Παρατηρούμε όχι μόνο ένα φαινόμενο διείσδυσης, αλλά και συμπαιγνίας που μπορεί να εξηγηθεί όταν δούμε την οικονομική δύναμη αυτών των ΜΚΟ: να θυμάστε ότι η Ανοιχτή Κοινωνία διέθεσε 32 δις δολάρια που δώρισε και επένδυσε σε ανθρώπινα δικαιώματα, ΜΜΕ και πολιτική από το 1984. Το πρόβλημα δεν περιορίζεται στην Ανοιχτή Κοινωνία. Αφορά επίσης άλλα μεγάλα ιδιωτικά ιδρύματα, όπως του Gates, του Ford ή Oak. Αυτό έχει δειχθεί με ακρίβεια και λαμπρότητα στο πρόσφατο βιβλίο του Gaétan Cliquennois σχετικά με την ιδιωτικοποίηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (Cambridge, 2020).

Ο πρώην Γενικός Γραμματέας του Συμβουλίου της Ευρώπης Thorbjørn Jagland μιλούσε για τον Τζωρτζ Σόρος ως «καλό φίλο» του, ενώ ο Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Nils Muižnieks ήταν Διευθυντής Προγραμμάτων της Ανοικτής Κοινωνίας μέχρι που ανέλαβε τα καθήκοντά του στο Συμβούλιο της Ευρώπης το 2012. Το 2009, εξήγησε ότι η Ανοικτή Κοινωνία ήθελε να δημιουργήσει έναν νέο άνθρωπο - homo Sorosensus [από τον Soros] - τον άνθρωπο της ανοιχτής κοινωνίας .

H επιρροή αυτού του δικτύου αποκαλύπτεται τώρα δημόσια και χωρίς κακία. Πολλοί ηγέτες θέλουν να δείξουν τη σχέση με τον πατέρα και τον γιο Σόρος. Αυτό συμβαίνει, παράδειγμα, με το Jean-Claude Juncker, πρώην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ή τη Michelle Bachelet, Ύπατη Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα από το 2018, που φωτογραφήθηκε όταν ανέλαβε τα καθήκοντά της με τον Τζωρτζ Σόρος και το γιο του.

Δόθηκε κάποια συνέχεια στην έκθεσή σας σχετικά με τη επιρροή των ΜΚΟ του Σόρos για το ΕΔΑΔ;**

Αυτή η έκθεση, η οποία ουδέποτε αμφισβητήθηκε ουσιαστικά, είχε τεράστιο αντίκτυπο στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. αρκετές κυβερνήσεις και πολλοί πολιτικοί ασχολήθηκαν με αυτό το ζήτημα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τη Ρωσία και τη Βουλγαρία. Έχω την αίσθηση ότι η κοινή γνώμη είναι πλέον ενημερωμένη και ευαισθητοποιημένη. Αυτή η έκθεση αποδεικνύει ότι τα τελευταία δέκα χρόνια, από τους 100 μόνιμους δικαστές του Δικαστηρίου, 22 προέρχονται από επτά ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στο ίδιο Δικαστήριο και ότι 18 από αυτούς δίκασαν υποθέσεις που αφορούσαν ΜΚΟ "τους", κατά παράβαση των στοιχειωδών κανόνων δικαστικής δεοντολογίας. Μεταξύ αυτών των επτά ΜΚΟ, το δίκτυο Ανοιχτή Κοινωνία ξεχωρίζει για τον αριθμό των δικαστών που συνδέονται μαζί της (12) και για το ότι χρηματοδοτεί τις άλλες έξι οργανώσεις που αναφέρονται στην έκθεση.

Ωστόσο, αυτή η έκθεση έρχεται αντιμέτωπη με την αμήχανη σιωπή του θεσμικού οργάνου. Το ΕΔΑΔ ενημέρωσε την εφημερίδα Le Monde για την απόφασή του να μην απαντήσει. Στη συνέχεια, τρεις βουλευτές του Συμβουλίου της Ευρώπης προσέφυγαν στην Επιτροπή Υπουργών, στοχεύοντας στο «συστημικό πρόβλημα των συγκρούσεων συμφερόντων μεταξύ ΜΚΟ και δικαστών του Δικαστηρίου» και ρωτώντας το για τα μέσα που θα εφαρμόσει για την «αποκατάσταση της «ακεραιότητας του ΕΔΑΔ». Δεν εκπλήσσει το ότι οι 48 πρεσβευτές φαίνεται να δυσκολεύονται να συμφωνήσουν σε μια απάντηση, καθώς ξεπέρασαν κατά πολύ την προβλεπόμενη προθεσμία τριών μηνών για αυτήν τη διαδικασία. Έχουν την υποχρέωση να απαντήσουν γραπτώς, εάν απλώς εκφράσουν την αδυναμία τους να απαντήσουν.

Τι γίνεται με τις αρχές των Βρυξελλών που επίσης ζητήθηκε η παρέμβασή τους;

Πολλοί βουλευτές από διάφορα πολιτικά κόμματα θέλησαν να ασχοληθούν με αυτό το θέμα, αλλά η υγειονομική κρίση αναστάτωσε το πρόγραμμα. Και αρκετοί ευρωβουλευτές, ωστόσο, έθεσαν ερωτήματα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απάντησε μέσω μιας από τους Αντιπροέδρους της, της Věra Jourová: «Η Επιτροπή δεν έχει καμία αμφιβολία για την ακεραιότητα και την ανεξαρτησία του ΕΔΑΔ." Ψάξτε όσο θέλετε, δεν θα βρείτε τίποτα! Εκτός ίσως μερικές φωτογραφίες που μας βοηθούν να κατανοήσουμε το πλαίσιο στο οποίο εμφανίζονται αυτές οι απαντήσεις. Σε μια από αυτές μπορούμε να δούμε την Επίτροπο Jourová με τον Ούγγρο φιλάνθρωπο να δηλώνει ότι "Οι αξίες της Ανοιχτής Κοινωνίας βρίσκονται στο επίκεντρο της δράσης της ΕΕ". Σε μια άλλη φωτογραφία, ο Ευρωπαίος Επίτροπος Johannes Hahn - συντάκτης μιας άλλης απάντησης - φωτογραφίζεται επίσης με τον Τζωρτζ Σόρος, λέγοντας ότι "Πάντα είναι καλή μια συνάντηση με τον Τζωρτζ Σόρος για να συζητήσουμε τις κοινές μας προσπάθειες για την επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων και των ανοιχτών κοινωνιών στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη».

Αυτές οι φωτογραφίες είναι όντως θεαματικές, αλλά δεν είναι κάτι το σπάνιο, γιατί μεταξύ 2014 και 2018 ο Τζωρτζ Σόρος και οι εκπρόσωποί του είχαν τουλάχιστον 64 συνομιλίες με Επιτρόπους και ανώτερους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Περισσότερες από όσες είχαν οι ευρωπαίοι αρχηγοί κρατών.

Όλα αυτά τα υπαρκτά στοιχεία πρέπει να ανοίξουν τα μάτια μας στην τεράστια σημασία αυτών των, υπεράνω των εθνικών πολιτικών θεσμών, δικτύων επιρροής και εξουσίας . Η έκθεση Eυρωπαϊκού Κέντρου Νόμου και Δικαιοσύνης (ΕCLJ) για τις ΜΚΟ και το ΕΔΑΔ πέταξε μια πέτρα στη λίμνη, αποκάλυψε και απέδειξε την πραγματικότητα αυτής της συμπαιγνίας στο ειδικό πλαίσιο του ΕΔΑΔ, αλλά αυτό δεν φτάνει. Ενώ οποιοδήποτε εθνικό δικαστήριο θα είχε αντιδράσει σθεναρά, για να επιβάλει κυρώσεις στους εν λόγω δικαστές και να διορθώσει το σύστημα, οι ευρωπαϊκές αρχές στρέφουν την πλάτη τους και προσπαθούν να στρέψουν αλλού την προσοχή του λαού. Δεν υπάρχει βούληση αμφισβήτησης. Είναι τρομερό.

Πώς εξηγείτε αυτήν την έλλειψη αμφισβήτησης;

Οι δεσμοί μεταξύ διεθνών οργανισμών και μεγάλων ΜΚΟ και ιδρυμάτων έχουν πολύ βάθος και είναι στενές· είναι το ίδιο σύστημα εξουσίας: συμβιώνουν, τόσο οικονομικά όσο και ιδεολογικά, ακόμη και σε επίπεδο μελών. Αλλά αυτή η συμπληρωματική σχέση διαστρέφεται και γίνεται ανισόρροπη από την παρέμβαση των δισεκατομμυριούχων φιλάνθρωπων που επιδιώκουν πολιτικούς, οικονομικούς και χρηματοοικονομικούς σκοπούς. Το σύστημα διαφθείρεται από αυτήν την «ιδιωτικοποίηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Υπέστητε αντίποινα μετά τις αποκαλύψεις σας για την επιρροή του Σόρος στο ΕΔΑΔ;

Όχι αμέσως, εκτός από ένα άρθρο στη Le Monde. Ωστόσο, τώρα είμαστε τακτικά στόχος επιθέσεων από ΜΜΕ. Η τελευταία, και πιο σημαντική, ενορχηστρώθηκε από την οργάνωση Ανοιχτή Δημοκρατία, μέλος του γαλαξία Σόρος, με την υποστήριξη του λόμπι υπέρ των αμβλώσεων. Αυτή η οργάνωση δημοσίευσε μια ψευδο-έρευνα κατά του ECLJ πριν από λίγες εβδομάδες, η οποία αναδημοσιεύθηκε ταυτόχρονα σε περίπου 50 εφημερίδες σε όλο τον κόσμο, ανάμεσά τους το Time Magazine και το EuroNews. Η Ανοιχτή Δημοκρατία κινητοποίησε το «Tracking the Backlash», το δικό της ανεπίσημο δίκτυο μαχητικών δημοσιογράφων που δημιουργήθηκε για να «καταδιώκει την [συντηρητική] αντίδραση». Στόχος τους είναι ο στιγματισμός της ψηφιακής φήμης των πολιτικών αντιπάλων τους. Σύμφωνα με όλα αυτά τα άρθρα, το ECLJ αποτελεί μεγάλη απειλή, αποκαλώντας τους δικαστές «σταυροφόρους» και «μυστικό στρατό», «θύλακες στους δημοκρατικούς μας θεσμούς», ως «λύκους μεταμφιεσμένους σε αρνιά». Οι εκφράσεις αυτής της οργάνωσης είναι προφανώς εξωφρενικές, όπως και η έκκλησή της τον περασμένο Μάρτιο για «κατάργηση της οικογένειας», αλλά όλα δείχνουν τη δύναμη αυτών των δικτύων.

Ο Μπιλ Γκέιτς μετατρέπει την οικονομική του επιτυχία σε πολιτική επιρροή: Μετά την ενίσχυση των ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδων της Ευρώπης σειρά είχε το Συμβούλιο της Ευρώπης…

Αυτό το είδος επίθεσης επιβεβαιώνει την ανάγκη αντικειμενικής έκθεσης των δικτύων εξουσίας που συνιστούν το νέο σύστημα διακυβέρνησης, παγκόσμιο όσο και μετα-δημοκρατικό.

Πηγή: valeursactuelles.com, Ακτίνες