Ο διορισμός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη Β' στις Βρυξέλλες, μας υπενθυμίζει πως τα χούγια της πολιτικής εξουσίας δεν αλλάζουν ποτέ...
Δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς πως η είδηση του διορισμού του υιού Μητσοτάκη σε πολλά υποσχόμενη θέση εργασίας στις Βρυξέλλες (στο Ευρωκοινοβούλιο), έσκασε στην επικαιρότητα σαν κεραυνός εν αιθρία. Και αυτό διότι το βόλεμα των ημετέρων σε «θεσούλες» είναι σταθερή «αξία» σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Και αυτό, το έχει καταλάβει καλά ο λαός που έβλεπε ανέκαθεν τους «γόνους», τις «οικογένειες» και τους πολιτικούς καριερίστες να κάνουν τα κουμάντα τους.
Το θέμα είναι πως κάποτε υπήρχε μια στοιχειώδη πολιτική τσίπα ώστε τέτοια φαινόμενα να μην γίνονται αντιληπτά για να μην προκαλούν το λαϊκό αίσθημα. Πλέον δεν υφίσταται κάτι τέτοιο όμως.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τον πρώην υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Σπήλιο Λιβανό. Ολόκληρη η Ελλάδα τον είδε σε βίντεο να γελά επιδοκιμαστικά όταν ο Δήμαρχος Σπάρτης Πέτρος Δούκας μιλούσε για το πώς «γύρισε το παιχνίδι» των εκλογών με σακούλες γεμάτες χρήματα. Και ο πρώην υπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη απάντησε πως μια τέτοια «εποποιία» έπρεπε να απαντηθεί.
Το αμέσως επόμενο διάστημα ο κ. Λιβανός παραιτήθηκε ή μάλλον… τον παραίτησαν, για επικοινωνιακούς λόγους. Έναν μήνα μετά από την αποκάλυψη αυτού του αίσχους, που σε ένα σοβαρό κράτος θα μπορούσε να ρίξει ακόμα και μια κυβέρνηση, ο «λερωμένος» Σπήλιος Λιβανός εξήλθε απαστράπτων από το κυβερνητικό πλυντήριο και προσγειώθηκε σε περίοπτη «θεσούλα». Που; Ως επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας του ΝΑΤΟ.
Έτσι πάνε αυτά. Η πολιτική ντροπή ξεπληρώνεται όχι με μια συγγνώμη προς τον λαό, άλλα με μια ακόμη μεγαλύτερη πράξη ντροπής.
Οι Βρυξέλλες, το Γέιλ και το Λονδίνο «κέρδισαν» τον Κυριάκο Μητσοτάκη
Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι τόσο περιποιητικός με τους συνεργάτες του, πόσο μάλλον επιθυμεί διακαώς να δει την… προκοπή του υιού του. Έτσι κι αλλιώς έχει χαθεί προ πολλού κάθε ίχνος ευσυνειδησίας. Τα αδιέξοδα των νέων που αντιμετωπίζουν τον βάλτο της ανεργίας στην μπανανία των Βαλκανίων, δεν μπορούν να «αγγίξουν» και πολύ έναν πολιτικό που έχει δηλώσει πως δεν θα μπορούσε να διανοηθεί ζωή με 800 ευρώ τον μήνα.
Τον Αύγουστο του 2021, την μέρα που 40.000 υποψήφιοι έμεναν εκτός ΑΕΙ λόγω της εφαρμογής του νόμου Κεραμέως, ο «έπαρχος» της Ελληνικής «αποικίας» Κυριάκος Μητσοτάκης προτίμησε να πεταχτεί στο Γέιλ, για να βοηθήσει στην εγκατάσταση της κόρης του για σπουδές στις ΗΠΑ. «Καταπληκτική» η παιδεία στην Ελλάδα, άλλα «ευχαριστούμε δεν θα πάρουμε». Θα προτιμήσουμε την ξενιτειά στο Γέιλ. «Καταπληκτική» και η αγορά εργασίας στην Ελλάδα, άλλα θα προτιμήσουμε Βρυξέλλες, με θέση στο Ευρωκοινοβούλιο που μπορεί να φτάσει σε απολαβές τα 7.740 ευρώ.
Η άλλη κόρη του Κυριάκου Μητσοτάκη – Σοφία – εργαζόταν μέχρι τον Ιούνιο του 2021 στην Goldman Sachs. Στη συνέχεια παραιτήθηκε και ανέλαβε υψηλόβαθμο πόστο στα κεντρικά της CVC στο Λονδίνο. Ούτε σε αυτή τη περίπτωση προτιμήθηκε η «καταπληκτική» Ελλάδα.
Αλίμονο στους νέους που δεν έχουν… επώνυμο
Πάμε και στον αντίποδα; Σχεδόν 4 στους 10 νέους στην Ελλάδα είναι άνεργοι. Άτομα με εξαιρετικά προσόντα, με πτυχία, μεταπτυχιακά και ξένες γλώσσες, βρίσκονται στην ανεργία και τρώνε τα διπλώματα τους για… μεσημεριανό, επειδή η πολιτική της κυβέρνησης διαλύει τις εργασιακές σχέσεις, ερημώνει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ευνοεί τα μονοπώλια, μοιράζει τον κρατικό πλούτο στα συμφέροντα των ιδιωτών που προωθούν εργασιακό καθεστώς «γαλέρας».
Ακόμα και ο τουρισμός, η «ατμομηχανή» της Ελληνικής οικονομίας που πρόσκαιρα μειώνει το ποσοστό της ανεργίας, έχει μετατραπεί σε πεδίο δράσης άπληστων επιχειρηματιών που παραπονιούνται πως δεν βρίσκουν προσωπικό, ενώ στην ουσία αναζητούν πάμφθηνους εργαζόμενους για να δουλεύουν σε άθλιες συνθήκες υπό το καθεστώς ενός «εξευγενισμένου» δουλεμπορίου. Και αυτό γίνεται με όλες τις ευλογίες της κυβέρνησης.
Το δικέφαλο τέρας της ανέχειας, με τα τερατώδη πρόσωπα της ανεργίας και την ακρίβειας, κατατρώει τα όνειρα της σημερινής νεολαίας. Γενιές που κουβαλούν μέσα τους το μέλλον της Ελλάδας μας, καταστρέφονται από την αδιαφορία μιας κυβέρνησης που έχει προσκολλημένο το μυαλό της, πότε στο Γέιλ, πότε στις Βρυξέλλες και πότε στο Μπάντεν – Μπάντεν.
Κατά τα άλλα ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιθυμεί την αναστροφή του «brain drain» και της εργασιακής μετανάστευσης, ενόσω ποντάρει το μέλλον των παιδιών του εκτός συνόρων. Αλίμονο στους νέους που δεν έχουν την καλοτυχία ενός ξακουστού «γόνου» και μένουν να παλέψουν σε αυτή τη ταλαίπωρη χώρα με μισθούς πείνας, με άφταστα ενοίκια, με «χρυσά» καύσιμα, με λογαριασμούς ρεύματος που υπερβαίνουν το μηνιαίο εισόδημα και με εργασιακούς όρους που υφίστανται «κινεζοποίηση».
Και μέσα σε όλα έχεις και έναν Βασίλη Οικονόμου να σε λέει «τζαμπατζή» ή έναν Άδωνι να σε λέει «μίζερο», αν δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις στα χρέη μιας τεχνητής ακρίβειας που οι ίδιοι οι κυβερνώντες ευνόησαν.
«Περισσότερες και καλύτερες δουλειές» υποσχόταν η Νέα Δημοκρατία πριν εκλεγεί κυβέρνηση. Τελικά μάλλον απευθυνόταν μόνο σε όσους φέρουν «βαρύ» επώνυμο και μόνο για θέσεις έξω, στας Ευρώπας…
Πηγή: sportime.gr
