Μπορεί όλο αυτό που γίνεται σήμερα να είναι ένα παίγνιο εξουσίας σε βάρος του λαού από μια αριστερή κυβέρνηση για να περάσει τα υφεσιακά μέτρα της στα μουλωχτά φέρνοντας για δημοψήφισμα τις απαιτήσεις των θεσμών που δήθεν φαντάζουν τερατουργήματα, ενώ στην ουσία μικρές διαφορές έχουν.
Μπορεί όλα να είναι προσχεδιασμένα για να δεχθούμε ένα ακόμη μνημόνιο και μαζί με το μνημόνιο να ψηφισθούν όλα τα αντιχριστιανικά και ανθελληνικά μέτρα που έχουν στο μυαλό τους οι αριστεροί κυβερνώντες.
Βεβαίως υπάρχουν, θα μας πεί κάποιος, και οι εμφορούμενοι από τα ελληνορθόδοξα ιδανικά. Μακάρι να μη τους καταπιεί το θολό ρεύμα της εξουσίας και μεθύσουν από το κρασί της φιλαρχίας. Μακάρι να μη χάσουν την οξυδέρκειά τους και οι λεγόμενες κόκκινες γραμμές τους να μη αποχρωματισθούν τελικά. Βάζουμε όμως καλό λογισμό και πιστεύουμε ότι οι άρχοντες του παρόντος μη όντας κλέφτες και διαπλεκόμενοι, πιθανόν να μιλούν τη γλώσσα της αλήθειας και αυθόρμητα να αποφασίζουν υπέρ του Έθνους. Οψόμεθα!
Πάντως το επιχείρημα που ορθώνουν μερικοί, ότι η ιστορικές αναφορές και η καταφυγή για έμπνευση στο παρελθόν μας, δεν ισχύουν σήμερα, όλο αυτό είναι σαθρό και πονηρό επιχείρημα.
Το παρελθόν μας συνοδεύει μέσα στο DNA μας. Ζούμε με την ιστορία μας καθημερινά μέσα από την αρχαιολογία, τη γλώσσα, τη διδασκαλία μας, τα σχολεία μας, τα ονόματα και τα πολεμικά γεγονότα της φυλής μας. Δεν είμαστε ορφανοί ιστορικά και δεν γεννηθήκαμε χθές. Το γενεαλογικό μας δένδρο ανάγεται στο 1940, στο 1821, στις Θερμοπύλες. Ερχόμαστε από πολύ παλιά και «το αίμα νερό δεν γίνεται, κι αν γίνεται, δεν πίνεται». Δεν μπορούμε να αλλάξουμε το δέρμα μας. Αναπνέουμε τον αέρα, πίνουμε από το νερό, περπατάμε στους δρόμους, κολυμπάμε στη θάλασσα, μαζί με τον Σωκράτη, τον Πυθαγόρα, τον Θεμιστοκλή, τον Λεωνίδα, τον Διάκο και τον Δαβάκη. Σε κάθε αγώνα μας μέχρι τώρα αυτοί ήταν οι μπροστάρηδες και οι αρχηγοί μας. Οι φυσικοί αρχηγοί των μεγάλων εθνικών στιγμών ήταν ο Παπαφλέσσας, ο Παλαιολόγος, ο Καποδίστριας… Δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε τώρα. Θα μείνει ακέφαλο το Έθνος και ο στρατός μας. Αυτοί μας εμπνέουν και μας οδηγούν στο παρόν και στο μέλλον. Κι όσες φορές τους αγνοήσαμε, φάγαμε τα μούτρα μας, κατά το δή λεγόμενο. Κι όσες φορές τους μιμηθήκαμε θριαμβεύσαμε.
Είναι λάθος να λέμε ότι αυτά δεν γίνονται σήμερα. «Οι αιώνες αντιγράφουσιν αλλήλους» και «ουδέν καινόν υπό τον ήλιον». Οι νόμοι της φυσικής δεν αλλάζουν, οι φυσικοί αλλάζουν. Όπως και οι κανόνες της Εκκλησίας και οι αρχές της φιλοσοφίας. Έτσι και οι αρχές της ελευθερίας και της φιλοπατρίας, της αλήθειας και της αξιοπρέπειας, της προσωπικότητας και της ελευθέρας διακίνησης των ιδεών, του αυτοπροσδιορισμού και της δημοκρατίας. Όλα αυτά παραμένουν αιώνιοι νόμοι μέσα στο χρόνο. Το πνεύμα είναι το ίδιο, τα μέσα αλλάζουν.
Όπως και παλιά έτσι και τώρα, οι οχτροί ζήταγαν γη και ύδωρ. Ήθελαν την ελευθερία μας και τη γη μας και την ανεξαρτησία μας στα χέρια τους αντί μικρών ανταλλαγμάτων. Ζητούσαν τα διαμάντια των αξιών και των αρχών μας και μας έδωναν τα καθρεφτάκια και τα ρολόγια για αν κοιτάμε το πρόσωπό μας πόσο δηλαδή μας άλλαξαν και πόσος χρόνος ζωής μας μένει ακόμη.
Ντροπή τους όσοι βλέπουν τα πράγματα μονοδιάστατα οικονομικά και δεν βλέπουν την οικονομική υποδούλωση και κυρίως την πνευματική εξαχρείωση που την συνοδεύει. Τι έλεγε ο Ρ. Φεραίος; «Συλλογάται καλά, όποιος συλλογάται ελεύθερα». Τι έλεγε ο Θούριός του Ρήγα; Τι είπε ο Παλαιολόγος; Τι ο Λεωνίδας; Τι ο Γρηγόριος ο Ε΄; Τι ο Σμύρνης Χρυσόστομος; Τι είναι το Μεσολόγγι, το Μανιάκι, η Αλαμάνα, για μας επιτέλους; Απλά ιστορικά γεγονότα ή πηγές έμπνευσης; Τι γιορτάζουμε στις Εθνικές Επετείους μας;
Δεν θα μπορούσαν όλοι αυτοί οι μάρτυρές μας να κάνουν πίσω; Να σκεφτούν υπολογιστικά; Να εξορθολογίσουν τα πράγματα; Να μη μπουν σε περιπέτειες; Να πούνε όλοι το γαλλικό “pourquoi?” και να χαρούν τη ζωή τους μένοντας όμως στα αζήτητα της ιστορίας; Πως τολμούν Έλληνες και μάλιστα πνευματικοί ηγέτες και δείχνουν το δρόμο της ηττοπάθειας και της κτηνώδους συμπεριφοράς, του ζώου δηλαδή, που υποκύπτει μπροστά στο φόβο του ισχυροτέρου; «Ζει ο αετός σε κλουβί;» Πάντοτε παλεύουμε με την ύλη και με το πνεύμα. Το φως με το σκοτάδι. Και μεις οι Έλληνες μια ζωή ως επί το πλείστον ζούμε αγκαλιά με την ελευθερία και τη θυσία. Πως τώρα οι προσκυνημένοι ζητούν από έναν υπερήφανο λαό την υποταγή «πάση θυσία» αντί πινακίου φακής; «Αιδώς Αργείοι».
Ας ξυπνήσουμε! Μη αφήσουμε το φόβο να παγώσει το αίμα μας. Μπροστά στα ιδανικά μας οι Έλληνες ποτέ δε σκεφθήκαμε την άλλη πλευρά ή την άλλη μέρα. Πάντοτε πέφταμε στη φωτιά και η άλλη πλευρά, η απέναντι έκανε πίσω και μια καινούρια μέρα του Θεού πάντα ξημέρωνε και μας στεφάνωνε! Γι αυτό είναι «όλβιος όστις έσχε της ιστορίας μάθησιν».
Αδούλωτοι σκλάβοι ήμασταν μια ζωή. Ας το τολμήσουμε λοιπόν και τώρα. «Οι σκλάβοι δεν έχουν να χάσουν τίποτε. Εκείνο που χάνουν είναι οι αλυσίδες τους». Γι αυτό αξίζει!
Και μη λέμε, αυτά δεν γίνονται σήμερα! Γίνονται και παραγίνονται!!!
Πηγή: Χριστιανική Εστία Λαμίας
