Ο κ. Κώστας Κυριακού, πολιτικός κρατούμενος επί δικτατορίας Ενβέρ Χότζα στο κολαστήριο του Σπάτς, ηγετικό στέλεχος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και ένας από τους 5 ηγέτες της ΟΜΟΝΟΙΑΣ της περίφημης δίκης των Τιράνων το 1994, μας έδωσε ευγενικά την άδεια αναδημοσίευσης του προλόγου του στην 2η έκδοση του βιβλίου του ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ, στον οποίο αναφέρεται σε ένα «διάλογό» του με 2 ήρωες.
ΜΙΛΗΣΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ
– Κωνσταντίνε, ευλογημένο μας παιδί! Πόσο χαίρομαι που σε βλέπω. Όπως πάντα είσαι χαμογελαστός και λαμπερός. Δεν σε φτάνω, είσαι πολύ ψηλά. Τι κάνεις; Τι θέλεις να μου πεις;
– Αδερφέ, παρακάλεσα τον Αρχάγγελο Μιχαήλ να με αφήσει λίγο ακόμα. Να μεταφέρεις στον Ελληνισμό, πως την Λαμπάδα της Λευτεριάς και των Ιδανικών του Έθνους, την έστησα στην ψηλότερη κορυφή της Βορείου Ηπείρου.
– Βρε Λεβέντη μας είσαι από τους εκλεκτούς, γιατί όταν ήσουν εκεί ψηλά στην κορυφή του βουνού δεν έτρεξες στην αγκαλιά της Μάνας Ελλάδας; Γιατί γύρισες στο σπίτι σου; Εκεί είχαν εισβάλει τα αρπακτικά.
– Τι μου λες; Από πού να έφευγα; Από το σπίτι μου; Από τα Άγια χώματά μας, που κρατούν στα σπλάχνα τους τούς νικητές του Ιστορικού ΌΧΙ του 1940; Σε ποιους να τα χάριζα όλα αυτά;. Τα αρπακτικά να έφευγαν, αυτοί είναι ξένοι. Εμείς ήμαστε στις πατρογονικές μας εστίες. Με χαμόγελο αντιμετώπισα τους φονιάδες. Πριν το πράξω, σας το είπα: «ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΟΥ ΝΑ ΓΡΑΨΕΤΕ, ΕΛΛΑΔΑ Σ` ΑΓΑΠΩ».
– Αδερφέ, φονιάδες και γενίτσαροι επιχειρούν να ρίξουν λάσπη στο λαμπρό σου έργο, να πικράνουν τη μανούλα σου και όλους εμάς.
– Τα ταγκαλάκια, όπως αποκαλούσε τα δαιμόνια ο Άγιος Παΐσιος μας προκαλούν πνευματική αναγούλια, με μύρια κόλπα επιχειρούν να με αρπάξουν από την αγκαλιά του Αρχάγγελου Μιχαήλ. Εδώ κοντά μου είναι ο Αρχάγγελος του Χριστού, εσύ δεν τον βλέπεις. Δεν μπορούν να με πάρουν, μας σκεπάζει η ΜΑΝΑ ΠΑΝΑΓΙΑ. Όλοι αυτοί, ξένοι και γενίτσαροι, κατρακυλούν στα κατακάθια του Άδη. Ως Χριστιανός Ορθόδοξος λυπάμαι για την κατάντια τους. Μακάρι να μετανοήσουν και να τους ελεήσει ο Καλοκάγαθος Χριστό μας. Λυπάμαι για την στάση της πολιτικής ηγεσίας της Πατρίδας μας! Μα κανένας τους δεν μπόρεσε να βρεθεί δίπλα στην οικογένειά μου, να απάλαιναν ολίγο τον πόνο της μανούλας, να σφίξουν στην αγκαλιά το 11χρονο αγγελούδι μου;
– Κωνσταντίνε βλέπω τον Αρχάγγελο Μιχαήλ δίπλα σου, είναι κ` αυτός χαμογελαστός.
– Σου είπα, τον Αρχάγγελο δεν τον βλέπεις. Είσαι αναστατωμένος, για κοίτα τον καλά. Είναι ο αδερφός μας Σταύρος Γκούτζος. Εσύ τον ξέρεις καλά. Ο Σταύρος πράττει, δεν λέει πολλά.
– Ναι τώρα τον βλέπω καθαρά, είναι ο Σταύρος. Σταύρο που είσαι; Γιατί δε μιλάς; Πως μας έφυγες έτσι ξαφνικά; Δεν το είπες ούτε στον αδερφό Ηρακλή;
– Ευχαριστιόμουν που σας άκουγα. Τι να σας έλεγα; Εσύ ξέρεις, το καθήκον μου σ` αυτόν τον κόσμο το έπραξα. Τώρα έπρεπε να αποχωρούσα. Πρέπει να είμαι κοντά στον Κωνσταντίνο. Είναι το ελάττωμα μου, δεν μπορώ να μη φροντίζω τα αδέρφια που κάνουν τέτοιες θυσίες. Αλλά εγώ δεν γνωρίζω καλά τους ιερούς κανόνες. Ο Κωνσταντίνος είναι ανάμεσα στους αγγέλους… Όμως πριν φύγω προετοιμάστηκα. Έκοψα τη γενειάδα, πλύθηκα, χτενίστηκα και για αρκετές ώρες ήμουν με τους φίλους μας. Το βράδυ γύρισα στο σπίτι, φρόντισα τους δικούς μου, είπα στα παιδιά μου να και να προσεύχονται στον Χριστό και την Παναγία μας, να τιμούν την Πατρίδα και να ευγνωμονούν τους ευεργέτες τους.
Ετοιμάστηκα για το ταξίδι και περίμενα. Έπειτα ήρθε ο φτερωτός Ταξιάρχης και με συνοδεία κι` άλλων αγγέλων, πετάξαμε. Οι άγγελοι μεσολάβησαν για να αναγγελθεί η κοίμησή μου από τα τηλεοπτικά μέσα και να το μάθουν οι φίλοι μας.
– Αδέρφια γιατί απομακρύνεστε, μη φεύγετε, κατσείτε και λίγο ακόμα. Τι άλλο να πω στους δικούς μας;
– Να τους πεις να συνεχίσουν με δύναμη και πίστη τον ιερό αγώνα της λευτεριάς. Ο ικανότερος να σηκώσει ψηλά την αναμμένη Λαμπάδα του Ελληνισμού και των Ανθρωπίνων Αρετών. Σύντομα θα δικαιωθούμε! Τώρα φεύγουμε! Μας περιμένει ο Αρχηγός του Βορειοηπειρωτικού Αγώνα, ο Μητροπολίτης μας Σεβαστιανός! Δεν σε αποχαιρετούμε! Πάντα θα είμαστε κοντά σας!
Χαμογελώντας υψώθηκαν στον Ουρανό.
Πόσο τους ζήλεψα! Πόσο γλυκές στιγμές έζησα!
Αδέρφια ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕ και ΣΤΑΥΡΟ,
ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ! ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
