του Γεωργίου Ζάβαλη
από την εφημερίδα «Βορειοηπειρωτικόν Βήμα», αρ. φυλ. 14(94), Μάρτιος – Απρίλιος 2010
Ήταν βράδυ της 24ης Μαρτίου 1999 όταν ξεκίνησαν οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ εναντίον της Σερβίας. Αφορμή για το γεγονός αυτό ήταν η άρνηση του Μιλόσεβιτς να δεχθεί ξένη στρατιωτική παρουσία στο Κόσοβο υπό τους εξευτελιστικούς όρους που έθεσε η διεθνής κοινότητα στη διάσκεψη του Ραμπουγιέ της Γαλλίας. Έτσι για 78 ημέρες τα «γεράκια» του ΝΑΤΟ βομβάρδιζαν συστηματικά τη Σερβία, σκοτώνοντας και τραυματίζοντας χιλιάδες Σέρβους, καταστρέφοντας και προκαλώντας ζημιές σε στρατόπεδα, δρόμους, γέφυρες, κτίρια, εργοστάσια, σχολεία, ναούς και μοναστήρια και γεμίζοντας το έδαφός της με απεμπλουτισμένο ουράνιο.
Τα αποτελέσματα όλων αυτών φάνηκαν γρήγορα. Απ’ τον Ιούνιο του 1999 αποχώρησαν απ’τό Κόσοβο 200.000 Σέρβοι και έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους τη χώρα ενώ οι ελάχιστοι που έμειναν ζουν σε μικρούς θυλάκους υπό την προστασία του Ο.Η.Ε.. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις μεγάλες πόλεις του Κοσόβου μέχρι το 1999 ζούσαν 100.000 Σέρβοι ενώ τώρα δεν ζουν ούτε 100.
Βγαίνοντας λοιπόν απ’τή μέση οι Σέρβοι ήρθαν και τα χειρότερα σε λιγότερο από 10 χρόνια μιας και στις 17 Φεβρουαρίου του 2008 η κυβέρνηση του Κοσόβου ανακήρυξε την ανεξαρτησία της περιοχής δημιουργώντας μ’ αυτό τον τρόπο ένα κράτος του ΝΑΤΟ με Αλβανούς πολίτες.
Μάλιστα πολλές απ’ τις χώρες που δεσμεύονταν το 1999 ότι στα Βαλκάνια δεν θα γίνουν αλλαγές σύνορων, βρήκαν πάτημα στην αδράνεια και την αμυντική στάση που κράτησαν οι σερβικές κυβερνήσεις απ’τό 1999 ως το 2008 επί του θέματος και η μία μετά την άλλη αναγνώρισαν το Κόσοβο ως ανεξάρτητο κράτος.
Το τραγικό στην όλη κατάσταση είναι ότι χώρες που διατηρούσαν φιλικές σχέσεις με τη Σερβία όπως το Μαυροβουνιο και τα Σκόπια αναγνώρισαν κι αυτές την ανεξαρτησία του Κοσόβου ύστερα απ’τήν πίεση των Δυτικών οι οποίοι τις απείλησαν ότι δεν θα ενταχθούν στην Ε.Ε. αν δεν αναγνωρίσουν το Κόσοβο ως ανεξάρτητο κράτος. Παράλληλα οι Δυτικοί ακόμα και σήμερα δίνουν υποσχέσεις στους Σέρβους, οι οποίοι βλέπουν να αποφασίζουν οι άλλοι γι’ αυτούς χωρίς αυτούς, ότι θα ενταχθούν στην Ε.Ε. με αντάλλαγμα τη λήθη των εθνικών τους ζητημάτων που ακόμα εκκρεμούν.
Παρατηρώντας κανείς τα γεγονότα του Κοσσυφοπεδίου μπορεί να διακρίνει τις ομοιότητες μεταξύ Κοσόβου και Βορείου Ηπείρου αφού και στις δύο περιπτώσεις η ορθόδοξη κοινότητα υπέστη τα πάνδεινα απ’ το αλβανικό στοιχείο. Στο Κοσσυφοπέδιο μετά τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς οι Σέρβοι εκδιώχθηκαν απ’τούς Αλβανούς οι οποίοι καρπώθηκαν τις περιουσίες
των διωχθέντων.Το ίδιο συμβαίνει και στη Βόρειο Ήπειρο οπού ακόμα και σήμερα ο εκφοβισμός και οι προκλήσεις του αλβανικού κράτους προς τους Βορειοηπειρώτες δεν σταματούν αφού στόχο έχουν η Βόρειος Ήπειρος να εκκενωθεί απ’ το ελληνορθόδοξο στοιχείο. Η κατάσταση λοιπόν και στις δύο περιοχές παραμένει κρίσιμη.
Υπάρχει όμως και μία διαφορά. Αυτή είναι ότι ενώ το Κόσοβο ανεξαρτητοποιήθηκε δεν ισχύει το ίδιο και για τη Βόρειο Ήπειρο με την εξήγηση να είναι απλή. Αυτό συμβαίνει επειδή στη Βόρειο Ήπειρο δεν κατοικούν Αλβανοί αλλά ορθόδοξοι Έλληνες και οι Δυτικοί μας σύμμαχοι απέδειξαν την «αγάπη» που έχουν για τους ορθόδοξους, το 1999 στη Σερβία.
Αυτό πρέπει να το χωνέψουμε και να μην περιμένουμε απ’ τους ξένους τη λύση του βορειοηπειρωτικού ζητήματος.
Όμως επειδή ο μεγαλύτερος εχθρός μας δεν είναι οι ξένοι αλλά ο κακός μας εαυτός θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι τη μεγαλύτερη ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση στη Βόρειο Ήπειρο τη φέρουν οι ίδιοι οι Βορειοηπειρώτες καθώς και οι κυβερνήσεις της Ελλάδος.
Όσον αφόρα τις ελληνικές κυβερνήσεις η στάση τους για τη Βόρειο Ήπειρο είναι σχεδόν αδιάφορη. Ας μην ξεχνάμε ότι στο παρελθόν η Ελλάδα βοήθησε την Αλβανία, που βρέθηκε στα πρόθυρα της διάλυσης το 1997, να ορθοποδήσει και να αναπτυχθεί χωρίς να εξασφαλίσει τα δίκαια της ελληνικής κοινότητας της Βορείου Ηπείρου. Μάλιστα στο εγγύς παρελθόν σχεδόν όλοι οι Έλληνες βουλευτές υποστήριξαν την ένταξη της Αλβανίας στην Ε.Ε. άνευ όρων.
Αν συνεχιστεί η υφιστάμενη κατάσταση, όπου ελληνική πολιτεία και Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός φοβούνται να διεκδικήσουν ακόμα και τα αυτονόητα δικαιώματα των Ελλήνων της Βόρειου Ηπείρου, τότε η λύτρωση της Βορείου Ηπείρου φαντάζει μακρινό και άπιαστο όνειρο.
Είναι λοιπόν απαραίτητο να θυμηθούμε όλοι σ’ αυτή την κρίσιμη στιγμή για τα Βαλκάνια τη δήλωση του Σέρβου πολιτικού Βουκ Ντράσκοβιτς ο οποίος στις 15/7/1999, μετά τη συνάντησή του στην Αθήνα με τον νυν Έλληνα Πρωθυπουργό, είχε τονίσει πως το μεγάλο πρόβλημα των Βαλκανίων είναι το επικίνδυνο σχέδιο των Αλβανών για τη δημιουργία της Μεγάλης Αλβανίας.
Το παρήγορο είναι πως αυτό το σχέδιο το έχουν αντιληφθεί πολλοί Σέρβοι και Έλληνες. Είναι αυτά τα άτομα που δεν μένουν αδρανή σε όσα συμβαίνουν στην περιοχή μας αλλά σταθεροί στις επάλξεις του αγώνα κάνουν το καθήκον τους μη προδίδοντας την ιστορία του τόπου τους για χάρη της Ε.Ε και των Η.Π.Α..
Μακάρι λοιπόν στο εγγύς μέλλον να επιλυθούν συν Θεώ προς το δίκαιο τα εκκρεμή θέματα του Κοσόβου και της Βορείου Ηπείρου και να δικαιωθούν επιτέλους οι πολυπαθείς γηγενείς κάτοικοι αυτών των περιοχών.
http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=3904&Itemid=1
