Μνήμη του θρυλικού Ιεράρχη
Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως Σεβαστιανού
Συμπληρώνονται 17 χρόνια φέτος από την εκδημία του Αρχηγού μας Μητροπολίτου Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Σεβαστιανού.
Δείτε το videoμεταδίδεται για πρώτη φορά
και σιγοψάλλει τὸ «Τὴ Ὑπερμάχω»
μέσα στην Αγιά Σοφιά !
Τέκνο της ευάνδρου Θεσσαλίας ο αοίδιμος Ιεράρχης, ανήκε σε μια γενιά που βίωσε όλες τις μεγάλες και τραγικές ώρες της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας, σε μια γενιά που δόξασε την Πατρίδα, που έκλαψε και πόνεσε στα ερείπια του αδελφοκτόνου σπαραγμού, που διεκδίκησε ελευθερία για τους σκλάβους αδελφούς στα αιματοβαφή πεδία της Πίνδου και της Βορείου Ηπείρου.
Νεότατος ενδύθηκε το ιερατικό σχήμα, ορθοτομώντας έκτοτε τον λόγο της χριστιανικής αληθείας μέχρι το πέρας της επιγείου βιωτής του, ορθός και ακλόνητος πάνω στις επάλξεις του εθνικού και πνευματικού αγώνα.
Στον προμαχώνα της ακριτικής Κόνιτσας, αρχές της δεκαετίας του ’80, ο Ακρίτας Σεβαστιανός υψώνει το γαλανό λάβαρο του σύγχρονου Βορειοηπειρωτικού Αγώνα. Σηκώνει στους στιβαρούς του ώμους, μόνος αλλά ασυμβίβαστος, ένα εθνικό ζήτημα που ‘χε περάσει από καιρό στη σφαίρα της εθνικής λησμοσύνης. Αναδεικνύει το Βορειοηπειρωτικό ως πρωτεύον εθνικό θέμα, σε μια εποχή πέτρινη, που και μόνη η επίκληση του όρου «Βόρειος Ήπειρος» σήμαινε λοιδορίες , διώξεις και εμπαιγμούς.
Αληθινός μπουρλοτιέρης ψυχών, πυρπολεί το φρόνημα των νέων ανθρώπων, που συντάσσονται κάτω από τη σκέπη του τιμημένου ράσου του και αγωνίζονται μέσα από τις τάξεις της ΣΦΕΒΑ και του ΠΑΣΥΒΑ - δικών του πνευματικών δημιουργημάτων- για τα ανθρώπινα δικαιώματα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.
Η ειλικρίνεια του αγώνα του, η αρμονία λόγων και πράξεων με μια ζωή ασκητική, λιτή και απέριττη μα και βαθύτατα πνευματική, γίνονται σεβαστά κι από εκείνους που αντιστρατεύονταν την εθνική του προσπάθεια. Κάποιος από τους δημοσιογράφους εκείνης της εποχής, που κάλυπτε τις μεγάλες εκδηλώσεις για το Βορειοηπειρωτικό και επιχειρούσε να λοιδορήσει το Σεβαστιανό γράφοντας πως «η μισαλλοδοξία φοράει μαύρα», κάποτε τον συνάντησε στην Αμερική όπου ο Σεβαστιανός προμαχούσε για τα δίκαια του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Τότε, με αφοπλιστική ειλικρίνεια του είπε: «Σεβασμιότατε, μου κάνουν εντύπωση τα καθαρά μάτια σας».
Αυτά τα καθαρά μάτια κρατάμε κι εμείς τα παιδιά του στην ψυχή μας σαν αδαπάνητο θησαυρό.
Αυτά τα καθαρά μάτια μας κραταιώνουν στις δύσκολες μέρες που διέρχεται η πατρίδα μας, μας ενδυναμώνουν όταν αποκάμνουμε.
Αυτά τα καθαρά μάτια φωτίζουν το δρόμο μας σ’ αυτήν την προσπάθεια που με απόλυτο ιδεαλισμό συνεχίζουμε.
Σήμερα, 17 χρόνια μετά την εκδημία του υψιπέτη Ιεράρχη, στεκόμαστε σε στάση προσοχής μπροστά στη σεπτή του μνήμη και υποσχόμαστε συνέχιση του Αγώνα, πιστοί στα οράματά του, για μια Βόρειο Ήπειρο για πάντα Ελεύθερη, για πάντα Ελληνική!
Αθήνα, 11/12/2011
Μητροπολίτης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ: 17 χρόνια μετὰ τὸν θάνατό του
Δεῖτε τὸ σπάνιο και συγκλονιστικό βίντεο ποὺ προβάλλεται γιὰ πρώτη φορά. Ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Σεβαστιανὸς βρίκεται τό 1991 μέσα στὴν Ἁγιὰ Σοφιὰ στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ σιγοψάλλει τὸ «Τῆ ὑπερμάχω» ἐνῶ εὔχεται νὰ γίνει ὁ τόπος ἐκεῖνος Ἑλληνικὸς (Σήμ. Δυναμῶστε τὰ ἠχεῖα σας)
Γράφει ὁ Χρύσανθος Σιχλιμοίρης, Ὀδοντίατρος
Ὑπάρχουν πράγματι στιγμὲς ποὺ ἡ γραφίδα ἀποδεικνύεται ἀδύναμη νὰ ἀποτυπώσει πιστὰ στὸ χαρτὶ ὅλες τὶς πτυχὲς μίας πολύπλευρης, χαρισματικῆς προσωπικότητας καὶ νὰ ἑρμηνεύσει ἀποτελεσματικὰ τὸ χαρακτήρα καὶ τὸ ὕψος τῆς μεγαλωσύνης της. Καὶ τοῦτο διότι τὸ μεγαλεῖο μίας ἁγιασμένης μορφῆς δὲν ὑπόκειται στοὺς συνήθεις κανόνες τῆς ψυχρῆς λογικῆς καὶ συνεπῶς, δὲν μπορεῖ νὰ ἀποτελέσει ἀντικείμενο μίας κοινῆς ἁπλοϊκῆς ἑρμηνείας.
Ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Δρυινουπόλεως Πωγωνιανὴς καὶ Κονίτσης κυρὸς Σεβαστιανὸς ὑπῆρξε μία τέτοια, ὄντως μεγάλη καὶ ἐξαγιασμένη, φυσιογνωμία ποὺ μὲ τὴν ὅλη βιοτὴ καὶ τὸ ἐν γένει παράδειγμά της ἀπέδειξε πὼς εἶχε πρὸ πολλοῦ ξεπεράσει τὰ ὅρια τοῦ φθαρτοῦ κόσμου μας καὶ εἶχε σπάσει τοὺς περιορισμοὺς τῆς ἐγωιστικῆς ἀνθρωπίνης φύσεως.
Ὁ Μητροπολίτης Σεβαστιανὸς δὲν διακρίθηκε μόνο ἐπειδὴ...
πέτυχε νὰ εἶναι συνεπὴς στὴν ἄσκηση τῶν ποιμαντορικῶν του καθηκόντων, οὔτε ἐπειδὴ φρόντιζε νὰ ἐκπληρώνει πάντοτε στὸ ἀκέραιο τὶς ὑποχρεώσεις τοῦ ἀπέναντι στὸ εὐλαβὲς ποίμνιό του (Γηροκομεῖο, Οἰκοτροφεῖα Ἀρρένων-Θηλέων, Πνευματικὴ Στέγη). Εἶναι ἀλήθεια ὅτι δὲν καταπιάστηκε μονομερῶς μὲ τὴν ὑλικοτεχνικὴ ἀνάπτυξη τῆς φτωχῆς του ἐπαρχίας, οὔτε ἀσχολήθηκε μονάχα μὲ τὸν πνευματικὸ καταρτισμὸ τῶν εὐσεβῶν χριστιανῶν τῆς μητροπόλεώς του. Ἐκεῖνο ποὺ τὸν ἔκανε νὰ ξεχωρίζει καὶ νὰ διακριθεῖ ἤτανε ὅτι κατόρθωσε νὰ ἀναπτερώσει, σὲ δύσκολους καιρούς, σὰν ἄλλος Μωυσῆς, τὴν ἀποσταμένη ἐλπίδα ἑνὸς ὁλόκληρου λαοῦ, τοῦ ἑλληνισμοῦ τῆς Βορείου Ἠπείρου, ὁ ὁποῖος βρῆκε στὸ πρόσωπο τοῦ ἡρωικοῦ Δεσπότη τὸ θαρραλέο ἀγωνιστὴ γιὰ τὴ Λευτεριά του.
Ἀποτελεῖ πλέον κοινὴ διαπίστωση ὅτι ὁ σύγχρονος ἀγώνας γιὰ τὴν Βόρειο Ἤπειρο συνδέεται ἄρρηκτα μὲ τὴν ἀκίβδηλη μορφὴ τοῦ πυρφόρου Σεβαστιανοῦ. Σὲ μία ἐποχὴ ποὺ ἕνα πέπλο παγερῆς ἀδιαφορίας - ἀρκετὲς φορὲς σκόπιμης - κάλυπτε τὸ δράμα καὶ τὸ κλάμα τῶν Βορειοηπειρωτῶν ἀδελφῶν ποὺ στέναζαν κάτω ἀπὸ τὸ κομμουνιστικὸ καθεστὼς τῆς "σοσιαλιστικῆς" Ἀλβανίας, μόνο ἡ στεντόρεια καὶ ἀσυμβίβαστη φωνὴ τοῦ ἀοιδίμου Σεβαστιανοῦ, προσπαθοῦσε νὰ ταράξει τὰ λιμνάζοντα ὕδατα τῆς προκλητικῆς νωθρότητας καὶ νὰ σπάσει τὸ φράγμα τῆς ἔνοχης σιωπῆς, τῆς σιωπῆς ποὺ πατρονάριζαν ἔξυπνα οἱ φίλοι του "σοσιαλιστικοῦ μοντέλου" τῆς γείτονος.
Μὲ τὴν συναίνεση τῶν κατὰ τόπους Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν καὶ μὲ τὴν φροντίδα ἐπιτοπίων συλλόγων, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν οὐσιαστικὴ συμπαράσταση τῆς Σ.Φ.Ε.Β.Α. καὶ τοῦ ΠΑ.ΣΥ.Β.Α., εἶχε ἐπισκεφτεῖ πολλὲς πόλεις τῆς Πατρίδας μᾶς καταστώντας κοινωνὸ τοῦ δράματος, τὸν Ἑλληνικὸ λαό. Πέταξε καὶ στὴν ἀλλοδαπὴ (Στρασβοῦργο, Κογκρέσσο Ἀμερικῆς, Λονδίνο, Βρυξέλλες κ.α.) γιὰ νὰ ἀποβραχυκυκλώσει τοὺς Διεθνεῖς Ὀργανισμοὺς καὶ τὸν ἀπόδημο ἑλληνισμὸ ἀπὸ τὴν ἀδιαφορία καὶ λησμονιὰ ἑνὸς κομματιοῦ τῆς Ἑλλάδας ποὺ ὑπέφερε τὰ πάνδεινα μέσα στὴν καρδιὰ τῆς Εὐρώπης.
Δυστυχῶς συχνὰ δέχθηκε κακόβουλες ἐπιθέσεις καὶ ἔγινε ἀντικείμενο κακόπιστης κριτικῆς, ὄχι μόνο ἀπὸ πολιτικοὺς ποὺ τοῦ ἀπέδιδαν πολιτικὲς σκοπιμότητες καὶ κομματικὲς φιλοδοξίες ἀλλὰ καὶ ἀπὸ θρησκευόμενους ἀνθρώπους ποὺ δὲν μπόρεσαν νὰ ἀκουλουθήσουν τὸν ἐπώδυνο ἀνήφορο τοῦ ἀγώνα μήπως χαρακτηριστοῦν ὅπως καὶ ὁ Σεβαστιανός, «ἀκραῖοι», «φασίστες» , «ἐθνικιστὲς» κλπ .Ὄχι μόνο ἀπεῖχαν, ἀλλὰ καὶ λοιδωροῦσαν τὶς ἐκδηλώσεις του γιὰ τὴ Βόρειο Ἤπειρο, τὰ ἐθνικὰ μνημόσυνα στὸ Γράμμο καὶ στὴ Μάχη τῆς Κόνιτσας , δῆθεν ὅτι «ἡ ἐκκλησία κοιτᾶ τὴν ψυχὴ καὶ τὸν ἁγιασμό της» καὶ δὲν πρέπει νὰ μιλᾶ γιὰ τὴν πατρίδα καὶ γιὰ Ἕλληνες σκλαβωμένους… Εὐτυχῶς ὅμως ποὺ τὰ λόγια του γέροντος Ἐφραὶμ τοῦ Κατουνιακιώτου, ἀνεύπαυσαν τὸν λογισμὸ τοῦ Δεσπότη ὅταν ρωτήθηκε γι' αὐτὸ τὸ θέμα στὴ Σκήτη. Ὁ ἀσκητὴς τὸν ἀγκαλίασε λέγοντάς του νὰ συνεχίσει νὰ «φωνάζει» καὶ τοῦ εὐχήθηκε μαζὶ μὲ τὴ μαρτυρία τοῦ ἀγώνα, νὰ δώσει καὶ τὸ αἷμα του γιὰ τὴ Βόρειο Ἤπειρο, «ζηλεύοντας» αὐτὴ τὴ μεγάλη τιμή ……
Ὅλα βέβαια γκρεμίστηκαν σὰν χάρτινοι πύργοι ὅταν στὴν διαθήκη τοῦ ἀποτυπώθηκε ἡ μεγάλη καρδιὰ τοῦ Σεβαστιανοῦ, συγχωρώντας αὐτοὺς ποὺ τόσο τὸν εἶχαν λυπήσει, φθάνοντας μέχρι τοῦ σημείου νὰ μεθοδεύσουν καὶ τὴν φυσικὴ ἐξόντωσή του. Ἀκόμη καὶ αὐτοὶ οἱ λίγοι σήμερα, θὰ ἔχουν ἀλλάξει γνώμη γιὰ τὸ μεγαλεῖο του ἀοιδίμου Ἱεράρχου, γιὰ τὸ πόσο δίκαιο εἶχε ποὺ «φώναζε» πάνω στὸ Ἐθνικό μας Θέμα τῆς Βορείου Ἠπείρου, διαβλέποντας μὲ τὸ φωτισμένο τοῦ μάτι, τοὺς μεγαλοϊδεατισμοὺς τῆς γείτονος (Μεγάλη Ἀλβανία, UCK, Τσαμουριὰ κλπ), κρούοντας τῶν κώδωνα τοῦ κινδύνου στοὺς ἁρμοδίους. Τότε πολλοὶ τὸν λοιδοροῦσαν, χωρὶς νὰ μποροῦν νὰ συλλάβουν αὐτὸ ποὺ ἀπὸ τότε προέβλεπε ὁ Σεβαστιανός, τὴν σκόπιμη ἀντὶ-προβολὴ τῆς Τσαμουριᾶς ἀπὸ τὴν Ἀλβανία, σὲ ἀντιπερισπασμὸ τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ζητήματος.
Πέθανε πάμφτωχος, ὁ τόσο πλούσιος στὰ πνευματικὰ καὶ στὰ ἐθνικά, στερούμενος καὶ τὶς στοιχειώδεις ἀνέσεις – ὅπως π.χ. τὸ καλοριφὲρ -, σκορπώντας ὅμως ἀφειδῶς στοὺς ρακένδυτους καὶ πειναλέους φυγάδες, χωρὶς διάκριση ἂν ἦταν Ἕλληνες ἢ Ἀλβανοί, χριστιανοὶ ἢ μουσουλμάνοι. Πέρασαν ἔτσι ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ τεράστια ποσὰ ποὺ σύμφωνα μὲ τὴν ἀποσταλεῖσα πρὸς τὸν τότε Νομάρχη κατόπιν αἰτήσεως , σχετικὴ κατάσταση ἐξόδων πρὸς τοὺς φυγάδες, αὐτὰ ξεπερνοῦσαν τὸ ἕνα δισεκατομμύριο δραχμές.
Τὸ βαρὺ πένθος τῶν χιλιάδων κόσμου ποὺ ἔφθασε στὴν ἀκριτικὴ Κόνιτσα- κι' ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸ ἀκόμη - τὴν ἡμέρα τῆς κηδείας του, ἐπεκύρωσε μὲ τὸν πλέον πανηγυρικὸ τρόπο τὴν ἁγνότητα τῶν προθέσεών του γιὰ τὸ ἐθνικὸ ζήτημα τῆς Βορείου Ἠπείρου, τοῦ ζητήματος ποὺ ἐκκρεμεῖ ἀκόμη καὶ ποὺ ὁ ἀσυμβίβαστος Δεσπότης τὸ 1992 - αὐτός, καὶ ὄχι ἡ Κυβέρνηση ὅπως ὄφειλε - ἔθεσε μὲ τηλεγραφήματα ἐνώπιον τῶν 4 Ὑπουργῶν τῶν Μεγάλων Δυνάμεων.
Τὴν βεβαιότητά του γιὰ τῆς ἀλήθειας τὴν ὁριστικὴ καὶ αμετάκλητη Νίκη, τὴν εἶχε κάμει σύνθημά του στὶς ἑκατοντάδες ὁμιλίες, σύνθημα ποὺ θὰ δονεῖ τὶς καρδιὲς ὅλων ἐκείνων ποὺ τὸν γώρισαν καὶ στάθηκαν δίπλα του, ἰδιαίτερα τῶν Βορειοηπειρωτῶν , ποὺ τόσο τὸν ἀγάπησαν ἐξαιτίας τῆς δικῆς του ἀγάπης:
"ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ! ΚΑΙ Η ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ΑΝΕΣΤΗ" .
Υ.Γ. Συνοδεύω αὐτὸ τὸ μικρὸ σημείωμα στὴ μεγάλη μορφὴ τοῦ Δεσπότη μας, μὲ ἕνα ἀπόσπασμα (VIDEO) - προβάλλεται γιὰ πρώτη φορὰ - ἀπὸ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Σεβαστιανοῦ στὴν Ἁγιὰ Σοφιὰ στὴν Πόλη τῶν Πόλεων, τὴν Βασιλεύουσα μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐνθρόνιση τοῦ Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου τὸν Νοέμβριο τοῦ 1991, ὅπου σιγοψάλλει τὸ «Τὴ Ὑπερμάχω» καὶ εὔχεται μὲ πόνο, νὰ δώσει ὁ Θεὸς νὰ γίνουν τὰ μάρμαρα αὐτὰ ΕΛΛΗΝΙΚΑ……
Νὰ ἔχουμε τὴν εὐχή του καὶ νὰ νὰ τὸν μιμηθοῦμε στὴν ἀγάπη του γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα ΣΥΝΕΧΊΖΟΝΤΑΣ τοὺς ἀγῶνες του…..
