Τέλη Σεπτεμβρίου 1912
Η Αλβανία τάσσεται στο πλευρό της Τουρκίας.
28 Νοεμβρίου 1912
Ανακήρυξη υπό Αλβανών της Ανεξαρτησίας της Αλβανίας στον Αυλώνα έπειτα από προτροπή Αγγλίας και Ιταλίας.
7 Δεκεμβρίου 1912
Κατάληψη της ΚΟΡΥΤΣΑΣ.
20 Δεκεμβρίου 1912
Αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Αλβανίας από τους πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων στο Λονδίνο.
21 Φεβρουαρίου 1913
Απελευθέρωση ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ από τον ελληνικό στρατό αφού έπεσε πρώτα το Μπιζάνι.
3 Μαρτίου 1913
Κατάληψη ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟΥ και ΚΛΕΙΣΟΥΡΑΣ.
6 Μαρτίου 1913
Καταλαμβάνεται το ΤΕΠΕΛΕΝΙ και στη συνέχεια η ΧΕΙΜΑΡΑ, το ΚΟΥΡΒΕΛΕΣΙ, η ΠΡΕΜΕΤΗ και το ΛΕΣΚΟΒΙΚΗ. Μετά ο ελληνικός στρατός προελαύνει για να απελευθερώσει και τον ΑΥΛΩΝΑ. Αλλά κατόπιν αξιώσεως της Ιταλίας, η οποία είναι η βασική χώρα που μας έχει στερήσει την Βόρειο Ήπειρο, αναγκάζεται να σταματήσει.
17 Μαϊου 1913
Υπογραφή ειρήνης μεταξύ της Τουρκίας και των Βαλκανικών Συμμάχων.
30 Μαϊου 1913
Υπογράφεται στο Λονδίνο η Συνθήκη ειρήνης. Με την επιμονή της Ιταλίας και Αυστροουγγαρίας, βάσει του άρθρου 3, ανατίθεται στις έξι (6) μεγάλες δυνάμεις, ΑΓΓΛΙΑ, ΓΑΛΛΙΑ, ΑΥΣΤΡΟΟΥΓΓΑΡΙΑ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΙΤΑΛΙΑ και ΡΩΣΙΑ, ο διακανονισμός των συνόρων του νεοσύστατου Αλβανικού κράτους. Όλοι φροντίζουν για την εθνική αποκατάσταση των Αλβανών, που ούτε οι ίδιοι δεν το περίμεναν διότι είχαν ταχθεί με το μέρος της Τουρκίας και ήταν ηττημένοι. Στο νεοσύστατο Αλβανικό κράτος δόθηκε δυστυχώς όλη η Βόρειος Ήπειρος δηλαδή η ΧΕΙΜΑΡΑ, το ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟ, η ΚΟΡΥΤΣΑ, η ΠΡΕΜΕΤΗ, το ΔΕΛΒΙΝΟ, οι ΑΓΙΟΙ ΣΑΡΑΝΤΑ κ.λ.π.. Επίσης στο άρθρο 5 της ίδιας συνθήκης ο Σουλτάνος και οι ανώτατοι άρχοντες των Βαλκανικών κρατών αναθέτουν στις 6 μεγάλες δυνάμεις και το θέμα των νήσων του Αιγαίου που είχε απελευθερώσει ο ελληνικός στόλος και στρατός.
29 Ιουλίου 1913
Υπογράφεται στο Λονδίνο πρωτόκολλο περί της ανεξαρτησίας και του οργανισμού της Αλβανίας υπό των έξι μεγάλων δυνάμεων που προαναφέραμε.
8 Αυγούστου 1913
Απόφαση των μεγάλων δυνάμεων (γνωστό σαν Πρωτόκολλο του Λονδίνου, Πρόεδρος ο Υπουργός των εξωτερικών της Αγγλίας, σερ Edward Grey και μέλη οι πρέσβεις των έξι μεγάλων δυνάμεων) ότι τα βόρεια σύνορα της Αλβανίας με την Ελλάδα θα περιελάμβαναν αφ' ενός μεν τον Καγιά Κορυτσάς αφ' ετέρου δε την ακτή μέχρι της Φτελιάς. Μεταξύ αυτών των δύο σημείων, τα σύνορα θα καθορίζονταν από επιτροπή βάσει γεωγραφικών και εθνολογικών δεδομένων, των τελευταίων βάσει της γλώσσας που μιλούσαν οι οικογένειες.
17 Δεκεμβρίου 1913
Η επιτροπή βγάζει την απόφαση της, γνωστή σαν πρωτόκολλο της Φλωρεντίας.
13 Φεβρουαρίου 1914
Οι μεγάλες δυνάμεις κοινοποιούν στην Ελλάδα, μέσω διπλωματικών εκπροσώπων, την συνοριακή γραμμή Ελλάδος και Αλβανίας και την προσκαλούν να αποσύρει τα στρατεύματά της. Ο Ελληνικός στρατός εξηναγκάσθη υπό των μεγάλων να παραδώση την Βόρειο Ήπειρο που είχε καταλάβει και απελευθερώσει με τόσες θυσίες και αίμα, στους Αλβανούς.
21 Φεβρουαρίου 1914
Η Ελλάδα υποκύπτει αλλά διαμαρτύρεται διά ανακοινώσεως, ζητώντας τροποποιήσεις των συνόρων και εγγυήσεις για ασφάλεια, εκπαίδευση και τη θρησκεία των Ελλήνων που περιέρχονταν από τους Τούρκους μετά την απελευθέρωση τους, στους Αλβανούς. Χαρακτηριστικό της αδικίας αυτής είναι η οργή του μετέπειτα Πρωθυπουργού της Γαλλίας Κλεμανσώ, του επονομαζόμενου Τίγρη της Γαλλίας, την οποία εκφράζει σε επιστολή του που έγραψε στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ», η οποία έχει ως εξής: «Ιδού 350.000 αληθινοί Έλληνες, διαμένοντες εις χωρία, των οποίων και μόνον τα ονόματα δηλούν την ελληνική καταγωγήν των. Κατώρθωσαν να κρατήσουν την εθνικότητά των εναντίον των Τούρκων, και όταν έφθασαν τα ελληνικά στρατεύματα προς απελευθέρωσίν των εκ του Οθωμανικού ζυγού, τους είπον και τους επανέλαβον ότι τώρα ήτο οριστική η αποκατάστασίς των είς την πατρίδα. Διότι αρχικών θέμα της κυβερνήσεως των Αθηνών και της διπλωματίας της ήτο η επιστροφή ολοκλήρου της Ηπείρου εις την Ελλάδα. Και ξαφνικά, χωρίς καμμίαν προπαρασκευήν, χωρίς να λάβουν διά τους δυστυχείς αυτούς πληθυσμούς καμμίας εγγύησιν... καληνύχτα σας αγαπητοί συμπατριώται και καλήν τύχην με τους ληστάς Αλβανούς».
28 Φεβρουαρίου 1914
Κηρύσσεται η αυτόνομη δημοκρατία της Βορείου Ηπείρου με Πρωθυπουργό τον Βορειοηπειρώτη πολιτικό Γεώργιο Χρηστάκη Ζωγράφο. Οι Βορειοηπειρώτες ηγέτες, βλέποντας ότι δεν είναι εφικτή η ένωση της Βορείου Ηπείρου με τη μητέρα Ελλάδα, λόγω του ότι μας επρόδωσαν οι μεγάλοι, επαναστατούν και καλούν όλους τους Βορειοηπειρώτας σε γενική εξέγερση. Σε διακοίνωσή τους οι εξεγερθέντες Βορειο-Ηπειρώτες προς τις μεγάλες δυνάμεις εκφράζουν την απογοήτευση τους και τον πόνο τους για την αγνόηση των δικαίων τους. Με γοργό ρυθμό οργανώνεται ο στρατός στον οποίο προσέρχονται και εμπειροπόλεμοι των Βαλκανικών πολέμων. Οι Βορειοηπειρώτες της Αμερικής στέλνουν χρήματα και εφόδια. Ο Λοχαγός του ελληνικού στρατού Βορειοηπειρώτης Σπυρομήλιος παραιτείται και αναλαμβάνει την αρχηγία της Χειμάρας, της δε Κορυτσάς ο Συνταγματάρχης Τσόντος. Εκτός του Ζωγράφου Πρωθυπουργού αναλαμβάνουν Υπουργοί οι: Αλέξανδρος Καραπάνος, ο Μητροπολίτης Βέλλος και Κονίτσης Σπυρίδων, ο Μητροπολίτης Βασίλειος και ο Αντισυνταγματάρχης Δουλής. Οι Αλβανοί με αξιωματικούς του Τουρκικού στρατού καθώς και Ιταλούς και Αυστριακούς επετέθησαν κατά των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών, τους οποίους αρχικά νίκησαν στο ΤΕΠΕΛΕΝΙ, στη συμβολή του ΔΡΙΝΟΥ και ΑΩΟΥ ποταμού, καθώς και στη μονή Τσέπου κοντά στο ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟ. Οι προελαύνοντες Αλβανοί όμως κυκλώθηκαν σχεδόν από τις άλλες Βορειοηπειρωτικές δυνάμεις των Χειμαριωτών υπό τον Σπυρομήλιο και των σωμάτων της ΠΡΕΜΕΤΗΣ που προέλασαν μέχρι το ΜΠΕΡΑΤΙ, και καταληφθέντες από πανικό τράπηκαν σε φυγή προς το ΔΥΡΡΑΧΙΟ. Εξαναγκάστηκαν να αντιμετωπίσουν τους Βορειοηπειρώτες και ηττήθηκαν οριστικά στο Καγάν Κολωνίας. Μετά την ήττα των Αλβανών και των συμμάχων Ιταλών και Αυστριακών οι μεγάλες δυνάμεις φοβούμενες ότι οι Βορειοηπειρώτες θα προελάσουν και άλλο προς βορρά τηλεγράφησαν στον Χρηστάκη Ζωγράφο να σταματήσει την προέλαση και να προσέλθει στην Κέρκυρα για διαπραγματεύσεις. Στους διάφορούς τομείς υπογράφηκε ανακωχή.
17 Μαϊου 1914
Υπογράφεται το πρωτόκολλο της ΚΕΡΚΥΡΑΣ το οποίο ουσιαστικά εξασφάλιζε την αυτονομία της Βορείου Ηπείρου εντός του Αλβανικού κράτους. Δια διαφόρων μικροεπεισοδίων καταλαμβάνονται από τους Βορειοηπειρώτες επίσης το ΤΕΠΕΛΕΝΙ, και η περιφέρεια ΚΟΥΡΒΕΛΙΣΙΟΥ. Το κείμενο του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας έχει ως εξής:
· 1. Η Βόρειος Ήπειρος είναι αυτόνομη.
· 2. Αναγνωρίζει την Βασιλέα Γουλιέλμο Βηδ ως νόμιμο αυτής βασιλέα.
· 3. Αποστέλλει βουλευτές στο Αλβανικό Κοινοβούλιο.
· 4. Η επίσημη γλώσσα της Βορείου Ηπείρου είναι η ελληνική.
· 5. Η υποχρεωτική γλώσσα των σχολείων είναι η ελληνική, διδασκομένης και της Αλβανικής προαιρετικώς.
· 6. Οι Ηπειρώτες έχουν δικαίωμα να διατηρούν ιδία στρατιωτική δύναμη, με δικούς τους αξιωματικούς, την οποία η αλβανική κυβέρνηση δεν μπορεί να μεταχειρισθεί έξω από τα όρια της Βορείου Ηπείρου.
20 Ιουνίου 1914
Οι μεγάλες δυνάμεις εξαναγκάζονται να εγκρίνουν το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας.
23 Ιουνίου 1914
Καταλαμβάνεται και η περιφέρεια ΚΟΡΥΤΣΑΣ. Ο Πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής γνωστοποιεί στη κυβέρνηση της αυτόνομης δημοκρατίας της Βορείου Ηπείρου ότι ο ανώτατος άρχων της Αλβανίας Γουλιέλμος Βηδ και η κυβέρνησή του αποδέχονται στο ακέραιο το πρωτόκολλο της Κέρκυρας.
28 Ιουνίου 1914
Δολοφονία Φραγκίσκου Φερδινάνδου, διαδόχου του Αυστριακού θρόνου στο Σεράγεβο. Α' Παγκόσμιος Πόλεμος.
Οκτώβριος 1914
Οι μεγάλες δυνάμεις δίδουν εντολή στην Ελλάδα να ανακαταλάβη την Βόρειο Ήπειρο για λόγους ασφαλείας.
31 Οκτωβρίου 1914
Τους λόγους αυτούς επικαλείται και η Ιταλία και καταλαμβάνει τη νήσο ΣΑΣΩΝΙΑ.
25 Δεκεμβρίου 1914
Η Ιταλία αποβιβάζει στρατεύματα στον ΑΥΛΩΝΑ, επειδή η Ελλάδα δεν στήριξε τη Σερβία. Τον ίδιο μήνα μας προσφέρουν την Βόρειο Ήπειρο αν βγούμε στον πόλεμο με την ΑΝΤΑΝΤ, δηλαδή ΑΓΓΛΙΑ, ΓΑΛΛΙΑ, ΙΤΑΛΙΑ.
26 Απριλίου 1915
Στην Ιταλία παραχωρείται ο ΑΥΛΩΝΑΣ και ενδοχώρα ικανή για άμυνα και στην Ελλάδα η Βόρεια Ήπειρος της οποίας 16 αντιπρόσωποι θα μετέχουν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο από 15/12/1915.
1916
Λόγων των ελληνικών παλινδρομήσεων οι Σύμμαχοι ζητούν την αποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων από την Βόρειο Ήπειρο, όταν το ίδιο έτος η ΑΛΒΑΝΙΚΗ Εθνική Συνέλευση είχε ψηφίσει την ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ της Βορείου Ηπείρου.
13 Ιουνίου 1917
Η Ιταλία επεκτείνει την κατοχή της και στη Βόρειο Ήπειρο και ο Βενιζέλος απευθύνει έκκληση στη Γαλλία να στείλει στρατεύματα στη Βόρειο Ήπειρο.
4 Αυγούστου 1917
Ο πρέσβης στο Λονδίνο Γενάδιος πληροφορεί την Ελληνική κυβέρνηση ότι η Ιταλία επιχειρεί προσεταιρισμό των Βλάχων με συλλαλητήριο που στηρίζεται στο 16ο Ιταλικό σώμα στρατού. Η προσπάθεια αποτυγχάνει παταγωδώς λόγω του ελληνικού φρονήματος των Βλάχων.
17 Οκτωβρίου 1918
Υπογράφεται υπό των εμπολέμων στον ΜΟΥΔΡΟ η ανακωχή. Τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Άγγλος πρέσβης στην Αθήνα προτείνει εκτός της Βορείου Ηπείρου να πάρει η Ελλάδα τα Δωδεκάνησα και την ΚΥΠΡΟ.
1 Μαρτίου 1919
Η Αγγλική και Γαλλική αντιπροσωπεία καταδικάζουν το κριτήριο της γλώσσας του Πρωτοκόλλου της Φλωρεντίας.
29 Ιουνίου 1919
Η Ιταλία αποδέχεται τα νέα σύνορα Αλβανίας - Ελλάδας τα οποία είχαν δεχθεί πριν και οι Αλβανοί. Συμφωνία Βενιζέλου - Τιτόνι.
13 Ιανουαρίου 1920
Εγκρίνεται από το ανώτατο συμμαχικό συμβούλιο η συμφωνία Βενιζέλου - Τιτόνι (Υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας), την οποία γνωστοποίηση ο Βενιζέλος στο Συμβούλιο, που επιδοκιμάζεται και από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Ουίλσων την 10η και 25η Φεβρουαρίου 1920.
14 Ιανουαρίου 1920
Η γραμματεία του Συμβουλίου κοινοποιεί στη Νοτιοσλαβία (μέρος της παλιάς Γιουγκοσλαβίας) μεταξύ των άλλων ότι η Βόρειος Ήπειρος επιδικάζεται στην Ελλάδα.
15 Μαϊου 1920
Υπογράφεται συμφωνία μεταξύ Ελλάδος - Αλβανίας στη Καπιστίτσα. Οι Έλληνες να μην πάρουν την ΚΟΡΥΤΣΑ μετά την αποχώρηση των Γάλλων, οι δε Αλβανοί αναλαμβάνουν υποχρεώσεις έναντι του ελληνικού στοιχείου μέχρις των τελικών αποφάσεων των μεγάλων.
17 Μαϊου 1920
Η Αμερικανική Γερουσία ψηφίζει ότι η Βόρειο Ήπειρος χωρίς εξαίρεση της ΚΟΡΥΤΣΑΣ πρέπει να παραχωρηθεί στην Ελλάδα καθώς και τα Δωδεκάνησα και η δυτική πλευρά της Μικράς Ασίας.
20 Αυγούστου 1920
Υπογράφεται η Συνθήκη των Σεβρών όπου η Ελλάδα ενσωματώνει στον κορμό της την Ανατολική Θράκη μέχρι την Τσαλτάτζα έξω της Κωνσταντινουπόλεως και γίνεται η χώρα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών, όπως λεγόταν.
17 Δεκεμβρίου 1920
Η Αλβανία γίνεται δεκτή σαν μέλος στην Κοινωνία των Εθνών και ζητά από αυτή να παρέμβει στην διένεξη της μετά της Ελλάδος για τα νότια σύνορα. Η Ελλάς αντικρούει το αίτημα ισχυριζόμενη ότι αυτό ήταν θέμα της συνδιασκέψεως της ειρήνης και ότι κρίθηκε υπέρ της.
Ιούνιος 1921
Η Κοινωνία των Εθνών αποφαίνεται ότι είναι αναρμόδια να κρίνει τι θέμα και η Ελλάδα δικαιώνεται.
9 Νοεμβρίου 1921
Ενώ η Ελλάδα πολεμά τους Τούρκους στη Μικρά Ασία, η Ιταλία επαναφέρει το θέμα των συνόρων με την Αλβανία στη συνδιάσκεψη των Παρισίων σε βαθμό Πρέσβεων, η οποία χωρίς να έχει αρμοδιότητα ψηφίζει την επαναφορά των συνόρων όπως τα είχε καθορίσει το πρωτόκολλο της Φλωρεντίας.
2 Οκτωβρίου 1921
Ο αντιπρόσωπος της Αλβανίας στην Κοινωνία των Εθνών (ο αντίστοιχος ΟΗΕ μετά των Α' Παγκόσμιο Πόλεμο στη Γενεύη) καταθέτει δήλωση ότι, η Αλβανία αναλαμβάνει την υποχρέωση να σεβαστεί τα θρησκευτικά και εκπαιδευτικά δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών, ενώ αμέσως μεθοδεύει ακριβώς τα αντίθετα.
Νοέμβριος 1921
Τα σύνορα Ελλάδας - Αλβανίας επανάρχονται με απόφαση των «συμμάχων μας», ώς είχαν καθορισθεί το 1913 με το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας. Για μία ακόμη φορά οι σύμμαχοί μας δικαιώνουν τους ηττημένους εχθρούς μας και εχθρούς τους. Τα επόμενα χρόνια οι Αλβανοί μεθοδεύουν την διάλυση των Βορειοηπειρωτών περιορίζοντας βάναυσα τα θρησκευτικά και εκπαιδευτικά δικαιώματα των Ελλήνων. Οι Βορειοηπειρώτες αναγκάζονται να προσφύγουν στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης όπου δικαιώνονται πανηγυρικά. Αλλά προς τι;
7 Απριλίου 1939
Η κατάσταση χειροτερεύει πολύ διότι με τους Αλβανούς πλέον κατά των Ελλήνων συνεργάζονται και οι Ιταλοί φασίστες, όταν η Αλβανία ενώνεται προσωρινά με την Ιταλία στο όνομα του βασιλέως της Βίκτωρα Εμμανουήλ, διατηρώντας όμως την κυριαρχία και ανεξαρτησία της.
28 Οκτωβρίου 1940
Η Ιταλία διά του πρέσβη της στην Αθήνα, στις 3 τα ξημερώματα, απαιτεί από τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος, Ιωάννη Μεταξά, να επιτραπεί στα Ιταλικά στρατεύματα να περάσουν τα σύνορα. Με το ΟΧΙ του Μεταξά τα Ιταλικά στρατεύματα ενισχυμένα και με τάγματα Αλβανών επιτίθενται κατά των Ελληνικών συνοριακών φυλακίων, αλλά αποκρούονται. Ο ελληνικός στρατός αντεπιτίθεται και για μια ακόμη φορά καταλαμβάνει και ελευθερώνει τη Βόρειο Ήπειρο. ΚΟΡΥΤΣΑ, ΤΕΠΕΛΕΝΙ, ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟ κ.λ.π. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που νικά τον Άξονα γράφοντας σελίδες δόξας σ' αυτούς τους 6 μήνες του πολέμου.
6 Απριλίου 1941
Η Γερμανία επιτίθεται κατά της Ελλάδος μέσω Βουλγαρίας. Αλλά δεν μπορεί να διασπάσει την γραμμή ΜΕΤΑΞΑ. Όταν όμως απροσδόκητα σπάει το Σερβικό μέτωπο οι Γερμανοί περνούν από το τριεθνές και καταλαμβάνουν τη Θεσσαλονίκη. Ο αγώνας πλέον είναι μάταιος. Ο στρατηγός Τσολάκογλου υπογράφει ανακωχή με τους Γερμανούς. Ο ΧΙΤΛΕΡ εντυπωσιασμένος από τον ελληνικό στρατό διατάσσει να μην συλληφθούν οι Έλληνες στρατιώτες αιχμάλωτοι, οι δε αξιωματικοί να γυρίσουν σπίτια τους με τα όπλα τους.
Ιούνιος 1942
Η εξόριστη ελληνική κυβέρνηση στην Αίγυπτο, με υπόμνημα της στους μεγάλους ΗΠΑ, ΕΣΣΔ και ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ, ζητά την απόδοση της Βορείου Ηπείρου. Οι διαθέσεις των μεγάλων είναι ευνοϊκές.
12 Οκτωβρίου 1944
Η ελληνική κυβέρνηση διακηρύσσει ότι η Βόρειος Ήπειρος αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ελλάδος.
Ιούνιος 1945
Η συνταγματική επιτροπή επί των εξωτερικών υποθέσεων της Ελλάδος προτείνει στην κυβέρνηση την κατάληψη της Βορείου Ηπείρου από τον ελληνικό στρατό, για να μην χαθούν τα δικαιώματα μας. Η κομμουνιστική προδοσία όμως μας στερεί αυτή τη δυνατότητα. Η εθνική περιπέτεια η οποία υποκινήθηκε από τους «συμμάχους μας» δυτικούς και ανατολικούς, θα τελειώση μεν το 1949, αλλά θα είναι αρρηγά. Έχει αρχίσει ο διαχωρισμός Ανατολής - Δύσεως, ο λεγόμενος ψυχρός πόλεμος και το ελληνικό θαύμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου έχει ξεχαστεί, αλλά επίτηδες πάλι από τους δήθεν συμμάχους μας. Η ΕΣΣΔ τάσσεται υπέρ της ΑΛΒΑΝΙΑΣ και έκανε ότι δεν θυμόταν ότι η ελληνική απροσδόκητη αντίσταση κατά των Γερμανών (δύο μήνες από 6-4-1941 έως 6-6-1941) έδωσε τη δυνατότητα στο Στάλιν να μεταφέρει από το ανατολικό μέτωπο της Ρωσίας κατά της Ιαπωνίας 170 μεραρχίες στο Δυτικό μέτωπο και να αποκρούσει τους Γερμανούς. Η επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΣΑ όπως ονομάστηκε, η γερμανική εκστρατεία κατά της Ρωσίας δεν πέτυχε όχι λόγω ελεύσεως του χειμώνα όπως ψευδώς έχουν πει στον ελληνικό λαό, αλλά από τη χρονική άνεση που εξασφάλισε η Ελλάδα στους Ρώσους για να μεταφέρους τις 170 μεραρχίες από τις οποίες οι 41 τεθωρακισμένες από το ΒΛΑΔΙΒΟΣΤΟΚ στο ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ. Ο αρχιστράτηγος των γερμανικών δυνάμεων της επιχειρήσεως ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΣΑ, Manstein ξεκάθαρα αναφέρει στο βιβλίο του ΝΙΚΑΙ ΑΠΩΛΕΣΘΗΣΑΙ «υπολογίζαμε σε 240 ρωσσικές μεραρχίες, αλλά έχουμε ήδη διαπιστώσει 360». Η Ρωσσία λοιπόν τα ξέχασε όλα αυτά και τάχθηκε με το μέρος των εχθρών της, καθώς όπως προαναφέρθηκε, η Αλβανία μπήκε στον πόλεμο στο πλευρό της Ιταλίας με απόφαση του κοινοβουλίου της, την οποία προσυπέγραψε και ο Αλβανός βασιλιάς. Και βέβαια για την Ρωσία (ΕΣΣΔ) υπάρχει το δικαιολογητικό της κομμουνιστικής συμπαρατάξεως με την Αλβανία που είχε εν τω μεταξύ γίνει κομμουνιστική. Αλλά για την Αγγλία, ΗΠΑ, Γαλλία δεν υπάρχει δικαιολογία για την στάση τους επί του Βορειοηπειρωτικού εις βάρος της Ελλάδος;
26 Μαρτίου 1946
Η επιτροπή επί των εξωτερικών υποθέσεων της Αμερικανικής Γερουσίας ψηφίζει ότι η Βόρειος Ήπειρος και τα Δωδεκάνησα πρέπει να αποδοθούν στην Ελλάδα. Κάποια ελπίδα διαφαίνεται. Αυτό όμως εξέφραζε μια ευχή που δεν ήταν υποχρεωτικό για τη συνδιάσκεψη της ειρήνης.
15 Μαϊου 1946
Ο Υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, ΜΠΕΒΙΝ τάσσεται ευνοϊκά υπέρ του ελληνικού αιτήματος στο συνέδριο του Συμβουλίου των Υπουργών των Εξωτερικών των νικητών.
29 Ιουνίου 1946
Η Αμερικανική Γερουσία ψηφίζει την απόδοση της Βορείου Ηπείρου και των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα.
21 Ιουλίου 1946
Αρχίζει στο Παρίσι η συνδιάσκεψη των 21 κρατών νικητών.
30 Αυγούστου 1946
Στην Ημερήσια Διάταξη εγγράφεται το αίτημα της Ελλάδας για την Βόρειο Ήπειρο, αλλά δυστυχώς δεν συζητείται, παρ' ότι γίνεται δεκτό και αναβάλλεται να συζητηθεί στην άλλη συνεδρία.
28 Σεπτεμβρίου 1946
Επανέρχεται το θέμα της Βορείου Ηπείρου που δεν είχε συζητηθεί. Αλλά και αυτή τη φορά με παρέμβαση, αυτή τη φορά της Γιουγκοσλαβίας, παραπέμπεται να συζητηθεί από το Συμβούλιου των Υπουργών των Εξωτερικών. Της ίδιας γνώμης ήταν και ο ΜΟΛΟΤΩΦ. Δυστυχώς η Ελλάδα πεισθείσα αποσύρει την αίτηση.
Νοέμβριος 1946
Επανάρχεται το θέμα και ο ΜΟΛΟΤΩΦ συμφωνεί μεν με τους άλλους Υπουργούς ΑΓΓΛΙΑΣ, ΗΠΑ και ΓΑΛΛΙΑΣ αλλά το παραπέμπει για οριστική απόφαση όταν λυθή το Γερμανικό ζήτημα. Με την υπογραφή δε της Συνθήκης Ειρήνης με την Ιταλία η Ελλάδα διατηρεί τα δικαιώματα της επί της Αλβανίας μέχρι να αποφασίσουν οι Υπουργοί των Εξωτερικών.
17 Νοεμβρίου 1949
Ο Κωνσταντίνος Τσαλδάρης, ως Αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβερνήσεως και επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στον ΟΗΕ, τόνιζε στην Γενική Συνέλευση: «Ουδέποτε η Ελλάς θα εγκαταλείψει τη διεκδίκησή της επί της Βορείου Ηπείρου».
1960
Ο Σ. Βενιζέλος αναφέρει το θέμα στον ΚΡΟΥΤΣΩΦ, όχι όμως εδαφικώς αλλά ανθρωπιστικώς. Ο ΚΡΟΥΤΣΩΦ απάντησε: «Θα το πω στους Αλβανούς» (Εγώ το λέω στο σκύλο μου κι ο σκύλος στην ουρά του).
31 Μαίου 1960
Ο Γεώργιος Παπανδρέου αγορεύοντας στην Βουλή των Ελλήνων για τα εθνικά θέματα (όταν η κυβέρνηση Καραμανλή της ΕΡΕ μεθοδεύει δυστυχώς τις συμφωνίες, που ήταν η αρχή των δεινών, ΖΥΡΙΧΗΣ - ΛΟΝΔΙΝΟΥ, για το ΚΥΠΡΙΑΚΟ κατ' αντίθεση του δημοψηφίσματος του Ελληνοκυπριακού λαού, τον Ιανουάριο του 1950, που ψήφισε ΕΝΩΣΗ με την Ελλάδα σε ποσοστό 95,7%), έλεγε: «Εκείνο πάντως το οποίο οφείλουν όλαι οι Ελληνικαί Κυβερνήσεις να γνωρίζουν, είναι ότι το θέμα (της Βορείου Ηπείρου) υφίσταται. Και εκείνο το οποίο απαγορεύεται εις τον αιώνα είναι δι' οιονδήποτε λόγον η απάρνησις του ιερού αιτήματος. Εκείνο, το οποίο οδέποτε θα επετρέπετο να επαναληφθεί δια την Βόρειο Ήπειρο, είναι εκείνο το οποίον - δυστυχώς - συνέβη με την Κύπρον, διά το οποίο εγράφη η απάρνησις της ενώσεως. Καθ' όσον αφορά το θέμα τη Βόρειο Ήπειρο, διά το πρώτο θέμα, η διεκδίκησις είναι ιερά και απαράγραπτος. Η διαχείρησις όμως, ο τρόπος και ο χρόνος είναι θέμα κυβερνήσεων. Είναι θέμα των Διεθνών περιστάσεων. Είναι θέμα της ιστορίας. Και έφθασαν οι Διεθνείς περιστάσεις διότι πέρυσι ερυθμίσθη τελικώς το γερμανικό ζήτημα διά της ενοποιήσεως των δύο Γερμανιών, οπότε εμείς θα μπορούσαμε να επανέλθουμε και να αξιώσουμε την προσάρτησιν της Βορείου Ηπείρου ως είχαν αποφασίσει οι μεγάλοι το 1946». Για το Βορειοηπειρωτικό οι κυβερνήσεις ΕΡΕ ουδέν έπραξαν.
7 Δεκεμβρίου 1963
Ο Σ. Βενιζέλος δηλώνει με την ιδιότητά του ως Αντιπροέδρου της κυβερνήσεως και Υπουργού επί των εξωτερικών, ότι η Ελλάς ανησυχεί για την τύχη των Βορειοηπειρωτών. Ο Πιπινέλης ως Υπουργός επί των εξωτερικών επί πολλά έτη, γράφει ότι το θέμα της Βορείου Ηπείρου εκκρεμεί ενώπιον των Υπουργών των Εξωτερικών ΗΠΑ, ΑΓΓΛΙΑΣ, ΡΩΣΣΙΑΣ, ΓΑΛΛΙΑΣ.
Μάϊος 1971
Η κυβέρνηση Παπαδόπουλου αποκαθιστά διπλωματικές και εμπορικές σχέσεις με την Αλβανία, χωρίς όμως να άρη το εμπόλεμο και να παραιτηθεί των διεκδικήσεών μας επί της Βορείου Ηπείρου. Παρ' όλα αυτά οι Βορειοηπειρώτες στην Αμερική ξεσηκώνονται με τρομερές αντιδράσεις. Ο Παπαδόπουλος ανησυχώντας στέλνει τον Υπουργό και καθηγητή ΤΣΑΚΩΝΑ στις ΗΠΑ να τους καθησυχάσει. Όπως αφηγήθηκε ο ίδιος αντιμετώπισε εξοργισμένους Βορειοηπειρώτες αλλά και γενικώς όλους τους Έλληνες των ΗΠΑ διότι φοβόντουσαν μήπως η κυβέρνηση Παπαδοπούλου ξεπουλήσει το βορειοηπειρωτικό ζήτημα. «Με πολλή δυσκολία μπόρεσα να τους καθησυχάσω» λέγοντας τους ότι «κάτι τέτοιο δεν πρόκειται ποτέ να γίνει». Και ευτυχώς δεν έγινε. Έγινε δυστυχώς όμως 16 χρόνια αργότερα.
Αύγουστος 1987
Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, με υπουργό εξωτερικών τον Κάρολο Παπούλια, άρει το εμπόλεμο με την Αλβανία, δηλαδή την απεμπόληση των δικαιωμάτων μας επί της Βορείου Ηπείρου, χωρίς κανένα αντάλλαγμα και χωρίς καν να το ζητήσει η Αλβανία. Σε αληθινές Δημοκρατίες μόνον με δημοψήφισμα επιλύονται τόσο μεγάλα ΕΘΝΙΚΑ θέματα, αφού ενημερωθεί ο λαός πρώτα. Όλοι αυτοί οι αγώνες και θυσίες του ελληνικού λαού επί 500 χρόνια για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ των δύστυχων Βορειοηπειρωτών παραγράφονται εν μία νυκτί και μάλιστα Αυγουστιάτικη, όπου ως γνωστόν, η χώρα βρίσκεται σε διάλυση στις παραλίες.
