Ἥρωας. Μιὰ λέξη ποὺ σπάνια ἠχεῖ στὴ σύγχρονη ἐποχὴ τῆς μετριότητας καὶ τῆς ἀπραξίας. Κι ὅμως! Πρόκειται γιὰ μιὰ λέξη ποὺ ἴσως φαντάζει λειψὴ γιὰ νὰ χαρακτηρίσει τὸν ἄνθρωπο ποὺ «ἔπεσε» γιὰ τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα, τὸν Ἀριστοτέλη Γκούμα.

12 Αὐγούστου 2010. Ὁ Ἀριστοτέλης βρίσκεται μέσα στὸ μαγαζί του στὸ Καμπὶ τῆς παλαιᾶς Χειμάρρας καὶ συζητᾶ μὲ μία παρέα Ἀλβανῶν. Σύντομα τά αἵματα ἀνάβουν καὶ ἀρχίζουν οἱ λεκτικοὶ διαπληκτισμοὶ ἐπειδὴ ὁ 37χρονος Βορειοηπειρώτης μιλᾶ τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα ἐνῶ μπροστά τους βρίσκονται πολλοὶ Χειμαρριῶτες. Ὁ νεαρὸς Βορειοηπειρώτης μὴν ἀντέχοντας τὶς ὕβρεις καὶ τοὺς προπηλακισμοὺς ἀπὸ τοὺς Ἀλβανοὺς ἀπομακρύνεται μὲ τὴ μοτοσυκλέτα μακριά τους. Ἡ ἀποκοπὴ ἀπὸ τοὺς συντοπίτες του δίνει τὴν εὐκαιρία στοὺς δράστες νὰ ὑλοποιήσουν τὸ ὕπουλο σχέδιό τους. Ἐπιβιβάζονται σὲ αὐτοκίνητο καὶ ὁρμοῦν ἐναντίον του καταπλακώνοντάς τον καὶ περνώντας ἐπανειλημμένα πάνω ἀπὸ τὸ σῶμα τοῦ ἄτυχου Ἀριστοτέλη.

Τὸ περιστατικὸ γίνεται ἀμέσως γνωστὸ στὴν Χειμάρρα ἀλλὰ καὶ στὸν εὐρύτερο Βορειοηπειρωτικὸ Ἑλληνισμό. Στὴν περιοχὴ ἐπικρατεῖ ὀργὴ καὶ ἀναβρασμὸς ἐνῶ πλῆθος Βορειοηπειρωτῶν προχωρᾶ σὲ ἔντονες ἀντιδράσεις μὲ....

τὸν ἀποκλεισμὸ τοῦ ἐθνικοῦ ὁδικοῦ ἄξονα, κάνοντας τὸ θέμα πρώτη εἴδηση στὰ ἀλβανικὰ μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης. Τὴν ἑπομένη, χιλιάδες κόσμου, Ἑλλαδίτες καὶ Βορειοηπειρῶτες, συρρέουν στὸν ναὸ τῶν Ἁγίων Πάντων στὴ Χειμάρρα γιὰ νὰ παραστοῦν στὴν κηδεία καὶ νὰ ἀποτίσουν τὸν ὕστατο φόρο τιμῆς στὸ ἔνδοξο παλικάρι. 

7 Αὐγούστου 2011. Ἕνας χρόνος πέρασε ἀπὸ τὴν ἄνανδρη δολοφονία τοῦ Ἐθνομάρτυρα Ἀριστοτέλη Γκούμα. Οἱ ἑλληνικὲς σημαῖες κυματίζουν στὴν ἀδούλωτη Χειμάρρα μὲ ἀφορμὴ τὸ ἐτήσιο μνημόσυνο τοῦ γενναίου Βορειοηπειρώτη. Μετὰ τὸ πέρας τῆς ἀκολουθίας ὁ κόσμος κατευθύνεται στὸν προαύλιο χῶρο τοῦ ἑλληνικοῦ σχολεῖο τῆς πόλης καὶ τοῦ ναοῦ τῶν Ἁγίων Πάντων ὅπου ἀνάμεσά τους ἔχει τοποθετηθεῖ ἡ προτομὴ τοῦ ἀτρόμητου παλικαριοῦ. Ἀκολουθοῦν τὰ ἀποκαλυπτήρια ἐν μέσω ἐπευφημιῶν καὶ ἀναδεικνύεται ἡ ρήση τοῦ ποιητῆ ποὺ ἐπιλέχθηκε γιὰ νὰ κοσμεῖ τὴν ἐπιτύμβια στήλη: «Τοῦ Ἀντρειωμένου ὁ θάνατος, θάνατος δὲ λογιέται». Ἀπὸ ἐδῶ καὶ στὸ ἑξῆς τὰ Ἑλληνόπουλα τῆς Χειμάρρας θὰ ἀντικρίζουν κάθε μέρα ἔξω ἀπὸ τὸ σχολεῖο τους τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔδωσε τὴ ζωή του γιὰ νὰ ὑπερασπιστεῖ τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα. Μέσα σὲ ρίγη συγκίνησης ψάλλεται ὁ ἐθνικός μας ὕμνος ἐνῶ ἡ μαχητικὴ νεολαία τῆς Χειμάρρας φωνάζει συνθήματα προκαλώντας τὸ χειροκρότημα τοῦ πλήθους.

Σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ τὸ σκοτάδι τῆς ἀπογοήτευσης μᾶς ζώνει, ὁ Ἀριστοτέλης Γκούμας ἀποτελεῖ φωτεινὸ παράδειγμα καὶ πρότυπο γιὰ ὅλους καὶ ἰδιαίτερα γιὰ τοὺς νέους. Τὸ θάρρος, ἡ παρρησία καὶ τὸ ἀνυπότακτο φρόνημά του εἶναι τὰ στοιχεῖα χαρακτήρισαν τὸν γενναῖο Βορειοηπειρώτη ποὺ θυσίασε τὴ ζωή του γιὰ τὴν Ἑλληνικὴ γλώσσα στέλνοντας μήνυμα θάρρους καὶ δύναμης στοὺς συμπατριῶτες του ἀλλὰ καὶ στὸν ἁπανταχοῦ Ἑλληνισμό. Ἃς ἐλπίσουμε ὅτι ὁ θάνατός του θὰ ἀποτελέσει τὸ ξεκίνημα γιὰ τὴ δικαίωση τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ ἀγώνα. Ὡς ἐπίλογο ἀφιερώνουμε στὸ ἀγέρωχο παλικάρι λίγους στίχους τοῦ Χρήστου Σαχτούρη:

Ἦταν παιδὶ ἔντιμο καὶ σπουδαῖο

μὰ ἡ μοίρα τοῦ φύλαγε κάτι μοιραῖο

ἐπειδὴ τὴ γλώσσα του μιλοῦσε

ἄντρες θρασύδειλους ἐνοχλοῦσε

Τί εἰρωνεία Θεέ μου, τί εἰρωνεία

ἡ μητέρα τῶν γλωσσῶν νὰ εἶναι ἁμαρτία

ἔκανε τὸ χρέος του ἐξ ἀρχῆς

καὶ τοῦ χρωστᾶμε φόρο τιμῆς

(Πηγή: (Περιοδικό ΡΩΜΝΙΟΣ, 2011), Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό)