Τὰ ΜΜΕ ἔχουν τὴν ὑψηλὴ ἀποστολὴ νὰ πληροφοροῦν τοὺς πολίτες μὲ αἴσθημα εὐθύνης καὶ ἀντικειμενικότητα. Ἀλλὰ κάνουν δυστυχῶς ὁλωσδιόλου τὸ ἀντίθετο ἢ ἀποσιωποῦν ἐντελῶς γεγονότα ποὺ ἔπρεπε ὄχι μόνο νὰ καταγράφουν, ἀλλὰ καὶ νὰ τὰ ἀναδεικνύουν ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερο. Τὸν Ἀπρίλιο μήνα ὁ ἐπίσκοπος Καρπασίας τῆς Κύπρου κ. Χριστοφόρος ἔπρεπε, καθὼς εἶχε χρέος, νὰ μεταβεῖ στὴ μητροπολιτική του περιφέρεια, ποὺ βρίσκεται στὴν τουρκοκατεχόμενη Κύπρο, γιὰ νὰ συνεορτάσει τὴν Ἀνάσταση μὲ τὸ ποίμνιό του. Ἀλλὰ τὰ ὄργανα τῆς παράνομης Τουρκοκυπριακῆς Δημοκρατίας δὲν τοῦ τὸ ἐπέτρεψαν. Καὶ τοῦτο παρὰ πᾶσαν ἀρχὴν δικαίου καὶ ἐνῶ οἱ Τουρκοκύπριοι μεταβαίνουν στὶς ἐλεύθερες περιοχὲς χωρὶς κανεὶς νὰ τοὺς ἐμποδίζει καὶ τελοῦν στὰ τζαμιά τους τὰ θρησκευτικά τους καθήκοντα μὲ τοὺς χοτζάδες τους.
Ὅμως τὸ ἀπαράδεκτο αὐτὸ γεγονός, ποὺ κατήγγειλε καὶ στιγμάτισε ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος οὔτε ὁ ἑλληνικὸς τύπος, οὔτε οἱ τηλεοράσεις τὸ πρόβαλαν· πέρασε «στὰ κούφια». Ὅπως ἀκριβῶς ἀποφεύγουν νὰ καταδικάσουν τὸ ἐπὶ 38 χρόνια ἔγκλημα ἐθνικῆς καθάρσεως ἐκ μέρους τῶν Τούρκων στὴν Κύπρο, παρόλον ὅτι ἡ σύμβαση τῆς Γενεύης τοῦ 1949, ἡ διακήρυξη τοῦ ΟΗΕ καὶ οἱ εὐρωπαϊκοὶ θεσμοὶ τῆς Ἑνωμένης Εὐρώπης καθορίζουν μὲ σαφήνεια τοὺς ὅρους καὶ τὶς ἔννοιες τῶν ἱστορικῶν πολεμικῶν ἐγκλημάτων.
Οἱ σφαγές, οἱ λεηλασίες, οἱ ἐξοντώσεις, οἱ ξεριζωμοί, συνιστοῦν γενοκτονίες. Καὶ οἱ γενοκτονίες εἶναι συνεχὴ καὶ ἐπαναλαμβανόμενα γεγονότα ἐπὶ 38 χρόνια στὴν Κύπρο, ἀλλὰ καὶ συντονισμένο καὶ ἐπαναλαμβανόμενο κακούργημα κατὰ τὸ δεύτερο ἥμισυ τῆς δεύτερης μ.Χ. χιλιετίας. Ἰδοὺ οἱ ἀριθμοί: Τὸ 1570 ἡ ἀπογραφὴ τῶν Ἐνετῶν στὴν Κύπρο κατέγραψε ἑλληνικὸ πληθυσμὸ 270.000. Μετὰ τὴν κατάκτηση τῆς Κύπρου ἀπὸ τοὺς Τούρκους ἡ ἀπογραφὴ τῶν Τούρκων ἐμφανίζει 85.000 φορολογούμενους Ἕλληνες καὶ 80.000 γυναικόπαιδα. Δηλαδὴ ὁ πληθυσμὸς τῆς Κύπρου μειώθηκε κατὰ ἑκατὸ καὶ πλέον χιλιάδες. Μεταγενέστερη δεύτερη ἀπογραφὴ ἀποκαλύπτει φοβερὴ ἐθνοκάθαρση: μόνο 60.000 πληθυσμό, 42.000 Ἕλληνες καὶ 18.000 μουσουλμάνους, στοὺς ὁποίους συγκαταλέγονται καὶ βίαια ἐξισλαμισθέντες. Τὰ σύγχρονα γεγονότα μετὰ τὴν τουρκικὴ εἰσβολὴ τοῦ 1974 βοοῦν καὶ κράζουν: 200.000 ξεριζωμένοι Ἕλληνες, σφαγὲς κατὰ τὴν εἰσβολὴ καὶ δολοφονίες τῶν ἐγκλωβισμένων. Δηλαδὴ ἔγκλημα τελείας ἐθνοκαθάρσεως καὶ συνεχοῦς γενοκτονίας σὲ εὐρωπαϊκὸ ἔδαφος.
Ὅμως καὶ οἱ Ἕλληνες πολιτικοὶ καὶ ὁ τύπος σιωποῦν καὶ δὲν ἀντιδροῦν. Ἀκολουθοῦν τὴν τακτικὴ μὲ τὴν ὁποία ὁ Ἀντίγονος ὁ Δώσων, βασιλιὰς τῆς Μακεδονίας (229-221 π.Χ.) δικαιολογοῦσε τὶς ὀπισθοχωρήσεις του λέγοντας: «Τὸ συμφέρον βρίσκεται... στὴν ὀπισθοχώρηση». Τέτοιες ἀντιλήψεις ὅμως καὶ τὰ δίκαια καταβαραθρώνουν καὶ συμβάλλουν στὴ συνέχιση τῆς προκλητικῆς καταπατήσεως τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Καιρὸς νὰ ὑψώσουμε φωνὴ καὶ σημαῖες ἀνυποχώρητων διεκδικήσεων· νὰ σταθοῦμε ὄρθιοι στὶς ἐπάλξεις ἀγώνων γιὰ τὴν ἐλευθερία καὶ τὴ δικαιοσύνη.
Περιοδικό «Ὁ Σωτήρ»
