Στην ηρωϊκή πόλη Ντέϊρ Εζόρ της Συρίας που θυμίζει σε εμάς τους Έλληνες έντονα το πολιορκημένο και αποκλεισμένο Μεσσολόγι, και απέχει ελάχιστα από την ελληνιστική Δούρα Ευρωπό, διεξήχθησαν τα τελευταία 4 χρόνια επικές μάχες και συνέβησαν απίστευτες προσπάθειες αυτοθυσίας για να παραμείνουν ελεύθεροι 7.000 στρατιώτες της 137ης Ταξιαρχίας της Προεδρικής Φρουράς, και της Ταξιαρχίας προστασίας του στρατιωτικού αεροδρομίου ακριβώς έξω από την πόλη.
Δραματική στιγμή, όταν πριν 6 μήνες οι δαιμονισμένοι ισλαμοφασίτες μετά από ατελείωτες επιθέσεις μηνών σε συγκεκριμένο σημείο και παρά τις βαριές απώλειές τους κατώρθωσαν και χώρισαν στα δυό τις δύο μονάδες με αποτέλεσμα να μην έχουν πλέον καμιά επαφή, και η κάθε μία να υπερασπίζεται τον εαυτό της και συνακόλουθα και το κομάτι από την πόλη που προστάτευε, μόνη της
Εντελώς αποκλεισμένοι από παντού, με μόνη βοήθεια τις ριψοκίνδυνες ρίξεις από ελικόπτερα τροφής, πυρομαχικών, φαρμάκων κ.λ.π. κατάφεραν και έσωσαν ένα μεγάλο κομμάτι της πόλης στο οποίο ζουν περίπου 80.000 πολίτες, και για τους οποίους οι δύο συγκεκριμένες μονάδες ήταν οι φύλακες άγγελοί τους, που τους εξασφάλιζαν την επιβίωσή τους από τους σαλαφιστές ουαχαμπίτες, οι οποίοι αν τους κατελάμβαναν, είχαν τέτοιο μένος, μετά από τόσα χρόνια ανεπιτυχών επιθέσεων, που δεν θα έμενε ούτε ζώο ζωντανό στην πόλη.
Για όσους παρακολουθούσαν ανελλιπώς και καθημερινά αυτές τις αγωνιώδεις στιγμές της πόλης και των προστατών της, νοιώθουν και το μεγαλείο της σημερινής ημέρας. Μόνον ο Θεός μπορούσε να κάνει αυτό το θαύμα, και να κρατήσει ζωντανό μέχρι σήμερα έναν από τους μεγαλύτερους θρύλους της ιστορίας του 21ου αιώνα.
Τον διοικητή Στρατηγό Ισάμ Ζαχρεντίν(Δρούζο στο θρήσκευμα), ο οποίος ασταμάτητα όλα αυτά τα χρόνια τον βλέπαμε να είναι πάντα στην πρώτην γραμμή άμυνας νύχτα και ημέρα μαζί με τους στρατιώτες του.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από αυτόν τον άνθρωπο. Θα μείνω μόνο σε ένα. Τον θυμόμαστε να κουβαλάει με αυτοθυσία στην πλάτη του τραυματισμένους στρατιώτες του από την πρώτη γραμμή, τρέχοντας με απίστευτη δύναμη, για να καλυφτούν από την επίθεση που εδέχοντο.
Στα πλαίσια ενός μαιλ είναι αδύνατον να χωρέσουν οι επικές προσπάθειες των ελεύθερων πολιορκημένων. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια χαροκαμένη μάνα, η οποία είχε χάσει τον άνδρα της, και 3 γιούς στην Ντέϊρ Εζόρ, και ένα γιό ακόμη σε άλλο σημείο της Συρίας υπηρετώντας την πατρίδα του, η οποία μάνα, σε ένα βίντεο φώναζε γεμάτη δύναμη: Δεν θα τους αφήσουμε να μας καταλάβουν. Θα τους τσακίσουμε η θα πεθάνουμε πολεμώντας!!
Σήμερα επισήμως, (από προχτές επιχειρησιακά), μια άλλη θρυλική μορφή ο Διοικητής των ελίτ δυνάμεων των Τίγρεων ο μέχρι πρότινος Συνταγματάρχης Σουχεΐλ Σαλμάν Αλ Χασάν ο επονομαζόμενος Τίγρης έσπασε αυτόν τον αποκλεισμό των 80.000 ψυχών της Ντέϊρ Εζόρ, και τους απελευθέρωσε, όπως και όλη σχεδόν την υπόλοιπη Συρία. Δεν απελευθέρωσε μόνο όποιο σημείο της Συρίας δεν προλάβαινε να βρεθεί !!!
Για να καταλάβετε την διαφορά. Ο σχεδιασμός για την απελευθέρωση της Ντέϊρ Εζόρ έγινε κυρίως από το βασικό οδικό άξονα Δαμασκού- Ντέϊρ Εζόρ, με ευθύνη του 5ου Σώματος του συριακού στρατού. Αυτό το Σώμα στρατού αποτελείται από πολλές τεθωρακισμένες και μηχανοκίνητες μονάδες, πυροβολικό, ρουκετοβόλλα κ.λ.π. και αρκετές ταξιαρχίες στρατού.
Οι ελίτ του Τίγρη είναι κάποια στρατιωτικά γκρούπ, που καμιά σχέση δεν έχουν με τον αριθμό και τον οπλισμό του 5ου Σώματος. Κι όμως σε μία εβδομάδα επιδώθηκε σε μια ξέφρενη πορεία από τα βόρεια προς νοτιοανατολική κατεύθυνση, και μην σταματώντας σε τίποτα από ότι έβρισκε μπροστά του άφησε 25 χιλιόμετρα πίσω του, το 5ο Σώμα, το οποίο ακόμη δεν κατώρθωσε να φτάσει στον στόχο του!
(Στην παρακάτω φώτο είναι οι δυνάμεις του Τίγρη ενώ το 5ο Σώμα Στρατού πιο νότια, απλά δεν υπάρχει)
Τι να πρωτοπεί κανείς γι΄αυτόν τον άνθρωπο.... δεν υπάρχουν λόγια.Μόνο μια ευχή.
Να ευχηθούμε και για εμάς τους πολιορκημένους Έλληνες να δώσει ο Θεός, ανθρώπους όπως τους δύο θρυλικούς διοιηκητές για να μας σηκώσουν από την θανάσιμη ακηδία μας, να υπερασπιστούμε και εμείς τα Όσια, τα Ιερά, τις Παραδόσεις, την Ιστορία μας, την Γλώσσα μας, την Ελευθερία, τον Πολιτισμό, την χαμένη ανθρωπιά μας.
Αμήν
Υστερόγραφο
Τα βίντεο είναι οι πρώτες στιγμές που εισέρχονται οι απελευθερωτές και τους υποδέχεται ο Ζαχρεντίν και οι άνδρες του. Προσέξτε ένα απελευθερωτή αξιωματικό πως πέφτει στα γόνατα από σεβασμό μπροστά στον Ζαχρεντίν. Μην σας φανεί παράξενο. Έχουμε δει πολλές φορές τον έταιρο θρύλο, τον Τίγρη να πέφτει στα γόνατα, και να αποδίσει τιμή σε σκοτωμένους στρατιώτες τους. Επίσης στην καθομιλουμένη γλώσσα τους, όλοι οι πεσόντες στις μάχες ονομάζονται Μάρτυρες. Όχι σκοτωμένοι, νεκροί κ.λ.π. αλλά Μάρτυρες.
