Σχόλιο Τ.Ι.: Ιδού ποιοι και πώς απεργάζονται τα σκοτεινά τους σχέδια, στο δρόμο για τη μία παγκόσμια κυβέρνηση.
Ο Ζαν Μονέ θεωρείται από τους πατέρες της ίδρυσης της ΕΕ και χαρακτηρίζεται ως η ενωτική δύναμη πίσω από τη γέννησή της.
Ο Γάλλος αυτός πολιτικός και οικονομικός σύμβουλος αφιέρωσε τη ζωή του στην προώθηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Ήταν η έμπνευση πίσω από το «Σχέδιο Robert Schuman», το οποίο προέβλεπε τη συγχώνευση της δυτικής ευρωπαϊκής βαριάς βιομηχανίας.
Ο Monnet ήταν από την περιοχή Cognac της Γαλλίας. Όταν έφυγε από το σχολείο σε ηλικία 16 ετών ταξίδεψε διεθνώς ως έμπορος κονιάκ και αργότερα ως τραπεζίτης. Κατά τη διάρκεια των δύο παγκοσμίων πολέμων κατείχε υψηλές θέσεις στο συντονισμό της βιομηχανικής παραγωγής στη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Για την ΕΕ ο Μονέ έχει πει μεταξύ άλλων:
«Έχω διατυπώσει αρκετά σαφώς ότι η Κοινότητα που δημιουργήσαμε δεν είναι αυτοσκοπός; Πρόκειται για μια διαδικασία αλλαγής, η οποία σε προγενέστερες περιόδους παρήγαγε τις «μορφές ζωής» των εθνών μας. Τα κυρίαρχα έθνη του παρελθόντος δεν μπορούν πλέον να λύσουν τα προβλήματα του παρόντος: δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την ίδια τους την πρόοδο ή να ελέγχουν το ίδιο τους το μέλλον. Η ίδια η ΕΕ αποτελεί μόνο ένα στάδιο στο δρόμο της οργάνωσης του αυριανού κόσμου».
«Δεν θα υπάρξει ειρήνη στην Ευρώπη, εάν τα ίδια τα κράτη ανοικοδομηθούν στη βάση της εθνικής κυριαρχίας, με τις παρενέργειες της πολιτικής κύρους και οικονομικής προστασίας που συνεπάγεται αυτό (…). Καμία από τις χώρες της Ευρώπης δεν είναι αρκετά ισχυρή για να είναι σε θέση να εγγυηθεί την ευημερία και την κοινωνική ανάπτυξη του λαού της. Τα κράτη της Ευρώπης πρέπει, συνεπώς, να ενωθούν σε μια ομοσπονδία ή μια ευρωπαϊκή οντότητα που θα τα μετατρέψει σε μια κοινή οικονομική μονάδα.»
«Η συγχώνευση (των οικονομικών λειτουργιών) θα αναγκάσει τα έθνη να παραδώσουν την εθνική κυριαρχία τους σε ένα ενιαίο ευρωπαϊκό κράτος».
«Οι άνθρωποι αποδέχονται την αλλαγή μόνο από ανάγκη, και αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα, μόνο όταν πλήττονται από μια κρίση».
Επίσης σε επιστολή του σε φιλικό πρόσωπο (1952) αναφέρει:
«Τα έθνη της Ευρώπης πρέπει να κατευθυνθούν προς τη δημιουργία ενός υπερκράτους χωρίς οι λαοί τους να καταλάβουν τι συμβαίνει. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με διαδοχικά βήματα, τα οποία θα φαίνεται ότι έχουν οικονομικό σκοπό, αλλά στην πραγματικότητα θα οδηγήσουν σε ομοσπονδία τελικά και αμετάκλητα».
***
Πηγές.
eufundedproeutroll.wordpress.com
Πηγή: Αβέρωφ
