Στην χώρα μας  έχει κάνει την εμφάνισή του ένα ακόμη φαινόμενο –ίσως να είναι μακρόπνοο σχέδιο– το οποίο έχει προεκτάσεις κοινωνικές, πολιτικές, οικονομικές, πολιτισμικές αλλά και πνευματικές.

Πρόκειται για μία τάση, κατά την οποία μέρος της ευρύτερης επιστημονικής και ακαδημαϊκής κοινότητας της χώρας, έχει αρχίσει να ορίζει και να νοηματοδοτεί εκ νέου ανθρώπινες αξίες και αρχές, οι οποίες αφορούν στην ουσία της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης και δραστηριότητος. Προξενεί δε εντύπωση η εγκόλπωση του φαινομένου αυτού από το επίσημο νομοθετικό έργο της Ελληνικής Βουλής.

Μερίδα λοιπόν της ευρύτερης επιστημονικής και ακαδημαϊκής κοινότητας στην χώρα μας χρησιμοποιώντας την γενικευμένη αυθεντία της, ένεκα του επιστημονικού κύρους της προσπαθεί να εδραιώσει με κάθε τρόπο νέους ορισμούς και νέες σημασίες των ανθρωπίνων αρχών και αξιών. Να τους αλλάξει δηλαδή το νόημα, όπως μέχρι τώρα παραδοσιακά το γνωρίζαμε. Η διαδικασία αυτή κάποιες φορές δημιουργεί ερωτηματικά για τον δημοκρατικό και άδολο χαρακτήρα της αφενός μεν γιατί ο τρόπος εδραίωσης ομοιάζει πιο πολύ σε επιβολή, η οποία δεν επιδέχεται αντιρρήσεις ή αντίθετες απόψεις και αφετέρου δε διότι καθώς φαίνεται μάλλον γίνεται συντονισμένα, έχοντας αποκτήσει ήδη και την μορφή επίσημης κρατικής νομοθεσίας, η οποία επιβάλλει ποινικές κυρώσεις με τον μανδύα της δήθεν προστασίας του ανθρωπισμού.

Η αμφιλεγόμενη για την άδολη και αληθή δημοκρατικότητά της αυτή διεργασία φέρεται να έχει συμπλέοντες ιδεολογικά και πρακτικά σε έναν κοινό άξονα δράσης, μερίδα των ακαδημαϊκών επιστημόνων  και την νομοθετική και εκτελεστική εξουσία. Φαίνεται δε ότι, οι ιδεολογικές, πολιτικές και νομικές αυτές επιρροές έχουν την αφετηρία τους, στην Ευρωπαϊκή νοοτροπία, όπως αυτή αποτυπώνεται στις αντίστοιχες κοινωνίες και νομοθετήματα της Ευρώπης. Πρόκειται στην ουσία για την σύγχρονη έκφραση των αρχών του δήθεν διαφωτισμού της Γαλλικής Επαναστάσεως και των άθεων γραμμάτων του οικουμενισμού της δύσης και της πανθρησκείας.

H συντονισμένη προσπάθεια εδραίωσης και επιβολής των νέων ορισμών και νοημάτων των ανθρώπινων αξιών και ιδανικών, έχει ιδιαίτερη σημασία και κρύβει μεγάλους κινδύνους, γιατί εγκαθιδρύει νέους ορισμούς γένους και είδους. Ο ορισμός ενός πράγματος ορίζει την ουσία του, την εκφράζει και συγκεκριμενοποιεί  τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται στην  καθημερινή ζωή. Αυτό το γεγονός με την σειρά του, ως καθημερινή πεποίθηση και συνήθεια, δημιουργεί τρόπο σκέψης και νοοτροπία  για τους ανθρώπους. Ο τρόπος σκέψης δημιουργεί καθημερινή συμπεριφορά και αυτή με την σειρά της δημιουργεί συνήθεια, δηλαδή «έθος» , το οποίο μετά, όταν επαναλαμβάνεται τακτικά δημιουργεί «ήθος» και μετά παράδοση και ύστερα πολιτισμικό στοιχείο, το οποίο διέπει όλη την κοινωνία.

Ως  έννοια «η σκέψη», είναι ένα πάρα πολύ δυνατό όπλο, μάλιστα το αποτέλεσμά της δημιουργεί την λεγόμενη «πραγματικότητα», η οποία μας περιβάλλει καθημερινά. Όλος ο τεχνικός κόσμος, όλος ο πολιτισμός, είναι το αποτέλεσμα κάποιας ιδέας , κάποιας έννοιας, την οποία είχε κάποιος στο μυαλό του και την μοιράστηκε ή την μετέδωσε σε άλλους ανθρώπους και έτσι η ιδέα αυτή υλοποιήθηκε. Από την ιδέα για παράδειγμα, την οποία είχε κάποτε ο κατασκευαστής του πρώτου μολυβιού στην ιστορία μέχρι την δημιουργία παγκόσμιων αυτοκρατοριών και γεγονότων, η λειτουργία είναι ακριβώς η ίδια. Η γέννηση μίας ιδέας στο μυαλό ενός ανθρώπου, η μεταλαμπάδευσή της σε άλλους και η εδραίωσή της ως πραγματικότητας και ιδεολογίας. Η ιδέα όμως, έχει άμεση επίδραση στην προσωπικότητα, στην σκέψη και στην ίδια την ψυχή του εκάστοτε ατόμου. Αυτό από πνευματικής απόψεως είναι ιδιαίτερα κρίσιμο, γιατί έχει Σωτηριολογική προέκταση.

Μπορείτε να φανταστείτε την δύναμη, την οποία κατέχει κάποιος, ο οποίος μπορεί να «φυτεύει» ιδέες και σκέψεις μέσα στο μυαλό και στο υποσυνείδητο των ανθρώπων; Ειδικά μάλιστα, όταν οι άνθρωποι από μόνοι τους δεν σκέφτονται, δηλαδή δεν έχουν κριτική ικανότητα και πρωτότυπη σκέψη, τότε ο οποιοσδήποτε μπορεί πάρα πολύ εύκολα να «φυτεύει» ιδέες στο μυαλό τους και να κατασκευάζει ολόκληρες κοινωνίες μη σκεπτόμενων ανθρώπων, οι οποίοι διαρκώς και με κάθε τρόπο καταναλώνουν και καταναλώνονται. Διαμορφώνει την νοοτροπία, την οποία θέλει αυτός και άρα τους θεμελιώνει μία απολύτως προβλέψιμη και ελεγχόμενη συμπεριφορά ζωής. Άρα τους ελέγχει απόλυτα!!! Αφού ο ίδιος τους έχει «φυτέψει» τον δικό του τρόπο σκέψης, ξέρει απολύτως τί αναζητούν στην ζωή, ποιες είναι οι επιθυμίες και οι ανάγκες τους καθώς και ποιες οι αδυναμίες και τα πάθη τους. Όταν μάλιστα οι άνθρωποι ζούν για να ικανοποιούν τα πάθη τους, επειδή τρέφονται από αυτά, τότε οι δυνάστες για να ελέγχουν καλύτερα τα πλήθη, τους προσφέρουν κι’ άλλα πάθη και σε ποσότητα και σε είδος. Άρα οι αλυσίδες της ψυχικής, πνευματικής αλλά και προσωπικής σκλαβιάς γίνονται ακόμη πιο βαριές και μεγάλες.

Το ίδιο συμβαίνει και στην Πατρίδα μας. Μερίδα της ακαδημαϊκής – επιστημονικής κοινότητος καθώς φαίνεται, σε όλους τους τομείς των επιστημών, έχει αρχίζει και δίδει νέους ορισμούς και νοήματα σε παραδοσιακές έννοιες, όπως επί παραδείγματι η οικογένεια, το ανθρώπινο φύλο, ο γάμος, τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι ανθρώπινες ελευθερίες, οι ερωτικές προτιμήσεις, οι δημοκρατικές ελευθερίες, τι είναι δημοκρατία και ελευθερία εκφράσεως, τι είναι ρατσισμός και ελεύθερη διατύπωση γνώμης, τι είναι θρησκευτική ελευθερία και τι είναι μισαλλοδοξία.

Για παράδειγμα παρατηρείται η εμφάνιση επιστημονικών απόψεων π.χ. κοινωνιολόγων, ψυχολόγων, παιδιάτρων, καθηγητών, νομικών , δικηγόρων  αλλά και αστυνομικών – προσφάτως – οι οποίοι δήθεν με το επιστημονικό κύρος, το οποίο έχουν, συγγράφουν βιβλία, συντάσσουν γνωμοδοτήσεις, εκφράζουν δημόσια επιστημονική γραμμή κ.α. σύμφωνα με την οποία π.χ.

α) υπάρχουν παραπάνω από δύο φύλα στο ανθρώπινο είδος, π.χ. βιολογικό, κοινωνικό, άνδρας, γυναίκα, transexual κ.α. ,

β) είναι φυσιολογική η ύπαρξη παραπάνω φύλων στο ανθρώπινο είδος και μάλιστα γίνεται παρομοίωση με διάφορα είδη ζώων του ζωικού βασιλείου και άρα πρέπει οι κοινωνίες να τα προβάλλουν ως φυσικά πρότυπα μίμησης,

γ) η οικογένεια πλέον μπορεί να αποτελείται μόνο από πατέρα ή μόνο από μητέρα ή μόνο από μητέρες ή μόνο από πατέρες ή από περισσότερους πατέρες και μητέρες και μάλιστα οι φέροντες το όνομα πατέρα και μητέρα μπορεί βιολογικά να μην είναι άνδρες ή γυναίκες,

δ)  γάμος μπορεί να είναι μία απλή νομική ενοχική σύμβαση από περισσότερα άτομα, τα οποία μπορεί να έχουν διάφορα φύλα γενετικά ακόμη και αντίθετα από αυτά, τα οποία κατ’ επιλογήν δηλώνουν,

ε) επίσης ότι μπορεί να γίνονται γονείς με υιοθεσία όλα τα ανωτέρω άτομα τα κατέχοντα διάφορα φύλα πέραν του αρσενικού και του θηλυκού,

στ) ο κάθε ένας μπορεί να προσδιορίζει ο ίδιος, ανάλογα με το πώς αισθάνεται ή ακριβέστερα με το πώς τον έχουν κάνει να αισθάνεται , το βιολογικό του φύλο,

ζ) πλέον ρατσιστικό θεωρείται οτιδήποτε διαφέρει από όλα τα ανωτέρω, άρα η έννοια ρατσισμός αποκτά εντελώς άλλο περιεχόμενο,

η) οτιδήποτε παραδοσιακό χαρακτηρίζεται εκ των προτέρων γραφικό, οπισθοδρομικό, επικίνδυνο, σκοταδιστικό, εθνικιστικό και φασιστικό,

θ) η ελευθεριότητα παίρνει την θέση της ελευθερίας, η μειοψηφία επιβάλλεται της πλειοψηφίας, η πολιτική ορθότητα επιβάλλεται της κοινής λογικής και της Δημοκρατίας,

ι) η εκδήλωση της θρησκευτικής συνείδησης και πίστης και συγκεκριμένα της Ορθόδοξης θεωρείται αντικοινωνική, ρατσιστική, μισαλλόδοξη, επιζήμια για την ψυχολογία και την δήθεν υγιή ανάπτυξη του ανθρώπου και πρέπει να εκκοσμικευθεί, να γίνει πιο «μοδάτη» , όπως όλες οι άλλες θρησκείες, στο πλαίσιο της πανθρησκείας,

κ) η αγάπη για την πατρίδα είναι εκ των προτέρων εκδήλωση ρατσισμού και μισαλλοδοξίας,

και ένα σωρό άλλα παραδείγματα με συναφείς και αλληλένδετες έννοιες.

Σκεφτείτε πόσες εκατοντάδες βιβλία, εγκυγκλοπαίδιες, ντοκυμαντέρ, ταινίες, εκπομπές, διαφημίσεις στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, κοινωνικές εκδηλώσεις, εκπαιδευτικά βιβλία, ιατρικές γνωματεύσεις και τοποθετήσεις, κοινωνιολογικές και δημοσιογραφικές απόψεις , νομικές προσεγγίσεις και γνώμες, νομικά συγγράματα και εργασίες, σχετικά άρθρα, δικαστικές αποφάσεις, εγκύκλιοι και ερμηνείες συνταγματικών ατομικών δικαιωμάτων έχουν διατυπωθεί και γραφεί για τον σκοπό αυτό. Να δοθούν δηλαδή νέες ερμηνείες και να εδραιωθούν ως «λογικές», « επιστημονικά σωστές», «αδιαμφισβήτητες» και «παγκόσμιου κύρους», ώστε υποχρεωτικά να βαδίσει όλη η ανθρωπότητα πάνω σε αυτές τις σκέψεις και απόψεις.  Αν μάλιστα κάποιος διαφωνεί με τις απόψεις αυτές  θα θεωρείται, ότι είναι «λάθος» σε σχέση με την «κοινή λογική» ή σε σχέση με το κύρος της «επιστημονικής κοινότητας», ότι «αποκλίνει από το φυσιολογικό», ότι είναι  «γραφικός και αστείος» ή «τρελός», «ρατσιστής» και ενδεχομένως και «επικίνδυνος», σε σχέση με αυτά τα οποία πλέον προβάλλει και επιτάσσει η λεγόμενη «πολιτική ορθότητα».

Οι νεωτεριστικές απόψεις και ιδέες της μετακένωσης της δύσης, επηρρεάζουν τις έννοιες, όπως αυτές μέχρι σήμερα αναφέρονται στα διάφορα συντάγματα και νομικά κείμενα πάσης φύσεως ανά τον κόσμο. Αυτό συμβαίνει  και στην χώρα μας, εφόσον ως μέλος της ευρωπαϊκής ενώσεως, ακολουθεί με ακρίβεια την νομική σκέψη της ευρώπης, του γαλλικού δήθεν διαφωτισμού, ο οποίος μέχρι και σήμερα καταδυναστεύει τους λαούς του κόσμου με πολέμους και οικονομικά παιχνίδια.

Με τις νέες τους σημασίες πλέον, οι ποικίλες αυτές «νέες αξίες» διαποτίζουν τα νομικά και συνταγματικά κείμενα  και μετά βαπτίζονται από τους ακαδημαϊκούς ως δήθεν «θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και αξίες», οι οποίες χρήζουν δήθεν ειδικής προστασίας, στο πλαίσιο της ελεύθερης και δημοκρατικής ασκήσεως και εκφράσεώς τους. Αφού θεμελιωθούν από τους νομικούς κύκλους και χαρακτηριστούν ως «πανανθρώπινα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα», τα οποία με βάση τις διεθνείς συνθήκες χρήζουν υποχρεωτικά προστασίας, η διαδικασία συνεχίζει μέσα στο νομοθετικό και συνταγματικό έργο της εκάστοτε χώρας, εν προκειμένω και της δικής μας και έτσι αυτές οι «νέες αξίες – δικαιώματα » γίνονται μέρος της εθνικής νομοθεσίας και προστατεύονται πλέον με νόμο, ώστε ο οποιοσδήποτε διαφωνεί με τις εκμοντερνισμένες απόψεις περί ηθικής, περί Πίστεως, περί Πατρίδος, περί Δημοκρατίας, περί αξιών κτλ. να τίθεται αυτομάτως εκτός  νόμου και ενδεχομένως να επίκειται εναντίον του δίωξη.

Έτσι εγκαθιδρύονται στα κράτη του κόσμου, όπως και στο δικό μας,  νέα ήθη και έθιμα, τα οποία αποσκοπούν στο να αλλοιωθούν οι παραδοσιακές αξίες, τα ιδανικά, να αλλοτριωθούν οι θεσμοί-δεσμοί , να χαθεί το κοινωνικοπολιτικό όραμα του γένους μας, η πολιτισμική μας ταυτότητα, να αλλοιωθεί το Θρησκευτικό συναίσθημα και το Δόγμα Της Ορθοδόξου Πίστεως, η ελευθερία να μετατραπεί σε ελευθεριότητα, η τάξη σε αταξία, η μειοψηφία να επικρατεί της πλειοψηφίας αυταρχικά και έτσι όλες οι κοινωνικές δομές να ανατρέπονται.

Στην σύγχρονη εποχή της παγκοσμιοποίησης, της πανθρησκείας, της μονομορφοποίησης, όπου μετατρέπονται όλα σε μία άμορφη μάζα, τα Έθνη έχουν πλήρες και αναφαίρετο το δικαίωμα του Αυτοπροσδιορισμού και της Αυτοδιάθεσης, να μπορούν μόνα τους και απολύτως ελεύθερα να ορίζουν τον χαρακτήρα και την ταυτότητα τους, όπως αυτά τα στοιχεία προκύπτουν από την ιστορικής τους πορείας, τις παραδόσεις, τις Θρησκευτικές, κοινωνικές, πολιτισμικές και πολιτικές τους ρίζες, τους Αγώνες, τις Θυσίες και τις Μάχες τους σε κάθε επίπεδο. Αυτό είναι στοιχείο της αρχής της Λαϊκής Κυριαρχίας, δομικής και συστατικής βάσης του Ελληνικού Συντάγματος και της Ελληνικής Δημοκρατίας, αρχή την οποία έχουμε χρέος με κάθε τρόπο να την προστατεύουμε.

Στο πλαίσιο αυτό κάθε Έλλην πολίτης, ο οποίος νιώθει ευθύνη, χρέος, φιλότιμο, αγάπη και ευχαριστία προς τις αξίες, τα ιδανικά και ιδεώδη της Ελληνορθόδοξης Αγιοπατερικής και Εθνικής παράδοσής  του, όπως εκείνη διασώθηκε μέσα στα σπλάχνα  της Ρωμηοσύνης, έχει χρέος να αγωνιστεί Νόμιμα, Ηθικά, Τίμια, Ευγενικά, Αγνά και Δημοκρατικά με κάθε τρόπο, ώστε να διασώσει την Ελληνορθόδοξη παράδοση του και να αποτρέψει την αλλοίωση της ταυτότητός του, η οποία λαμβάνει χώρα με την προαναφερθείσα διαδικασία.

Αθήνα, 09-08-2018

Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη