Σκουλήκια, γρύλοι και ακρίδες είναι η νέα πρόταση της Κομισιόν στην «πράσινη» διατροφή, και κάπως έτσι γυρίζουμε και επίσημα στην εποχή των σπηλαίων.

Κομισιόν – διατροφή: Η σταδιακή κινεζοποίηση που επιβάλει η νεοταξική «ελίτ» στους λαούς της Ευρώπης, πέρα από τους βασικούς στόχους για μαζική χειραγώγηση των πολιτών, δεν θα μπορούσε να αφήσει έξω και το ζήτημα της αλλαγής των διατροφικών συνηθειών ώστε να ταιριάζει στο μοντέλο της «Μεγάλης Επανεκκίνησης».

Ο πολίτης που θα ακολουθεί τις επιταγές του μετανθρωπισμού, δεν αρκεί να μεταβάλει τον τρόπο που σκέπτεται, που επικοινωνεί, που κοινωνικοποιείται, που πιστοποιείται, που πληρώνει, που μετακινείται, που στεγάζεται, που εμβολιάζεται κ.λπ., άλλα θα πρέπει να «αναβαθμίσει» και τον τρόπο που τρέφεται.

Προθάλαμος της εντομοφαγίας, ο βιγκανισμός

Η εξ΄ ανατολών φιλοσοφία της βίγκαν διατροφής με τον –μάλλον υποκριτικό – ηθικισμό της, έστρωσε τον δρόμο για την εξοικείωση των μαζών με την έννοια της «πράσινης» τροφής, που τελικά καθόλου «πράσινη» δεν αποδείχθηκε, αφού γέννησε μια γιγαντιαία βιομηχανία τεχνητών τροφών – υποκατάστατων, τα οποία σε μεγάλο βαθμό αποτελούν διατροφικά σκουπίδια που σε καμία περίπτωση δεν απέφεραν τα αποτελέσματα μιας ισορροπημένης διατροφής όπως είναι η Μεσογειακή.

Δεν είναι τυχαίο πως η διάδοση της βίγκαν διατροφής στηρίχθηκε επικοινωνιακά από τα δυτικά κέντρα ελέγχου, ακριβώς διότι εξυπηρετεί τους σκοπούς που επιδιώκουν τον μαζικό περιορισμό της κτηνοτροφίας (και κάθε μορφή διατροφικής αυτάρκειας), την προώθηση του τεχνητού κρέατος των πολυεθνικών, την εξάρτηση από τα συμπληρώματα διατροφής και την αποσύνδεση των λαών από τα παραδοσιακά διαιτολόγια τους.

Πάνω στη συλλογική «ενοχή» που ενέπνευσε ο βιγκανισμός στις κοινωνίες και ενόψει μιας εργαλειοποιημένης επισιτιστικής κρίσης, ήρθε και «πάτησε» το επόμενο «upgrade» του μετανθρώπου, που δεν είναι άλλο από την… εντομοφαγία. Μια ακόμη διατροφική κουλτούρα λαών της Ανατολής, που άλλωστε είναι και το βασικό μοντέλο που ακολουθείται για να επιτευχθεί η επιθυμητή «κινεζοποίηση» στη Γηραιά Ήπειρο.

Σκουλήκια, γρύλοι και ακρίδες για το… καλό του περιβάλλοντος

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε ως τροφή των Ευρωπαίων πολιτών την κατανάλωση γρύλων, σκουληκιών και ακριδών, ως αντίμετρο για την επισιτιστική ανασφάλεια, την περιβαλλοντική κρίση, την αύξηση πληθυσμού και την μείωση της γεωργικής παραγωγής που προκάλεσαν οι κυρώσεις προς την Ρωσία.

Με λίγα λόγια, από το «αν δεν έχετε ψωμί, ας φάτε παντεσπάνι», φτάσαμε στο «αν δεν έχετε ψωμί, φάτε ακρίδες».

Κάπως έτσι, ολοένα και περισσότερα άρθρα και μελέτες αναδύονται, για να εμφανίσουν τα «υπέρ» της ένταξης των εντόμων στην τροφική αλυσίδα μας, ξεκινώντας από τη δημιουργία τροφών για κατοικίδια και παραγωγικά ζώα κτηνοτροφίας , ώστε να υπάρξει η απαραίτητη εξοικείωση των ανθρώπων με το επόμενο στάδιο της διατροφικής παράνοιας.

Η Κομισιόν σερβίρει σκουλήκια, γρύλους και ακρίδες με «πράσινο» περιτύλιγμα , για να υπάρξουν – όπως διατείνεται –  λιγότερες εκπομπές αερίων θερμοκηπίου, λιγότερη χρήση νερού και καλλιεργήσιμων εκτάσεων, λιγότερη σπατάλη τροφίμων μέσω της βιομετατροπής με βάση τα έντομα.

Έτσι ο «eco – friendly» ευρωπαίος πολίτης, βάζοντας στο διαιτολόγιο του τα έντομα και σε συνδυασμό με τα ενεργειακά και υγειονομικά lockdown που προωθεί η Κομισιόν, θα μετατραπεί σε έναν προθυμοποιημένο τρωγλοδύτη, έναν δούλο με οικολογικές «αλυσίδες», που θα ζει σε μια εκσυγχρονισμένη εποχή των «σπηλαίων».

Η διατροφή είναι κουλτούρα – Όχι απλά θερμίδες

Κάπως έτσι επιχειρείται να επικρατήσει μια διεστραμμένη νοοτροπία χειραγώγησης, όπου για κάθε έκφανση της ζωής, το ανώτατο κριτήριο θα είναι το αποτύπωμα άνθρακα που αφήνει η εκάστοτε ανθρώπινη δραστηριότητα.

Όμως σε μια κοινωνία που αποτελείται από ανθρώπους και όχι από λοβοτομημένα υποχείρια, οι διατροφικές συνήθειες ποτέ δεν μπορούν να εξαρτώνται μόνο από το οικολογικό τους αποτύπωμα. Η διατροφή είναι στενά συνδεδεμένη με την κουλτούρα και την παράδοση κάθε λαού, και οπωσδήποτε στους πολιτισμένους λαούς η επιλογή τροφής έχει και ως βασικό κριτήριο την αξιοπρέπεια του ανθρώπου και τη φυσιολογικότητα που ορίζει η τάξη της φύσης.

Με λίγα λόγια, αν μια διατροφή είναι οικολογικά βιώσιμη, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη πως είναι και αισθητικά αποδεκτή. Το φαγητό δεν είναι απλές θερμίδες που προέρχονται από οπουδήποτε, άλλα διατροφική σύνδεση με την παράδοση του κάθε λαού.

Μιλώντας για την ελληνική πραγματικότητα, αξίζει να αναλογιστούμε πως αν ο πληθυσμός της Ελλάδας ακολουθούσε τις νηστείες που έχουν οριστεί από την Εκκλησία, δεν θα είχαμε τέτοια μαζικά φαινόμενα ακατάσχετης κρεοφαγίας, και αυτό βεβαίως θα άφηνε μεγάλο θετικό αποτύπωμα και σε οικολογικό επίπεδο.

Είσαι ό,τι τρως…

Ασφαλώς η εντομοφαγία σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να υιοθετηθεί από την «ελίτ» και τα πλούσια στρώματα των κοινωνιών. Για όσο τα «κορόιδα» θα στρέφονται προς τις ακρίδες και τα σκουλήκια για να μειώνουν τους ρύπους και να αποφεύγουν τους δυσβάσταχτους οικολογικούς φόρους, η «ανώτερη» τάξη θα συνεχίσει να τρέφεται με… σολομό, χαβιάρι, φουά γκρα και άλλα εδέσματα των «προνομιούχων».

Βασίζεται στο ίδιο ακριβώς σκεπτικό, το ότι εξετάζεται να επιβληθεί στον μέσο πολίτη να μην χρησιμοποιεί αυτοκίνητο τις Κυριακές ή να έχει αναγκαστικά κοινόχρηστο αμάξι με άλλους 4-5… νοματαίους, ενώ η «ελίτ» θα συνεχίσει να περιοδεύει τον κόσμο με ιδιωτικά τζετ, με πολυτελείς λιμουζίνες πολλών κυβικών και προσωπικούς «στρατούς» αυτοκινήτων για συνοδεία τους.

Δυστυχώς όσο μένουμε απαθείς μπροστά στην εξουσιαστική διαστροφή που επιδιώκει τον ευτελισμό της ανθρώπινης ύπαρξης, όχι μόνο… σκουλίκια, άλλα πολύ χειρότερα πράγματα θα μπουν στο δυστοπικό «μενού» της Νέας Τάξης. «Είσαι ό,τι τρως» έλεγε η σοφή ρήση του Ιπποκράτη. Υπό αυτή την οπτική, φαίνεται πως κάποιοι αντιλαμβάνονται τους λαούς της Ευρώπης ως ενοχλητικά «έντομα» που θα πρέπει να συνθλιβούν κάτω από τη «μπότα» της Νέας Εποχής…

Πηγή: sportime.gr