Ἡ Ἑλλάδα σὲ παγίδα!
Ας μᾶς ἐπιτρέψουν οἱ ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες νὰ ἀρχίσουμε τοῦτο τὸ κείμενό μας μὲ ἕναν μύθο. Ὁ μύθος λοιπὸν αὐτὸς λέει ὅτι κάποτε ἕνα ποντικάκι παρατήρησε ἐκεῖ ποὺ ζοῦσε πὼς ὁ νοικοκύρης, ἕνας ἀγρότης, καὶ ἡ γυναίκα του τοποθέτησαν στὸ σπίτι μιὰ ποντικοπαγίδα! Τρέχει τότε τρομαγμένο στὸν ἀχυρώνα γιὰ νὰ ἀνακοινώσει τὸ φοβερὸ νέο:
–Μιὰ ποντικοπαγίδα μέσα στὸ σπίτι! Μιὰ ποντικοπαγίδα μέσα στὸ σπίτι, φώναζε δυνατά.
–Πρόβλημά σου, τοῦ ἀπάντησε πρώτη ἡ κότα. Τί μὲ νοιάζει ἐμένα, ἂν ὑπάρχει ποντικοπαγίδα στὸ σπίτι;...
–Δικός σου λογαριασμός, γρύλισε βαριεστημένο καὶ τὸ γουρούνι...
–Σιγὰ τὸν μεγάλο κίνδυνο, τοῦ πέταξε ἀδιάφορα τὸ βόδι. Τί μπορεῖ νὰ μοῦ κάνει ἐμένα μιὰ ποντικοπαγίδα!
Ὁ ποντικὸς ἔφυγε περίλυπος, ἀβοήθητος, φοβισμένος καὶ πολὺ ἀπογοητευμένος.
Σκοτείνιασε καὶ στὸ σπίτι ἔπεσαν ὅλοι νὰ κοιμηθοῦν. Ξαφνικὰ μέσα στὴν ἡσυχία τῆς νύχτας ἀκούστηκε ὁ θόρυβος ποὺ κάνει ἡ ποντικοπαγίδα ὅταν κλείνει. Ἡ γυναίκα τοῦ ἀγρότη ἄκουσε τὸ θόρυβο καὶ περίεργη πετάχθηκε ἀμέσως νὰ δεῖ τί συνέβη. Πλησίασε τὴν παγίδα περιμένοντας νὰ δεῖ πιασμένο τὸ ποντίκι. Στὴν παγίδα ὅμως εἶχε πιαστεῖ ἀπὸ τὴν οὐρὰ ἕνα φίδι, ποὺ φοβήθηκε μόλις τὴν ἀντιλήφθηκε νὰ πλησιάζει καὶ τὴ δάγκωσε...
Ὁ ἄντρας της σηκώθηκε τρομαγμένος ἀπὸ τὶς φωνές της καὶ ἀμέσως τὴν πῆρε καὶ τὴν πῆγε στὸ νοσοκομεῖο. Ἐκεῖ τῆς ἔγινε ἡ κατάλληλη θεραπεία καὶ τὴν ἄφησαν νὰ φύγει... Ἀλλὰ ὅταν ἐπέστρεψαν στὸ σπίτι, ἡ γυναίκα ἀνέβασε ὑψηλὸ πυρετό. Ἀναγκάστηκε τότε ὁ ἀγρότης νὰ σφάξει τὴν κότα, γιὰ νὰ τῆς κάνει μιὰ δυναμωτικὴ κοτόσουπα, ὅπως τὸν συμβούλεψε ὁ γιατρός. Ἡ γυναίκα ὅμως χειροτέρεψε. Συγγενεῖς καὶ φίλοι ἔφθαναν συνεχῶς στὸ σπίτι. Γιὰ νὰ τοὺς ταΐσει ὅλους αὐτοὺς ὁ ἀγρότης ἀναγκάστηκε νὰ σφάξει καὶ τὸ γουρούνι. Τελικὰ ἡ γυναίκα πέθανε! Στὴν κηδεία της ἦρθαν πάρα πολλοὶ καὶ γιὰ νὰ τοὺς φιλοξενήσει ὁ ἀγρότης στενοχωρημένος πολὺ κατέληξε νὰ σφάξει καὶ τὸ βόδι.
❁ ❁ ❁
Πολλὲς ποντικοπαγίδες ἔχουν τοποθετηθεῖ τὶς τελευταῖες δεκαετίες καὶ στὸν τόπο μας. Παγίδες ἀντιχριστιανικές, ἀντεθνικές, ἀντικοινωνικές... Ἡ Παιδεία ἀφελληνίζεται, ἡ χριστιανικὴ πίστη χλευάζεται, περιφρονεῖται, περιορίζεται ἀσφυκτικά. Αὐτὸν δὲ τὸν καιρὸ μιὰ ἀπίστευτα φοβερὴ παγίδα τοποθετεῖται στὴν τσέπη τοῦ καθενός μας. Εἶναι ἡ ὀνομαζόμενη «Κάρτα τοῦ Πολίτη» καὶ ἡ λεγόμενη «Φοροκάρτα», μὲ τὶς ὁποῖες ἐπιδιώκεται ἡ πιὸ φριχτὴ ὑποδούλωση τῶν ἀδούλωτων Ἑλλήνων. Κάποια ποντικάκια, ὑποψιασμένα γιὰ τὸ ἐπερχόμενο ἐφιαλτικὸ μέλλον τοῦ ἐλέγχου τῶν πάντων, φωνάζουν πρὸς κάθε κατεύθυνση πὼς ὁ ἐχθρὸς πέρασε ἤδη μέσα στὸ κάστρο καὶ ἡ παγίδα ἔχει τοποθετηθεῖ στὴν καρδιὰ τοῦ σπιτιοῦ...
Ὅμως οἱ φωνές τους συναντοῦν τὴν παγερὴ ἀδιαφορία τῶν πολλῶν καὶ οἱ ὑπεύθυνοι κυβερνῆτες καγχάζουν θριαμβικά, ἀποκοιμίζοντας μὲ παραπλανητικὰ γλυκόλογα τὸν καταπτοημένο λαό. Μοιάζουν νὰ ἔχουν βραχυκυκλωθεῖ τὰ πάντα. Ἐλάχιστοι δημοσιογράφοι ἀρθρώνουν κάποιο λόγο ἐλεγκτικό. Ἡ δὲ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας μόλις τολμήσει νὰ πεῖ κάτι, ἀντιμετωπίζει τὴ χλεύη καὶ τὸ διασυρμό. Ξεσηκώνονται σὰν μὲ σύνθημα ὅλοι οἱ φορεῖς καὶ μὲ ἐπικεφαλῆς τοὺς κυβερνῶντες καὶ μεγάλο μέρος τῶν δημοσιογράφων καταφέρονται μανιωδῶς κατὰ τῶν Ἐπισκόπων, φωνάζοντάς τους σὲ ἔξαλλη κατάσταση: «Δὲν δικαιοῦσθε νὰ ὁμιλεῖτε! Καθίστε στὴν ἄκρη, ἀσχο-ληθεῖτε μὲ τὸν Θεό σας, κάντε τοὺς ἁγιασμούς σας, καὶ μὴν ἀνακατεύεστε μὲ τὰ κοινά, μὴν πολιτικολογεῖτε...»!
Ἂν ἡ πίστη σας παραμερίζεται, ἂν τὸ Εὐαγγέλιό σας περιφρονεῖται, ἂν ἡ ἐκκλησιαστική σας ζωὴ γελοιοποιεῖται... πρόβλημά σας...! Ἐμᾶς ἀφῆστε μας ἥσυχους... Δὲν θέλουμε τὶς προσευχὲς καὶ τοὺς ἁγιασμούς σας. Ἐμᾶς τὸ μόνο ποὺ μᾶς ἐνδιαφέρει εἶναι νὰ ξαναγεμίσουν τὰ πορτοφόλια μας, νὰ συνεχίσουμε ἀμέριμνοι τὴν καλοπέρασή μας.
Παγερὴ ἀδιαφορία, χλευαστικὴ εἰρωνεία, ὠμὴ κατασυκοφάντηση, προκλητικὸς διασυρμός. Δὲν καταλαβαίνουν, δὲν θέλουν νὰ καταλάβουν, νὰ δοῦν, νὰ συνειδητοποιήσουν τὸν κίνδυνο τῆς ποντικοπαγίδας. Δὲν βλέπουν πὼς ἤδη ἔχουν πιαστεῖ σ᾿ αὐτὴν τὰ φίδια ποὺ θὰ τοὺς ἐπιφέρουν τὸ θανατηφόρο δάγκωμα. Δὲν ἐννοοῦν πὼς ὅπου νά ᾿ναι θ᾿ ἀρχίσει ἡ ἀνελέητη σφαγὴ τῶν ἀφρόνων ἡγετῶν καὶ τῶν κάθε λογῆς λαοπλάνων, γιὰ νὰ ἐπιβληθεῖ καθεστὼς νεκροταφείου στὸν τόπο καὶ σὲ ὅλο τὸν κόσμο.
Ἄφρονες καὶ ἀνυποψίαστοι μπροστὰ στὸν γκρεμὸ ἁπλώνουν τὸ πόδι τους ἐπιπόλαια στὸ κενὸ γιὰ νὰ καταποντιστοῦν στὸ βάραθρο τοῦ παγκοσμιοποιημένου νέου ναζισμοῦ. Καὶ θὰ καταποντιστοῦν ὁπωσδήποτε. Καὶ θὰ εἶναι αὐτοὶ οἱ ἴδιοι κυρίως πού, ὅπως ἡ ἄμυαλη κότα καὶ τὰ παχύδερμα τοῦ σταύλου, θὰ ὑποστοῦν τὶς τρομερὲς συνέπειες τῶν τωρινῶν ἐπιπόλαιων ἐνεργειῶν τους.
Μπροστὰ σὲ τέτοια ἐφιαλτικὴ προοπτικὴ οἱ πιστοὶ ὀφείλουμε ἐπιτέλους νὰ ξυπνήσουμε. Γιὰ μᾶς ἡ πορεία αὐτὴ δὲν εἶναι μόνο μιὰ ἐπιλογὴ καταστροφῆς, ἀλλὰ προπαντὸς μιὰ προοπτικὴ ἀναστάσεως. Διότι γνωρίζουμε πὼς τὶς τύχες τοῦ κόσμου τὶς κατευθύνει ὁ Κυβερνήτης τῶν πάντων, ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Καὶ γνωρίζουμε πὼς μέσα ἀπὸ τὶς στάχτες τῆς καταστροφῆς Ἐκεῖνος θὰ ὁδηγήσει τὴν Ἐκκλησία του στὸν μέγιστο ὅλων τῶν θριάμβων της.
