«Χρειάζεται, λοιπόν, μία δυναμικὴ ἀναθεώρηση τῶν ἱστορικῶν μας δεδομένων. Χρειάζεται, θὰ ἔλεγα, μία ἐπανάσταση ποὺ πρέπει νὰ κάμει ὁ καθένας στὸν ἑαυτό του. Χρειάζεται ἀποτοξίνωση ἀπὸ τὰ πλέγματα τοῦ κακομοίρικου ἑλλαδίτικου πνεύματος. Καιρὸς νὰ ξαναζήσει τὸ Πνεῦμα τῆς Ῥωμιοσύνης. Τὸ πνεῦμα ποὺ μᾶς κληροδότησαν ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ προπάτορες τοῦ γένους μας ὡς ἀκαταμάχητο ὅπλο πνευματικῆς ἔνσαρκης σωτηρίας».
Τὰ παραπάνω λέγονται ἀπὸ χείλη πατριωτῶν ποὺ εἶναι γνῶστες τῆς Ἱστορίας μας ἀλλὰ παρ΄ ὅλη τὴν καλή τους προαίρεση, ἀποτελοῦν ἕνα εὐχολόγιο μᾶλλον θὰ ἔλεγα, γιατί καὶ ἀπὸ τὴν πλευρά μας, ἐξαιτίας τῆς ἀποστασίας τῶν περισσοτέρων ἀπὸ τὴν Παράδοσή μας, ἀλλὰ καὶ τῶν Εὐρωπαίων, ποὺ εἶναι ἀντίθετοι...
πρὸς αὐτὴν (τὴν Παράδοση) δὲν εἶναι ἐφικτὴ ἡ ἀναβίωσή της. Ἡ Ῥωμαίϊκη Παράδοση, ὁ Ῥωμαίϊκος πολιτισμός, εὑρίσκεται στὸν ἀντίποδα τοῦ εὐρωπαίκου πολιτισμοῦ. Τὸ γνωρίζουν αὐτὸ καλὰ οἱ Εὐρωπαῖοι καὶ τὸν πολεμοῦν μὲ μανία, ἄλλωστε τὰ παραπάνω ποὺ παραθέσαμε αὐτὸ ἀποδεικνύουν. Ἡ ἱστορία μιλάει ξεκάθαρα, τὰ γεγονότα βοοῦν. Ἡ εἴσοδός μας στὴν Ε.Ε. ἀποτελεῖ μία καλὰ μεθοδευμένη καὶ καλοστημένη παγίδα ὅπου ἐπὶ τέλους μέσα σ΄ αὐτὴ τὴ χοάνη θὰ ἀπαορροφηθοῦμε καὶ ὡς Ἑλληνισμὸς καὶ ὡς Ὀρθοδοξία!... Τὰ εἴκοσι πέντε χρόνια εἰσόδου μας αὐτὸ μᾶς πιστοποιοῦν κάθε μέρα καὶ ἐντονώτερα. Συνεχῶς χάνουμε τὴν αὐτοπροσωπεῖα μας, τὸ κράτος χάνει τὴν ὀντότητά του, τὸ Κοινοβούλιο λειτουργεῖ μεταπρακτικὰ ἀφοῦ οἱ ἀποφάσεις λαμβάνονται στὸ Κοινοβούλιο τῶν Βρυξελλῶν καὶ τὸ δικό μας λαμβάνει ἐντολὲς πρὸς ἐκτέλεση. Ἡ εἴσοδός μας στὴν Ε.Ε. ἀποτελεῖ τὴν τελευταία πράξη μιᾶς μακραίωνης συνομωτικῆς διεργασίας γιὰ τὴν καταστροφὴ τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ κατ΄ ἐπέκταση τοῦ Ῥωμαίϊκου πολιτισμοῦ ποὺ κέντρο ἔχει τὸν Θεάνθρωπο. Ἂς μὴ ἔχουμε αὐταπάτες· τὸ Γένος μᾶς βρίσκεται πλέον στὴν πιὸ ἐπικίνδυνη αἰχμαλωσία ὅλων τῶν αἰώνων. Μᾶς περιμένουν ἀκόμα μεγαλύτερες ἐκπλήξεις ἀπὸ αὐτὲς ποὺ γνωρίσαμε στὰ μέχρι σήμερα χρόνια τῆς ἔνταξής μας στὴν Ε.Ε. Βέβαια ὁ κίνδυνος ποὺ ἀναπτύσσεται στὰ πλαίσια τῆς Νέας Τάξης πραγμάτων εἶναι παγκόσμιος.
Ναί, λοιπόν, νὰ ξαναζήσει τὸ πνεῦμα τῆς Ῥωμιοσύνης ποὺ ἀποτελεῖ τὴν αὐθεντικὴ Παράδοση τοῦ γένους μας, μόνο ποὺ αὐτὸ μπορεῖ νὰ γίνει σὲ προσωπικὸ καὶ οἰκογενειακὸ ἐπίπεδο καὶ φυσικὰ στὸν αὐθεντικὸ φορέα του τὴν Ἐκκλησία ποὺ εἶναι θεοσύστατος ὀργανισμὸς καὶ στὰ συνειδητὰ μέλη της. Στὸ σημεῖο αὐτὸ ἀκριβῶς ἐπικεντρώνεται ὅλη ἡ προσπάθεια καὶ ὁ ἀγώνας τῶν συνειδητῶν ἀνθρώπων τοῦ Γένους μας. Ὅλα τὰ ἄλλα ἀποτελοῦν μία οὐτοπία καὶ μία πλάνη. Ἡ Ἑλλάδα, ἀνήκει, ὅπως ξαναείπαμε, στὸν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό, καὶ στοὺς Ἕλληνες, ποὺ μᾶς ἀξίωσε νὰ τὴν κατοικήσουμε ὡς προσωρινὸ τόπο. Οἱ δὲ λαοί, τόσο τῆς Εὐρώπης ὅσο καὶ τῶν ἄλλων κρατῶν, εἶναι τὰ θύματα τῆς πνευματικῆς καὶ πολιτικῆς τους ἡγεσίας.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Μοναχοῦ Ἀβραὰμ Ἁγιορείτου: «Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό», σελ. 580-582.
ΠΗΓΗ: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2013/12/blog-post_5760.html
